[2014/Nr 1] Bromatologia nr 1 do pobrania - całość

Pełen tekst

(1)

(2) . ISSN 2353-9054. . TOM XLVII WARSZAWA2014.

(3) BROMATOLOGIA I CHEMIA TOKSYKOLOGICZNA Czasopismo poświęcone zagadnieniom badań ochrony zdrowia i środowiska Wersja internetowa wydawanego czasopisma jest wersją pierwotną TOM XLVII. 2014. Nr 1. TREŚĆ G. Cichosz, H. Czeczot: Tłuszcz mlekowy w profilaktyce chorób dieto zależnych . . . . . . . . . . . . .. 1. M. Gil, E. Głodek: Częstość spożycia wybranych źródeł tłuszczu wśród studentek Uniwersytetu Rzeszowskiego w zależności od wskaźnika BMI . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .. 10. E. Głodek, M. Gil: Ocena częstości spożycia wybranych źródeł błonnika pokarmowego wśród studentek Uniwersytetu Rzeszowskiego . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .. 18. A. Szczodrowska, W. Krysiak: Ocena częstości spożycia wybranych produktów i potraw oraz poziomu wiedzy na temat zdrowego odżywiania wśród studentów łódzkich szkół wyższych . . . .. 25. J. Wyka, D. Mazurek, A. Broniecka, E. Piotrowska, M. Bronkowska, J. Biernat: Stan odżywienia młodzieży w wieku 13–15 lat w aspekcie zagrożenia zespołem metabolicznym (ZM) . . . . . . .. 32. M. Bronkowska, K. Zatońska, K. Łoźna, J. Biernat: Ocena podaży witaminy D i wapnia w racjach pokarmowych osób ze zdiagnozowaną cukrzycą typu 2 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .. 41. E. Cieślik, A. Siembida, I. Cieślik, K. Zaglaniczna: Świadomość żywieniowa spożywania ryb i przetworów wśród mieszkańców województwa małopolskiego . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .. 49. A. Guzik, E. Sawicka, A. Długosz: Rola estrogenów i czynników środowiskowych w raku prostaty . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .. 57. K. Piasecka-Jóźwiak, M. Świątek, B. Chabłowska: Wykorzystanie przeciwgrzybowych właściwości szczepów bakterii fermentacji mlekowej do biokonserwacji żywności . . . . . . . . . . . . . . . .. 64. A.M. Salejda, G. Krasnowska: Bioaktywne składniki jaja kurzego – możliwości aplikacyjne w biokonserwacji mięsa oraz jego przetworów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .. 72. R. Świetlik, M. Trojanowska: Specjacja fizyczna metali ciężkich w naparach kawy . . . . . . . . . . . .. 82. T. Kleiber, T. Szablewski, K. Stuper-Szablewska, R. Cegielska-Radziejewska: Określenie wpływu stresu manganowego na zawartość pierwiastków śladowych w liściach pomidora (Lycopersicon esculentum Mill.) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .. 89. Z. Goluch-Koniuszy, M. Rygielska: Ocena wpływu, na modelu zwierzęcym, zamiany sacharozy w diecie sukralozą (E 955) na wybrane tory metaboliczne ustroju . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .. 96. A. Parzych: Ocena zawartości oraz porównanie właściwości fitokumulacyjnych niklu w wybranych roślinach leczniczych Doliny Słupi . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .. 106. N. Mazurkiewicz, J. Podlasińska: Zawartość rtęci w grzybach wielkoowocnikowych z obszaru województwa zachodniopomorskiego . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .. 114.

(4) BROMAT. CHEM. TOKSYKOL. – XLVII, 2014, 1, str. 1 – 9. Grażyna Cichosz, Hanna Czeczot 1). TŁUSZCZ MLEKOWY W PROFILAKTYCE CHORÓB DIETOZALEŻNYCH Katedra Mleczarstwa i Zarządzania Jakością Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie Kierownik: prof. dr hab. B. Staniewski 1). Katedra i Zakład Biochemii I Wydziału Lekarskiego Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego Kierownik: prof. dr hab. A. Barańczyk-Kuźma. Hasła kluczowe: tłuszcz mlekowy, działanie antymiażdżycowe, antynowotworowe, immunostymulacyjne. Key words: milk fat, antisclerosis activity, anticancer activity, immune stimulating activity. Tłuszcz mlekowy jest wyjątkowym składnikiem mleka. Niestety, ze względu na wysoką zawartość nasyconych kwasów tłuszczowych (KT) oraz cholesterolu jest on – całkowicie bezzasadnie – utożsamiany z miażdżycą. Istnienie korelacji między spożyciem nasyconych KT, a podwyższonym poziomem cholesterolu całkowitego oraz LDL-cholesterolu nie świadczy wcale o zagrożeniu dla zdrowia. Nigdy jednoznacznie nie udowodniono zależności między wysokim poziomem cholesterolu, a zwiększoną umieralnością z powodu chorób serca. Co więcej, wykazano, że niski poziom cholesterolu koreluje z rosnącą zachorowalnością na nowotwory (1). Antymiażdżycowe właściwości tłuszczu mlekowego Wbrew popularyzowanej od dawna hipercholesterolowej teorii miażdżycy, ani nasycone KT, ani cholesterol egzogenny nie są decydującymi czynnikami w powstawaniu i rozwoju miażdżycy. Hipercholesterolemia związana jest z inhibicją przemian enzymatycznych cholesterolu endogennego, najczęściej przez KT izomerii trans obecne w margarynach i żywności o wysokim stopniu przetworzenia. Pierwszą reakcją enzymatyczną, bez której cholesterol nie może być metabolizowany, jest estryfikacja wielonienasyconym KT o konfiguracji cis. Przyczyną hipercholesterolemii, oprócz obecności w diecie sztucznych KT izomerii trans, jest także niedobór WNKT n-3 w diecie (2). Tłuszcz mlekowy zawiera KT, niezbędne do estryfikacji cholesterolu, tj. kwas linolowy n-6 oraz α-linolenowy n-3 (w optymalnych dla zdrowia proporcjach), a także jednonienasycony kwas oleinowy n-9. Skuteczność poszczególnych KT w regulacji profilu lipidowego krwi zależy od ilości wiązań nienasyconych. Dlatego kwas α-linolenowy n-3 po przekształceniach do długołańcuchowych wielonienasyconych pochodnych (EPA i DHA) jest bardziej skuteczny niż kwas linolowy n-6..

(5) 2. G. Cichosz, H. Czeczot. Nr 1. Skuteczność kwasu oleinowego, w regulacji profilu lipidowego krwi, wynika z jego wysokiej zawartości w tłuszczu mlekowym (do 35%) (3). Hipocholesterolemiczne działanie kwasu oleinowego jest wieloczynnikowe i polega na ograniczaniu wchłaniania cholesterolu pokarmowego, obniżaniu poziomu frakcji LDL, zmniejszonej lepkości krwi, a także na obniżaniu ciśnienia krwi. Zawartość – uznawanych za niezbędne – WNKT n-6 i n-3 w tłuszczu mlekowym jest wprawdzie niewielka (od 3,5 do 5,0%), jednak zapotrzebowanie organizmu człowieka na te kwasy nie jest duże. Według kardiologów amerykańskich oraz neurofizjologów kanadyjskich dzienne zapotrzebowanie wynosi zaledwie 4,5 g WNKT n-6 i 1 g WNKT n-3. W regulacji metabolizmu lipidów istotne są także krótko- i średniołańcuchowe nasycone KT (unikalny składnik tłuszczu mlekowego), które ograniczają syntezę triglicerydów oraz cholesterolu endogennego (3). Z licznych badań doświadczalnych (na zwierzętach), klinicznych i epidemiologicznych wynika, że zaburzenia profilu lipidowego nie mają jednak decydującego wpływu na powstawanie i rozwój miażdżycy (4). Główną przyczyną miażdżycy są zaburzenia homeostazy pro- i antyoksydacyjnej organizmu na korzyść prooksydacji, w związku z niedoborem w diecie antyoksydantów, zwłaszcza lipofilnych. Zastąpienie tłuszczów zwierzęcych roślinnymi skutkuje 10-krotnie mniejszym spożyciem aktywnych biologicznie witamin A, D i E. W profilaktyce miażdżycy kluczową rolę odgrywają antyoksydanty tłuszczu mlekowego, ze względu na wysoką aktywność, a także wyjątkową termostabilność (5). W organizmie człowieka antyoksydanty wspomagają endogenne mechanizmy obronne, unieczynniając RFT w komórkach i narządach narażonych na stres oksydacyjny (układ oddechowy, sercowo-naczyniowy, nerwowy). Ich skuteczność wynika z synergizmu, tj. możliwości regeneracji jednych kosztem innych. Koenzym Q10 odtwarza α-tokoferol z rodnika tokoferylowego, z kolei α-tokoferol regeneruje β-karoten. Ponadto, w unieczynnianiu RFT i końcowych produktów peroksydacji lipidów strukturalnych antyoksydanty lipofilne mogą współdziałać z antyoksydantami hydrofilnymi. Witamina C oraz glutation (GSH) może regenerować rodnik tokoferylowy do α-tokoferolu. Koenzym Q10 w formie zredukowanej (ubichinolu), skuteczniej niż α-tokoferol czy β-karoten, chroni błony komórkowe i lipoproteiny LDL przed peroksydacją. Działanie koenzymu Q10 polega na wytwarzaniu energii w komórkach, poprzez przenoszenie elektronów w łańcuchu oddechowym i udział w powstawaniu ATP. Szczególnie wrażliwy na niedobór koenzymu Q10 jest mięsień sercowy (6). Najbardziej skuteczne w hamowaniu procesów peroksydacji lipidów w strukturach komórek oraz lipoprotein osocza są: skoniugowany kwas linolowy (CLA), α-tokoferol, witamina A oraz β-karoten, witamina D3 i fosfolipidy. Dzięki wysokiej aktywności antyoksydacyjnej CLA hamuje procesy zapalne w komórkach, ponadto zapobiega im obniżając stężenie kwasu arachidonowego n-6 w fosfolipidach. Poza tym, CLA wpływa na obniżenie stężenia cholesterolu całkowitego, frakcji LDL oraz triglicerydów w osoczu. W profilaktyce miażdżycy CLA działa wielokierunkowo: reguluje profil lipidowy krwi, zapobiega hipertriglicerydemii, a tym samym otyłości oraz cukrzycy typu 2 i – co najważniejsze – zapobiega stanom zapalnym. Przeciwzapalne działanie CLA jest równoznaczne z działaniem antymiażdżycowym, a także antynowotworowym (7, 8)..

