Józef Borzyszkowski
Jan Ejankowski (1929-2015) :
kociewsko-pomorski Stolem,
dokumentalista, m.in. promotor
kultu Matki Bożej Piaseckiej Królowej
Pomorza i twórca tamtejszego
Muzeum
Acta Cassubiana 18, 437-444
2016
Józef
Borzyszkowski
JAN EJANKOWSKI
(1929
-
2015)
-
kociewsko
-
pomorski
Stolem,
dokumentalista, m.in.
promotor
kultu
Matki Bożej
Piaseckiej
Królowej
Pomorza
i twórca
tamtejszego
Muzeum
Postać i dokonania Jana Ejankowskiego - nauczyciela i społecznika,regio
nalisty, Kociewiaka i Pomorzanina, Polaka i Europejczyka, mocno wpisane zo
staływ pamięćkilkupokoleńwspółczesnychmieszkańców krajui w naszedzieje, utrwalone na kartach niejednej książki.Poprzez sweżycie i dzieła szczególnie mocno związał się z prastarym Piasecznem - sanktuarium MatkiBożej Pia
seckiej, Królowej Pomorza. Współpracującz wieloletnim kustoszem, ks.prał.
Kazimierzem Myszkowskim, promował przez dziesięcioleciajejkult oraz dzieje
iorganicznikowskie tradycje Piaseczna iKociewia w regionie i pozajego gra
nicami. Świadectwem tej działalności sąpoświęcone Piasecznu i ks. Kazimie rzowi Myszkowskiemu głównie jubileuszowe publikacje autorstwa J.Ejankow-
skiego. Przywołać można i wypada na zasadzieprzykładudwie: 1° Kult Matki Bożej Piaseckiej na Pomorzu, a szczególnie na Kociewiu, Piaseczno 2005 i 2° Sanktuarium Maryjne w Piasecznie w latach1967-2007, Piaseczno2008, dokumentujące dzieje parafii i dokonania ks. dr. Kazimierza Myszkowskiego, jakojej proboszcza, odkońca grudnia 2006roku seniora,powszechnie szano wanego emeryta.
Najnowsza, ostatnia z kilkunastu publikowanych za życia,praca J. Ejankow-
skiego,to wydana niejakowłasnym sumptem - staraniem - wsztywnej opra
wiena kredowym papierzemonografia -swoista kolorowa kronika - pt.Dwu
dziestoleciePrzeglądu Kociewskich Zespołów Folklorystycznych ku czci Wład
czyni Kociewia w Piasecznie (1994-2013), [Nicponia] 2015.
Z ogromną wdzięcznościąwspominam i wspominać będę postać idorobek
Drecha Jana, jednego z najwybitniejszych synów bratniego dla Kaszubów
regionui Stolema wśród działaczy kociewskich, bezgranicznie oddanego swo
- szkoły, kolejnychwsi,wktórych pracował, samego Piaseczna icałegoKocie-
wia. Trwałym pomnikiem - stolemowym dokonaniemjego twórczego ¿ycia
jest DomKultury im. Juliusza Kraziewicza w Piasecznie- siedzibaOddziału Muzeum Historii Polskiego Ruchu Ludowego w Warszawie, otwartego w 1977
roku. W kontekście funkcjonowania tego¿ muzeum i sanktuarium w Piasecz
nie J. Ejankowskizainicjowałi byłspiritusmovensprzywołanego dorocznego Przeglądu Kociewskich Zespołów Folklorystycznych.
Będącnie tylko działaczem, alei dokumentalistą oraz historykiem regional
nych dziejów,Jan Ejankowski na kartach czasopism i innych wydawnictw przy
pominałwspółczesnymwybitne postaciezprzeszłości Kociewia - odJuliusza Kraziewicza(1829-1895) -twórcy pierwszegoKółka Rolniczego naPomorzu
i w skali ogółu ziem polskich zaczynając, a na ofiarachkrwawej kociewskiej
jesieni 1939 roku niekończąc.
Warto i trzeba pamiętać,¿e za sprawą JanaEjankowskiego skarbnicą wiedzy są kroniki szkół i instytucji, w których pracował.Niemniej wa¿nymi cennym źródłemdla poznania jego biografii i mentalności oraz etosu szkólnego,inteli genta i społecznika, jest prowadzonyprzezeń dziennik, pamiętnik, zatytuło
wany„Refleksjenadwłasnym ¿yciem”, zapoczątkowanyw 1976 roku, (jegot.I
dotyczy przeszłości-lat 1929-1976), pozostający w zbiorach rodziny.
