• Nie Znaleziono Wyników

WNIOSKI I POSTULATY PASTORALNE

1. Pogłębianie wiedzy antropologicznej

Badając przekonania młodzieży dotyczące wiedzy antropologicznej, trzeba uwzględnić różnorakie wpływy jakie współcześnie oddziałują na jej rozumienie powołania do miłości oraz wizję spełniania się jako mężczyzna lub kobieta. Trzeba stwierdzić, że do tych czynników zalicza się odziaływanie współczesnej kultury, środowiska rówieśniczego, środków społecznego przekazu. Badania dowiodły, że do tych czynników zalicza się także rodzina pochodzenia oraz wyznanie religijne badanych.

1 Por. І. В. Пєша, Сімейні цінності української молоді. Інформаційні матеріали до Всеукраїнського форуму сім’ї, https://dismp.gov.ua/downloads/simejni-cinnosti-ukrayinskoyi-molodi-informacijni-materiali-do-vseukrayinskogo-forumu-simyi [11.05.2020].

155 Z przeprowadzonych badań wynika, że ponad dwie trzecie respondentów w pełni lub w dużym stopniu rozumie swoje powołanie do miłości w perspektywie moralnej jako: wzięcie odpowiedzialności za ukochaną osobę i dzieci (76,3%), życie z drugą osobą, którą pokochają (66,6%) oraz jako zaproszenie do bycia rodzicem (61,8%). Natomiast około połowy respondentów w pełni lub w dużym stopniu potwierdza, że rozumie swoje powołanie do miłości w perspektywie wiary jako: wielki dar Boga, który stworzył ich z miłości i powołał do miłości (59,2%), całkowite zawierzenie i zaufanie Bogu (52,0%), zaproszenie do miłowania Boga (45,8%) oraz rodzaj misji powierzonej przez Boga (44,6%) – zob. tab. 17. Odsetki te wskazują, że badana młodzież częściej docenia moralne aspekty swojego powołania do miłości niż jego wymiar religijny. Może to wskazywać na silny moralizm przekazu religijnego i katechetycznego w rodzinie i Kościele, który często dominuje budowanie osobistych relacji z Bogiem. Wysokość uzyskanych wyników dotyczących rozumienia swojego powołania do miłości jest ambiwalentnie zadowalająca, gdyż wskazuje z jednej strony na to, że większość badanych podziela katolickie rozumienie tegoż powołania, a jednocześnie wskazuje, iż kilkadziesiąt procent nie rozumie go w ten sposób.

Rozumienie powołania do miłości w perspektywie religijnej i moralnej w sposób istotny statystycznie różnicuje wyznanie respondentów w ten sposób, że młodzież wyznania rzymskokatolickiego częściej niż pozostali badani podziela wymienione przekonania (zob. tab. 20). Podobnie jeśli chodzi o stosunek do religii, osoby bardzo religijne i religijne częściej niż pozostali respondenci rozumieją swoje powołanie do miłości w znaczeniu religijnym i moralnym (zob. tab. 21). Także młodzież wychowująca się pełnych rodzinach częściej niż pochodząca z rodzin niepełnych istotnie częściej rozumie swoje powołanie do miłości w perspektywie wiary (zob. tab. 19). Wyniki te wskazują, że młodzież wyznania rzymskokatolickiego częściej niż pozostali respondenci rozumie swoje powołanie do miłości zgodnie z nauczaniem Kościoła katolickiego. Może to być efektem pogłębionej formacji religijno-moralnej w polskich rodzinach rzymskokatolickich oraz w prowadzonym duszpasterstwie. Jednak wyniki te wiążą się jednocześnie ze stosunkiem do religii, którego wyższe nasilenie u osób religijnych i bardzo religijnych oddziałuje pozytywnie na rozumienie powołania do miłości, jak też z pochodzeniem z rodzin pełnych.

Jednocześnie kilkanaście procent młodzieży zupełnie lub w dużym stopniu nie zgadza się, że ich powołanie do miłości oznacza rodzaj misji powierzonej im przez Boga (16,0%), zaproszenie do miłowania Boga (13,6%), wielki dar Boga, który stworzył ich

156 z miłości i do miłości (13,1%) oraz całkowite zawierzenie i zaufanie Bogu (10,8%). Natomiast 8,6% nie zgadza się, że ich powołanie do miłości oznacza zaproszenie do bycia rodzicem (zob. tab. 17). Odsetki te wskazują na wyzwanie duszpasterskie, gdyż prawie wszyscy badani byli osobami ochrzczonymi i jako tacy są zaproszeni do poznania i przyjęcia chrześcijańskiego rozumienia swego powołania do miłości.

Uzyskane wyniki badań pokazują, że ponad trzy czwarte badanej młodzieży w pełni lub w dużym stopniu zamierza spełniać się jako mężczyzna lub kobieta zgodnie z etyką chrześcijańską, poprzez: bycie dobrą matką lub ojcem (85,4%), bycie dobrym mężem lub żoną (82,5%), urodzenie i wychowanie dzieci (77,9%), okazywanie szacunku wobec współmałżonka (77,0%) oraz poprzez wierną i trwałą miłość małżeńską (74,7%) – zob. tab. 22. Zamiary realizacji siebie jako mężczyzna lub kobieta w sposób istotny statystycznie częściej deklaruje młodzież wyznania rzymskokatolickiego niż respondenci innych wyznań (zob. tab. 25). Jednak, trzeba uwzględnić fakt, że to młodzież bardzo religijna i religijna istotnie częściej niż pozostali respondenci zamierza spełniać się w rolach płciowych zgodnie z chrześcijańską etyką małżeńską (zob. tab. 26). Podobnie, trzeba pamiętać o oddziaływaniu pochodzenia młodzieży z rodzin pełnych na dążenia do spełniania się jako mężczyzna lub kobieta (zob. tab. 24). Niepokojące wydają się natomiast wyniki wskazujące, że spory odsetek respondentów zamierza realizować się jako mężczyzna lub kobieta poprzez: spełnianie swoich potrzeb seksualnych (41,4%), życie w wolnym związku z osobą odmiennej płci (36,6%) oraz życie w związku z osobą tej samej płci (14,4%) – zob. tab. 22. Zamiar spełniania się jako mężczyzna lub kobieta poprzez życie w wolnym związku z osobą odmiennej płci w sposób istotnie statystycznie częściej deklarują mężczyźni niż kobiety (zob. tab. 23).

