Nowa świątynia
40
1W dwudziestym piątym roku naszego wygnania, w dzie-siątym dniu pierwszego miesiącaa, czternaście lat po zburzeniu miasta, w tym właśnie dniu spoczęła na mnie ręka Panab. I wprowadził mnie tam. 2W widzeniach Bożych przyprowadził mnie do kraju Izraelas i postawił mnie na bardzo wysokiej górzec. Na niej, naprzeciwko mnie, było jakby budujące się miastod. 3Wprowadził mnie tam. A oto w bramie stał ktoś, kto wyglądał, jakby był z brązue. Miał on w ręku lniany sznur i pręt mierniczy. 4Człowiek ten powiedział do mnie: Synu człowieczys, patrz dokładnie, słuchaj uważnie i weź sobie do sercas wszystko, co ci pokazuję, ponieważ po to zostałeś tu wprowadzony, żebym ci to pokazał. Opowiedz ludowi izraelskiemu o wszystkim, co konstrukcji – jeden pręt, wysokość – jeden pręt.Brama wschodnia
6Potem wszedł w bramęg, której fasada była zwrócona na wschód. Wszedł po jej stopniachh i zmierzył próg bramy: jeden pręt głębokości. Każdy próg – jeden pręt głębokości. 7Wnęka miała wymiary: jeden pręt na jeden. Między wnękami było pięć łokcis. Próg bramy od strony przedsionka miał wewnątrz jeden pręt głębokości. 8Następnie zmierzył przedsionek bramy: osiem łokci. 9Jego filary: dwa łokcie. Przedsionek bramy był wewnątrz.
10Brama wschodnia miała trzy wnęki z jednej i z drugiej strony.
Każda z nich miała ten sam wymiar. Taki sam był też wymiar filarów po jednej i po drugiej stronie. 11Potem zmierzył szerokość wejścia do bramy: dziesięć łokci. Całkowita szerokość bramy
2040 Ezechiel 40,12-24
a) ozdobione… palmami – sym-bol drzewa życia albo piękna, motyw znany we wszystkich kulturach starożytnego Bliskie-go Wschodu (1Krl 6,29; Pnp 7,8n).
b) trzydzieści sal – służyły one prawdopodobnie lewitom i przybywającym do świątyni pielgrzymom.
c) brama – podane tu wymiary bram północnej i południowej odpowiadają wymiarom bramy wschodniej.
w marzeniach i tęsknocie za utraconą bliskością Boga. Wizja ta wyraźnie nawiązuje do Ez 8 – 11, gdzie prorok opisywał zniszczenie świątyni jako karę za wiarołomstwo i odprawianie w niej obrzędów pogańskich. W opisie zaskakuje brak budowniczych, gwaru i zgiełku charakterystycznego dla placu budowy. Wszystko stoi już niemal gotowe i tylko czeka, aby zacząć pełnić przeznaczone poszczególnym budowlom funkcje. Budowniczym nowej świątyni nie jest więc Izrael – nawet ten z przyszłości, już oczyszczony karą wygnania – ale sam Bóg. Zadaniem proroka jest opowiedzieć swoim rodakom, że Pan zatroszczył się już o swoją świątynię, a teraz zaprasza do niej Izraela. Przewodnikiem proroka po nowej budowli jest tajemnicza postać niebiańska z dwoma narzędziami mierniczymi – jednym do miar dużych (sznur) i drugim do małych (pręt).
wynosiła trzynaście łokci. 12Przed wnękami była przegroda na jeden łokieć. Jeden łokieć miała też przegroda z przeciwnej strony. Wnęka miała po sześć łokci z każdej strony. 13Zmierzył też bramę od tylnej ściany jednej wnęki do tylnej ściany drugiej wnęki. Szerokość jej wynosiła dwadzieścia pięć łokci. Wejście było naprzeciw wyjścia. 14Zmierzył filary: sześćdziesiąt łokci. Za filarem bramy rozciągał się dziedziniec. 15Od fasady bramy wej-ściowej do fasady przedsionka wewnątrz bramy: pięćdziesiąt łokci.
16W bramie we wnękach i przy filarach po obu stronach znajdowa-ły się okratowane okna. Także przedsionki miaznajdowa-ły dookoła okna od wewnątrz. Filary były ozdobione rzeźbionymi palmamia. Dziedziniec zewnętrzny
17Potem wprowadził mnie na dziedziniec zewnętrzny. Tu znaj-dowały się sale. Dziedziniec wyłożony był dookoła kamienną posadzką, a na niej znajdowało się trzydzieści salb. 18Kamienna posadzka była ułożona wzdłuż bram. To była posadzka dolna.
