W artykule pokazano i skomen-towano jedynie małą część typowych konstrukcji, systemów i metod
pro-■
■
■
■ Fot. 25. Most stalowy przez Bosfor
w Istambule
Fot. 26. Przykład mostu łukowego
Fot. 27. Przykład wiszącej kładki dla pieszych, Szwajcaria
Fot. 28a. Ogólny widok wiaduktu Millau na autostradzie A75 łączącej Clermont--Ferrad z Béziers w południowej Francji;
podpory – cienkościenne, żelbetowe;
podwieszony pomost i pylony – cienkościenne stalowe
Fot. 28b. Typowy segment boczny cienkościennego stalowego pomostu wiaduktu Millau
Fot. 29. Pylon, system lin i przyczółek podwieszonego mostu Syreny w Warszawie
Fot. 30a. Most Siekierkowski w Warszawie podczas budowy, strona śródmiejska
Fot. 30b. Podpory żelbetowe i cienkościenne dźwigary stalowe mostu Siekierkowskiego
Fot. 31. Mosty łukowe w mieście Toyota w Japonii
Fot. 32. Gillman Bridge – przykład mostu o zaawansowanej technologii
TECHNOLOGIE
67
CZERWIEC 2007 INŻYNIER BUDOWNICTWA
jektowania. Nie poruszono szerzej sposobów montażu, rodzajów pokry-cia, kontroli zachowań dynamicz-nych obiektów, awarii i ich przyczyn.
Wszystkie omawiane przykłady zo-stały jedynie zasygnalizowane.
prof. dr hab. inż. JAN B. OBRĘBSKI profesor zwyczajny Politechniki Warszawskiej Instytut Mechaniki Konstrukcji
Inżynierskich, Wydział Inżynierii Lądowej członek Komitetu Wykonawczego IASS 1996–2002, od 2002 r. członek Komitetu Doradczego IASS Literatura
[1] J. Abel (edytor), International Journal of IASS.
[2] T. Barucki, Stephane du Chateau.
Kanon. Warszawa 1995.
[3] J. Bródka (edytor), Przekrycia struk-turalne. Arkady, Warszawa 1985.
[4] O. Büttner, H. Stenker: Metalleicht-bauten. Band 1 – Ebene Raumstabwerke.
VEB Verlag für Bauwesen, Berlin 1970.
[5] Y.-L.M. Chew, Construction tech-nology for tall buildings. (2. wydanie).
Singapore University Press World Scien-tifi c, Singapore, New Jersey, London, Hong Kong 2001.
[6] J.F. Gabriel (edytor), Beyond the cube.
Th e architecture of space frames & po-lihedra. John Wiley & Sons, Inc., New York/ Chichester/ Weinheim/ Brisbane/
Singapore/ Toronto 1997.
[7] Ch. Hackelberger, Türme sind träume.
A. Vedition GmbH, Ludwigsburg 2001.
[8] A. Holgate, Th e art of structural engi-neering. Th e work of Jörg Schlaich and his team. Edition Axel Menges. Stuttgart, Londyn 1997.
[9] L. Holloway (edytor), Design and spe-cifi cation of GRP cladding. Whitstable Litho Ltd, Whitstable, Kent 1978.
[10] R. Hough, R. Melchers, Lightweight structures in architecture engineering and construction (LSA99). LSAA, Syd-ney, Australia 1998.
[11] Kazuo Ishii, Membrane structures in Japan (1967–1990). Shinkenchiku-Sha, Company. Tokyo, Japonia1990.
[12] Kazuo Ishii, Membrane structures in Japan. (1968-) SPS Publishing Company.
Tokyo, Japonia 1995.
[13] Kazuo Ishii, Membrane design and structures in the world. Shinkenchiku-sha Co., Ltd. Tokyo, Japonia 1999.
[14] Kazuo Ishii (edytor), Structural de-sign of retractable roof structures. IASS.
WIT Press 2000, Southampton, Boston.
[15] Yoshito Isono, Looking for space
Rys. 3a. Schemat projektowanego mostu wiszącego z Kalabrii na Sycylię, Włochy – rozpiętość głównego przęsła stalowego 3300 m
Rys. 3b. Przekroje poprzeczne AA i BB przęsła stalowego oraz przekroje podłużne CC i DD
Fot. 33. Żelbetowa wieża telewizyjna w Toronto (553 m) ze stalową iglicą na szczycie
Fot. 34. Przykład masztu radiowego z odciągami stalowymi
Rys. 4. Maszt radiowy w Gąbinie, Polska – najwyższy na świecie
Fot. 35.
