Temat: Z wizytą w antycznym teatrze.
1. Religijne źródła teatru w starożytnej Grecji:
Dionizje Wielkie źródłem tragedii,
Dionizje Małe źródłem komedii,
dialog koryfeusza (przewodnika chóru) z chórem początkiem dramatu,
konkursy literackie tzw. agony w trakcie trwających sześć dni Wielkich Dionizji.
2. Specyfika antycznego teatru:
usytuowanie na zboczu wzgórz,
aktorami wyłącznie mężczyźni (role kobiece grali młodzi chłopcy przed mutacją),
aktorzy występowali w maskach połączonych z perukami zwanymi onkos, chitonach (wierzchnich szatach) i butach na koturnach- oddających charakter odgrywanych postaci,
równocześnie na scenie mogło znajdować się maksymalnie trzech aktorów,
nie pokazywano widzom scen krwawych ( np. o śmierci informował posłaniec),
wykorzystywano teatralne sztuczki, np. Deus ex machina, charonowe schodki) Przerysujcie proszę schemat teatru z podręcznika ze strony 158
z zaznaczeniem, czym była orchestra, theatron, skene itp.
3. Wybitni dramatopisarze greccy:
Tespis – wprowadził pierwszego aktora, który występował w różnych rolach i prowadził dialog z chórem,
Ajschylos – wprowadził drugiego aktora i kładł duży nacisk na dekoracje,
Sofokles- wprowadził trzeciego aktora i postacie kobiece, duży nacisk kładł na przeżycia osób dramatu, pogłębił ich psychologię,
Arystofanes – twórca komedii eksponujących siłę fantastyki.
4. Reguły obowiązujące w tragedii greckiej:
zasada trzech jedności (miejsca, czasu i akcji);
istotą tragedii – konflikt tragiczny polegający na istnieniu przeciwstawnych, równorzędnych racji, pomiędzy którymi nie sposób dokonać wyboru;
zasada decorum – odpowiedniości stylu (tragedia pisana stylem wysokim, bohaterami ludzie pochodzący z królewskich rodów, podejmująca poważne problemy, komedia pisana stylem niskim, bohaterami zwykli ludzie , podejmująca błahe tematy, żarty);
zasada niezmienności charakteru postaci – bohaterowie nie podlegają transformacjom);
katharsis – „oczyszczenie”, to wstrząs uczuciowy, który miał przeżyć widz oglądający historię bohatera na scenie, polegający na jednoczesnym doświadczeniu uczucia litości i trwogi;
obecność chóru, który:
- wprowadzał w wydarzenia,
- komentował wydarzenia, wyrażał opinie,
- informował o przeszłych i przyszłych wydarzeniach,
- wygłaszał prawdy o charakterze uniwersalnym, refleksje natury filozoficznej.
5. Budowa tragedii greckiej:
Prolog – zapowiedź tragedii,
Parodos – pieśń na wejście chóru na scenę,
Epejsodion – partie dialogowe aktorów,
Stasimon – pieśni chóru,
Exodos – pieśń na zejście chóru
W tragedii było od 3 do 5 epejsodionów i stasimonów).