(6) Nr 1. Tłuszcz mlekowy w profilaktyce chorób dietozależnych. 3. Przeciwzapalnie działają również pozostałe antyoksydanty tłuszczu mlekowego. Jednym z ważniejszych jest α-tokoferol (witamina E), który zapobiega oksydacji lipidów strukturalnych w błonach komórkowych, współdziałając z selenem i aminokwasami siarkowymi. Ze względu na zdolność do unieczynniania tlenu singletowego bezcenne w zapobieganiu miażdżycy są β-karoten i witamina A, które uzupełniają antyoksydacyjne działanie witaminy E oraz D3 (9, 10). Działanie antymiażdżycowe, a także neuroprotekcyjne i antynowotworowe, wykazują fosfolipidy tłuszczu mlekowego. Antyoksydacyjne i przeciwzapalne właściwości fosfolipidów wynikają z wyższej niż w triglicerydach zawartości WNKT , optymalnych proporcji WNKT n-6 i n-3, a ponadto zdolności do wiązania kationów (11, 12). Bioaktywne składniki tłuszczu mlekowego (WNKT n-6 i n-3, antyoksydanty, krótko- i średniołańcuchowe nasycone KT) uczestniczą w różnych przemianach biochemicznych, dzięki czemu regulują metabolizm lipidów oraz cholesterolu endogennego. Ich antymiażdżycowe działanie jest wielokierunkowe i polega na estryfikacji cholesterolu oraz intensyfikacji jego przemian, zapobieganiu oksydacji cholesterolu oraz lipidów strukturalnych w komórkach i narządach a także ograniczaniu syntezy cholesterolu wątrobowego i triglicerydów. Antynowotworowe właściwości tłuszczu mlekowego Tłuszcz mlekowy wpływa korzystnie na homeostazę pro- i antyoksydacyjną organizmu. Oprócz aktywnych, działających synergicznie antyoksydantów jest źródłem unikalnych składników o udokumentowanym w badaniach klinicznych działaniu antynowotworowym. Należą do nich m.in. naturalne izomery trans kwasów tłuszczowych, tj. kwas wakcenowy i skoniugowany kwas linolowy – CLA (8, 13). Główny izomer trans tłuszczu mlekowego – kwas wakcenowy hamuje aktywność enzymów uczestniczących w transformacji nowotworowej. Powstający z niego skoniugowany kwas linolowy – CLA wykazuje działanie antymutagenne i antykancerogenne. W doświadczeniach na zwierzętach wykazano, że CLA, obecny w diecie w ilości 0,05–1,5%, hamuje indukowane chemicznie nowotwory skóry, sutka, żołądka i okrężnicy (14, 15). CLA jest zdecydowanie bardziej skuteczny, niż stosowane równocześnie tokoferole i WNKT n-3 z tłuszczu ryb i ssaków morskich. Przeciwnowotworowe działanie CLA obserwowano już przy niskiej dawce – zaledwie 1% tłuszczu diety. Natomiast tłuszcze rybie, dla osiągnięcia porównywalnego efektu, muszą być stosowane w dawce ok. 10-krotnie większej (14, 16, 17). Potwierdzeniem antynowotworowych właściwości CLA są wyniki opracowań epidemiologicznych. W krajach o największym spożyciu bogatych w CLA serów dojrzewających (Francja, Włochy, Grecja) umieralność z powodu raka piersi jest znacznie mniejsza, niż w krajach o niższym spożyciu tych produktów (Belgia, Holandia, Wielka Brytania) (18). Należy podkreślić, że prozdrowotne działanie serów dojrzewających nie może być utożsamiane wyłącznie z obecnością CLA. W profilaktyce nowotworów skuteczne są również inne składniki tłuszczu mlekowego: α-tokoferol, β-karoten, witaminy A i D3, krótkołańcuchowe nasycone KT, fosfolipidy, lipidy eterowe, koenzym Q10 (19). Krótko- i średniołańcuchowe nasycone KT stanowią 25% wszystkich nasyconych KT. Wchłaniane są bez udziału kwasów żółciowych, przenikają do krwi równie szyb-.

(7) 4. G. Cichosz, H. Czeczot. Nr 1. ko jak glukoza i nie podlegają estryfikacji. Wolne krótko- i średniołańcuchowe KT indukują wzrost, dojrzewanie oraz różnicowanie komórek nabłonka w przewodzie pokarmowym. Krótkołańcuchowe KT (masłowy, propionowy, walerianowy oraz izowalerianowy) wchłaniane w jelicie cienkim i grubym regulują adsorpcję wody oraz elektrolitów, są konieczne do tworzenia prawidłowej struktury i funkcjonowania nabłonka, wpływają terapeutycznie na różnego rodzaju patologie, np.: stany zapalne (16). Znaczne ilości krótko- i średniołańcuchowych nasyconych KT powstają dzięki aktywności mikroflory jelitowej. Kwas masłowy wywołuje apoptozę (programowaną śmierć) komórek nowotworowych wątroby, jest skuteczny w leczeniu nowotworów sutka, okrężnicy oraz jelita grubego. Jego aktywność antyproliferacyjną zwiększa witamina A i D3. Wykazano, że w populacjach o wyższym poziomie witaminy D3 w diecie, zachorowalność na raka piersi, jajnika, jelita grubego i prostaty, a także schorzenia o podłożu autoimmunologicznym jest mniejsza (20, 21). Fosfolipidy, wchodzące w skład otoczki kuleczki tłuszczowej zawierają zdecydowanie więcej nienasyconych KT niż triglicerydy (22). Dzięki aktywności antyoksydacyjnej działają ochronnie na śluzówkę przewodu pokarmowego, struktury mózgu, wątroby, śledziony czy nerek (23, 24). Uczestniczą również w interakcji komórka – komórka, różnicowaniu, proliferacji, transbłonowej transmisji jako receptory dla wielu hormonów i czynników wzrostu. W fosfolipidach tłuszczu mlekowego kwas linolowy n-6 i α-linolenowy n-3 występuje w optymalnych proporcjach (średnio 4:1). Dzięki temu możliwe jest powstawanie z kwasu α-linolenowego n-3 hormonów tkankowych tzw. eikozanoidów o działaniu immunstymulującym, a także antynowotworowym. Niektóre z fosfolipidów tj. sfi ngomieliny odznaczają się, udokumentowanym w badaniach klinicznych, działaniem antynowotworowym (25). Sfi ngomielina, stosowana w ilości 0,025–0,1% w diecie myszy z indukowanym chemicznie nowotworem okrężnicy, a także u myszy, którym wszczepiono ludzkie komórki nowotworowe hamowała rozwój raka – o ponad 50% po 4 tygodniach. Fosfolipidy mleka stymulują fagocytozę oraz apoptozę komórek nowotworowych dzięki obecności tzw. lipidów eterowych (alkilogliceroli i alkiloglicerofosfolipidów). Makrofagi aktywowane przez lipidy eterowe zdolne są do wydzielania ponad 60 różnorodnych substancji biorących udział w hamowaniu reakcji ostrego i przewlekłego stanu zapalnego, a co ważniejsze w rozpoznawaniu komórek nowotworowych. Ponieważ alkiloglicerole działają wieloczynnikowo, to są skuteczne w bardzo małych stężeniach (26). Prozdrowotne działanie tłuszczu mlekowego na układ pokarmowy polega na stymulacji funkcjonowania nabłonka jelitowego przez krótko- i średniołańcuchowe nasycone KT, a także zdolności do wiązania toksyn bakteryjnych i rotawirusów przez prostaglandyny. Wykazano, że nasycone KT C10, C12 i C18, podobnie jak sfingolipidy, wykazują działanie przeciwbakteryjne, dzięki czemu tłuszcz mlekowy zapobiega wrzodom żołądka, łagodzi stany zapalne jelit m.in. w chorobie Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejącego zapalenia jelit (27). Antyoksydanty tłuszczu mlekowego działają ochronnie również na nabłonek dróg oddechowych, co potwierdzono w trwających 2 lata badaniach dotyczących 2978 dzieci chorych na astmę (28). Zapobieganie stanom zapalnym śluzówki jelita oraz nabłonka układu oddechowego jest równoznaczne z działaniem antynowotworowym..

(8) Nr 1. Tłuszcz mlekowy w profilaktyce chorób dietozależnych. 5. Tłuszcz mlekowy nie stanowi zagrożenia otyłością Tłuszcze zawarte w żywności są nie tylko źródłem energii. W organizmie człowieka wykorzystywane są m.in. do budowy podstawowych struktur każdej komórki tj. błon komórkowych oraz najważniejszego organu jakim jest mózg i system nerwowy. Dlatego tłuszcze są równie istotne dla zachowania zdrowia człowieka jak białka, a w pewnych okresach życia (podczas formowania mózgu i systemu nerwowego w życiu płodowym, w dzieciństwie, u młodzieży podczas dojrzewania płciowego) nawet ważniejsze (16). Mimo to tłuszcze utożsamiane są z otyłością. Prawdą jest, że 1 g tłuszczu dostarcza aż 9 kcal, podczas gdy 1 g białka i węglowodanów zaledwie 4 kcal. Z tego powodu od ok. 30 lat lansowana jest dieta light, o której „skuteczności” w profilaktyce chorób dietozależnych najlepiej świadczy aktualny stan zdrowia Amerykanów. Paradoksalnie epidemia otyłości i cukrzycy typu 2 jest konsekwencją stosowania niskotłuszczowej, wysokowęglowodanowej diety typu light. Obecne w żywności o wysokim stopniu przetworzenia, sztuczne izomery trans kwasów tłuszczowych oraz nadmiar cukrów prostych w diecie są główną przyczyną epidemii otyłości i cukrzycy typu 2. Sztuczne izomery trans wbudowują się w strukturę fosfolipidów błon komórkowych, co powoduje zmiany w funkcjonowaniu kanałów jonowych, receptorów, przenośników, prowadzące do zaburzeń metabolizmu, a tym samym dysfunkcji komórek, tkanek i narządów. Natomiast nadmierna konsumpcja cukrów prostych stanowi metaboliczną pułapkę, definiowaną jako reaktywna hipoglikemia, która (podobnie jak sztuczne izomery trans) prowadzi do insulinooporności i cukrzycy typu 2. Szczególne zagrożenie otyłością stanowi fruktoza. Metabolizowana poza kontrolą organizmu, w całości przetwarzana jest w triglicerydy, z których następnie powstaje tkanka tłuszczowa. Fruktoza jest główną przyczyną tzw. jelita drażliwego i zaćmy cukrzycowej, hamuje wytwarzanie energii (ATP) w organizmie, zwiększa łaknienie. W odróżnieniu od cukrów prostych tłuszcze zmniejszają apetyt. Trawione są głównie w jelicie z wytworzeniem wolnych KT, z których w wątrobie wytwarzane są ciała ketonowe, wydzielane do krwi. Stężenie ciał ketonowych we krwi identyfikowane jest przez ośrodkowy układ nerwowy jako jeden z sygnałów sytości. Dlatego tłuszcz mlekowy, spożywany w ilości proporcjonalnej do zapotrzebowania organizmu, nie stanowi żadnego zagrożenia otyłością. Bardzo istotny w zapobieganiu otyłości jest CLA. W produktach mleczarskich występuje w ilości 2,9–6,1 mg/g tłuszczu, z czego 75 do 93% to forma biologicznie aktywna. Dzięki unikalnej strukturze, CLA hamuje działanie enzymów odpowiedzialnych za kumulację lipidów. Wpływa równocześnie na metabolizm tkanki tłuszczowej, hamując jej powstawanie a ponadto intensyfikuje proces spalania tłuszczu czyli lipolizę (7). Immunostymulacyjne właściwości tłuszczu mlekowego Wszystkie składniki tłuszczu mlekowego – aczkolwiek w odmienny sposób – stymulują funkcjonowanie przewodu pokarmowego, który jest głównym skupiskiem komórek odpornościowych. Nasycone KT, podobnie jak fosfolipidy, hamują wzrost Helicobacer pylori, ograniczają zdolność patogenów (L. monocytogenes, Campylobacter jejuni, E. coli, Salmonella enteritidis) do przeżycia i kolonizacji przewodu pokarmowego (29)..

