Medycyna Wet. 2011, 67 (2) 101
Artyku³ przegl¹dowy Review
Krêgowce w drodze ewolucji odziedziczy³y po swych przodkach komórki odpornociowe fagocytar-ne i cytotoksyczfagocytar-ne, stanowi¹ce podstawê ich odpor-noci wrodzonej, natomiast ich nowym nabytkiem s¹ limfocyty, uczestnicz¹ce w tzw. odpornoci nabytej. Gady, podobnie jak i inne krêgowce, s¹ w stanie od-powiadaæ na zaka¿enie typow¹ swoist¹ odpowiedzi¹ immunologiczn¹, zarówno ze strony immunokompe-tentnych limfocytów T, jak i B (5, 9, 18, 36), jednak¿e repertuar generowanych przeciwcia³ ró¿ni siê od tych, wystêpuj¹cych u ssaków czy choæby ptaków. W ostat-nich latach orodki badawcze zwróci³y szczególn¹ uwagê na tê gromadê zwierz¹t, jako jedn¹ z ostatnich, która do tej pory nie zosta³a dok³adnie opisana i, byæ mo¿e, stanowi brakuj¹ce ogniwo do pe³nego zrozu-mienia ewolucji immunoglobulinowych genów (1, 4, 40). Dodatkowo do wa¿nych cech wp³ywaj¹cych na rozwój odpowiedzi immunologicznej, ró¿ni¹cych gady od innych krêgowców, nale¿¹: zrogowacia³y naskórek pokryty ³uskami, tarczkami czy p³ytkami, linienie, roz-wój embrionalny zarodków w jajach b¹d organizmie samicy oraz zmiennocieplnoæ. Odpowied immuno-logiczna, bêd¹ca efektem pobudzenia uk³adu odpor-nociowego, podlega tak¿e bardzo z³o¿onej kontroli genetycznej. Geny koduj¹ce zdolnoæ odpowiedzi znaj-duj¹ siê w g³ównym kompleksie zgodnoci tkanko-wej. U wszystkich gadów wykryto geny koduj¹ce bia³-ka MHC klasy I i II (15, 16, 22, 23).
Wród narz¹dów limfatycznych u gadów mo¿emy wyró¿niæ: grasicê, ledzionê (ryc. 1, 2), szpik kostny oraz skupiska tkanki limfatycznej znajduj¹ce siê w ob-rêbie b³ony luzowej przewodu pokarmowego (GALT, gut-associated lymphoid tissue), uk³adu moczowego i kloaki (u ¿ó³wi, wê¿y tworz¹ce kompleks kloakalny, którego wielkoæ zale¿y od temperatury otoczenia, zdecydowanie zmniejsza siê zim¹) (13, 21). U niektó-rych gatunków gadów limfocyty spotyka siê równie¿ w rejonie podtorebkowym w¹troby. Grasica powstaje podczas rozwoju embrionalnego i tak samo jak u ssa-ków dochodzi do jej inwolucji wraz z wiekiem; do-datkowo u gadów mamy do czynienia z inwolucj¹ przejciow¹, która ma miejsce np. w niskiej tempera-turze otoczenia (13, 24). ledziona zbudowana jest z miazgi bia³ej i czerwonej, w jej komponentach do-chodzi do proliferacji limfocytów pod wp³ywem stymulacji antygenowej (7, 8, 32, 38). W badaniach Borysenko (7) przeprowadzonych u ¿ó³wi wykazano, i¿ pod wp³ywem stymulacji antygenowej w 5. dniu od podania antygenu (KLH, keyhole limpet hemocyanin) w obrêbie miazgi bia³ej ledziony obecne s¹ skupienia limfoblastów, których liczba wzrasta³a oko³o 8. dnia. Z kolei oko³o 20.-25. dnia od zastosowanego antyge-nu liczba limfoblastów w obrêbie miazgi bia³ej mala³a, natomiast zauwa¿ono wzrost liczby komórek plazma-tycznych w obrêbie miazgi czerwonej ledziony. Wy-kazano tak¿e obecnoæ komórek uk³adu
odpornocio-Izotypy przeciwcia³ wystêpuj¹ce u gadów
z uwzglêdnieniem ewolucji genów
immunoglobulinowych
KLAUDIA CHRZ¥STEK, TOMASZ PIASECKIKatedra Epizootiologii z Klinik¹ Ptaków i Zwierz¹t Egzotycznych Wydzia³u Medycyny Weterynaryjnej UP, Pl. Grunwaldzki 45, 50-366 Wroc³aw
Chrz¹stek K., Piasecki T.
Reptilian isotypes of antibodies from the aspect of the evolution of the immunoglobulin gene
Summary
Antibodies (immunoglobulins, Ig) were first discovered in mammals, as IgM, IgD, IgG, IgE and IgA. These molecules are responsible for humoral immunity. The reptiles are the last major group of vertebrates in which the organization of the IgH locus and its encoded Ig H chain isotypes has not been well characterized. The reptile expresses three Ig H chain isotypes (IgM, IgD and IgY). The presence of the delta gene demonstrates an evolutionary continuity of IgD. Interestingly. A new study of the leopard gecko shows the presence of a gene that is the orthologue of IgA and IgX.
Medycyna Wet. 2011, 67 (2) 102
wego (immunoblastów, komórek plazmatycznych, makrofagów) w zatokach ledzionowych. Mo¿na za-tem stwierdziæ, ¿e pod wp³ywem stymulacji antyge-nowej dochodzi do silnej odpowiedzi immunologicz-nej objawiaj¹cej siê proliferacj¹, ró¿nicowaniem i mig-racj¹ limfocytów. Jednak¿e wystêpuje pewna ró¿nica w odpowiedzi ze strony komórek limfocytarnych w po-równaniu z ssakami: odpowied ze strony komórek limfatycznych zauwa¿ono jedynie w temperaturze 30°C. Przeprowadzone przez autora badania w tem-peraturze 10°C nie wykaza³y ¿adnych zmian w obrê-bie ledziony, co wiadczyæ mo¿e o immunosupresyj-nym dzia³aniu niskiej temperatury (7).
Immunoglobuliny
Immunoglobuliny (Ig) za porednictwem recepto-rów b³onowych dla fragmentów Fc (FcR) mog¹ byæ zwi¹zane z powierzchni¹ wielu komórek, jednak¿e tylko na limfocytach B s³u¿¹ jako receptory wi¹¿¹ce antygen (BCR). Za syntezê receptorów immunoglo-bulinowych i wolnych przeciwcia³ odpowiadaj¹ ró¿ne mRNA. Powstaj¹ one w drodze modyfikacji pierwot-nego transkryptu. Receptory immunoglobulinowe da-nego limfocytu B maj¹ identyczne z wolnymi Ig czê-ci zmienne, ró¿ni¹ siê natomiast budow¹ czêczê-ci
sta-³ych ³añcuchów ciê¿kich. Oddzielne egzony koduj¹ poszczególne domeny ³añcuchów ciê¿kich. Ostatni egzon jest po³¹czony z odcinkiem S kodu-j¹cym krótki aminokwasowy frag-ment, który wystêpuje tylko na prze-ciwcia³ach uwalnianych z komórki, natomiast odcinki M koduj¹ ródb³o-nowe oraz wewn¹trzkomórkowe frag-menty wystêpuj¹ce tylko w recepto-rach Ig. Czêæ zmienna ³añcucha lek-kiego jest kodowana przez dwa seg-menty genowe: V (variable) i J (joi-ning), a ³añcucha ciê¿kiego przez trzy: V, D (diversity) i J. Oddalone s¹ one od segmentu C-koduj¹cego czêci sta-³e Ig. Dziêki temu, ¿e istnieje wiele wariantów genów V, D, J w genomie, przypadkowe ich ³¹czenie zwiêksza ró¿norodnoæ immunoglobulin (1-3, 20, 31, 33). I tak, na przyk³ad, w ba-daniach Turchin i wsp. (33) wykaza-no, ¿e u ¿ó³wi wystêpuje pojedynczy IgH locus z wieloma genomowymi segmentami VH oraz jeden C mu gen. Przy u¿yciu metod biologii moleku-larnej, wykorzystuj¹c VDJ rearan¿a-cjê genów dla IgM ³añcucha ciê¿kie-go wykazano, ¿e jedno zwierzê po-siada 32 unikalne segmenty VDJ, co w efekcie daje 22 warianty sekwen-cji dla IgM ³añcucha ciê¿kiego. Ta stosunkowo niewielka liczba kombi-nacji mo¿e sugerowaæ istnienie wielu sekwencji dla fragmentu J lub modyfikacji somatycznych w regio-nie zmiennym. Ró¿norodnoæ syntetyzowanych prze-ciwcia³ jest niezwykle wa¿na, bowiem warunkuje specyficzn¹ odpowied immunologiczn¹ przeciwko konkretnym patogenom zasiedlaj¹cym organizm.
Ig zosta³y po raz pierwszy odkryte i opisane u ssa-ków jako: IgM, IgD, IgG, IgE i IgA. U ptassa-ków wystê-puj¹: IgM, IgY, IgA, z kolei u p³azów mo¿emy wyró¿-niæ piêæ izotopów: IgM, IgY, IgX, IgD, IgF (najlepiej opisane u Xenopus) (25, 30, 39). Ró¿ni¹ siê one wiel-koci¹, sk³adem aminokwasów, zawartoci¹ wêglowo-danów, ³adunkiem. Podstawow¹ struktur¹ wszystkich Ig jest jednostka sk³adaj¹ca siê z dwóch identycznych lekkich i dwóch identycznych ciê¿kich ³añcuchów polipeptydowych po³¹czonych wi¹zaniem dwusiarcz-kowym. Ró¿norodnoæ w obrêbie klas i podklas (któ-ra pojawi³a siê póno w ewolucji) okrela siê jako zmiennoæ izotypow¹. Wszystkie krêgowce posiadaj¹ Ig, które sw¹ struktur¹ przypominaj¹ wystêpuj¹ce u ssaków IgM (14). Jej struktura podczas ewolucji uleg³a tylko nieznacznym zmianom. Ten typ Ig posia-da cztery domeny w regionie sta³ym (CH1, CH2, CH3, CH4), a ka¿dy z nich zbudowany jest z co najmniej 100 aminokwasów. Mo¿na j¹ znaleæ zarówno u ryb Ryc. 2. Legwan zielony (Iguana iguana): a ¿o³¹dek, b woreczek ¿ó³ciowy, c
ledziona, d w¹troba
Ryc. 1. U wiêkszoci gatunków wê¿y ledziona, trzustka i woreczek ¿ó³ciowy two-rz¹ triadê i le¿¹ przy tylnym biegunie ¿o³¹dka (w¹¿ zbo¿owy Pantherophis gutta-tus: a ¿o³¹dek, b woreczek ¿ó³ciowy, c ledziona, d trzustka)
Medycyna Wet. 2011, 67 (2) 103
chrzêstnoszkieletowych, jak i u ssaków (6, 17, 33). Uwa¿a siê, ¿e inne klasy przeciwcia³ powsta³y w dro-dze rekombinacji IgM, jednak w dostêpnej literaturze mo¿na równie¿ spotkaæ siê z badaniami, które suge-ruj¹, ¿e IgD powsta³a w tym samym czasie b¹d jest nawet ewolucyjnie starsza ni¿ IgM (17, 28). Za tym stwierdzeniem przemawia fakt odkrycia ortologicz-nych domen charakterystyczortologicz-nych dla IgW u p³aza X. tropicans w miejscu, gdzie wystêpuj¹ domeny dla czêci sta³ych IgD (28, 39). Dotychczas uwa¿ano, ¿e IgW, nazywana czasem preewolucyjn¹ lini¹ immuno-globulin, wystêpuje jedynie u ewolucyjnie prymityw-nych zwierz¹t (29). Wykazanie jej obecnoci u p³a-zów oraz koekspresja na powierzchni limfocytów z IgM potwierdza hipotezê, ¿e de facto IgW mo¿e byæ primitywn¹ form¹ IgD. Jeli ta teoria okaza³aby siê trafna, wtedy mo¿na za³o¿yæ, ¿e IgD jest ewolucyjnie