• Nie Znaleziono Wyników

Obszary ryzyka w zarządzaniu zasobami ludzkimi w przedsiębiorstwie

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "Obszary ryzyka w zarządzaniu zasobami ludzkimi w przedsiębiorstwie"

Copied!
16
0
0

Pełen tekst

(1)Zeszyty Naukowe nr 772. Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie. 2008. Ma∏gorzata Tyraƒska Katedra Procesu Zarządzania. Obszary ryzyka w zarzàdzaniu zasobami ludzkimi w przedsi´biorstwie 1. Uwagi wstępne Przy­czy­ny ry­zy­ka w‑pro­ce­sie za­rzà­dza­nia za­so­ba­mi ludz­ki­mi le­˝à w‑nie­do­ sta­tecz­nych kwa­li­fi­ka­cjach kie­row­ni­ków i‑pra­cow­ni­ków fir­my, nie­prze­strze­ga­ niu w‑po­st´­po­wa­niu i‑po­dej­mo­wa­nych de­cy­zjach za­sad etycz­nych oraz obo­ wià­zu­jà­cych w‑or­ga­ni­za­cji prze­pi­sów praw­nych i‑pro­ce­dur dzia­∏a­nia, b∏´­dach po­ja­wia­jà­cych si´ w‑trak­cie do­bo­ru pra­cow­ni­ków [Boch­niarz, Gu­ga­∏a 2005, s. 98]. Do in­nych czyn­ni­ków, któ­re na­si­la­jà ry­zy­ko re­ali­za­cji funk­cji per­so­ nal­nej za­li­czyç na­le­˝y trud­noÊç w‑do­k∏ad­nym okre­Êle­niu war­to­Êci wszyst­kich re­zul­ta­tów pra­cy za­trud­nio­nych osób, efek­tów dzia­∏aƒ po­dej­mo­wa­nych z‑my­ Êlà o‑roz­wo­ju ka­pi­ta­∏u ludz­kie­go (re­zul­ta­tów wdro­˝o­nych sys­te­mów mo­ty­wa­ cyj­nych, zmian do­ko­na­nych w‑struk­tu­rze or­ga­ni­za­cyj­nej fir­my, wa­run­kach pra­cy, sto­py zwro­tu in­we­sty­cji w‑roz­wój kwa­li­fi­ka­cji i‑umie­j´t­no­Êci pra­cow­ ni­ków) [Lip­ka 2002, s. 9]. Po­nad­to efek­ty roz­wo­ju po­ten­cja­∏u pra­cy rzad­ko ujaw­nia­jà od ra­zu, sà one za­zwy­czaj od­ro­czo­ne w‑cza­sie. UÊwia­do­mie­nie so­bie fak­tu, ˝e spraw­noÊç funk­cjo­no­wa­nia fir­my ob­ni­˝aç mo­˝e ry­zy­ko zwià­za­ne z‑re­ali­za­cjà pro­ce­su za­rzà­dza­nia za­so­ba­mi ludz­ki­mi, wy­ma­ga iden­ty­fi­ka­cji miej­sca je­go po­wsta­wa­nia oraz usta­le­nia si­∏y je­go od­dzia­ ∏y­wa­nia na fir­m´.. 2. Pojęcie ryzyka w zarzàdzaniu zasobami ludzkimi We­d∏ug T. Karcz­mar­ka [1999, s. 11] ry­zy­ko jest to mo˝­li­woÊç nie­po­wo­dze­ nia, a‑w‑szcze­gól­no­Êci mo˝­li­woÊç za­ist­nie­nia zda­rzeƒ nie­za­le˝­nych od dzia­ ∏a­jà­ce­go pod­mio­tu, któ­rych nie mo­˝e on do­k∏ad­nie prze­wi­dzieç i‑nie mo­˝e im za­po­biec, a‑któ­re – przez zmniej­sze­nie wy­ni­ków u˝y­tecz­nych i‑(lub) przez.

(2) 223. Ma∏gorzata Tyraƒska. zwi´k­sze­nie na­k∏a­dów – od­bie­ra­jà dzia­∏a­niu zu­pe∏­nie lub cz´­Êcio­wo ce­ch´ sku­ tecz­no­Êci, ko­rzyst­no­Êci lub eko­no­micz­no­Êci. Po­dob­nie na­tu­r´ ry­zy­ka przed­sta­ wia Z. Gill [2001, s. 15], a‑mia­no­wi­cie uwa­˝a, ˝e jest to praw­do­po­do­bieƒ­stwo po­nie­sie­nia stra­ty lub uszczerb­ku. Rów­nie˝ M. Kru­pa [2002, s. 15] twierdzi, ˝e ry­zy­ko ozna­cza mo˝­li­woÊç, praw­do­po­do­bieƒ­stwo, ˝e coÊ si´ nie uda; przed­ si´­wzi´­cie, któ­re­go wy­nik jest nie­zna­ny, nie­pew­ny, pro­ble­ma­tycz­ny. Z ko­lei A. Sta­bry­∏a [ 2004, s. 118] ry­zy­ko fir­my uto˝­sa­mia z‑ry­zy­kiem re­ali­ za­cji da­nej stra­te­gii przez fi­m´ i‑uwa­˝a, ˝e jest ono okre­Êlo­ne przez sto­pieƒ zmien­no­Êci lub nie­pew­noÊç osià­gni´­cia za­mie­rzo­ne­go wy­ni­ku eko­no­micz­ne­go lub efek­tu or­ga­ni­za­cyj­ne­go (bàdê in­ne­go ro­dza­ju re­zul­ta­tu). J. Tecz­ke [1996, s. 5] w‑na­tu­rze ry­zy­ka upa­tru­je obok ne­ga­tyw­nych skut­ ków tak­˝e po­zy­tyw­ne re­zul­ta­ty nie­pew­nych dzia­∏aƒ, Wed∏ug niego ry­zy­ko mo­˝e byç trak­to­wa­ne nie tyl­ko ja­ko za­gro­˝e­nie dla or­ga­ni­za­cji, ale rów­nie˝ ja­ko szan­sa jej roz­wo­ju ilo­Êcio­we­go i‑ja­ko­Êcio­we­go. Prze­glàd po­wy˝­szych de­fi­ni­cji ry­zy­ka ujaw­nia dwa po­dej­Êcia do za­gad­nie­ nia ry­zy­ka, a‑mia­no­wi­cie: – jed­ni au­to­rzy ogra­ni­cza­jà po­j´­cie ry­zy­ka do ne­ga­tyw­ne­go sta­nu fak­tycz­ ne­go, kon­cen­tru­jàc si´ wy­∏àcz­nie na stra­tach, któ­re wy­wo­∏u­jà sy­tu­acje ry­zy­ kow­ne, jest to tzw. ry­zy­ko czy­ste, – in­ni au­to­rzy do­strze­ga­jà w‑sy­tu­acjach ry­zy­kow­nych za­rów­no mo˝­li­woÊç wy­stà­pie­nia stra­ty, jak i‑ko­rzy­Êci dla fir­my, w‑tym przy­pad­ku jest to ry­zy­ko spe­ku­la­cyj­ne (ry­zy­ko dy­na­micz­ne). Przy­st´­pu­jàc do okre­Êle­nia isto­ty ry­zy­ka w‑za­rzà­dza­niu za­so­ba­mi ludz­ki­mi1 na­le­˝y przy­jàç za­∏o­˝e­nie, ˝e nie cho­dzi o‑ry­zy­ko wy­ni­ka­jà­ce z‑mo˝­li­wo­Êci po­ja­wie­nia si´ nie­po­˝à­da­nych zda­rzeƒ, zwià­za­nych z‑wy­ko­ny­wa­ny­mi przez pra­cow­ni­ka obo­wiàz­ka­mi, któ­re pro­wa­dzà do po­wsta­nia nie­ko­rzyst­nych skut­ ków zdro­wot­nych (np. ry­zy­ko wy­stà­pie­nia wy­pad­ku przy pra­cy, cho­ro­by za­wo­ do­wej) 2, ale o‑ry­zy­ko wy­ni­ka­jà­ce ze spo­so­bu re­ali­za­cji pro­ce­su za­rzà­dza­nia za­so­ba­mi ludz­ki­mi. Po­ni­˝ej przed­sta­wio­no wy­st´­pu­jà­ce w‑li­te­ra­tu­rze de­fi­ni­cje ry­zy­ka w‑dzia­∏al­no­Êci per­so­nal­nej fir­my. A. Lip­ka upa­tru­je przy­czy­n´ po­wsta­nia ry­zy­ka per­so­nal­ne­go w‑or­ga­ni­za­cji w‑b∏´­dach po­pe∏­nio­nych w‑pro­ce­sie za­rzà­dza­nia per­so­ne­lem w‑or­ga­ni­za­cji. Uwa­˝a, ˝e jest to ro­dzaj ry­zy­ka mi­kro­or­ga­ni­za­cyj­ne­go i‑mi­kro­spo­∏ecz­ne­go. We­d∏ug au­tor­ki ry­zy­ko per­so­nal­ne jest zwià­za­ne z‑an­ga­˝o­wa­niem si´ w‑wa­run­ kach nie­pew­no­Êci w‑dzia­∏a­nia do­ty­czà­ce per­so­ne­lu, któ­re mo­gà za­koƒ­czyç si´ nie­po­wo­dze­niem. Ry­zy­ko per­so­nal­ne zwià­za­ne jest z‑nie­mo˝­li­wo­Êcià stwier­ dze­nia, czy w‑okre­Êlo­nym przy­pad­ku dzia­∏a­nia skie­ro­wa­ne na od­po­wied­nie. 1 Ter­mi­ny po­krew­ne to: ry­zy­ko w‑dzia­∏al­no­Êci per­so­nal­nej fir­my, ry­zy­ko per­so­nal­ne, ry­zy­ko ka­dro­we. 2 Ry­zy­ko za­wo­do­we, to praw­do­po­do­bieƒ­stwo wy­stà­pie­nia za­gro­˝eƒ oraz ich skut­ków dla zdro­ wia lub ˝y­cia pra­cow­ni­ków w‑po­sta­ci cho­rób za­wo­do­wych i‑wy­pad­ków przy pra­cy [Bi­zo­n­-G­óre­ cka 2001, s. 63]..

