Recenzja książki A. Fogel, Prawna ochrona przyrody w lokalnym planowaniu przestrzennym, Warszawa 2011

1/2012

"!24/3:õ-!*#(2:!+

2%#%.:*!õ+3)ÜÝ+)õ!õ&/'%,õ

PRAWNA OCHRONA PRZYRODY W LOKALNYM

PLANOWANIU PRZESTRZENNYM

õ7!23:!7!õ

Recenzowana publikacja potwierdza tezę o rosnącym zain-teresowaniu przedstawicieli doktryny prawa administracyjnego zagadnieniami aksjologii tej gałęzi prawa1_{. Podstawowy walor}

tego typu prac polega na tym, że rozważania w nich zawar-te charakzawar-teryzują się względna „odpornością” na zmiany stanu prawnego. Prowadzenie wywodu w płaszczyźnie aksjologicznej gwarantuje – w istotnej mierze – uniwersalność prezentowa-nych konstatacji, które odnoszą się do fundamentalprezentowa-nych zało-żeń systemu prawnego (służącego realizacji wartości i rozstrzy-ganiu konfliktów między nimi). Ma tego świadomość również Autorka niniejszej książki, stwierdzając: „[z]amiarem przyjętym w pracy było przedstawienie wniosków możliwie

uniwersal-1 _{Zob. np. S. Fundowicz, Aksjologia prawa administracyjnego [w:]} Kon-cepcja systemu prawa administracyjnego. Zjazd Katedr Prawa Administracyjne-go i Postępowania AdministracyjneAdministracyjne-go Zakopane 24–27 września 2006 r., pod

red. J. Zimmermanna, Warszawa 2007, s. 633 i n.; Wartości w planowaniu

przestrzennym, pod red. Z. Cieślaka, A. Fogel, Warszawa 2010, passim.

©

C

op

yri

gh

t

żeń systemu prawnego (służącego r żeń systemu prawnego (służącego r

ganiu konfliktów między nimi). Ma tego świadomość również ganiu

Autorka niniejszej książki, stwierdzając: „[z]amiarem przyjętym Autorka niniejszej książki, stwierdzając: „[z]amiarem przyjętym w

w

by

nych konstatacji, które odnoszą się do fundamentalnych nych konstatacji, które odnoszą się do fundamentalnych zało-żeń systemu prawnego (służącego r

żeń systemu prawnego (służącego r

W

yd

aw

ni

ct

w

o

prac polega polega yzują się yzują się . Prowadzenie wywodu w . Prowadzenie wywodu w gwarantuje gwarantuje – – w

konstatacji, które odnoszą się do fundamentalnych konstatacji, które odnoszą się do fundamentalnych zało-żeń systemu prawnego (służącego r

N

au

ko

w

e

Recenzowana publikacja potwierdza tezę o Recenzowana publikacja potwierdza tezę o

przedstawicieli doktr przedstawicieli

aksjologii tej gałęzi prawa aksjologii tej gałęzi prawa

polega polega

U

ni

w

ersyt

et

u

RAWNA OCHRONA PRZYRODY W

RAWNA OCHRONA PRZYRODY W

RZENNYM

RZENNYM

Recenzowana publikacja potwierdza tezę o

Mi

ko

/'%,õ

/'%,õ

RAWNA OCHRONA PRZYRODY W

RAWNA OCHRONA PRZYRODY W

á

/'%,õ

/'%,õ

aj

a

/'%,õ

/'%,õ

Ko

pe

rn

ika

w

T

oru

1/2012

nych, które mogą być przydatne (…) w razie znaczącej zmiany systemu planowania przestrzennego” (s. 217).

W mojej ocenie, na tle innych opracowań o podobnej te-matyce monografia Pani Dr Anny Fogel odznacza się oryginal-nym podejściem do badanej problematyki. Planowanie prze-strzenne zostało ukazane jako płaszczyzna konfliktu wartości agregowanych przez pojęcia interesu publicznego i interesu in-dywidualnego (jednostki). Właśnie owa szczególna „gra intere-sów” stanowi oś naukowej refleksji, determinuje dobór kwestii szczegółowych poddanych analizie oraz ich uporządkowanie w ramach rozdziałów i podrozdziałów.

