Wprowadzenie
Wiedzę i doświadczenie zdobyte przy projektowaniu, konstruowaniu i użytkowaniu budynków energoo-szczędnych czy pasywnych, próbuje się wykorzystać przy wznoszeniu osiedli a nawet niewielkich miast o znikomym wpływie na środowisko. Przedstawione poniżej przykłady są pierwszymi doświadczenia-mi w poszukiwaniu, sposobów formowania tkanki urbanistycznej, umożliwiającej redukcję zużywanej w nich energii. Działania projektantów miały na celu także poprawę komfortu ich użytkowników. Zwykle wiążą się też z eksperymentami, dotyczącymi sposobów komunikacji czy funkcjonowania zamieszku-jących ją społeczności. Autor zwraca uwagę na zastosowane technologie ale także na strukturę zabu-dowy, relacje między budynkami, kąt azymutalny posadowienia obiektów. Prezentowany wykaz miał na celu znalezienie metod, strategii, które mogłyby być wykorzystane w dalszej części pracy. Autor zakła-dał, że analizując już zrealizowane ekologiczne struktury mieszkaniowe znajdzie inspiracje i rozwiązania, które pomogą wykonanie celu badania jakim jest zaprojektowanie schematu zabudowy, pozwalającego na optymalizację pozyskiwania energii słonecznej.
1. Masdar City - Foster and Partners - Abu Zabi, Zjednoczone Emiraty Arabskie
To pierwszy eksperyment w projektowaniu miast o zerowej emisji CO2. Masdar City jest w rzeczywi-stości częścią rozwijającego się w zawrotnym tempie Abu Zabi w Zjednoczonych Emiratach Arabskich.
Za koncepcję urbanistyczną odpowiada pracownia Foster and Partners. Powstaje jednak przy współ-udziale wielu ośrodków badawczych i specjalistycznych firm zajmujących się projektami z zakresu zrów-noważonego rozwoju i wysokich technologii. Budowa rozpoczęta w 2006 ma zostać według planów ukończona przed 2020 r. Geneza powstania miasta związana jest z tezą opracowaną przez naukowców
II
Massachusetts Institute of Technology zgodnie z którą możliwe jest zbudowanie miasta o zerowej emi-sji dwutlenku węgla i samowystarczalnego energetycznie. Inwestycja jest eksperymentem mającym na celu potwierdzenie tezy w praktyce.
Docelowo miasto będzie miało powierzchnię 6 km² i będzie miejscem zamieszkania dla 50 000 osób oraz miejscem pracy dla 40 000 pracowników z zewnątrz. 30% jego powierzchni zostanie przeznaczo-ne na budynki mieszkalprzeznaczo-ne, 24% na ośrodki bizprzeznaczo-nesowe i naukowe, 13% na działalność handlową, w tym przemysł lekki; 6% na Masdar Institute of Science and Technology; 19% na usługi i transport, pozostałe 8% na cele obywatelskie i kulturowe.
W pierwszym etapie budowy powstaje siedziba instytutu naukowo - technicznego Masdar Institute.
Jego działalność naukowa ma na celu badania nad zrównoważonymi technologiami i ich implementację w budowanej strukturze. Założono, że cała energia niezbędna do utrzymania infrastruktury miasta, jego budynków oraz transportu publicznego pozyskiwana będzie ze źródeł odnawialnych. W tym celu na te-renach przylegających do miasta zbudowano elektrownie słoneczne. Jedna z nich wykorzystuje ogniwa fotowoltaiczne i produkuje 10 MW energii. Druga produkuje 100 MW przy użyciu parabolicznych kolek-torów rynnowych. System składa się z parabolicznych luster i centralnie umieszczonej rury skupiającej ciepło promieniowania słonecznego. Powstająca z nagrzanej wody para, napędza turbiny wytwarzające energię elektryczną. Dodatkowym źródłem energii będzie geotermia używana do podgrzewania wody użytkowej. Woda pitna pobierana będzie z Zatoki Perskiej odsalana i oczyszczana. By zredukować jej zużycie, 80% będzie poddawane wielokrotnemu użyciu i oczyszczaniu.