(3) Obszary ryzyka w zarzàdzaniu zasobami ludzkimi.... 224. ukszta∏­to­wa­nie za­so­bów ludz­kich przy­nio­sà re­zul­ta­ty zgod­ne z‑re­ali­zo­wa­nà stra­te­già per­so­nal­nà fir­my [Lip­ka 2002, s. 24]. P. Boch­niarz i‑K. Gu­ga­∏a uwa­˝a­jà, ˝e ry­zy­ko per­so­nal­ne mo­˝e byç wy­wo­ ∏a­ne przez po­je­dyn­cze­go pra­cow­ni­ka oraz przez sys­tem za­rzà­dza­nia per­so­ne­ lem. We­d∏ug nich ry­zy­ko per­so­nal­ne jest to ry­zy­ko strat fi­nan­so­wych wy­ni­ka­ jà­cych z‑ludz­kiej nie­do­sko­na­∏o­Êci (b∏´­dy wy­ni­ka­jà­ce z‑nie­do­stat­ków wie­dzy, umie­j´t­no­Êci, w∏a­Êci­wych pre­dys­po­zy­cji, Êwia­do­me ∏a­ma­nie przez pra­cow­ni­ ków pra­wa lub re­gu­la­cji we­wnàtrz­fir­mo­wych), a‑tak­˝e nie­do­sko­na­∏o­Êci pro­ce­ sów za­rzà­dza­nia ni­mi [Boch­niarz, Gu­ga­∏a 2005, s. 98]. Ne­ga­tyw­ne skut­ki ry­zy­ka per­so­nal­ne­go do­strze­ga­jà te˝ R. Rut­ka i‑M. Czer­ska [2006, s. 201], któ­rzy de­fi­niu­jà je ja­ko funk­cj´ praw­do­po­do­bieƒ­stwa wy­stà­pie­nia ne­ga­tyw­ne­go zda­rze­nia na sku­tek pod­j´­tych de­cy­zji per­so­nal­nych (za­rów­no su­biek­tyw­nych, jak i‑wy­mu­szo­nych wa­run­ka­mi) oraz ska­li ne­ga­tyw­ nych skut­ków owe­go zda­rze­nia dla pra­wi­d∏o­we­go funk­cjo­no­wa­nia or­ga­ni­za­ cji. Na po­trze­by ar­ty­ku­∏u przy­j´­to, ˝e ry­zy­ko w‑za­rzà­dza­niu za­so­ba­mi ludz­ki­mi jest okre­Êlo­ne przez sto­pieƒ zmien­no­Êci lub nie­pew­noÊç osià­gni´­cia za­mie­rzo­ ne­go wy­ni­ku pod­j´­tej de­cy­zji per­so­nal­nej i‑mo­˝e byç trak­to­wa­ne ja­ko za­gro­˝e­ nie dla ilo­Êcio­we­go i‑ja­ko­Êcio­we­go roz­wo­ju fir­my.. 3. Rola pomiaru ryzyka w procesie zarządzania zasobami ludzkimi Ba­da­nia i‑li­te­ra­tu­ra z‑za­kre­su po­mia­ru ry­zy­ka per­so­nal­ne­go nie po­dej­mu­jà w‑do­sta­tecz­nym stop­niu tej pro­ble­ma­ty­ki z‑punk­tu wi­dze­nia pro­ce­su za­rzà­dza­ nia fir­mà, a‑w‑szcze­gól­no­Êci za­rzà­dza­nia za­so­ba­mi ludz­ki­mi. W‑li­te­ra­tu­rze kra­ jo­wej i‑za­gra­nicz­nej du­˝o miej­sca po­Êwi´­ca si´ oce­nie ry­zy­ka fi­nan­so­we­go, kre­dy­to­we­go, in­we­sty­cyj­ne­go, han­dlo­we­go. Sa­mo ry­zy­ko zaÊ w‑za­rzà­dza­niu za­so­ba­mi ludz­ki­mi trak­tu­je si´ ja­ko je­den z‑je­go sk∏ad­ni­ków ry­zy­ka or­ga­ni­za­ cyj­ne­go, ry­zy­ka funk­cji ad­mi­ni­stra­cyj­nych, ry­zy­ka ope­ra­cyj­ne­go i‑nie pod­da­je si´ g∏´b­szej ana­li­zie [Karcz­ma­rek 2003, s. 24–25], [Tecz­ke 1996, s. 22], [Ong 2006, s. 209]. Pro­blem ry­zy­ka w‑za­rzà­dza­niu za­so­ba­mi ludz­ki­mi trak­tu­je si´ zbyt po­bie˝­nie, pod­kre­Êla­jàc je­dy­nie, ˝e g∏ów­nym po­wo­dem je­go wy­stà­pie­nia jest nie­do­Êwiad­cze­nie, nie­kom­pe­ten­cja oraz ko­rup­cja pra­cow­ni­ków. Za­uwa­˝a si´ braki me­to­dy­ki iden­ty­fi­ka­cji i‑po­mia­ru ry­zy­ka w‑za­rzà­dza­ niu per­so­ne­lem oraz ty­po­lo­gii spe­cy­ficz­nych, a‑za­ra­zem prak­tycz­nych na­rz´­ dzi – me­tod ilo­Êcio­wych i‑ja­ko­Êcio­wych za­rzà­dza­nia ry­zy­kiem w‑ob­sza­rze za­rzà­dza­nia za­so­ba­mi ludz­ki­mi w‑fir­mie. Po­nad­to s∏a­bo jest roz­po­zna­na ska­la te­go zja­wi­ska, po­nie­wa˝ w‑fir­mach nie two­rzy si´ baz da­nych za­wie­ra­jà­cych hi­sto­rycz­ne in­for­ma­cje, któ­re po­zwo­li­∏y­by osza­co­waç przy u˝y­ciu me­tod sta­ty­ stycz­nych np. praw­do­po­do­bieƒ­stwo po­nie­sie­nia strat wy­ni­ka­jà­cych z‑po­wo­du pod­j´­cia b∏´d­nej de­cy­zji o‑za­trud­nie­niu da­ne­go pra­cow­ni­ka, czy te˝ praw­do­po­ do­bieƒ­stwo po­pe∏­nie­nia b∏´­dów w‑pro­ce­sie in­we­sto­wa­nia w‑roz­wój pra­cow­ ni­ka [Boch­niarz, Gu­ga­∏a 2005, s. 98]..

