JAK PROWADZIĆ LEKCJĘ I W JAKI
SPOSÓB OCENIAĆ,
ABY UCZEŃ POSIADAŁ MOTYWACJĘ
DO ĆWICZEŃ
Dr Krzysztof Ludwik Sobolewski Mgr Zofia Wasilewska – Sobolewska
Prakseologia jest nauką o skutecznym
działaniu. Wychowanie fizyczne możemy
zaliczyć do modelu prakseologicznego,
ponieważ ma służyć optymalizacji procesu
nauczania i wychowania do kultury fizycznej.
Według S. Strzyżewskiego podstawowymi
częściami tego modelu są: społeczeństwo w
roli podmiotu, szkolnictwo jako narzędzie oraz
młodzież jako tworzywo.
Model ten musi zawsze być zgodny z ogniwami
schematu prakseologicznego, tzn.
• - diagnoza i prognoza (ustalanie potrzeb i
odpowiednich motywacji do działań w zależności od wieku);
• - programowanie i planowanie pracy (wytyczne ministerstwa oraz planowanie pracy ze strony
nauczyciela czyli plan dydaktyczno – wychowawczy dla danej klasy w poszczególnych etapach
edukacyjnych;
• - realizacji (wykonawstwo);
Praca nauczyciela zgodnie z nauką
prakseologii to szereg czynności dla
osiągnięcia konkretnych i korzystnych
skutków, czyli realizacją celów zarówno
doraźnych jak i prospektywnych
(zachowanie sprawności i zdrowia
społeczeństwa).
Według J. Poplucza do najważniejszych czynności nauczyciela należą:
• - czynności przygotowawcze, czyli umiejętności operowania przez nauczyciela formami organizacyjnymi oraz środkami dydaktycznymi;
• - czynności motywujące, polegają na wzbudzaniu
zainteresowań wykonywanymi działaniami (po co?, dlaczego?, i w jakim celu?). Czynności te mają walory charakterologiczne, moralne i społeczne. Kształtują własną postawę uczniów
wobec postawionych przed nimi zadań. Stawiają na
pierwszym miejscu zrozumienie celów tych zadań, a dotyczy to zwłaszcza uczniów również trudnych i niechętnych
wszelkim działaniom;
• - czynności informujące, tak słowne jak i ruchowe (pokaz),
dostosowane do wieku uczniów i ich umiejętności. Nauczyciel powinien stosować nowoczesne metody zadaniowe
umożliwiające uczniom samodzielne problemowe rozwiązywanie postawionych przed nimi zadań;
• - czynności kontrolne, prowadzą do oceny realizowanych
zadań, ich analizy oraz porównań z posiadanymi wzorami, przy czym bardzo istotnym jest stwarzanie warunków do
samooceny i samokontroli uczniów. Ma to istotne znaczenie – co przedstawia M. Demel „ponieważ wychowanie nie jest
metodą, a wychowanek nie jest biernym przedmiotem naszych zabiegów, powinniśmy dążyć do tego, aby postawić ucznia w roli świadomego współtwórcy swoich sukcesów”; • - czynności naprowadzające, czyli pomaganie uczniom w
samodzielnej pracy w nauczaniu nowych czynności ruchowych oraz nowych informacji;
• - czynności korekcyjne, czyli korygowanie powstających błędów;
• - czynności zabezpieczające, czyli bezpośrednio występujące na zajęciach ruchowych.
•
Spośród wymienionych przez J. Poplucza
czynności nauczycielskich najważniejszymi
wydają się czynności motywujące, gdyż
uruchamiają wewnętrzne przekonanie ucznia
do celowego podejmowania określonego
zadania i poprawiają jego wykonanie. Ażeby
uczeń mógł i chciał sprostać postawionym
zadaniom należy sprecyzować dokładnie co
chcemy osiągnąć.
Według S. Strzyżewskiego w skład struktury czynności motywacyjnych wchodzą następujące elementy:
• - wywołanie zainteresowania (ważność i przydatność);
• - indywidualne wywołanie potrzeby pracy nad zadaniami;
• - stosowanie dodatkowych bodźców motywujących (pochwała, uwaga, nakaz);
• - ocenianie wysiłku uczniów i zachęcenie ich do pokonywania trudności.
