Teresa Piętka
Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin, Oddział w Poznaniu
Postępy w badaniach nad genetyką i hodowlą
roślin oleistych z rodzaju Brassica
(z wyłączeniem Brassica napus L.)
Progress in research on genetics and breeding
of oilseed crop of Brassica type (excluding Brassica napus L.)
Słowa kluczowe: Brassica [gorczyca sarepska (Brassica juncea), rzepik (Brassica rapa syn.B. campestris), toria (Brassica rapa subsp. dichotomia), żółty sarson (Brassica rapa subsp. triocularis), brązowy sarson (Brassica rapa subsp. triocularis),
gorczyca biała (Sinapis alba syn. Brassica hirta)], systemy bezpłodności męskiej, CMS, GMS, heterozja, efekty dominacji, efekty addytywne, kwas erukowy, glukozynolany, składniki plonu
Najnowsze osiągnięcia w zakresie badań genetycznych i hodowlanych nad roślinami oleistymi z rodzaju Brassica były referowane na 12 Międzynarodowym Kongresie Rzepakowym w Wuhan w Chinach. Prócz badań nad rzepakiem przedstawiono duży dorobek badań nad innymi roślinami. Indie stały się centrum badań nad gorczycą sarepską. Badania nad tą rośliną podążają drogą przetartą przez rzepak. Uzyskano postęp hodowli jakościowej tak w zakresie kwasów tłuszczowych, jak i glukozynolanów. Opracowano różne systemy męskiej sterylności. Określono efekty heterozji i udział w nich efektów dominujących oraz addytywnych. Główne prace nad rzepikiem są prowa-dzone w Indiach i Chinach. Rzepiki europejskie i kanadyjskie zostały zaliczone do podgatunku toria. Prace nad gorczycą białą są prowadzone głównie w Polsce. Uzyskano genotypy bezerukowe i bez sinalbiny. Przeprowadzono udane krzyżowanie Sinapis alba × Brassica oleracea.
Zgromadzono obszerną kolekcję genotypów jako źródło zmienności. Uzyskano wyraźny efekt heterozji przy krzyżowaniu między podgatunkami Brassica rapa. W badaniach nad wszystkimi gatunkami prowadzono również intensywne prace w zakresie odporności i tolerancji na bodźce biotyczne i abiotyczne.
Key words: Brassica [Indian or brown mustard (Brassica juncea), turnip rapeseed (Brassica rapa syn. B. campestris), toria (Brassica rapa subsp. dichotomia), brown sarson
(Brassica rapa subsp. triocularis), yellow sarson (Brassica rapa subsp.
triocularis), yellow or white mustard (Sinapis alba syn. Brassica hirta)], male
sterility systems, CMS, GMS, heterosis, dominance effects, additive effects, erucic acid, glucosinolates, yield components
Recent achievements in research on genetics and breeding of Brassica oilseed crops were discussed at 12th International Rapeseed Congress in Wuhan (China). There were also presented interesting achievements in other Brassicas not only in Brassica napus. India becomes the biggest centre of research on Brassica juncea (Indian or brown mustard). These research studies follow studies on Brassica napus. Progress in quality breeding concerned fatty acid composition and
glucosinolate content in seeds. Different systems of male sterility were produced with interspecific and intergeneric crossing. Effects of heterosis and additive or dominant parameters were estimated in diallel crosses.
Main information on Brassica rapa have come from India and China. Large numbers of genotypes were collected from the whole world as variability resources for research and breeding. European and Canadian varieties of turnip rapeseed were included to toria subspecies. Subspecies crossings gave important heterosis effects.
Research and breeding works on Sinapis alba were conducted mainly in Poland. These works concerned fatty acid composition and glucosinolate content.
Intensive works on resistance and tolerance to biotic and abiotic factors were conducted for all
Brassicas.
Wstęp
Postępy w badaniach nad zagadnieniami hodowli i genetyki w większości prezentowanych prac na 12 Międzynarodowym Kongresie Rzepakowym w sekcji „Genetyka i Hodowla” dotyczyły zagadnień związanych z rzepakiem ozimym. Jarym roślinom oleistym, takim jak: Brassica juncea, Brassica campestris, Brassicarapa i Sinapis alba poświęcono ponad 50 prac w formie wykładów i posterów.
