• Nie Znaleziono Wyników

GŁÓWNY INSPEKTOR SANITARNY

ZB -07- 201

GIS-HŚ-NS-431 1-16/EN/14 Warszawa, dnia

Pan

Marek Michalak Rzecznik Praw Dziecka ul. Przemysłowa 30/32 OO-450 Warszawa

(

Odpowiadając na pismo z dnia 1.07.2014 r., znak: ZSS/500/17/2014/JZ, w sprawie wznowienia kontroli poziomu dźwięku w salach kinowych, w tym wykonania niezapowiedzianego pomiaru podczas emisji reklam i wyświetlania filmów w kinach, jak również przeprowadzenia analizy akustycznych i poza akustycznych skutków oddziaływania hałasu na zdrowie widzów, w tym na zdrowie dzieci uprzejmie informuję:

nie ma w Polsce norm określających dopuszczalny poziom natężenia dźwięku w salach kinowych oraz podstaw prawnych do przeprowadzania kontroli przez organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej. Kontrole przeprowadzone przez stacje sanitarno-epidemiologiczne w wybranych losowo kinach na zlecenie Głównego Inspektora Sanitarnego związane były wyłącznie z weryfikacją problemu wysokiego poziomu natężenia dźwięku podczas emisji reklam i wyświetlania filmów.

Należy podkreślić, że rozdział 5. Kontrola dzia ta/ności gospodarczej przedsiębiorcy, ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2013 poz. 672 z późn. zm.) jednoznacznie reguluje warunki kontroli. Artykuł 79 zobowiązuje do zawiadomienia przedsiębiorcy o zamiarze wszczęcia kontroli. Zawiadomienia o zamiarze wszczęcia kontroli nie dokonuje się tylko w przypadku, gdy przeprowadzenie kontroli jest uzasadnione bezpośrednim zagrożeniem życia, zdrowia lub środowiska naturalnego.

W przypadku hałasu w kinach nie można mówić o bezpośrednim zagrożeniu życia czy zdrowia.

Ustawa z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 2011 r.

Nr 212, poz. 1263, z późn. zm.), jak też iime przepisy regulujące zakres działania Państwowej Inspekcji Sanitarnej nie zawierają przepisów kompetencyjnych, które stanowiłyby wystarczającą podstawę do przeprowadzania przedmiotowych kontroli bez uprzedzenia przedsiębiorcy.

Wobec powyższego dowody zebrane w toku kontroli z naruszeniem przepisów art. 77-84d ww. ustawy o swobodzie działalności gospodarczej nie mogłyby mieć zastosowania w postępowaniu administracyjnym, podatkowym, karnym lub karno-skarbowym dotyczącym kontrolowanego przedsiębiorcy (art. 77 ust. 6 ustawy).

Ponieważ zapisy normy PN-87/B-0215 1/02 - „Dopuszczalne wartości poziomu dźwięku w pomieszczeniach”, róyrnież nie obejmują sal kinowych, należy stwierdzić, że nie ma przepisów prawnych bezpośrednio odnoszących się do przedmiotowej problematyki.

are POObkjwj EN/DS

Do wiadomości:

Departament Promocji Zdrowia, Biostatystyki i Analiz

-w miejscu

A

RZECZPOSPOLITA POLSKA Warszawa./f lipca 2014 r.

Rzecznik Praw Dziecka Marek Micha/ak ZSM/50013/20 14/Ai

Pan

Bartłomiej Sienkiewicz

Minister Spraw Wewnętrznych

)

zjawisko wykorzystywania dzieci do żebractwa, od wielu lat budzi zaniepokojenie Rzecznika Praw Dziecka.

Okres letni to czas, gdzie zjawisko to jest szczególnie nasilone. Na ulicach miast, zwłaszcza w miejscach szczególnie ruchliwych np. w okolicach centrów handlowych czy środkach komunikacji miejskiej, można spotkać żebrzące osoby włączające w ten proceder dzieci. Pozostawione bez opieki starsze dzieci. natarczywie domagąją się od osób pieniędzy, odrzucąjąc niekiedy oferowane żywność lub inną formę pomocy.

