Obrzędy wyjaśniające

Przy święceniach biskupa następuje teraz namaszczenie głowy oraz przekazanie Ewangelii i insygniów. Główny szafarz otrzymuje płócienny gremiał, a od diakona naczynie z krzyżmem świętym. Następnie namaszcza głowę klęczącego przed nim nowo wyświęconego biskupa słowami: Niech Bóg, który uczynił cię uczestnikiem najwyższego

kapłaństwa Chrystusa. Po namaszczeniu do biskupa podchodzą posługujący i podają

naczynie do umycia rąk i odbierają gremiał. Następnie biskup szafarz wręcza wyświęconemu księgę Ewangelii. Diakon odbiera księgę i zanosi ją na właściwe miejsce¹⁶¹.

Główny szafarz nakłada, na serdeczny palec prawej ręki, wyświęconemu pierścień mówiąc: Przyjmij pierścień, znak wierności. Jeżeli nowo wyświęconemu przysługuje paliusz, główny szafarz przekazuje go przed nałożeniem mitry. Nakładając paliusz na ramiona, wypowiada słowa: Przyjmij paliusz wzięty z konfesji świętego Piotra. Potem nakłada mitrę, mówiąc przy tym: Przyjmij mitrę i niech jaśnieje w tobie blask świętości. Na koniec wręcza pastorał ze słowami: Przyjmij pastorał, znak urzędu pasterskiego

posługiwania162.

Całe zgromadzenie powstaje. Teraz główny szafarz zaprasza wyświęconego biskupa, aby zasiadł na katedrze. Czyni się tak w sytuacji, kiedy święcenia odbywają się we własnym kościele wyświęconego. W przeciwnym razie główny szafarz zaprasza nowego biskupa, by zasiadł na miejscu pierwszego wśród biskupów koncelebrujących. Następnie wyświęcony biskup oddaje pastorał, wstaje i przyjmuje pocałunek pokoju od głównego szafarza i od pozostałych biskupów. Na czas tego obrzędu pontyfikał podaje odpowiednią antyfonę oraz psalm163.

160 Por. tamże, nr 48.

161 Por. tamże, nry 49–50.

162 Por. tamże, nry 51–54.

Ceremoniał podaje, że gdyby święcenia odbywały się w kościele nowo

wyświęconego biskupa, główny szafarz może go zaprosić do przewodniczenia dalszej części clebracji. Jeżeli święcenia odbywają się w innym kościele, nadal przewodniczy główny szafarz, a nowo wyświęcony biskup staje jako pierwszy wśród koncelebransów164.

Po modlitwie święceń prezbiteratu wszyscy wstają. Biskup zakłada mitrę, prezbiterzy wracają na swoje miejsca, a kilku spośród nich nakłada wyświęconym stułę oraz ornat. Wiernym podaje się wyjaśnienie obrzędów namaszczenia rąk oraz wręczenia chleba i wina. Siedzącemu biskupowi nakłada się płócienny gremiał. Każdy z nowo wyświęconych prezbiterów podchodzi i klęka przed biskupem, który namaszcza dłonie krzyżmem świętym, mówiąc: Nasz Pan, Jezus Chrystus. Po namaszczeniu biskup oraz wyświęceni obmywają ręce165.

Do ołtarza wierni przynoszą patenę z chlebem oraz wino z wodą w kielichu, przeznaczone do Mszy świętej. Diakon, przyjąwszy dary, zanosi je biskupowi. Nowo wyświęceni podchodzą i klękają kolejno przed biskupem, który mówi: Przyjmij dary ludu

świętego. Potem biskup każdego z nowych prezbiterów obejmuje i udziela pocałunku,

wypowiadając przy tym słowa: Pokój z tobą. Wyświęcony odpowiada: I z duchem twoim. Pocałunek pokoju mogą przekazać również inni obecni prezbiterzy. Na każdy z obrzędów pontyfikał przewiduje stosowne antyfony wraz z psalmami166.

