Dopowiedzenie w tłumaczeniu na
język polski
Wrocławski Przegląd Teologiczny 8/1, 336-337
3 3 6 Z ŻYCIA FAKULTETU
Dopowiedzenie w tłumaczeniu na język polski
K sięże K ardynale, K sięże R ektorze, W ysoki Senacie, D rodzy zgrom adzeni D z ie ń d z i siejszy rozpoczęliśm y uro czy stą M sz ą św. w katedrze, p o łacinie. D ziękuję N uncjuszow i za to, że tę M szę odpraw ił. Jeżeli człow iek przynajm niej chw ilę p o d d a ł się refleksji p o tej M szy, to zrozum iał, że jesteśm y w k ated rze w sam ym środku W rocław ia. M o ż n a było odczuć bogactw o naszego starego kontynentu. M o żn a było rów nież odczuć, że nie je s t to bynajm niej kontynent, który się z b h ż a k u końcow i, lecz że stoim y n a p o czątk u now ego 1000-lecia i czeka nas w ielka przyszłość. C hciałbym w szystkim P aństw u, którzy tu p rz e m ów ili dzisiaj i przem aw iali podziękow ać z a uhonorow anie m ojego skrom nego w kładu.
P roszę P aństw a, to j a zaproponow ałem term in n a d z isie jsz ą uroczystość n a p o czątk u now ego roku, n a p o czątku now ego stulecia i now ego tysiąclecia, dlatego, że je s te m p rz e konany, że rz e c z ą w ażn ą je s t to, aby narody i rów nież o soby p oszczególne w ciąg u sw oje go życia na określonych przystankach, poddały się refleksji i spojrzały w przeszłość, spró bow ały zrozum ieć teraźniejszość i spojrzały rów nież w przyszłość. Z w łaszcza teraz, kiedy dokładnie k ilk a zaledw ie dni tem u skończyło się stare stulecie, m am y w szelkie pow ody k u tem u, aby nie zapom inać o historii, lecz po p ro stu w yciągnąć z niej w nioski, nauczyć się czegoś. P olacy i N iem cy na drodze przez to stulecie pokonali d a le k ą drogę. My, N iem cy, nigdy nie zapom nim y, że to P o lsk a b y ła pierw szą, ta k napraw dę p ie rw sz ą o fia rą ro zp ęta nej p rzez H itlera wojny. N ie chcem y zapom inać o cierp ien iach polskiego narodu. A le nie chcem y rów nież zapom inać o tym , co p o tem zrobiono N iem com . N igdy w ięcej nie ch ce my rozłam yw ać tego, ale chcem y zw rócić się w spólnie k u przyszłości. D latego te ż dzień dzisiejszy je s t d la m nie dniem szczęśliw ym . D zień dzisiejszy po p ro stu sym bolizuje coś z tego, co okazało się rz e c z ą m ożliw ą. N ie b e z kozery b y ła tu m ow a o K rzyżow ej. D la m nie oraz dla w ielu m oich rodaków , ale rów nież dla w ielu P olaków K rzyżow a w łaśnie sym bo lizuje now y początek. D zięki B ogu, dzisiaj m am y b ardzo dużo intensyw nych pow iązań stosunków m iędzy P olakam i i N iem cam i.
C hciałbym d z isie jsz ą okazję w ykorzystać, aby p odziękow ać w szystkim , którzy w sp o m agali te n proces. I św iadom ie w łaśnie d ziś i w ty m m ie jsc u ch c ia łb y m uh o n o ro w ać i p o d k reślić p o m oc i rolę ja k ą o d eg rał K o śc ió ł w ob u n aszy ch k rajach . W w ażn y m w sp ó l nym o św iad czen iu p o lsk ic h i n iem ieck ich k a to lik ó w w d n iu 1 w rześn ia ’89 r. w d n iu 50. rocznicy ro z p ę ta n ia w ojny dano tem u w łaśn ie w yraz. W pełn i zasłu żen ie m ów iono tutaj o d ra m aty czn y ch w y d a rz e n ia ch sp rzed 10 lat. To u p a d e k M uru B erliń sk ieg o u n iew ażn ił p o d z ia ł B erlin a, p o d z ia ł N iem iec i p o d z ia ł Europy. U p a d e k „M u ru B erliń sk ie g o ” zak o ń czył w łaśnie „zim ną” w ojnę. P ro sz ę P ań stw a, p o d z ia ł E uropy b y ł nie do zniesienia.
P ro sz ę P ań stw a, d o b rz e p a m ię ta m d y sk u sję na K rem lu w raz z A nd ro p o w em i G ro- m yką, k iedy to w łaśnie G rom yko stw ierdził, że sąd h isto ria ju ż w ydała. A j a w tedy o d p o w ied ziałem : P an ie M in istrze, to nie P a n w ydaje w yrok, alb o sąd h istorii. To narody sam e w y d a ją sądy h isto rii w chw ili, kied y w ie rz ą w e w ła sn ą w olność. W ielki naród p o lsk i nigdy, a n i p rz e z chw ilę nie w ą tp ił w to, że w olność i p rzy szło ść d la P o lsk i s ą czym ś oczyw istym . I P ro sz ę P aństw a, trz e b a o tym c iąg le p rzy p o m in ać i ciągle p o w ta rzać, d lateg o że lu d zie są zapom inalscy, że pok o n an ie p o d z ia łu N iem iec i E u ro p y było m ożliw e ró w n ież w głów nej m ierze d lateg o , że to w łaśnie ko b iety i m ężczyźni, P o lacy
Z ŻYCIA FAKULTETU 3 3 7
w „S o lid a rn o śc i” w alczy li o w olność. I te n ro z d z ia ł h isto rii j e s t ro z d z ia łe m w ielkim , je s t c z ę śc ią w ielk ich ro z d z ia łó w ludzkości. I ró w n ież to m ów ię w yraźn ie i św iadom ie, p o niew aż ch ętn ie p o m ija się to m ilczeniem . S zczęściem d la P olski, d la E u ro p y i d la nas by ło , że w tam tej chw ili h isto rii p a p ie ż b y ł P olakiem . I że to w łaśn ie P a p ie ż O jciec Św ięty w sposób d ecy d u jący ch ro n ił sw o ją rę k ą i w sp ierał te n proces. T ę sk n o ta z a w o l n o śc ią i sam ostanow ieniem , k tó ra nas łączy p rzez w iele d ziesięcio leci, z ach o w ała się we w schodniej części Europy. P o lacy zaw sze ze sw oim p o c z u c ie m o d p o w ied zialn o ści o d gryw ali tutaj z n a c z ą c ą rolę.
W iele m ów iono tu taj, i z a to szczególnie ch c ia łb y m P ań stw u p o d zięk o w ać, o m o ich ro d zicach , o m o im dom u rodzinnym . L atem , kied y j e s t sło n eczn a p o g o d a z d o m u m o ich ro d z ic ó w w idać zam ek w H am bach. A w ydarzenie, k tó re ta m m iało m iejsce j e s t w a ż n ą d a tą w h isto rii N iem iec i Europy. M aj 1832 r. W ów czas n a górze w zam k u w H am b ach sp o tk ali się F rancuzi, N iem cy i Polacy. Ż ą d a li w o ln o ści i p ra w c zło w iek a i sam o stan o w ienia.