(9) 6. G. Cichosz, H. Czeczot. Nr 1. Krótko- i średniołańcuchowe nasycone KT są najlepszym źródłem energii. Wchłaniane w jelicie bez udziału kwasów żółciowych, przenikają do krwi równie szybko jak glukoza, regulują adsorpcję wody oraz elektrolitów. Dzięki temu indukują wzrost, dojrzewanie oraz różnicowanie komórek nabłonka w przewodzie pokarmowym, tym samym wpływają terapeutycznie na różnego rodzaju patologie, np.: stany zapalne (16). Również WNKT odrywają istotną rolę w zachowaniu prawidłowych funkcji układu odpornościowego. Proporcje kwasu linolowego n-6 i α-linolenowego n-3 w tłuszczu mlekowym są optymalne dla zdrowia (średnio 3,5:1). Dzięki temu możliwe są przemiany biochemiczne kwasu α-linolenowego n-3. Eikozanoidy powstające z KT n-3, w porównaniu do ich analogów wytwarzanych z KT n-6, mają mniejszą aktywność biologiczną, jednak odznaczają się wszechstronnym prozdrowotnym działaniem (przeciwzapalnym, przeciwzakrzepowym, przeciwalergicznym, przeciwnowotworowym, a także immunostymulacyjnym). Wyjątkowe działanie immunostymulacyjne wykazuje CLA (30). Zastosowany w diecie różnych gatunków zwierząt powodował wzrost poziomu immunoglobulin IgA, IgG, IgM. Niezależnie od wpływu na syntezę immunoglobulin, CLA reguluje przemiany eikozanoidów, moduluje działanie interleukin oraz leukotrienów. Tym samym zabezpiecza różne tkanki organizmu przed szkodliwym działaniem prozapalnych cytokin. Ponadto CLA działa immunomodulacyjnie, poprzez wpływ na: proliferację oraz aktywność limfocytów i makrofagów, zwiększanie cytotoksyczności limfocytów T oraz zdolności fagocytarnej leukocytów a także neutralizację endotoksyn bakteryjnych. W odróżnieniu od tłuszczu z ryb i ssaków morskich CLA jest skuteczny przy niskiej dawce – ok. 1% tłuszczu diety. Oprócz CLA w stymulacji układu immunologicznego istotne są także pozostałe antyoksydanty tłuszczu mlekowego. Immunostymulacyjne działanie fosfolipidów wynika przede wszystkim z obecności lipidów eterowych. Alkiloglicerole i alkiloglicerofosfolipidy są substratami do tworzenia związków biologicznie aktywnych, których powstawanie (regulowane przez procesy enzymatyczne) prowadzi do uruchomienia przez organizm własnych mechanizmów stymulujących układ immunologiczny. Nawet w bardzo małych stężeniach lipidy eterowe aktywują makrofagi, stymulują fagocytozę oraz apoptozę komórek nowotworowych (26). Wszystkie witaminy obecne w tłuszczu mlekowym stymulują funkcjonowanie układu odpornościowego. Witamina A wpływa na funkcjonowanie odporności wrodzonej; jest niezbędna w dojrzewaniu oraz różnicowaniu komórek układu odpornościowego. Zapewnia ciągłość błon śluzowych układu pokarmowego, oddechowego, moczowo-płciowego. Wpływa na wytwarzanie lizozymu oraz mucyny działającej ochronnie na błony śluzowe. Retinol wpływa na aktywność i liczbę makrofagów, a także nasilenie produkcji transformującego czynnika wzrostu – TGF-β, który bierze udział w gojeniu ran (6). Korzystny wpływ β-karotenu na układ odpornościowy wynika z polienowej struktury, która umożliwia absorpcję światła. β-karoten neutralizacje wolne rodniki, powstające pod wpływem promieniowania UV, a także tlen singletowy. Długotrwałe stosowanie β-karotenu w diecie skutkuje wzrostem liczby limfocytów, a także aktywności komórek NK, niezbędnych do likwidacji infekcji wirusowych oraz hamowania apoptozy niektórych komórek nowotworowych (6, 9) ..

(10) Nr 1. Tłuszcz mlekowy w profilaktyce chorób dietozależnych. 7. Stężenie witaminy E w limfocytach jest 10-krotnie większe niż w erytrocytach. Prawdopodobnie α-tokoferol hamuje aktywność kinazy białkowej C, przekazującej sygnały z receptorów w komórkach monocytów i limfocytów do cytokin. Możliwe jest także wytwarzanie przez aktywowane makrofagi czynników immunosupresyjnych, m.in. PGE2 i nadtlenku wodoru. Oprócz działania immunosupresyjnego PGE2 reguluje równowagę limfocytów Th1 i Th2. A zatem, osłabiając syntezę PGE2, α-tokferol, pośrednio stymuluje odpowiedź immunologiczną komórkową zależną od Th1 (27). Tłuszcz mlekowy jest jednym z lepszych źródeł witaminy D3 w diecie. Synteza 1,25(OH)2D3 może zachodzić również w komórkach układu immunologicznego – makrofagach. Witamina D3 odpowiada za produkcję cytokin przez limfocyty Th1, indukcję różnicowania monocytów, wydzielanie przeciwciał przez limfocyty B oraz hamowanie proliferacji limfocytów T. Defekt w wydzielaniu przez makrofagi 1,25(OH)2D3 jest prawdopodobnie przyczyną autoimmunizacji. Witamina D3 może hamować demielinizację tkanki nerwowej w stwardnieniu rozsianym oraz niszczenie β-komórek trzustki (21). Podsumowanie Wszystkie składniki tłuszczu mlekowego, również uznawane za aterogenne nasycone KT, odznaczają się wysoką aktywnością biologiczną. Krótko i średniołańcuchowe nasycone KT regulują adsorpcję wody oraz elektrolitów, dzięki czemu indukują wzrost, dojrzewanie oraz różnicowanie komórek nabłonka w przewodzie pokarmowym. Natomiast długołańcuchowe nasycone KT, podobnie jak fosfolipidy, ograniczają zdolność patogenów, m.in. Helicobacer pylori, do kolonizacji przewodu pokarmowego. Tłuszcz mlekowy zawiera nienasycone KT, tj. kwas linolowy n-6 oraz α-linolenowy n-3 (w optymalnych dla zdrowia proporcjach), a także jednonienasycony kwas oleinowy n-9 niezbędne do estryfikacji cholesterolu. Nienasycone KT, podobnie jak inne bioaktywne składniki tłuszczu mlekowego, regulują metabolizm lipidów poprzez: intensyfikację metabolizmu cholesterolu endogennego, zapobieganie jego oksydacji a także ograniczanie syntezy cholesterolu wątrobowego i triglicerydów. Dzięki obecności bardzo aktywnych, działających synergicznie, antyoksydantów tłuszcz mlekowy wpływa korzystnie na homeostazę pro- i antyoksydacyjną organizmu. W hamowaniu procesów peroksydacji lipidów w strukturach komórek oraz lipoprotein osocza najbardziej skuteczne są: skoniugowany kwas linolowy (CLA), α-tokoferol, witamina A oraz β-karoten, witamina D3 i fosfolipidy. Unikalne składniki tłuszczu mlekowego tj. skoniugowany kwas linolowy – CLA oraz lipidy eterowe (alkiloglicerole i alkiloglicerofosfolipidy) charakteryzują się największym spektrum prozdrowotnego działania. W profilaktyce miażdżycy CLA działa wielokierunkowo: reguluje profil lipidowy krwi, zapobiega hipertriglicerydemii, a tym samym otyłości oraz cukrzycy typu 2. Dzięki bardzo wysokiej aktywności antyoksydacyjnej CLA zapobiega stanom zapalnym, co jest równoznaczne z działaniem antymiażdżycowym, a także antynowotworowym. Z kolei alkiloglicerole i alkiloglicerofosfolipidy aktywują makrofagi, stymulują fagocytozę i co najważniejsze apoptozę komórek nowotworowych..