Najwięcej uwagi poświęcono gorczycy sarepskiej, głównej roślinie oleistej w Azji południowo-zachodniej. W Indiach uprawa tej rośliny zajmuje blisko 90% areału uprawy roślin oleistych (7,31 mln ha) przy produkcji 7,59 mln ton nasion.
W Chinach powierzchnia uprawy Brasssica juncea wynosi 1% zasiewów roślin oleistych. Uprawiana jest głównie w strefie północnej tego kraju. Uprawa
Brassica rapa wynosi około 4% zasiewów roślin oleistych i jest także skupiona
głównie w północnej strefie.
W Rosji uprawa gorczyc skupiona jest w okręgach Krasnodaru, Stawropola i Wołgogradu. Uprawa Brassica juncea i Brassica campestris wyniosła ok. 103 tys. ha w 2004 roku i 72 tys. ha w 2006 roku, przy produkcji nasion ok. 0,7 t/ha. Pozostałe rośliny z rodzaju Brassica mają marginalne znaczenie. W tych rejonach prowadzone są główne badania naukowe nad roślinami z rodzaju Brassica, zarówno nad uprawą tych gatunków, hodowlą jakościową i odpornościową, jak i genetyką i plazmą zarodkową. Badania naukowe prowadzone są również w kilku innych ośrodkach na świecie: w Kanadzie nad Brassica juncea oraz w Niemczech, Australii, Hiszpanii i Polsce nad Sinapis alba. Hodowcy dążą do wzrostu produktywności i lepszej jakości.
Przedstawione w sekcji „Genetyka i Hodowla” prace dotyczące roślin z rodzaju
Brassica podzielono na następujące tematy:
• wykorzystanie heterozji, • hodowla jakościowa,
• genetyka i plazma zarodkowa, • hodowla odpornościowa.
Wykorzystanie heterozji
Dzięki zjawisku heterozji można uzyskać nie tylko znacznie większe plony nasion, ale i innych cech jakościowych w hodowli roślin. Odkrycie systemów kontrolujących zapylenie krzyżowe umożliwiło rozwój hodowli mieszańcowej.Badano i wykorzystywano różne systemy męskiej sterylności u roślin z rodzaju Brassica, uzyskane z krzyżowań międzygatunkowych i nazwane: Oxyrrhina, Siifolia,
Erucoides, Ogura, Tournefortii, Moricandia (green) i Moricandia (chlorotic)
(Chakrabarty i in. 2007). Systemy te testowano w celu określenia przydatności do produkcji nasion mieszańca u Brassica juncea. Badano podatność znamion u roślin tego rodzaju na zapylenie przez pszczoły, długość tego okresu oraz ilość zawią-zanych nasion w łuszczynie przed otwarciem pąka kwiatowego, jak i po jego otwarciu. W tych badaniach stwierdzono, że najbardziej przydatnym systemem w produkcji nasion mieszańcowych jest system Ogura i Moricandia (green).
W hodowli mieszańcowej ważne jest zsynchronizowanie kwitnienia linii męsko-sterylnych i linii dopełniających. Yadav i in. (2007) ocenili przydatności poszcze-gólnych systemów CMS w produkcji nasion mieszańcowych. Ocenie poddano 7 linii CMS i odmianę Pusa Bold. Oceniano zbieżność kwitnienia, cech plonotwór-czych (długość łuszczyny, liczba łuszczyn na roślinie, liczba nasion w łuszczynie, liczba rozgałęzień, masa 1000 nasion (MTN)) i plon nasion. Odmiana Pusa Bold kwitła najwcześniej. Wśród linii CMS różnych systemów były wcześniejsze i póź-niejsze. Najwcześniej kwitły linie CMS typu Erucoides, przed liniami systemu
Moricandia (chlorotic). Natomiast nieistotne różnice w terminie kwitnienia
odno-towano dla linii pozostałych systemów. Linie CMS Ogura posiadały najdłuższe łuszczyny, najkrótsze miały linie systemu Tournefortii. Najwyższy plon z rośliny otrzymano dla linii systemu Moricandia (green) przed liniami typu Ogura. Uzyskane wyniki wskazują, iż linie CMS systemu Moricandia (green) i Ogura są najlep-szymi komponentami w produkcji nasion mieszańcowych u B. juncea.