starsza ni¿ IgM (28, 39). Dodatkowo u p³azów poja-wiaj¹ siê dwie, inne ni¿ u ssaków, immunoglobuliny: IgY oraz IgX. Wystêpuj¹ca u Xenopus IgY zbudowa-na jest z czterech domen w obrêbie regionu sta³ego i uwa¿ana jest za funkcjonalny homolog wystêpuj¹-cego u ssaków IgG (34). Natomiast IgX najczêciej wystêpuje w obrêbie b³ony luzowej jelit, jako analog wystêpuj¹cego u ssaków IgA (27). Wszystkie te mo-leku³y s¹ odpowiedzialne za humoraln¹ odpowied immunologiczn¹, a tym samym zaanga¿owane w obro-nê przeciwko czynnikom zakanym (14).
Gady s¹ ostatni¹ grup¹ krêgowców, u których orga-nizacja locus IgH (C) oraz kodowanie IgH izotypów nie by³y dostatecznie scharakteryzowane. IgH locus to region w obrêbie chromosomu, gdzie znajduj¹ siê geny koduj¹ce czêci sta³e Ig. Najnowsze badania Wei i wsp. (35), wykonywane u jaszczurek Anolis caroli-nes sugeruj¹, ¿e gady posiadaj¹ trzy ró¿ne IgH (C), które koduj¹ czêci sta³e immunoglobulin IgM, IgD i IgY natomiast brak jest regionu dla czêci sta³ej ³añ-cucha alpha IgA.
IgM
Wystêpowanie IgM u gadów wykazano u ¿ó³wi, gekonów, kajmanów (10, 12, 33). Konwencjonalna IgM sk³ada siê z podstawowych jednostek cztero³añ-cuchowych, ³añcuch ciê¿ki tworz¹ cztery domeny (4C(H) domeny). Wystêpuj¹ dwa typy: sekrecyjna oraz powierzchniowa IgM; transkrypt koduj¹cy krótk¹ po-wierzchown¹ glikoproteinê wykazuje brak pierwszych dwóch (transmembranowych) C(H) domen (VDJ--C(H)3-C(H)4). Powsta³ on w wyniku alternatywnego z³¹czenia mRNA ³añcucha ciê¿kiego (35). Podczas rozwoju embrionalnego Ig te pojawiaj¹ siê jako pierw-sze, ju¿ w 7. dniu po zap³odnieniu (37).
Ig D
Obecnoæ genu koduj¹cego ³añcuch ciê¿ki delta Ig u jaszczurek wiadczy o ewolucyjnej kontynuacji IgD poprzez ró¿ne gatunki zwierz¹t, pocz¹wszy od ryb do ssaków, brak jej natomiast u ptaków. Powierzchniowa
IgD, podobnie jak IgM, pe³ni rolê receptorów w doj-rza³ych limfocytach B. Charakteryzuje siê wystêpo-waniem 11 C(H) domen, tylko cztery pierwsze s¹ u¿y-wane podczas ekspresji powierzchniowych IgD (35). Immunoglobuliny IgD mo¿na spotkaæ pocz¹wszy od 10. dnia rozwoju zarodkowego; ich poziom, tak samo jak IgM, stopniowo wzrasta od 30. dnia po zap³odnie-niu (37).
Ig Y
IgY, podobnie jak u p³azów czy ptaków zbudowane s¹ z czterech domen w obrêbie regionu sta³ego. U ga-dów wystêpuje tak¿e krótka izoforma IgY z dwiema C(H) domenami (35). W badaniach Xu i wsp. (37) przeprowadzanych u ¿ó³wi wykazano, ¿e podczas roz-woju embrionalnego brak jest ekspresji IgY.
W pierwszym dniu ¿ycia ekspresja IgM oraz IgD jest najwiêksza w obrêbie ledziony, nerek i krwi. Natomiast w 15. dniu obecnoæ IgM oraz IgD mo¿na wykazaæ dodatkowo w jelicie, w¹trobie i ¿o³¹dku. Kontrastuje to z brakiem IgY do 90. dnia, które poja-wiaj¹ siê dopiero w 180. dniu obserwacji w ledzio-nie, nerkach. Wykazanie du¿ej iloci IgM, IgD, IgY w tych narz¹dach mo¿e wiadczyæ o ich znacz¹cej roli w proliferacji limfocytów B oraz jako miejsca prezen-tacji antygenów (37).
Przeciwcia³a podobne do Ig A
Interesuj¹cym wydaje siê fakt, ¿e w badaniach Wei i wsp. (35), nie stwierdzono obecnoci IgH (C) locus dla czêci sta³ej ³añcucha alpha IgA. Natomiast w ba-danich Deza i wsp. (10, 11) wykazano obecnoæ prze-ciwcia³ posiadaj¹cych ewolucyjne podobieñstwo do ptasich i wystêpuj¹cych u ssaków IgA. Powsta³y one najprawdopodobniej w procesie rekombinacji pomiê-dzy IgY a IgM (dwie pierwsze domeny CH1 i CH2 s¹ homologiczne z CH1 i CH2 IgY, natomiast domeny CH3 i CH4 z domenami CH3 i CH4 IgM). Autorzy wykazali tak¿e ich wysok¹ koncentracje w obrêbie b³ony luzo-wej jelit (11, 12).
Podsumowuj¹c, gady w odpowiedzi na ró¿nego typu antygeny s¹ w stanie wykorzystywaæ wiele mechaniz-mów efektorowych uk³adu odpornociowego, w tym tak¿e endogennie syntetyzowaæ przeciwcia³a. Odpo-wied humoralna, rodzaj syntetyzowanych Ig ró¿ni siê od innych krêgowców. W ubieg³ym stuleciu uwa¿ano, ¿e jedynymi wystêpuj¹cymi u gadów izotypami Ig s¹ IgM oraz IgY. Obecnie najnowsze badania (10-12, 35, 37) wskazuj¹ równie¿ na obecnoæ przeciwcia³ klasy IgD oraz przeciwcia³ podobnych do IgA. Powy¿sze dane u³atwiaj¹ zrozumienie teorii ewolucji Ig genów.
Pimiennictwo
1.Ambrosius H.: Developmental aspects of immunoglobulins and antibodies. Altex 1996, 10, 4.
2.Anderson M., Amemiya C., Luer C., Litman R., Rast J., Niimura, Y., Litman G.: Complete genomic sequence and patterns of transcription of a member of an unusual family of closely related, chromosomally dispersed Ig gene clusters in Raja. Int. Immunol. 1994, 6, 1661-1670.
Medycyna Wet. 2011, 67 (2) 104
3.Anderson M. K., Strong S. J., Litman R. T., Luer C. A., Amemiya C. T., Rast J. P., Litman G. W.: A long form of the skate IgX gene exhibits a striking resemblance to the new shark IgW and IgNARC genes. Immunogenetic 1999, 49, 56-67.
4.Aveskogh M., Hellman L.: Evidence for an early appearance of modern post--switch isotypes in mammalian evolution: cloning of IgE, IgG, and IgA from the marsupial Monodelphis domestica. Eur. J. Immunol. 1998, 28, 2738-2750. 5.Badir N., Afifi A., El Ridi R.: Cell-mediated immunity in the gecko, Tarentola
annularis. Folia Biol. (Praha) 1981, 27, 28-36.
6.Belov K., Hellman L., Cooper D. W.: Characterisation of echidna IgM pro-vides insights into the time of divergence of extant mammals. Dev. Comp. Immunol. 2002, 26, 831-839.
7.Borysenko M.: Changes in spleen histology in response to antigenic stimu-lation in the snapping turtle, Chelydra serpentina. J. Morphol. 1976, 149, 224-241.
8.Borysenko M.: Ultrastructural analysis of normal and immunized spleen of the snapping turtle, Chelydra serpentina. J. Morphol. 1976, 149, 243-263. 9.Cray C., Varella R., Bossart G. D., Lutz P.: Altered in vitro immune
respon-ses in green turtles (Chelonia mydas) with fibropapillomatosis. J. Zoo Wild. Med. 2001, 32, 436-440.
10.Deza F. G., Espinel C. S.: IgD in the reptile leopard gecko. Mol. Immunol. 2008, 45, 3470-3476.
11.Deza F. G., Espinel C. S., Benetez J. V.: A novel IgA-like immunoglobulin in the reptile Eublepharis macularius. Dev. Comp. Immunol. 2007, 31, 596-605. 12.Deza F. G., Espinel C. S., Mompó S. M.: The immunoglobulin heavy chain locus in the reptile Anolis carolinensis Molecular Immunology 2009, 46, 1679-1687.
13.El Ridi R., El Deeb S., Zada S.: The gut associated lymphoepitelial tissue (GALT) of lizard and snake. Aspects of Developmental and Comparative Immunology. Vol. 1. Pergamon Press, New York 1980, 233-239.
14.Flajnik M. F.: Comparative analyses of immunoglobulin genes: surprise and portents. Nat. Rev. Immunol. 2002, 2, 688-698.
15.Glaberman S., Du Pasquier L., Caccone1 A.: Characterization of a Nonclas-sical Class I MHC Gene in a Reptile, the Gala´pagos Marine Iguana (Am-blyrhynchus cristatus) PLoS One. 2008, 3, e2859.
16.Glaberman S., Maria A. Moreno, Caccone A.: Characterization and evolu-tion of MHC class II B genes in Gala´pagos marine iguanas (Amblyrhynchus cristatus). Dev. Comp. Immunol. 2009, 33, 939-947.
17.Greenberg A. S., Hughes A. L., Guo J., Avila D., McKinney E. C., Flajnik M. F.: A novel chimeric antibody class in cartilaginous fish: IgM may not be the primordial immunoglobulin. Eur. J. Immunol. 1996, 26, 1123-1129. 18.Herbst L. H., Klein P. A.: Monoclonal antibodies for the measurement of
class-specific antibody responses in the green turtle, Chelonia mydas. Vet. Immunol. Immunopathol. 1995, 46, 317-335.
19.Hsu E.: The variation in immunoglobulin heavy chain constant regions in evolution. Semin Immunol. 1994, 6, 383-391.
20.Hsu E., Pulham N., Rumfelt L., Flajnik F.: The plasticity of immunoglobulin gene systems in evolution: Immunol Rev. 2006, 210, 8-26.
21.Hussein M. F., Badir N., el-Ridi R., Akef M.: Effect of seasonal variation on lymphoid tissues of the lizards, Mabuya quinquetaeniata Licht. and Uroma-styx aegyptia Forsk. Dev. Comp. Immunol. 1978, 2, 469-478.
22.Kasahara M., Flajnik M. F., Ishibashi T., Natori T.: Evolution of the major histocompatibility complex: a current overview. Transpl. Immunol. 1995, 3, 1-20.
23.Kaufman J., Skjoedt K., Salomonsen J.: The MHC molecules of nonmam-malian vertebrates. Immunol Rev. 1990, 113, 83-117.
24.Leceta J., Zapata A.: Seasonal changes in the thymus and spleen of the turtle, Mauremys caspica. A morphometrical, light microscopical study. Dev. Comp. Immunol. 1985, 9, 653-668.
25.Lundgvist M. L., Middleton D. L., Radford C., Warr G. W., Magor K. E.: Immunoglobulins of the non-galliform birds: antibody expression and reper-toire in the duck. Dev. Comp. Immunol. 2006, 30, 93-100.
26.Mead K. F., Borysenko M.: Surface immunoglobulin on granular and agra-nular leukocytes in the thymus and spleen of the snapping turtle, Chelydra serpentina. Dev. Comp. Immunol. 1984, 8, 109-120.
27.Mussmann R., Du Pasquier L., Hsu E.: Is Xenopus IgX an analog of IgA? Eur. J. Immunol. 1996, 26, 2823-2830.
28.Ohta Y., Flajnik M. F.: IgD, like IgM, is a primordial immunoglobulin class perpetuated in most jawed vertebrates. Proc. Natl. Acad. Sci. USA 2006, 103, 10723-10728.
29.Ota T., Rast J. P., Litman G. W., Amemiya C. T.: Lineage-restricted retention of a primitive immunoglobulin heavy chain isotype within the Dipnoi reveals an evolutionary paradox. Proc. Natl. Acad. Sci. USA 2003, 100, 2501-2506. 30.Schaerlinger B., Bascove M., Frippiat J. P.: A new isotype of immunoglobu-lin heavy chain in the urodeleamphibian Pleurodeleswaltl predominantly expressed in larvae. Mol. Immunol. 2008, 45, 776-786.
31.Thompson C. B.: New insights V(D)J recombination and its role In the evolution of the immune system. Immunity 1995, 3, 531-539.
32.Tomonaga S., Zhang H., Kobayashi K., Fujii R., Teshima K.: Plasma cells in the spleen of the Aleutian skate, Bathyraja aleutica. Arch. Histol. Cytol. 1992, 55, 287-294.
33.Turchin A., Hsu E.: The generation of antibody diversity in the turtle. J. Im-munol. 1996, 156, 3797-805.
34.Warr G. W., Magor K. E., Higgins D. A.: IgY: clues to the origins of modern antibodies. Immunol. Today 1995, 16, 392-398.
35.Wei Z., Wu Q., Ren L., Hu X., Guo Y, Warr G. W., Hammarström L., Li N., Zhao Y.: Expression of IgM, IgD, and IgY in a reptile, Anolis carolinensis. J. Immunol. 2009, 183, 3858-3864.
36.Work T. M., Balazs G. H., Rameyer R. A., Chang S. P., Berestecky J.: Asses-sing humoral and cell-mediated immune response in Hawaiian green turtles, Chelonia mydas. Vet. Immunol. Immunopathol. 2000, 74, 179-194. 37.Xu Z., Wang G. L., Nie P.: IgM, IgD and IgY and their expression pattern in
the Chinese soft-shelled turtle Pelodiscus sinensis. Mol. Immunol. 2009, 46, 2124-2132.
38.Zapata A., Leceta J., Barrutia M. G.: Ultrastructure of splenic white pulp of the turtle, Mauremys caspica. Cell Tissue Res. 1981, 220, 845-855. 39.Zhao Y., Pan-Hammarstrom Q., Yu S., Wertz N., Zhang X., Li N., Butler J. E.,
Hammarstrom L.: Identification of IgF, a hinge-region-containing Ig class, and IgD in Xenopus tropicalis. Proc. Natl. Acad. Sci. USA 2006, 103, 12087--12092.
40.Zimmerman L. M., Vogel L. A., Bowden R. M.: Understanding the vertebrate immune system: insights from the reptilian perspective. J. Exp. Biol. 2010, 213, 661-671.
Adres autora: lek. wet. Klaudia Chrz¹stek, Pl. Grunwaldzki 45, 50-366 Wroc³aw; e-mail: klaudia.chrzastek@up.wroc.pl