(11) 8. G. Cichosz, H. Czeczot. Nr 1. Mimo wysokiej zawartości nasyconych kwasów tłuszczowych i cholesterolu tłuszcz mlekowy nie stanowi zagrożenia miażdżycą, a wręcz przeciwnie. Charakteryzuje się wszechstronnym, prozdrowotnym działaniem (antymiażdżycowym, antynowotworowym, immunostymulacyjnym), co udokumentowano w licznych badaniach i opracowaniach epidemiologicznych. Tłuszcz mlekowy jest – bez wątpienia – najcenniejszym tłuszczem w diecie człowieka. Ze względu na prozdrowotne właściwości powinien być traktowany jako nutraceutyk, czyli żywność, która leczy. G. C i c h o s z, H. C z e c z o t MILK FAT IN PROPHYLAXIS OF METABOLIC DISEASES PIŚMIENNICTWO 1. Ben-Jeguda O., De Maria A.N.: Low LDL-C levels and cancer: Reassuring but still not definitive. J. Am. Coll. Cardiol., 2008; 52(14): 1150-1151. – 2. Cohn J.S., Tandy S., Wat E., Kamili A., Chung R., Rowney M., Brown A.: Dietary milk phospholipid as a cardiovascular nutraceutical. Atherosclerosis. Suppl., 2009; 10(2): 354. – 3. Cichosz G.: Aterogenne właściwości tłuszczu mlekowego rzeczywistość czy mit?. Przegląd Lekarski,2007; 4(64): 32-34. – 4. Behrend L., Henderson G., Zwacka R.M.: Reactive oxygen species in oncogenic transformation. Biochem. Soc. Trans., 2003; 31: 1441-1444. – 5. Landmark-Mansson H., Akesson B.: Antioxidative factors in milk. British J. of Nutr., 2000; 84(1): 103-110. – 6. Cichosz G., Czeczot H.: Tłuszcz mlekowy – źródło antyoksydantów w diecie człowieka. Bromat. Chem. Toksykol., 2011; 44(1): 8-16. – 7. Blankson H., Stakkestad J., Fagertum H., Thom E., Wadstein J., Gudmundsen O.: Conjugated linoleic acid reduces body fat mass in overweight and obese humans. J Nutr. 2000; 130(12): 2943-2948. – 8. Bhattacharya A., Banu J., Rahman M., Causey J., Fernandes G.: Biological effects of conjugated linoleic acids in health and disease. J. Nutr. Biochem, 2006; 17: 789-810. – 9. Palozza P., Krinsky N.: Beta-caroten and alpha-tocopherol are synergistic antioxidants, Arch. Biochem. Piophys., 1992; 15: 184-187. – 10. Overvad K., Diamant B., Holm L.: Coenzyme Q10 in health and disease, Eur J. Clin. Nutr., 1999; 53(10): 764-70. 11. Ambroziak A., Cichosz G.: Fosfolipidy mleka jako nutraceutyk, Pol. Merk. Lek., 2013; 34(199): 62-66. – 12. Bandarra N. M., Campos R. M., Batista I., Nunes M. L., Empos J. M.: Antioxidant synergy of alpha-tocopherol phospholipids, J. AOCS, 1999; 76: 905-913. – 13. Kowalska M., Cichosz G.: Produkty mleczarskie – najlepsze źródło CLA, Bromat. Chem. Toksyk., 2013; 46(1): 1-12. – 14. Lee, K.W., Lee, H.J., Cho, H.Y., Kim, Y.J.: Role of the conjugated linoleic acid in the prevention of cancer. Crit. Rev. Food Sci. Nutr. 2005; 45(2): 135-144. – 15. Dhiman T.R., Ure A.L., Walters J.L.: Omega 3 Fatty Acid Research, Conjugated linoleic acid: An Anticancer Fatty Acid Found in Milk and Meat, Teale M.C., New York: Nova Science Publishers, 2006; 175-214. – 16. Rafalski H.: Znaczenie fizjologiczne poszczególnych kwasów nasyconych w prewencji nowotworów i miażdżycy naczyń krwionośnych człowieka Mat. II Symp. Olej z wiesiołka w profilaktyce i terapii. Stołyhwo A., Tuszyn k/Łodzi: Agrophatm,1998; 303-311. – 17. Bartnikowska E., Obiedziński M.W., Grześkiewicz S.: Sprzężone dieny kwasu linolowego – niedawno wykryte związki o działaniu antykancerogennym występujące w mleku i jego przetworach, Przegl. Mlecz. 1999; 3: 86-91. – 18. Białek A., Tokarz A.: Źródła pokarmowe oraz efekty prozdrowotne sprzężonych dienów kwasu linolowego (CLA), Biul. Wydz. Farm., WUM, 2009; 1: 1-12. – 19. Parodi P.W.: Anti-cancer agents in milk fat, Austr. J. Dairy Technol.,2003; 58(2): 114-118. – 20. Gross M.D.: Vitamin D and Calcium in the Prevention of Prostate and Colon Cancer: New Approaches for the Identification of Needs, J. Nutr., 2005; 135: 326-331. 21. Kuryłowicz A., Bednarczuk T., Nauman J.: Wpływ niedoboru witaminy D na rozwój nowotworów i chorób autoimmunologicznych, Pol. J. of Endocrinology 2007; 58(2): 140-152. – 22. Kelley, N.S., Hubbard, N.E., Erickson, K.L.: Conjugated linoleic acid isomers and cancer. J Nutr, 2007; 137: 2599-2607. – 23. Smoczyński M., Staniewski B., Kiełczewska K.: Biologiczne właściwości białek otoczki kuleczek tłuszczowych mleka. Medycyna Wet. 2011; 67(5): 313-317. – 24. Spitsberg V.L.: Bovine Milk Fat Globule Membrane as a Potential Nutraceutical. J. Dairy Sci., 2005; 88(7): 2289-2294. – 25. Dillehay D.L., Webb.

(12) Nr 1. Tłuszcz mlekowy w profilaktyce chorób dietozależnych. 9. S.K, Schmelz E.M., Merrill H.: Dietary Sphingomyelin Inhibits 1,2-Dimethylhydrazine-Induced Colon Cancer in CF1 Mice, J. Nutr., 1994; 124(5): 615-620. – 26. Melvyn R., Werbach M.D.: Alkyloglycerols and Cancer, J Ortho Med, 1994, 9(2): 95-102. – 27. Cichosz G., Czeczot H.: Tłuszcz mlekowy w profilaktyce chorób nowotworowych. Pol. Merk. Lek., 2012; 33(195): 168-172. – 28. Wijga A., Smit H., Kerkhof M., de Jongste J.C., Gerritsen J., Neijens H., Boshuizen H., Brunekreef B., Association of consumption of products containing milk fat with reduced asthma risk in pre-school children: the PIAMA birth cohort study, Thorax. 2003; 58: 567-572. – 29. Strong R.C., Hulstein M.F.E., Meer R., Bovine milk fat components inhibit food-borne pathogens, Int. Dairy J., 2002;12: 209-215. – 30. Song H.J., Grant I., Rotondo D., Mohede I., Sattar N., Heys S.D., Wahle K.W.J.: Effect of CLA supplementation on immune function in young healthy volunteers. Eur. J. Clin. Nutr., 2005; 59: 508-517. Adres: 10-719 Olsztyn, ul. M. Oczapowskiego 7.

(13) BROMAT. CHEM. TOKSYKOL. – XLVII, 2014, 1, str. 10 – 17. Marian Gil, Elżbieta Głodek. CZĘSTOŚĆ SPOŻYCIA WYBRANYCH ŹRÓDEŁ TŁUSZCZU WŚRÓD STUDENTEK UNIWERSYTETU RZESZOWSKIEGO W ZALEŻNOŚCI OD WSKAŹNIKA BMI Katedra Przetwórstwa i Towaroznawstwa Rolniczego Wydziału Biologiczno-Rolniczego Uniwersytetu Rzeszowskiego Kierownik: prof. dr hab. M. Zin Celem pracy była ocena częstości spożycia wybranych źródeł tłuszczu przez studentki Uniwersytetu Rzeszowskiego o różnym poziomie wskaźnika wagowowzrostowego (BMI). Ocenę dokonano na podstawie badania częstotliwości spożycia wybranych produktów spożywczych stanowiących główne źródło tłuszczu w całodziennej racji pokarmowej. Szacunkowa ocena ogólna na podstawie kwestionariusza Block’a wykazała, że częstość spożycia wybranych źródeł tłuszczu u większości studentek niezależnie od poziomu BMI była prawidłowa.. Hasła kluczowe: zwyczaje żywieniowe, BMI, spożycie wybranych produktów, spożycie tłuszczu. Key words: nutritional habits, BMI, consumption of selected food products, fat intake. Racjonalne odżywianie stanowi podstawowy warunek prawidłowego rozwoju oraz sprawności fizycznej i umysłowej człowieka, a nawyki żywieniowe mogą wpływać korzystnie lub też niekorzystnie na stan zdrowia i samopoczucia osób w każdym wieku (1). Tłuszcze są podstawowym, wysokoenergetycznym składnikiem żywności. Uważa się, że wysoki poziom spożycia tłuszczu, jak i niewłaściwy jego skład mogą powodować zagrożenia chorobami cywilizacyjnymi, jak: otyłość, zaburzenia układu krążenia, nowotwory jelita grubego i piersi, a także osłabienie układu odpornościowego. Szczególnie niebezpieczna jest otyłość występująca na tle wysokiego spożycia tłuszczu, a zwłaszcza niewłaściwego składu kwasów tłuszczowych w diecie (2). Otyłość stanowi poważny problem społeczny, jest jednym z ważniejszych problemów zdrowotnych współczesnego świata, zwłaszcza krajów uprzemysłowionych. Ze względu na rozpowszechnienie jest chorobą społeczną, przewlekłą i jednocześnie czynnikiem ryzyka wielu schorzeń, np. nadciśnienia tętniczego, cukrzycy typu 2., choroby niedokrwiennej serca, kamicy żółciowej czy nowotworów (3). Wykazano, że choroba niedokrwienna serca odpowiada za 70–80% zgonów w populacji chorych z otyłością i cukrzycą. Zależność ta, jest najbardziej widoczna u młodych kobiet (< 50 r. ż.). W porównaniu z kobietami o BMI < 21 kg/m2 kobiety z BMI 23,0–24,9 kg/m 2 miały o 50% większe ryzyko wystąpienia choroby niedokrwiennej serca, a wśród kobiet z BMI > 29 kg/m2 ryzyko było większe aż o 350% (4). W otyłości.

