ii iinntteerrnnyy.. DDoośśćć ppoowwiieeddzziieećć,, żżee ccoo rrookkuu uucczzeessttnniicczzyy ww nniicchh kkiillkkaa ttyyssiięęccyy oossóóbb,,
aa pprrooggrraam m zzaawwsszzee iim mppoonnuujjee rróóżżnnoorrooddnnoośścciiąą ii ddbbaałłoośścciiąą oo nnaajjlleeppsszzyycchh
wwyykkłłaa--ddoowwccóóww ii m mooddeerraattoorróóww..
wisko jest głodne wiedzy. Wielu Polaków wyjeżdżających za granicę wraca do Polski, żeby się leczyć, to także świad-czy o tym, że poziom naszej służby zdro-wia jest coraz lepszy.
W kongresie uczestniczyło prawie 100 wykładowców, 15 konsultantów krajo-wych i 23 prezesów medycznych towa-rzystw naukowych. Podczas oficjalnej inauguracji VIII Kongresu Top Medical Trends prof. Lidia Brydak została uho-norowana Nagrodą im. prof. Andrzeja Steciwko. Był on współtwórcą kongre-su, człowiekiem ogromnie zaangażowa-nym w rozwój medycyny rodzinnej w Polsce. Dbał o to, aby ta specjalność cieszyła się estymą nie tylko wśród pa-cjentów, lecz także w środowisku lekar-skim. Wydawnictwo Termedia wraz z rodziną profesora pragną kontynuować jego dzieło, ustanawiając Nagrodę im.
prof. Andrzeja Steciwko. Jest ona przy-znawana za wybitne osiągnięcia w edu-kacji lekarzy pierwszego kontaktu. Uro-czystość uświetniona została wykładem
prof. Marii Siemionow z University of Illinois zatytułowanym „Wyzwania etyczne w transplantacji twarzy”.
Na parterze Centrum Kongresowego MTP miały stoiska firmy wyspecjalizo-wane w produkcji leków, sprzętu i pro-duktów zaopatrzenia medycznego. Za-interesowanie wzbudzała drukarka 3D.
Znajduje ona coraz większe zastosowa-nie w medycyzastosowa-nie, szczególzastosowa-nie w trakcie zabiegów i operacji z elementami re-konstrukcyjnymi.
W salach na pierwszym piętrze odby-wały się sesje naukowe i warsztaty. Ich tematyka była bardzo zróżnicowana:
reumatologia, urologia, nefrologia, der-matologia, endokrynologia, seksuologia, diabetologia, gastroenterologia, onko-logia, hematoonko-logia, pulmonoonko-logia, cho-roby zakaźnie HIV/AIDS, opieka nad pacjentem 65+, choroby naczyń, kar-diologia, lipidologia. Sesje satelitarne przygotowały firmy Sanofi, Servier, Berlin-Chemie Menarini, KRKA i Alfa Wassermann. Swoje stoisko miał też
Na-rodowy Fundusz Zdrowia, którego pra-cownicy między innymi udzielali infor-macji na temat zasad udzielania świad-czeń zdrowotnych, informatora pacjenta oraz systemu eWUŚ.
Urządzona została wystawa portretów amazonek prezentujących piersi po ma-stektomii lub rekonstrukcji (autorka: Ka-tarzyna Piwecka). Wystawa gościła w wielu polskich miastach i ośrodkach medycyny, w gmachach Sejmu i Parla-mentu Europejskiego.
Organizatorami ósmej edycji Kongre-su Top Medical Trends, pod patrona-tem honorowym prezydenta Bronisława Komorowskiego, były poznańskie wy-dawnictwo Termedia, Katedra i Zakład Medycyny Rodzinnej Uniwersytetu Me-dycznego im. Piastów Śląskich we Wro-cławiu i Polskie Towarzystwo Medycy-ny Rodzinnej (patronat naukowy).
ANDRZEJ PIECHOCKI FOT. ANDRZEJ PIECHOCKI FOT. ARCHIWUM TERMEDIA
IRENEUSZ
WIERZEJEWSKI (1881–1930)
I
reneusz Wierzejewski urodził się 23 marca 1881 r. w Kozłowie koło Opale-nicy jako syn nadleśniczego Władysła-wa i Marii z Mojzykiewiczów. Szkołę podstawową ukończył w Buku, a na-stępnie uczył się w Gimnazjum im. Got-thilfa Bergera w Poznaniu, gdzie zdał egzamin maturalny. Po maturze przez rok pracował w fabryce Cegielskiego w Poznaniu, ucząc się fachu ślusarza,stolarza, kowala i tokarza; zdobyte wów-czas umiejętności okazały się w przy-szłości bardzo przydatne w pracy zawo-dowej lekarza ortopedy. Od 1903 r.