(4) 225. Ma∏gorzata Tyraƒska. Uwa­˝a si´ jed­nak, ˝e w‑ob­sza­rze za­rzà­dza­nia za­so­ba­mi ludz­ki­mi w‑fir­mie ro­la po­mia­ru ry­zy­ka b´­dzie wzra­staç, zw∏asz­cza w‑or­ga­ni­za­cjach opar­tych na wie­dzy (in­te­li­gent­nych, uczà­cych si´). O‑war­to­Êci ryn­ko­wej tych firm de­cy­du­je wie­dza, kwa­li­fi­ka­cje i‑do­Êwiad­cze­nie jej pra­cow­ni­ków, a‑wi´c ka­pi­ta∏ ludz­ki. Ka­pi­ta∏ ten nie mo­˝e byç przed­mio­tem ob­ro­tu ryn­ko­we­go i‑nie mo­˝e zmie­niaç w∏a­Êci­cie­la, po­nie­wa˝ sta­no­wi in­te­gral­nà cz´Êç cz∏o­wie­ka/pra­cow­ni­ka, któ­ra za­wsze mu to­wa­rzy­szy, a‑przez to sta­je si´ on trud­ny do sko­pio­wa­nia. Ka­pi­ta∏ ludz­ki nie jest te˝ w∏a­sno­Êcià fir­my, a‑je­dy­nie jest jej wy­po­˝y­cza­ny przez pra­cow­ ni­ka. Pod­kre­Êliç na­le­˝y ja­ko­Êcio­wy, a‑za­tem trud­no mie­rzal­ny cha­rak­ter ka­pi­ta­∏u ludz­kie­go. Ka­pi­ta∏ ludz­ki ja­ko je­dy­ny czyn­nik eko­no­micz­ny sam mo­˝e po­wi´k­ szaç swo­jà war­toÊç, dzi´­ki te­mu po­sia­da w∏a­snà dy­na­mi­k´ roz­wo­ju, nie jest wi´c za­so­bem bier­nym, po­nie­wa˝ jest ucie­le­Ênio­ny w‑lu­dziach. Ka­pi­ta∏ ludz­ki mo­˝e przy­czy­niç si´ do zmniej­sze­nia lub zwi´k­sze­nia war­to­Êci in­nych ro­dza­jów ka­pi­ ta­∏u fir­my [Lek­sy­kon za­rzà­dza­nia, 2004, s. 193], [Ry­bak 2003, s. 39]. Ponadto po­ziom wie­dzy pra­cow­ni­ków de­ter­mi­nu­je ich za­cho­wa­nia przed­ si´­bior­cze, kre­atyw­noÊç i‑szyb­koÊç re­ak­cji na zmia­ny wy­st´­pu­jà­ce w‑oto­cze­ niu, co z‑ko­lei uza­le˝­nia miej­sce fir­my w‑wy­Êci­gu o‑klien­ta, po­przez two­rze­nie no­wych, do­sko­nal­szych pro­duk­tów lub us∏ug. Za­tem mo˝­li­wo­Êci in­te­lek­tu­al­ne pra­cow­ni­ków za­mie­nio­ne w‑ich przed­si´­bior­cze za­cho­wa­nia sta­jà êró­d∏em bo­gac­twa or­ga­ni­za­cji. Za­cho­wa­nie pra­cow­ni­ka jednak nie jest do koƒ­ca prze­ wi­dy­wal­ne, zw∏asz­cza je­˝e­li w‑je­go su­biek­tyw­nej oce­nie je­go ocze­ki­wa­nia sà w‑spo­sób nie­do­sta­tecz­ny za­spo­ko­jo­ne przez fir­m´. Za­rzà­dza­nie per­so­ne­lem w‑fir­mie jest obar­czo­ne du­˝ym ry­zy­kiem, któ­re mo­˝e byç przy­czy­nà strat w‑przy­pad­ku utra­ty pra­cow­ni­ków wie­dzy – cen­ne­go za­so­bu fir­my, pod­j´­cia b∏´d­nych de­cy­zji do­ty­czà­cych alo­ka­cji Êrod­ków i‑in­ we­sto­wa­nia w‑ka­pi­ta∏ ludz­ki, nie­zgod­nych z‑ce­la­mi fir­my, ale rów­nie˝ z‑su­ biek­tyw­ny­mi od­czu­cia­mi sa­mych pra­cow­ni­ków. War­to pod­kre­Êliç, ˝e ka­pi­ta∏ ludz­ki mo­˝e przy­czy­niç si´ do zmniej­sze­nia (po­przez za­nie­cha­nie dzia­∏a­nia lub pod­je­cie b∏´d­nych de­cy­zji) war­to­Êci in­nych sk∏ad­ni­ków ka­pi­ta­∏u fir­my. Istot­ne za­tem sta­je si´ okreÊle­nie ry­zy­ka w‑za­rzà­dza­niu per­so­ne­lem oraz mie­rze­nie je­go po­zio­mu i‑okre­Êla­nie ska­li ne­ga­tyw­nych skut­ków zda­rzeƒ, któ­re mo­gà po­ja­wiç si´ w‑przy­sz∏o­Êci w‑wy­ni­ku pod­j´­tych de­cy­zji ka­dro­wych. WÊród ko­rzy­Êci, któ­re mo­gà po­ja­wiç si´ w‑wy­ni­ku iden­ty­fi­ka­cji êró­de∏ ry­zy­ka i‑je­go po­mia­ru w‑za­rzà­dza­niu per­so­ne­lem, wska­zaç mo˝­na: – wy­ró˝­nie­nie spe­cy­ficz­nych ty­pów ry­zy­ka w‑za­rzà­dza­niu za­so­ba­mi ludz­ ki­mi, okre­Êle­nie wiel­ko­Êci szkód, któ­re mo­gà wy­wo­∏aç, – okre­Êle­nie gra­nic do­pusz­czal­ne­go i‑to­le­ro­wa­ne­go ry­zy­ka w‑za­rzà­dza­niu za­so­ba­mi ludz­ki­mi, – mo˝­li­woÊç szyb­kiej re­ak­cji (pod­j´­cia dzia­∏aƒ obron­nych) po prze­kro­cze­ niu to­le­ro­wa­nych gra­nic ry­zy­ka w‑za­rzà­dza­niu za­so­ba­mi ludz­ki­mi (ogra­ni­cze­ nie licz­by zda­rzeƒ przy­pad­ko­wych i‑lo­so­wych w‑za­rzà­dza­niu za­so­ba­mi ludz­ ki­mi po­przez wska­za­nie kie­run­ków dal­szych dzia­∏aƒ w‑sy­tu­acji, kie­dy nie ma pew­no­Êci, co do przy­sz∏e­go roz­wo­ju wy­pad­ków),.

(5) Obszary ryzyka w zarzàdzaniu zasobami ludzkimi.... 226. – wzbo­ga­ce­nie me­tod sto­so­wa­nych w‑za­rzà­dza­niu za­so­ba­mi ludz­ki­mi o‑me­ to­dy ste­ro­wa­nia ry­zy­kiem per­so­nal­nym.. 4. Etapy procesu zarządzania ryzykiem personalnym Za­rzà­dza­nie ry­zy­kiem per­so­nal­nym ma na ce­lu, z‑jed­nej stro­ny, unik­ni´­cie lub ogra­ni­cze­nie nie­ko­rzyst­nych z‑pun­ku wi­dze­nia ce­lów fir­my de­cy­zji per­so­ nal­nych, a‑z‑dru­giej – uczy­nie­nie de­cy­zji per­so­nal­nych bar­dziej sku­tecz­ny­mi i‑efek­tyw­ny­mi. Pro­ces za­rzà­dza­nia ry­zy­kiem per­so­nal­nym obej­mu­je na­st´­pu­ jà­ce eta­py: iden­ty­fi­ka­cja ry­zy­ka, osza­co­wa­nie ry­zy­ka, ste­ro­wa­nie ry­zy­kiem oraz mo­ni­to­ring i‑kon­tro­l´ ry­zy­ka (ta­be­la 1)3. Tabela 1. Etapy procesu zarzàdzania ryzykiem personalnym Etapy. Dzia∏ania. Proponowane metody. Identyfikacja ryzyka. 1. Ustalenie miejsc powstawania ryzyka w procesie zarzàdzania zasobami ludzkimi 2. Ustalenie czynników ryzyka. Metoda listy pytaƒ kontrolnych – katalog czynników ryzyka. Oszacowanie ryzyka. 1. Analiza jakoÊciowa ryzyka personalnego: – kategoryzacja czynników ryzyka 2. Analiza iloÊciowa czynników ryzyka personalnego: – ocena prawdopodobieƒstwa wystàpienia negatywnego zdarzenia – ustalenie skutków wystàpienia negatywnego zdarzenia – ocena istotnoÊci destrukcyjnego wp∏ywu czynników ryzyka na realizacj´ celów firmy. Standardowa metoda oceny ryzyka. Sterowanie ryzykiem. 1. Ustalenie dzia∏aƒ, metod eliminujàcych lub ograniczajàcych oceniane ryzyko. Strategiczna karta wyników. Monitoring i kontrola ryzyka. 1. Monitorowaniu otoczenia firmy oraz jej sytuacji wewn´trznej 2. Identyfikacja nowych êróde∏ zagro˝eƒ 3. Przygotowanie odpowiednich dzia∏aƒ prewencyjnych. System informacyjny Controlling personalny. èród∏o: opracowanie w∏asne na podstawie: [Stabry∏a 2006, s. 325].. Iden­ty­fi­ka­cja ry­zy­ka per­so­nal­ne­go wy­zna­cza ob­szar wy­st´­po­wa­nia za­gro­ ˝eƒ dla pra­wi­d∏o­we­go re­ali­zo­wa­nia pro­ce­su za­rzà­dza­nia za­so­ba­mi ludz­ki­mi. 3 Pod­kre­Êliç na­le­˝y, ˝e ka­ta­log me­tod sto­so­wa­nych do re­ali­za­cji po­szcze­gól­nych faz pro­ce­su za­rzà­dza­nia ry­zy­kiem jest bar­dzo sze­ro­ki, a‑me­to­dy wy­mie­nio­ne w‑ta­be­li 1‑na­le­˝y po­trak­to­waç je­dy­nie ja­ko przy­k∏a­do­we, umo˝­li­wia­jà­ce re­ali­za­cje wy­mie­nio­nych eta­pów pro­ce­su za­rzà­dza­nia ry­zy­kiem per­so­nal­nym. Sze­rzej na te­mat me­tod za­rzà­dza­nia ry­zy­kiem pi­sze S. Na­hot­ko [1997, s.‑147‚ 280]..