Na ¿yciową postawę Jana Ejankowskiego niemały wpływ miałkrąg jego wychowawców - zwłaszcza księżyi przyjaciół z latmłodości. Spośródduchow nychz szczególną wdzięcznością przywoływał ks. BernardaSychtę (1907-1982),
którego poznał jako wikariusza w Sarnowie,gdziejego ojciec był organistą.
Po latach J.Ejankowski doprowadziłdo prapremiery najbardziej znanegodra matu kociewskiego, którym jestWesele kociewskieks. B. Sychty, wydane przez Wydawnictwo Morskie w 1959 r., zawierające m.in. jego tekst i melodię ks. Edwarda Hinza HymnuKociewiaków.
„Pytasz sia,gdzie Kociewiaki
Mojó swoje dómy,
Swe pachnoce chlebam pola, Swoje sochy, bróny?
Dzie Wierzyca, Wda Przyśrebnym fal śpiewie
Niesówoda w dal,
Tam nasze Kociewie. Czy tomy tu na Kociewiu,
CzyBorusy w Borach,
Czy Lasaki, czy Kaszuby
Jedna Matka nas
Wszetkech kolebała, Pokłońma siawpas: Tobie, Polsko, chwała”.
Ks. B. SychcieJ. Ejankowskipoświęcił swoje wspomnienie, dając mu tytuł:
Ksiądz drBernard Sychta we wspomnieniach regionalisty, opublikowane wto
mie Pro memoria Ks. Bernard Sychta (1907-1982) a Kociewie...Jego poprzed
nicy inastępcy, Gdańsk-Starogard Gdański 2007.
Wgronie jego przyjaciół od latmłodości był ks. Henryk Mross (1928-2000),
wspaniały duszpasterz, nauczyciel ihistoryk, biografista, autor pomnikowego
dzieła Słownik biograficzny kapłanów diecezji chełmińskiejwyświęconych w la tach 1821-1920, Pelplin 1995. Ks. Mross wrazz ks. Kazimierzem Raepke (1936 -1997), proboszczem borzyszkowskim,w 1995 roku został laureatem Medalu
Stolema. Od lat JanEjankowskiw odbiorze wielu działaczy Społeczności Zrze
szonej był traktowany równie¿ jako Stolem.Swemu druhowiHenrykowi Mros-sowi poświęcił wspomnienie pt. StraciłemPrzyjaciela., opublikowane na łamach czasopisma „Nowiny Gniewskie”, 2000, nr 5, podpisane - Przyjaciel
Janek. W poświęconej ks. H. Mrossowi książce ks. Sławomira Decowskiego pt. Przeszedł dobrze czyniąc. Ks. HenrykMross (1928-2000), Pelplin2001,znaj dujemy je w aneksie pt. Zawszewierny Bogu i Ojczyźnie.
Ostatnim dziełem Jana Ejankowskiego jestnapisanatuż przed śmiercią- wiosnąi latem 2015 roku„Saga rodu Ejankowskich”, przewidziana do druku
w kolejnym tomie serii wydawniczej Instytutu Kaszubskiego pt. Nasze korze nie. Napisał ją namojąprośbę w intencji utrwalenia świata - środowiska ludzi,
które go ukształtowało, a któreonsamtakżekreował,dokumentującjego prze szłość z myślą o przyszłości. - Przedlaty Jan Ejankowski zgłosił się na moje
seminarium doktorskie z myślą o przelaniu na papier- utrwaleniu i zanali
zowaniu, objaśnieniu dziedzictwa materialnej i duchowej kultury Kociewia i Pomorza (w tym i Kaszub), jakie zgromadził w muzealnej skarbnicy w Pia
secznie. Nadmiarpomysłówiwymagających pilnej realizacji projektów,unie
możliwił mu napisanie rozprawy doktorskiej. Sądzę, że jeszcze dziś mógłby
otrzymać pośmiertnie nie tylkotytuł Stolema,ale i doktora honoris causa nie jednego uniwersytetu naPomorzu, a zwłaszcza wBydgoszczy, gdzie na semi narium magisterskim prof. MariiPająkowskiej już przed laty powstała poświę cona kociewszczyźnienatle jego dokonań praca.
Sam J. Ejankowski przywołuje ją w części „Sagi rodu...”, w którejprezentuje
swojebogatecurriculum vitae. Otoono wcałości - napisanewosobie trzeciej. Może więc stanowić integralną część mojego o nimwspomnienia .
