POLITYKI SPOIECZNEJ

DSR-II-071 2-3-1-AB!14

Pan

Marek Michalak Rzecznik Praw I)ziecka

()dpowhidajuc na pismo z dniu 16 kwbtnia 2014 r.. znak: ZEW/500!16—1/2014 MP.

dotyczące sal zabaw dla dzieci. uprzejmie informuję:

W Polsce. zgodnie z zasadami wyrażonymi w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

obowiazuje wolność działalności gospodarczej. Na mocy art. 20 Konstytucji RP społeczna gospodarka rynkowa oparta na wolności działalności gospodarczej, własności prywatnej oraz solidarności. dialogu i \yspólpracy partnerów spolecznych stanowi podstawę ustroju gospodarczego Rzeczypospolitej Polskiej. Z orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego wyniku, że zamieszczenie zasady wolności dzialulności gospoclwczcj w ai-t. 20 Konstytucji RP wskazuje, że jest to zasada ustrojowa. jednak powinna być ona również tratowana jako prawo wolnościowe. Wolność działalności gospodarczej dąje możliwość podejmowania jej we wszystkich sferach życia gospodarczego. w których nie jest zakazane jej prowadzenie.

stawoduwca konstytucyj ny zobowiązał państwo do nieingcrowania w sferę działalności gospodarczej. Jest to więc negatywnY obowiązek. nakazujący powstrzymanie się od wszelkich działań, które utrudniałyby jednostkom korzystanie z posiadanych przez nie wolności .Je dnak na zasadzie wyjątku Konstytucja RP dopuszcza także ograniczanie wolności działalności gospodarczej. lecz jed\nic na podstawie ustaw\ i ze względu na ważny interes

- L publiczny (art. 22 Konstytucji RP). Trybunał Konstytucyjny w swoim orzecznictwie wskazuje. że ustawodawca ograniczając swobodę działalności gospodarczej musi brać pod uwagę konieczność uwzględnienia przy ograniczaniu praw jednostki zasady wymagającej odpowiedniego wyważenia wagi interesu publicznego, któremu służy ograniczenie danego prawa i wagi interesów naruszonych przez takie ograniczenie. Wymóg konieczności jest spełniony, jeżeli ustanowione ograniczenia są zgodne z zasadą proporcjonalności. Oznacza to, że środki zastosowane przez prawodawcę muszą być w stanie doprowadzić do zamierzonych celów. muszą być one niezbędne do ochrony interesu z którym

są

powiązane oraz ich efekty muszą pozostawać w proporcji do ciężarów nakładanych na obywatela. Trzeba podkreślić, iż rzeczą ustawodawcy jest wybór celu i środków określonej regulacji ustawowej. Ten cel jednak powinien znajdować uzasadnienie w konstytucyjnej aksjologii, a środki powinny

pozostawać w odpowiedniej proporcji do zamierzonego rezultatu.

W kompetencji ministra właściwego do spraw rodziny leżą sprawy dotyczące opieki nad dzieckiem do lat 3 uregulowane w ustawie z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (Dz. tJ. z 2013 r., poz. 1457). Zgodnie z art. 26 tej ustawy prowadzenie żlobka lub klubu dziecięcego jest działalnością regulowaną w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej i wymaga wpisu do rejestru żłobków i klubów dziecięcych. Ograniczenie w przepisach dotyczących żłobków i klubów dziecięcych zasady wolności działalności gospodarczej związane było ze szczególnym charakterem tych instytucji. Ich rolą bowiem jest zapewnienie dzieciom właściwej opieki w szczególności w czasie, gdy rodzice tych dzieci

są

w pracy. Dzieci w instytucjach tych spędzają ok. 10 godzin dziennie. Z tego względu żłobki i kluby dziecięce ukształtowane zostały w taki sposób. aby pelniły obok funkcji opiekuńczych. również funkcje edukacyjne.