Ostatnim z tych elementów jest ocenianie ucznia, gdzie jego zaangażowanie powinno być najważniejszą
• Ocenianie jest procesem dochodzenia do
opinii o uczniu, klasie, szkole. Jest to proces
gromadzenia informacji, integralna część
procesu uczenia się i nauczania, powinno
służyć wspieraniu szkolnej kariery uczniów
i ich motywowaniu. Ocena z wychowania
fizycznego od wielu lat była w kręgu
zainteresowań zarówno teoretyków jak
i praktyków edukacji fizycznej.
• Wśród wielu zagadnień dotyczących ewaluacji
z wychowania fizycznego wysuwają się dwa
zasadnicze kryteria stanowiące jej podstawę.
Z jednej strony podstawą ewaluacji z wf jest
sprawność ucznia, jego umiejętności oraz
wiedza z drugiej jego zaangażowanie do
działań oraz zrozumienie sensu stałego
podnoszenia swojej sprawności fizycznej
i zdrowia oraz świadomej samooceny
i samokontroli działań z tych wiązanych.
W wielu szkołach w dalszym ciągu uwzględnia
się przede wszystkim wyniki testów,
sprawdzianów oraz zaangażowanie uczniów w
sport wyczynowy. To stanowi jak podaje
E. Gutowska - Wyrzykowska przyczynę
zniechęcania się większości uczniów
a zwłaszcza dziewcząt do aktywnego
uczestnictwa w zajęciach szkolnej kultury
fizycznej.
Ocenianie z wychowania fizycznego wg E. Czerskiej powinno dotyczyć obserwowanych zmian w osobowości ucznia ( fizycznych,
intelektualnych, emocjonalnych i społecznych ). Sposób oceniania zależy i wynika z nadrzędnych celów edukacji fizycznej, takich jak: • - rozwijanie zainteresowań różnymi formami aktywności sportowej i
rekreacyjnej dostosowanych do indywidualnych możliwości psychofizycznych ucznia,
• - rozwijanie inicjatywy i samodzielności w planowaniu i
organizowaniu czasu wolnego w środowisku rówieśniczym i rodzinnym,
• - wdrażanie do zdrowego stylu życia i samodoskonalenie do sprawności fizycznej na miarę swoich możliwości,
• - kształtowanie postaw sprzyjających cało-życiowej aktywności fizycznej (sporty całego życia),
• - wdrażanie do dbałości o prawidłową postawę ciała,
• - wdrażanie do systematycznej samokontroli i samooceny swojego rozwoju fizycznego.
Ogólnie znane są następujące sposoby oceniania według „Nowej szkoły dla nauczycieli i trenerów”:
• - intuicyjne, • - kryterialne,
• - oparte o założenia lub obowiązujące normy, • - oparte na modelu wzorca,
• - oparte o nauczycielskie standardy (wymagań i osiągnięć), • - oparte na poziomach wymagań programowych (pomiar
dydaktyczny),
• - w formie oceny opisowej,
• - w formie samooceny uczniów, • - mieszane.