Równie istotna co zaawansowana technologia jest także sama struktura miasta. Zabudowa jest zwarta, zamyka się w na planie kwadratu obróconego pod kątem 45° do osi wschód - zachód. Takie ułożenie zapewnia zwiększenie zacieniania przestrzeni między ulicami ale także umożliwia bryzie morskiej prze-pływanie przez jego strukturę. Przestrzeń między budynkami jest niezwykle wąska w celu zwiększenia zacieniania i obniżenia tym samym temperatury wewnątrz struktury.
Ilustracja II_1_27
Masdar City [fot. Foster and Partners]
II
Jednym z najciekawszych rozwiązań jest oddzielenie ruchu pieszego od transportu. Na poziomie zero poruszać się można jedynie pieszo bądź rowerem. Natomiast pierwszy poziom podziemny, zarezerwo-wano dla specjalnego systemu komunikacji miejskiej Personal Rapid Transport. Są to pojazdy elektrycz-ne zasilaelektrycz-ne eelektrycz-nergią pozyskaną w okoliczelektrycz-nej elektrowni słoelektrycz-neczelektrycz-nej. Sterowaelektrycz-ne są komputerowo i nie potrzebują kierowcy. Korzystający z nich muszą jedynie wskazać miejsce docelowe podróży w obrębie miasta. Ma to na celu całkowite wyeliminowanie ze struktury miasta indywidualnych samochodów za-silanych paliwem. [Węcławowicz - Bilska E. 2012]
Przyszłym centrum miasta będzie Masdar Headquarters, wraz z okalającym go placem. Jego zada-szeniem będą specjalne struktury w formie parasola rozkładające się przy silnym słońcu i zamykające w trakcie nocy. Ich powierzchnia umożliwiać będzie konwersję energii słonecznej.
Wszelkie zastosowane wizjonerskie technologie oraz rozwiązania urbanistyczne są niezwykle ciekawe.
Niestety pomimo olbrzymiego budżetu budowa miasta postępuje niezwykle powoli. Szczególnie gdy porównać to z tempem i skalą innych miast, rozwijających się w tym regionie świata. Struktury urbani-styczne i budynki powstające w pobliżu Masdar City są jego totalnym zaprzeczeniem. Wielopasmowe autostrady, w centrum miasta, transport nastawiony na samochody osobowe, niezwykle energochłon-ne wysokościowce o szklanych fasadach, rozbudowaenergochłon-ne systemy klimatyzacyjenergochłon-ne. Brak jakichkolwiek ograniczeń w wykorzystaniu energii pochodzącej ze spalania ropy. W wielu aspektach Masdar wydaje się być tylko ruchem marketingowym.
Pomimo, że opisywany eksperyment nie został jeszcze zakończony ma już swoich naśladowców.
Ogłasza się powstawanie projektów miast samowystarczalnych energetycznie. Głównie jest to kilka już propozycji nowych miast chińskich. Tanjin Eco City, Dongtan City, Caofeidian to tylko niektóre z nazw towarzyszących zakrojonym na wielką skalę projektom. [Szyjko T. 2010]
2. Solar City Linz - Norman Foster, Richard Rogers, Thomas Herzog - Linz, Austria
Zrealizowanym i funkcjonującym już projektem eko-miasta na terenie Europy jest Solar City Linz, położone na przedmieściach Linz osiedle mieszkaniowe. Inicjatywa projektu dla eco miasta w skali, eco osiedla powstała w 1990 roku, kiedy władze Linz,wprowadziły politykę nisko-energetycznego budow-nictwa społecznego. W tym czasie 12000 osób poszukiwało domów w okolicy Linz. Jednocześnie rosła świadomość, że wysokie spożycie energii z paliw kopalnych jest znaczącym czynnikiem szkodliwej emi-sji gazów cieplarnianych. Oba argumenty były najistotniejszymi dla ekologicznego i zrównoważonego programu mieszkaniowego. Postanowiono zrealizować pilotażowy projekt mieszkalnictwa społecznego o zminimalizowanym zużyciu paliw kopalnych. [Breuste J. 2012]
Prace nad projektem rozpoczęto w 1992 od opracowań planistycznych. W projekt architektoniczny za-angażowano znane nazwiska Norman Foster, Richard Rogers, Thomas Herzog. Układ zabudowy zapla-nowano w sposób zapewniający jak najlepszą dostępność do światła słonecznego. Budynki są wzorca-mi zabudowy, której forma i rozwiązania technologiczne wspomagają słoneczne zyski energetyczne.