Znalazło to wyraz w art. 10 ustawy o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3. zgodnie z którym.

do zadań żłobka i klubu dziecięcego należy w szczególności zapewnienie dziecku opieki w warunkach bytowych zbliżonych do warunków domowych; zagwarantowanie dziecku właściwej opieki pielęgnacyjnej oraz edukacyjnej, przez prowadzenie zajęć zabawowych z elementami edukacji. z uwzględnieniem indywidualnych potrzeb dziecka; prowadzenie zajęć opiekuńczo-wychowawczych i edukacyjnych. uwzględniających rozwój psychomotoryczny dziecka. wlaściwyeh do wieku dziecka.

W odniesieniu do problematyki podnoszonej przez Pana Rzecznika, wskazać należy, że kwestie dotyczące funkcjonowania i organizacji sal zabaw dla dzieci nie

są

^regulowane

szczególnymi przepisami prawa. a sale zabaw w praktyce przeznaczone

są

^{dla dzieci}

w różnym wieku.

Biorąc pod uwage powyższe. w omawianej sprawie. rodzą się \yątpliwości. czy szczegółowe regulowanie sposobu Funkcjonowania sal zabaw dla dzieci będzie rzeczywiście służyło interesowi publicznemu. Opieka nad dziećmi w salach zabaw jest co do zasady opieką chwilowa. ależy przy tym podkreślić, że wybór sposobu zapewnienia chwilowej opieki dziecku należy do jego rodziców. którzy w t\m czasie ponoszą za dziecko pełną odpowiedzialność. Nie wydąje się być zasadny kierunek polityki państwa zmierzający do tego. aby wszelkie potencjalne formy opieki nad dzieckiem, inne niż bezpośrednia opieka rodziców, poddawać regulacjom prawnym. w szczególności. że kierunek taki rodzi duże wątpliwości konstytucyj ne.

Z powyższych względów. uzasadnionym wydąje się być podejmowanie przede wszystkim działalności infl.wmacyjnej skierowanej zarówno do osób prowadzących sale zabaw dla dzieci, jak i do rodziców, której celem będzie promowanie dobrych praktyk w zakresie ornnizaeji i funkcjono\yunia sal zabaw dla dzieci, jak i ewentualnych innych potencjalnych Iorm opicki chwilowej nad dziećmi. a ^nie wprowadzanie regulacji prawn\ ch ograniczaj ąc\”ch swobodę dzialalności gospodarczej.

M ST L R

Lup.

CĘ14”eta S dyn

Podsekretarz Stanu

1”)

RZECZPOSPOLITA POLSKA Warszawa,

Ą

kwietnia 2014 roku

Rzecznik Praw Dziecka Marek Michalak

ZEW/500/3-1/201 4!MP

Pan

Adam Jasser

Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów Plac Powstańców Warszawy 1 00-950 Warszawy

ponownie chciałbym zwrocie uwagę kierowanej przez Pana Ministra instytucji Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów na realizację prawa dziecka do bezpiecznej zabawy.

Tematem moich poprzednich wystąpień do Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów był problem bezpiecznych placów zabaw dla dzieci. Tym razem chciałbym podnieść kwestię bezpieczeństwa dziecka podczas pobytu w tzw. salach zabaw ^— miejscach rozrywki dzieci zyskujących coraz większą popularność, często znajdujących się w galeriach handlowych.

Z przeprowadzonej analizy 25 losowo wybranych regulaminów sal zabaw wynika, iż w 22 z nich rodzice mają możliwość pozostawienia dziecka pod opieką personelu. Mając na względzie powyższe, analizując ww. 22 regulaminy, zwrócono w szczególności uwagę na te postanowienia, które budzą wątpliwości w kontekście zapewnienia bezpieczeństwa dziecku pozostawionemu przez rodziców w sali zabaw. Oto one:

1. W 8 regulaminach nie wskazano wieku dziecka, które może być pozostawione

T sali zabaw.

2. W jednej sali zabaw istnieje możliwość pozostawienia dziecka już w wieku 2 lat.

3. W 13 regulaminach pozostawienie dziecka następuje bez dopełnienia jakichkolwiek formalności, co skutkuje, że personel nie posiada podstawowych informacji dziecku oraz nie ma kontaktu z rodzicami dziecka. W jednej z sal zabaw pozostawienie dziecka

było możliwe jedynie po ..ustaleniu tego faktu z obsługą placówki”, a w innej ^— „,po wylegitymowaniu się dowodem osobistym oraz określeniem, kto odbierze dziecko”.

4. W 19 regulaminach nie określono dopuszczalnego czasu pozostawienia dziecka pod opiekę personelu sali.

5. Regulaminy (poza jednym z analizowanych) nie przewidują przejęcia przez personel odpowiedzialności za dziecko, którym się opiekuje. Poniżej przedstawiam przykłady postanowień regulaminów odnoszących się do ww. problemu:

— „opiekunowie pozostawiający dziecko samodzielnie w sali zabaw robią to wyłącznie na swoją odpowiedzialność”;

— „w przypadku pozostawienia dzieci samych w sali zabaw personel nie ponosi odpowiedzialności. Odpowiedzialność ponoszą opiekunowie bądź rodzice”;

— „opiekunowie pozostawiający samodzielnie dzieci na sali zabaw, robią to wyłącznie na własną odpowiedzialność. Niemniej jednak w takiej sytuacji opiekunowie zobowiązani

są

do poinformowania o zamiarze pozostawienia dziecka obsługę sali oraz przekazania numeru telefonu kontaktowego”;

— ‚„pozostawienie dziecka bez opieki możliwe jest jedynie po uprzednim ustaleniu tego z obsługą sali zabaw. na odpowiedzialność rodziców/opiekunów”.

Jednocześnie, na uwagę zasługuje umieszczany w regulaminach dodatkowy zapis, odnoszący się do kwestii odpowiedzialności za dziecko (sprzeczny z ww. postanowieniami), który brzmi: .„personel oraz właściciele sali zabaw nie ponoszą odpowiedzialności za bezpieczeństwo dzieci, które nie przestrzegają regulaminu”.

Inną sprawą jest problem bezpieczeństwa dzieci korzystających z urządzeń zabawowych w salach zabaw. Niepokoi mnie fakt, iż w niektórych z poddanych analizie regulaminów nie wskazano wieku dzieci, które mogą korzystać z poszczególnych urządzeń zabawowych. Wyniki badania wskazują jednocześnie, iż w 5 regulaminach dopuszczalne jest już korzystanie z sali zabaw przez dzieci w wieku niemowlęcym (zgodnie z regulaminem jednej z sal: „centrum rozrywki przeznaczone jest dla dzieci od urodzenia do 12 lat”).

Natomiast w 10 regulaminach określono jedynie górną granicę wieku dziecka, tj. do 10, 11 lub 12 lat.

Z uwagi na fakt, iż w salach zabaw występują różne urządzenia zabawowe, słusznym wydaje się zagwarantowanie rodzicom dostępu do informacji na temat kategorii wiekowej, dla której przeznaczone jest dane urządzenie. Jest to szczególnie ważne w sytuacji, gdy możliwość korzystania z sali zabaw mają dzieci o tak różnym stopniu rozwoju motorycznego

(dzieci od wieku niemowlęcego. poniemowlęcego ^— aż po uczniów starszych klas szkoły podstawowej).

Mając powyższe na uwadze, na mocy art. lOa ustawy z dnia 6 stycznia 2000 r.

o Rzeczniku Praw Dziecka (Dz. U. Nr 6. poz. 69 z późn. zm.), proszę Pana Ministra o analizę przedstawionego problemu oraz podjęcie działań zmierzających do zapewnienia lepszej ochrony dzieciom korzystających z sal zabaw, a także poinformowanie mnie o swoim stanowisku w ww. sprawie.