Systemy te sprawdziły się także w produkcji nasion mieszańca w warunkach polowych (Yadav i in. 2007). Maksymalny plon nasion mieszańca F1 wynoszący 15,75 dt/ha uzyskano wysiewając linie CMS i linie zapylacza w proporcji 8 : 2 w systemie Moricandia (green), natomiast w systemie Ogura plon 16,32 dt/ha uzyskano w wyniku wysiewu linii CMS i linii zapylacza w proporcji 16 : 2. Te dwa systemy są najbardziej obiecujące w produkcji nasion mieszańcowych u Brassica
juncea.
Heterozję plonu nasion mieszańca badano w krzyżowaniach diallelicznych względem średniej rodziców i względem lepszego rodzica. Badano także heterozję dla cech składników plonu, takich jak: wysokość I i II rozgałęzienia na roślinie, liczba łuszczyn na roślinie, wysokość roślin, MTN, plon nasion, zawartość tłuszczu (%) i ich związek z plonem nasion.
Badano efekty ogólnej i specyficznej zdolności kombinacyjnej dla różnych kombinacji krzyżowań między gatunkami Brassica (B. napus, B. juncea i B. rapa) krzyżując w układach czynnikowych (linia × tester) dla plonu nasion oraz cech komponentów plonu i ich przydatności do prac hodowlanych i produkcji mieszań-ców (Alizadeh 2007). W badaniach naukowych w Indiach uzyskano mieszańca DMH-1 Brassica juncea z heterozją 29,28% powyżej średniej rodziców (Sodhi i in. 2007). Na poletkach doświadczalnych plon tego mieszańca osiągnął 3,29 t/ha.
Badano termowrażliwość linii męskosterylnych GMS u B. juncea i ich uwa-runkowanie genetyczne (Shikai i in. 2007). Stwierdzono, że badany na termostabil-ność system męskiej sterylności (GMS) jest kontrolowany przez dwie pary genów recesywnych.
Prowadzone są badania nad heterozją i uwarunkowaniem genetycznym linii CMS z liniami restorującymi u Brassica campestris (Wang i in. 2007). 35 mieszań-ców uzyskano poprzez krzyżowanie 5 sterylnych linii CMS B. campestris z 7 liniami restorującymi. W pokoleniu F1 określono parametry genetyczne i heterozję dla plonu nasion oraz cech komponentów plonu. Efekty dominujące, addytywne i resztkowe dla plonu nasion i jego składników były wysoce dodatnie. Stwierdzono przy tym, że uzyskane wyniki plonu nasion i badane cechy agronomiczne były kontrolowane głównie przez dominujące geny. Uzyskane wyniki wskazują na możliwości wyko-rzystania linii i odmian B. campestris do produkcji odmian mieszańcowych.
Gatunki Brassica są używane do krzyżowań międzygatunkowych w celu uzys-kania nowych cech. Krzyżując recesywną linię męskosterylną rzepaku z Brassica
campestris otrzymano wysokoerukowe linie o zawartości kwasu erukowego
powyżej 58% na cele przemysłowe (Pu i in. 2007).
W Getyndze prowadzone są badania nad wykorzystaniem Brassica rapa do produkcji biomasy do otrzymywania biogazu, ze względu na dużą i wczesną produkcję biomasy (Ofori i Becker 2007). 81% badanych linii ozimej odmiany
Brassica rapa dało pozytywną heterozję w stosunku do średniej rodziców i 56% do
lepszego rodzica w produkcji suchej masy.
W wielu programach hodowlanych ocenia się dystans genetyczny linii rodzicielskich na podstawie ich polimorfizmu na poziomie DNA przy pomocy markerów molekularnych.