(14) Nr 1. Częstość spożycia wybranych źródeł tłuszczu w zależności od wskaźnika BMI. 11. powszechne są zaburzenia lipidowe. Występują one na skutek m.in. zwiększonego napływu do wątroby wolnych kwasów tłuszczowych, prowadzącego do wzmożonej produkcji lipoprotein o bardzo niskiej gęstości VLDL, czego skutkiem jest zwiększenie stężenia triglicerydów w surowicy. Inne zaburzenia lipidowe towarzyszące otyłości to niskie stężenie cholesterolu HDL oraz obecność wysoce aterogennych LDL prowadzące do tzw. dyslipidemii aterogennej. Ścisły związek między zaburzeniami lipidowymi, a zwiększonym ryzykiem miażdżycy tętnic jest niepodważalny, a częstość występowania hipercholesterolemii wśród Polaków wynosi ok. 60% (3). Młodzież akademicka jest specyficznym środowiskiem, podatnym na wpływ mass mediów promujących niekonwencjonalne poglądy żywieniowe. Propagowany w mediach szczupły wygląd staje się wśród młodych ludzi synonimem sukcesu i atrakcyjności oraz gwarantem akceptacji ich nowego otoczenia. Młode kobiety częściej od mężczyzn przywiązują znaczenie do posiadania szczupłej sylwetki. Cel ten osiągają często przez stosowanie różnych diet, zwykle źle zbilansowanych pod względem wartości odżywczej i udziału składników energetycznych. Brak wiedzy u młodych ludzi na temat zasad racjonalnego sposobu żywienia oraz ich nieprzestrzeganie może prowadzić do ukształtowania się złych nawyków żywieniowych, a to powoduje zwiększone ryzyko występowania chorób cywilizacyjnych w przyszłości (5, 6). Celem pracy była ocena zwyczajowego spożycia produktów stanowiących główne źródła tłuszczu przez studentki Uniwersytetu Rzeszowskiego o różnym poziomie wskaźnika wagowo-wzrostowego (BMI). Ocenę dokonano na podstawie badania częstości spożycia wybranych produktów spożywczych stanowiących główne źródło tłuszczu w całodziennej racji pokarmowej studentek. MATERIAŁ I METODY Badanie przeprowadzono w latach 2011–2012 wśród studentek II roku kierunku Technologia Żywności i Żywienie Człowieka Uniwersytetu Rzeszowskiego. Spożycie wybranych źródeł tłuszczu określono metodą częstotliwości spożycia korzystając z kwestionariusza Block’a. Ten skrócony kwestionariusz Block’a został opracowany na potrzeby badań NHANES II i jest wykorzystywany w wielu krajach (7, 8). Wywiad przeprowadzony został techniką audytoryjną podczas zajęć z zakresu żywienia, po zapoznaniu ankietowanych z kwestionariuszem i wyjaśnieniu celu badań. Udział w badaniu był celowy, anonimowy i obejmował grupę 210 studentek. W wywiadzie zbierano informacje o zwyczajowej częstości spożycia wybranych produktów stanowiących główne źródła tłuszczu w diecie: hamburgery i cheeseburgery, wołowina i steki, kurczaki pieczone, parówki i frankfurterki, tłuste wędliny, sosy do sałatek i majonezy, margaryny i masło, jaja, sery żółte i topione, pełne mleko, chipsy i frytki, lody oraz pączki i ciasta. W kafeterii odpowiedzi znajdowało się pięć kategorii częstości spożycia wybranych produktów stanowiących źródło tłuszczu połączonych z następującą skalą oceny punktowej: mniej niż raz na miesiąc – 0 pkt., 2–3 razy na miesiąc – 1 pkt, 1–2 razy na tydzień – 2 pkt., 3–4 razy na tydzień – 3 pkt., 5 i więcej razy na tydzień – 4 pkt. Uzyskane punkty zsumowano i na tej.

(15) 12. M. Gil, E. Głodek. Nr 1. podstawie wyodrębniono pięć kategorii respondentów (9, 10), których dieta: zawierała zdecydowanie za dużo tłuszczu (> 27 pkt.), zawierała za dużo tłuszczu (25–27 pkt.), mogłaby być mniej tłusta (22–24 pkt.), była prawidłowa pod względem wyboru produktów zawierających tłuszcz (18–21 pkt.), była najlepsza pod względem wyboru produktów zawierających tłuszcz (< 18 pkt.). Na podstawie uzyskanych danych dotyczących wysokości i masy ciała obliczono wskaźnik BMI, który stał się podstawą do wyodrębnienia trzech grup studentek: z niedowagą (BMI < 18,5 kg/m2), o właściwej masie ciała (18,5 kg/m2 ≤ BMI ≤ 24,9 kg/m2) oraz z nadwagą (BMI ≥ 25,0 kg/m2). Średnie wartości wysokości i masy ciała oraz wyliczony wskaźnik BMI przedstawiono w tab I. Średnie częstości spożycia wg skali Block’a (7) wraz z odchyleniami standardowymi z uwzględnieniem wskaźnika BMI ankietowanych przedstawiono w tab. II. Ocenę ogólną częstości spożycia produktów stanowiących źródło tłuszczu w całodziennych racjach pokarmowych badanych studentek wyrażono w postaci odsetka poszczególnych grup o różnych poziomach wskaźnika BMI przedstawiono na ryc. 1. Analizę istotności różnic spożycia wybranych źródeł tłuszczu w grupach o rożnym poziomie wskaźnika BMI przeprowadzono za pomocą testu Kruskala-Wallisa z wykorzystaniem pakietu Statistica v.10.0. WYNIKI I ICH OMÓWIENIE Rozciąganie ścian żołądka przez spożytą żywność podczas posiłku daje uczucie sytości, a w przypadku spożywania pokarmu obfitującego w tłuszcz, jego mała porcja słabo rozciąga ściany żołądka, ale ma dużą wartość energetyczną. Uczucie sytości pojawia się dopiero po pewnym czasie od rozpoczęcia posiłku. Zanim zostanie zaspokojone uczucie głodu, zjada się więc większą ilość wysokoenergetycznego pożywienia. Pokarmy bogatoenergetyczne wybiera się również ze względu na większe walory smakowe, co sprawia, że są spożywane w większych ilościach, ponadto pokarmy te nie wymagają dłuższego żucia, co pozwala na szybkie jedzenie posiłków. Tłuszcz spożywany w posiłkach jest łatwo magazynowany w tkance tłuszczowej, a koszt energetyczny związany z tymi przemianami jest niższy niż dla węglowodanów (11). Grupami produktów dostarczającymi najwięcej tłuszczów w posiłkach młodzieży wg badań Stachury i współpr. były: inne tłuszcze – 24,8%, mięso, przetwory mięsne i ryby – 24,4%, mleko i produkty mleczne – 15,4%, masło i śmietana – 11,3%, cukier i wyroby cukiernicze – 8,2%, pieczywo i produkty zbożowe – 6,6 % oraz jaja – 5,5% (12). Charakterystykę parametrów antropometrycznych badanej grupy studentek zamieszczono w tab. I. Przedstawiono w niej średni wzrost i masę ciała oraz obliczony na ich podstawie wskaźnik BMI w porównywanych grupach. Zdecydowana większość ankietowanych (78,5%) odznaczała się wskaźnikiem BMI wskazującym na prawidłową masę ciała. Masa ciała 12,9% studentek była niższa od zalecanej, najmniej liczną grupę stanowiły studentki z masą ciała wskazująca na nadwagę (8,6%). Podobny rozkład proporcji wzrostowo-wagowych wśród studentek opisano w pracach Szponara i Krzyszychy (13), Semeniuk (6) i Wołos i współpr. (14)..

(16) Nr 1. Częstość spożycia wybranych źródeł tłuszczu w zależności od wskaźnika BMI. 13. T a b e l a I. Charakterystyka badanej populacji T a b l e I. Characteristic of the study population. Wyszczególnienie Liczebność. Wzrost. Ogółem. Niedowaga. Normowaga. Nadwaga. 210. 27. 165. 18. x±S. x±S. x±S. x±S. 166,2 ± 5,0. 167,7 ± 6,3. 166,1 ± 4,8. 164,6 ± 4,7. Masa ciała. 58,4 ± 7,1. 50,5 ± 4,1. 58,1 ± 5,2. 72,3 ± 6,0. BMI. 21,1 ± 2,5. 17,9 ± 0,5. 21,0 ± 1,0. 26,7 ± 2,1. Analiza danych dotyczących częstości spożycia wybranych produktów będących głównymi źródłami tłuszczu (tab. II) pokazuje, że najczęściej wybieraną grupą produktów było masło lub margaryna. W przypadku tych produktów widoczne jest zróżnicowanie pomiędzy grupami. Wskaźnik częstości spożycia masła lub margaryny w grupie z niedowagą wynosił 3,19 pkt., u studentek z masą ciała w normie 2,88 pkt. natomiast w grupie z nadwagą tylko 2,33 pkt. T a b e l a II. Częstość spożycia wybranych produktów przez studentki Uniwersytetu Rzeszowskiego o różnym poziomie BMI (pkt)* T a b l e II. Frequency of consumption of selected products by the students of the University of Rzeszów with different levels of BMI (pkt). Wyszczególnienie. Ogółem. Niedowaga. Normowaga. Nadwaga. x±S. x±S. x±S. x±S. Hamburgery, cheeseburgery. 0,24 ± 0,50. 0,33 ± 0,55. 0,24 ± 0,50. 0,17 ± 0,38. Wołowina, steki, pieczeń. 0,97 ± 0,84. 1,00 ± 0,78. 0,96 ± 0,85. 1,06 ± 0,80. Kurczak smażony. 1,42 ± 0,78. 1,37 ± 0,74. 1,46 ± 0,79. 1,17 ± 0,71. Parówki, frankfurterki. 0,85 ± 0,87. 0,93 ± 0,73. 0,82 ± 0,88. 1,00 ± 0,97. Tłuste wędliny, mielonki, bekon. 0,60 ± 0,83. 0,85 ± 1,13. 0,59 ± 0,78. 0,28 ± 0,57. Sosy do sałatek, majonez. 1,33 ± 0,98. 1,37 ± 0,88. 1,35 ± 1,01. 1,11 ± 0,90. Margaryna lub masło. 2,87 ± 1,36. 3,19 ± 1,04. 2,88 ± 1,39. 2,33 ± 1,46. Jaja. 1,95 ± 0,79. 1,78 ± 0,85. 1,95 ± 0,79. 2,22 ± 0,65. Sery żółte i topione. 2,24 ± 0,99. 2,37 ± 0,97. 2,25 ± 0,98. 2,00 ± 1,08. Pełne mleko. 2,15 ± 1,29. 1,96 ± 1,13. 2,13 ± 1,32. 2,61 ± 1,24. Chipsy i frytki ziemniaczane,. 0,82 ± 0,79. 1,04 ± 0,81. 0,81 ± 0,78. 0,56 ± 0,78. Lody. 0,96 ± 0,85. 0,93 ± 0,87. 0,97 ± 0,86. 0,94 ± 0,80. Pączki, ciasta, ciastka. 1,83 ± 1,07. 2,11 ± 0,97. 1,84 ± 1,10. 1,39 ± 0,85. 18,33 ± 4,87. 19,22 ± 4,90. 18,34 ± 4,93. 16,89 ± 4,17. Suma. * – częstość spożycia produktów mierzono zgodnie ze skalą punktową od 0 pkt. (mniej niż raz na miesiąc) do 4 pkt. (5 i więcej razy na tydzień).. Wśród produktów ważnych dla zdrowego żywienia i jednocześnie stanowiących źródło tłuszczów zaliczyć należy pełne mleko. Studentki z nadwagą częściej (2,61 pkt.) wybierały pełne mleko, nieco rzadziej spożywane było ono przez studentki.