„Janurodziłsię 12 grudnia 1929 rokuw Sarnowie i tamw miejscowym ko ściele został ochrzczony. Przed wrześniem1939roku ukończył tylko trzyklasy
polskiej szkoły. Potem przymusowouczęszczał do niemieckiej szkoły do lata 1943 roku. Jako chłopiec wykonywał ciężką codziennąpracę fizyczną w stajni, stodole i na polu, boojciec i starsi bracia byli nawojnie. Na 7-hektarowymgos
podarstwiezostałamatkaJózefa z córkami i czternastoletnim synemJanem.
Powojnie,dziękiukochanej matceJanuczęszczałdo Państwowego Gimna zjum w Gniewie(1945-1948). Na skutekprzynależności donielegalnej organi
zacji (ZwiązekMścicieliPolskich)Jan Ejankowski wraz z kolegamizostał aresz
towany i osadzonyw Tczewie. Potem byłaizolatkaw starogardzkim więzieniu
(1,5 miesiąca) i dalszy pobyt w gdańskimwięzieniu.Rozprawa odbyła się przed
Wojskowym SądemRejonowym w Gdańsku - Wrzeszczu. Wyrok: dwa lata więzienia w zawieszeniu na dwa lata i rok pozbawienia praw obywatelskich.
Rodzice przez trzy miesiące niewiedzieli, co się z synemdzieje. Z więzienia
dodomuw Pieniążkowie powrócił13 stycznia 1949roku. Naposterunku MO
wNowemnadWisłą został odnotowanyw »Księdze Przestępców«. Następnie syn Jan pomagał ojcu w pracy na roli, a wieczorami i w niedzielę uczył się w korespondencyjnym liceum ogólnokształcącym.
Dzięki wstawiennictwu ks. proboszcza Pawła Szynwelskiego Jan Ejankowski został z dniem 1 lutego 1951 roku nauczycielem Szkoły Podstawowej w Kopyt- kowie. Następnie pracował w Bobrówcu iBrzeźniekołoKlonówki,gdzie uczył m.in. religii.
Z dniem 1 stycznia 1952 rokuzostał nauczycielem w Lalkowach.Tam „Wszytke
łod małygoaż po starychgadelipo naszamu”. Itu w tej wsi rozpoczęła sięjego przygoda z Kociewiem, która trwa do dziś.
W Lalkowach udało się jemu stworzyć pierwszykociewski zespół, który działałod jesieni 1952 do maja 1954 roku, a wiosną tegoż roku nawojewódz kim przeglądzie w Gdańskulalkowiacyotrzymali wyróżnienie.
W zespole poznał panienkę, BarbaręChyłę, córkękołodzieja, któraz dniem
8 października1954 roku została jego żoną. To tu w tej miejscowościurodził się w dniu 14października 1955 rokuich pierwszy synTelesfor.
Z dniem 1 września 1956 roku Jan Ejankowskizostał kierownikiem i nau
czycielemtzw. jednoklasówki (kl. I-IV)w PiaseckimPolu (przysiółek Piaseczna),
gdzieniebyłoświatła elektrycznego i dobrej drogi dojazdowej. Tu udało musię społecznym sumptem zelektryfikować w latach 1957-1959 ponad 60 gospo darstw, wtym i szkołę, w której pracował. W dniu 22 lipca 1959 roku najstarszy
mieszkaniec tej miejscowości Leon Etmański zakopał podtransformatorem
zapalonąlampę naftową jako znak końcakaganka... Udało mu się takżerozpo
cząćbudowę nowej drogi do Piaseczna.
W Piaseckim Polu, dzięki Janowi Ejankowskiemu, powstał wiosną 1959roku pierwszy na ziemi tczewskiej Zespół Pieśni i Tańca „Kociewie”, który działał do końca czerwca 1961 roku. Stało się to zchwiląukazania się na rynkuksięgar
Potem zdniem 1września1961 roku Janamianowano kierownikiem 7-kla-
sowej szkoły w Piasecznie, wktórej z jego inicjatywy orazprzy pełnym wspar
ciunauczycielii rodziców zaczęto poraz pierwszy wdrażać wychowanie regio
nalne (dziś edukacja regionalna). Właśnie dzięki takiemu wychowaniu w tej placówce udało się stworzyć klasę pamięci (regionalną),którą otwarto 6marca
1966 roku. Potem dzięki temu wychowaniu udało się Ejankowskiemu i jego
nauczycielomotworzyć pierwszena ziemi tczewskiej Społeczne Muzeum Re
gionalne (kociewskie)w Piasecznie.Stało się to 9 maja 1970 roku.