Hodowla jakościowa
W hodowli jakościowej zarówno rzepaku, jak i innych roślin z rodzajuBrassica, zwraca się uwagę na podobne cechy jakościowe, starając się obniżyć
zawartość składników antyżywieniowych poprzez: żółte zabarwienie okrywy nasiennej, niską zawartość glukozynolanów i kwasu erukowego, zróżnicowaną zawartość kwasów tłuszczowych oraz wzajemne powiązania tych cech. Najwięcej doniesień i plakatów z zakresu hodowli jakościowej z rodzaju Brassica przedstawiono z ośrodków naukowych w Indiach i Chinach.
W ośrodku naukowym w Syczuanie (Jiang i in. 2007) badano zależność zawartości oleju od koloru nasion u Brassica rapa. Badano dwie grupy roślin: żółte i brązowe. Zbadano, że cecha żółtego zabarwienia okrywy nasiennej jest kontro-lowana przez dominujące geny, a zawartość oleju jest kontrokontro-lowana zarówno przez geny jakościowe, jak i ilościowe. Różnica zawartości oleju pomiędzy nasionami z żółtym i brązowym zabarwieniem wyniosła 3,45%.
Badano zawartość glukozynolanów u Brassica juncea i ich genetyczne uwa-runkowanie (Chauhan i in. 2007). Wysoka zawartość glukozynolanów była częś-ciowo dominująca nad niską i kontrolowana przynajmniej przez 4–5 par genów dominujących. Stwierdzono, że efekty addytywne i dominujące badane we wczes-nych pokoleniach na niską zawartość glukozynolanów utrudniają selekcję. Selekcja ta może być skuteczna, gdy efekty dominacji są istotnie zredukowane w następ-nych pokoleniach.
W ośrodku naukowym w Indiach badano aktywność mirozynazy i jej odzie-dziczalność u gatunków Brassica (B. napus, B. juncea, B. rapa, B. nigra) (Atwal i in. 2007). Określano zawartość glukozynolanów i aktywność mirozynazy w różnych częściach rośliny: liściach, nasionach i łuszczynach. Najwyższą aktywność mirozy-nazy obserwowano w liściach u Brassica napus, a najniższą u Brassica rapa. U wszystkich badanych gatunków Brassica stwierdzono negatywną korelację pomiędzy aktywnością mirozynazy a zawartością glukozynolanów w zielonych częściach roślin. Badania wskazują na addytywne dziedziczenie aktywności mirozynazy, kontrolowane przez 4–5 par genów.
W dalszych doniesieniach wskazano na istotną rolę zawartości związków fenolowych, jako ważnego czynnika odporności przeciw chorobom u Brassica (Kumar i in. 2007). Brassica juncea jako najważniejsza roślina oleista na subkonty-nencie indyjskim jest mało odporna na Alternaria i białą rdzę. Podjęto badania nad biochemicznymi mechanizmami odporności na te choroby. Wyższa zawartość związ-ków fenolowych w roślinach wzmaga poziom odporności. Całkowita zawartość związków fenolowych jest kontrolowana przez addytywne i nieaddytywne, jak i epista-tyczne działanie genów u większości badanych mieszańców (Kumar i in. 2007).
Zawartość kwasu oleinowego w tradycyjnych liniach Brassica juncea była niska i wynosiła 10–20%. Wyższą zawartość kwasu oleinowego u Brassica juncea otrzymano poprzez międzygatunkowe krzyżowanie z Brassica napus (linia o zawar-tości 68–70% kwasu oleinowego) i kultury zarodków, a następnie poprzez analizy i selekcję połówek nasion (Agnihotri i in. 2007). Obecnie wynosi ona 50–53%.
W Zakładzie Genetyki i Hodowli Roślin Oleistych IHAR w Poznaniu prowa-dzone są badania nad gorczycą białą (Sinapis alba L.) w kierunku zmiany składu jakościowego (Piętka i in. 2007). W wyniku dotychczasowych prac otrzymana została odmiana bezerukowa — Bamberka. Nadal prowadzone są prace nad poprawie-niem jakości nasion i uzyskapoprawie-niem alternatywnej jarej rośliny oleistej podwójnie ulepszonej, tj. bez kwasu erukowego i o niskiej zawartości glukozynolanów.
Genetyka i plazma zarodkowa
W obrębie rodzaju Brassica istnieje duża zmienność genetyczna, która może być wykorzystana w krzyżowaniach międzygatunkowych w celu uzyskania nowych jakościowo cech. Jednak często występują bariery, które uniemożliwiają otrzyma-nie płodnego potomstwa.Prezentowana tematyka dotyczyła krzyżowań zarówno pomiędzy uprawnymi gatunkami Brassica, takimi jak: B. napus B. juncea, B. carinata, B. rapa, B. oleracea,
Sinapis alba, jak i spokrewnionymi dzikimi gatunkami Brassica (Singh i in. 2007).
Spokrewnione dziko rosnące gatunki są źródłem odporności na stresy biotyczne i abiotyczne, jednak występujące bariery przed- lub po zapyleniu często uniemożli-wiają uzyskanie nasion. Można je pokonać poprzez kultury zarodków lub poprzez różne sposoby zapylenia. Podobnie jak u rzepaku programy hodowlane u innych
Brassica ukierunkowane są na ulepszanie cech użytkowych. Doniesienia w tej
dziedzinie dotyczyły tradycyjnych metod hodowli poprzez krzyżowanie i selekcję, jak również szybko rozwijających się badań na poziomie molekularnym. Szybki rozwój cytogenetyki i metod: genomowej hybrydyzacji in situ (GISH) i fluorescen-cyjnej hybrydyzacji in situ pozwalają na dokładniejszą analizę oraz identyfikację chromosomów. Pozwalają uzyskać dokładniejsze informacje o genomie i jego strukturze. Genomowa hybrydyzacja in situ ułatwia rozróżnienie genomów rodzi-cielskich w jądrach mieszańców międzygatunkowych i międzyrodzajowych, co w tych badaniach jest bardzo cenne. Obydwie metody są wykorzystywane przy tworzeniu map genetycznych genomów tych roślin. Inną cenną techniką są kultury izolowanych mikrospor, które pozwalają na szybkie otrzymanie homozygotycz-nych linii. Poprzez linie DH wyprowadzone z kultury mikrospor i krzyżowanie wypierające uzyskano linie Brassica juncea o niskiej zawartości glukozynolanów, poniżej 10 µmol/g nasion.
Wysoką zawartość glukozynolanów i ich uwarunkowanie genetyczne badano w nasionach i liściach gorczycy etiopskiej — Brassica carinata (Marquez-Lema i in. 2007). Linie o wysokiej zawartości glukozynolanów (170 µmol/g nasion) otrzymano pod wpływem mutagenezy chemicznej. Skrzyżowano je z dwoma stan-dardowymi liniami (127 i 115 µmol/g). Potomstwo F1 i F2, linie rodzicielskie i I pokolenie z krzyżowań odwrotnych poddano analizie genetycznej. Wysoka zawartość glukozynolanów w nasionach była determinowana przez 2–3 geny oligeniczne. Zawartość glukozynolanów w liściach obu linii była podobna (59 i 52 µmol/g). Średnia, ale istotna korelacja (r = 0,34) pomiędzy zawartością glukozynolanów w nasionach i liściach w pokoleniu F2 sugeruje, że cecha ta nie jest specyficzna dla nasion.
Poprzez krzyżowanie międzygatunkowe żółtonasiennych linii Brassica juncea z podwójnie ulepszoną linią rzepaku otrzymano nowe żółtonasienne linie rzepaku
o podwyższonej zawartości tłuszczu w nasionach (powyżej 46%) (Zhongsong i in. 2007).
Badano korelację cechy plonu nasion żółtonasiennej Brassica rapa var. yellow sarson z cechami agronomicznymi i morfologicznymi (Misra i in. 2007). Stwier-dzono istotnie pozytywną korelację plonu nasion z jego badanymi komponentami.