Dosyć skromnie określony jeden z podstawowych celów recenzowanej pracy („usystematyzowanie aktualnej wiedzy, a następnie wyciągnięcie wniosków dotyczących istoty wzajem-nych zależności w prawwzajem-nych uwarunkowaniach ochrony przyro-dy i planowania przestrzennego na poziomie lokalnym, a także relacji w tej materii między władztwem administracji i ochro-ną jednostki” – s. 12) nie zapowiada niezwykle interesującej jej zawartości. Dowodem prawdziwości tej konkluzji jest cho-ciażby skutecznie wykazana teza główna rozprawy, którą sta-nowi stwierdzenie, że ochrona przyrody w systemie planowania przestrzennego, w tym lokalnego, jest zadaniem immanentnie i trwale wyznaczonym przez układ wartości i norm zognisko-wanych przez konstytucyjne zasady zrównoważonego rozwoju i proporcjonalności, którego realizacja z istoty swojej wpływa na zakres i treść władztwa planistycznego gminy oraz niezbędne ograniczenia praw i wolności jednostki (s. 215).

W konsekwencji zasygnalizowanego wyżej celu opracowa-nia Autorka stosuje adekwatną metodologię. Dominującą jest metoda prawno-dogmatyczna polegająca na „studium praw-nym”, które – biorąc za podstawę prawo administracyjne po-zytywne – wykłada je systematycznie, to jest w porządku lo-gicznego ugrupowania materiału prawnego, i stara się usunąć ewentualne luki i sprzeczności2_{. Istotny element stanowi}

rów-nież aspekt aksjologiczny badanych regulacji prawnych, w tym wskazanie mechanizmów pozwalających we właściwy sposób

2 _{Por. E. Jarra, Ogólna teorja prawa, Warszawa 1922, s. 17.}

©

C

op

yri

gh

t

nia Autorka stosuje adekwatną metodologię. Dominującą jest nia Autorka stosuje adekwatną metodologię. Dominującą jest metoda metoda nym”, nym”, zytywne

by

W konsekwencji zasygnalizowanego wyżej celu W konsekwencji zasygnalizowanego wyżej celu opracowa-Autorka stosuje adekwatną metodologię. Dominującą jest Autorka stosuje adekwatną metodologię. Dominującą jest

W

yd

aw

ni

ct

w

o

wyznaczonym wyznaczonym

konstytucyjne zasady zrównoważonego rozwoju konstytucyjne zasady zrównoważonego rozwoju cjonalności, któr cjonalności, eść władztwa eść władztwa ograniczenia praw i ograniczenia praw i

W konsekwencji zasygnalizowanego wyżej celu W konsekwencji zasygnalizowanego wyżej celu

opracowa-N

au

ko

w

e

skutecznie wykazana teza główna rozprawy, którą skutecznie wykazana teza główna rozprawy, którą

sta-ochrona ochrona tym lokalnegolokalnego wyznaczonym przez wyznaczonym przez

U

ni

w

ersyt

et

u

poziomie poziomie władztwem administracji władztwem zapowiada zapowiada prawdziwości prawdziwości

skutecznie wykazana teza główna rozprawy, którą skutecznie wykazana teza główna rozprawy, którą

sta-Mi

ko

dotyczących dotyczących owaniach owaniach poziomie poziomie

á

dotyczących dotyczących

aj

a

recenzowanej pracy („usystematyzowanie aktualnej wiedzy, recenzowanej pracy („usystematyzowanie aktualnej wiedzy,

dotyczących istoty dotyczących istoty

Ko

pe

rn

ika

” stanowi oś naukowej refleksji, determinuje dobór kwestii uporządkowanie uporządkowanie podstawowych podstawowych recenzowanej pracy („usystematyzowanie aktualnej wiedzy, recenzowanej pracy („usystematyzowanie aktualnej wiedzy,

w

” stanowi oś naukowej refleksji, determinuje dobór kwestii ” stanowi oś naukowej refleksji, determinuje dobór kwestii owanie

To

ru

ni

u

a a intere-” stanowi oś naukowej refleksji, determinuje dobór kwestii ” stanowi oś naukowej refleksji, determinuje dobór kwestii

1/2012

identyfikować i wyważać wartości zasługujące na ochronę prawną.

W kontekście poprawności merytorycznej publikacja za-sługuje na wysoką ocenę. Autorka nie unika formułowania wła-snych (odmiennych) poglądów w kwestiach, które albo zostały już – jak się wydawało – dostatecznie wyjaśnione w piśmien-nictwie i judykaturze albo dotychczas nie stały się przedmio-tem należytej uwagi. W tym zakresie trzeba podkreślić, że pre-zentowane stanowisko jest zawsze należycie umotywowane, a przez to mieści się w granicach wyznaczonych dopuszczalnym dyskursem naukowym. Z tego punktu widzenia zaaprobować należy przykładowo sugestię wyróżnienia tzw. „przestrzennych form ochrony przyrody”, będących propozycją modyfikacji – na potrzeby rozważań z zakresu problematyki planowania prze-strzennego – tradycyjnie przyjmowanego w doktrynie podzia-łu form ochrony przyrody na obszarowe i indywidualne (s. 19 i nast.). Kolejny przykład rzetelności naukowej to przekonujące rozważania dotyczące problemu istnienia publicznego prawa podmiotowego obejmującego żądanie przeznaczenia nierucho-mości na cele budowlane (tzw. „wolność zabudowy”, ale anali-zowana w odniesieniu do fazy ustalania sposobów zagospoda-rowania terenu – zob. s. 135 i nast.). Z moją akceptacją spotyka się również teza Autorki o dopuszczalności ustanowienia w pla-nach ochrony obszarów chronionych dodatkowych ograniczeń zabudowy w stosunku do tych, które wynikają z art. 15 ust. 1 i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody3 _{(s. 207 i nast.).}

Jednoznacznie pozytywna ocena recenzowanej książki nie wyklucza kilku sugestii, których uwzględnienie – w mojej oce-nie – podniosłoby jeszcze i tak już dostateczoce-nie wysoki poziom opracowania.

W płaszczyźnie terminologicznej zasadne byłoby jaśniejsze określenie relacji znaczeniowych między kluczowymi pojęciami używanymi w pracy, t.j.: wartość, interes i zasada prawa. W tym kontekście pożądana byłaby również argumentacja uzasadnia-jąca to, dlaczego Autorka – z pewnością w ramach

przysługują-3 _{Dz. U. z 2009 r. Nr 151, poz. 1220 ze zm.}

©

C

op

yri

gh

t

wyklucza wyklucza nie nie – – opracowania. opracowania.

by

Jednoznacznie Jednoznacznie wyklucza wyklucza

W

yd

aw

ni

ct

w

o

również teza Autorki o również teza Autorki o ony obszarów obszarów

stosunk stosunk ust. ust. 1 1 ustawy ody ody3 _{(s. 207 i (s. 207 i} Jednoznacznie Jednoznacznie

N

au

ko

w

e

budowlane (tzw(tzw do fazy do fazy zob. s. zob. s. 135 135 również teza Autorki o również teza Autorki o

U

ni

w

ersyt

et

u

obszarowe iowe i

Kolejny przykład rzetelności naukowej to przekonujące Kolejny przykład rzetelności naukowej to przekonujące rozważania dotyczące problemu istnienia publicznego prawa rozważania dotyczące problemu istnienia publicznego prawa

obejmującego żądanie obejmującego żądanie

(tzw. „wolność zabudowy”, ale (tzw. „wolność zabudowy”, ale

anali-Mi

ko

problematyki planowania problematyki planowania prze-przyjmowanego w

przyjmowanego w doktrdoktr owe i

owe i indywidualne indywidualne

á

problematyki planowania prze-problematyki planowania prze-

aj

a

propozycją modyfikacji propozycją modyfikacji problematyki planowania problematyki planowania

prze-Ko

pe

rn

ika

o jest zawsze należycie umotywowane, dopuszczalnym dopuszczalnym zaaprobować zaaprobować . „przestrzennych . „przestrzennych propozycją modyfikacji propozycją modyfikacji

w

o jest zawsze należycie umotywowane, o jest zawsze należycie umotywowane, dopuszczalnym

To

ru

ni

u

przedmio-że że pre-o jest zawsze należycie umpre-otywpre-owane, o jest zawsze należycie umotywowane,

1/2012

cej Jej swobody twórcy – zdecydowała się zasadniczo na posłu-giwanie się określeniem „wyważanie interesów” (np. s. 62 i 66), a nie „wyważanie wartości” (choć ten zwrot pojawia się np. na s. 12). Niejako z natury rzeczy swoiste „pierwszeństwo” przy-sługuje ważeniu wartości, ponieważ mają one zawsze charak-ter pierwotny w stosunku do incharak-teresów chronionych prawem. Bowiem u podstaw objęcia ochroną prawną interesu faktycz-nego jednostki lub zbiorowości leży uprzednio założona przez ustawodawcę wartość, a co za tym idzie również konflikt wy-magający dokonania „ważenia” pierwotnie dotyczy wartości4_.