Projektując je szczególną uwagę zwrócono na zagadnienia bioklimatyczne w zakresie ograniczania za-potrzebowania energetycznego. Miejscowość nanizana jest na linię tramwajową łączącą osiedle z cen-trum Linz oddalonego o 2,3 km. Centralnym punktem układu urbanistycznego są budynki o funkcji pub-licznej, sklepy, przedszkole, centrum społeczne. Zwarta zabudowa wokół centrum funkcjonalnego, umożliwia poruszanie się po dzielnicy pieszo bądź rowerem. Integralną częścią osiedla są tereny małego jeziora, powiązanego z rozlewiskami pobliskiej rzeki. Utrzymanie istniejących stosunków wodnych w nienaruszonym stanie było jednym z najistotniejszych części inwestycji. Nazwa Solar City odnosi się do zakładanego szerokiego wykorzystania energii słonecznej w sposób zgodny z zapisami European Charter for Solar energy in Architecture and Urban Planing20.
20. „Europejska karta energii słonecznej w architekturze i urbanistyce” jest efektem 4. Konferencji na Rzecz Energii Słonecznej zroku 1996. Zo-stała opublikowana, wświetle dyskusji na temat zmian kli-matycznych na całym świecie.
Tekst, sporządzony głównie przez architekta Thomasa Herzoga ma wielu znanych architektów jako sygnata-riuszy. Postulaty zawarte wtekście służą jako wyzwa-nie, dobrowolne zobowiąza-nie do oszczędzania zasobów ipowszechnego wykorzysta-nia energii odnawialnej. Fakt, że około połowę emisji CO2 wdzisiejszym świecie wystę-puje w zakresie planowania urbanistycznego, świadczy konieczności pilnego przemy-ślenia, jak miasta powinny być budowane.
II
Termin „słoneczne miasto” należy rozumieć jednak w szerszym znaczeniu architektury bioklimatycznej, zrównoważonej:
- projektowanie układu zabudowy i budynków w sposób umożliwiający czynne i bierne wykorzystanie energii słonecznej
- wykorzystanie energii słońca dla poprawy jakości życia wewnątrz jak i na zewnątrz budynków - wykorzystanie w zasilaniu budynków także innych odnawialnych źródeł energii
- zwrócenie szczególnej uwagi na aspekty aktywnego wypoczynku i rekreacji, jak najszerszej integra-cji społecznej
- nowe podejście w projektowaniu obszarów zamieszkanych ich integracji z centrum, nowa formuła organizowania procesu inwestycyjnego, szczególna dbałość o jakość środowiska przyrodniczego będącego częścią zabudowy.
Solar City charakteryzuje:
- obniżenie zapotrzebowania na energię w wyniku użycia odnawialnych źródeł energii
- zaplanowanie systemu ścieżek pieszo - rowerowych zapewniających wykluczenie samochodu z wnętrz zabudowy.
- duża ilość ogólnodostępnych przestrzeni otwartych
- zapewnienie ochrony przyrody przy jednoczesnym umożliwieniu mieszkańcom jak najszerszego styku z nią
- zapewnienie stabilność społecznej poprzez różnorodne formy własności (kupno, wynajem) oraz pla-nowy miks grup społecznych (różnorodny wiek, stopień zamożności)
- nacisk na rozwój miasta inteligentnie czerpiącego z zasobów naturalnych, ochronę klimatu zapew-nienie wysokiego komfortu mieszkańcom.