(6) Ma∏gorzata Tyraƒska. 227. Tabela 2. Katalog czynników ryzyka w zarzàdzaniu zasobami ludzkimi Obszary ryzyka personalnego 1. Poj´cie rewitalizacji 2. 1. Ryzyko rekrutacyjne (Rr) Ryzyko b∏´dnego oszacowania potrzeb personalnych (pod wzgl´dem iloÊciowym i jakoÊciowym). – niemo˝liwoÊç realizacji celów firmy – brak specjalistów – pogorszenie si´ wyników finansowych firmy – wzrost kosztów pracy. Ryzyko b∏´dnego doboru êróde∏ i metod rekrutacji. – brak okreÊlonych standardów dla stanowisk pracy (opisy stanowisk pracy) – decyzje podj´te na podstawie niewystarczajàcych informacji, zawartych w dokumentach aplikacyjnych – dokonania z∏ego wyboru kandydata – dotarcia do zbyt ma∏ej liczby lub do nieodpowiednich kandydatów, – brak dop∏ywu tzw. „Êwie˝ej krwi” i nowej wiedzy i pomys∏ów, – konflikty mi´dzy pracownikami. Ryzyko nieprawid∏owego wprowadzenia pracownika do pracy i spo∏ecznoÊci. – wyd∏u˝ony okres adaptacji zawodowej – brak znajomoÊci obowiàzków i uprawnieƒ, zakresu odpowiedzialnoÊci na zajmowanym stanowisku – niska efektywnoÊç pracy – brak zrozumienia zasad i regu∏ pracy przyj´tych w organizacji – konflikty 2. Ryzyko ewaluacyjne (Re). Ryzyko braku spójnoÊci pomi´dzy celami ocen a celami firmy i realizowanà politykà personalnà. – êle dobrane metody ocen – êle dobrane kryteria ocen – nieprawid∏owo ustalona cz´stotliwoÊç ocen – b∏´dy w ustaleniu podmiotu ocen – nieprawid∏owe wykorzystanie wyników ocen. Ryzyko utraty funkcji – system ocen traci swój potencja∏ motywacyjny z powodu braku poinformowania pracowników o celach ocen i braku informacji przez system oceniania zwrotnej o ich wynikach – firma traci mo˝liwoÊç korygowania zachowaƒ pracowników – powstanie konfliktów – pojawienie si´ b∏´dów w ocenie, które dzia∏ajà demotywujàco na pracowników, sà podstawà do podejmowania b∏´dnych decyzji personalnych Ryzyko b∏´dnego oszacowania cz´stotliwoÊci przeprowadzania ocen. – zbyt cz´ste ocenianie dzia∏a stresogennie na pracowników – w krótkich przedzia∏ach czasu trudno jest zaobserwowaç zmiany w zachowaniach pracowników, cechach osobowych, efektach ich pracy, kwalifikacjach – zbyt rzadkie ocenianie rodzi ryzyko niewiedzy pracownika o prawid∏owoÊci jego dzia∏aƒ, grozi wystàpieniem konfliktów.

(7) Obszary ryzyka w zarzàdzaniu zasobami ludzkimi.... 228. cd. tabeli 2 1. 2. Ryzyko z∏ego doboru metod oceny. – uzyskanie informacji nieadekwatnych do celów ocen – brak profesjonalizmu w przeprowadzaniu ocen – mo˝liwoÊci wystàpienia konfliktów – nadmierne koszty – prowadzi do przeszacowania lub niedoszacowania rzeczywistego potencja∏u ludzkiego. Ryzyko b∏´dnego doboru kryteriów oceniania pracowników. – rozejÊcie si´ wymagaƒ stanowiska i kryteriów oceny pracownika – b∏´dne okreÊlenie mierników efektywnoÊci pracy – trudnoÊci i b∏´dy w pomiarze cech osobowych w∏aÊciwych dla danego stanowiska pracy – nadmierna liczba kryteriów (koszt, stres) – zbyt okrojona liczba kryteriów (niepe∏na informacja o pracowniku) – niepoinformowanie pracowników o kryteriach ocen mo˝e powodowaç niezrozumienie celów ocen i dzia∏aç stresogennie. Ryzyko b∏´dnego doboru podmiotu oceny. – im mniej podmiotów uczestniczy w ocenie, tym mniejszy obiektywizm tej oceny – im wi´cej podmiotów uczestniczy w ocenie, tym wy˝szy jej obiektywizm oraz wy˝sze koszty – mo˝liwoÊç wystàpienia b∏´du aureoli, promieniowania emocji, pobie˝noÊci ocen, sytuacyjnoÊci ocen (punkt widzenia zwiàzany ze wspó∏pracà) – mo˝liwoÊç wywo∏ania konfliktów – mo˝liwoÊç obni˝enia motywacji. Ryzyko nieprawid∏owego wykorzystania wyników ocen w ró˝nych obszarach zarzàdzania zasobami ludzkimi – ryzyko podj´cia b∏´dnych decyzji personalnych. 1) b∏´dne decyzje w zakresie rekrutacji: – subiektywna ocena podczas rozmowy kwalifikacyjnej – dokonanie oceny kandydatów wynikajàcej z uprzedzeƒ i stereotypów 2) b∏´dne decyzje w zakresie motywowania pracowników: – pomijanie w ocenie bodêców pozap∏acowych, które mogà stanowiç wa˝ny motywator (np. presti˝, szacunek spo∏eczny) – rozbie˝noÊç interesów oceniajàcych (prze∏o˝ony ocenia pracownika, a nast´pnie pracownik ocenia prze∏o˝onego) 3) b∏´dne decyzje w zakresie szkolenia pracowników: – przekonanie, ˝e wszyscy pracownicy, którzy uzyskani ni˝szà ocen´, nie zas∏ugujà na szkolenie – traktowanie szkoleƒ wy∏àcznie jako nagrody dla najlepszych pracowników, nie dla najbardziej potrzebujàcych 4) b∏´dne decyzje w zakresie zwalniania pracowników: – oceny nie zawsze sà sprawiedliwe i uzasadnione (konflikt mi´dzy pracownikiem a pracodawcà) – brak uzasadnienia negatywnej oceny pracownika – brak identyfikacji potencja∏u pracy i skupianie si´ na s∏aboÊciach – nadmierna fluktuacja.

(8) Ma∏gorzata Tyraƒska. 229. cd. tabeli 2 1. 2. 3. Ryzyko interweniowania w rozwój pracownika (Rro) Ryzyko b∏´dnego okreÊlenia potrzeb szkoleniowych. – nieosiàgni´cia korzyÊci, je˝eli zostanà podj´te b∏´dne decyzje dotyczàce alokacji Êrodków i inwestowania w kapita∏ ludzki (wybór nieodpowiednich pracowników), niezgodne z celami firmy i z subiektywnymi odczuciami samych pracowników – pomijanie szkoleƒ w sytuacji wprowadzania nowych metod pracy, nowych rozwiàzaƒ organizacyjnych, co wywo∏uje tzw. opór przed zmianami (wynika on z niezrozumienia przez pracowników tych decyzji, niech´ç w stosowaniu nowych rozwiàzaƒ). Ryzyko b∏´dnego zaprojektowania koncepcji szkolenia (metody, treÊç, warunki, trenerzy). – nieodpowiednia realizacja szkolenia wynikajàca z niew∏aÊciwych warunków, w których przeprowadzane jest szkolenie, oraz niedostatecznych kwalifikacji trenerów – przerzucenie na pracowników ca∏kowitej odpowiedzialnoÊci za podnoszenie kwalifikacji i kosztów szkolenia – brak nabycia przez pracowników po˝àdanych kwalifikacji lub brak poprawy metod pracy – brak wzrostu efektywnoÊci pracy – straty finansowe. Ryzyko b∏´dnych awansów. – nieradzenie sobie z obowiàzkami na nowym stanowisku, – powielanie tych samych metod dzia∏ania – ograniczona liczba pomys∏ów i usprawnieƒ – konflikty. Ryzyko utraty specjalistów. – utrata przez firm´ potencja∏u wiedzy – utrata klientów. Ryzyko braku zwrotu z inwestycji w rozwój potencja∏u kwalifikacyjnego pracowników. – straty finansowe wywo∏ane z jednej strony poniesieniem nak∏adów na szkolenia pracowników i brakiem zwrotu z tych inwestycji – z drugiej strony (np. w postaci: poprawy wydajnoÊci pracy, wyników finansowych firmy, pozyskania nowych klientów, wzrostu udzia∏u firmy w rynku, powstawania innowacji) 4. Ryzyko motywacyjne (Rm). Ryzyko zastosowania nieodpowiednich motywatorów w stosunku do oczekiwaƒ pracowników. – brak dok∏adnego rozpoznania hierarchii potrzeb i oczekiwaƒ pracowników – brak dostosowania czynników motywacyjnych do specyfiki stanowiska pracy – brak uto˝samiania si´ pracowników z firmà i jej celami – êle dobrane sposoby partycypacji pracowników w zarzàdzaniu firmà – nadmierna fluktuacja. Ryzyko braku zale˝noÊci pomi´dzy efektywnoÊcià pracy a wysokoÊcià wynagrodzenia. – nieuwzgl´dnianie sytuacji finansowej firmy – êle dobrane formy p∏ac, – nieprawid∏owa struktura wewn´trzna p∏acy – nieprawid∏owe relacje wynagrodzeƒ pomi´dzy stanowiskami pracy – spadek wydajnoÊci i jakoÊci pracy – wysokie koszty.