Reasumując przytoczone wnioski, zasadny wydaje się postulat, aby duszpasterska troska Kościoła na Ukrainie była ukierunkowana na pogłębienie osobistej (personalnej) zażyłości wiernych z Bogiem w Trójcy Świętej. Taka bliskość pozwoli usytuować wymogi moralne powołania do miłości małżeńskiej jako odpowiedź Bogu na Jego miłość. Taki relacyjny kontekst ujmowania powołania do miłości pozwala podejmować odpowiedzialność wobec przyszłego współmałżonka jako odpowiedź na zaproszenie Boga zawarte w Jego zamyśle wobec małżeństwa i rodziny. Z tego względu, na różnych etapach rozwoju chrześcijanina trzeba ukazywać mu piękno miłości małżeńskiej zakotwiczonej w miłości Bożej (por. KDK 48-49)3. Wydaje się,

157 że duszpasterze często i przy różnych stwarzanych ku temu okazjach powinni eksponować wiernym piękno zażyłej relacji z Bogiem, do której chrześcijanin jest powołany oraz piękno miłości małżeńskiej, która łączy się z łaską i błogosławieństwem dla małżonków. Wątek ten powinien być traktowany przez katechetów młodzieży szkolnej jako wiodący i należy go zgłębiać. Szczególnym ku temu czasem jest przygotowanie bezpośrednie do zawarcia małżeństwa, kiedy to narzeczonym należy pomagać pogłębić swoją relację z Bogiem i ze sobą nawzajem, w perspektywie Bożej miłości do nich4.

Nie można przeoczyć tego, że pewien procent młodzieży szkolnej nie zgadza się, iż ich powołanie do miłości oznacza rodzaj misji powierzonej im przez Boga, zaproszenie do miłowania Boga, wielki dar Boga, który stworzył ich z miłości i do miłości, całkowite zawierzenie i zaufanie Bogu, a także zaproszenie do bycia rodzicem (zob. tab. 17). Wydaje się, że wyniki te wskazują na wyzwanie duszpasterskie, aby zarówno w ramach planowej katechezy jak też nieformalnie stwarzać dla młodzieży przestrzenie nawiązywania głębszej relacji z Bogiem, poprzez zgłębianie Pisma Świętego, modlitwę indywidualną i wspólnotową. Niezbędne wydaje się też stwarzanie okazji do rozmów i dyskusji z młodzieżą na temat powołania do miłości z możliwością ich aktywnego zaangażowania się i włączania, na przykład poprzez współprowadzenie spotkania.

Wspomniana powyżej aktywność duszpasterska może być także skutecznym działaniem profilaktycznym wobec niepokojących dążeń młodzieży do spełniania się jako mężczyzna lub kobieta poprzez spełnianie swoich potrzeb seksualnych, życie w wolnym związku z osobą odmiennej płci, życie w związku z osobą tej samej płci (zob. tab. 22). Wskazane wsparcie duszpasterskie może pomóc młodzieży poznać prawdę i piękno zamysłu Bożego dotyczącego ludzkiej płci, realizacji swojej seksualności oraz ubogacającej komplementarności mężczyzny i kobiety. Warto przywoływać nauczanie papieża Franciszka skierowane niedawno do młodzieży, gdzie czytamy: „Bóg stworzył nas jako istoty płciowe. On sam stworzył płciowość, która jest wspaniałym darem dla Jego stworzeń”. W ramach powołania do małżeństwa musimy uznać i być wdzięcznymi, że płciowość, seks, to dar od Boga, bez jakiegokolwiek tabu. To dar Boży, dar, którym obdarza nas Pan. Ma dwa cele: wzajemną miłość i rodzenie życia. To pasja, namiętna miłość. Prawdziwa miłość jest namiętna. Miłość między mężczyzną a kobietą, gdy jest

4 Por. G. Pyźlak, Przygotowanie do życia małżeńskiego i rodzinnego, w: Duszpasterstwo rodzin. Refleksja naukowa i działalność pastoralna, red. R. Kamiński, G. Pyźlak, J. Goleń, Lublin 2013 s. 364-365.

158 namiętna, prowadzi cię do dawania życia na zawsze. Zawsze. I do oddania go z ciałem i duszą5.

Wyniki badań sygnalizują, że mężczyźni częściej potrzebują pogłębienia rozumienia swego chrześcijańskiego powołania6. Warto, aby poznawali oni od strony pozytywnej swoje powołanie do bycia mężem i ojcem jako dar Boga Stworzyciela i Ojca. Trzeba ich wspomagać w osiąganiu opanowania, odpowiedzialności, a także szacunku wobec kobiet, aby mogli się spełniać jako przyszli mężowie i ojcowie w rodzinach chrześcijańskich7. Wydaje się, że zadania te można byłoby z powodzeniem realizować na katechezie, spotkaniach formacyjnych, wyjazdach integracyjno-rekolekcyjnych jak również podczas organizowanych dni skupienia i warsztatów poświęconych ludzkiej płciowości oraz powołaniu człowieka do miłości.