studiował na wydziałach lekarskich Uni-wersytetów w Greifswaldzie, Berlinie, Würzburgu i Monachium, gdzie 14 kwiet-nia 1908 r. zdał egzamin państwowy i uzyskał dyplom lekarza. Pracę zawodo-wą rozpoczął w zakładzie zdrojowym w Monachium, następnie był asystentem w tamtejszej Klinice Chirurgicznej u prof. Ottmara von Angerera, a później w Klinice Ortopedycznej prof. Fritza Langego. 1 sierpnia 1909 r. podjął pracę w kierowanym przez prof. Konrada Bie-salskiego Berlińsko-Brandenburskim Lekarsko-Wychowawczym Zakładzie dla Kalek. 3 czerwca 1910 r. na
Uniwer-Wierzejewskiego
Lekarze – patroni wielkopolskich ulic
podstawie rozprawy o wrodzonym ubyt-ku kości łokciowej. W roubyt-ku następnym Niemieckie Towarzystwo Opieki nad Ułomnymi powierzyło mu organizację działu techniki ortopedycznej na Wszech-światowej Wystawie Higienicznej w Dreź-nie.We wrześniu 1911 r. Wierzejewski osie-dlił się w Poznaniu. 1 kwietnia 1913 r.objął stanowisko dyrektora i lekarza na-czelnego nowego Poznańskiego Zakładu Ortopedycznego, powstałego z fundacji Heleny Gąsiorowskiej. Był to pierwszy szpital ortopedyczny na ziemiach pol-skich. Podczas I wojny światowej szpi-tal ten – jako XII Szpiszpi-tal Forteczny – zo-stał przejęty przez władze niemieckie dla potrzeb wojska. Sam Wierzejewski 15 marca 1915 r. został powołany do służby wojskowej i mianowany komen-dantem tej placówki oraz konsultantem ortopedą V korpusu. Interesował się szczególnie zagadnieniem leczenia po-strzałowych uszkodzeń nerwów obwo-dowych, uzyskując doskonałe wyniki;
w dziedzinie tej stał się autorytetem na skalę europejską. Za wybitne osiągnięcia rząd pruski rozważał nadanie Wierze-jewskiemu tytułu profesora, ostatecznie odstąpiono od tej nominacji ze względów politycznych. Jesienią 1918 r.
Wierzejewski włączył się do działań Polskiej Organizacji Wojskowej zaboru pruskiego. Założył w Poznaniu Towa-rzystwo Czerwonego Krzyża i kierował jego pracami, m.in. przygotowaniem kursów dla pielęgniarek i sanitariuszy.
Jego zasługą było uniemożliwienie pla-nowanej przez władze pruskie ewaku-acji materiałów sanitarnych z Poznania.
Od pierwszych dni powstania wielko-polskiego uczestniczył w organizowaniu służby medyczno-sanitarnej oddziałów powstańczych. Już 4 stycznia 1919 r.
mianowano go naczelnym lekarzem tych formacji, a w lutym tegoż roku z nominacji Naczelnej Rady Ludowej objął funkcję inspektora sanitarnego Wojsk Wielkopolskich. 8 maja 1919 r.
awansowano go do stopnia generała pod-porucznika (odpowiednik dzisiejszego generała brygady). Wziął udział w woj-nie polsko-bolszewickiej. Od 1 kwietnia 1920 r. był szefem sanitarnym 1. Armii.
W 1923 r. przeszedł do rezerwy.
W 1921 r. Rada WL UP zleciła Wie-rzejewskiemu zorganizowanie pierwszej w Polsce kliniki ortopedii. W roku
na-stępnym habilitował się, a w 1923 r. mia-nowano go profesorem nadzwyczajnym.
W 1928 r. założył Polskie Towarzystwo Ortopedyczne; był także założycielem i pierwszym redaktorem naczelnym cza-sopisma „Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska”. Opublikował ponad 30 prac naukowych. Opatentował apa-rat subluksacyjny do leczenia nadwich-nięć w stawie kolanowym. Jego najwy-bitniejszym uczniem był Wiktor Dega.
Wierzejewski posiadał zmysł tech-niczny, umiętności konstruktorskie i ma-nualne, które rozwinął jeszcze w pracy w zakładach im. Cegielskiego jako me-chanik. Później wykorzystywał je w przy-klinicznych warsztatach ortopedycznych, konstruując aparaty ortopedyczne według własnego pomysłu. Należał do cechu rze-mieślników i egzaminował knadydatów na mistrzów techniki ortopedycznej.
Uważany jest za twórcę zarówno nowo-czesnej ortopedii, jak i rehabilitacji osób niepełnosprawnych w Polsce.
Nie stronił od działalności politycz-nej – w marcu 1928 r. z ramienia BBWR został wybrany do Senatu II RP z okręgu poznańskiego. Przewodniczył Zarządo-wi Wojewódzkiemu Federacji Polskich Związków Obrońców Ojczyzny. Został odznaczony m.in. Krzyżem Niepodle-głości i Krzyżem Walecznych. Nie ogra-niczał się do pracy naukowej – przez wiele lat prezesował Towarzystwu Śpie-waczemu „Echo”. Jak zapamiętali jego przyjaciele, sam „miał niezły bas”. Nie gardził również dobrym trunkiem.
Żoną Wierzejewskiego była Walen-tyna de domo Ślążyk. Wierzejewscy mieli córki Izabellę i Janinę oraz syna Jędrzeja.
Profesor Wierzejewski zmarł w War-szawie 8 marca 1930 r. z powodu zapa-lenia wsierdzia. Jego manifestacyjny pogrzeb odbył się 5 dni później na Cmen-tarzu Świętomarcińskim przy ul. Bukow-skiej w Poznaniu. Od 1962 r. jego prochy spoczywają na Cmentarzu Zasłużonych Wielkopolan. Jego imię nadano – dziś już nieistniejącemu – Wielkopolskiemu Cen-trum Ortopedii i Chirurgii Urazowej przy ul. Gąsiorowskich w Poznaniu. Jest pa-tronem ulic w Poznaniu (na Junikowie), w Opalenicy i Konstancinie.
DR N. MED. WŁODZIMIERZ WITCZAK PROF. NADZW. A. GRZYBOWSKI
Koleżanki i koledzy,
z przyjemnością informujemy, że 19–22 czerwca 2014 r. odbędzie się szkolenie dla lekarzy i lekarzy stomatologów organizowane przez Wielkopolską Izbę Lekarską w Poznaniu, Komisję Stomatologiczną oraz Delegaturę WIL w Kaliszu.
Uczestnicy szkolenia otrzymują punkty edukacyjne.
Program obejmuje: