Rysowanie
„Obraz wyraża więcej, niż tysiąc słów”
Rysując, wyrażamy również treści, które trud-no ująć w słowa (przynajmniej w danej chwi-li). Podczas rysowania mamy lepszy kontakt z samym sobą, głównie z tą częścią naszej osobowości, której nie jesteśmy do końca świadomi.
Instrukcje w zakresie wykorzystania rysowania w procesie doradczym
Doradca powinien pokrótce wyjaśnić klien-tom wartość rysowania, na przykład: „Rysunek pozwoli państwu udzielić odpowiedzi na pewne
„wpada w nastrój” do rysowania, uzyskuje kontakt z samym sobą, tzn. ze swoją szer-szą osobowością, nie „tylko” umysłem);
4. udzielić krótkich instrukcji dotyczących konkretnego rysunku;
5. po wykonaniu rysunku nie trzeba go in-terpretować, jeżeli klient chce sam o nim opowiedzieć, można się pokrótce odnieść do rysunku, ale nie jest to konieczne.
Rysunek góry przedstawiającej karierę zawodową klienta (narzędzie udostępnił Norman E. Amundson)
Klient rysuje górę. Na górze, jeżeli chce, umieszcza dodatkowe elementy, bazę, obóz pośredni, klify, postoje itd. Następnie klient za-znacza, gdzie się znajduje na górze w danym momencie rozwoju zawodowego i rysuje siebie w tym miejscu.
Rysunek wymarzonej pracy/zatrudnienia Klient rysuje, czym się chce zajmować w swo-jej pracy, może to być konkretne działanie, lub określona praca, czy zatrudnienie. Rysunek może być realistyczny lub abstrakcyjny.
Rysowanie celu w życiu
Cel w życiu to podstawowa siła motywująca do życia i działania. Nie wszyscy jednak mamy z nią dobry kontakt lub jesteśmy jej świadomi.
Metoda ta pozwala na lepsze uświadomienie sobie jej wpływu. Do pewnego stopnia
ozna-Gdy rysunek jest skończony, warto poprosić klienta, by podsumował w jednym zdaniu znaczenie/cel swojego życia, podkreślając, że zdanie powinno być krótkie (ta metoda zaczerpnięta została z książki Drive; The Surpri-sing Truth about what Motivates us autorstwa Daniela H. Pinka, 2009, Nowy Jork, Riverhead Books, Penguin Group). W ten sposób moż-na ująć zarówno irracjomoż-nalne, jak i racjomoż-nalne aspekty.
Po zakończeniu warto zadać klientowi kilka krótkich pytań, by uświadomić sobie niektóre wydarzenia. Pytania mogą być następujące:
Czego doświadczyłeś?
Co czułeś podczas rysowania?
Czy czułeś/czujesz tęsknotę?
Czy już znasz sens życia/czy masz cel w życiu?
itp.
Uczucia i emocje, które towarzyszą rysowaniu najczęściej są przyjemne takie, jak „radość”,
„wolność”, „spokój”, „nastrój zabawy” itd. Na-leży wspomnieć, że znaczenie/cel w życiu to proces, nie stan.
Rysowanie problemu i jego rozwiązania (narzędzie udostępnił Norman E. Amundson) Najpierw klient rysuje problem, który chce rozwiązać, a następnie rozwiązanie. To silna metoda. Problem nie musi zostać konkretnie rozwiązany „natychmiast”. Problem można naj-pierw rozwiązać na poziomie symbolicznym.
Rysowanie przeszkód w zdobyciu pracy.
Rysowanie przyczyn, dla których poszu-kiwania pracy nie kończą się podjęciem zatrudnienia.
itp.
„Przechodzenie/Dochodzenie do”
problemu (metodę udostępnił Norman E. Amundson)
Interwencja ta wykorzystuje również ciało.
Klient staje w jednym rogu pokoju lub końcu korytarza. Doradca mówi klientowi, że znaj-duje się on teraz w przyszłości, kiedy to pro-blem został już rozwiązany. Doradca zachęca klienta, by ten wyobraził sobie, że problem został rozwiązany i poczuł jak najwyraźniej, że został rozwiązany. Następnie doradca zachęca klienta do powolnego przejścia do punktu wyjścia w pokoju/korytarzu, symbolizującego teraźniejszość, kiedy problem nadal istnieje.
W czasie drogi klient powinien odpowiedzieć sobie na pytanie, jakie podjął kroki, by rozwią-zać problem. Klient może również omówić je z doradcą. Niektórzy klienci mogą je ziden-tyfikować „na bieżąco”, inni nie, i rozwiązują oni problem najpierw na poziomie symbo-licznym, świadomość konkretnych kroków przychodzi do nich później.
Wnioski
Moje doświadczenia jako eksperta
potwier-1
Innowacyjne narzędzia i metody w poradnictwie i doradztwie kariery | Kompendium
winny – człowiek nie jest jedynie racjonalną, myślącą istotą. Jesteśmy przede wszystkim irracjonalni. (Nawet) nauka powoli zyskuje tego świadomość.
Sugerowana literatura przedmiotu:
1. Amundson, N.E. (2009). Active Engagement;
The Being and Doing of Career Counselling.
Richmond, British Columbia, Ergon Com-munications.
2. Gagan, J.M. (1998). Journeying; Where Sha-manism and Psychology Meet. Santa Fe, Rio Chama Publications.
3. Harner, M. 1980 (1990). The Way of the Shaman. New York, Harper & Row.
4. Meadows, K. (2003). Shamanic Experience;
A Practical Guide to PsychicPowers. Roche-ster, Vermont, Bear & Company.
5. Peacock, F. (2001). Water the Flowers, Not the Weeds. Montreal, Open Heart Publi-shing.
Abstrakt
Niniejszy artykuł stanowi podsumowanie do-świadczeń zebranych podczas pracy z osoba-mi nieuprzywilejowanyosoba-mi przy wykorzystaniu specjalnego schematu „strukturalnego porad-nictwa grupowego”. Te dobre praktyki mogą stać się podstawą wielu wniosków, które z ko-lei mogą poprawić jakość pracy doradców.
Bycie nieuprzywilejowanym w wielu aspek-tach ogranicza szanse. Praktycy i konsultanci poradnictwa mogą pomóc przezwyciężyć te przeszkody, jeżeli ich metody pomagają klientom uzyskać wgląd w samych siebie, dostosować się do rzeczywistości i planować przyszłość. Ćwiczenia należy dobierać wy-jątkowo starannie, w przeciwnym wypadku cel sesji nie zostanie osiągnięty. Inne aspekty (np. środowiskowe, miejsce organizacji sesji itp.) mogą mieć większe znaczenie dla osób nieuprzywilejowanych, niż dla „zwykłych” grup docelowych.
Kluczowe słowa
strukturalne poradnictwo grupowe, osoby nieuprzywilejowane, zagrożeni młodzi dorośli, osoby bezdomne, osoby długotrwale bezro-botne, urlop macierzyński, Romowie