J. Czebreszuk,M. Przybytek.
Narkowo, st. 16, gm. Dobre, woj.
włocławskie, AZP
46-44/-Informator Archeologiczny : badania 27, 16-17
16 Neolit
Mirków ice, st. 33
Muгейт
A rcheologicznew
Poznaniug m . M ie ś c is k o , w o j. p o z n a ń
-AZP 45-32/7
B adania prowadzili d r M arek Chiodnicki i m gr Bogusław Okupny. Finansow ane przez M uzeum Archeologiczne w Poznaniu. D rugi se zon badań. O sada neolityczna.
Stanowisko odkryte zostało w trak cie badań AZP wiosną 1992 r. Zlokalizowane je s t na północno-zachodnim skraju niewielkiego pasm a wydmowego. Znaczna część stanow iska została całkowicie zniszczona przez piaśnicę oraz wysypisko śmieci — n a te re n ie tym U rząd G m iny w Mieścisku planiye wybudowanie wiosną 1994 r. gm innego wysypiska śmieci.
Ogółem przebadano 280 m , otwierając wykopy badawcze w północnej, niezniszczonej przez piaśnicę części stanowoska. W celu uchwycenia zasięgu osady otworzono wykopy sondażowe w części wschodniej i zachodniej piaśnicy.
Wydobyto ok. 1800 fragm . rozdrobnionej ceram iki, głównie k u ltu r: am for kulistych, pucharów lejkowatych, ceram iki sznurowej, oraz ok. 400 przedm iotów krzem iennych, głównie pól wytworów z m ateriału narzutow ego. Na uwagę zasługuje znaczna liczba odkry tych przedm iotów kam iennych: fragm. płyt szlifierskich oraz nieliczne pól wytwory siekie rek i toporków.
M ateriały znąjdują się w M uzeum Archeologicznym w Poznaniu. B adania będą kontynuow ane.
I Mściszewo, st. 22, gm. Murowana Goślina, woj. poznańskie — patrz: środkowa i późna epoka brązu
N a r k o w o , s t. 16 U n iw ersy tet im . A dam a M ickiewicza g m . D o b re , w o j. w ło c ła w s k ie In s ty tu t P ra h isto rii Zakład P ra h isto rii
A Z P 46—44/— Polski w Poznaniu
B adania prowadzili m gr J, C zebreszuk i M. Przybytek. Finansow ane przez Wojewodę Włocławskiego, G m inę Dobre i U niw ersytet im. A. Mickiewicza w ram ach program u ratow nictw a przestrzennego nad środkową Bachorzą. Pierw szy sezon badań. O sada z neolitu i in te r sta dium epok neolitu i brązu.
Stanowisko odkryto w 1993 r. Pierw otnie ząjmowało ono kulm inację jednego z w ierz chołków wału wydmowego. Wschodnia połowa stanow iska została doszczętnie zniszczona w efekcie eksploracji piasku. B adania podjęto w celu ratow ania pozostałej części, także zagrożonej niwelacją.
Wykopami (Ι-V) objęto powierzchnię 112,5 m2. Stwierdzono stosunkowo dobre zacho w anie profilu glebowego oraz znaczny stopień zniszczenia stanow iska spowodowany „dzi kim ” poborem piasku.
Zarejestrow ano 3 fazy zasiedlenia pradziejowego. Pierw sza to osada ludności k u ltu ry późnej ceram iki wstęgowej ze starszego (kłutego) etapu jej rozwoju. Zebrano próbę m ate riału ceram icznego liczącą ok. 100 fragm . ceram iki o dobrym stopniu zachow ania, pozwa lającym na rekonstrukcję wielu form naczyń.
Drugi etap — także o ch arak terze osadowym — wiązać należy z k u ltu rą pucharów lejkowatych. J e s t on reprezentow any liczniej od poprzedniego (kilkaset fragm. ceramiki). N a podstawie cech zdobnictw a i makromorfologii można w stępnie zaliczyć go do fazy II-IIIA wg kujawskiej periodyzacji k u ltu ry pucharów lejkowatych.
Inform ator Archeologiczny 17
O statn i — trzeci etap łączy się z in terstad iu m epok neolitu i brązu, a kon k retn ie z początkam i k u ltu ry iwieńskiej. Ma on ch a ra k te r osadowy, choć ja k dotąd nie można wykluczyć obecności grobów (stopień zniszczenia stanow iska uniem ożliw ia jednoznaczne wyeliminowanie takiej ew entualności). Z fazą iwieńską wiązać należy największą ilość m ateriałów ceram icznych (ok, 500 fragm.), w przewadze dobrze zachowanych, co pozwoli ło ju ż na etapie terenow ym dokonać kilku rekonstrukcji form naczyń. Wieloma cechami (zdobnictwo radełkow e w charakterystycznych w ątkach strefowych, formy pucharów i mis) osadnictwo z N arkow a nawiązuje do k u ltu ry pucharów dzwono w aty ch, z którą genetycznie zw iązana je s t k u ltu ra iwieńska. Cechy te współ wy stępują z innym i, uznaw a nymi ju ż za „iw ieńskie” (np. w ątki rytych linii i elem enty plastyczne).
Badania powinny być kontynuow ane.
N e d e ż ó w ( G r z ę d a S o k a l s k a ) , M uzeum R egionalne im. J a n u s z a Pe
s t. 22 te ra w Tom aszowie Lubelskim
gm . J a r c z ó w , w o j. z a m o js k ie
B adania prow adziła J. Bagińska. Cm entarzysko kurhanow e k ultury ceram iki sznurowej. Neolit.
* Literatura: Sprawozdania..., s. 13-15.
O p a to w ic e , s t. 32 U n iw ersy tet im. A dam a M ickiewicza g m . R a d z ie jó w , w o j. w lo c ła w - In s ty tu t P ra h isto rii Zakład P ra h isto rii
s k ie Polski w Poznaniu
A Z P 4 8 -4 3 /1 8 3
B adania prowadzi! prof, d r hab. A leksander Koś ko. Finansow ane przez Wojewódzkiego K onserw atora Zabytków we Włocławku. Drugi sezon badań. Stanowisko w ielokulturow e: k u ltu ry pucharów lejko watych z faz III В i V oraz k u ltu ry am for kulistych, ślad osadnictwa schylkowoneolitycznego.
Eksploracją wykopaliskową objęto południową i południow o-w schodnią część stanow i ska, w ram ach powierzchni identyfikowanej jako zasięg osiedla ku ltu ry pucharów lejkowa tych. Ogółem zbadano 250 m , dokum entując 30 obiektów. Zarówno w obrębie obiektów, ja k i w w arstw ie zarejestrowano: ok. 2 tys. fragm . ceram iki, ok. 100 wytworów krzem ien nych, ok. 300 fragm. kości, ok. 150 bryłek polepy oraz nieliczne wyroby kam ienne.
Badania potwierdziły ubiegłoroczny zarys historii zasiedlenia stanow iska — sekwencję faz osadniczych: k u ltu ra pucharów lejkowatych — IIIB; k u ltu ra pucharów lejkowatych — V; k u ltu ra am for kulistych; schyłkowy neolit (w śladowym wymiarze). W yraźnie poszerzo no rozpoznanie fazy późnopucharowej (V), rejestrując liczny kompleks źródeł grupy ra dziejowskiej. Zasięg występowania tak obiektów, jak i ceram iki rzeczonego taksonom u wykracza poza obszar rozpoznany wykopaliskowo w k ieru n k u wschodnim. Dopuszczalne są dwie in terpretacje tego zjawiska:
— osiedle grupy radziejowskiej należy do kategorii małych osad, mieszcząc się całkowicie w ram ach stanow iska (część wschodnią „utajniły" na powierzchni eolityczne piaski pokry wowe),
— obserwujem y południow o-zachodnią rubież rozleglej osady ze stanow iska 35.
Rozwiązanie tego problem u wymaga kontynuacji prac wykopaliskowych w roku przy szłym.
M ateriały i dokum entacja znajdują się w Zakładzie P rah isto rii Polski In sty tu tu P ra h i storii U niw ersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.