Genome Tower, projekt M. Kawaguchi
& Engineers, Japonia
Rys. 5. Dwa przykłady zbiorników stalowych, Rosja
ctures in Belgium and Holland (głównie po japońsku), Tokyo, Japonia 2002.
[18] Z.S. Makowski (organizator i edy-tor), Space structures. (Konf. międzyn.), Blackwell Scientifi c Publications Oxford and Edinburgh 1967.
[19] Z.S. Makowski, Räumliche Tragwer-ke aus Stahl. mbH, Düsseldorf 1963.
[20] Z.S. Makowski, H. Nooshin (edyto-rzy) – Int. Journal of Space Structures.
[21] R. Motro, J. Chilton (edytorzy od 2005) – Int. Journal of Space Structures.
[22] H. Nooshin (edited by): Th ird inter-national conference on space structures.
Elsevier Applied Sc. Publ. London &
New York, Surrey Guildford 1984.
[23] H. Nooshin (edited by), Studies in space structures. (In Honour of Z.S. Ma-kowski). Multi – Science Publishing Co.
LTD, UK, 1991.
[24] J.B. Obrębski (edytor), Lightweight structures in civil engineering. Księgi z mię-dzynarodowych konferencji 1995–2006.
[25] G.A.R. Parke & C.M. Howard (edi-ted by) Space structures. (Fourth Intern.
Conf.). Surrey, Guildford, UK. 1993.
[26] G.A.R. Parke & P. Disney (edited by) Space structures. (Fifth International Conference). Th omas Telford. Surrey, Guildford, UK. 2002.
[27] Masao Saitoh: Story of space struc-ture, Structural Design’s fustruc-ture, Japan, 2003.
[28] V. Sedlak, Lightweight Structures in Architecture. Unisearch Limited, Th e University of New South Wales, Austra-lia, Sydney 1986.
[29] B.S. Smith, A. Coul, Tall building structures: Analysis and design. John Wiley & Sons, Inc. New York, Chiche-ster, Brisbane, Toronto, Singapore 1991.
[30] W.J. Supple (edytor): 2nd Interna-tional conference on space structures.
Guildford, England 1975.
Fot. 36. Konstrukcja szklanego dachu w Bibliotece Uniwersytetu Warszawskiego
Fot. 37. Drewniane łuki nad pływalnią Warszawianki – podczas budowy
Fot. 38. Pofalowany szklany dach
„Złotych Tarasów” w Warszawie, podparty konstrukcją stalową wielopunktową (budowa)
structures in United Kingdom (głównie po japońsku), Tokyo, Japonia 2000.
[16] Yoshito Isono, Looking for space structures in France (głównie po japoń-sku), Tokyo, Japonia 2001.
[17] Yoshito Isono, Looking for space
stru-SMS-em
Platynowe Wiertło
„Platynowe Wiertło” to cykliczny, ogól-nopolski konkurs dla fi rm budowlanych, którego organizatorem jest fi rma Bosch-Elektronarzędzia. Celem konkursu jest promocja nowoczesnego, najwyższej jakości budownictwa. 24 kwietnia w Warszawie została ogłoszona dwuna-sta edycja konkursu „Platynowe Wiertło”.
Laureaci XI edycji konkursu zostali ogłoszeni podczas konferencji, która odbyła się 24 kwietnia 2007 r. w War-szawie. Nagrody przyznano w czterech kategoriach: budownictwo mieszka-niowe, budownictwo użyteczności publicznej, przebudowy i modernizacje oraz obiekty inżynieryjne. Nowością było wprowadzenie do bieżącej edycji nowej kategorii – obiekty inżynieryjne.
Lista nagrodzonych na:
www.inzynierbudownictwa.pl
Konkurs na projekt architektoniczny termomodernizacji domu
16 maja miało miejsce uroczyste wręczenie nagród zwycięzcom konkursu dla studentów architektury i budowni-ctwa na projekt architektoniczny termo-modernizacji domu jednorodzinnego.
Celem konkursu o nazwie ofi cjalnej
„Energooszczędna modernizacja z Rockwool” było stworzenie koncepcji architektonicznej termomodernizacji jednego z dwóch wybranych przez fi r-mę domów jednorodzinnych w Zielonej Górze. Inicjatywa miała również za zada-nie promocję interesujących projektów architektonicznych energooszczędnych budynków. Organizatorem przedsię-wzięcia była fi rma Rockwool Polska.
Lista nagrodzonych na:
www.inzynierbudownictwa.pl
Fachowa Ekipa
Na początku maja rozpoczął się ogól-nopolski konkurs „Fachowa Ekipa” na najlepszą fi rmę z branży remontowo--budowlanej, instalacyjnej bądź montażowej. Konkurs jest skierowany do małych i średnich fi rm remontowo-budowlanych, instalacyjnych i monta-żowych. Jego celem jest promowanie najlepszych wykonawców w Polsce, podnoszenie standardów ich pracy i jakości obsługi klientów. Inicjatorem i organizatorem projektu jest Hitachi
68
INŻYNIER BUDOWNICTWA CZERWIEC 2007Power Tools Polska Sp. z o.o. Zwycięzca kon-kursu otrzyma tytuł Najlepszej Fachowej Ekipy 2007 w Polsce oraz samochód Mercedes Vito wyposażony w elektronarzędzia fi rmy Hitachi.
Instalacje Wodociągowe i kanalizacyjne
– Konferencja w Dębe
15–16 maja 2007 r. w Dębe k. Warszawy kilkudziesięciu specjalistów inżynierii środowiska spotkało się na II Konferencji Naukowo-Technicznej „Instalacje wodo-ciągowe i kanalizacyjne − projektowanie, wykonawstwo, eksploatacja” . Konferencję zorganizował Instytut Zaopatrzenia
w Wodę i Budownictwa Wodnego Poli-techniki Warszawskiej we współpracy z Wydawnictwem Seidel-Przywecki. Celem konferencji była prezentacja i ocena rozwią-zań, osiągnięć i doświadczeń w dziedzinie instalacji wodociągowych i kanalizacyjnych, w tym m.in. problemów oszczędzania wody i energii, zagadnień projektowych, wymagań dla wodnych instalacji prze-ciwpożarowych, wykorzystania modeli komputerowych, badań wodomierzy.
Więcej na:
www.inzynierbudownictwa.pl
D
TŚ zaprojektowano na dominującym ruchowo kierunku wschód–za-chód łącząc sześć miast regionu: Gliwice, Zabrze, Rudę Śląską, Świętochłowice, Chorzów i Katowice.Inwestorem budowy DTŚ w imieniu prezydentów tych miast jest marszałek województwa, który swoje funkcje dla tego zadania spra-wuje poprzez Wydział Komunikacji i Transportu. Jednostką wdrażającą – inwestorem zastępczym w całym procesie przygotowania, realizacji i nadzoru inwestycji jest DTŚ S.A.
Katowice. Autorami projektów dla przedmiotowych kontraktów (K-7, 8) są fi rmy: MOSTY Katowice jako lider konsorcjum wraz z ILF Innsbruck z Austrii, przy współpracy w zakresie opracowania branży drogowej, BPBK
„TRAKT” Katowice oraz WBP Za-brze (K-8B). Dla skomplikowanych zagadnień technicznych uzyskano wsparcie ośrodków naukowo-dydak-tycznych Politechniki Krakowskiej i Politechniki Śląskiej, m.in.
zespo-(poza tunelem) to odcinek około 1840 m. Lokalizacja trasy głównej w wykopie, murach oporowych oraz tunelu zapewnia bezkolizyjny prze-jazd przez centrum miasta. Trasa główna to droga klasy GP 2/3 o dwóch jezdniach szer. 11 m, po trzy pasy ru-chu dla każdego kierunku, z pasem oddzielającym jezdnie o szer. 4 m.
DTŚ poprzez łącznice i drogi serwi-sowe jest skomunikowana z układem miejskim. Całkowita długość wybu-dowanych dróg serwisowych i łącz-nic wynosi 4,12 km. Niweleta trasy przebiega przez nasyp niekontrolo-wany bądź warstwy piasku. Poziom wody gruntowej kształtował się od 5 m poniżej niwelety do 3 m nad niwe-letą. Dlatego pod konstrukcją jezdni wykonano wcześniej zaprojektowany system drenażowy typu francuskiego o łącznej długości 15 km, po czte-ry ciągi pod każdą jezdnią, odpro-wadzane poprzecznie co około 50 m do kolektora wód drenażo-wych Φ 800, który biegnąc sprzed ul. Sokolskiej wzdłuż pasa rozdziału