Wykorzystywanie dzieci do żebractwa stanowi szczególną formę przemocy.

określoną w art. 19 Konwencji o Prawach Dziecka - prawo dziecka do ochrony przed przemocą, okrucieństwem, wyzyskiem, demoralizacją, zaniedbaniem i innym złym traktowaniem.

W mojej ocenie w celu ograniczenia żebractwa wśród dzieci, konieczne jest podjęcie ścisłej współpracy Policji z instytucjami administracji państwowej, samorządowej oraz z sądami rodzinnymi. Tylko bowiem kompleksowe działania w tym zakresie, dąją szanse na maksymalne ograniczenie tego negatywnego zjawiska.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 10 a ustawy z 6 stycznia 2000 r.

o Rzeczniku Praw Dziecka (Dz. U. Nr 6. poz. 69 ze zm.), pragnę ponownie zainteresować Ministra Spraw Wewnętrznych przedstawionym problemem oraz proszę o podjęcie wzmożonych szczególnie w okresie wakacji działań zmierząjących do zapewnienia niezbędnej ochrony przed wykorzystywaniem dzieci do żebractwa.

/

Ministerstwo

J

Spraw Wewnętrznych

Grzegorz Karpiński Podsekretarz Stanu

DPP-P- 0791 -2 /2014 Warszawa, dnia iI lipca 2014 r.

e,Paw1ojodowie

Uprzejmie informuję, że Rzecznik Praw Dziecka Pan Marek Michalak, mając na względzie problem wykorzystywania dzieci do żebractwa szczególnie nasilony w okresie letnim, pismem z dnia 1 lipca br.

zwrócił się do Ministra Spraw Wewnętrznych o podjęcie wzmożonych - szczególnie w okresie wakacji -działań zmierzających do zapewnienia niezbędnej ochrony przed wykorzystywaniem dzieci do żebractwa.

W swoim wystąpieniu Pan Rzecznik podkreślił, że wykorzystywanie dzieci do żebractwa stanowi szczególną formę przemocy, określoną w art. 19 Konwencji o Prawach Dziecka prawo dziecka do ochrony przed przemocą, okrucieństwem, wyzyskiem, demoralizacją, zaniedbaniem i innym złym traktowaniem. Pan Minister Marek Michalak zwrócił jednocześnie uwagę na występowanie tego niepokojącego zjawiska na ulicach miast, zwłaszcza w miejscach szczególnie ruchliwych (np. okolice centrów handlowych, w środkach komunikacji miejskiej), w których można spotkać żebrzące osoby włączające w ten proceder dzieci. Pozostawione bez opieki dzieci starsze, natarczywie domagają się od osób pieniędzy, odrzucając niekiedy oferowaną żywność lub inną formę pomocy.

Mając powyższe na uwadze, a także w nawiązaniu do pisma nr DN-P-0770-14/2014 z dnia 22 maja 2014 roku w sprawie inicjatyw o charakterze profilaktyczno-prewencyjnym w ramach „akcji” Pn.

„Bezpieczne Wakacje” skorelowanych z rząd owym programem „Razem bezpieczniej”, uprzejmie proszę o podjęcie, we współpracy z Policją, instytucjami administracji rządowej, samorządowej, a także innymi podmiotami stosownych działań, których celem będzie zapewnienie niezbędnej ochrony przed wykorzystywaniem dzieci do żebractwa.

Będę zobowiązany za włączenie informacji na temat zrealizowanych działań w tym obszarze do informacji podsumowującej akcję „Bezpieczne wakacje”, która zgodnie z pismem z dnia 22 maja br.

powinna zostać przekazana do MSW do dnia 15 października 2014 roku.

Ł”Ź-”

rzymuią:

1. Pan Tomasz SmolarzWojewoda Dolnośląski, 2. Pani Ewa MesWojewoda Kujawsko-Pomorski, 3. Pan Wojciech WilkWojewoda Lubelski, 4. Pan Jerzy OstrouchWojewoda Lubuski, 5. Pan Jerzy MillerWojewoda Małopolski, 6. Pan Jacek KozłowskiWojewoda Mazowiecki, 7. Pani Jolanta ChełmińskaWojewoda Łódzki, 8. Pan Ryszard WilczyńskiWojewoda Opolski,

9. Pani Małgorzata Chomycz-ŚmigielskaWojewoda Podkarpacki, 10. Pan Maciej ŻywnoWojewoda Podlaski,

11. Pan Ryszard StachurskiWojewoda Pomorski, 12. Pan Piotr LitwaWojewoda Śląski,

13. Pani Bożentyna Pałka-KorubaWojewoda Świętokrzyski, 14. Pan Marian PodziewskiWojewoda Warmińsko-Mazurski, 15. Pan Piotr FlorekWojewoda Wielkopolski,

16. Pan Marek TałasiewiczWojewoda Zachodniopomorski.

Do wiadomości:

1. Pan Marek Michalak— Rzecznik Praw Dziecka

ZPan nadinsp. Marek DziałoszyóskiKomendant Główny Policji

ul. Stefana Batorego S tel. +4822 6014269

02-591 Warszawa, Polska fax +48 22 845 18 20

msw.goy.pl 1/1

Minister

Spraw Wewnętrznych

BM P-0791-2-2/2014/KGu

Warszawa, dnia,Ą. lipca 201.4 r.

Pan

Marek Michalak Rzecznik Praw Dziecka

W nawiązaniu do wystąpienia z dnia 1 lipca 201.4 roku (sygn. ZSM/500/3/2014/AJ), dotyczącego podjęcia wzmożonych działań zmierzajqcych do zapewnienia niezbędnej ochrony przed wykorzystywaniem dzieci do żebractwa, pragnę zapewnić Pana Rzecznika, że wskazany problem jest przedmiotem zainteresowania resortu spraw wewnętrznych, który inicjuje i podejmuje działania zmierzające do zapobiegania i ograniczania przedmiotowego zjawiska. Przedsięwzięcia te mają charakter działań prewencyjnych, ukierunkowanych na zwiększenie świadomości społecznej w zakresie przedmiotowego problemu, jak również zapewnienie pomocy osobom pokrzywdzonym.

Należy zauważyć, że wskazany proceder stanowi niepokojące zjawisko, w szczególności z uwagi na fakt, że często powiązany jest z przestępczością zorganizowaną w zakresie handlu ludźmi.

Warto w tym miejscu podkreślić, że w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych, od 2006 roku, działa Zespół ds. Przeciwdziałania Handlowi Ludźmi, który podejmuje szereg inicjatyw mających na celu m.in. zapobieganie występowaniu wskazanego problemu, obejmujących organizację szkoleń dla funkcjonariuszy Policji i Straży Granicznej, uczestnictwo w podobnych przedsięwzięciach, realizowanych we współpracy z innymi podmiotami, jak na przykład Ministerstwem Pracy I Polityki Społecznej, Ministerstwem Spraw Zagranicznych, Międzynarodową Organizacją do Spraw Migracji, Fundacją Dzieci Niczyje oraz Towarzystwem Przyjaciół Dzieci. Przykładowo, w 2013 roku Zespół zorganizował cykl spotkań z młodzieżą i nauczycielami poświęcony problematyce handlu ludźmi, które odbyły się w sześciu miastach południowej Polski (Zakopane, Kraków, Nowy Sącz, Częstochowa, Dąbrowa Górnicza, Kędzierzyn Koźle), natomiast w 2014 roku Zespół zorganizował spotkanie z pracownikami wybranych placówek opiekuńczo-wychowawczych Miasta Stołecznego Warszawy,

ul. Stefan, Baoego 5 tel. +4822621 2020 02591Wrszaw, Polska fax +48 22 601 39 88

msw.goy.pi 1/4

mające na celu uwrażliwienie ich na problem wczesnej identyfikacji ofiar handlu ludźmi i rozpoznawanie potencjalnego zagrożenia tym procederem, szczególnie wśród dzieci cudzoziemskich, pozostających bez opieki.

