nionych: Hel, Redłowo, Sobieszewo, Kępa Oksywska i Westerplatte.
(D z . U . R . P. z d n ia 14 k w ie tn ia 1949 r. N r 21, poz. 13 8).
i
Na podstawie art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 28 stycznia 1932 r- o stosunkach prawnych w ob
szarach warownych i rejonach umocnionych (Dz. U. R. P. N r 19, poz. 124), zmienionej roz
porządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 28 grudnia 1934 r. o unormowaniu właś
ciwości władz i trybu postępowania w niektó
rych działach administracji państwowej (Dz.
U. R. P. N r 110, poz. 976) zarządza się, co na
stępuje:
§ 1. W rejonach umocnionych Hel, Redłowo, Sobieszowo, Kępa Oksywska i Westerplatte, określonych rozporządzeniem Prezydenta Rze
czypospolitej z dnia 15 września 1948 r. o uzna
niu pówyspu helskiego oraz obszarów: Redło
wo, Sobieszewo, Kępa Oksywska, Westerplatte 1 ich okolic za rejony umocnione (Dz. U- R- P.
z 1949 r. N r 13, poz. 75), wprowadza się ogra
niczenia, których rodzaj i zakres określają prze
pisy poniższe.
§ 2. Zabrania się bez zezwolenia władzy w oj
skowej :
1) dokonywania nowych budowli nadziem
nych i podziemnych oraz usuwania lub zmiany istniejących;
2) zakładania nowych ulic lub dróg oraz usu
wania lub zmiany istniejących;
3) budowy nowych oraz usuwania lub zmia
ny istniejących urządzeń sieci kanaliza
cyjnej, wodociągowej, oświetleniowej, ru rociągów sieci telefonicznej i telegraficz
nej podziemnej i napowietrznej, urządzeń sygnalizacyjnych, stacyj radiowych na
dawczych oraz urządzeń przedsiębiorstw komunikacyjnych, z wyjątkiem połączeń nieruchomości z ogólną siecią kanalizacyj
98 PRZEPISY Z ZAKRESU PRaWA ADMINISTRACYJNEGO Nr 14d ną i wodociągową oraz wewnętrznych
urządzeń wodociągowych, kanalizacyj
nych, oświetleniowych, telefonicznych i telegraficznych w lokalach zamknię
tych;
4) budowy oraz przebudowy stałych lin ii ko
lejowych, budowy mostów, wiaduktów i estakad itp .;
5) budowy nowych oraz usuwania lub zmia
ny istniejących urządzeń wodnych, jako to: portów, przystani, grobli, tam, sta
wów, rowów oraz urządzeń odwadniają
cych lub nawadniających;
6) dokonywania urządzeń, dotyczących wszelkich trwałych zmian powierzchni terenu i dna morskiego, obniżających lub podwyższających teren, jako to: bagrowa- nia, urządzania i prowadzenia kopalń, tworzenia wykopów lub nasypów oraz ogrodzeń trwałych ponad metr wysoko
ści — oraz dokonywania zmian lub usu
wania urządzeń już istniejących;
7) zalesiania i zadrzewiania terenu oraz wszelkich zmian zalesień i zadrzewień ist
niejących;
8) dokonywania zmian terenów osłaniają
cych lotne piaski lub zmian działających szkodliwie na trwałość brzegów;
9) dokonywania pomiarów lub zdjęć topogra
ficznych i fotograficznych.
§ 3. Przeniesienie własności nieruchomości, ustanowienie i przeniesienie własności czasowej, ustanowienie i przeniesienie użytkowania lub służebności na nieruchomościach oraz zawarcie umowy najmu lub dzierżawy nieruchomości i pomieszczeń — jest nieważne bez zezwolenia
władzy wojskowej.
§ 5. Zamieszkanie i pobyt uzależnione są od uzyskania zezwolenia władz wojskowych.
§ 7. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w ży
cie z dniem ogłoszenia. Jednocześnie traci moc obowiązującą rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 8 marca 1937 r. o wprowadzeniu ograni
czeń w rejonie umocnionym Hel (Dz. U. R- P- N r 21, poz. 138).
112. U S T A W A z dnia 7 marca 1950 r.
o żegludze i spławie na śródlądowych drogach wodnych.
(Dz. U . R . P. z d n ia 30 m a rc a 1950 r . N r 10, poz. 108).
A rt. 1. 1. śródlądowymi drogami wodnymi są wody, uznane za żeglowne lub spławne z mocy obowiązujących przepisów.
2. Ministrowie Komunikacji i Żeglugi ustalą w drodze rozporządzenia granice terytorialne pomiędzy śródlądowymi drogami wodnymi a drogami morskimi.
A rt. 2. 1. Statkami w rozumieniu niniejszej ustawy są obiekty pływające z własnym napę
dem mechanicznym lub bez takiego napędu, używane na śródlądowych drogach wodnych:
1) do przewozu osób, zwierząt, towarów i poczty,
2) do robót technicznych,
3) do uprawiania rybołówstwa i sportu, 4) jako zakłady kąpielowe, przystanie lub
pomieszczenia mieszkalne i biurowe (ko
szarki, domki pomiarowe).
2. Za tratw y uważa się kloce drewna odpo
wiednio powiązane i połączone wzdłuż i wszerz w celu
spławu-A rt. 3. 1. Statkami polskimi w rozumieniu n i
niejszej ustawy są:
1) statki, wpisane do rejestru administracyj
nego polskich statków żeglugi śródlądo
wej (art. 6),
2) statki, znajdujące się w użyciu Wojska Polskiego i organów służby bezpieczeń
stwa publicznego,
3) statki żeglugi morskiej, przebywające na śródlądowych drogach wodnych, uznane za polskie na mocy obowiązujących prze
pisów.
2. Tratwami polskimi są tratw y, rozpoczyna
jące spław na obszarze Państwa.
3. Statki, wymienione w ust. 1 pkt 2 i 3, pod
legają przepisom niniejszej ustawy oraz rozpo
rządzeń i zarządzeń, wydanych na je j podsta
wie, tylko w zakresie przepisów bezpieczeństwa ruchu.
A rt. 4. 1. Żegluga i spław na śródlądowych drogach wodnych dozwolone są statkom i tra twom polskim pod warunkami, wynikającymi z prawa wodnego, z przepisów niniejszej usta
wy oraz rozporządzeń i zarządzeń na je j pod
stawie wydanych, a co do wód granicznych — również postanowień prawa celnego i umów międzynarodowych.
2. O ile umowy międzynarodowe zawierają przepisy odmienne od postanowień prawa wod
nego, postanowień niniejszej ustawy, rozporzą
dzeń i zarządzeń na ich podstawie wydanych, należy stosować przepisy tych
umów-A rt. 5. 1. Obce statki i tra tw y mogą być do
puszczone do żeglugi lub spławu na śródlądo
wych drogach wodnych na warunkach i w za
kresie ustalonym w umowach międzynarodo
wych lub na mocy pozwoleń władzy żeglugo
wej.
2- Minister Komunikacji ustali w drodze roz
porządzenia, wydanego w porozumieniu z M ini
stram i: Spraw Zagranicznych, Adm inistracji Publicznej, Bezpieczeństwa Publicznego,
Obro-Ñ r Í4 d
Pr a w o k a r n o-a d m i n i s t r a c y j n ę — c z ę ś ć V 99 ny Narodowej, S k a r b u i Handlu Zagra
nicznego, władze właściwe do udzielania pozwo
leń oraz tryb i warunki uzyskiwania pozwoleń.
P. u s ta w ę z d n ia 7 m a rc a 1950 U rz ę d u M in is t r a S k a rb u w u rz ą d (D z . U . R . P. N r 10, poz. 101).
r . o p rz e k s z ta łc e n iu M in is t r a F in a n s ó w
A rt. 6. 1. Wpisowi do rejestru administracyj- nego polskich statków żeglugi śródlądowej pod
legają statki, stanowiące własność:
1) Skarbu Państwa, z wyjątkiem wymienio
nych _w art. 3 ust. 1 pkt 2 i 3,
2) polskich osób fizycznych i prawnych, chy
ba że statki te są wpisane do rejestru za
granicznego.
2. Rejestr administracyjny polskich statków żeglugi śródlądowej prowadzą władze żeglugo
we, które po dokonaniu wpisu statku do reje
stru, wystawiają kartę rejestracyjną.
o. Minister Komunikacji ustali w drodze roz
porządzenia, wydanego w porozumieniu z M i
nistrem Adm inistracji Publicznej, władze właś
ciwe do prowadzenia rejestru, warunki i tryb wpisywania do rejestru oraz sposób prowadze
nia rejestru i rodzaje kart rejestracyjnych a w porozumieniu z Ministrem S k a r b u—
także wysokość pobieranych w związku z reje
strem opłat.
Art. 7. 1. Statki polskie będą dopuszczane do żeglugi na śródlądowych drogach wodnych po uzyskaniu patentu
statkowego-2. Minister Komunikacji ustali w drodze roz
porządzenia, wydanego w porozumieniu z M i
nistram i: Adm inistracji Publicznej, Zdrowia, Rolnictwa i Reform Rolnych oraz Żeglugi wła
dze żeglugowe właściwe do wydawania, potwier
dzania ważności i unieważniania patentów stat
kowych, skład komisji do badania statków oraz sposób przeprowadzania oględzin techniczno- sanitarnych statków i tryb postępowania władz żeglugowych w tych sprawach.
3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do stat
ków : * '
1) wymienionych w art. 3 ust. 1 pkt 2 i 3, 2) bez własnego napędu mechanicznego lub
poruszających się za pomocą silnika nie- wbudowanego na stałe, jeżeli ich po
wierzchnia, wynikająca z pomnożenia największej długości przez największą szerokość nie przekracza 20 m2.
A rt. 8. 1. Do spławu będą dopuszczone tratw y polskie, zaopatrzone w dokument podróży.
2. M inister Komunikacji ustali w drodze roz
porządzenia, wydanego w porozumieniu z M i
nistrami Adm inistracji Publicznej i Leśnictwa, władze żeglugowe właściwe do wydawania do
kumentów podróży oraz warunki i sposób uzy
skiwania, zawieszania i unieważniania doku
mentów podróży dla tratew.
A rt. 9. 1. Do kierowania statkiem uprawnio
ne są osoby, posiadające patent żeglarski, upo
ważniający do kierowania statkiem danego ro
dzaju-2. Minister Komunikacji ustali w drodze roz
porządzenia, wydanego w porozumieniu z M ini
stram i: Obrony Narodowej, Bezpieczeństwa Publicznego, Adm inistracji Publicznej, Zdrowia i Żeglugi, władze żeglugowe właściwe do wy
dawania patentów żeglarskich, warunki i spo
sób uzyskiwania ,zawieszania i unieważniania tych patentów .skład i właściwość komisyj kwalifikacyjnych, sposób stwierdzania kwali- fikacyj zawodowych oraz warunki zwolnienia od stwierdzenia tych kwalifikacyj.
3- Od obowiązku posiadania patentu żeglar
skiego wolni są kierownicy:
1) statków, wymienionych w art. 3 ust. 1 pkt 2 i 3,
2) statków sportowych i rybackich oraz in
nych statków bez własnego napędu me
chanicznego lub poruszającego się za po
mocą silnika niewbudowanego na stałe, jeżeli ich powierzchnia, wynikająca z po
mnożenia największej długości przez naj
większą szerokość, nie przekracza 20 m2.
P. a r t. 27 i 29 p r. o w y k ro c z e n ia c h .
A rt. 10. 1. Do kierowania tratw ą uprawnio
ne są osoby, posiadające patent retmański.
2. Minister Komunikacji ustali w drodze roz
porządzenia, wydanego w porozumieniu z M i
nistrem A dm inistracji Publicznej, władze że
glugowe właściwe do wydawania patentów ret
mańskich oraz warunki i sposób uzyskiwania, zawieszania i unieważniania tych patentów.
P- a r t. 27 i 29 p r. o w y k ro c z e n ia c h .
A rt. 11. i. Zarobkowy i zawodowy przewóz osób lub towarów statkami żeglugi śródlądowej może być wykonywany tylko na podstawie kon
cesji.
2. Władze właściwe do wydawania koncesji, H’.yb ich postępowania, warunki, pod którym i będą udzielane koncesje, prawa i obowiązki kon
cesjonariusza, czas trwania koncesji, przyczyny wygaśnięcia lub odebrania koncfesji ustali roz
porządzenie M inistra Komunikacji, wydane w porozumieniu z Przewodniczącym Państwo
wej Kom isji Planowania Gospodarczego oraz M inistram i: S k a r b u , A dm inistracji Pu
blicznej, Bezpieczeństwa Publicznego, Handlu vv ewnętrznego, Handlu Zagranicznego i że
glugi.
3- Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do pań
stwowych przedsiębiorstw żeglugi na śródlądo
wych drogach wodnych.
4- Regulaminy przewozowe dla przedsię
biorstw żeglugi na śródlądowych drogach wod
nych (ust. 1 i 3) zostaną ustalone w trybie, określonym w ust. 2.
o. Stawki taryfowe dla przedsiębiorstw że
glugowych (ust. 1 i 3) podlegają zatwierdze
niu w trybie obowiązujących przepisów.
ltió P R Z E P IS Y Z Z A K R E S U P ftA W A A D M IN IS T R A C Y J N E G O N r it ó
A rt. 12. 1. Minister Komunikacji wydaje co do wszystkich lub co do poszczególnych śródlą
dowych dróg wodnych przepisy normujące:
1) warunki techniczne budowy i utrzymania statków,
2) warunki sanitarne na statkach i tratwach, 4) porządek i warunki bezpieczeństwa na
statkach, system sygnalizacji i znaków orientacyjnych oraz ich ustawianie na drogach wodnych, sposób sygnalizacji w żegludze i spławie, korzystanie z budo
w li i urządzeń pomocniczych na drogach wodnych, ruch i postój statków i tratew na szlaku wodnym, sposób postępowania ze statkami i tratwam i w razie nieko
rzystnych warunków atmosferycznych lub nieszczęśliwego wypadku oraz ochronę znaków i sygnałów orientacyjnych, 5) skład, kwalifikacje oraz dokumenty człon
ków załóg na statkach i tratwach.
2. Sposób korzystania z publicznych śródlą
dowych portów handlowych i ich urządzeń ure
gulują przepisy portowe, wydane przez M ini
stra Komunikacji w porozumieniu z M inistra
m i: Obrony Narodowej, Adm inistracji Publicz
nej, Bezpieczeństwa Publicznego, Zdrowia i Że
glugi.
4- M inister Komunikacji może upoważnić władze żeglugowe do wydawania w ramach przepisów, przewidzianych w ust. 1, rozporzą
dzeń w sprawie szczegółowych postanowień co co poszczególnych dróg wodnych lub ich odcin
ków, przy czym rozporządzenia, dotyczące spraw, wymienionych w ust- 1 pkt 2, wydawa
ne będą w porozumieniu z właściwymi okręgo
wymi inspektorami pracy. Rozporządzenia władz żeglugowych podlegają ogłoszeniu w Dzienniku Wojewódzkim oraz będą poda
ne do publicznej wiadomości wsposób, przyjęty w danej miejscowości.
5. Przepisy, określone w ust. 2 i 4, wydaje M inister Komunikacji w drodze zarządzeń i o- głasza w Dzienniku T aryf i Zarządzeń Komu
nikacyjnych.
Arit. 13. Władzami żeglugowymi w rozumie
niu niniejszej ustawy są: M inister Komunikacji oraz podległe mu urzędy, powołane przez nie
go na podstawie obowiązujących przepisów do sprawowania nadzoru nad żeglugą i spławem oraz inspekcji statków i innych obiektów pły
wających.
Art. 14. 1. Nadzór nad przestrzeganiem prze
pisów niniejszej ustawy oraz rozporządzeń i za
rządzeń, wydanych na je j podstawie, sprawo
wać będą władze żeglugowe oraz inne władze w zakresie swej właściwości.
Art. 15. 1. Kto: