• Nie Znaleziono Wyników

Epidemia ma (nie) tylko jedno imię

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2022

Share "Epidemia ma (nie) tylko jedno imię"

Copied!
5
0
0

Pełen tekst

(1)

1. METRYCZKA

Rok akademicki 2020/2021

Wydział Wydział Lekarski

Kierunek studiów Lekarski

Dyscyplina wiodąca (zgodnie z załącznikiem do

Rozporządzenia Ministra NiSW z 26 lipca 2019)

Nauki medyczne

Profil studiów

(ogólnoakademicki/praktyczny) Ogólnoakademicki Poziom kształcenia

(I stopnia/II stopnia/

jednolite magisterskie)

Jednolite magisterskie

Forma studiów

(stacjonarne/niestacjonarne) Stacjonarne i niestacjonarne Typ modułu/przedmiotu

(obowiązkowy/fakultatywny) Fakultatywny Forma weryfikacji efektów

uczenia się (egzamin/zaliczenie) Zaliczenie

Jednostka/jednostki prowadząca/e (oraz adres/y jednostki/jednostek)

Studium Historii Medycyny 00-575 Warszawa

ul. Litewska 16, p. 207 tel. 22 116 92 60

e-mail: historia-medycyny@wum.edu.pl www.historiamedycyny.wum.edu.pl Kierownik jednostki/kierownicy

jednostek dr. n. med. Ewa Skrzypek

Koordynator przedmiotu (tytuł, imię, nazwisko, kontakt)

dr n. med. Ewa Skrzypek ewa.skrzypek@wum.edu.pl Osoba odpowiedzialna za

sylabus (imię, nazwisko oraz kontakt do osoby, której należy zgłaszać uwagi dotyczące sylabusa)

dr n. med. Ewa Skrzypek ewa.skrzypek@wum.edu.pl

Prowadzący zajęcia lek. Michalina Osowicka, lek. Mateusz Bartkowiak

Epidemia ma (nie) tylko jedno imię…

(2)

2. INFORMACJE PODSTAWOWE

Rok i semestr

studiów wszystkie lata studiów Liczba punktów

ECTS 2

FORMA PROWADZENIA ZAJĘĆ

Liczba godzin Kalkulacja punktów ECTS Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim

wykład (W) - -

seminarium (S) 30 2

ćwiczenia (C) - -

e-learning (e-L) - -

zajęcia praktyczne (ZP) - -

praktyka zawodowa (PZ) - -

Samodzielna praca studenta

Przygotowanie do zajęć i zaliczeń - -

3. CELE KSZTAŁCENIA

C1 Poznanie humanistycznych podstaw zawodu lekarza.

C2 Poznanie dziejów medycyny, w celu lepszego zrozumienia współczesnej wiedzy medycznej.

C3 Kształtowanie osobowości przyszłych adeptów sztuki lekarskiej, poprzez poznanie medycznych autorytetów.

C4 Poznanie historii medycyny, w celu lepszego zrozumienia jej naukowych podstaw.

C5 Poznanie ciekawostek medycznych na przestrzeni dziejów.

4. STANDARD KSZTAŁCENIA –SZCZEGÓŁOWE EFEKTY UCZENIA SIĘ (dotyczy kierunków regulowanych ujętych w Rozporządzeniu Ministra NiSW z 26 lipca 2019; pozostałych kierunków nie dotyczy)

Symbol i numer efektu

uczenia się zgodnie ze standardami

1. OGÓLNE EFEKTY UCZENIA SIĘ

1.1. W zakresie wiedzy absolwent zna i rozumie:

1) metody prowadzenia badań naukowych.

1.2. W zakresie umiejętności absolwent potrafi:

(3)

uczenia się (zgodnie z załącznikiem

do Rozporządzenia

Ministra NiSW z 26 lipca 2019)

1) planować własną aktywność edukacyjną i stale dokształcać się w celu aktualizacji wiedzy;

2) inspirować proces uczenia się innych osób;

3) krytycznie oceniać wyniki badań naukowych i odpowiednio uzasadniać stanowisko.

1.3. W zakresie kompetencji społecznych absolwent jest gotów do:

1) dostrzegania i rozpoznawania własnych ograniczeń, dokonywania samooceny deficytów i potrzeb edukacyjnych;

2) korzystania z obiektywnych źródeł informacji;

3) formułowania opinii dotyczących różnych aspektów działalności zawodowej.

Wiedzy – Absolwent* zna i rozumie:

D.W20 historię medycyny, medycynę ludów pierwotnych i najdawniejszych cywilizacji oraz charakterystyczne cechy medycyny średniowiecznej

D.W21 cechy medycyny nowożytnej i jej najważniejsze odkrycia

D.W22 proces kształtowania się nowych specjalności w zakresie dyscypliny naukowej – nauki medyczne i osiągnięcia czołowych przedstawicieli medycyny polskiej i światowej

Umiejętności – Absolwent* potrafi:

D.U16 wykazywać odpowiedzialność za podnoszenie swoich kwalifikacji i przekazywanie wiedzy innym

*W załącznikach do Rozporządzenia Ministra NiSW z 26 lipca 2019 wspomina się o „absolwencie”, a nie studencie

5. ZAJĘCIA

Forma zajęć Treści programowe Efekty uczenia

się

Seminaria

S1 – Seminarium 1 – Epidemia, pandemia, kwarantanna… Krótki przegląd i porównanie największych plag w historii ludzkości

D.W20, D.W21, D.W22, D.U16 S2 – Seminarium 2 – Czy tylko wirusy, bakterie i grzyby potrafią wywołać epidemie?

Krótka historia epidemii małych i dużych robali… Kiedy rytm mocno uderzy do głowy…

czyli epidemie psychoz

S3 – Seminarium 3 – Od epidemii do codzienności. Spotkania wirusa grypy z człowiekiem.

Koronawirusy… historia kołem się toczy

S4 – Seminarium 4 – Bakcyl dżumy nigdy nie umiera… i jak się ma do tego cholera?

S5 – Seminarium 5 – Gruźlica… epidemia czy choroba niższych warstw społecznych? Trąd, gruźlica i inne epidemie, gdzie rządzi Mycobacterium

S6 – Seminarium 6 – Choroba niemiecka, angielska, polska, francuska, czy jednak dworska… …czyli jak stosunki połączyły czy raczej podzieliły społeczeństwa S7 – Seminarium 7 – Polska na szlaku epidemii…

S8 – Seminarium 8 – Ciche epidemie XXI wieku…

S9 – Seminarium 9 - Szczepienia… obóz szkoleniowy dla układu odpornościowego.

Historia patogenów, które obecnie już (nie) zarażają…

(4)

S10 – Seminarium 10 – Czy epidemia musi być koniecznie zakaźna? Groźni zabójcy XXI wieku zakażający nasze zwyczaje i zachowania

6. LITERATURA

Uzupełniająca

1. Brown J.: Grypa. Sto lat walki, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2019.

2. Brown J.: Influenza. The hundred-year hunt to cure the deadliest disease in history, Touchstone 2018.

3. Camus A.: Dżuma, PIW, Warszawa 2020.

4. de Kruif P.: Łowcy mikrobów. Wiedza i zdrowie, Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, Warszawa 1956.

5. Friedman M. i Friedland G. W.: Krótka historia medycyny, Wydawnictwo RM, Warszawa 2000.

6. Goetz Th.: Cudowny lek. Robert Koch, Ludwik Pasteur i prątki gruźlicy. Opowieść o wielkim przełomie w medycynie i walce z najgroźniejszą chorobą świata, Znak Litera Nova, Kraków 2015.

7. Kapusta P.: Pandemia. Raport z frontu, Insignis, Kraków 2020.

8. Mieszkowski Ł.: Największa. Pandemia hiszpanki u progu niepodległej Polski, POLITYKA, Warszawa 2020.

9. Mnookin S.: Wirus paniki. Historia kontrowersji wokół szczepionek i autyzmu, Wydawnictwo Czarne, Wołowiec 2019.

10. Moore J. J.: Przerażające choroby i zabójcze terapie, czyli historia medycyny, jakiej nie znałeś, Znak Horyzont, Kraków 2020.

11. Olostone M. B. A.: Viruses, Plagues and History. Past, Present and Future, Oxford University Press, Oxford 2010.

12. Oshinsky D. M.: Polio. Historia choroby Heinego-Medina, Prószyński i S-ka, Warszawa 2005.

13. Osterholm M. T. i Olshaker M: Wirus. Jak przewidziano pandemię?, Wydawnictwo Bez Fikcji, Oświęcim 2020.

14. Paul G.: 50 faktów z historii medycyny, Alma-Press, Warszawa 2017.

15. Reiss K. i Bhakdi S.: Koronawirus. Fałszywy alarm? Liczby, konkrety, konteksty, Prohibita, Warszawa 2020.

16. Richtel M.: Niewidzialna obrona. Przełomowe odkrycia dotyczące układu immunologicznego, MUZA SA, Warszawa 2019.

17. Scott S. i Duncan Ch.: Czarna śmierć. Epidemie w Europie od starożytności do czasów współczesnych, Bellona, Warszawa 2020.

