Kurów, st. 1, gm. Wieluń, woj.
łódzkie, AZP 77-42/1
Informator Archeologiczny : badania 33, 65
65
Materiały i dokumentacja przechowywane są w Muzeum Archeologicznym w Krakowie.
Wyniki badań zostaną opublikowane w „Via Archaeologica”, „Materiałach z badań wykopalisko-wych na trasie autostrady A4 w Małopolsce”.
Badania będą kontynuowane.
KURÓW, st. 1, gm. Wieluń, woj. łódzkie, AZP 77-42/1 grodzisko kultury łużyckiej z V okresu epoki brązu •
ślady osadnictwa wczesnośredniowiecznego •
Badania prowadził mgr Radosław Janiak. Finansował Uniwersytet Łódzki. Trzeci sezon badań. Grodzisko położone jest 4 km na zachód od wsi. Zlokalizowane zostało na piaszczystym wy-niesieniu, które od północy wyodrębnia dolina zmeliorowanej obecnie rzeki Pysznej. Z pozostałych trzech stron otoczone jest obniżeniem terenu, niegdyś zabagnionym. Obiekt zajmuje powierzchnię około 25 ha.
Prowadzone w 1999 roku prace wykopaliskowe koncentrowały się we wschodniej części obiektu. Wykop o wymiarach 22,5 x 2 m zlokalizowano tak, aby rozpoznać nawarstwienia wału obronnego oraz przylegającego do niego fragmentu majdanu.
W trakcie badań udało się stwierdzić, że również w tej części umocnień, podobnie zresztą jak w części południowo-zachodniej, funkcjonowały fortyfikacje wzniesione w konstrukcji drewnia-no-ziemnej. Dodać jednak należy, iż ze względu na znaczne zniszczenie wału obronnego poniższe ustalenia dotyczą tylko partii przyziemia. Licowanie od strony przedpola tworzyła konstrukcja sza-lunkowa, której drewniane belki ułożono równolegle do linii przebiegu wału, a od strony przedpola zabezpieczone były pionowo ustawionymi słupami. Zewnętrzna ściana licująca spoczywała na ka-miennej stopie fundamentowej szerokości około l metra. Ścianę licującą od strony majdanu tworzyła konstrukcja plecionkowa. Odległość między licowaniem fortyfikacji wynosiła około 5 metrów. Jądro wału tworzyły warstwy próchnicy zebranej zapewne z najbliższego otoczenia oraz żółtego piasku.
Na majdanie, u podstawy wału odkryto nowożytne wkopy, będące prawdopodobnie reliktami no-wożytnych rowów melioracyjnych, biegnących wzdłuż linii przebiegu umocnień. Spowodowały one zniszczenie zarówno warstw destrukcyjnych wału obronnego, jak również nawarstwień fragmentu majdanu przylegającego do wału.
Odkryty w wykopie materiał ceramiczny podgrupy kępińskiej grupy górnośląsko-małopolskiej kultury łużyckiej datować należy na późną epokę brązu. W trakcie badań pozyskano także trzy za-bytki krzemienne.
Badania będą kontynuowane.
LIPNIK, st. 5, gm. Kańczuga, woj. podkarpackie, AZP 104-79/155 osada kultury trzcinieckiej i z wczesnej fazy kultury łużyckiej •
cmentarzysko grupy tarnobrzeskiej kultury łużyckiej •
Ratownicze badania archeologiczne, przeprowadzone w sierpniu przez dr. Wojciecha Blajera (autor sprawozdania, Instytut Archeologii Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, Towarzystwo Przyjaciół Nauk w Przemyślu). Finansowane przez WKZ woj. podkarpackiego z/s w Przemyślu, Uni-wersytet Jagielloński w Krakowie. Drugi sezon badań. Przebadano powierzchnię 332 m².
Pozostałości grobów występowały tuż pod warstwą ziemi ornej, w północnej części stanowiska na głębokości około 25-30 cm, w części południowej na głębokości 50-60 cm, w jasnoszarym pod-glebiu lub żółtawym, gliniasto-lessowym calcu. Wyeksplorowano 59 obiektów uznanych za ciało-palne groby popielnicowe i l grób ciałopalny bezpopielnicowy. W około 1/2 przypadków zachowała się połowa bądź większa część popielnicy. Interpretacja innych obiektów – co najmniej 9 skupisk