(17) 14. M. Gil, E. Głodek. Nr 1. z masą ciała w normie (2,13 pkt.) i najrzadziej przez studentki z niedowagą (1,96 pkt.). Niewystarczające spożycie mleka wśród studentek potwierdzają badania Kowalskiej (15) oraz Myszkowskiej-Ryciak i współpr. (5). Badania Adamskiej i współpr. (1) wykazały, że zmiany w spożyciu mleka i produktów mlecznych (w tym serów żółtych) na koszt serów twarogowych przyczyniają się do zmniejszenia udziału tłuszczów w diecie, jednak sery twarogowe zawierają mniejsze ilości wapnia i cechują się mniej korzystną proporcją wapnia do fosforu. Odpowiedni stosunek Ca : P, który po przeliczeniu na jednostki wagowe powinien wynosić 1,3 : 1, odgrywa bardzo istotną rolę w utrzymaniu homeostazy wapniowo-fosforanowej. Wśród produktów mlecznych najkorzystniejszy stosunek Ca : P, mianowicie 1,13, mają sery dojrzewające. W grupie studentek z nadwagą zauważyć można mniejszą częstość spożywania serów żółtych i topionych. Wskaźnik częstości spożycia tej grupy produktów dla studentek z nadwagą wynosił 2,00 pkt., dla studentek z masą ciała w normie 2,25 pkt. a dla studentek z niedowagą wynosił 2,37 pkt. Ocena spożycia słodyczy wśród studentów prowadzona przez Kowalską (15) pokazała, że wśród badanych studentów co piąty codziennie spożywał słodycze, a prawie 57% przynajmniej raz w tygodniu. Studentki w porównaniu ze studentami znacznie częściej deklarowały spożycie słodyczy. Oceniając częstość spożycia słodyczy w zależności od poziomu wskaźnika BMI można stwierdzić, że studentki z nadwagą w większym stopniu od pozostałych ankietowanych ograniczały spożywanie produktów cukierniczych (pączki, ciasta, ciastka) (1,39 pkt.), nieco częściej produkty te były spożywane przez studentki z masą ciała w normie (1,84 pkt.) a najczęściej przez ankietowane z niedowagą (2,11 pkt.). Największą częstość spożycia jaj stwierdzono w grupie studentek z nadwagą (2,22 pkt.), rzadziej były spożywane przez studentki z masą ciała w normie (1,95 pkt.) i najrzadziej przez studentki z niedowagą (1,78 pkt.). Rzadkie spożywanie lodów tłumaczy fakt, że są one wybitnie sezonowym produktem. Wskaźniki częstości spożycia tych produktów były zbliżone we wszystkich grupach i wahały się od 0,93 do 0,97 pkt.. Istotne źródło tłuszczu w diecie stanowią produkty typu fast food (16). W grupie tej najwyższą zawartością tłuszczu odznaczają się frytki ziemniaczane – 15,8 g tłuszczu/100 g produktu, a w następnej kolejności kebaby – 14,0 g, hamburgery – 10,4 g i pizza – 10,1 g tłuszczu/100 g produktu gotowego do spożycia. Należy pokreślić, że chipsy ziemniaczane, tak chętnie spożywane przez dzieci i młodzież, zawierają przeciętnie ok. 40 g tłuszczu/100 g produktu. Spożycie frytek i chipsów wśród studentek było zróżnicowane. Studentki z nadwagą ograniczały udział tych produktów w swojej diecie i wskaźnik częstości spożycia tych produktów wynosił 0,56 pkt. Studentki z niedowagą częściej wybierały produkty z tej grupy (1,04 pkt.) Kolejne produkty zaliczane do żywności typu fast food, czyli cheeseburgery i hamburgery należały do produktów najrzadziej spożywanych przez ankietowane studentki. Wskaźnik częstości spożycia w grupie studentek z nadwagą wynosił 0,17 pkt., nieco wyższy poziom tego wskaźnika wystąpił w grupie studentek z masą ciała w normie (0,24 pkt.) i najwyższy poziom zanotowano w grupie studentek z niedowagą (0,33 pkt.). Sytuację taką należy ocenić pozytywnie, gdyż są to zazwyczaj produkty o wysokiej wartości energetycznej i niskiej wartości odżyw-.

(18) Nr 1. Częstość spożycia wybranych źródeł tłuszczu w zależności od wskaźnika BMI. 15. czej, a ograniczanie ich spożywania należy do podstawowych zaleceń zdrowego odżywiania. Sporadyczne spożywanie żywności fast food potwierdzają badania Szponara i Krzyszychy (13). Preferowanie potraw tłustych oraz tłuszczów zarówno roślinnych, jak też zwierzęcych stwarza ryzyko występowania nadmiaru tłuszczu w diecie, co sprzyja rozwojowi nadwagi i otyłości (1). Jest to grupa produktów o znacznie zróżnicowanej wartości energetycznej uzależnionej od rodzaju produktu oraz sposobu obróbki kulinarnej. Częstość spożycia produktów z grupy obejmującej wołowinę, steki i pieczeń była wyrównana we wszystkich grupach a poziom wskaźnika (0,96–1,06 pkt.) świadczy, że należą one do produktów rzadziej spożywanych. Najrzadziej kurczaki smażone spożywały ankietowane z nadwagą (1,17 pkt.), częściej studentki z niedowagą (1,37 pkt.), a najczęściej z masą ciała w normie (1,47 pkt.). Parówki i frankfurterki były rzadziej spożywanymi produktami przez ankietowane studentki. W grupie studentek z nadwagą wskaźnik częstości spożycia wynosił 1,00 pkt, rzadziej były spożywane w grupie z niedowagą (0,93 pkt.) a najrzadziej w grupie z masą ciała w normie (0,82 pkt.). Rzadziej wybieranymi produktami były tłuste przetwory mięsne. Wskaźnik spożycia kształtował się na niskim poziomie i wahał się od 0,85 pkt. w grupie ankietowanych z niedowagą, 0,59 pkt. wśród studentek z masą ciała w normie, a najniższy jego poziom stwierdzono w grupie ankietowanych z nadwagą (0,28 pkt.). Analiza częstości spożywania sosów do sałatek czy majonezów potwierdza wcześniej zauważoną tendencję do ograniczania spożywania produktów o wyższej zawartości tłuszczu wśród studentek nadwagą i odmienne zachowanie żywieniowe w grupie studentek z niedowagą.. Ryc. 1. Rozkład częstości spożycia wybranych źródeł tłuszczu w zależności od wskaźnika BMI. Fig. 1. Distribution of intake frequency of various fat sources vs. BMI.. Podsumowanie częstości spożycia produktów stanowiących źródła tłuszczu (ryc. 1.) przez studentki potwierdza wcześniejsze przypuszczenia dotyczące ograniczania częstości spożywania produktów bogatych w tłuszcz przez studentki z nadwagą o czym świadczy fakt, że znaczna część tej populacji (61,1%) uzyskała wynik ogólnej oceny niższy niż 18 pkt. Dla porównania, podobny udział tłuszczu w diecie doty-.

(19) 16. M. Gil, E. Głodek. Nr 1. czył 40,8% ankietowanych studentek z niedowagą. Uzyskane wyniki korespondują z wynikami Myszkowskiej-Ryciak i współpr. (5), która wykazała model żywienia realizowany przez studentki aktywne był gorszy niż studentek mniej aktywnych fizycznie. Może to wskazywać, że większa aktywność fizyczna czy właściwa masa ciała mogą być pretekstem do niewłaściwych zachowań żywieniowych. Analiza statystyczna częstości spożycia wybranych źródeł tłuszczu w całodziennych racjach pokarmowych studentek nie wykazała różnic istotnych statystycznie pomiędzy grupami o różnym poziomie wskaźnika BMI. Zwrócić uwagę należy także na tę część badanych, której dieta zawiera zbyt dużo tłuszczu i zdecydowanie za dużo tłuszczu. Biorąc pod uwagę tę część grupy studentek z nadwagą może to być prawdopodobną przyczyną kłopotów z utrzymaniem właściwej masy ciała. Także studentki o wskaźniku BMI wskazującym na prawidłową masę ciała, których ogólna ocena wskazuje na zbyt duży udział tłuszczu w diecie powinny podjąć starania do jego ograniczenia i zwracać uwagę na prawidłowy bilans energetyczny. WNIOSKI 1. Nie stwierdzono statystycznie istotnych zależności pomiędzy częstością spożywania produktów stanowiących źródło tłuszczów w diecie badanych studentek a wskaźnikiem BMI. 2. Częstość spożywania wskazującą na wysoki i bardzo wysoki poziom tłuszczu w diecie stwierdzano częściej w przypadku studentek z niedowagą (18,5%) i z masą ciała w normie (9,7%) niż w przypadku kobiet z nadwagą, gdzie wysoki udział tłuszczu w diecie dotyczył tylko 5,6% tej grupy, co może wskazywać, że masa ciała była czynnikiem skłaniającym studentki do ograniczania częstości spożycia produktów bogatych w tłuszcz. M. G i l, E. G ł o d e k FREQUENCY OF INTAKE OF SELECTED SOURCES OF FAT AMONG FEMALE STUDENTS AT UNIVERSITY OF RZESZÓW AND BMI Summary The aim of this study was to assess the consumption of sources of fat by the female students at University of Rzeszów with different levels of Body Mass Index (BMI). The assessment was made by examining the frequency of consumption of selected food products constituting the major source of fat in the diet. Block food frequency questionnaire was used in the study. BMI values were calculated from the results of determinations of body height and weight, which were then used to classify the subjects into three groups: with underweight (BMI < 18.5 kg/m 2), normal weight (18.5 kg/m 2 ≤ BMI ≤ 24.9 kg/m 2) and overweight (BMI > 25 kg/m 2). In the majority of respondents (78.5%), BMI was normal. Body weight in 12.9% of the female students was below the normal range, while the smallest proportion ((8.6%) of the students were overweight. The overall assessment showed that the diet of most female students, regardless of BMI level, was correct in terms of fat intake. Wrong dietary habits detected among the female students included excessive consumption of hard and processed cheese, eggs, crisps, chips, fried meats, cakes and pastries as well as insufficient intake of milk..