19Następnie zmierzył odległość od fasady bramy dolnej do dziedzińca wewnętrznego. Od strony zewnętrznej wynosiła ona sto łokcis. To było od strony wschodniej.
Brama północna
Co do północy, 20zmierzył długość i szerokość bramyc zwróconej na północ, od strony dziedzińca zewnętrznego. 21Miała ona po trzy wnęki z jednej i drugiej strony. Jej filary i przedsionki miały takie same wymiary jak w pierwszej bramie: długość pięćdziesiąt łokcis, a szerokość dwadzieścia pięć łokci. 22Jej okna, przedsionek i palmya miały takie same wymiary jak w bramie wschodniej.
Wchodziło się do niej po siedmiu stopniach. Naprzeciwko nich znajdował się przedsionek. 23Brama dziedzińca wewnętrznego była naprzeciw bramy północnej i wschodniej. Zmierzył odległość od bramy do bramy. Wynosiła ona sto łokci.
Brama południowa
24Potem poprowadził mnie na południe. Także po stronie połu-dniowej znajdowała się brama. Zmierzył jej filary i przedsionek.
2041
Ez Ezechiel 40,25-40
a) palmy – zob. Ez 40,16+.
b) Werset 30, który brzmi:
Przedsionki wokoło miały dwadzie‑
ścia pięć łokci długości i pięć łokci szerokości, został opuszczony, ponieważ jest zmodyfikowanym powtórzeniem informacji poda-nej w w. 29.
c) Zgodnie z Kpł 1,9.13 zwie-rzęta, które miały być złożone na ofiarę, myto już po uboju.
Miały takie same wymiary. 25Brama i jej przedsionek miały woko-ło okna podobne do tamtych. Jej długość wynosiła pięćdziesiąt łokcis, a szerokość dwadzieścia pięć. 26Prowadziło do niej siedem stopni. Naprzeciw nich był przedsionek. Na jej filarach z jednej i z drugiej strony znajdowały się rzeźbione palmya.
27Dziedziniec wewnętrzny miał bramę po stronie południowej.
Zmierzył odległość od bramy do bramy po stronie południowej.
Wynosiła ona sto łokci.
Dziedziniec wewnętrzny. Brama południowa
28Następnie wprowadził mnie przez bramę południową na dziedziniec wewnętrzny. Zmierzył bramę południową.Miała takie same wymiary jak poprzednia. 29Jej wnęki, filary i przed-sionek miały takie same wymiary. Brama i jej przedprzed-sionek miały wokoło okna. Jej długość wynosiła pięćdziesiąt łokcis, a szerokość dwadzieścia pięć. [30]b 31Jej przedsionek znajdował się po stronie dziedzińca zewnętrznego. Na jej filarach znajdowały się rzeźbione palmya. Do jej wejścia prowadziło osiem stopni.
Brama wschodnia
32Potem wprowadził mnie na dziedziniec wewnętrzny po stronie wschodniej i zmierzył bramę. Miała takie same wymiary jak poprzednia. 33Jej wnęki, filary i przedsionek miały takie same wymiary. Brama i jej przedsionek miały wokoło okna. Jej długość wynosiła pięćdziesiąt łokcis, a szerokość dwadzieścia pięć. 34Jej przedsionek znajdował się po stronie dziedzińca zewnętrznego.
Na jej filarach z jednej i z drugiej strony znajdowały się rzeźbione palmya. Do jej wejścia prowadziło osiem stopni.
Brama północna
35Następnie poprowadził mnie ku bramie północnej i zmierzył ją. Miała takie same wymiary jak poprzednia. 36Zmierzył też jej wnęki, filary i przedsionek. Miała ona wokoło okna. Jej długość wynosiła pięćdziesiąt łokcis, a szerokość dwadzieścia pięć. 37Jej przedsionek znajdował się po stronie dziedzińca zewnętrznego.
Na jej filarach z jednej i z drugiej strony znajdowały się rzeźbione palmya. Do jej wejścia prowadziło osiem stopni.
