• Nie Znaleziono Wyników

Medycyna Weterynaryjna - Summary Medycyna Wet. 64 (3), 359-360, 2008

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "Medycyna Weterynaryjna - Summary Medycyna Wet. 64 (3), 359-360, 2008"

Copied!
2
0
0

Pełen tekst

(1)

Medycyna Wet. 2008, 64 (3) 359

Praca oryginalna Original paper

Wieloletnie zwalczanie warrozy u pszczó³ znacznie ograniczy³o jej ekstensywnoœæ i intensywnoœæ, mimo to nawet niewielka liczba paso¿ytów mo¿e wp³ywaæ na kondycjê pszczó³ i ich aktywnoœæ zbierania i zno-szenia po¿ytku (12). W miarê podnozno-szenia siê œwia-domoœci rolników i sadowników rzadko dochodzi do ostrych zatruæ pszczó³ œrodkami ochrony roœlin, nato-miast nadal w organizmie zwierz¹t i to zarówno sta³o-cieplnych, jak i pszczó³, stwierdza siê œladowe iloœci pestycydów dawniej stosowanych w rolnictwie i we-terynarii (10). Trudno jest oceniæ, czy obecnoœæ w or-ganizmie pszczó³ i czerwiu nieznacznej iloœci np. HCH lub DDT wp³ywa na ich stan zdrowia. Niekwestiono-wany natomiast jest wp³yw warrozy na pszczo³y (7, 8). Nak³uwanie przez samice Varroa destructor i jej potomstwo pow³ok czerwiu i pszczó³, pobieranie he-molimfy oraz sta³e niepokojenie prowadzi do zabu-rzeñ przemiany materii, a dodatkowo wprowadza do ich organizmu wirusy, które namna¿aj¹c siê powodu-j¹ m.in. deformacjê skrzyde³ i skrócenie odw³oka (4). Podjêcie badañ podyktowane zosta³o prób¹ wyjaœ-nienia, czy obni¿enie kondycji pszczó³ z rodzin zara-¿onych V. destructor mo¿e byæ zwi¹zane z iloœci¹ zno-szonego do ula wzi¹tku i jego zjadaniem, a poœrednio z zawartoœci¹ pestycydów w ich organizmie.

Celem badañ by³o okreœlenie wp³ywu inwazji V. de-structor na zawartoœæ HCH i DDT u pszczó³ w zara-¿onych rodzinach.

Materia³ i metody

Badania zawartoœci chlorowanych wêglowodorów u pszczó³ przeprowadzono w 3. dekadzie sierpnia 2006 r. na 119 rodzinach z 7 losowo wybranych pasiek w okolicy Olsz-tyna. Próbki pszczó³ w liczbie 300-400 pobierano ze skrajne-go plastra do woreczków z siatki. W laboratorium nastêpne-go dnia uœpiono pszczo³y i oceniano intensywnoœæ inwazji V. destructor stosuj¹c metodê opracowan¹ przez Romaniuka (6). Badania zawartoœci HCH i DDT wykonano metod¹ Ama-rowicza i wsp. (1) w laboratorium Katedry Towaroznawstwa i Badañ ¯ywnoœci Wydzia³u Nauki o ¯ywnoœci UWM w Olsz-tynie. Do oceny porównawczej zawartoœci HCH i DDT w ka¿dej pasiece pobierano zawsze tak¹ sam¹ liczbê próbek pszczó³ zara¿onych warroz¹ i wolnych od tej inwazji.

Wyniki i omówienie

W próbkach pszczó³, zarówno z rodzin zara¿onych warroz¹, jak i wolnych od inwazji tego roztocza, wy-kryto obecnoœæ HCH i DDT. Zawartoœæ tych pestycy-dów u pszczó³ zale¿a³a od lokalizacji pasieki oraz obec-noœci lub braku inwazji V. destructor. Odsetek zara¿o-nych warroz¹ rodzin waha³ siê od 31,8% do 93,3%, przy œredniej intensywnoœci inwazji 0,47 do 1,59 paso¿ytów zebranych ze 100 pszczó³ (tab. 1). Pszczo³y z rodzin wolnych od warrozy zawiera³y wiêcej chlorowanych wêglowodorów ni¿ z rodzin zara¿onych (tab. 2). Naj-wiêksz¹ zawartoœæ HCH wykryto u pszczó³ z pasieki K, gdzie poziom HCH u pszczó³ z rodzin z warroz¹ wyno-si³ 0,02054 µg/g substancji lipidowej (s.l.), u wolnych

Wp³yw inwazji Varroa destructor na zawartoœæ

chlorowanych wêglowodorów u pszczó³

ANNA SPODNIEWSKA, KONSTANTY ROMANIUK*

Zespó³ Toksykologii Weterynaryjnej i Œrodowiskowej Wydzia³u Medycyny Weterynaryjnej UWM, ul. Oczapowskiego 14, 10-957 Olsztyn

*Zespó³ Parazytologii i Chorób Inwazyjnych Wydzia³u Medycyny Weterynaryjnej UWM, ul. Oczapowskiego 13, 10-957 Olsztyn

Spodniewska A., Romaniuk K.

Influence of Varroa destructor invasion on chlorinated hydrocarbons concentration in bees

Summary

The aim of the study was to determine the influence of Varroa destructor invasions on HCH and DDT concentration in bees from infected colonies. Studies were carried out on 7 apiaries in the Olsztyn area. It was found that HCH and DDT content in bees depended on both apiary location and V. destructor presence in colonies. Bees from infected colonies contained less amounts of chlorinated hydrocarbons. The greatest concentration of HCH and DDT was found in bees from apiaries located on the verge of forests, near allot-ment gardens, and the least in bees flying around rape, white mustard and weeds on waste ground. Higher HCH and DDT concentrations in bees free from V. destructor invasion indicates their greater activity in the environment and bringing flow to the hive, the amount of which influences the increase of chlorinated hydrocarbons in the organism.

(2)

Medycyna Wet. 2008, 64 (3) 360

od inwazji 0,03159 µg/g s.l., a DDT odpowiednio – 0,01170 µg/g s.l. i 0,00931 µg/g s.l. Badane psz-czo³y oblatywa³y roœliny z lasu mieszanego, pobo-cza kolejowe oraz ogródki dzia³kowe i przy-domowe. Równie¿ du¿¹ zawartoœæ chlorowanych wêglowodorów wykryto u pszczó³ z pasieki T. Wynosi³a ona dla HCH w rodzinach zara¿onych warroz¹ 0,01179 µg/g s.l., dla wolnych od inwazji 0,01394 µg/g s.l., a dla sumy DDT – odpowiednio 0,00244 µg/g s.l. i 0,00133 µg/g s.l. Nale¿y dodaæ, ¿e pszczo³y z tej pasieki

korzys-ta³y g³ównie z rzepaku ozimego, a póŸniej oblatywa³y grykê.

Pszczo³y z pasiek AL, P, S i F zawiera³y znacznie mniejsze iloœci HCH i DDT. Zwi¹zane to by³o z rodzajem gospodarki pa-siecznej i usytuowaniem pasiek. Najmniejszy poziom chlorowa-nych wêglowodorów stwierdzo-no u pszczó³ z pasieki N. Zawar-toœæ HCH dla pszczó³ zara¿o-nych warroz¹ wynosi³a 0,00288 µg/g s.l., dla wolnych od inwazji

0,00114 µg/g s.l., a dla DDT – odpowiednio 0,00106 µg/g s.l. i 0,00135 µg/g s.l. Pszczo³y z tej pasieki obla-tywa³y g³ównie rzepak jary i gorczycê, a tak¿e chwasty na nieu¿ytkach i zakolach rzeki.

Wczeœniejsze badania autorki prowadzone w kilku pasiekach okolic Olsztyna wykaza³y, ¿e poziom chloro-wanych wêglowodorów u pszczó³ zale¿a³ tak¿e od miej-sca usytuowania pasieki (9). Œwiadczy³o to o niejedna-kowym gromadzeniu w glebie i roœlinach entomofilnych, HCH i DDT. Stwierdzono równie¿, ¿e poziom HCH u pszczó³ w okolicach Olsztyna utrzymuje siê na po-dobnym poziomie od kilkunastu lat, natomiast zawar-toœæ DDT powoli zmniejsza siê. Jeszcze w latach 1996--2000 w próbkach pszczó³, roœlinach entomofilnych i pro-duktach pszczelich wystêpowa³ DDT i wszystkie jego produkty rozpadu, a obecnie stwierdza siê tylko DDE (11). Podobne zale¿noœci w zawartoœci HCH i DDT w pro-duktach pszczelich stwierdzali inni badacze (2, 3, 5). Khan i wsp. (5) w miodzie A. m. mellifera i od dziko ¿yj¹cych pszczó³ azjatyckich (A. m. florea i A. m. dor-sata) oblatuj¹cych podobne roœliny entomofilne wykry-wali niejednakow¹ zawartoœæ pestycydów. Najwiêcej HCH i DDT gromadzi³y pszczo³y europejskie, a naj-mniej A. m. florea. Chawla i wsp. (2), oceniaj¹c miód pobrany bezpoœrednio z pasiek i ze sklepu, równie¿ wy-krywali w nim pestecydy. Ich zawartoœæ w miodzie za-le¿a³a od miejsca po³o¿enia pasieki i rodzaju oblatywa-nych przez pszczo³y roœlin.

Analiza w³asnych wyników badañ wykaza³a, ¿e pszczo³y z rodzin zara¿onych warroz¹ i wolnych od inwazji ob-latuj¹ce roœliny entomofilne na obszarach o intensyw-nej uprawie roœlin gromadzi³y w swoim organizmie znacznie wiêksze iloœci HCH i DDT ni¿ w rejonach, gdzie pól uprawnych by³o niewiele, a g³ównym pastwi-skiem pszczelim by³y roœliny na nieu¿ytkach i ugorach.

Znacznie wy¿sza zawartoœæ chlorowanych wêglowo-dorów u pszczó³ z rodzin wolnych od inwazji ni¿ u za-ra¿onych V. destructor wskazuje na zwiêkszon¹ ich ak-tywnoœæ w œrodowisku. Fakt zró¿nicowania poziomu HCH i DDT u pszczó³ wolnych od warrozy i dotkniê-tych inwazj¹ tego roztocza œwiadczy, ¿e pszczo³y zara-¿one nie s¹ w stanie zbieraæ i znosiæ po¿ytku do ula. Wykrycie takiej zale¿noœci potwierdza fakt wp³ywu in-wazji V. destructor na funkcjonowanie rodziny pszcze-lej, a poœrednio na iloœæ znoszonych do ula pestycydów.

Piœmiennictwo

1.Amarowicz R., Smoczyñski S., Borejszo Z.: Szybka metoda wyodrêbnienia chlo-rowanych wêglowodorów z t³uszczu. Roczniki PZH 1986, 37, 542-545. 2.Chawla B. P., Goyal N. P.: Occurrence of DDT and BHC residues in honey

col-lected from apiaries and market of Punjab (India). Indian Bee J. 1988, 50, 96-97. 3.Fernandez-Muino M. A., Sancho M. T., Simal-Gandara J., Creus-Vidal J. M., Huidobro J. H., Simal-Lozano J.: Organochlorine pesticide residues in Galician (NW Spain) honeys. Apidologie 1995, 26, 33-38.

4.Gliñski Z., Jarosz J.: Mechanizmy dzia³ania patogennego Varroa jacobsoni. Me-dycyna Wet. 1987, 43, 41-46.

5.Khan M. S., Kumari B., Rohilla H. R., Kaushik H. D., Arora R. K.: Analysis of insecticide in honeys from apiary (Apis mellifera) and wild honey bee (Apis dor-sata and Apis florea) colonies in India. J. Apicult. Res. 2004, 43, 79-82. 6.Romaniuk K.: Próba usprawnienia rozpoznawania warrozy u pszczo³y miodnej.

Medycyna Wet. 1982, 38, 206-208.

7.Sokó³ R.: Wybrane wskaŸniki biochemiczne hemolimfy w przebiegu inwazji Varroa destructor u pszczó³. I. Poziom bia³ka ca³kowitego w hemolimfie czerwia, pszczó³ i trutni. Acta Acad. Agricult. Olst., Veterinaria 1996, 24, 96-108. 8.Sokó³ R.: Wybrane wskaŸniki biochemiczne hemolimfy w przebiegu inwazji

Varroa destructor u pszczó³. II. Aktywnoœæ transaminazy asparaginianowej i ala-ninowej w hemolimfie pszczó³ i trutni. Acta Acad. Agricult. Olst., Veterinaria 1996, 24, 109-120.

9.Spodniewska A., Romaniuk K.: Pozosta³oœci chlorowanych wêglowodorów u pszczó³ w zale¿noœci od lokalizacji pasieki. Medycyna Wet. 2006, 62, 1200--1201.

10.Wilde J., Krukowski R., Smoczyñski S., Bobrzecki J.: Wp³yw ochrony chemicznej bobiku na œmiertelnoœæ pszczó³ i zawartoœæ pestycydów w miodzie. Pszczelnicze Zesz. Nauk. 1995, 39, 97-107.

11.Witkiewicz W., Romaniuk K., Witkiewicz A.: Chlorowane wêglowodory w roœli-nach entomofilnych i produktach pszczelich. Medycyna Wet. 2000, 56, 782-784. 12.Woyke J.: Praca zbieraczek poza ulem, [w:] Prabucki J. (red.): Pszczelnictwo.

Albatros, Szczecin 1998, 219-227.

Adres autora: dr Anna Spodniewska, ul. S³owackiego 1, 10-373 Olsztyn--Wad¹g; e-mail: anna.spodniewska@uwm.edu.pl

ij z a w n i j a z d o R h c il e z c z s p n iz d o r h c y n a d a b z a b z c il i a k e i s a P N 5 1 = n nA=L15 n=K10 n=P15 n=S22 n=F20 n=T22 ) % ( æ œ o n w y s n e t s E 86,7 80,0 80,0 93,3 31,8 45,0 40,0 æ œ o n w y s n e t n I a b z c il ( V.desrtuctor )³ ó z c z s p 0 0 1 u 1,59 1,52 1,55 2,52 0,49 0,55 0,47

Tab. 1. EkstensywnoϾ i intensywnoϾ inwazji Varroa destructor w rodzinach pszczelich

Tab. 2. Zawartoœæ chlorowanych wêglowodorów u pszczó³ z rodzin zara¿onych Varroa destructor i wolnych od tej inwazji

a w z a N u d y c y t s e p pRsozdczizenlye j e w o d i p il ij c n a t s b u s g / g µ w w ó r o d o w o l g ê w h c y n a w o r o l h c æ œ o tr a w a z i a k e i s a P N Al K P S F T H C H e n o ¿ a r a Z r o t c u rt s e d . V 0,00288 0,00422 0,02054 0,01198 0,00873 0,00404 0,01179 e n l o W ij z a w n i d o 0,00114 0,00569 0,03159 0,0838 0,00926 0,00639 0,01394 T D D a m u S e n o ¿ a r a Z r o t c u rt s e d . V 0,00106 0,00405 0,01170 0,00403 0,00522 0,00258 0,00244 e n l o W ij z a w n i d o 0,00135 0,00095 0,00931 0,00304 0,00344 0,00365 0,00133

Cytaty

Powiązane dokumenty

PE i zakrzepica żył głębokich (ang. deep vein thrombosis − DVT) stanowią podstawowe elementy żylnej choroby zakrzepo- wo-zatorowej (ang. venous thromboembolism − VTE), która

W zależności od me- tody sympatektomii piersiowej wykonywane jest usunięcie pnia współczulnego w różnym zakresie.. Obecnie standar- dem jest wyłączenie pnia współczulnego

W związku z powyższym czerwone mięso, szczególnie to przetwarzane w wysokich temperaturach, jest ważnym czynnikiem ryzyka rozwoju nowotworów przewodu pokarmowego, jak rak

Trufle zyskują w ostatnim czasie na popularności zarówno wśród hodowców profesjonalnych, jak i wśród amatorów, mimo tego, że uprawa trufli jest bardzo trudna i wymagająca.. Są

Przedawkowanie wiąże się z niekorzystnym działaniem na zdrowie, dlatego nie powinniśmy przekraczać ilości 4 filiżanek kawy rozpuszczalnej, 3 filiżanek kawy mie- lonej

Glukoza staje się obecna w moczu ostatecznym, gdy stężenie glukozy we krwi jest wyższe od wartości zwanej progiem nerkowym dla glukozy, której wartość wynosi 180-200 mg/dl

Najkorzystniejsze wyniki co do przeżycia obserwuje się po włączeniu MPV (bortezomib, melfalan, prednizon) oraz Lendex (lenalidomid, deksametazon), ale możliwe jest także

Polska jest największym producentem wiśni (Cerasus vulgaris) w Unii Europejskiej oraz trzecim po Turcji i Ro- sji producentem tych owoców na świecie (20).. Według danych Agencji