(9) Obszary ryzyka w zarzàdzaniu zasobami ludzkimi.... 230. cd. tabeli 2 1. Ryzyko oporu lub nadmiernej, destrukcyjnej rywalizacji o profity. 2. – „niezdrowa” rywalizacja mi´dzy pracownikami – konflikty. 5. Ryzyko derekrutacyjne (Rd) Ryzyko powstania u pracowników ciàg∏ych obaw o bezpieczeƒstwo zatrudnienia. – odchodzenie specjalistów – demotywacja pracowników i spadek wydajnoÊci pracy – fluktuacja – utrata klientów – konflikty. Ryzyko b∏´dnego wskazania osób do rekrutacji. – brak lub nieprecyzyjne kryteria kwalifikowania pracowników do zwolnienia – utrata specjalistów, a przez to wiedzy, którà posiadajà. èród∏o: opracowanie w∏asne na podstawie: [Rutka, Czerska 2006, s. 200‚ 205].. W‑efek­cie ten etap pro­ce­su za­rzà­dza­nia ry­zy­kiem per­so­nal­nym spro­wa­dza si´ do okre­Êle­nia, ja­kie­go ro­dza­ju zda­rze­nia mo­gà byç przy­czy­nà po­wsta­nia ne­ga­ tyw­nych skut­ków po­dej­mo­wa­nych de­cy­zji per­so­nal­nych. Istot­nà spra­wà dla pra­wi­d∏o­we­go roz­po­zna­nia ry­zy­ka jest sto­so­wa­nie wcze­Êniej usys­te­ma­ty­zo­wa­ nych spo­so­bów je­go roz­po­zna­nia i‑iden­ty­fi­ka­cji. Przy­k∏a­dem ta­kie­go roz­wià­za­ nia jest tzw. ka­ta­log czyn­ni­ków ry­zy­ka per­so­nal­ne­go (ta­be­la 2). Miesz­czà si´ w‑nim upo­rzàd­ko­wa­ne we­d∏ug kry­te­rium funk­cjo­nal­ne­go ze­sta­wie­nia ewen­tu­ al­nych za­gro­˝eƒ, któ­re mo­gà si´ po­ja­wiç w‑trak­cie re­ali­za­cji po­szcze­gól­nych funk­cji za­rzà­dza­nia za­so­ba­mi ludz­ki­mi. Osza­co­wa­nie po­zio­mu ry­zy­ka per­so­nal­ne­go umo˝­li­wia do­ko­na­nie ana­li­zy war­to­Êciu­jà­cej po­szcze­gól­nych ro­dza­jów ry­zy­ka per­so­nal­ne­go. Re­zul­ta­tem tej ana­li­zy jest usta­le­nie po­zio­mu praw­do­po­do­bieƒ­stwa wy­stà­pie­nia ne­ga­tyw­ne­go zja­wi­ska oraz roz­mia­ru strat, któ­re mo­˝e ono wy­wo­∏aç. Ca∏­ko­wi­te ry­zy­ko pro­ ce­su za­rzà­dza­nia za­so­ba­mi ludz­ki­mi (Rzzl) sta­no­wi ilo­czyn ry­zy­ka re­kru­ta­cyj­ ne­go (Rr), ry­zy­ka ewa­lu­acyj­ne­go (Re), ry­zy­ka in­ter­we­nio­wa­nia w‑roz­wój pra­ cow­ni­ka (Rro), ry­zy­ka mo­ty­wa­cyj­ne­go (Rm) i‑ry­zy­ka de­re­kru­ta­cyj­ne­go (Rd). W ce­lu osza­co­wa­nia po­zio­mu ry­zy­ka per­so­nal­ne­go po­s∏u­˝yç mo˝­na si´ me­to­dà stan­dar­do­wej oce­ny ry­zy­ka [Bi­zo­n­-G­óre­cka 2001, s. 67], [Rut­ka, Czer­ ska 2006, s. 205]. Re­ali­za­cja tej me­to­dy obej­mu­je: – okre­Êle­nie g∏ów­nych mo˝­li­wych zda­rzeƒ ry­zy­kow­nych w‑za­rzà­dza­niu za­so­ba­mi ludz­ki­mi, – sza­co­wa­nie praw­do­po­do­bieƒ­stwa wy­stà­pie­nia po­szcze­gól­nych zja­wisk (ta­be­la 3), – oce­na skut­ków tych zja­wisk (ta­be­la 4),.

(10) Ma∏gorzata Tyraƒska. 231. – ilo­czyn oby­dwu wiel­ko­Êci i‑usta­le­nie osta­tecz­nej oce­ny po­zio­mu ry­zy­ka­ per­so­nal­ne­go4. Tabela 3. Ocena prawdopodobieƒstwa wystàpienia zdarzeƒ niekorzystnych Has∏owy opis Poziom prawdopodobieƒstwa. Opis. Prawdopodobieƒstwo. 1. Bardzo ma∏e. Zdarzenie mo˝e zaistnieç. 2. Ma∏e. Istnieje ma∏e prawdopodobieƒstwo zaistnienia tego zdarzenia. Poni˝ej 0,01 0,01–0,1. 3. Ârednie. W niektórych przypadkach zdarzenie mo˝e zaistnieç. 0,1– 0,2. 4. Du˝e. Zdarzenie jest bardzo prawdopodobne. 0,2–0,5. 5. Bardzo du˝e. Oczekuje si´, ˝e zdarzenie takie nastàpi. Powy˝ej 0,5. èród∏o: [Rutka, Czerska 2006, s. 205].. Dla ka˝­de­go zi­den­ty­fi­ko­wa­ne­go praw­do­po­do­bieƒ­stwa na­le­˝y – w‑dro­dze od­r´b­nej ana­li­zy – oce­niç wp∏yw po­ten­cjal­nych skut­ków je­go wy­stà­pie­nia. Skut­ki te na­le­˝y oce­niç w‑aspek­cie ilo­Êcio­wym i‑ja­ko­Êcio­wym. Sto­su­jàc pro­po­no­wa­na me­to­d´, re­spon­den­ci sza­cu­jà in­dy­wi­du­al­nie praw­do­ po­do­bieƒ­stwo wy­stà­pie­nia ka˝­de­go ne­ga­tyw­ne­go zda­rze­nia (NZ) i‑ska­l´ je­go skut­ków (OS). Na­st´p­nie ob­li­cza si´ Êred­nie wiel­ko­Êci z‑in­dy­wi­du­al­nych sza­ cun­ków oraz po­ziom ry­zy­ka (PR) dla ka˝­de­go ne­ga­tyw­ne­go zda­rze­nia we­d∏ug wzo­ru:. PR= PNZ. OS. Na­st´p­nie pod­da­je si´ cha­rak­te­ry­sty­ce ob­li­czo­ny po­ziom ry­zy­ka: – do 0,1 – ma­∏y po­ziom ry­zy­ka (M), – 0,1–0,5 – Êred­ni po­ziom ry­zy­ka (S) – po­nad 0,5 – wy­so­ki po­ziom ry­zy­ka (W). Po­wy˝­szy wskaê­nik ob­ra­zu­je uÊwia­da­mia­ny przez ba­da­nych po­ziom ry­zy­ka dla wska­za­nych ne­ga­tyw­nych zja­wisk w‑ró˝­nych ob­sza­rach za­rzà­dza­nia za­so­ ba­mi ludz­ki­mi. Na tej pod­sta­wie uÊred­nia­jàc rezultat oceny z‑po­szcze­gól­nych ne­ga­tyw­nych zja­wisk okre­Êlo­nych dla da­ne­go ob­sza­ru, mo˝­na usta­liç po­ziom ry­zy­ka dla ba­da­nej funk­cji za­rzà­dza­nia za­so­ba­mi ludz­ki­mi. Ta­kie dzia­∏a­nia umo˝­li­wià po­rów­na­nie po­zio­mu ry­zy­ka w‑po­szcze­gól­nych la­tach lub po­rów­na­ nie spo­so­bu re­ali­za­cji funk­cji per­so­nal­nej i‑zwià­za­ne­go z‑nià ry­zy­ka po­mi´­dzy po­szcze­gól­ny­mi od­dzia­∏a­mi tej sa­mej fir­my lub mi´­dzy fir­ma­mi. 4 Sze­rzej t´ me­to­d´ oce­ny ry­zy­ka za­wo­do­we­go opi­su­je J. Bi­zo­n­-G­óre­cka [2001, s. 65–70]. Au­tor­ka przed­sta­wia tak­˝e prze­glàd in­nych me­tod oce­ny ry­zy­ka za­wo­do­we­go..

