• Nie Znaleziono Wyników

45. Wyznaczanie współczynnika załamania wody. PGR

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "45. Wyznaczanie współczynnika załamania wody. PGR"

Copied!
2
0
0

Pełen tekst

(1)

[Wpisz tekst]

Typ szkoły: Liceumogólnokształcące Dział: Faleelektromagnetyczne ioptyka Temat:Zjawiskozałamaniaświatła

Cel główny: uczeo wyznacza współczynnik załamania dla wody względem powietrza. Cele szczegółowe: uczeo poznaje właściwości optyczne wody, zapoznaje się pojęciem droga optyczna, uczy się eksperymentowania o charakterze ilościowym, na podstawie prostego eksperymentu wyznacza współczynnik załamania światła dla wody względem powietrza.

Etapy lekcji Czynności: nauczyciel (N), uczeo (U). Zakres

Wprowadzenie N: Przypomnienie najważniejszych pojęd i treści niezbędnych do

zrozumienia omawianego tematu: załamanie światła, wprowadza pojęcia: bezwzględny współczynnik załamania światła oraz względny współczynnik załamania światła. Opis działania refraktometru.

U: Odpowiadają na pytania, opisują zjawiska. Tok zasadniczy: 1-Przedstawienie celu lekcji. 2-Wprowadzenie nowych treści. 3-opis Matematyczny 4-eksperyment 5-dyskusja wyników

N: Prezentacja przykładów ilustrujących temat główny lekcji: Opis różnych sytuacji, w których obserwator ogląda przedmioty zanurzone w wodzie, względnie sam spogląda z wody w kierunku jej powierzchni.

U: Dyskutują na temat przykładów podanych przez nauczyciela.

N: Wprowadzenie nowych treści: wprowadza pojęcia: droga geometryczna i droga optyczna, omawia związek pomiędzy współczynnikiem załamania substancji a prędkością rozchodzenia się światła w tej substancji. Prawo Snelliusa.

N: Zapisanie wzorów i podanie jednostek wprowadzonych zasad i praw. Zapisuje wzór d = n • s, gdzie d jest drogą optyczną,

n jest współczynnikiem załamania światła wody, s jest drogą geometryczną. U: zapisuje wzór i pojęcia.

N: Przygotowanie eksperymentu:

U: uczniowie zestawiają układ pomiarowy: naczynie z wodą, montują zapałkę zgodnie z opisem w dwiczeniu 8. Para uczniów wykonuje opisane doświadczenie. Uczniowie notują dane pomiarowe: długośd warstwy wody od „przedniej” ścianki do zamontowanej zapałki na przeciwległej ściance (= l), oraz odległośd od „przedniej” ścianki do zapałki nad powierzchnią wody, która wydaje się obserwatorowi (patrzącemu przez warstwę wody!) byd w odległości zapałki zamontowanej na ściance (=x).

N: Nadzoruje przebieg eksperymentu i zwraca uwagę na niepewnośd pomiarową, w szczególności niepewnośd pomiaru wartości (x), zaleca kilkakrotne wykonanie doświadczenia przez różne pary uczniów. U: szacują niepewnośd pojedynczego pomiaru, tzn. subiektywnej oceny „prawidłowego” położenia zapałki (odl. x) nad powierzchnią wody.

N: proponuje uśrednid wyniki pomiarów wielkości (x) uzyskane przez różne pary uczniów.

U: Sporządzają notatki z eksperymentu, wypełniają kartę eksperymentu, obliczają współczynnik załamania wody względem powietrza, porównują wynik z danymi tablicowymi dyskutują nad dokładnością pomiaru. Zakooczenie N: Podsumowanie lekcji.

(2)

[Wpisz tekst]

Karta eksperymentu Temat

eksperymentu Wyznaczenie współczynnika załamania światła dla wody

Instrukcja wykonania

Zestawiamy układ pomiarowy zgodnie z opisem przedstawionym w dwiczeniu 8. Kolejne pary uczniów wykonują doświadczenie wyznaczając położenie zapałki nad powierzchnią wody.

Wyniki pomiarów

Wyniki notujemy. Obliczamy średnią wartośd (x). Mierzymy odległośd od wewnętrznej przedniej ścianki (l). Iloraz l/x = n, jest wartością współczynnika załamania wody względem powietrza.

Szacujemy błędy i niepewności pomiaru Wnioski (odniesienie do teorii)

Cytaty

Powiązane dokumenty

 Odległości przedmiotu i obrazu są dodatnie, jeżeli przedmiot i obraz znajdują się po przeciwnych stronach powierzchni łamiącej promień świetlny.  Gdy obraz powstaje po

Warstwy tej grubości mają specyficzne własności optyczne związane z dyfrakcją i interferencją światła oraz z różnicami w wartościach współczynnika załamania

2 Obecnie byłoby powszechnie dostępne źródło światła z lasera (przyp.. kuwety jasną plamkę. Gdy zasięg zmniejszy się poniżej pewnej wartości, świa- tło zaczyna uciekać

Ze wzrostem średniej prędkości przepływu tory cząsteczek cieczy nabierają charakteru nieuporządkowanego, burzliwego.. W cieczy two- rzą się zawirowania i występują

Mimo zachowanych podobnych warunków badania (pełne nasycenie próbki, warunki bez odpływu) wartości współczynnika Poisson’a uzyskane z badań w kolumnie rezonansowej

Mierząc ilość ciepła wydzielanego przy skraplaniu się pary wodnej, wyznaczamy oczywiście ilość ciepła potrzebnego na odparowanie tej samej masy wody..

Przez obrót śruby mikroskopu przesuwać stolik do momentu uzyskania maksymalnie ostrego obrazu brzegu rysy znajdującej się na dolnej powierzchni płytki.. Przesunąć stolik

Punkt O’ jest pozornym obrazem punktu O, zaś h jest pozorną grubością widzianą przez tego obserwatora.. Jest ona mniejsza od rzeczywistej grubości