(20) Nr 1. Częstość spożycia wybranych źródeł tłuszczu w zależności od wskaźnika BMI. 17. PIŚMIENNICTWO 1. Adamska E., Ostrowska L., Adamska E., Maliszewska K., Citko A., Waszczeniuk M., Przystupa W., Majewski R., Wasilewska A., Milewski R., Krętowski A., Górska M.: Różnice w nawykach i preferencjach żywieniowych osób dorosłych w zależności od wieku. Roczn. PZH, 2012; 63(1): 73-81. – 2. Achremowicz K., Szary-Sworst K.: Wielonienasycone kwasy tłuszczowe czynnikiem poprawy stanu zdrowia człowieka. ŻYWNOŚĆ. Nauka. Technologia. Jakość, 2005; 3 (44): 23-35. – 3. Szponar L., Mojska H.: Czy i jakie tłuszcze są potrzebne? W: Zasady prawidłowego żywienia dzieci i młodzieży oraz wskazówki dotyczące zdrowego stylu życia. red. Jarosz M., Instytut Żywności i Żywienia, Warszawa 2008; 137-150. – 4. Szymocha M., Bryła M., Maniecka-Bryła I.: Epidemia otyłości w XXI wieku. Epidemia otyłości w XXI wieku. Zdrowie Publiczne 2009; 119(2): 207-212. – 5. Myszkowska-Ryciak J., Kraśniewska A., Harton A., Gajewska D.: Porównanie wybranych zachowań żywieniowych studentek Akademii Wychowania Fizycznego i Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Probl. Hig. Epidemiol. 2011; 92(4): 931-934. – 6. Semeniuk W.: Zwyczaje żywieniowe studentów z Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie stosujących diety alternatywne. ŻYWNOŚĆ. Nauka. Technologia. Jakość, 2009; 4(65): 227-235. – 7. Block G.: A review of validations of dietary assessment methods. Am. J. Epidemiol., 1982; 115: 492-505. – 8. Szczepańska J., Wądołowska L., Słowińska M. A., Niedźwiedzka E., Biegańska J.: Ocena częstości spożycia wybranych źródeł błonnika pokarmowego oraz ich związku z masą ciała studentów. Bromat. Chem. Toksykol. 2010; 43(3): 382-390. – 9. Roszkowski W.: Podstawy nauki o żywieniu człowieka (praca zbiorowa). SGGW Warszawa 2005. – 10. Szczepańska J., Wądołowska L.: Badanie częstości spożycia wybranych źródeł tłuszczu wśród kobiet o różnej masie ciała i zawartości tłuszczu w ciele, Bromat. Chem. Toksykol., 2011; 44(3): 290-297. 11. Ostrowska L.: Leczenie dietetyczne otyłości – wskazówki dla lekarzy praktyków, Forum Zaburzeń Metabolicznych, 2010; 1: 22-30. – 12. Stachura A., Pisulewski P.M., Kopeć A., Leszczyńska T., BieżanowskaKopeć R.: Oszacowanie spożycia tłuszczów ogółem oraz kwasów tłuszczowych przez młodzież wiejską Beskidu Żywieckiego. ŻYWNOŚĆ. Nauka. Technologia. Jakość, 2009; 66(5): 119-131. – 13. Szponar B., Krzyszycha R.: Ocena sposobu odżywiania studentów Uniwersytetu Medycznego w Lublinie w roku akademickim 2007–2008, Bromat. Chem. Toksykol., 2009; 42(2): 111-116. – 14. Wołos J., Tarach J.S., Klatka M.: Występowanie otyłości i środowiskowych czynników ryzyka miażdżycy w grupie studentów uczelni wyższych w Lublinie. Endokrynol. Otyłość 2009; 5, 2, 66-72. – 15. Kowalska A.: Zwyczaje żywieniowe studentów Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu. Roczn. P ZH., 2010; 61(3): 277-282. – 16. Ostrowska L., Stefańska E., Jastrzębska M., Adamska E., Wujek A., Waszczeniuk M.: Ocena wpływu zmiany nawyków żywieniowych na wybrane parametry metaboliczne u osób otyłych redukujących masę ciała. Roczn. PZH. 2012; 63(1): 83-90. Adres: 35-601 Rzeszów, ul. Zelwerowicza 4.

(21) BROMAT. CHEM. TOKSYKOL. – XLVII, 2014, 1, str. 18 – 24. Elżbieta Głodek, Marian Gil. OCENA CZĘSTOŚCI SPOŻYCIA WYBRANYCH ŹRÓDEŁ BŁONNIKA POKARMOWEGO WŚRÓD STUDENTEK UNIWERSYTETU RZESZOWSKIEGO Katedra Przetwórstwa i Towaroznawstwa Rolniczego Wydziału Biologiczno-Rolniczego Uniwersytetu Rzeszowskiego Kierownik: prof. dr hab. M. Zin W pracy przeanalizowano częstość spożycia wybranych źródeł błonnika pokarmowego przez 210 studentek w wieku 21–22 lata o różnym poziomie BMI. Do oceny częstotliwości spożycia wybranych źródeł błonnika pokarmowego wykorzystano kwestionariusz Block’a. W celu określenia częstotliwości spożycia owoców, soków owocowych, surówek, ziemniaków, roślin strączkowych, pieczywa jasnego, pieczywa ciemnego oraz innych produktów zbożowych zastosowano skalę 5-stopniową. W badanej grupie stwierdzono brak wystarczającego spożycia błonnika w całodziennej racji pokarmowej (> 30 pkt.), a całodzienne racje pokarmowe większości osób były ubogie w błonnik (< 20 pkt.). W całodziennym pożywieniu większości studentek głównym źródłem błonnika było pieczywo jasne bądź ciemne oraz owoce i warzywa.. Hasła kluczowe: studentki, błonnik pokarmowy, częstość spożycia, BMI, owoce, warzywa, produkty zbożowe. Key words: female students, dietary fiber, frequency of consumption, BMI, fruit, vegetables, cereals. Rozwój współczesnej technologii i cywilizacji doprowadził do zmiany stylu życia i sposobu żywienia poszczególnych społeczeństw. Zmiany cywilizacyjne spowodowały wzrost spożycia żywności wysoko przetworzonej, czego skutkiem było zmniejszenie w diecie ilości błonnika pokarmowego, niezbędnego do prawidłowego funkcjonowania organizmu oraz pojawienie się negatywnych skutków niedoboru błonnika (1). Dlatego zwiększenie spożycia błonnika pokarmowego jest ważnym czynnikiem mającym znaczenie w profilaktyce oraz leczeniu chorób metabolicznych (2). Błonnik pokarmowy dzięki zdolnościom wiązania wody, tworzenia żeli oraz właściwościom sorpcyjnym pełni szereg istotnych funkcji fizjologicznych. Poprawia perystaltykę jelit, zmniejsza ryzyko wystąpienia uchyłków jelita i guzków krwawniczych oraz nowotworów jelita grubego (3). Odgrywa także ważną rolę w prewencji i otyłości, ponieważ jego pęcznienie powoduje wolniejsze opróżnienie żołądka i wydłużenie odczucia sytości, ponadto wielu badaczy wykazuje zależność między wysokim spożyciem błonnika a zmniejszeniem ryzyka chorób układu krążenia, nowotworów i cukrzycy (3, 4). Uzasadnia to zainteresowanie takimi źródłami błonnika jak.

(22) Nr 1. Częstość spożycia wybranych źródeł błonnika pokarmowego. 19. owoce, warzywa i produkty zbożowe. Są one źródłem cennych składników odżywczych biorących udział w obniżaniu ryzyka rozwoju chorób dietozależnych (5). Badania prowadzone wśród młodzieży akademickiej mają za zadanie weryfikację, a w przyszłości eliminację nieprawidłowych nawyków żywieniowych przez podjęcie odpowiednich działań profilaktycznych, zmierzających do wskazania prawidłowych zasad racjonalnego żywienia w tej grupie społecznej (6). Celem badania była ocena częstości spożycia wybranych produktów stanowiących źródło błonnika pokarmowego w całodziennych racjach pokarmowych studentek kierunku Technologia Żywności i Żywienie Człowieka oraz analiza związku z wartością wskaźnika BMI. MATERIAŁ I METODYKA Wywiad częstości spożycia wybranych źródeł błonnika został przeprowadzony na II roku kierunku Technologia Żywności i Żywienie Człowieka Uniwersytetu Rzeszowskiego w latach 2011–2012. W anonimowym i dobrowolnym badaniu uczestniczyło 210 studentek. Częstość spożycia wybranych źródeł błonnika pokarmowego określono z wykorzystaniem kwestionariusza Block’a opracowanego na potrzeby badań NHANES II i wykorzystywanego w wielu krajach (5, 7). W przeprowadzonym wywiadzie zebrano informacje o zwyczajowej częstości spożywania owoców, soków owocowych, surówek, ziemniaków, roślin strączkowych, pieczywa jasnego, pieczywa ciemnego oraz innych produktów zbożowych. Do określenia częstotliwości spożycia w/w produktów zastosowano skalę 5-stopniową z określeniami słownymi i przypisanymi im wartościami liczbowymi: • rzadziej niż raz na tydzień – 0 pkt., • mniej więcej raz na tydzień – 1 pkt, • 2–3 razy na tydzień – 2 pkt., • 4–6 razy na tydzień – 3 pkt., • codziennie – 4 pkt. (8). Częstość spożycia wybranych produktów dostarczających błonnik pokarmowy wyrażono w skali punktowej (0–36 pkt.). Na podstawie sumy uzyskanych punktów wyróżniono 3 grupy respondentów: • o wystarczającym spożyciu błonnika (> 30 pkt.), • o niewystarczającym spożyciu błonnika (20–29 pkt.), • mających dietę ubogą w błonnik (< 20 pkt.). W grupie badanych studentek mierzono masę ciała (kg) i wysokość ciała (m), a następnie obliczono wskaźnik względnej masy ciała BMI. Uwzględniając wartość wskaźnika BMI respondentki podzielono na trzy grupy: BMI < 18,5 kg/m2 (27 studentek); BMI 18,5–24,95 kg/m2 (165 studentek); BMI > 24,95 kg/m2 (18 studentek). Wyniki przedstawiono jako odsetek próby częstotliwości spożycia w grupach o rożnym poziomie wskaźnika BMI. Wartości średnich cech przypisanych kategoriom częstości spożycia porównano testem Kruskala-Wallisa. Analizę statystyczną wykonano za pomocą pakietu statystycznego Statistica 10.0..