Oceny spełniają dwie podstawowe funkcje:
a) klasyfikacyjną wyrażoną za pomocą umownego
symbolu i służącą ocenie zgodnie z pewna ustalona skalą;
• - w ramach tej funkcji możemy oceniać: poziom opanowania wiedzy w dłuższym dystansie; • - zróżnicowanie i selekcję uczniów ze względu na
dalsze ścieżki kształcenia;
• - osiągnięcia uczniów w porównaniu ze standardami;
b) diagnostyczną jako wspierającą szkolną karierę ucznia oraz monitorowanie jego postępów i określaniu jego indywidualnych potrzeb. Funkcja ta jest potrzebna przy: • - opisie rozwoju kompetencji ucznia,
• - rozpoznawaniu indywidualnych potrzeb każdego ucznia, • - porównywaniu efektywności programów nauczania,
• - określaniu efektywności stosowanych metod pracy, • - planowaniu procesu nauczania,
• - informacji zwrotnej dla ucznia i rodzica,
Biorąc pod uwagę funkcje oceniania i równocześnie sposoby oceniania jak również uwzględniając
nowoczesne trendy obowiązujące w kulturze fizycznej XXI wieku system oceniania ma za zadanie jak podaje E. Gutowska – Wyrzykowska: zachęcić ucznia do
efektywnego, systematycznego szkolnego wychowania fizycznego co oddziaływać będzie na zakres jego
umiejętności ruchowych i poziom sprawności fizycznej. Jednocześnie wzrastać będzie stan świadomości na
temat wartości ciała, zdrowia oraz kształcenia systemu osiągania sukcesów indywidualnych na miarę swoich możliwości, co docenione zostanie przez nauczyciela. Co zawierać powinien sposób oceniania konkretyzuje E. Czerska stwierdzając, że ocena powinna wynikać z
Reasumując wynika z tego, że do oceny nie powinny być brane wrodzone predyspozycje ucznia, ale przede
wszystkim jego postawa, zaangażowanie oraz świadomość konieczności stałego pomnażania
zdrowia oraz sprawności fizycznej na miarę swoich możliwości. Profesor T. Frołowicz przedstawia
hierarchię właściwości ucznia, które maja podlegać ocenie z wychowania fizycznego. Na pierwszym
miejscu znajduje się wysiłek wkładany przez ucznia w wywiązywaniu się z obowiązków wynikających ze
specyfiki wychowania fizycznego, a dalej poziom umiejętności i postęp w umiejętnościach
wynikających z realizowanego programu, poziom wiadomości oraz postęp w zasobie wiadomości wynikających z realizowanego programu wf.
• Wskaźnikami oceny wysiłku ucznia wg T. Frołowicza są:
• - udział i aktywność na lekcjach,
• - udział w obligatoryjnych pozalekcyjnych zajęciach z wychowania fizycznego,
• - udział w zajęciach nieobligatoryjnych,
• - wypełnianie funkcji organizacyjnych w czasie lekcji, zajęć obligatoryjnych i nieobligatoryjnych,
• - wykonywanie na rzecz szkoły prac w obrębie wychowania fizycznego.
• Tak więc, przedmiotowy system oceniania z
wychowania fizycznego, który budują nauczyciele we wszystkich szkołach, ażeby ocena była obiektywna powinien uwzględniać (wg materiałów „Nowej
szkoły”):
• - systematyczność udziału w zajęciach, • - aktywność na zajęciach,
• - działalność na rzecz sportu w szkole,
• - postęp w usprawnieniu odpowiednim do możliwości,
• - poziom wiedzy,
• - poziom umiejętności ruchowych odpowiedni do możliwości ucznia.
Ten nowoczesny system uwzględnia
możliwości, potrzeby oraz
zainteresowania ucznia i wymaga od
niego uczestnictwa w planowaniu i
organizowaniu procesu kształcenia oraz
stwarza możliwości realizowania
własnych pomysłów doceniając
• Literatura:
• Czerska E. Ocenianie w wychowaniu fizycznym. (referat wygłoszony na VI Sejmiku Szkolnej Kultury Fizycznej w 2004 r.), publikacja w Lider, 19 wrzesień 2005 [on line
http://www.lider.szs.pl/index.php]. • Demel M.
• Frołowicz T. Przedmiot i kryteria oceny z wychowania fizycznego. Lider 7-8.2012 s. 257-258.
• Gutowska – Wyrzykowska E. Problematyka oceny szkoły z WF. Wychowanie fizyczne i zdrowotne. Nr. 2, 2009 r.
• Poplucz J. Organizacja czynności nauczycielskich. Wyd. PZWS Warszawa 1972
• Strzyżewski S. Proces kształcenia i wychowania w kulturze fizycznej. Wyd. Wydawnictwa Szkolne I Pedagogiczne.
PYTANIA
1. Schemat prakseologiczny to ogniwa? A. Procesu nauczania.
B. Planowania pracy.
C. Całokształtu sprawnego i skutecznego działania nauczyciela.
2. Które czynności nauczyciela uważane są za najważniejsze ?.
A. Przygotowawcze. B. Motywujące
C. Kontrolne
3. Co rozumiesz przez motywację ucznia ? A. Zachęcanie do ćwiczeń.
B. Wzbudzanie zainteresowania wysiłkiem (po co? dlaczego? w jakim celu)
4. Co powinniśmy oceniać na lekcjach jako najważniejsze w świetle reformy wychowania fizycznego.
A. Sprawność fizyczną. B. Umiejętności.