(11) Obszary ryzyka w zarzàdzaniu zasobami ludzkimi.... 232. Tabela 4. Ocena skutków ryzyka w zarzàdzaniu zasobami ludzkimi Poziom. Skala skutku – opis. Charakterystyka. Skala skutku – pomiar. 1. Bardzo s∏aby – ma∏y wp∏yw na funkcjonowanie firmy i jakoÊç produktu koƒcowego – nie wywo∏uje skutków prawnych – nie ma wp∏ywu na bezpieczeƒstwo ludzi – bardzo ma∏y skutek finansowy. Poni˝ej 0,01. 2. S∏aby. – bez skutków o wymiarze prawnym – ma wp∏yw na funkcjonowanie firmy – nie ma wp∏ywu na bezpieczeƒstwo ludzi – niewielki skutek finansowy. 0,001– 0,01. 3. Oboj´tny. – wywo∏uje umiarkowane konsekwencje prawne – ma wp∏yw na funkcjonowanie firmy oraz jakoÊç produktu koƒcowego – zagro˝enie koƒcowego terminu realizacji – Êredni skutek finansowy. 0,01– 0,1. 4. Znaczny. – wywo∏uje powa˝ne skutki prawne – tworzy powa˝ne zagro˝enie dla funkcjonowania firmy – wywo∏uje powa˝ne straty finansowe – wywiera ujemny wp∏yw na bezpieczeƒstwo ludzi. 0,1– 0,5. 5. Bardzo znaczàcy. – powoduje za∏amanie si´ sytuacji firmy – tworzy wysokie straty finansowe – powoduje utrat´ dobrego wizerunku w Êrodowiskach i w opinii publicznej – wywo∏uje powa˝ne zagro˝enia i konsekwencje dla zdrowia i ˝ycia. Powy˝ej 0,5. èród∏o: [Rutka, Czerska 2006, s. 206].. Ste­ro­wa­nie ry­zy­kiem per­so­nal­nym umo˝­li­wia usta­le­nie prio­ry­te­to­wych dzia­∏aƒ eli­mi­nu­jà­cych lub ogra­ni­cza­jà­cych oce­nia­ne ry­zy­ko, a‑w‑kon­se­kwen­cji uspraw­nia­jà­cych re­ali­za­cj´ pro­ce­su za­rzà­dza­nia per­so­ne­lem w‑da­nej fir­mie. Na tym eta­pie pro­ce­su za­rzà­dza­nia ry­zy­kiem per­so­nal­nym wy­ko­rzy­staç mo˝­na stra­te­gicz­nà kar­t´ wy­ni­ków. Ar­gu­men­ty przy­ma­wia­jà­ce za jej za­sto­so­ wa­niem sà na­st´­pu­jà­ce: me­to­da ta sta­no­wi sys­tem po­mia­ru, któ­ry po­zwa­la oce­ niç isto­t´ dzia­∏al­no­Êci per­so­nal­nej z‑punk­tu wi­dze­nia stra­te­gii fir­my, za­wie­ra naj­wa˝­niej­sze z‑punk­tu wi­dze­nia ce­lów stra­te­gicz­nych fir­my mia­ry, po­mi´­dzy któ­ry­mi wy­st´­pu­jà zwiàz­ki przy­czy­no­wo­­-sku­tk­owe. Me­to­da ta wska­zu­je na po­trze­b´ pod­j´­cia dzia­∏aƒ na­praw­czych w‑wy­bra­nych ob­sza­rach po­li­ty­ki per­ so­nal­nej fir­my, in­for­mu­je o‑przy­sz∏ych do­ko­na­niach fir­my w‑za­kre­sie re­ali­za­cji za­daƒ per­so­nal­nych..

(12) 233. Ma∏gorzata Tyraƒska. Wy­ko­rzy­sta­nie stra­te­gicz­nej kar­ty wy­ni­ków w‑pro­ce­sie ste­ro­wa­nia ry­zy­kiem per­so­nal­nym umo˝­li­wi uspraw­nie­nie re­ali­za­cji dzia­∏aƒ w‑ob­sza­rze za­rzà­dza­nia za­so­ba­mi ludz­ki­mi oraz za­pew­ni sku­tecz­niej­szà re­ali­za­cj´ stra­te­gii fir­my. Mo­ni­to­ring i‑kon­tro­la ry­zy­ka per­so­nal­ne­go sta­no­wi ostat­ni etap pro­ce­su za­rzà­dza­nia ry­zy­kiem. Po­le­ga ona na sta­∏ym mo­ni­to­ro­wa­niu oto­cze­nia fir­my oraz jej sy­tu­acji we­wn´trz­nej w‑ce­lu iden­ty­fi­ka­cji no­wych êró­de∏ za­gro­˝eƒ dla re­ali­za­cji sku­tecz­ne­go za­rzà­dza­nia za­so­ba­mi ludz­ki­mi oraz na przy­go­to­wa­niu od­po­wied­nich dzia­∏aƒ pre­wen­cyj­nych. Wa˝­nà ro­l´ w‑pro­ce­sie mo­ni­to­rin­gu i‑kon­tro­li ry­zy­ka per­so­nal­ne­go, spe∏­niç mo­˝e sys­tem con­trol­lin­gu per­so­nal­ne­go, dzia­∏a­jà­cy na za­sa­dzie sys­te­mu wcze­ sne­go ostrze­ga­nia. Ce­lem con­trol­lin­gu jest spra­wo­wa­nie nad­zo­ru nad ró˝­ny­mi dzie­dzi­na­mi dzia­∏al­no­Êci fir­my i‑po­dej­mo­wa­nie dzia­∏aƒ ko­ry­gu­jà­cych [Pocz­tow­ ski 1993, s. 135]. Ja­ko me­to­da nad­zo­ru nie s∏u­˝y ona je­dy­nie kon­tro­lo­wa­niu, lecz rów­nie˝ za­po­bie­ga­niu. Z‑tych wzgl´­dów con­trol­ling mo­˝e byç przy­dat­ny w‑pro­ce­sie za­rzà­dza­nia ry­zy­kiem per­so­nal­nym. Con­trol­ling po­zwa­la wcze­Êniej wy­kry­waç od­chy­le­nia od przy­j´­tych norm i‑po­przez ana­li­z´ i‑oce­n´ przy­czyn ich wy­stà­pie­nia umo˝­li­wia za­po­bie­ga­nie ich po­ja­wie­niu si´ w‑przy­sz∏o­Êci [Za­rzà­dza­nie ka­dra­mi, 2002, s. 246]. Con­ trol­ling per­so­nal­ny sta­no­wi in­te­gral­nà cz´Êç con­trol­lin­gu w‑or­ga­ni­za­cji i‑jest con­trol­lin­giem funk­cjo­nal­nym, obok con­trol­lin­gu mar­ke­tin­gu, pro­duk­cji, fi­nan­ sów [Za­rzà­dza­nie za­so­ba­mi..., 2006, s. 89]. Idea con­trol­lin­gu per­so­nal­ne­go zatem po­le­ga na tym, aby jak naj­le­piej wy­ko­rzy­staç po­ten­cja∏ pra­cy w‑da­nym przed­si´­bior­stwie i‑tak go nie­ustan­nie kszta∏­to­waç, by po­mna­˝aç je­go war­toÊç (war­toÊç ka­pi­ta­∏u ludz­kie­go) i‑za­ra­ zem suk­ces przed­si´­bior­stwa [Se­ku­∏a 1999, s. 55]. Pod­kre­Êliç na­le­˝y, ˝e con­trol­ling per­so­nal­ny pe∏­ni dwie za­sad­ni­cze funk­cje: in­for­ma­cyj­nà oraz ste­ru­jà­cà [Con­trol­ling funk­cyj­ny..., 2004, s. 180]. Funk­cja in­for­ma­cyj­na po­le­ga na zbie­ra­niu, opra­co­wy­wa­niu, i‑przy­go­to­wy­wa­niu in­for­ ma­cji per­so­nal­nych nie­zb´d­nych w‑pro­ce­sie po­dej­mo­wa­nia de­cy­zji. èró­d∏em tych in­for­ma­cji sà do­ku­men­ty or­ga­ni­za­cyj­ne, pra­cow­ni­cy przed­si´­bior­stwa oraz opi­nie klien­tów. Funk­cja ste­ru­jà­ca jest re­ali­zo­wa­na po­przez in­te­gra­cj´ i‑ko­or­dy­na­cj´ pla­ nów oraz kon­kret­nych przed­si´­wzi´ç per­so­nal­nych, a‑tak­˝e spra­wo­wa­nie kon­ tro­li bie­˝à­cej. Re­ali­za­cja tej funk­cji opie­ra si´ na ob­sza­rach ste­ro­wa­nia, czy­li po­lach ob­ser­wa­cji. W po­lach tych iden­ty­fi­ko­wa­ne sà zbio­ry in­for­ma­cji o‑cha­rak­te­rze ilo­Êcio­ wym i‑ja­ko­Êcio­wym [Za­rzà­dza­nie ka­dra­mi, 2002, s. 247]. In­for­ma­cje ilo­ Êcio­we przyj­mu­jà po­staç wskaê­ni­ków licz­bo­wych s∏u­˝à­cych do oce­ny pew­ nych zda­rzeƒ w‑pro­ce­sie za­rzà­dza­nia za­so­ba­mi ludz­ki­mi (ta­be­la 5). In­for­ma­cje zaÊ o‑cha­rak­te­rze ja­ko­Êcio­wym (opi­so­wym) przyj­mu­jà po­staç li­sty py­taƒ kon­ tro­l­nych. Po­zwa­la­jà one opi­sy­waç zja­wi­ska, któ­re nie mo˝­na przed­sta­wiç w‑po­ sta­ci ilo­Êcio­wej..