Dalszy etap społecznej działalności Jana Ejankowskiego tojego inicjatywa,
by w Piasecznie został wybudowanyprzez polską wieś(kółka rolnicze)Dom Kultury im. Juliusza Kraziewicza. Z taką inicjatywą, jeszcze przedwojną,wystą pił ostatni prezes JanKowalski (zamordowany w 1939 roku przez Niemców).
Miało to nastąpić w dniu80-lecia Kółka Rolniczego wPiaseczniew 1942 roku. Tymczasem stało się to faktem dopiero w sobotę 27września 1977roku. W uroczystości uczestniczyły delegacje KółekRolniczych zcałej Polski.
Obecnie wwyżej wymienionym budynku mieścisię MuzeumHistorii Pol
skiego Ruchu Ludowego w Warszawie, oddziałw Piaseczniekoło Gniewa. W jednej z saltego obiektu znajduje się zrekonstruowana chata kociewska z trzcinowym dachem i trzema pomieszczeniami: sień, kuchnia i izba (sypial
nia). Chata jestkompletnie wyposażona. A obok budynku znajduje się skansen
maszyn rolniczychz kuźniąwiejską urządzoną jak za dawnych lat.
Od początku powstania tego muzeum, aż do lat 90 ubiegłego wieku kusto szem piaseckiegomuzeumbył jego twórcaJan Ejankowski, a obecnie funkcję tę pełni zięć Marek Lidzbarski, który świetnie sobieradzi.
Zdniem 1 sierpnia 1975 roku JanEjankowski został gminnym dyrektorem
szkół wGniewie.Funkcjętę godnie pełnił do 31 stycznia 1983 roku. Tomiędzy
innymi z jego inicjatywy i przy pełnej aprobacie Gdańskiego Kuratorium w dniach 26 i 27 kwietnia 1980 roku odbyła się w piaseckim muzeum sesja
popularnonaukowa na temat: »Rolaregionalizmuw kształtowaniu postawpa triotycznych młodzieży«. Udział w niej wzięli nauczyciele historii i wychowa
nia obywatelskiego z trzech ówczesnych województw:bydgoskiego, słupskiego i gdańskiego. Jan Ejankowskiwygłosiłreferat pt. »Rozwijanie w procesie dy daktyczno-wychowawczym zainteresowań młodzieży historią oraz życiem
współczesnym najbliższego regionu« oraz przeprowadził lekcjęw klasiesiód
mej miejscowej szkoły nt. »Cowieszo przeszłości własnej wsi,gdzie żyją i pra
cują rodzice«. Lekcja została pozytywnieoceniona.
Kuratorium wybrałoPiaseczno, ponieważ w miejscowej szkoleod 1962 roku
wdrażano regionalizm.
Ze względu na pogarszający się stan zdrowia J. Ejankowski złożył rezygna cję zestanowiskagminnego dyrektoraszkół. W podzięce za dobrą pracęotrzy mał specjalne podziękowanie wraz z nagrodą pieniężną w wysokości 15 tys.
złotych. Następnieposzedłna roczny urlopzdrowotny, a potem dalej pracował w piaseckiej szkole ażdoprzejściana emeryturę.Pracował także na pół etatu
w muzeum.
Jan Ejankowski często nadmieniał, że szkołana wsi musibyć stale otwarta dla wszystkich, a zawód nauczyciela, to ważna misja w kształtowaniu prawi dłowych postaw patriotyczno-obyczajowych. Stądważna rola regionalizmu.
Uważatakże, że regionalizm i kociewski folklor to dziedziny łączące spo łeczność, pośród której żyjemy.Zapewne dlatego w Piasecznie od 6 grudnia
1984 roku działa nieprzerwanie założony przez niego Zespół Pieśni i Tańca »Piaseckie Kociewiaki«, który 19 grudnia 2014 roku obchodził szumnie 30-lecie wspaniałej działalności jako najdłużej działający zespół na Kociewiu. O jego
osiągnięciach w krajui za granicą napisał książkępt. 25-lecie »Piaseckich Ko- ciewiaków« (1984-2009) wydaną w 2009roku.
