Trzy główne jednostki stratygraficzne zostały zidentyfikowane w obrębie najpłytszych osadów środkowej części Zatoki Tajlandzkiej: górnoplejstoceńska sekwencja transgresywno-regresywna (Unit C), osady morskie poddane procesom laterytyzacji a następnie ponownie zalane przez morze (Unit B) oraz holoceńskie muły i iły morskie (Unit A). Nieciągłość erozyjna pomiędzy mułami jednostki A oraz niżejległymi skonsolidowanymi mułami jednostki B jest powierzchnią ravinementu (R1) powstałą podczas wczesnoholoceńskiej transgresji morskiej.
Zatoka Tajlandzka na głębokościach poniżej 50 m charakteryzuje się unikalną morfologią dna, cechującą się występowaniem systemu grzbietów i kopców mułowych, depresji oraz pockmarków. Procesy odwadniania osadu prowadzą do powstania licznych drobnych zagłębień w obrębie nieskonsolidowanych mułów. Długotrwała i względnie stała aktywność prądów przydennych stopniowo modyfikuje te formy początkowo wydłużając pockmarki, następnie zmieniając je w kanały, ostatecznie prowadząc do powstania rozległych pól grzbietów mułowych, elipsoidalnych kopców oraz rezydualnych, niezerodowanych jeszcze, połaci osadów mułowo-ilastych.
Kopce i grzbiety mułowe to pośredni etap rozwoju morfologii dna w erozyjnym reżimie hydrodynamicznym, gdzie etap początkowy to niezerodowane pokrywy współczesnych mułów i iłów morskich a etap końcowy to płaska zrównana powierzchnia dna. Występowanie tych form poniżej izobaty 50 m jest związane ze stratyfikacją wód i obecnością termohalokliny poniżej której cyrkulacja wód jest napędzana głównie przez prądy pływowe i gęstościowe.
“Morphology and origin of modern seabed features in the central basin of the Gulf of Thailand”
Three main stratigraphic units have been identified in the shallowest deposits of the central part of the Gulf of Thailand: an upper Pleistocene transgressive-regressive sequence (Unit C), marine sediments which were subjected to lateritization during the last glacial period and then flooding by the sea (Unit B), and Holocene marine muds and clays (Unit A). The erosional unconformity between soft marine muds of Unit A and underlying stiff silt of Unit B is a ravinement surface (R1) associated with early Holocene marine transgression.
In water depths beyond 50 m, the Gulf of Thailand displays unique seafloor morphology, which is typified by the occurrence of elongated soft-mud mounds and depressions, as well as numerous pockmarks. Sediment dewatering has led to the formation of numerous pits and pockmarks within the unconsolidated muds. The superimposed, long-term erosive activity of bottom currents modify gradually these features into small elongated pockmarks, long runnels and depressions, and ultimately into large fields of elongated mud mounds and ridges, as well as residual fragments of as yet un-eroded mud and clay sheets.
Mud mounds represent a half-way stage in the spectrum of erosionally-controlled seabed morphology, encompassing continuous mud sheets at one end and isolated mud residues at the other. The occurrence of these features below the 50 m isobath reflects water stratification at a thermohalocline separating two water layers with different physical properties. The bottom circulation operating within the lower water layer is interpreted to reflect a combination of tidal and density-driven currents.