Należy ponadto wskazać, że ww. Zespół jest również odpowiedzialny za nadzorowanie zadań zlecanych przez Ministra Spraw Wewnętrznych organizacjom pozarządowym, mających na celu udzielanie wsparcia ofiarom handlu ludźmi, w tym małoletnim ofiarom wykorzystywanym do żebractwa.

Dodatkowo pragnę podkreślić, iż osoby poszkodowane w wyniku przedmiotowego procederu mogą uzyskać pomoc w Krajowym Centrum Interwencyjno Konsultacyjnym dla polskich i cudzoziemskich ofiar handlu ludźmi. W przypadku identyfikacji przez Policję, bądź Straż Graniczną, małoletniej ofiary handlu ludźmi wykorzystanej do żebractwa, osoba ta zostaje zgłoszona do programu wsparcia ofiar handlu ludźmi, realizowanego przez ww. Centrum, gdzie udzielana jest jej kompleksowa pomoc, w tym m.in. bezpieczne schronienie, pomoc prawna, opieka medyczna i psychologiczna.

Równocześnie należy podkreślić, że przedmiotowa problematyka jest objęta systematycznymi działaniami Policji, a przedsięwzięcia podejmowane w obszarze przeciwdziałania żebractwu prowadzone, w trybie codziennej służby, przez funkcjonariuszy Policji mają charakter stały, przy czym są intensyfikowane w okresie wakacyjnym i świątecznym.

Funkcjonariusze Policji, dążąc do zwalczania oraz zapobiegania sytuacjom mogącym mieć związek z poruszaną problematyką, podejmują działania prewencyjne, polegające w szczególności na:

rozpoznaniu procederu żebractwa, ze szczególnym uwzględnieniem problemu wykorzystywania do żebractwa osób małoletnich, niepełnosprawnych i bezradnych,

inicjowaniu spotkań z przedstawicielami organów państwowych, samorządowych i organizacji społecznych, w celu wymiany doświadczeń i podejmowania wspólnych przedsięwzięć, mających na celu ograniczenie procederu żebractwa,

stosowaniu przepisów prawa i egzekwowaniu odpowiedzialności prawnej wobec osób żebrzących, naruszających obowiązujące przepisy,

przekazywaniu do sądów właściwych do spraw rodzinnych wniosków o wszczęcie postępowania opiekuńczego, w przypadku ujawnienia przedstawiciela ustawowego lub osoby trzeciej, skłaniających do żebrania osobę małoletnią, niepełnosprawną, bezradną, oddaną pod opiekę albo pozostającą w stosunku zależności,

analizie problemu żebractwa, diagnozie zagrożenia tym zjawiskiem i bieżącym monitorowaniu jego skali.

ul. Stfn Batcego5 teL +48 22 621 20 20

02 591War irua fax +4822 601 3988

rnwgoypl

2/4

W kontekście zwalczania zjawiska żebractwa, dodatkowo należy wskazać na realizację czynności służbowych przez funkcjonariuszy Policji, w oparciu o zarządzenie Nr 1619 Komendanta Głównego Policji z dnia 3 listopada 2010 roku w sprawie metod iform wykonywania zadań przez policjantów w zakresie

przeciwdziałania demoralizacji i przestępczości nieletnich oraz działań podejmowanych na rzecz mato/etn/ch (Dz. Urz. KGP Nr 11, poz. 64, z późn. zm.), które stanowi, iż:

8 wykrywanie popełnionych przez nieletnich czynów karalnych i ujawnianie ich sprawców oraz ujawnianie nieletnich zagrożonych demoralizacją, realizowane jest przez prowadzenie rozpoznania środowisk nieletnich i rodzin dysfunkcyjnych, co do których istnieje podejrzenie występowania zjawisk takich jak: przestępczość, narkomania, alkoholizm, prostytucja, przemoc w rodzinie, żebractwo, przynależność do subkultur lub grup psychomanipulacyjnych,

12 pkt 5 policjanci ujawniają nieletnich sprawców czynów karalnych oraz wykazujących przejawy demoralizacji, w szczególności w przypadkach podejmowanych interwencji dotyczących żebrania,

13 pkt 2 lit. b policjanci służby kryminalnej w zakresie przeciwdziałania demoralizacji przestępczości nieletnich rozpoznają środowiska pełnoletnich, dokonujących czynów zabronionych przy współudziale z nieletnimi.

W celu skutecznej realizacji zadań wynikających z przytoczonych powyżej regulacji prawnych, funkcjonariusze Policji regularnie prowadzą nasilone kontrole miejsc przebywania i gromadzenia się osób bezdomnych oraz żebrzących, jak również czynności związane z wykrywaniem przestępstw i wykroczeń z tym związanych. Działania ukierunkowanezwłaszcza na identyfikowanie przypadków dzieci myjących szyby na stacjach benzynowych, skrzyżowaniach ulic, oferujących pilnowanie samochodów, a także współuczestniczących z osobami dorosłymi w żebraniu lub będących wykorzystywanymi w tym celu przez takie osoby. Powyższe działaniagłównie prowadzone w okolicach dworców PKS i PKP, ciągów handlowo-usługowych, komunikacyjnych, przystanków komunikacji miejskiej czy też obiektów sakralnych.

W odniesieniu do ww. działań należy podkreślić, żeone realizowane w ścisłej współpracy Policji z instytucjami administracji państwowej, samorządowej oraz organizacjami społecznymi która polega głównie na wymianie informacji i doświadczeń z zakresu zwalczania przedmiotowego zjawiska oraz na podejmowaniu wspólnych inicjatyw w interesie osób żebrzących, znajdujących się w trudnej sytuacji materialnej i życiowej. Policja włącza się również w kampanie informacyjno edukacyjne, dotyczące przedmiotowej tematyki, w tym we współpracy z massmediami.

Jednocześnie warto zauważyć, że art. 104 Kodeksu wykroczeń stanowi, że kto skłania do żebrania małoletnie go lub osobę bezrudną albo pozostającą w stosunku zależności

ul. Stf,,nĄ Batorego5 tel. +482262120 20 02 591War,zawa, Pokka fax+4822 501 3988

msw.goy.pl 3/4

od niego lub oddaną pod jego opiekę, podle go karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny.

W tym miejscu należy wskazać, że dzięki działaniom podejmowanym przez funkcjonariuszy Policji, w 2012 roku ujawniono 1044 wykroczeń z art. 104 kw., natomiast w 2013 roku857.

Pragnę ponadto poinformować, że w odpowiedzi na wystąpienie Pana Rzecznika, w dniu 14 lipca 2014 roku zostało przesłane przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych pismo do Wojewodów, o podjęcie we współpracy z Policją, instytucjami administracji rządowej, samorządowej, a także innymi podmiotami, stosownych działań, których celem będzie zapewnienie niezbędnej ochrony przed wykorzystywaniem dzieci do żebractwa, w ramach akcji pn. Bezpieczne Wakacje, skorelowanych z rządowym programem ograniczania przestępczości i aspołecznych zachowań Razem bezpieczniej.

ż

MIMSTER2

iip. Grzj.rzKARPINSKI Podsekretarz Stani

ul. Stufar Btoiego 5 tel. +4822 621 2020 O291 Wrszaw.Polk fax +48 22 601 3988

rnw.oypl 4/4

Warszawa, J lipca 2014 roku RZECZPOSPOLITA POLSKA

Rzecznik Praw Dziecka Marek Michalak

ZSR!50019/20 I 4/KCH

Pan

Andrzej Seremet Prokurator Generalny

doceniając podejmowane przez Prokuratora Generalnego inicjatywy zmierzające do doskonalenia funkcjonowania organów ścigania oraz w związku z rozmową, w czasie której sygnalizowałem pojawiające się problemy w zakresie praktyki ścigania przestępstw, pragnę przedstawić dalsze uwagi w tym zakresie.