W krzyżowaniach pomiędzy Sinapis alba i Brassica oleracea otrzymano niespodziewanie mieszańce o podwojonym genomie C z Brassica oleracea (18) i o 12 chromosomach od Sinapis alba (Wei i in. 2007). Obserwowano różne rozsz-czepienia w pokoleniu F1 i F2, także pomiędzy Sinapis alba × Brassica juncea i Brassica napus × Sinapis alba. Sinapis alba posiada ważne cechy gospodarcze, takie jak: wysoka odporność na choroby roślin krzyżowych, tolerancja na wysoką temperaturę i suszę, które próbowano przenieść poprzez krzyżowania międzyga-tunkowe i hodowlę nowych, odpornych odmian.
Sprawdzano samozgodność w odmianach: Sinapis alba, Brassica rapa i Eruca
sativa. Samozgodność w gatunkach samoniezgodnych wzrasta dzięki zastosowaniu
chowu wsobnego i selekcji.
Osiem odmian i linii Sinapis alba testowano na samozgodność (Huiling i in. 2007). Uzyskane wyniki wskazują, że indeks samozgodności wynosił od 0,01 do 4,1. Odmiany i linie Sinapis alba z indeksem samozgodności powyżej 4,0 uznano za wysokozgodne.
Badano samozgodność 202 odmian i linii B. rapa z różnych regionów Chin (Jianming i in. 2007). 31 odmian i linii miało indeks powyżej 1,0 (29 od 1,0 do 4,0, a dwie linie powyżej 4,0), natomiast indeks 171 odmian i linii był poniżej lub równy 1,0. Stwierdzono, że samozgodność była powiązana z kolorem nasion. Większym indeksem zgodności wykazały się rośliny z nasionami o żółtej okrywie nasiennej.
Samozgodność 34 odmian i linii Eruca sativa testowano z różnych regionów Chin poprzez izolację pączków kwiatowych (Xuefang i in. 2007). Indeks samo-zgodności wynosił 0,00–4,84. 85% testowanych roślin była samoniezgodna z indeksem od 0,00 do 0,73, a 15% miała indeks od 1,04 do 4,84.
Hodowla odpornościowa
Prezentowane doniesienia i plakaty dotyczyły odporności i tolerancji na: • czynniki biotyczne (patogeny — badanie różnic patogeniczności; identyfikacjaodpornych genotypów w różnych krajach; krzyżowanie międzygatunkowe w celu uzyskania odporności na patogeny oraz określenie odziedziczalności odporności);
• czynniki abiotyczne (odporność na mróz, suszę, chłód) i ich fizjologiczny i biochemiczny charakter.
Czynniki biotyczne
Biała rdza (Albugo candida) jest potencjalnym zagrożeniem dla uprawy
Brassica juncea typu canola w Australii (Gurung i in. 2007). Badano
patoge-niczność białej rdzy izolowanej z Brassica juncea we wschodniej Australii. Izolaty
A. candida podzielono na dwie rasy patotypów: 2A i 2V. Wszystkie izolaty
zakla-syfikowano do rasy 2 patotypu 2A. Stwierdzono istotne korelacje między białą rdzą izolatów 2A (z Kanady i Australii) i odpornością na patotyp 2A w pewnych liniach hodowlanych. Żadne australijskie linie nie wykazywały odporności na kanadyjski patotyp 2V. W badaniach odporności genotypów Brassica juncea z Australii, Chin i Indii (44) na białą rdzę obserwowano istotne zróżnicowanie w różnych stadiach rozwoju rośliny. Cztery genotypy chińskie i jeden australijski wykazały wysoki poziom odporności na białą rdzę.
Drugą ważną chorobą u Brassica jest Sclerotinia sclerotiorum. Jest ona groźną chorobą w Chinach i poważnym problemem w Australii (Caixia i in. 2007). Poszukuje się źródeł odporności na tego patogena. Capsella bursa-pastoris odporna na S. sclerotiorum została użyta do krzyżowania międzygatunkowego z rzepakiem i rzepikiem (Haifeng i in. 2007). Otrzymano nasiona F1. Charakter mieszańcowy potwierdzono metodą in situ (GISH) i AFLP. W pokoleniach F2 i F3 stwierdzono wysoki poziom odporności na S. sclerotiorum. Odporność dotyczyła liści i pędu.