Solar City ze względu na swój układ urbanistyczny oraz rozwiązania architektoniczne i społeczne jest jednym z pierwszych wzorcowych przykładów realizacji osiedli zrealizowanych na terenie otwartym w niewielkiej odległości od funkcjonalnego centrum miasta. Jednocześnie zrealizowano infrastrukturę
Ilustracja II_1_28
Solar City Linz [fot. Stadt Linz]
II
transportową, kompletny system usług społecznych przy zapewnieniu zrównoważonego wpływu na środowisko i spełnieniu zapotrzebowań społecznych. Technologia pozyskiwania energii słonecznej nie dominuje nad estetyczną funkcją mieszkalną. [Celewicz P. 2010]
3. Solar Siedlung - Rolf Disch - Fryburg, Niemcy
Słoneczna osada to jedno z najnowocześniejszych w Europie osiedli o dodatnim bilansie energetycznym.
Osiedle zbudowano w tzw. „słonecznej stolicy Niemiec” - Fryburgu. Autorem rozwiązań urbanistycznych i architektonicznych jest Rolf Disch projektant min. samowystarczalnego energetycznie „Heliotropu”.
Zabudowa składa się z dwóch części, osiedla mieszkaniowego oraz budynku usługowo - handlowego.
Zabudowę zorientowano prostopadle do kierunku południowego, umożliwia to maksymalizację zysków energetycznych. Trójkondygnacyjne budynki mieszkalne zakończone są dachami, których zwrócona
w kierunku południowym powierzchnia w całości pokryta jest panelami słonecznymi. Odległości między budynkami dopasowano tak by kolejne ich rzędy nie zacieniały siebie nawzajem. Jednocześnie zabudo-wa jest zzabudo-warta by optymalnie wykorzystać teren. Jest to związane z koncepcją „miast kompaktowych”
ale także poprawia bilans finansowy przedsięwzięcia. Bryłę budynków dostosowano do aktywnego i biernego pozyskiwania energii. Duże przeszklenia od strony południowej, dostarczają ogromnej ilości naturalnego światła do wnętrz. Zmniejszają zapotrzebowanie na ciepło w trakcie zimy. Przed przegrza-niem chronią je okna o trzyszybowym pakiecie wykorzystującym specjalne powłoki natryskowe. Ściany północne są doskonale zaizolowane i mają niewiele otworów okiennych. Konstrukcja dachu pokryta zin-tegrowaną z nim instalacją fotowoltaiczną wystaje poza obrys budynku tak by zacieniać ściany połu-dniowe w trakcie lata. Podobne zadanie mają tarasy zamocowane wzdłuż fasad południowych. Zwarta bryła przyczynia się do obniżenia strat cieplnych. Integralną częścią mieszkań na parterze są ogródki.
Wszystkie budynki mają drewnianą konstrukcję i fasadę co jest częścią precyzyjnie dobranej palety ma-teriałowo kolorystycznej, w której wykorzystuje się materiały naturalne o wysokiej jakości estetycznej i doskonałych właściwościach izolacyjności cieplnej.
Ilustracja II_29
Solar Village [fot. Rolf Disch]
II
Osiedle mieszkalne oddziela od ruchliwej trasy budynek usługowo - handlowo - biurowy. Stanowiąc tym samym swego rodzaju ekran akustyczny. Na jego parterze istnieje szereg sklepów, powyżej zaprojektowa-no biura. Na dachu zaś umieszczozaprojektowa-no wille miejskie z własnymi ogrodami na dachu biurowca. Dachy wszyst-kich obiektów pokrywa instalacja solarna. Pod osiedlem wykonano parking samochodowy. Wewnątrz osiedla nie ma ruchu samochodowego. Wszystkie uliczki i przestrzenie wspólne przeznaczone są tylko do ruchu pieszego i rowerowego. Zainstalowane na dachach kolektory słoneczne dostarczają mieszkańcom ciepłej wody i ogrzewanie. Natomiast instalacja fotowoltaiczna produkuje łącznie więcej energii, niż zu-żywają mieszkańcy osiedla. Jest ona połączona jest z siecią miejską, dlatego nadwyżki produkcyjne mogą być korzystnie sprzedawane. Instalacja tego typu zapewnia źródło energii także w okresie pochmurnych zimowych dni. Ewentualne dodatkowe zapotrzebowanie na ciepło zimą może zapewnić osiedlowa kot-łownia zasilana wiórami drzewnymi. Woda opadowa jest kolekcjonowana, część z niej wykorzystuje się jako tzw. wodę szarą. Jej pozostała część jest oczyszczana, przesączana przez osadniki po czym trafia do podłoża, umożliwiając zachowanie naturalnych warunków nawodnienia terenu. System ten ma na celu także odciążanie miejskiej instalacji burzowej.