Li ( ^. (

Adam Jasser

. Urrqd Ochrony Konkurencp Konsumeniow

DIH-073-26()/14/MB

Odpowiadając na pismo z dnia 16 kwietnia 2014 r. ZEW/500/3-1 /2014/MP dotyczące bezpieczeństwa dzieci podczas pobytu w tzw. salach zabaw uprzejmie informuję co następuje.

Ostatnia ogólnopolska kontrola legalności i rzetelności działania przedsiębiorców świadczących usługi w zakresie prowadzenia sal zabaw została przeprowadzona przez Inspekcję Handlową, w IV kwartale 2012 roku. Głównym celem działań było przeprowadzenie oceny legalności, rzetelności oraz bezpieczeństwa świadczenia usług przez przedsiębiorców prowadzących działalności gospodarczą w zakresie organizacji sal zabaw.

Ogółem skontrolowano 70 przedsiębiorców, a różnego rodzaju nieprawidłowości stwierdzono u 24 z nich (34,3 proc. skontrolowanych).

W toku kontroli między innymi sprawdzano, na podstawie badań organoleptycznych, czy urządzenia udostępniane w sali zabaw i wykorzystywane do świadczenia usługi nie stwarzają zagrożenia. W szczególności sprawdzano czy urządzenia nie mają ostrych krawędzi, czy ich konstrukcje

są

stabilne, wszystkie rury szczelnie zabezpieczone otulina piankową i mocno spięte opaskami plastikowymi tak, aby niebezpiecznie się nie przemieszczały. Ponadto analizowano czy urządzenia nie posiadają widocznych śladów uszkodzeń mechanicznych, czy urządzenia do wspinania

są

odpowiednio zabezpieczone, czy siatki zabezpieczające są dobrze naprężone, itp. w celu oceny, czy korzystanie zgodnie z przeznaczeniem z urządzeń nie wiąże się z ryzykiem dla użytkowników.

Stwierdzono, że w 13 skontrolowanych placówkach (18,6 proc. skontrolowanych) urządzenia i zabawki udostępnione dzieciom w sali zabaw mogły stwarzać zagrożenia.

Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów PL Pows1arcówWaozaw 1 CO95i2 Worszawa

teL:2282634 14 fax:2282661 25 spuokkgoy.pI ewwwuokik.goypI

J54

Wszyscy przedsiębiorcy w toku działań kontrolnych podjęli dobrowolne działania naprawcze i usunęli stwierdzone uszkodzenia, zabezpieczyli elementy lub usunęli z sal zabawki mogące stwarzać zagrożenie. Ponadto do trzech przedsiębiorców skierowano wystąpienia pokontrolne z wnioskiem o podjęcie działań mających na celu bieżące monitorowanie bezpieczeństwa świadczonych usług oraz niezwłoczne eliminowanie pojawiających się zagrożeń.

Ponadto ustalono, że 61 przedsiębiorców (87,1 proc. skontrolowanych), pomimo, że posiadanie atestów nie jest obligatoryjne, przedstawiło inspektorom odpowiednie atesty, opinie, certyfikaty na urządzenia udostępnione dzieciom w toku wykonywania usługi lub udokumentowało, że zostały one wykonane z atestowanych materiałów i elementów.

W większości skontrolowanych placówek konstrukcje i urządzenia znajdujące się w salach zabaw udostępniane użytkownikom podczas wykonywania usług byty odpowiednio konserwowane i serwisowane. W 42 placówkach (60 proc. skontrolowanych) serwis i konserwację urządzeń zlecano specjalistycznym podmiotom zewnętrznym.

Ponadto w toku kontroli stwierdzono, że 67 przedsiębiorców (95,7 proc.

skontrolowanych) opracowało i udostępniło klientom korzystającym z usług regulaminy korzystania z sali zabaw. Przy czym w 7 przypadkach (10,4 proc. skontrolowanych regulaminów) inspektorzy mieli zastrzeżenia co do ich treści (m.in.: nie określono górnej granicy wieku dzieci mogących korzystać z sali zabaw, nie wskazano dopuszczalnej liczby uczestników oraz zasad bhp obowiązujących na sali). W toku kontroli przedsiębiorcy podjęli dobrowolne działania i uzupełnili regulaminy o brakujące treści.