Dotychczas w Chinach linią rzepaku najodporniejszą na S. sclerotiorum była Zhongyon 821. Badano linie rzepaku i gorczycy sarepskiej z Chin i Australii. Wybrano linie, które wykazywały wyższy poziom odporności.
Badano dziedziczenie odporności na Albugo candida u Brassica juncea (Kumar i Thakral 2007). Skrzyżowali oni genotyp odporny z podatnym. Stwierdzili pojedynczy gen odpowiedzialny za odporność na badanego patogena. Potwier-dzeniem był stosunek segregacji 3:1.
Czynniki abiotyczne
Odporność genotypów Brassica juncea na mróz badano w warunkach polo-wych i w laboratorium. Zidentyfikowano obiecujące, mrozoodporne genotypy, których było 20–30% (Singh i in. 2007).
Na suchych i chłodnych terenach Iranu porównano linie B. juncea z liniami
B. napus z Kanady i Pakistanu (Alizadeh, 2007). Porównanie nie było zadowalające,
ponieważ linie gorczycy zawierały wysoką zawartość kwasu erukowego i gluko-zynolanów. Program badań będzie zorientowany na uprawę odmian Canola.
Do oznaczenia genotypów B. juncea tolerancyjnych na suszę użyto izotopu C13. (Singh 2007). Stwierdzono silną korelację z plonem nasion. Najlepsze geno-typy miały obniżony poziom C13 w chlorofilu i mogą być użyte do hodowli form odpornych na suszę.
Oszacowano tolerancję na suszę u B. juncea i B. napus w warunkach polo-wych (Sharma i in. 2007). Badano potencjał wody liści, potencjał osmotyczny i zawartość wody w liściach. Potencjał wody liści u obu gatunków był mało zróżnicowany. Stwierdzono, że odporność na suszę związana jest z długością korzeni i z lepszą sytuacją wodną rośliny.
Literatura
Proceedings of the 12th International Rapeseed Congress, Vol. I. Genetics and Breeding, Wuhan, Chiny, 26-30.03.2007:
Agnihotri A., Sarkar G., Kaushik N., Prem D. 2007. Gupta K. 2007. Introgression of high oleic acid in Indian mustard through inter-specific hybridization: 188-190.
Alizadeh K. 2007. Combining ability in Brassica oilseed crops: 45-47.
Alizadeh K. 2007a. Development of Brassica juncea as a suitable oilseed crop for cold dry lands: 414-415.
Atwal A.K., Kumar M., Chauhan P., Banga S.S. 2007. Variation for myrosinase activity in some crop
Brassica species: 180-181.
Chakarbarty S.K., Yadav Shiv K., Yadav J.B. 2007. Evaluation for stigma receptivity in cytoplasmic male sterile lines of Brassica juncea L. Czern & Coss: 5-7.
Chauhan J.S., Singh M., Bhadauria V.P.S., Kumar A. 2007. Genetic analysis of glucosinolate content in Indian mustard (Brassica juncea L.): 167-169.
Chen H., Wang H., Li Z. 2007. Intertribal crosses between Brassica species and Capsella bursa-pastoris for the improvement of oil quality and resistance to Sclerotinia sclerotiorum of Brassica crops: 411-413.
Dong Z., Liu J., Mu J. 2007. Combining ability analysis of quality characters for parents of hybrid in Brassica napus L.: 194-196.
Fan H., Sun W., Yan N., Zhu H., Wu J., Zhang Y., Zeng J., Ye J., Liu Y. 2007. Analysis of self-compatibility in Sinapis alba (L.) Boiss: 368-370.
Gurung A.M., Burto W.A., Franke C., Salisbury P.A. 2007. Examination of pathogenic variation among Australian white rust (Albugo candida) isolates from Brassica juncea and implications for breeding resistant canola quality B. juncea: 401-403.
Jiang J., Niu Y., Yu Q., Guo S. 2007. Variation in seed color and relationship to oil content in a yellow-seeded landraces in Brassica rapa L. 163-166.
Kumar R., Thakral N.K. 2007. Inheritance of white rust resistance in Indian mustard (Brassica juncea L.) Czern & Coss.: 439-440.