Budynki produkują łącznie 420 000 kWh energii rocznie, oznacza to oszczędności 200 000 l ropy co po-zwala na uniknięcie emisji, aż 500 ton dwutlenku węgla. Budynek biurowy wynajęty został przez szereg firm zajmujących się technologiami „zrównoważonego rozwoju”. Z tego powodu osiedle stało się waż-nym miejscem dyskusji na temat budownictwa „plus energetycznego”. Realizacja projektu Ralpha Discha zyskała ogromne uznanie, zdobywając wiele prestiżowych nagród. Przede wszystkim jest dowodem, iż samowystarczalność energetyczną można uzyskać nie tylko w skali pojedynczego domu ale w skali całego osiedla. [Hagermann I. B. 2007]
4. Beddington Zero Energy Development - Bill Dunster - Hackbridge, Wielka Brytania
Beddington Zero Energy Development to pełna nazwa osiedla zbudowanego w 2002 r. w Hackbridge pod Londynem. Uznaje się je za największą w Wielkiej Brytanii eko - wioskę o zerowej emisji dwutlenku
Ilustracja II_1_30
Beddington Zero Energy De-velopment [Bill Dunster]
II
węgla. Autorem projektu jest Bill Dunster oraz konsultanci w zakresie inżynierii Ellis & Moore oraz Arup.
BedZED to założenie w którym mieszczą się 82 mieszkania o różnorodnej formie i metrażu w tym dwu-piętrowe a także 2 500 m² biur. Jednym z założeń projektantów było bowiem łączenie funkcji mieszkalnej i pracy w celu zmniejszenia ruchu samochodowego. Projekt stara się pogodzić wysoką gęstość zabudo-wy z komfortem użytkowników i możliwie dużą dostępnością światła słonecznego.
Wynika stąd charakterystyczna forma budynków. Ustawiono je w równoległych do siebie rzędach pro-stopadłych do kierunku południowego. Dachy ukształtowano tak by zmniejszyć wzajemne zacienianie.
Jednocześnie zaprojektowano je tak by po stronie południowej zmieścić tarasy bądź prywatne ogro-dy. Po stronie północnej zaś w płaszczyźnie dachów zamontowano okna połaciowe doświetlające po-wierzchnie biurowe. Płaszczyzna dachów częściowo posłużyła także do montażu paneli fotowoltaicz-nych. Niezwykłej oryginalności osiedlu nadają, także związane z dachem, kolorowe końcówki systemu wentylacji grawitacyjnej.
Użyto szeregu rozwiązań technicznych mających na celu przede wszystkim obniżenie zużycia mediów oraz uniezależnienie się od zewnętrznych źródeł energii. Jej część produkuje system fotowoltaiczny.
Wentylacja odbywa się grawitacyjnie w celu uniknięcia urządzeń mechanicznych. Woda deszczowa jest zbierana i wykorzystywana w podlewaniu ogrodów. Użyte okna mają wielowarstwową strukturę z próżnią w przestrzeni międzyszybowej. Ściany pełne, zaizolowano 30 cm warstwą wełny mineralnej.