Podsumowując wyniki kontroli przeprowadzonej przez Inspekcję Handlową, można stwierdzić, że jedyny, aczkolwiek bardzo ważny aspekt, który daje podstawy do niepokoju to ujawnione w toku badań zagrażające bezpieczeństwu elementy wyposażenia kontrolowanych sal zabaw. Jako przyczynę powstania większości stwierdzonych uchybień, zdaniem inspektorów, wskazano brak dołożenia należytej staranności ze strony personelu w bieżącym utrzymaniu właściwego stanu techniczno ^- porządkowego. Z rozmów przeprowadzonych z przedsiębiorcami w czasie kontroli wynikło, że całą odpowiedzialność za nieprawidłowości obarczają oni czynnik ludzki tj. zaniedbanie lub przeoczenie pracownika dokonującego przeglądu sali zabaw oraz, że nie byli w stanie przewidzieć zagrożeń wynikających z braku odpowiednich zabezpieczeń.

Należy jednak podkreślić, że wszystkie ujawnione w toku kontroli nieprawidłowości zostały niezwłocznie i w stosunkowo prosty sposób usunięte, a wszyscy kontrolowani

Urząd Ochrony Konkurencji Konsumentów PoysIanców W3rszOwy I OO OCO W2rszwa

teL222634 14 <fax:2282661 25 spuokkgoypI <www.uoktk.goy.pI

przedsiębiorcy, u których ujawniono nieprawidłowości wykazali daleko idące zaangażowanie i natychmiast eliminowali stwierdzone uchybienia.

Odnosząc się do wątpliwości Pana Rzecznika w zakresie zapisów w regulaminach sal zabaw co do pozostawiania dzieci samych na wyłączną odpowiedzialność rodziców, wydaje się zasadne rozważenie wyraźnego wskazywania charakteru takiego miejsca. W mojej ocenie z regulaminów lub innych informacji przekazywanych konsumentom jednoznacznie powinno wynikać czy przedsiębiorca prowadzi usługę polegająca na opiekowaniu się dziećmi ^- punkt opieki, wynajmowanie osób do opieki nad dzieckiem tzw. animatora, czy też przedsiębiorca świadczy usługę polegającą jedynie na udostępnieniu dzieciom sali zabaw, a jego rola ogranicza się do zapewnienia właściwego stanu technicznego udostępnianych urządzeń i bezpieczeństwa otoczenia. Większość z kontrolowanych przez Inspekcję Handlową sal zabaw wyczerpuje znamiona drugiej kategorii, tj. usługa świadczona przez przedsiębiorcę polega na wynajęciu miejsca, a nie opiekunów.

Jednocześnie należy podkreślić, że Inspekcja Handlowa nie ma podstaw prawnych do kwestionowania regulaminów sal zabaw w zakresie wskazanym w Pana piśmie.

Biorąc jednakże wagę problemu bezpieczeństwa dzieci, być może należało by rozważyć konieczność przeprowadzenia kampanii edukacyjnej skierowanej do rodziców, wskazującej, że nie zawsze w miejscu, gdzie bawi się dziecko, jednocześnie pozostaje pod odpowiednim nadzorem dorosłych osób trzecich.

tel.:2282634 14< fax 2262661 25 spuokik.goypI <wwwuokik.goy.pl UrządOchrony Konkurencji Konsumentów

Pl. Powstańców Warszawy 229D Warsaawa

RZECZPOSPOLITA POLSKA

S

Warszawa, kwietnia 2014 roku Rzecznik Praw Dziecka

Marek Miciwlak

iii. Przemysływa 3032. 00-450 Wars,żtwa ZEW/500/1 9/2014/1K

Pani

Joanna Kluzik-Rostkowska Minister Edukacji Narodowej

r

) ^J

analizując sytuację dzieci przebywających w placówkach (w rozumieniu art. 2 pkt. 3, 5, 7 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty) wyrażam zaniepokojenie zbyt często występującymi nieprawidłowościami w pracy tych placówek.

Konieczność zagwarantowania najwyższych standardów edukacji, opieki oraz zapewnienia możliwości wszechstronnego rozwoju i bezpieczeństwa dzieciom tam przebywającym skłania mnie do zaproponowania Pani Minister nowego rozwiązania w tym zakresie, polegającego na wprowadzeniu do systemu prawnego obowiązkowego certyfikatu jakościpracyplacówki. Pragnę podkreślić, że Konwencja o Prawach Dziecka nakłada na każde państwo, które

ją

ratyfikowało, obowiązek zapewnienia dzieciom przestrzegania ich praw na najwyższym poziomie. Zaproponowany przeze mnie, systematycznie odnawiany certyfikat jakości pracy placówki, mógłby być ważnym narzędziem w podnoszeniu skuteczności ochrony

tych praw.

W mojej ocenie certyfikat, zmuszający do diagnozy i systematycznej weryflkacji celem podwyższania standardu pracy placówki, stanie się gwarantem wysokiej jakości działań na rzecz dzieci. ze szczególnym uwzględnieniem kwestii bezpieczeństwa oraz standardów edukacji, opieki i wychowania. Oczywiście wprowadzenie takiego wymogu wiązałoby się z potrzebą wypracowania jasnych zasad jego przyznawania oraz stworzenia kryteriów, wg których placówki byłyby oceniane (przy jednoczesnym wskazywaniu kierunków ich rozwoju). Ponieważ propozycję podobnego rozwiązania systemowego chroniącego dzieci w placówkach

instytucjonalnej pieczy zastępczej. złożyłem róy”nież Ministrowi Pracy i Polityki Społecznej.

proponuję podjęcie wspólnych prac w ramach międzyresortowego zespohi zajmującego się ^tym zagadnieniem. Deklaruję wsparcie Rzecznika Praw Dziecka dla tego zespohi specjalistów.

wskazywałem już w swoim wystąpieniu generalnym z dnia I sierpnia 2011 roku (sygn.: ZEW/500/34-1/201 l/MT), skierowanym do ówczesnego Ministra Pracy i Polityki Społecznej. W moim przekonaniu pomoc udzielana przez wolontariuszy jest niezwykle ważna i potrzebna ^— nie tylko bowiem zwiększa atrakcyjność oferty kierowanej do podopiecznych, ale także otwiera

ją

na obserwatorów z zewnątrz, a to oznacza, że praca placówek zostanie obowiązkowo poddana społecznej ocenie. Pragnę podkreślić, że dzieci tam przebywające nie zawsze ^— ze względu na swój wiek lub stopień niepełnosprawności ^- mogą zawiadomić o swoich problemach instytucje zewnętrzne zobowiązane do nadzoru. Stworzenie więc mechanizmu swoistej kontroli społecznej będzie dawało gwarancję lepszej ochrony praw dziecka w danej placówce. Pomoc wolontariuszy powinna zatem stanowić istotne kryterium wydawania certjikatu.

Ważnym etapem przy budowaniu rozwiązania nazwanego przeze mnie roboczo certyfikatem jakości pracy placówki jest stworzenie specjalnej komisji ^— najlepiej organu niezależnego, ale powoływanego przez ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania, która systematycznie dokonywałaby oceny jakości pracy oraz standardów edukacji, opieki i wychowania, we wszystkich placówkach. Pragnę zapewnić, że w tym zakresie Pani Minister również może liczyć na moje wsparcie.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. lOa ust. 1 oraz art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 6 stycznia 2000 r. o Rzeczniku Praw Dziecka (Dz. U. Nr. 6, poz. 69 z późn. zm.), zwracam się z prośbą o rozważenie możliwości wprowadzenia do systemu prawnego obowiązkowego okresowego certyfikatu jakości pracyplacówki, systematycznie odnawianego przez niezależny organ powołany przez ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania i przyznawanego każdej placówce.

RZECZPOSPOLITA POLSKA Warszawa, kwietnia 2014 roku Rzecznik Praw Dziecka

Marek A”fichalak

ul. Przeniysłowa 30/32, 00-450 Warszawa ZEW”500/ 18/2014/1K

Pan

Władysław Kosiniak-Kamysz Minister Pracy i Polityki Społecznej

analizując sytuację dzieci przebywających w placówkach instytucjonalnej pieczy zastępczej wyrażam zaniepokojenie zbyt często występującymi nieprawidłowościami w pracy tych placówek.

Konieczność zagwarantowania najwyższych standardów opieki oraz zapewnienia możliwości wszechstronnego rozwoju i bezpieczeństwa dzieciom tam przebywającym skłania mnie do zaproponowania Panu Ministrowi nowego rozwiązania w tym zakresie, polegającego na wprowadzeniu do systemu prawnego obowiązkowego cerIyJkatu jakości pracy placówki. Pragnę podkreślić, że Konwencja o Prawach Dziecka nakłada na każde państwo, które

ją

ratyfikowało, obowiązek zapewnienia dzieciom przestrzegania ich praw na najwyższym poziomie.

Zaproponowany przeze mnie, systematycznie odnawiany ceiiyJkat jakości pracy placówki, mógłby być ważnym narzędziem w podnoszeniu skuteczności ochrony tych praw.

W mojej ocenie certyJkat, zmuszający do diagnozy i systematycznej weryfikacji celem podwyższania standardu pracy placówki, stanie się gwarantem wysokiej jakości działań na rzecz dzieci. ze szczególnym uwzględnieniem kwestii bezpieczeństwa oraz standardów opieki i wychowania. Oczywiście wprowadzenie takiego wymogu wiązałoby się z potrzebą wypracowania jasnych zasad jego przyznawania oraz stworzenia kryteriów, wg których placówki byłyby oceniane (przy jednoczesnym wskazywaniu kierunków ich rozwoju). Ponieważ propozycję podobnego rozwiązania systemowego chroniącego dzieci w placówkach funkcjonujących w systemie oświaty złożyłem również Ministrowi Edukacji Narodowej,

proponuję podjęcie wspólnych prac w ramach międzyresortowego zespoki zajmującego się tym zagadnieniem. Deklaruję wsparcie Rzecznika Praw Dziecka dla tego przedsięwzięcia.

Już dziś sygnalizuję, że jednym z punktów koniecznych do uzyskania certyfikatu jakości pracy placówki powinna być jej otwartość na stałą współpracę z wolontariuszami. Na zasadność takiego rozwiązania. niewątpliwie zwiększającego transparentność pracy placówek, wskazy-wałem już w swoim wystąpieniu generalnym z dnia 1 sierpnia 2011 roku (sygn.: ZEW!500i”34-l/20l 1/MT), skierowanym do ówczesnego Ministra Pracy i Polityki Społecznej. W moim przekonaniu pomoc udzielana przez wolontariuszy jest niezwykle ważna i potrzebna ^— nie tylko bowiem zwiększa atrakcyjność oferty kierowanej do podopiecznych, ale także otwiera

ją

na obserwatorów z zewnątrz. a to oznacza. że praca placówek zostanie obowiązkowo poddana społecznej ocenie. Pragnę podkreślić, że dzieci tam przebywające nie zawsze ^— ze względu na swój wiek lub stopień niepelnosprawności ^- mogą zawiadomić

ją

W dokumencie Wystąpienia Generalne Rzecznika Praw Dziecka za rok 2014 (Stron 89-114)

są

są

są

są

Ą

są

Li ( . (

są

są

S

r

) J

ją

ją

ją

ją

ją

Li ( ^. (

) ^J