(13) Obszary ryzyka w zarzàdzaniu zasobami ludzkimi.... 234. Tabela 5. IloÊciowe informacje s∏u˝àce do oceny pewnych zdarzeƒ w procesie zarzàdzania zasobami ludzkimi 1. SprawnoÊç zarzàdzania zasobami ludzkimi: 1. WydajnoÊç pracy: – ogólny wskaênik wydajnoÊci pracy = koszty dzia∏u osobowego (1) wielkoÊç produkcji w danym okresie przeci´tna liczba zatrudnionych (wyra˝ona np. w miernikach naturalnych, 2. Wskaêniki ruchliwoÊci pracowniczej: wartoÊciowych lub umownych/nak∏ady – p∏ynnoÊç zatrudnionych: pracy ˝ywej na wykonanie produkcji w danym okresie (wyra˝ona np. przez liczba niepo˝àdanych zwolnieƒ (2) ogólnà liczb´ pracowników, liczb´ przeci´tna liczba zatrudnionych stanowisk robotniczych i in.) – wskaênik wewn´trznych przemieszczeƒ – umowny wskaênik wydajnoÊci pracy = pracowniczych = liczba pracowników, zdolnoÊç produkcyjna/liczba stanowisk którzy podlegali przemieszczeniom robotniczych grupy przemys∏owej wewn´trznym w danym okresie/ogólna – wskaênik wydajnoÊci w uj´ciu liczba pracowników na koniec danego wartoÊciowym = wartoÊç produkcji okresu × 100 sprzedanej netto/ogólna liczba pracowników – wskaênik stabilizacji pracowniczej = liczba na koniec danego okresu pracowników ze sta˝em pracy w przed– sprzeda˝ na jednego zatrudnionego si´biorstwie d∏u˝szym od przyj´tego – wartoÊç dodana (sprzeda˝ – materia∏y) na minimum stabilizacji (np. powy˝ej 5 jednego zatrudnionego lat)/ogólna liczba pracowników na koniec – zysk przypadajàcy na jednego zatrudnionego danego okresu × 100 2. Koszty pracy: – ogólny wskaênik zmian wielkoÊci – przeci´tne wynagrodzenie pracownika zatrudnienia = ogólna liczba pracowników – wskaênik generalny kosztów pracy = koszty na koniec okresu badanego (póêniejszego) – pracy (np. w tys. z∏ w ciàgu roku) – nak∏ady ogólna liczba pracowników na koniec (wydatki) zwiàzane z zatrudnieniem okresu bazowego (wczeÊniejszego)/ogólna finansowane z zysku i funduszy liczba pracowników na koniec okresu pochodnych/koszty w∏asne × 100, bazowego (wczeÊniejszego) × 100 – wskaênik generalny kosztów wynagrodzeƒ = 3. Rekrutacja: koszty wynagrodzeƒ/ca∏kowity koszt w∏asny × 100, koszty rekrutacji (3) – wskaênik czàstkowy kosztów wynagrodzeƒ pracownicy przyj´ci = koszty wynagrodzeƒ/ca∏kowite koszty – koszty rekrutacji/kandydaci po rozmowie pracy × 100, kwalifikacyjnej – wskaênik czàstkowy pozosta∏ych kosztów – kandydaci wybrani/kandydaci po rozmowie pracy = pozosta∏e koszty pracy/ca∏kowite kwalifikacyjnej koszty pracy × 100, – kandydaci akceptujàcy warunki/kandydaci – relacja kosztów wynagrodzeƒ i pozosta∏ych wybrani kosztów pracy = koszty – kandydaci pozostajàcy w pracy/kandydaci wynagrodzeƒ/pozosta∏e koszty pracy, akceptujàcy warunki – poziom produktywnoÊci kosztów pracy = wartoÊç produkcji sprzedanej netto/ca∏kowite 4. Szkolenia: koszty pracy, koszty szkolenia – relacja kosztów pracy do kosztów produkcji (4) lub wartoÊci sprzeda˝y = koszty pracy/ liczba zatrudnionych koszty w∏asne (wartoÊç produkcji – sprzeda˝ – koszty szkolenia/dni szkolenia w cenach zbytu lub realizacji) × 100, – dni szkolenia/liczba szkolonych – wskaênik rentownoÊci p∏ac = zysk (wynik – liczba szkolonych/∏àczne zatrudnienie finansowy)/wynagrodzenia osobowe i bezosobowe × 100.

(14) Ma∏gorzata Tyraƒska. 235. cd. tabeli 5 5. Kwalifikacje zawodowe: – wskaênik Êredniego potencja∏u wykszta∏cenia = liczba pracowników na i-tym poziomie wykszta∏cenia (np. podstawowego, zawodowego, wy˝szego) na koniec danego okresu × przyj´ty mno˝nik dla danego poziomu wykszta∏cenia (np. dla wykszta∏cenia zawodowego 11 lat, Êredniego zawodowego 13 lat itp.)/ogólna liczba pracowników na koniec danego okresu 6. Stosunki przemys∏owe: koszty z∏ych stosunków przemys∏owych liczba zatrudnionych. (5). – koszty nie planowanego wzrostu p∏ac/liczba zatrudnionych – koszty produkcji utraconej na skutek z∏ych stosunków przemys∏owych/liczba zatrudnionych – liczba osobodni straconych na skutek strajków/liczba przepracowanych osobodni – liczba dni pracy straconych na skutek nieobecnoÊci/liczba przepracowanych osobodni – liczba zatrudnionych o sta˝u powy˝ej 12 miesi´cy obecnie/∏àczne zatrudnienie rok temu – liczba zatrudnionych o sta˝u powy˝ej 12 miesi´cy obecnie/∏àczne zatrudnienie obecnie 7. Atmosfera pracy: – wskaênik indywidualnego zadowolenia z pracy – wskaênik spo∏ecznego zadowolenia z pracy – wskaênik presti˝u kierownictwa w opinii pracowników (lub zwierzchników). èród∏o: opracowanie w∏asne na podstawie: [Wersty 1994], [Stabry∏a 1997].. 5. Zakończenie UÊwia­do­mie­nie so­bie, ˝e spraw­noÊç funk­cjo­no­wa­nia fir­my ob­ni­˝aç mo­˝e ry­zy­ko per­so­nal­ne, wy­ma­ga iden­ty­fi­ka­cji miej­sca je­go po­wsta­wa­nia oraz usta­ le­nia si­∏y je­go od­dzia­∏y­wa­nia na fir­m´. Jed­no­znacz­ne okre­Êle­nie ry­zy­ka per­so­ nal­ne­go jest za­gad­nie­niem z∏o­˝o­nym. Znaj­du­je to wy­raz w‑przy­to­czo­nych de­fi­ ni­cjach po­j´­cia „ry­zy­ko per­so­nal­ne” oraz opra­co­wa­nym ka­ta­lo­gu czyn­ni­ków wy­wo­∏u­jà­cych to ry­zy­ko. Ist­nie­je jed­nak mo˝­li­woÊç iden­ty­fi­ko­wa­nia oraz re­du­ko­wa­nia ne­ga­tyw­nych skut­ków ry­zy­ka per­so­nal­ne­go po­przez w∏a­Êci­we nim za­rzà­dza­nie. W∏a­Êci­wie prze­pro­wa­dzo­ny pro­ces za­rzà­dza­nia ry­zy­kiem per­so­nal­nym umo˝­li­wia: usta­le­ nie przy­czyn po­ja­wie­nia si´ ry­zy­ka, okre­Êla­nie praw­do­po­dob­ne­go prze­bie­gu wy­da­rzeƒ po­przez po­g∏´­bia­nie wie­dzy o‑ne­ga­tyw­nych zja­wi­skach z‑prze­sz∏o­ Êci i‑prze­wi­dy­wa­nie te­go, co mo­˝e zda­rzyç si´ w‑przy­sz∏o­Êci, po­zy­ski­wa­nie in­for­ma­cji, któ­re wp∏y­wa­jà na obec­nà i‑przy­sz∏à sy­tu­acj´ fir­my i‑de­cy­du­jà o‑po­ trze­bie zmian w‑pro­ce­sie za­rzà­dza­nia za­so­ba­mi ludz­ki­mi. Literatura Boch­niarz P., Gu­ga­∏a K. [2005], Bu­do­wa­nie i‑po­miar ka­pi­ta­∏u ludz­kie­go w‑fir­mie, Po­ltext, War­sza­wa. Bi­zo­n­-G­óre­cka J. [2001], In­˝y­nie­ria nie­za­wod­no­Êci i‑ry­zy­ka w‑za­rzà­dza­niu przed­si´­bior­ stwem, OPO, Byd­goszcz..

