LITERATURA
l. B e z s m i er t n a j a M. C., Łon g i n o w a L. A., S o b o l e w a L. N. - Opriedielenie tielluridow pod mikroskopom. Izd. Nauka. Moskwa, 1969. 2. C a b r i L. J. - Phase relations in the
Au-Ag--Te system and mineralogical significance. Econ. Geol., 1965, vol. 60, no. 8.
3. Dunin-Borkowska E. A., Lider W. W.,
Róż a n ski j W. I. - Swiniecsodzierżaszczyj żo
zeit iz Ustarasaja. Zap. Wsies. Min. O-wa, 1968,
t. 97, no. 3.
4. E kier t F. - Budowa geologiczna podpermskie-go podłoża północno-wschodniego obrzeżenia
Gór-nośląskiego Zagłębia Węglowego. Pr. Inst. Geol., 1971, t. 86. .
5. G o d o v i k o v A. A., K o c h e t k o v a K. V., L a v r i e n t i e v I. G. - Ob sistiematizacji
sul-_fotielluridow i tielluridow. Zap. Wsies. Min. O-wa, 1971, t. 100.
6. Górecka E. - Mineralizacja kruszcowa w u-tworach paleozoicznych północno-wschodniej czę ści obszaru śląsko-krakowskiego. Acta geol. pol., 1972, vol. 22, no. 2.
7. Harańczyk C. - Metalageneza Europy. Prz. geol., 1976. nr 6.
8. H a rań czy k C. - Minerały: aikinit, haromaryt i rezbanyit wśród kruszców z Pilicy. Ibidem, 1975, nr 8.
9. H ar a ń
c
z y k C. - Nowe tellurki bizmutu. Spraw .. z Posiedz. PAN, Oddz. Kraków, II półrocze 1977.
10. H ar a ń czy k C. - Nowe tellurki srebra. Ibi-dem.
SUMMARY
Early Paleozoic skarn mineralization and stock-wark system of veins containing scheelite, wolframi-te, tellurides and of bismuth, silver, capper and lead were found in folded Old Paleozoic rocks of Caledo-nian mountain range of the Cracowides . which sur-rounds the Upper SilEisian blo-ck froll' the East in the Silesian-Cracow region. There were identified here: tetradymite, tellurobismuthite, csiklovaite, rucklidgei-te, hessite and new minerais Bi3Te4, Bi3Te6, BiTeS,
BiaTe2S2, Ag7Tez ·(Ag, Cu, Bi)sTe2S, Ag3CuBiTe2S2.
Tel-lurides are accotnpanied by wittichenite, emplectite, bismuthinite, cosalite, matildite, chalcopyrite, pyrr-hotine and galena. The characteristics of the new Pa-leozoic telluride province is given along with the re-sults of analyse and diagnostic features of new tellurides.
11. H ar a ń czy k C. - Okruszcowane skarny wap-niowe . . [W:] Rudy cynku i ołowiu na obszarze
śląsko-krakowskim. Pr. Inst. Geol. (w druku). 12. H ar a ń c z y k C. - Okruszcowane zlepieńce st
a-ropaleozoiczne. Ibidem.
13. H ar a ń czy k C. - Porfirowa mineralizacja miedziowo-molibdenowa strefy• Jawor-Łazy. Ibi-dem.
14 .. H ar a ń czy k C. - Porfirowa mineralizacja miedziowo-molibdenowa strefy Pilicy. Ibidem. 15. H ar a ń c z y k C. - Turmalinizacja skał
paleo-zoicznych w okolicy źródeł Pilicy. Prz. geol., 1975,
nr 3.
16. Lipowieckij A. G., Borodajew J. S.,
Za-wiał o
w
E. N. - Nowyje swincowo-wizm uto-wyje tielluridy Aleksiejewskogo rudoprojawlenija (Stanowoj Hriebiet). Gieołogija RudnychMiesto-rożdzienij. 1976, t. 18, no. 2. .