Przedsionki bram i sale dziedzińca wewnętrznego
38Przy filarach każdej bramy znajdowała się sala z własnym wej-ściem. Obmywano tam mięso ofiar całopalnychc. 39W przedsionku bramy stały dwa stoły z jednej i dwa stoły z drugiej strony. Na nich zabijano zwierzęta na ofiary całopalnes oraz na ofiary przebłagalnes i wynagradzająces. 40Z boku od zewnętrznej strony bramy północnej były przygotowane dla wchodzących dwa stoły.
2042 Ezechiel 40,41 – 41,2
a) synowie Sadoka – chodzi o potomków Sadoka, kapłana z czasów Dawida i Salomona.
Normy zawarte w Pięcioksięgu, późniejsze w stosunku do tekstu Ezechiela, dają natomiast prawo składania ofiar wszystkim kapła-nom, potomkom Aarona, co być może było próbą złagodzenia zbyt rygorystycznego programu proroka.
b) ołtarz – jego opis znajduje się w Ez 43,13-17. Ołtarz – zob.
Słownik.
c) dziesięć stopni – kolejne stopnie przypominają o coraz wyższych poziomach w świą-tyni. Cały kompleks świątynny wznosił się na wysokiej górze:
na dziedziniec zewnętrzny pro-wadziło 7 stopni, na wewnętrz-ny kolejne 8, do świętego miesz-kania 10 – razem 25 stopni.
d) kolumny – utożsamia się je z dwoma wolno stojącymi kolumnami ze świątyni Salo-mona – Jachin i Boaz (1Krl 7,15-22). Przykłady tego typu kolumn znajdujemy także w innych świątyniach tego obszaru.
Dziedziniec wewnętrzny. Przedsionek świątyni. Fragment ten wprowadza nas w opis zasadniczej części świątyni, czyli mieszkania Boga, które znajdowało się na dziedzińcu wewnętrznym, czyli części usytuowanej w najwyższym i najbardziej centralnym miejscu budynku świątynnego. Ta część stanowiła w świątyniach starożytnych miejsce, które obecnie można by porównać z tabernakulum. Dostęp do niej miała tylko bardzo ograniczona liczba uprawnionych. W wizji proroka to mieszkanie dzieli się na trzy części: przedsionek, miejsce święte i miejsce najświętsze (zob. Słownik). Taki podział był właściwy dla świątyń syryjskich i fenickich, ale podobne konstrukcje spotykamy również w świątyniach kananejskich sprzed przybycia Izraelitów na te tereny. Cała świątynia była rozumiana jako pałac dla królującego bóstwa. Główne pomieszczenie w świątyni było traktowane jako sala tronowa. Dokładnie według tego samego planu zbudowano świątynię Salomona (1Krl 6).
Również po przeciwnej stronie przedsionka bramy stały dwa stoły. 41Po jednej i po drugiej stronie bramy stały więc z boku cztery stoły. Razem było zatem osiem stołów do zabijania zwiarząt ofiarnych. 42Dla przygotowania ofiar całopalnych były cztery stoły z kamienia ciosanego długości półtora łokcias, szerokości półtora łokcia i wysokości jednego łokcia. Na nich kładziono narzędzia, którymi zabijano zwierzęta na ofiary całopalne i ofiary krwawe.
43Do brzegów stołów wokoło były przymocowane listwy szeroko-ści jednej dłoni. Na stołach składano mięso na ofiary.
44Za bramą wewnętrzną na dziedzińcu wewnętrznym znajdowały się dwie sale: jedna przy bramie północnej z fasadą zwróconą ku południowi i druga przy bramie południowej z fasadą zwróconą ku północy. 45Wtedy powiedział mi: „Ta sala, której fasada jest zwrócona ku południowi, przeznaczona jest dla kapłanów pełniących służbę w świątynis. 46Sala zaś, której fasada jest zwrócona ku północy, przeznaczona jest dla kapłanów pełniących służbę przy ołtarzus. Są oni synami Sadokaa, potomkami synów Lewiego w służbie Panas”.
Dziedziniec wewnętrzny. Przedsionek świątyni
47Potem zmierzył kwadratowy dziedziniec: sto łokcis długi i sto łokci szeroki. Przed świątyniąs znajdował się ołtarzb. 48Następnie wprowadził mnie do przedsionka świątyni i zmierzył jego filary:
miały po pięć łokci z jednej i drugiej strony. Szerokość wejścia wynosiła czternaście łokci. Boczne ściany wejścia miały po trzy łokcie z obu stron. 49Przedsionek miał dwadzieścia łokci długości i dwanaście szerokości. Prowadziło do niego dziesięć stopnic. Przy filarach stały dwie kolumnyd: jedna z jednej i druga z drugiej strony.
Miejsce święte
41
1Potem wprowadził mnie do świątynis i zmierzył filary.Miały po sześć łokcis szerokości z jednej i drugiej strony.
Taka była szerokość filaru. 2Szerokość wejścia wynosiła dziesięć łokci. Boczne ściany wejścia: po pięć łokci z jednej i drugiej
2043
Ez Ezechiel 41,3-16
a) wszedł do wnętrza – prorok nie został wprowadzony do środka, gdyż prawo takie przy-sługiwało jedynie najwyższemu kapłanowi, i to tylko w Dniu Przebłagania (Kpł 16).
b) Sale boczne – o takich salach w świątyni Salomona wspomi-na 1Krl 6,5-10, choć nie ma tam wskazówek co do prze-znaczenia tych pomieszczeń.
Prawdopodobnie służyły one do przechowywania rzeczy potrzebnych przy sprawowaniu kultu i darów dla świątyni (1Krl 14,26; 15,15; 2Krl 14,14).
c) pręt – zob. Ez 40,5+.
d) Budowla – jej przezna-czenie jest niejasne. Mógł to być kolejny dziedziniec (na co wskazywałyby znaczne rozmia-ry: 36 x 47 m), stajnie (2Krl 23,11; 1Krn 26,18), magazyny na drewno lub obory dla bydła ofiarnego. Przestrzeń ta była niedostępna dla pielgrzymów.
e) sto łokci – wszystkie wymia-ry liczą 100 łokci, co w sym-bolice liczb podkreśla idealny charakter całej konstrukcji.
Łokieć – zob. Słownik.
strony. Zmierzył jego długość: czterdzieści łokci, i szerokość:
dwadzieścia łokci.
Miejsce najświętsze
3Potem wszedł do wnętrzaa. Zmierzył filary przy wejściu: dwa łokcies. Szerokość wejścia wynosiła sześć łokci. Boczne ściany wejścia: po siedem łokci. 4Zmierzył jego długość: dwadzieścia łokci i szerokość: dwadzieścia łokci. I rzekł do mnie: „To jest miejsce najświętszes”.
Sale boczne
5Następnie zmierzył mur świątynis: sześć łokcis. Głębokość sal wokół świątyni: cztery łokcie. 6Sale boczneb znajdowały się na trzech poziomach, na każdym poziomie po trzydzieści. Dookoła przy murze świątyni znajdowały się przejścia do sal bocznych, ale konstrukcja pięter nie naruszała muru świątyni. 7Im wyższe piętro, tym sale były obszerniejsze. Znajdowały się one naokoło świątyni w murze okalającym budowlę. Wewnętrzna przestrzeń poszerzała się ku górze. Z poziomu dolnego przez środkowy wchodziło się na górny. 8Widziałem podwyższenie dookoła świą-tyni. Fundamenty sal bocznych mierzyły cały prętc, czyli sześć łokci głębokości. 9Szerokość zewnętrznych ścian sal bocznych miała pięć łokci. Wolna przestrzeń między salami przy świątyni
10a salami bocznymi wynosiła dwadzieścia łokci wokół całej świą-tyni. 11Drzwi sal bocznych wychodziły na tę wolną przestrzeń:
jedne od północy, a drugie od południa. Szerokość muru przy wolnej przestrzeni wynosiła dookoła pięć łokci.
Budowla od strony zachodniej
12Budowlad od strony zachodniej, znajdująca się poza przestrzenią zamkniętą, miała siedemdziesiąt łokcis szerokości. Ściana budowli miała dookoła pięć łokci szerokości, a jej długość wynosiła dziewięćdziesiąt łokci.
Cały obiekt sakralny
13Potem zmierzył świątynięs. Jej długość: sto łokcie. Przestrzeń zamknięta i budowla oraz jej ściany miały sto łokci długości.
14Szerokość fasady świątyni oraz przestrzeni zamkniętej od strony wschodniej: sto łokci. 15Zmierzył długość budowli znajdującej się poza przestrzenią zamkniętą, która była za świątynią. Wraz z krużgankami po obu stronach mierzyła ona sto łokci.
Ozdoby wnętrza
Miejsce świętes wewnątrz i jego przedsionek z zewnątrz 16były wyłożone drewnem. Okna były okratowane. Przed progiem
2044 Ezechiel 41,17 – 42,5
a) palmy – zob. Ez 40,16+.
b) dwa oblicza – cheruby, o których mowa na początku Księgi Ezechiela, miały po cztery oblicza (Ez 1,10; 10,14).
c) narożniki – być może nawiąza-nie do rogów ołtarza (Ez 43,15+).
d) stół – prawdopodobnie stół chlebów poświęconych (zob.
Słownik). Znajdował się on przy wejściu do miejsca najświętsze-go (1Krl 6,20; por. Wj 25,23-30;
26,35). Tego typu stoły znajdo-wały się także w świątyniach kananejskich. Niektórzy twier-dzą, że jest tu mowa o ołtarzu kadzenia (1Krl 6,20.22).
Sale na dziedzińcu zewnętrznym. Opis ten jest uzupełnieniem fragmentu Ez 41,5-15a. Widoczne są w nim wyraźne ingerencje późniejszych redaktorów, którzy próbowali dostosować wizję proroka do rzeczywistego stanu rzeczy w ich czasach. Ezechiel został przeniesiony do części północnej dziedzińca zewnętrznego. Znajdowały się tam sale, które pełniły głównie rolę spichlerzy, gdzie kapłani magazyno-wali przysługujące im zgodnie z przepisami prawa części ofiar. Pomieszczenia te przeznaczano również do przechowywania szat liturgicznych, przebierania się w strój codzienny oraz do spożywania posiłków przez pełniących służbę w świątyni.
znajdowały się z trzech stron krużganki. Od ziemi aż do okien wykonane były z drewna hebanowego. Okna były zasłonięte.
17Nad wejściem, we wnętrzu świątynis oraz na zewnątrz, na wszystkich ścianach wewnątrz i zewnątrz znajdowały się ozdoby:
18rzeźbione cherubys i palmya. Palmy były między cherubami.
Każdy cherub miał dwa obliczab: 19oblicze ludzkie zwrócone ku jednej palmie i oblicze lwa zwrócone ku drugiej. Znajdowały się one wokół całej świątyni. 20Cheruby i palmy były wyrzeźbione na ścianie miejsca świętego od podłogi aż ponad wejście. 21Odrzwia miejsca świętego były prostokątne.
Ołtarz
To, co było widać przed miejscem świętyms, wyglądało jak
22drewniany ołtarzs. Był on wysoki na trzy łokcies, a długi na dwa łokcie. Miał drewniane narożnikic, podstawę i ścianki. Człowiek ten powiedział do mnie: „To jest stółd, który stoi przed Panems”.
Drzwi świątyni
23Świątynias miała podwójne drzwi. Święte mieszkanies 24też miało podwójne drzwi. Drzwi te miały ruchome skrzydła: jedne drzwi – dwa skrzydła i drugie dwa skrzydła. 25Na drzwiach miejsca świętegos były wyrzeźbione cherubys i palmya podobne do tych na ścianach. Na zewnątrz nad przedsionkiem znajdował się drewniany daszek. 26Okna były okratowane, a po obu stronach przedsionka znajdowały się palmy, również na bocznych salach świątyni i na zadaszeniu.
Sale na dziedzińcu zewnętrznym
42
1Potem wyprowadził mnie na dziedziniec zewnętrzny w kierunku północnym i wprowadził do sali, która była poza przestrzenią zamkniętą, naprzeciwko budowli po stronie północnej. 2Jej długość wynosiła sto łokcis po stronie północnej, a szerokość pięćdziesiąt łokci. 3Naprzeciwko bram wewnętrznego dziedzińca i naprzeciwko posadzki dziedzińca zewnętrznego na wszystkich trzech poziomach znajdowały się balkony. 4Przed salami było przejście do wewnątrz szerokie na dziesięć łokci i długie na sto łokci. Wejścia do sal znajdowały się od północy.5Sale górne były węższe od dolnych i środkowych, ponieważ
2045
Ez Ezechiel 42,6 – 43,2
a) rzeczy najświętsze – to znaczy części ofiar przynależne kapła-nom (np. Kpł 2,1-10; 5,14-26;
6,17-22; por. Ez 44,28-31).
b) Na koniec opisu świętej budowli zostają podane jej cał-kowite wymiary, które wydają się bardziej symboliczne niż rzeczywiste. Wszystkie długości opierają się na liczbach: pięć, dziesięć i ich wielokrotnościach, a więc liczbach wyrażających kompletność i doskonałość.