(15) Obszary ryzyka w zarzàdzaniu zasobami ludzkimi.... 236. Con­trol­ling funk­cyj­ny w‑przed­si´­bior­stwie [2004], red. M. Sier­piƒ­ska, Ofi­cy­na Eko­no­ micz­na, Kra­ków. Gil Z. [2001], Za­rzà­dza­nie ry­zy­kiem i‑an­ty­ry­zy­kiem w‑dzia­∏al­no­Êci go­spo­dar­czej i‑spo­∏ecz­ nej, Uczel­nia­ne Wy­daw­nic­two Na­uko­wo­­-D­yda­ktyc­zne, Kra­ków. Karcz­ma­rek T. [2003], Za­rzà­dza­nie zdy­wer­sy­fi­ko­wa­nym ry­zy­kiem w‑Êwie­tle ba­daƒ in­ter­ dy­scy­pli­nar­nych. Ty­po­lo­gia i‑se­man­ty­ka, Wy˝­sza Szko­∏a Za­rzà­dza­nia i‑Mar­ke­tin­gu w‑War­sza­wie, War­sza­wa. Karcz­ma­rek T. [2006], Ry­zy­ko i‑za­rzà­dza­nie ry­zy­kiem: uj´­cie in­ter­dy­scy­pli­nar­ne, War­ sza­wa, Di­fin. Kru­pa M. [2002], Ry­zy­ko i‑nie­pew­noÊç w‑za­rzà­dza­niu fir­mà, Kra­kó­w­–Kluc­zbork, An­ty­ kwa. Lip­ka A. [2002], Ry­zy­ko per­so­nal­ne. Szan­se i‑za­gro­˝e­nia za­rzà­dza­nia za­so­ba­mi ludz­ki­mi, Po­ltext, War­sza­wa. Lek­sy­kon za­rzà­dza­nia [2004], Di­fin, War­sza­wa. Ong M.K. [2006], Risk Ma­na­ge­ment, Aca­de­mic Press in an im­print of El­se­vier, Am­ster­ dam. Pocz­tow­ki A. [1993], Roz­wój po­ten­cja­∏u pra­cy ja­ko pro­blem za­rzà­dza­nia za­so­ba­mi ludz­ ki­mi w‑przed­si´­bior­stwie, Akademia Ekonomiczna w Krakowie, Kra­ków. Rut­ka R., Czer­ska M. [2006], Ry­zy­ko ewa­lu­acyj­ne w‑za­rzà­dza­niu per­so­ne­lem w‑ba­da­nych urz´­dach mia­sta [w:] Do­sko­na­le­nie sys­te­mów za­rzà­dza­nia w‑spo­∏e­czeƒ­stwie in­for­ma­ cyj­nym, t. 2, red. A. Sta­bry­∏a, Akademia Ekonomiczna w Krakowie, Kra­ków. Ry­bak M. [2003], Za­rzà­dza­nie ka­pi­ta­∏em ludz­kim a‑klu­czo­we kom­pe­ten­cje [w:] Ka­pi­ta∏ ludz­ki a‑kon­ku­ren­cyj­noÊç przed­si´­biorstw, red. M. Ry­bak, Po­ltext, War­sza­wa. Tecz­ke J. [1996], Za­rzà­dza­nie przed­si´­wzi´­cia­mi zwi´k­szo­ne­go ry­zy­ka, Aka­de­mia Eko­no­ micz­na w‑Kra­ko­wie, Kra­ków. Se­ku­∏a Z. [1999], Con­trol­ling per­so­nal­ny, cz´Êç 1, OPO, Byd­goszcz. Sta­bry­∏a A. [1997], Pod­sta­wy za­rzà­dza­nia fir­mà, Mo­de­le me­to­dy prak­ty­ka, An­ty­kwa, Kra­ kó­w­–Kluc­zbork. Sta­bry­∏a A. [2006], Zarzàdzanie projektami ekonomicznymi i organizacyjnymi, PWN, Warszawa. Wersty B. [1994], Analiza decyzyjna w‑zarzàdzaniu przedsi´biorstwem, Aka­de­mia Eko­no­ micz­na we Wroc∏awiu, Wroc∏aw. Za­cho­row­ska A. [2006], Ry­zy­ko dzia­∏al­no­Êci in­we­sty­cyj­nej przed­si´­biorstw, PWE, War­sza­ wa. Za­rzà­dza­nie ka­dra­mi [2002], red. T. Li­stwan, C.H. Beck, War­sza­wa. Za­rzà­dza­nie za­so­ba­mi ludz­ki­mi [2006], red. H. Król, A. Lu­dwi­czyƒ­ski, Wy­daw­nic­two Na­uko­we PWN, War­sza­wa.. Areas of Risk in Human Resource Management in a Company The aim of the article is to draw attention on the fact that human resource management can also be a source of risk in the activities of a company. Awareness of the fact that the effective functioning of a company may be lowered by personnel risk requires its source to be identified and the strength of its effect on the company to be established. However, there is a possibility to identify and reduce the negative effects of personnel-related risk through appropriate management of this risk. Appropriate management of personnel-related risk enables: establishment of the causes of risk; establishment of the probable course of events by deepening knowledge about negative phenomena from the past.

(16) 237. Ma∏gorzata Tyraƒska-Walas. and predicting what may happen in the future; acquisition of information that influences the current and future situation of the company and determines the need for change in the process of human resource management..

(17)

Cytaty

Powiązane dokumenty

Przykładowo, z danych prezentowanego arkusza oceny wynika, że wycena wzorca kompetencyjnego stanowiska zastępcy kierownika wydziału AKPiA wynosi 1,78 pkt., wycena

Odpowiedzią na to jest propozycja zarządzania przez zaangażowanie. Propo- zycja ta zakłada oddziaływanie na zachowania członków organizacji, „eksponuje

Zależność wrażliwości drobnoustrojów na parę wodną w nadciśnieniu od składu podłoża hodowlanego i czasu hodowli:.. Drobnoustroje hodowano 3 tygodnie w

Potem został zwolniony z zajmowanych stanowisk i przeniesiony do dyspozycji Dowództwa MW, ale bardzo szybko, bo już 1 marca, mianowany szefem Oddziału Zwiadowczego

Ogólny ton wypowiedzi krytycznych o Śmierci na kredyt w międzywojennej prasie polskiej i żydowskiej był bardzo pozytywny, wręcz entuzjastyczny („genialna epopeja”,

Jako jedno z głównych działań w ramach zapewnienia bezpieczeństwa dostaw w zakresie energii zakłada się, iż niezbędna staje się dywersyfikacja podaży energii w odniesieniu

Ograniczenie możliwości wykorzystania innowacji transferowanych przeważnie na rynkach lokalnych jest skutkiem tego, że w warunkach bardziej rozwiniętych innowacyjnie gospodarek

Próchniczna gruzełkowata gleba ułatwia uprawę mechaniczną, wchłanianie i magazynowanie wody oraz rozwój systemu korzeniowe- go roślin i penetrację w głębsze warstwy