17. M ark h a m N. L. - Synthetic and natura! pha-ses in the system Au-Ag-Te. Econ. Geol., 1960, vol. 55, no. 6-7.
18. R u ck l i d g e J. - Frohbergit, montbrayite and a new Pb-Bi telluride. Canad. Mineralogist, 1960, vol. 9, no. 5.
19. T h o m s o n R. M. - The telluride minerais and their occurrence in Canada. Amer. Mineralogist, 1949, vol. 34, no. 5-6.
20. S ló s ar z J. - Okruszcowanie utworów paleo-zoicznych południowej części antyklinorium ślą
sko-krakowskiego (rozprawa doktorska). Inst. Geol. 1975.
21. U y t e n b o g a ar d t E. A. J., B u r k e W. - Ta-bies for microscopic identification of ore mine-rals. Elsevier Publ. Comp. 1971.
PE310ME
B CHJie3CKO-KpaKoncKOM patłoHe 6&IJIO o6Hapy:m:eHo CKBa:lKHHaMH cy~eCTBOBaHHe - B CKJia~'łaTblX ~peBHe uaJieo30HCKHX nopo~ax KaJie~OHCKOH ropHOH uenH Kpa-KOBH~OB, OKpy:m:aiO~eJ-1 C BOCTOKa nepXHeC'I1Jie3CKHH 6JIOK - CKapHOBOH MHHepaJIH3a~HH H CHCTeMbi :lKHJI CO~ep:ma~HX weeJIHT, BOJI&<!>paMHT, ·reJIJIYPH~bt H cyn&<!>aTbi BHCMyTa, cepe6pa, Me~H H cnHHua. Onpe-.z~eneHo TeTpa~HMH'l', TeJIJiypOBHCMYTHT, CBHH~eBOH ~CH KJIOBaHT, py~KJIH~reHT, reCCHT, a TaK:ate HOBbie MHHe-paJI&I Bi3Te4, Bi3Te5, BiTeS, Bi3Te2S2, Ag7Te2, (Ag, Cu,
Bi)6 Te2S, Ag3CUBiTe~S2• BMecTe c TennypH~aMH BCTpe-. 'łaiOTCJI BHTTHXeHHT, 3MUJieKTHT, BHCMYTHH~, ~OCaJIHT,' MaTHJib~H'l', XaJI&KODHPl>IT, UJt:PPOTHH H raJieHHT. B CTaT&e npHBe~eHa xapaKTepHCTHKa HOBOH naneo-30HCKO:e!: TeJIJiypH~HOH npoBHH~HH, a TaKJKe OnHCaH&I.
aHaJIH3bl H ~HarHOCTH'IeCKHe IlpH3HaKH HOBbiX TeJIJiy-PH,!IOB.
MAREK DOKTOR
Zakład Nauk Geologlcznych PAN
ZŁOŻE
SOLNE W OKOLICY WOJNICZA NAD DUNAJCEM
Mniej więcej do 1970 r. powszechna znajomość mioceńskich złóż solnych w Polsce ograniczała się do podkarpackiego odcinka Wieliczka - Bochnia oraz do okolicy Rybnika na Górnym Sląsku. Było zatem wiadome, że złoże wielickie, spiętrzone przed
czo-łem nasunięcia karpackiego, przedłuża się ku zacho-dowi do Barycza i Soboniowic, ku wschozacho-dowi zaś -do Sułkowa i Przebieczan. Podobnie w przedłużeniu złoża bocheńskiego na zachód, równie spiętrzonego
przez nasunięcie karpackie, odkryto wcześniej złoże Łapczyca -Moszczenica - Siedlec - Łężkowice. Na-tomiast na pośrednim odcinku, między Wieliczką a
UKD 553.631:551.24.03:551. 782.1(084.20)( 438.13)
Bochnią, przesuniętym nieco na północ, odwiercono ubogie pokładowe złoża autochtoniczne Szarów
-Kłaj - Stanisławice, ciągnące się dalej na wschód. Ponadto rozpoznano złoże solne w Pilźnie, przedłuża jące się ku zachodowi w stronę Tarnowa.
Pierwszą próbę kartograficznej syntezy, mającą
na celu zobrazowanie ciągłości złóż solnych w pasie Podkarpacia na przestrzeni Skawina - Dębica,
pod-jęli profesorowie K. Skoczylas-Ciszewska i J. Pob or-ski. Powstał wtedy szkic zgeneralizowanej mapy, z a-mieszczonej w publikacji z 1968 r. (5) na temat tek-togenezy podkarpackich złóż ewaporacyjnych.
nież z tego okresu pochodzi dokładniejsza mapa, skon-struowana w ramach rozprawy doktorskiej przez A. Garlickiego (1).
Wi~ksze skupienie soli kamiennej w okolicy Woj-nicza nawiercono przed 1970 r. otworem "Sierakowi-ce 1", w ramach prac Przedsiębiorstwa Poszukiwań
Naftowych, na odcinku Podkarpacia między Brze-skiem a Tarnowem. Jednak przekrój poprzeczny S-N
złoża poznano dopiero po 1970 r., w wyniku głęb
szych wierceń Oddziału Inst. Geol. w Krakowie, kierowanych przez A. Garlickiego. Pełnordzeniowe ot-wory Sierakowice IG l i 2 dostarczyły szczególnie miarodajnych informacji. Dzięki temu ujawniono
wy-stępowanie jeszcze jednego z_łoża solnego, zapewne
największego w pasie podkarpackim, od okolicy
Ska-winy na zachodzie, po Dębicę na wschodzie.
Złoże solne w okolicy Wojnicza opracował
naj-pierw A. Garlicki, w ramach dość obszernej doku-mentacji geologicznej. Ponadto profil tego złoża, na tle przekroju regionalnego, zaznaczali niektórzy geo-logowie naftowi w paru publikacjach na temat mio-cenu podkarpackiego, przede wszystkim zaś Z. Kir-chner., S. Połtowicz (2).
Autor miał sposobność zapoznać się z miocenem okolicy Wojnicza i profilami wymienionych wierceń w czasie praktyki i pracy magisterskiej w AGH, pod
opieką prof. J. Poborskiego, w latach 1971-1972.
Ja-ko zadanie otrzymał zrekonstruowanie profilu opisy-wanego złoża w przekroju regionalnym S-N. W parę
lat później wypadło mu znów zainteresować się
bu-dową geologiczną tamtejszej okolicy, w związku z
ba-daniami sedymentologicznymi nad miocenem podkar-packim, z ramienia Zakładu Nauk Geologicznych PAN w Krakowie.
Materiały źródłowe do rekonstrukcji stosunków geologicznych w opisywanej . okolicy pochodzą głów nie z kilkudziesięciu wierceń naftowych i paru wspo-mnianych wierceń Instytutu Geologicznego. Zazna-czono je na wycinkowej mapie okolicy Wojnicza (ryc. 1), na której nakreślono dwie regionalne linie tekto-nicznej, tj. krawędź nasunięcia fliszowego oraz
kra-wędź nasunięcia miocenu sfałdowanego na
autochto-niczny (4).
Celem niniejszego artykułu jest próba przedsta-wienia profilu złoża solnego w okolicy Wojnicza na szerszym tle geologicznym, tj. w przekroju regional-nym S-N, wzdłuż linii profilowej zaznaczonej na ma-pie (ryc. 1). Zarazem byłaby to próba rekonstrukcji profilu złoża w świetle oryginalnego poglądu na
tek-tonikę naszego Podkarpacia solonośnego, jaki
suge-rowali profesorowie K .. Skoczylas-Ciszewska i J. Po-borski (5).
s
-2
Ryc. 2. Tektoniczny schemat foTmacH solono§nej.1 - ewaporaty w facji Blarczanowej, 2 - ewaporaty w far.jl r.hlorkowej. 344 W-5
o
B-7o
B-2 Z-5o
o
W-6o
W-7o
C-1o
~-.-o
2 3 km2
S-13
o
T-15o
T-19o
Ryc. l. Schematyczna mapka Tozmieszczenia otwoTóW wieTtniczych w okolicy W ojnicza.
l - brzeg tektoniczny Karpat, 2 - zasięg nasunięcia mio-cenu allochtonicznego na miocen autochtoniczny, 3 -
otwo-ry wiertnicze, 4 - l.l.nia przekrojU.
Fig. l. Sketch map of distTibution of boTeholes in the vicinities of Wojnicz.
l - tectonic margin of the Carpathians, 2 - extent of overthrust of allochtoneoua Mlocene on the autochtoneous,
3 - boreholes, ł - Une of cross-section.
N
Fig. 2. Tectonic scheme of salifeTous foTmation.
- evaporltes of the sulphate facies, 2 - evaporltes .of the chlortne facies.
\
Ryc. 3. Przekrój poprzeczny przez mioceńską
forma-cję soLono§nq
w
okoLicy Wojnicza.l - utwory fliszowe, 2 - utwory przedmurza karpackiego,
3 - warstwy skawinskie, 4 - ewaporaty w facji
chlorko-wej, 5 - ewaporaty w facjt siarczanowej, 6 - warstwy
chodenlckie, '1 - powierzchnie nasunięć tektonicznych.
Fig. 3. Cross-section through Miocene saLiferous
for-c.D mation in the vicinities of Wojnicz.
il
l
M Nn
u
E .::t:. N o1 - tlysch deposlts, 2 - deposlts ot the Carpathlan fore-land, 3 - Skawina Będs, 4 - evaporltes ot the chlorlne ta-cles, 5 - evaporltes ot the sulphate tacles,. 6 - Chodenlca
Beds, '1 - planes ot tectonlc overthrusts.
Stratygrafia miocenu podkarpackiego, podobnie
jak w całej prowincji karpackiej, jest od lat
przed-miotem oddzielnych studiów krajowych i międzyna
rodowych na podstawach paleontologicznych, głównie
mikrofaunistycznych. Jednak dotychczasowe próby
korelacji biostratygraficznej i pionowego podziału,
według stosunkowo małych odcinków czasowych,
do-piero. w ostatnich latach są uzgadniane z wynikami
badań sedymentologicznych, które uwzględniają luki
stratygraficzne, zmiany facjalne itd. Ponadto pewne
niejasności w proponowanych schematach
biostraty-graficznych w pasie podkarpackim wynikają z
przeo-czenia zawikłań tektonicznych. W związku z tym
geo-logowie, zobowiązani do konstruowania map i
prze-krojów w skali dość szczegółowej, dla celów
górni-czych, posługują się - na podstawie wieloletniej
praktyki - prowizorycznym podziałem kolumny
pe-trologicznej miocenu podkarpackiego uzasadnionym
sedymentologicznie. Zatem, zaliczając utwory mi
o-ceńskie w opisywanej okolicy Wojnicza do badenianu
(M4), wydzielają badeńską formację solonośną jako
większą jednostkę litostratygraficzną, która
pow-szechnie wypełnia swoimi utworami zapadlisko
pod-karpackie. O wiele mniejszy jest udział młodszej
for-macji badeńskiej w budowie tego zapadliska, jaką to
formację twoną warstwy (ogniwo) grabowieckie.
W podziale badeńskiej formacji · solonośnej naj
-bardziej praktyczny, przy kartowaniu geologicznym metodami polowymi, jest schemat stosowany przez
geologów salinarnych, podany przez J. Poborskiego
(3). Kolumna tej formacji jest więc podzielona na 3
odcinki (z dołu do góry):
l) warstwy (ogniwo) skawińskie;
2) zespół z ewaporatami jako ogniwo wielickie;
3) warstwy (ogniwo) chodenickie.
W referowanym zagadnieniu autor pragnie
zwró-cić uwagę na typowe zmiany facjalne w obrębie
ze-społu (ogniwa) z ewaporatami, jakie obserwuje się
na autochtonicznym planie poziomym. Znana jest
prawidłowość tych zmian, która w interesującym nas
zbiorniku badeńskim wyraża się podziałem na pola
trzech facji: l) chiorkowej (sól kamienna), 2)
siarcza-nowej (anhydryt-gips), 3) węglanowo-litoralnej. Wraz
ze zmianami facjalnymi zmieniają się cechy petro~
fizyczne zespołu z ewaporatami, decydujące o
me-chanicznym zachowaniu się w procesach
tektonicz-nych. Wskutek tego pogranicze facji chiorkowej i
siarczanowej bywa częto naśladowane przez linie
tek-toniczne. Są to najczęściej linie załamania na
prze-gubach fałdowych lub linie dyslokacyjne .
. W związku . z zaburzeniami tektonicznymi o nie
rozpoznanym charakterze, . przy pierwszych próbach
konstrukcji przekroju przez opisywaną okolicę, obraz
stosunków geologicznych wydawał się niezrozumiały.
Na szczególne trudności napotykano przy próbie
po-wiązania przewodniego zespołu ewaporatów, na
prze-strzeni między poszczególnymi odwiertami. Wyjaśnia
nie tych trudności przypadkowymi dyslokacjami
da-wało obrazy nienaturalne, niezgodne z mechanizmem
regionalnej tektoniki Podkarpacia solonośnego. Nie
uwzględniano bowiem doświadczeń geologów
salinar-nych, uzyskanych przy dokładnym konstruowaniu
przekrojów i map na podstawie wierceń pełnordze
niowych. Ponadto nie liczono się z mechanizmem
zda-rzeń tektonicznych, związanych z płaszczowinowym
charakterem nasunięcia karpackiego, jaki wyjaśnia
się w ostatnich latach pionierskimi wierceniami w
Zgeneralizowany obraz zawikłanej tektoniki w
przekroju przez Podkarpacie solonośne staje się
zro-zumiały jako geodynarniema wypadkowa paru
ak-tów, w jakich rozegrała się ostatnia faza górotwórcza
Karpat. Wyraziło się to ostatecznie wielkim nasunię
ciem formacji fliszowych na badeńską formację
so-lonośną, sfałdowaną przed czołem owego nasunięcia.
Zarazem sfałdowana formacja solonośna nasunęła
się z kolei na taką samą formację w pozycji
autoch-tonicznej. W tym złożonym pr.ocesie ruchów
nasuw-czych doszło do tektonicznego uformowania się
pod-karpackich złóż solnych, czyli do ich tektogenezy.
Obraz stosunków geologicznych w przekroju przez okolice Wojnicza, a na jego tle pozycja tamtejszego
złoża solnego wyjaśnia się na podstawie generalnego szkicu tektoniki podkarpackiej, jaki przedstawiono
na ryc. 2. Na szkicu tym uwydatniają się dwie
na-stępujące linie powierzchni nasunięcia w obrębie
for-macji solonośnej:
l) linia dolna jako powierzchnia- generalnego
na-sunięcia sfałdowanej formacji solonośnej na
autoch-toniczną,
2) linia górna jako dodatkowa linia rozcięcia i
pa-sunięcia w obrębie formacji sfałdowanej.
Ta górna linia nasunięcia rozdziela więc nasunię
tą jednostkę tektoniczną, jak gdyby allochtoniczną w sensie tektonicznym, na dwie mniejsze jednostki,
oznaczone symbolami: AL1 i ·A4, · podobnie jak to
udokumentowano wcześniej w przekroju. przez
okoli-cę Chełmu nad Rabą. NajWiększe skupienie soli, ja-ko właściwe złoże solne· w opisywanej okolicy, będą ce produktem wzbogacenia procesami tektonicznymi,
wypada w obrębie tektonicznej jednostki AL1•
Rekonstruując przekrój przez okolice Wojnic:za
wzdłuż wybranej linii profilowej (ryc. 1), autor su-gerował się opisanymi powyżej rysami tektoniki
Pod-karpacia solonośnego według załączonego szkicu (ryc.
2). W świetle tak rozumianej tektoniki łatwiej zrozu·
miała okazuje się pozycja samego złoża solnego.
SUMMARY
An attempt was made to construct the cross-sec-tion through Miocene saliferous formacross-sec-tion between Wojnicz and Tarnów on the basis of core material
and borehole data ·Of the Fetroleurn Prospecting
En-terprise and Geological Institute from Cracow. The studies were aimed at reconstruction of profile of salt deposit at Sierakowice in the N-5 regional cross-section (Fig. 1). It is the attempt to reconstruct the deposit profile .on the basis of views of K. Sko-czylas-Ciszewska and J. Poborski on the tectonics of the saliferous Podkarpacie. The subdivision of the Badenian saliferous formation, used by salt geolo-gists after J. Poborski, is accepted here.
The attention is drawn to facies changes of the
member with evaporites. Petrophysical properties of
rocks of the evaporitebearing member which bear decisive influence on their mechanic behaviour in tectonic processes change along with facies.
The geological relations in the cross-section
through the vicinities of Wojnicz and, on their basis, the setting of the salt deposit are explained with the
refereńce to a generał sketch of the tectonics of the Podkarpacie region (Fig. 2). The salt deposit from
Sierakowice originated in the overthrusted saliferous
formation in result of tectonic processes connected with overthrusting of Carpathian flysch series on
Badenian saliferous formation (Fig. 3).
The deposit occurs in the area about l km wide
and 3--4 km long at the depth over 1200 m. It is
characterized by a complex fold structure, a Iarge thickness, and fairly high eontent of NaCI.
346
Złoże w Sierakowicach (ryc. 3) powstało przez
skupienie fałdów, w których dominują ewaporaty
w facji chlorkowej. Występuje ono na szerokości
około l km, a przypuszczalna rozciągłość złoża się
ga 3--4 km. Tektonicznie wzbogQcone złoże
ewapo-ratów we facji chiorkowej osiąga znaczną miąż
szość 300-350 m. Tak duża koncentracja soli
ka-miennych występuje na głębokości od 1200 do 1600 m.
Sole te okazują się dość czyste, gdyż przeciętna,
sprawdzona zawartość NaCI waha się w granicach
od 86 do 9SO/o. Zarazem zawierają one stosunkowo
mało przerostów płonnych.
W związku z obecnym, większym
zapotrzebowa-niem na sól kamienną i solankę NaCI, w planie
górniczego zagospodarowania złóż na Podkarpaciu
solonośnym bierze się w rachubę możność
eksploata-cji opisanego złoża przez ługowanie w otworach
wiertniczych i produkcję solanek dla zakładów
prze-mysłu chemicznego.
LITERATURA
l. G a r l i c k i A. - Autochtoniczna seria solna w
miocenie Podkarpacia między Skawiną a
Tarno-wem. Biul. Inst. Geol., 1968, nr 215.
2. K i r c h n er Z., P o ł t o w i c z S. - Budowa
geo-logiczna obszaru między Brzeskiem a Wojniczem.
Rocz. Pol. Tow. Geol., 1974, t. 44, z. 2--3.
3. Praca zbiorowa - Flihrer zur Paratethys -
Ex-kursionen 1974 · in die Neogen - Gebiete Polens
vom 3-7 Septernber 1974, Zusammengestellt von
Wilhelm Krach, Roman Ney, Ewa Łuczkowska.
4. S a s - K o r c z y ń s k i S. - Dokumentacja
geo-logiczna złoża gazu ziemnego Tarnów, Archwium
PPN Kraków, 1970.
5. Skoczy l a s -C i s z e w ska K., P o b o r s ki J.
- Tectogenesis of the Miocene Evaporite Deposits
at the Margin of the Carpathians East of Cracow.
XXIII International Geological Congress - Praga,
1968, vol. 3.
PE310ME
Ha OCHOBaHKK MaTepHaJIOB H 6ypOBblX KepHOB
noJiyąeHHbiX H3 reoJiorii'Iecxoro HHCTHTyTa " IIpe.zt-npWITHH HeQ>THHbiX IIoHCKOB B KpaKOBe aBTOP ,zte-JiaeT DODbiTKY COCTaB./leHHH pa3pe3a MHOI.IeHOBOH CO-o/leHOCHOH Q>opMai.IKK Me:lK,zty · MeCTHOCTHMH 'BOHHH'I " TapHyB. Ero Lleo/lbiO HBJUłeTCH peKOHCTPYKIIHH npo-Q>HJIH coJIHHoro MecTOpo:lK,zteHWI B CepaKOB~II.Iax, B pe-rooHaJibHOM pa3pe3e IO-C (pHc. 1). PeKOHCTPYKLIWI npoBe,zteHa c y'tfeTOM B3rJIH.ztOB npoQ>ecopoB K.
Cxo-'łHJIHc-IJ;mueBcKotł H IO. IIo6opcxoro Ha TeKTOHHKY IIpHKapnaTHH.
B pa3,zteJieHHH 6a,zteHcKoił coJieHOCHOH Q>opMai.IHH
SBTOp npHHHMaeT CXeMy npHMeHHeMyiO reOJIOrSMH 3a
IO. IIo6opcKHM. ABTOP o6pa~aeT BHHMaHHe Ha
Q>a-I.IHSJibHbie H3MeHeHHH B npe,zteJISX KOMDJieKCa C
3B8-.nOpHTaMH. BMecTe c Q>auHaJibHbiMH JOMeHeHHHMH
Ha-6Jiro,ztaiOTCH H3MeHeHHH neTpoQ>H3H'łeCKHX CBOHCTB
KOMnJiexca c 3BanopHTaMH, KOTOpbte HMeiOT pewaro~ee
3Ha'łeHHe ,ItJIH MeXaHH'łeCKOrO DOBe,zteHWI B
TeKTOHH-ąecKHX npo1.1eccax.
reoJIOrHąeCKOe CTpOeHHe pa3pe3a OKpeCTHOCTeH BotłHWia H Ha ero Q>oHe - pacnoJio:HteHHe coJIHHOro
MeCTOpo:m,zteHH$1 - paCCMOTPeHbl Ha OCH0B8HHH o6~ero
oąepKa TeKTOHJ.iKH npHKapnaTCKOill: 30Hbl (pHC 2).
B CJIO:lKHOM npo1.1ecce ·. Ha,ztBmaro~ero nepeMe~eHHH
Q>JimueBb!X ·KaprraT Ha 6a,zteHCKyiO COJieHOCHYIO Q>op-Mai.IHIO o6pa30BaJlOCb COJieHOCHOe MeCTOpo:lK,zteHHe B CepaKOBHI.Iax, B npe.n:eJiax Ha,ztsmHyTOM: Q>opMai.IHH
(pHC. 3). 3TO MeCTOpo:m,zteHHe paCTHrHBaeTCH Ha
TeppHTOpHH WHPHHOH B l KM H ,ItJIHHOH B 3--4 KM,
Ha rJiy6HHe OBbiWe 1200 M. OHO xapaKTepH3yeTCH
CJIO:lKHb!M CKJia.ztąaTbiM CTpoeHHeM, OOJibWOH MO~