18. Shah S.: Epidemia. Od dżumy przez AIDS i EBOLĘ po COVID-19. Nadeszła pandemia. Na pytanie, czy ją przetrwamy, musimy odpowiedzieć już dziś, Społeczny Instytut Wydawniczy Znak, Kraków 2020.

19. Skrzypek E.: Poczet doktorów honoris causa, Warszawski Uniwersytet Medyczny, Warszawa 2016.

20. Stasiak B.: Pandemia. Dzieje zarazy, Harde Wydawnictwo, Warszawa 2020.

21. Szczepienia ochronne. Obowiązkowe i zalecane od A do Z, pod red. E. Bernatowskiej i P. Grzesiowskiego, PZWL, Warszawa 2019.

22. Sztyler-Turovsky A.: Oddział zakaźny. Historie bez cenzury, Wydawnictwo SQN, Kraków 2020.

23. Taylor R. B. Wszystko, co chciałbyś wiedzieć o medycynie, ale boisz się zapytać. Bohaterowie, dziedzictwo i błędy medycyny, Medmedia, Warszawa 2011.

24. Vaughan R.: Takty i fakty. Życie Hilarego Koprowskiego, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań 1999.

25. Vigarello G.: Historia otyłości od średniowiecza do XX wieku, Wydawnictwo Aletheia, Warszawa 2012.

26. Wadman M.: The Vaccine Race. How scientists used human cells to combat killer viruses, Black Swan 2018.

27. Wright J.: Co nas (nie) zabije? Największe plagi w historii ludzkości, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań 2020.

28. Yong E.: Mikrobiom. Najmniejsze organizmy, które rządzą światem, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2018.

7. SPOSOBY WERYFIKACJI EFEKTÓW UCZENIA SIĘ

Symbol przedmiotowego efektu uczenia się

Sposoby weryfikacji efektu uczenia się

Kryterium zaliczenia

D.W20, D.W21, D.W22 i D.U16

Ocena ciągła na zajęciach Forma zaliczenia – ZALICZENIE Aktywny udział w seminariach;

frekwencja (dopuszczalne dwie nieobecności)

(5)

8. INFORMACJE DODATKOWE

REGULAMIN ZAJĘĆ DYDAKTYCZNYCH:

1. Zajęcia odbywają się na platformie Microsoft Teams, w poniedziałki, w godzinach 18:15-20:30, w następujące dni: 22.02.2021, 01.03.2021, 08.03.2021, 15.03.2021, 22.03.2021, 29.03.2021, 12.04.2021, 19.04.2021, 26.04.2021, 10.05.2021.

2. Całkowity zakaz używania telefonów komórkowych i innych urządzeń rejestrujących w trakcie zajęć.

Cytaty

Powiązane dokumenty

uczenia się (zgodnie z załącznikiem do Rozporządzenia Ministra NiSW z 26 lipca 2019). OGÓLNE EFEKTY

S TANDARD KSZTAŁCENIA – S ZCZEGÓŁOWE EFEKTY UCZENIA SIĘ (dotyczy kierunków regulowanych ujętych w Rozporządzeniu Ministra NiSW z 26 lipca 2019; pozostałych kierunków

S TANDARD KSZTAŁCENIA – S ZCZEGÓŁOWE EFEKTY UCZENIA SIĘ (dotyczy kierunków regulowanych ujętych w Rozporządzeniu Ministra NiSW z 26 lipca 2019; pozostałych kierunków

S TANDARD KSZTAŁCENIA – S ZCZEGÓŁOWE EFEKTY UCZENIA SIĘ (dotyczy kierunków regulowanych ujętych w Rozporządzeniu Ministra NiSW z 26 lipca 2019; pozostałych kierunków

S TANDARD KSZTAŁCENIA – S ZCZEGÓŁOWE EFEKTY UCZENIA SIĘ (dotyczy kierunków regulowanych ujętych w Rozporządzeniu Ministra NiSW z 26 lipca 2019; pozostałych kierunków

S TANDARD KSZTAŁCENIA – S ZCZEGÓŁOWE EFEKTY UCZENIA SIĘ (dotyczy kierunków regulowanych ujętych w Rozporządzeniu Ministra NiSW z 26 lipca 2019; pozostałych kierunków

S TANDARD KSZTAŁCENIA – S ZCZEGÓŁOWE EFEKTY UCZENIA SIĘ (dotyczy kierunków regulowanych ujętych w Rozporządzeniu Ministra NiSW z 26 lipca 2019; pozostałych kierunków

Zna i rozumie w zaawansowanym stopniu poglądy na instytucje prawne z zakresu partycypacji publicznej w prawie ochrony środowiska oraz zasady funkcjonowania aparatu administracji