Materiały dobierano tak by miały one jak najmniejszą tzw. „energię wbudowaną” tzn. by ich produkcja lub transport wiązały się ze zużyciem jak najmniejszej ilości energii. Z tego względu gdzie to możliwe używano materiałów naturalnych, certyfikowanego drewna, materiałów pochodzących z recyklingu.
Ustalono, że użyte surowce mogą pochodzić z odległości nie większej niż 80 km. Ważnym aspektem jest współpraca w zakresie zużycia energii i mediów z mieszkańcami. W mieszkaniach zainstalowano szereg urządzeń mających na celu zmniejszenie zużycia wody, liczniki mediów widoczne we wnętrzach mają pełnić rolę edukacyjną.
Większość z zastosowanych strategii zdała egzamin. Nie ma kłopotów we współistnieniu funkcji biu-rowej i mieszkaniowej. Zużycie mediów znacząco obniżono. Zmniejszono zapotrzebowanie na media:
ogrzewanie o 88%, ciepła woda o 57%, energia elektryczna o 25%, konsumpcja wody pitnej jest o 50%
mniejsza od porównywalnych typowych osiedli mieszkaniowych. Osiedle współpracuje z operatorem wypożyczania aut, mieszkańcy zachęcani są do korzystania ze współdzielonych samochodów. W gara-żach zainstalowano stacje ładujące samochody elektryczne.
Po kilku latach użytkowania nie wszystkie projektowane elementy sprawdziły się. Piec na biopaliwo za-stąpiony został na gazowy. Biologiczna oczyszczalnia ścieków okazała się zbyt kłopotliwa i droga w bie-żącym utrzymaniu. Pasywne ogrzewanie słoneczne jest mało wydajne zimą w lecie natomiast system powoduje przegrzewanie wnętrz. Za najistotniejsze źródło porażek, można uznać właścicieli mieszkań.
Uświadomiono sobie jak olbrzymie znaczenie dla tego typu formy zamieszkiwania ma świadomość eko-logiczna mieszkańców. To ich wybory, sposób życia w największym stopniu wpływa na zużycie mediów i ich ewentualne oszczędności. Działanie osiedla jego systemów ale i społeczności jest systematycznie badane w celu zrozumienia wpływu osiedla i jego mieszkańców na środowisko.[Andrews K. 2008]
5. Map Dwell - aplikacja internetowa analizująca nasłonecznienie tkanki miejskiej
Jednym z aspektów „zielonej rewolucji” jest edukacja społeczeństwa w zakresie nowych technologii.
Zadanie uświadamiania i pomocy przy podjęciu decyzji o montażu systemu fotowoltaicznego na dachu własnego domu przyświecało twórcom aplikacji internetowej „Mapdwell21”. The Mapdwell Project to efekt współpracy naukowców i specjalistów z MIT z różnorodnych dziedzin - projektowania, technologii budowlanej, inżynierii, nauk o środowisku, finansów i informatyki. Tak szeroka współpraca konieczna
21.
https://www.mapdwell.com/
en
II
była do opracowania interaktywnej, prostej w obsłudze, czytelnej i interesującej aplikacji dostępnej poprzez stronę internetową. Fundamentalnym celem Mapdwell jest dostarczenie narzędzia dzięki któ-remu mieszkańcy miast, właściciele nieruchomości zostaną poinformowani o możliwości, kosztach, efektywności i wydajności montażu instalacji fotowoltaicznej na dachu konkretnego budynku. Największą wartością programu jest przeniesienie olbrzymiej bazy danych na dostępny i prosty język komunikacji dostępny poprzez stronę internetową. System zwiera dane z powietrznych zdjęć kartograficznych sy-stemu LIDAR (Light Detection and Ranging). Dzięki nim tworzone są trójwymiarowe modele terenu i za-budowań uwzględniając precyzyjnie kształt i kąt połaci dachów. Następnie przeanalizowano dostępność promieniowania słonecznego dla wymodelowanej struktury. Wykorzystuje się przy tym wieloletnie, historyczne dane pogodowe, uwzględniając szereg zmiennych czynników jak np. pory roku. Potencjał każdego z dachów oceniany jest za pomocą określonej kolorystyki okrągłych punktów nakładanych na mapę terenu. Kolor jasnożółty oznacza wysoki potencjał pozyskiwania energii słonecznej, kolor brązowy informuje o wysokim stopniu zacieniania. W ten sposób system dostarcza informacji o potencjale i sku-teczności montażu paneli fotowoltaicznych na danym dachu. Pozwala ustalić nachylenie kształt i orien-tację dachu, rozważyć przeszkody fizyczne, zakres wpływu budynków sąsiednich na zacienianie.