W tym zakresie sugerowałbym sięgnięcie do niezwykle ważnej (niestety niezauważonej przez doktrynę) publikacji Z. Cieślaka pt. „Zbiory zachowań w administracji państwowej. Zagadnienia

podstawowe” (Warszawa 1992), w której Autor analizuje tzw.

„mechanizm dostosowania układu administracyjnego do oto-czenia” i „mechanizm rachunku aksjologicznego”.

Nawiązując do powyższej uwagi należy zauważyć również, że definicja zasad prawa przyjęta przez Autorkę („ogólne, nad-rzędne dyrektywy, posiadające określoną treść normatywną – na ich podstawie można wywodzić obowiązek lub uprawnienie określonych podmiotów” – s. 71), nie eksponuje tego elementu, który wydaje się mieć fundamentalne znaczenie w ramach pro-wadzonych rozważań. Moim zdaniem, warto zauważyć nastę-pującą prawidłowość: zasady prawa nie formułują obowiązku określonego zachowania w danych okolicznościach, lecz naka-zują realizację wartości5_{. Zatem podstawową funkcją zasad jest}

wskazanie wzoru postępowania wywodzonego bezpośrednio z treści wartości objętej ochroną prawną. Innymi słowy, pomi-nięcie w recenzowanej książce motywacji dotyczącej zasadno-ści wprowadzenia triady pojęć (wartość, interes, zasada prawa) może skutkować powstaniem wątpliwości dotyczącej tego, czy

4 _{Oczywiście nie można nie zauważyć, że w płaszczyźnie}

normatyw-nej wyważaniu podlegają interesy, na co wskazuje chociażby art. 7 in fine ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego, Dz. U. z 2000 Nr 98, poz. 1071 ze zm.

5 _{Zob. M. Kordela, Zasady prawa jako normatywna postać wartości, „Ruch}

Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny” 2006, nr 1, s. 47–48.

©

C

op

yri

gh

t

nięcie w nięcie w ści wpr ści wpr może może

by

eści wartości eści wartości nięcie w nięcie w

W

yd

aw

ni

ct

w

o

rozważań. Moim zdaniem, warto zauważyć rozważań. Moim zdaniem, warto zauważyć nastę-prawidłowość:

prawidłowość: eślonego zachowania zachowania

realizację wartości realizację wartości wskazanie wzoru wskazanie wzoru eści wartości eści wartości

N

au

ko

w

e

wywodzić wywodzić – – s.s. 71), 71),

y wydaje się mieć fundamentalne znaczenie w y wydaje się mieć fundamentalne znaczenie w

rozważań. Moim zdaniem, warto zauważyć rozważań. Moim zdaniem, warto zauważyć

nastę-U

ni

w

ersyt

et

u

sjologicznego”. sjologicznego”. uwagi należy uwagi należy przyjęta przez przyjęta przez

, posiadające określoną treść normatywną , posiadające określoną treść normatywną

wywodzić wywodzić

Mi

ko

ej Autor analizuje tzw. Autor analizuje tzw. administracyjnego administracyjnego sjologicznego”. sjologicznego”.

á

Autor analizuje tzw. Autor analizuje tzw.

aj

a

państwowej. państwowej. Autor analizuje tzw. Autor analizuje tzw.

Ko

pe

rn

ika

również konflikt wy-„ważenia” pierwotnie dotyczy wartości „ważenia” pierwotnie dotyczy wartości

niezwykle ważnej niezwykle ważnej publikacji Z. publikacji Z. Cieślaka państwowej. Zagadnienia państwowej. Zagadnienia

w

również konflikt również konflikt wy-„ważenia” pierwotnie dotyczy wartości

To

ru

ni

u

przez przez również konflikt również konflikt

wy-1/2012

w istocie cały wywód nie mógłby być prowadzony w ramach od-wołania się do jednej tylko kategorii, a mianowicie – wartości.

Niewątpliwie cennym spostrzeżeniem zawartym w cy jest identyfikacja reguł wskazujących pożądany przez pra-wodawcę – tak konstytucyjnego, jak i zwykłego – kierunek stanowienia i stosowania prawa w odniesieniu do ochrony przyrody w lokalnym planowaniu przestrzennym. W tym za-kresie Autorka wyróżnia zasady: zrównoważonego rozwoju, demokratycznego państwa prawnego, ochrony zintegrowanej (kompleksowości), przezorności, prewencji, planowości, ładu przestrzennego, ochrony innych wartości wysoko cenionych (rozdział IV), proporcjonalności (rozdział V) i władztwa plani-stycznego gminy (rozdział VI). Katalog ten odczytuję jako zbiór wytycznych związanych z „wyważaniem interesów prywatnych i interesu publicznego” w planowaniu przestrzennym. Dodatko-wo uważam za zasadne jego uzupełnienie w szczególności o za-sadę dobra wspólnego (art. 1 Konstytucji6_{). Jak bowiem podnosi}

się w literaturze, jej wprowadzenie do ustawy zasadniczej „pod-kreśla potrzebę odpowiedniego wyważenia i takiego zbilanso-wania konieczności ochrony praw jednostkowych i zbiorowych z koniecznością zapewnienia odpowiedniego funkcjonowania życia społecznego, aby «dobro wspólne» mogło być realizowa-ne”7_{. Tym samym również z zasady dobra wspólnego należy}

wyprowadzać dyrektywy dotyczące wyważania wartości przez organy stanowiące i stosujące prawo o lokalnym planowaniu przestrzennym. Na konsekwencje wynikające z art. 1 Konsty-tucji, a dotyczące kierunku rozstrzygania kolizji wartości przez prawodawcę zwrócił uwagę w szczególności sędzia Z. Cieślak w zdaniu odrębnym do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 20 kwietnia 2011 r. o sygn. Kp 7/098_.

6 _{Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r.,}

Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.

7 _{M. Zubik, Refleksje nad „dobrem wspólnym” jako pojęciem} konstytucyj-nym, [w:] Prawo a polityka. Materiały z konferencji Wydziału Prawa i Admini-stracji Uniwersytetu Warszawskiego, która odbyła się 24 lutego 2006 roku, pod

red. M. Zubika, Warszawa 2007, s. 401.

8 _{OTK ZU 2011, nr 3/A, poz. 26; por. też niezwykle interesującą}

mo-nografię M. Piechowiaka, Dobro wspólne jako fundament polskiego porządku

konstytucyjnego, Warszawa 2012.

©

C

op

yri

gh

t

20 20 kwietnia 2011kwietnia 2011

by

prawodawcę zdaniu zdaniu kwietnia 2011

W

yd

aw

ni

ct

w

o

dyrektywy dyrektywy organy stanowiące i organy stanowiące i przestrzennym. Na przestrzennym. Na dotyczące dotyczące prawodawcę prawodawcę zdaniu

N

au

ko

w

e

konieczności ochrony praw jednostkowych i zapewnienia

zapewnienia

, aby «dobro wspólne» mogło być , aby «dobro wspólne» mogło być realizowa-. Tym samym również z

. Tym samym również z ektywy ektywy

U

ni

w

ersyt

et

u

uzupełnienie uzupełnienie 1 Konstytucji 1 Konstytucji66_{). ).} owadzenie do ustawy owadzenie do ustawy kreśla potrzebę odpowiedniego wyważenia i kreśla potrzebę odpowiedniego wyważenia i

konieczności ochrony praw jednostkowych i konieczności ochrony praw jednostkowych i

zapewnienia odpowiedniego

Mi

ko

interesów przestrzennym. przestrzennym. uzupełnienie w uzupełnienie w

á

interesów interesów przestrzennym. przestrzennym.

aj

a

(rozdział VI). Katalog ten odczytuję jako zbiór (rozdział VI). Katalog ten odczytuję jako zbiór

interesów interesów przestrzennym.

Ko

pe

rn

ika

(kompleksowości), przezorności, prewencji, planowości, ładu (kompleksowości), przezorności, prewencji, planowości, ładu , ochrony innych wartości wysoko cenionych , ochrony innych wartości wysoko cenionych

władztwa władztwa (rozdział VI). Katalog ten odczytuję jako zbiór (rozdział VI). Katalog ten odczytuję jako zbiór

w

, ochrony zintegrowanej , ochrony zintegrowanej (kompleksowości), przezorności, prewencji, planowości, ładu (kompleksowości), przezorności, prewencji, planowości, ładu

To

ru

ni

u

kresie Autorka wyróżnia zasady: zrównoważonego rozwoju, kresie Autorka wyróżnia zasady: zrównoważonego rozwoju, , ochrony zintegrowanej , ochrony zintegrowanej