Kumar R., Thakral N.K., Behl R.K., Singh D., Dhawan K. 2007. Gene effects for phenols content in three crosses of Indian mustard (Brassica juncea L. Czern & Coss.): 182-184.
Lei J., Wu J., Zhang Y., Pang J., Zhang J., Fan T., Meng Y., Sun W. 2007. Analysis on the self-compatibility of winter rapeseed (Brassica rapa) in China: 266-267.
Li C., Li H.,Krishnapillai S., Fu T., Li Y., Liu S., Martin B. 2007. Sources of resistance to Sclerotinia
sclerotiorum in Brassica napus and B. juncea germplasm for China and Australia: 424-426.
Li S., He J., Liu Z., Xu L., Zhang X., Li W. 2007. Development and studies of a thermosensitive genic male sterility breeding system in rapesed mustard Brassica juncea: 96-98.
Liu Z., Guan C., Chen N.S., Liu S. 2007. Development of novel yellow-seeded Brassica napus germplasm through interspecyfic Cross B. juncea × B. napus (G3): 336-339.
Márquez-Lema A., Fernández-Martínez J.M., Pérez-Vich B., Velasco L. 2007. Genetic study of very high glucosinolate content in Ethiopian mustard seeds: 393-396.
Misra A.K., Manohar S.S., Kumar A. 2007. Characterization of indigenously collected germplasm of yellow sarson (B. rapa L. var. yellow sarson) for yield contributing traits: 280-283.
Ofori A., Becker H.C. 2007. Heterosis and combining ability in Brassica rapa populations for biomass production: 140-143.
Pietka T., Ogrodowczyk M., Krzymanski J. 2007. Progress in breeding research on double low white mustard (Sinapis alba L.): 203-205.
Pu D., Yuan D., Meng D., Li Z., Xu L., He Q., Tang T., Guo Z. 2007. Breeding of high erucic acid recessive genic male sterile line 303AB for industrial purpose: 70-72.
Sharma K.D., Kumar A., Singh D., Salisbury P., Kumar A. 2007. Assessing drought tolerance in
Brassica species by root characteristics and plant water relations: 448-451.
Singh D., Chhabra M.L., Thakral N.K., Dhawan K., Singh A., Sangwan O., Chandra N., Chauhan J.S., Kumar A. 2007. Frost resistance in Indian mustard (Brassica juncea L. Czern & Coss.) screening of genotypes: 398-400.
Singh M., Chauhan J.S., Sheshshyee M.S., Udaya K., Kumar A. 2007. Isotope discrimination technique (C13) : A possible selection criteria for drought tolerance in Indian mustard (Brassica
juncea L.): 404-407.
Singh R., Shivanna K.R., Prakash S. 2007. Studies on crossability barriers between cultivated species and wild allies of crop Brassicas: 272-276.
Singh S.K. 2007. Heterosis for seed yield and yield contributing traits in mustard (B. juncea L. Czern & Coss): 52-54.
Sodhi Y.S., Verma J.K., Arumugam N., Mukhopadhyay A., Gupta V., Pradhan A.K., Pental D. 2007. Development of a high yielding Indian mustard hybrid DMH-1: 84-86.
Wang J., Wang X., Zhang Y., Zhang Z., Tian J., Li D. 2007. Study on heterosis among subspecies or varieties in B. campestris: 108-110.
Wang X., Fan H., Zhu H., Yan N., Wu J., Guo X., Yang J., Kang Y., Wei W., Wei X., Sun W. 2007. Analysis of self-compatibility in Eruca sativa Mill.: 374-376.
Wei W., Zhang S., Li J., Wang L., Chen B., Fang X. 2007. Cytogenetic analysis of F1, F2 and BC1 plants from intergeneric sexual hybridization between Sinapis alba and Brassica oleracea by genomic in situ hybridization: 221-227.
Yadav S.K., Chakrabarty S.K. 2007. An assay of CMS lines of Indian mustard [Brassica juncea (L.) Czern. & Coss.] for flowering and seed yield characters: 104-107.
Yadav S.K., Chakrabarty S.K. 2007. Standardization of planting ratio for hybrid seed production in Indian mustard [Brassica juncea (L.) Czern. & Coss.]: 25-29.