Program umożliwia także symulację jaką część dachu wykorzystać można do montażu systemu solar-nego w sposób najbardziej optymalny. Po wybraniu najbardziej wydajsolar-nego fragmentu dachu otrzymuje-my dane o przybliżonych kosztach takiego systemu, ilości możliwej do wyprodukowania energii, o tym jak szybko zwróci się inwestycja oraz jakie korzyści finansowe przyniesie. Otrzymujemy także informacje jaki pozytywny efekt dla środowiska będzie miało wykonanie instalacji. Wszystkie te informacje można w prosty sposób wygenerować w postaci raportu dla każdego z budynków w miastach obsługiwanych przez system. Dodatkowo interaktywna mapa pozwala na odszukanie i porównanie instalacji solarnych już istniejących. System informuje o ich lokalizacji wydajności, ilości pozyskanej energii. Można także dodać informacje o własnej, nowej instalacji solarnej by poszerzać bazę danych.
Dotychczas wykonane mapy tego typu obejmują fragmenty miast Waszyngton, Boston, Cambridge.
Trwają jednak prace nad opracowaniem danych dla kolejnych miast. Twórcy programu zapowiada-Ilustracja II_1_31
Map Dwell
II
ją także prace nad mapami dotyczącymi innych aspektów zrównoważonego rozwoju w miastach.
Wkrótce powstać mogą mapy dotyczące pozyskiwania wody opadowej, energii wiatrowej i zielonych dachów. Opracowania tego typu uświadamiają potencjał pozyskiwania energii ze źródeł odnawialnych w miastach. Zwracają uwagę na fakt zależności między formą urbanistyczną i architektoniczną a wy-dajnością instalacji fotowoltaicznych. Pokazują strukturę miasta z innej strony nie tylko jako konsu-menta olbrzymiej ilości energii ale także jako potencjalnego producenta energii ze źródeł odnawialnych.
[Merry M. 2013]
6. Solar Decathlon
Solar Decathlon jest międzynarodowym konkursem studenckim organizowanym przez U.S. Department of Energy i podległą mu jednostkę National Renewable Energy Laboratory.
Odbywający się od 2002 r. konkurs ma na celu współzawodnictwo studentów uniwersytetów amery-kańskich i europejskich w budowie samowystarczalnych energetycznie prototypów domów. Konkursy odbywają się co dwa lata w Waszyngtonie. Od 2007 w Hiszpanii odbywa się także europejska edycja konkursu a od 2013 konkurs organizowany jest także w Chinach. Zwykle konkuruje z sobą około 20 ze-społów z różnych ośrodków akademickich. Ich zadaniem jest zbudowanie w ciągu 7 dni tymczasowych domów o powierzchni do 93 m². Budynek może być zasilany jedynie energią słoneczną. Technologie
Odbywający się od 2002 r. konkurs ma na celu współzawodnictwo studentów uniwersytetów amery-kańskich i europejskich w budowie samowystarczalnych energetycznie prototypów domów. Konkursy odbywają się co dwa lata w Waszyngtonie. Od 2007 w Hiszpanii odbywa się także europejska edycja konkursu a od 2013 konkurs organizowany jest także w Chinach. Zwykle konkuruje z sobą około 20 ze-społów z różnych ośrodków akademickich. Ich zadaniem jest zbudowanie w ciągu 7 dni tymczasowych domów o powierzchni do 93 m². Budynek może być zasilany jedynie energią słoneczną. Technologie