1/2012

Ostatnia wątpliwość dotyczy określenia charakteru praw-nego planów ochrony obszarów chronionych. Zdaniem Autor-ki, ustalenia w nich zawarte nie mają mocy bezpośredniego obowiązywania wobec wszystkich podmiotów, w tym właści-cieli nieruchomości (s. 204). Ich skuteczność erga omnes zależy od ustanowienia przez właściwe organy przepisów zawierają-cych normy powszechnego stosowania (tamże). Dalej Autorka stwierdza, że normy zawarte w planie ochrony, w ustaleniach do miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, są zatem „normami o odroczonym stosowaniu”, przy czym wpro-wadzone w ustawie o ochronie przyrody pojęcie „ustaleń do planów miejscowych” należy interpretować rozszerzająco, identyfikując ich skuteczność również w stosunku do decy-zji o warunkach zabudowy (s. 206). Na tym tle, po pierwsze, nie zgadzam się z tezą, że normatywne ustalenia do planów miejscowych wynikające z planów ochrony nie mają walo-ru powszechnego obowiązywania; za takim ich charakterem przemawiają zarówno argumenty formalne, jak i merytorycz-ne (szerzej pisałem o tym w glosie do wyroku WSA w Białym-stoku z 24 stycznia 2008 r. o sygn. II SA/Bk9_{). Po drugie zaś,}

we wskazanym passusie dostrzec można pewną niespójność rozumowania: powyższe ustalenia nie obowiązują erga omnes, a jednocześnie stanowią podstawę wydania decyzji o warun-kach zabudowy kształtującej sytuację prawną jednostki usy-tuowanej „na zewnątrz” aparatu administracyjnego. W mojej ocenie, to ostatnie sformułowanie wskazuje na „klasyczną” ce-chę aktów prawa powszechnie obowiązującego.

Pomimo tych kilku uwag o charakterze polemicznym (wy-nikających z występowania naturalnych różnic poglądów osób biorących udział w dyskursie) ogólna konkluzja po lekturze książki Pani Dr Anny Fogel jest następująca: recenzowana pra-ca zasługuje na szczególną uwagę i powinna stać się znaczącą pozycją w dorobku polskiej doktryny prawa administracyjne-go (w szczególności prawa o planowaniu i zaadministracyjne-gospodarowaniu przestrzennym oraz prawa ochrony środowiska).

9 _{„Kwartalnik Prawa Publicznego” 2010, nr 1–2, s. 273–276.}

©

C

op

yri

gh

t

nikających nikających biorących biorących

książki Pani Dr Anny Fogel jest następująca: recenzowana książki Pani Dr Anny Fogel jest następująca: recenzowana pra-ca

by

Pomimo tych kilku uwag o Pomimo tych kilku uwag o nikających nikających

W

yd

aw

ni

ct

w

o

stanowią stanowią

zabudowy kształtującej sytuację prawną jednostki zabudowy kształtującej sytuację prawną jednostki

usy-„na zewnątrz” „na zewnątrz” to ostatnie to ostatnie

chę aktów prawa powszechnie obowiązującego chę aktów prawa powszechnie obowiązującego

Pomimo tych kilku uwag o Pomimo tych kilku uwag o

N

au

ko

w

e

. o . o

dostrzec można pewną niespójność dostrzec można pewną niespójność rozumowania: powyższe ustalenia nie obowiązują

rozumowania: powyższe ustalenia nie obowiązują stanowią stanowią

U

ni

w

ersyt

et

u

ochrony ochrony obowiązywania; za takim obowiązywania; za takim

argumenty formalne, jak i argumenty formalne, jak i

glosie glosie do

sygn sygn

Mi

ko

tym tle, po pierwsze, tym tle, po pierwsze, że normatywne ustalenia do planów że normatywne ustalenia do planów

ochrony ochrony

tym tle, po pierwsze, tym tle, po pierwsze,

aj

a

stosunk stosunk

tym tle, po pierwsze, tle, po pierwsze,

Ko

pe

rn

ika

zagospodarowania przestrzennego, są przy czym przy czym wpro-przyrody pojęcie „ustaleń do przyrody pojęcie „ustaleń do pretować rozszerzająco, pretować rozszerzająco,

stosunk

stosunku do decy-u do decy-stosunk

stosunk

w

zagospodarowania przestrzennego, są zagospodarowania przestrzennego, są przy czym

wpro-To

ru

ni

u

ustaleniach ustaleniach zagospodarowania przestrzennego, są zagospodarowania przestrzennego, są