Godne pamięci i dalszej kontynuacji są Przeglądy Kociewskich Zespołów
Folklorystycznychku czci WładczyniKociewia, które odwrześnia 1994 roku odbywająsięw Piasecznie.Przyczyniły się one do wzrostu liczby działających
zespołówludowych na Kociewiu: od czterech w 1984 do ponad dwudziestu
wroku 2014.
W pierwszych dwóch przeglądach osobiście uczestniczył ówczesny wi
cewojewoda gdański prof. dr Józef Borzyszkowski, który orzekł, że te prze glądy należy dalej kontynuować nie tylkodla dobraKociewia, ale całego woje wództwa.
Z tego względu od19 września1999 roku odbywają sięw Piasecznie przy
Studzience (miejsce pierwszych objawieńMatki Boskiej) PrzeglądyZespołów Folklorystycznych Polski Północnej i to pod patronatemMarszałka Sejmu
MaciejaPłażyńskiego,któryw I Przeglądzie uczestniczył,potem pod patrona
tem MarszałkaSenatu Bogdana Borusewicza, a ostatnio MarszałkaUrzędu Marszałkowskiegow Gdańsku, Mieczysława Struka. W wyżej wymienionym przeglądzie uczestniczą zespoły z Powiśla, Żuław, Kaszub, Kociewia, Borów Tucholskich,Kujaw i WojewództwaZachodniopomorskiego.
Następny etap działalnościJana Ejankowskiego to sesje
popularnohistorycz-neorganizowane przez niego wspólniez Instytutem Kaszubskim wGdańsku,
Dyrekcją MuzeumHistorii Polskiego Ruchu Ludowego w Warszawie czy miej
scowymiinstytucjami iwładzami.W latach 1996-2001 zorganizowano11sesji. Pierwsza, poświęcona 90-leciu strajku szkolnego w Piasecznie, odbyła się
30listopada 1996 roku.
W czterech sesjach uczestniczył prof. dr Józef Borzyszkowskii wygłosił referaty: »150-lecieWiosny Ludu i Ligii PolskiejwGniewie iokolicy«- 28.11.
1998; »Pomorzena progu XXwieku i jegodrogado niepodległej Rzeczpospo-
litej« - 19.02.2000; »Polacy a Niemcy na Pomorzu w latach 1918-1920« -3.06.2000; »Początek wojny 1939 r. i jej skutki dla Pomorza«- 27.10.2001.
Wprowadzeniem do każdej sesji był scenariusz historyczny (widowisko)
w wykonaniu »Piaseckich Kociewiaków«.
Autorem14 scenariuszy jestJan Ejankowski.Sąone zgromadzonew trzech tomach pt. »Scenariusze historycznenapisane w latach 1996-2001 z tekstami piosenek inutami«.
Jan Ejankowski wydał 10 pozycji książkowych, m.in. Cztery wieki Szkoły PolskiejwPiasecznie. Praca nagrodzona nagrodą specjalną Ministerstwa Oświaty
i Wychowania w konkursie ogłoszonym przez PTHnaprace naukową z histo rii regionalnej. Stało się to w Toruniu 28 czerwca 1974 roku.
Druga pozycja: Zarys Dziejów KółkaRolniczego wPiasecznie (1862-1987), została wydana w Warszawie w 1987 roku, też wcześniej wyróżniona przez
PTH. Należy jeszczewymienićpozycję pt. SanktuariumMaryjne w Piasecznie
wlatach 1967-2007,Piaseczno 2008, czy ostatnio wydaną książkęw2011 roku
pt. Krwawa KociewskaJesień1939 na ziemi gniewskiej pod redakcją Jana Ejan-kowskiego i Alicji Samulewskiej, w której opracował 65biogramów osób roz
strzelanych oraz obszernezakończenie.
W tej chwili jestprzygotowywana do druku kolejna książka pt. »Dwudzie-stolecie Przeglądu KociewskichZespołów FolklorystycznychkuczciWładczy ni Kociewiaw Piasecznie. 1994-2013«.
JanEjankowski opublikował w różnych czasopismach około400 artykułów, m.in.130artykułów i 76gadek kociewskich w »Nowinach Gniewskich«, 46 arty
kułów w »Kociewskim Magazynie Regionalnym«. Umieszczałje takżew »Piel- grzymie«, »Gazecie Tczewskiej«, »Gazecie Kociewskiej«, »Dzienniku Bałtyc-kim« orazpiśmie parafii Piaseczno pt. »Lilia«.
