Rozkład funkcji wymiernej
na sumę wielomianu i
ułamka wymiernego.
Rozkład wielomianu na
czynniki
Autorzy:
Tomasz Drwięga
2019
(1)
Definicja 1: Funkcja wymierna
Definicja 1: Funkcja wymierna
Funkcję nazywamy funkcją wymiernąfunkcją wymierną , jeśli i są wielomianami dowolnego stopnia.
Jeśli stopień wielomianu jest mniejszy niż stopień wielomianu to funkcję nazywamy funkcją wymiernąfunkcją wymierną właściwą (ułamkiem wymiernym)
właściwą (ułamkiem wymiernym) .
Zauważmy, że każdą funkcję wymierną niewłaściwą (tj. ) można przedstawić jako sumę wielomianu i funkcji wymiernej właściwej poprzez wykonanie dzielenia wielomianów z resztą.
Kilka przykładów pozwoli nam się zapoznać z technikami przekształcania funkcji wymiernej niewłaściwej na sumę wielomianu i funkcji wymiernej właściwej.
PRZYKŁAD
Przykład 1:
Przykład 1:
Przedstawić podaną funkcję wymierną w postaci sumy wielomianu i ułamka wymiernego
Przekształcając wzór funkcji, otrzymujemy
Szukana postać funkcji, to wielomian i ułamek wymierny
W(x) =
P(x)Q(x)P(x) Q(x)
P(x)
Q(x),
W(x)
st. P(x) ≥ st. Q(x)
f(x) =
x4+3 −1x2.
+5 x2f(x) =
x
4+ 3 − 1
+ 5
x
2x
2=
=
+
=
( + 5) − 2 − 1
x
2x
2x
2+ 5
x
2x
2−2 − 1
x
2+ 5
x
2=
x
2+
−2( + 5) + 9
x
2=
− 2 +
.
+ 5
x
2x
2x
29
+ 5
− 2
x
2 9.
+5 x2PRZYKŁAD
Przykład 2:
Przykład 2:
Zapisz funkcję wymierną w postaci sumy wielomianu i ułamka wymiernego
Funkcję wymierną właściwą otrzymamy, wykonując dzielenie z resztą wielomianów
Stąd
f(x) =
x8.
+1 x3( )
x
8− −
x
8x
5−
−−−−−−
−
−x
5+
x
5x
2−
−−−−
−
x
2: ( + 1) =
x
3x
5−
x
2f(x) =
x
5−
x
2+
wielomian.
x2 +1 x3
ułamek wymierny(2)
(3)
(4) Przedstawić podaną funkcję w postaci sumy wielomianu i ułamka wymiernego
Rozwiązanie: Rozwiązanie:
Przekształcamy wzór funkcji, stosując w liczniku dopełnienie algebraiczne tak, aby nie zmienić jego wartości, a jedynie zmienić tylko jego postać
Identyczny wynik otrzymamy, wykonując dzielenie pisemne wielomianów
A zatem szukany rozkład to
TWIERDZENIE
Twierdzenie 1: o rozkładzie wielomianu na czynniki
Twierdzenie 1: o rozkładzie wielomianu na czynniki
Każdy wielomian o współczynnikach rzeczywistych można przedstawić jako iloczyn czynników i
, gdzie wielomiany są nierozkładalne (tzn. mają zaś nazywają się krotnościami tych czynników. Wówczas wielomian dla ma postać:
oraz Liczby nazywamy wówczas krotnościami pierwiastków , ponieważ czynnik liniowy pojawia się w rozkładzie wielomianu na czynniki krotnie:
f(x) =
x3+3x−9.
+2x+5 x2f(x) =
x
3+ 3x − 9
+ 2x + 5
x
2=
=
x( + 2x + 5) − 2 − 2x − 9
x
2x
2+ 2x + 5
x
2= x +
−2 − 2x − 9
x
2+ 2x + 5
= x +
=
x
2−2( + 2x + 5) + 2x + 1
x
2+ 2x + 5
x
2= x − 2 +
2x + 1
+ 2x + 5
.
x
2( + 3x − 9)
x
3− − 2 − 5x
x
3x
2−
−−−−−−−−−−−
−
−2 − 2x − 9
x
22 + 4x + 10
x
2−
−−−−−−−−−
−
2x + 1
: ( + 2x + 5) = x − 2
x
2f(x) =
x − 2
+
wielomian.
2x+1 +2x+5 x2
ułamek wymierny(x − a
i)
ki( + x +
x
2b
ic
i)
lix
2+ x +
b
ic
iΔ
i< 0)
k
i, ∈ N ∪ {0}
l
i≠ 0
a
nW(x) =
a
nx
n+
a
n−1x
n−1+ ⋯ + x + =
a
1a
0= (x −
a
na
1)
k1(x −
a
2)
k2…(x −
a
r)
kr( + x +
x
2b
1c
1)
l1…( + x +
x
2b
sc
s)
ls+ + ⋯ + + 2( + ⋯ + ) = n.
k
1k
2k
rl
1l
sk
1, , …,
k
2k
r, , …,
a
1a
2a
r(x − )
a
ik
i−
(x −
a
i)
ki.
(5)
(6)
PRZYKŁAD
Przykład 3:
Przykład 3:
Rozłóżmy wielomian na czynniki, jeśli
Wielomian rozłożymy na czynniki stosując metodę grupowania wyrazów
PRZYKŁAD
Przykład 4:
Przykład 4:
Rozłóżmy na czynniki wielomian
Skorzystamy ze wzorów skróconego mnożenia. Przekształcając wzór wielomianu , otrzymujemy
gdzie obie zapisane w nawiasach funkcje kwadratowe są nierozkładalne (w obu przypadkach ich ). Zatem jest to szukany rozkład wielomianu , gdyż jest to iloczyn złożony jedynie z czynników liniowych lub kwadratowych, o delcie ujemnej, w pewnych potęgach (tutaj oba te czynniki mają krotności pojedyncze).
PRZYKŁAD
Przykład 5:
Przykład 5:
Rozłóżmy wielomian na czynniki, jeśli
Zróbmy podstawienie czyli . Korzystając z własności funkcji kwadratowej
, otrzymujemy, że oraz . Nie chodzi tu jednak o wyliczenie pierwiastków wielomianu, których nasz wielomian oczywiście nie ma, a jedynie o zamianę sumy na iloczyn.
Stąd mamy postać iloczynową
Wracając do podstawienia mamy szukany rozkład wielomianu na czynniki
R(x)
R(x) =
x
3+ − x − 1.
x
2R(x)
R(x) =
x
3+ − x − 1
x
2= (x + 1) − (x + 1) = (x + 1)( − 1) =
x
2x
2= (x + 1)(x + 1)(x − 1) = (x + 1 (x − 1).
)
2P(x) =
x
4+ 1.
P(x),
P(x) =
x
4+ 1 = ( + 2 + 1) − 2 = ( + 1 − 2 =
x
4x
2x
2x
2)
2x
2= ( + 1 − ( x = ( + 1 −
x
2)
2√ )
2
2x
2√
2
x)( + 1 +
x
2√
2
x),
Δ < 0
P(x)
Q(x)
Q(x) = 2 + 20 + 18.
x
4x
2= t ≥ 0
x
2Q(t) = 2 + 20t + 18
t
2(Δ = − 4ac, =
b
2t
1 −b− Δ√, =
)
2at
2 −b+ Δ2a√t
1= −1
t
2= −9
Q(t) = 2 + 20t + 18 = 2(t + 1)(t + 9).
t
2Q(x)
Q(x) = 2( + 1)( + 9).
x
2x
2(7) Rozłóż wielomian na czynniki, jeśli
Rozwiązanie: Rozwiązanie:
Zauważmy, że , a zatem z twierdzenia wielomian jest podzielny przed dwumian . Dzieląc z resztą wielomiany, bądź stosując schemat Hornera, otrzymujemy
Przekształcając wzór wielomianu , mamy
Jest to szukany rozkład wielomianu ponieważ wyróżniki (tzn. ) obu funkcji kwadratowych: i
są mniejsze od zera. Nasz wielomian ma jeden czynnik liniowy w krotności podwójnej oraz dwa czynniki kwadratowe nierozkładalne, każdy z nich o pojedynczej krotności.
Publikacja udostępniona jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa - Na tych samych warunkach 3.0 Polska. Pewne prawa zastrzeżone na rzecz autorów i Akademii Górniczo-Hutniczej. Zezwala się na dowolne wykorzystanie treści publikacji pod warunkiem wskazania autorów i Akademii Górniczo-Hutniczej jako autorów oraz podania informacji o licencji tak długo, jak tylko na utwory zależne będzie udzielana taka sama licencja. Pełny tekst licencji dostępny na stronie
http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/pl/.
Data generacji dokumentu: 2019-04-15 16:20:58
Oryginalny dokument dostępny pod adresem: https://epodreczniki.open.agh.edu.pl/openagh-permalink.php? link=4ab60352f939d5853d875bc4a5dc6efe
Autor: Tomasz Drwięga