Prorok chce podkreślić święty charakter zabudowań świątyn-nych, a także potrzebę wyraź-nego oddzielenia sfery sakralnej od wszystkiego, co świeckie.
c) pręt mierniczy – zob. Ez 40,5+.
d) pięćset prętów – czyli ok.
1560 metrów. Być może jest to późniejsza poprawka, mająca nadać świątyni bardziej monu-mentalne rozmiary. Grecki przekład ST (Septuaginta) poprawia na 500 łokci, czyli ok.
260 m, co odpowiada danym z Ez 40,6 – 41,15a. Wydaje się, że ważniejsze od konkret-nych wymiarów jest tu kolejne podkreślenie ideału symetrii konstrukcji.
e) W wizji proroka mur świą-tyni oddzielał obszar sacrum od sfery profanum (Ez 40,5; 45,2-4;
48,10-12; Ap 21,16).
f) brama wschodnia – z logicz-nego punktu widzenia jest tu pewna niekonsekwencja, gdyż według Ez 42,15 prorok już znajdował się przy bramie wschodniej.
g) wschód – według początko-wych wizji Ezechiela (Ez 10,18;
11,22) chwała Pana odeszła wła-śnie na wschód.
h) Choć opis powrotu chwały Pana jest mniej rozbudowany niż we wcześniejszych opisach momentów objawiania się Boga, to jednak wyraźnie podkreśla się tu, że Bóg powraca do swojej świątyni w takim samym maje-stacie, jaki otaczał Go wtedy, gdy z niej odchodził.
Powrót chwały Pana do świątyni. W rozdziałach 8 – 11 Księgi Ezechiela prorok opisał odejście chwały Pana z Jerozolimy i udanie się jej na wschód (Ez 10,18n; 11,22n). Teraz natomiast, w scenerii przypominającej pierwszą wizję w dniu powołania proroka (Ez 1,1-28), zostaje mu ukazany jej powrót do pomniejszały je balkony. 6Były one bowiem trzypiętrowe, a
ponie-waż nie miały kolumn, takich jak kolumny dziedzińca, były węższe od dolnych i środkowych. 7Mur, który biegł wzdłuż sal na zewnątrz w kierunku dziedzińca zewnętrznego naprzeciw sal, miał pięćdziesiąt łokci długości, 8gdyż długość sal, które były na dziedzińcu zewnętrznym, wynosiła pięćdziesiąt łokci. Te zaś naprzeciw holu świątynnego miały sto łokci. 9Poniżej tych sal było wejście od wschodu, przez które wchodziło się do nich z dziedzińca zewnętrznego. 10Na przedłużeniu wschodniego muru dziedzińca, poza przestrzenią zamkniętą i naprzeciwko budowli, znajdowały się sale. 11Przed nimi biegła droga. Wyglądały one tak samo jak sale, które były po stronie północnej. Miały taką samą długość i taką samą szerokość. Takie same były ich wyjścia i wejścia i taki sam układ. 12Podobnie jak w salach południowych, na początku muru przed zamkniętą przestrzenią znajdowało się wejście dla tych, którzy przychodzili od wschodu. 13Człowiek ten powiedział mi: „Sale północne i sale południowe, które znajdują się poza przestrzenią zamkniętą, to sale święte, gdyż tam kapłani,
ponie-waż nie miały kolumn, takich jak kolumny dziedzińca, były węższe od dolnych i środkowych. 7Mur, który biegł wzdłuż sal na zewnątrz w kierunku dziedzińca zewnętrznego naprzeciw sal, miał pięćdziesiąt łokci długości, 8gdyż długość sal, które były na dziedzińcu zewnętrznym, wynosiła pięćdziesiąt łokci. Te zaś naprzeciw holu świątynnego miały sto łokci. 9Poniżej tych sal było wejście od wschodu, przez które wchodziło się do nich z dziedzińca zewnętrznego. 10Na przedłużeniu wschodniego muru dziedzińca, poza przestrzenią zamkniętą i naprzeciwko budowli, znajdowały się sale. 11Przed nimi biegła droga. Wyglądały one tak samo jak sale, które były po stronie północnej. Miały taką samą długość i taką samą szerokość. Takie same były ich wyjścia i wejścia i taki sam układ. 12Podobnie jak w salach południowych, na początku muru przed zamkniętą przestrzenią znajdowało się wejście dla tych, którzy przychodzili od wschodu. 13Człowiek ten powiedział mi: „Sale północne i sale południowe, które znajdują się poza przestrzenią zamkniętą, to sale święte, gdyż tam kapłani,