Od 1960 roku piszewłasnypamiętnikpt. »Refleksjenad własnym życiem«,
dokumentując wpisy zdjęciami, dokumentami, wycinkamiprasowymi, otrzy
manymi listami, zaproszeniamiitp.
Jest »Honorowym Obywatelem Miasta i Gminy Gniew«. W 2006 roku w czasie wielkiego odpustu wrześniowego w Piasecznie biskup ordynariusz prof.dr JanBernardSzlaga wręczył mu medal»Za ZasługidlaDiecezji Pelpliń-
skiej«. Został Animatorem Roku 2011, otrzymałnagrodę BurmistrzaMiasta iGminy Gniew, KociewskiePióro 2008, Pierścień Mechtyldy, MedalChwalba Grzymisława (najważniejsze odznaczenie kociewskie), Medal Wincentego
Witosaprzyznawany przez Dyrekcję MuzeumHistorii PolskiegoRuchu Ludo
wego w Warszawie. W dniu 10 marca 2010 roku otrzymałnagrodę starosty
tczewskiego »Za działalność wdziedzinie upowszechnienia i ochrony kultury«. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim, MedalemEdukacjiNarodowej, Zasłużony Działacz Kultury i ZłotymMedalem OpiekunaMiejscPamięci Narodowej.
EjankowskiJanjest człowiekiem aktywnym,kochającym kociewski folklor, wielkim czcicielem Piaseckiej Paniiczłowiekiemgłęboko wierzącym. Jaksam często powtarza, chce służyć »Piaseckim Kociewiakom« i całej tutejszej uko chanej społeczności aż do tzw. grobowej deski.
KochaKociewie zgodnie z własnym ułożonym mottem:
»Kociewie maziemio ukochana, Stale jestemtwoją cząstką.
Przez dziesiątki lat uwielbiana, Aż do grobu będę ztobą.«
W 2004 roku naWydziale Humanistycznym Akademii Bydgoskiej p. Elż bieta Gawlik napisała pracę magisterską pod kierunkiem prof. Marii
Pająkow-skiej-Kensik pt. »Słownictwo kociewskie i żywotność kultury kociewskiej na
tle działalności Jana Ejankowskiego«.
25 stycznia 1976 roku ukończył studia (historia) na Uniwersytecie Gdań
skim, zdobywająctytuł magistra. Przewodniczącym komisji egzaminacyjnej był prof. dr Roman Wapiński, a członkami prof. dr Wacław Odyniec idrMie
czysławWidernik”.
Jan Ejankowski spoczął na cmentarzu piaseckim3 grudnia2015 roku.Jego
pogrzeb był manifestacją uczuć wdzięczności ipamięci! Zgromadził tłum przy jaciół i krewnych,sąsiadówi sympatyków, zwłaszcza kociewskichspołeczni
ków. Całość uroczystościpogrzebowych transmitowało Radio Głos Diecezji Pelplińskiej, reprezentowane przez dyr. ks. prał. Ireneusza Smaglińskiego. Wwypełnionej po brzegi świątyni piaseckiej, podczasmszyśw. koncelebrowa
nej przez grono zaprzyjaźnionych ze Zmarłym duchownych, pożegnalne kaza
nie wygłosił ks. kan. Władysław Deryng, przyjaciel z lat szkolnych, emeryt
wJastrowiena Pomorzu Zachodnim.W kościele żegnały go „Piaseckie
Kocie-wiaki”, Pani Burmistrz z Gniewa i inni. Na bocznym ołtarzu wyłożona była
księga kondolencyjna. W długim kondukcie odprowadzano Go na miejsce wiecznego spoczynku.
Najnowsza publikacja Jana Ejankowskiego,niestety, jużpośmiertna, to wy dana przez Instytut Kaszubski w/w saga rodziny. Wzbogacona została m.in. jegoopracowaniami dotyczącymi pierwszego w PolsceKółkaRolniczego w Pia secznie i sanktuarium Matki Bożej Królowej Pomorza oraz dokumentacją
dotyczącą działalności Muzeum w Piasecznie, którego byłtwórcąi niezastą pionym Kustoszem. Ukazałasię w tomie Pro memoria Jan Ejankowski (1929 -2015), poświęconymMu jako Stolemowi! - I takim - Stolemem pozostaje
wnaszejpamięci! - Mamnadzieję, że w niedługim czasie oryginalna placówka muzealna w Piasecznie zyska swegopatrona - imię Jana Ejankowskiego.