Przy święceniach diakonów po modlitwie święceń nowo wyświęceni diakoni nakładają, z pomocą innych diakonów lub posługujących, stułę oraz dalmatykę. W tym czasie szafarz święceń w mitrze oraz pozostali wierni siedzą. Następnie nowi diakoni podchodzą do biskupa, który każdemu kolejno przekazuje księgę Ewangelii mówiąc:

Przyjmij Chrystusową Ewangelię.... Potem następuje pocałunek pokoju. Przekazuje

go biskup oraz inni obecni diakoni. Podobnie jak poprzednio na czas tych obrzędów pontyfikał przewiduje odpowiednie antyfony wraz z psalmami167.

164 Por. Ceremoniał, nr 528.

165 Por. tamże, nry 551–552.

166 Por. tamże, nry 554–555.

Jeżeli przepisy polecają odmawianie wyznania wiary, następuje ono po obrzędach wyjaśniających. Pomija się natomiast modlitwę powszechną, którą zastąpiła litania błagalna168.

3.1.9. Liturgia eucharystyczna

Dalej liturgię celebruje się zgodnie z obrzędem Mszy stacyjnej, uwzględniając przy tym charakterystyczne dla poszczególnych rodzajów święceń modyfikacje. Przy święceniach diakonatu niektórzy z nowych diakonów przynoszą dary chleba i wina do ołtarza, a przynajmniej jeden z nich posługuje biskupowi169. Przy święceniach prezbiteratu opuszcza się przygotowanie kielicha170.

W czasie święceń biskupa jeden z koncelebrujących biskupów w modlitwie eucharystycznej wspomina nowo wyświęconego. Obrzędy święceń przewidują stosowne formuły171. Podobnie w modlitwie eucharystycznej wspomina się nowo wyświęconych prezbiterów i diakonów172.

Rodzicom i krewnym nowo wyświęconych można udzielić Komunii świętej pod obiema postaciami. Nowo wyświęceni diakoni, przyjąwszy Komunię pod obiema postaciami, pomagają biskupowi w rozdzielaniu Komunii. Po zakończonej Komunii można wykonać pieśń dziękczynną173.

3.1.10. Obrzędy zakończenia

Przy święceniach biskupa po modlitwie po Komunii poleca się śpiew: Ciebie Boga

wysławiamy. Wtedy to nowo wyświęcony biskup otrzymuje mitrę oraz pastorał.

Następnie, poprzedzany przez dwóch biskupów udzielających święceń, przechodzi przez kościół i błogosławi lud. Po śpiewie nowy biskup może przemówić do zgormadzonych. Czyni to od ołtarza lub katedry, jeśli jest w swoim kościele174.

Obrzędy święceń diakonów i prezbiterów przewidują możliwość uroczystego błogosławieństwa175.

169 Por tamże, nr 578.

170 Por. tamże, nr 557.

171 Por. Pontyfikał rzymski. Obrzędy święceń…, nr 59.

172 Por. tamże, nry 140, 214.

173 Por. tamże, nry 60–61, 141–142.

174 Por. tamże, nry 215–217.

Biskup przewodniczący liturgii eucharystycznej udziela błogosławieństwa. Zakłada mitrę i zwrócony do ludu, mówi: Pan z wami. Diakon może dodać: Pochylcie

głowy na błogosławieństwo. Wtedy biskup, trzymając wyciągnięte ręce nad ludem,

wypowiada formułę błogosławieństwa¹⁷⁶. Wierni odpowiadają: Amen. Biskup składa ręce, bierze do ręki pastorał i wykonując trzykrotny znak krzyża nad ludem, dodaje:

Błogosławieństwo Boga wszechmogącego.... Po błogosławieństwie diakon odsyła lud

i odbywa się procesjonalny powrót do zakrystii¹⁷⁷.