(23) 20. Nr 1. E. Głodek, M. Gil. WYNIKI I ICH OMÓWIENIE W badanej grupie studentek największą grupę stanowiły studentki z prawidłową masą ciała, których wskaźnik BMI mieścił się w przedziale 18,5–24,95 kg/m2 (78,6%). Niedowagę (BMI < 18,55 kg/m2) stwierdzono u 12,9%, a nadwagę (BMI > 24,95 kg/m 2) u 8,6% ankietowanych studentek. Podobny rozkład wskaźnika BMI w grupach studentek zaobserwowali w swoich badaniach Szczepańska i współpr. oraz Szponar i Krzyszycha (9, 10). Częstość spożycia wybranych źródeł błonnika pokarmowego przez badane studentki przedstawiono w tab. I. Wyniki uzyskane metodą częstości spożycia żywności z wykorzystaniem kwestionariusza Block’a (7) wskazują, na brak wystarczającego spożycia błonnika w całodziennej racji pokarmowej (> 30 pkt.) w badanej grupie. Niewystarczające spożycie błonnika (20–29 pkt.) stwierdzono u 14,8% studentek z niedowagą, 17,6% posiadających właściwą masę ciała i 22,2% studentek z nadwagą. Całodzienne racje pokarmowe ubogie w błonnik (< 20 pkt.) odnotowano u 85,2% studentek o wskaźniku BMI < 18,55 kg/m2, u 82,4% respondentek o BMI 18,5–24,95 kg/m2 oraz u 77,8% studentek o wskaźniku BMI > 24,95 kg/m 2. Niskie spożycie błonnika ocenionego ilościowo wśród studentek wykazali Szczepańska i współpr., Socha i współpr., Harton i Myszkowska-Ryciak oraz Przysławski i współpr. (5, 11, 12, 13). T a b e l a I. Ocena częstości spożycia wybranych źródeł błonnika pokarmowego T a b l e I. Evaluation of frequency of consumption of selected dietary fibre sources. BMI (kg/m2) Spożycie błonnika. <18,5. 18,5–24,9. >24,9. % grupy > 30 pkt.. 0. 0. 0. 20 – 29 pkt.. 14,8. 17,6. 22,2. < 20 pkt.. 85,2. 82,4. 77,8. W tab. II przedstawiono wyniki dotyczące deklarowanej częstotliwości spożycia różnych źródeł błonnika pokarmowego w całodziennym pożywieniu badanych studentek i wyrażono je w postaci odsetka w grupach o różnym poziomie wskaźnika wagowo-wzrostowego. Stwierdzono, że w codziennej racji pokarmowej studentek najważniejszymi źródłami błonnika pokarmowego były pieczywo ciemnie i jasne oraz owoce i warzywa. Codzienne spożycie pieczywa ciemnego pszennego i żytniego deklarowało 27,8% studentek mających nadwagę, 23% o prawidłowej masie ciała i 14,8% z niedowagą. Jasne pieczywo codziennie spożywało 11,1% studentek z nadwagą, 23,0% posiadających prawidłową masę ciała i 14,8% z niedowagą. Codzienne spożycie warzyw deklarowało 22,2% respondentek o wskaźniku BMI > 24,9 kg/m2, 13,9% o BMI 18,5–24,9 kg/m2 i 18,5% o BMI < 18,5 kg/m2. Stwierdzono także, że dużo studentek deklarowało spożywanie owoców codziennie. Owoce w całodziennym pożywieniu występowały u 25,9% studentek z niedowagą, 16,4% o prawidłowej masie i 22,2% z nadwagą..

(24) 48,1. 29,6. 18,5. Ciemne pieczywo pszenne i żytnie. Jasne pieczywo, herbatniki, bułeczki maślane. 0,0. Wysokobłonnikowe zboża lub otręby. Inne warzywa. 66,7. 7,4. Ziemniaki. Rośliny strączkowe. 11,1. 7,4. Owoce (nie wliczając soków owocowych). Surówki. 7,4. Sok owocowy. 12,7. 23,6. 29,7. 4,8. 64,2. 17,6. 12,7. 2,4. 10,3. 27,8. 11,1. 11,1. 0,0. 72,2. 44,4. 5,6. 5,6. 11,1. 7,4. 22,2. 22,2. 14,8. 29,6. 18,5. 22,2. 22,2. 37,0. <18,5. 19,4. 18,8. 33,3. 19,4. 30,3. 19,4. 30,9. 18,2. 30,3. 22,2. 16,7. 27,8. 5,6. 27,8. 11,1. 33,3. 11,1. 38,9. 22,2. 22,2. 18,5. 44,4. 3,7. 44,4. 44,4. 33,3. 40,7. 26,7. 20,0. 18,2. 42,4. 4,8. 44,2. 43,6. 43,0. 33,3. 18,5– –24,9. 22,2. 33,3. 44,4. 33,3. 0,0. 22,2. 38,9. 38,9. 27,8. >24,9. 2–3 razy na tydzień <18,5. % grupy. >24,9. 18,5– –24,9. >24,9. 18,5– –24,9. <18,5. Mniej więcej raz na tydzień. Rzadziej niż raz na tydzień. BMI (kg/m2). Częstość spożycia. T a b l e II. Frequency of consumption of dietary fibre sources by female students with different levels of BMI. T a b e l a II. Częstość spożycia źródeł błonnika przez kobiety o różnym poziomie wskaźnika BMI. 25,9. 11,1. 7,4. 22,2. 0,0. 22,2. 18,5. 11,1. 11,1. <18,5. 17,0. 14,5. 9,7. 19,4. 0,6. 15,8. 9,7. 20,0. 19,4. 18,5– –24,9. 16,7. 11,1. 16,7. 38,9. 0,0. 16,7. 16,7. 22,2. 16,7. >24,9. 4–6 razy na tydzień. 25,9. 14,8. 3,7. 18,5. 0,0. 7,4. 3,7. 25,9. 3,7. <18,5. 24,2. 23,0. 9,1. 13,9. 0,0. 3,6. 3,0. 16,4. 6,7. 18,5– –24,9. 11,1. 27,8. 0,0. 22,2. 0,0. 5,6. 5,6. 22,2. 5,6. >24,9. Codziennie.

(25) 22. E. Głodek, M. Gil. Nr 1. Badania dotyczące oceny częstotliwości spożywania owoców i warzyw wśród studentów prowadził Czaja i współpr. (14). Z badań tych autorów wynika, że większość studentek Politechniki Gdańskiej (ponad 20%) spożywało dwie porcje warzyw każdego dnia lub spożywało warzywa nieregularnie. Największa grupa studentek Politechniki Gdańskiej (30%) deklarowała nieregularne spożywanie owoców oraz, że spożywała je dwa razy w ciągu dnia (ponad 25%). Większe spożycie owoców i warzyw deklarowały studentki Akademii Medycznej w Gdańsku, bowiem najwięcej respondentek (40%) spożywało dwie porcje warzyw dziennie i blisko 30% dwie porcje owoców każdego dnia. Wyniki te dowodzą, że studentki gdańskich uczelni spożywały więcej owoców i warzyw w porównaniu ze studentkami Uniwersytetu Rzeszowskiego. Niewielki odsetek studentek, niezależnie od wartości wskaźnika BMI, deklarował codzienne spożycie ziemniaków, surówek i soków owocowych. Wśród ankietowanych nie było studentek które codziennie spożywały wysokobłonnikowe zboża i otręby, natomiast 9,1% studentek o prawidłowej masie i 3,7% z niedowagą codziennie spożywało te produkty. Badania dotyczące sposobu odżywiania studentów Uniwersytetu Medycznego w Lublinie prowadzili Szponar i Krzyszycha (6). Analiza wyników tych badań wskazywała, że 39,8% studentek codziennie spożywało warzywa i 28,4% studentek codziennie spożywało owoce. Częste spożywanie (4–6 razy na tydzień) warzyw stwierdzono u 22,2% studentek z niedowagą, 19,4% z prawidłową masą i 38,9% u studentek z nadwagą. Pieczywo jasne 4–6 razy w tygodniu spożywało 25,9% respondentek z niedowagą, 25,9% z prawidłową masą ciała i 17,0% z nadwagą. Ziemniaki były spożywane 4–6 razy w tygodniu przez 22,2% studentek z niedowagą 15,8% z prawidłową masą ciała i 16,7% z nadwagą. Surówki 4–6 razy w tygodniu spożywało 18,5% studentek z niedowagą, 9,7% z prawidłowa masą ciała i 16,7% z nadwagą. Soki owocowe 4–6 razy na tydzień piło 11,1% studentek z niedowagą, 19,4% z prawidłową masą ciała i 16,7% z nadwagą. W badaniach Szczepańskiej i współpr. (9) także stwierdzono, że duża liczba studentek spożywała owoce, soki owocowe, pieczywo jasne, ziemniaki i warzywa 4 i więcej razy w tygodniu. Ważnym źródłem błonnika są surówki, które 2–3 razy w tygodniu spożywało 44,4% studentek z niedowagą, 43,6% studentek z prawidłową masą ciała i 38,9% z nadwagą oraz inne warzywa, które spożywało odpowiednio 44,4%, 42,4 i 33,3% studentek. Równie liczna grupa respondentek deklarowała spożycie ziemniaków 2–3 razy w tygodniu (44,4%, 44,2, 22,2% odpowiednio z niedowagą, prawidłową masą ciała i nadwagą), natomiast spożycie soków owocowych deklarowało 40,7%, 33,3% i 27,8% studentek charakteryzujących się odpowiednio niedowagą, prawidłową masą ciała i otyłością. W badaniach Szczepańskiej i współpr. (5) spożywanie 2-3 razy w tygodniu soków owocowych deklarowało 65% studentów, ziemniaków 64%, surówek 57% i innych warzyw 54%. Spożycie pieczywa, zarówno jasnego jak i ciemnego, jako źródła błonnika pokarmowego miało również duże znaczenie w diecie badanych studentek. Spożycie pieczywa ciemnego 2–3 razy w tygodniu deklarowało 22,2%, 20,0% i 33,3% studentek, a pieczywa jasnego 22,2%, 26,7%, 22,2% studentek odpowiednio z niedowagą, o prawidłowej masie ciała i z nadwagą..