Do Rzecznika Praw Dziecka napływa corocznie bardzo wiele spraw związanych z biciem dzieci przez osoby dorosłe oraz ich poniżaniem, czy innym złym traktowaniem.

Stosowanie różnego rodzaju form karcenia w stosunku do osób małoletnich ze strony rodziców, opiekunów, czy też osób sprawujących nad nimi opiekę, stanowi fakt powszecbiiie znany. Czyny te najczęściej dokonywane

w środowisku domowym, co w dużej mierze uniemożliwia ingerencję właściwych organów i służb.

Na gruncie tych spraw z niepokojem obserwuję przypadki umarzania postępowań przygotowawczych z powołaniem się przez prokuratorów na tzw. pozaustawowy kontratyp karcenia małoletnich.

Ustawą z dnia 10 czerwca 2010 roku o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie oraz niektórych innych ustaw dodano art. 96” do ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Przepis ten wprost stanowi, że osobom wykonującym władzę rodzicielską oraz sprawującym opiekę lub pieczę nad maloletnim zakazuje się stosowania kar cielesnych. Przepis ten został wprowadzony do Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, jednak wywołuje on skutki także na gruncie innych gałęzi prawa, w tym m.in. prawa karnego.

Przepis ten stanowi bezwzględny zakaz stosowania kar cielesnych przez osoby wykonujące

władzę rodzicielską oraz sprawujące opiekę lub pieczę nad małoletnirn. Przed wprowadzeniem zakazu stosowania kar cielesnych, można było się go dopatrzyć również w art. 40 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 roku (Dz. U. z dnia 16 lipca 1997 r.), który stanowi, że nikt nie może być poddany torturom ani okrutnemu, nieludzkiemu lub poniżającemu traktowaniu i karaniu. Zakazuje się stosowania kar cielesnych.

Należy podkreślić, że zakaz stosowania kar cielesnych wywarł szczególny wpływ na zakres i obowiązywanie kontratypu pozaustawowego karcenia małoletnich. Wprowadzenie art. 961 do Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego sprawiło, że obecnie niemożliwe jest powołanie się na karcenie wyłączające bezprawność w przypadku naruszenia przez rodzicalopiekuna nietykalności cielesnej małoletniego łub naruszenia czynności jego narządu ciała na okres poniżej 7 dni. Z tego względu czyny te

bezprawne, nawet jeśli zostały dokonane w ramach karcenia fizycznego dziecka przez rodzica.

Dlatego też, mając na celu wzmocnienie standardów ochrony praw dziecka oraz dostrzegając konieczność zmiany praktyki w zakresie ścigania przestępstw, na podstawie art. lOa ust. 1 ustawy z 6 stycznia 2000 roku o Rzeczniku Praw Dziecka (Dz. U. Nr 6 poz. 69 z późn. zm.), zwracam się do Pana Prokuratora z prośbą o przeprowadzenie analizy przedstawionego wyżej zagadnienia przez Prokuraturę Generalną oraz o poinformowanie o jej wynikach.

Nadto, wydaje się, że konieczne pozostaje rozważenie zmiany praktyki prowadzenia postępowania przygotowawczego w zakresie ścigania przestępstw, gdzie pokrzywdzonym jest małoletni, z uwagi na zmianę obowiązujących przepisów prawa.

Jednocześnie w załączeniu przedstawiam przykładową dokumentację indywidualnych przypadków, która z uwagi na zawieranie danych osobowych i danych wrażliwych, zgodnie z ustawą z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz.U. 1997 nr 133 poz.

883), nie podlega ujawnieniu.

Powiązane dokumenty