Orzecznictwo Sadu Najwyższego w sprawach adwokackich

Orzecznictwo Sadu Najwyższego w

sprawach adwokackich

Palestra 7/4(64), 74-75

1963

74 O r z e c z n i c t w o S ą d u N a j w y ż s z e g o to spratuach. adtookacfdch 4 U z a s a d n i e n i e

W ojew ódzka K o m isja D y scy p lin arn a w A orzeczen iem z d n ia 15.IX.1962 r. u z n a ła obw inionego a d w o k a ta X za w in n eg o tego, że: 1) w 1961 r. w R. w s p ra w ie S.F. o stw ie rd z en ie p ra w do sp a d k u zgodził się n a p o d p isan ie p rze z żonę S.F. czystego a rk u sz a p a ­ p ie ru im ien iem i n az w isk ie m je j m ę ­ ż a, tj. S.F., i ta k p o d p isa n e pism o zło­ żył w sądzie, 2) w 1962 r. w R. w s p ra w ie W. i J. m ałż. K. o dożyw ocie zgodził się n a po d p isan ie przez przez J.K . sporządzonego p rzez siebie pozw u im ien ie m i n azw isk iem je j m ęża W.K. i ta k p o dpisany pozew złożył w s ą ­ dzie. Z a k ażdy z ty c h czynów i jako k a r ę łą cz n ą w ym ierzono obw in io n em u k a r ę d y sc y p lin a rn ą up o m n ien ia. Od o rze cze n ia tego odw o łał się obro ń ca obw inionego, w nosząc o u ch y len ie z a ­ sk arżo n eg o o rzeczenia i u m orzenie p o stę p o w a n ia n a zasadzie a rt. 49 k.p.k.

W yższa K o m isja D y scy p lin arn a zw a­ żyła, co n a s tę p u je :

S ta n fa k ty c z n y sp ra w y j e s t niesp o rn y , od w o łan ie w ięc sp ro w ad za się do po ­ le m ik i z dotychczasow ym o rzecznic­ tw em W yższej K o m isji D y scy p lin arn ej n eg u jąc y m m ożność sto so w a n ia a rt. 49 k.p.k. w sp ra w a c h d y scy p lin arn y ch . W k w estii te j k o m p le t o rze k ają cy nie w idzi d o sta te czn y c h p o d sta w do o d ­ stą p ie n ia od p rz y ję te j lin ii ju d y k a tu ry . P o ru szo n e w o d w o łan iu okoliczności dotyczące ro z m ia ru w iny, b ra k u u je m ­ nych n a s tę p stw czynu i w reszcie s a ­ m ej osoby obw inionego zn alazły od p o ­ w ied n i w y ra z w u z a sa d n ien iu o rze­ czenia I in sta n c ji i w y m ie rz en iu o b ­ w in io n e m u k a ry d y sc y p lin a rn e j n a j ­ niższego stopnia.

P o d zie lając w ięc p rze słan k i o rz e ­ czenia K o m isji I in s ta n c ji — zarów n# co do w in y , ja k i k a ry — orzeczono ja k w se n ten c ji. O R Z E C Z N I C T W O S Ą D U _{I W / l i l i r Ż S Z C G O} W S P flA W A C H A D W O H A C K IC H W Y R O K S Ą D U N A J W Y Ż S Z E G O z d n i a 2 2 . X I I . 1 9 6 2 r . W • o r z e c z n i c t w i e d y s c y p l i n a r n y m - s t o s o w a n a j e s t z a s a d a , ż e a d w o k a t , d z i a ł a j ą c n a w e t w e w ł a s n e j s p r a w i e , p o w i n i e n p r z e s t r z e g a ć w s z e l k i c h z a s a d i z w y c z a j ó w o b o w i ą z u j ą c y c h g o w t o ­ k u c z y n n o ś c i z a w o d o w y c h .

S ąd N ajw yższy w y ro k iem z d n ia 22.XH.1962 r., po ro zp o z n an iu sp ra w y ad w . X z pow odu re w iz ji założonej p rzez M in istra S p ra w ied liw o śc i od praw o m o cn eg o o rzeczenia W yższej K o ­ m is ji D y scy p lin arn ej z d n ia 2.VI.1962 r. sy g n . W.K.D. 85/62,

u c h y l i ł zask arżo n e orzeczenie i s p ra w ę p r z e k a z a ł W yższej K o ­

m isji D y scy p lin arn ej do ponow nego rozpoznania.

Z u z a s a d n i e n i a :

O rzeczeniem W ojew ódzkiej K om isji D y scy p lin arn ej Izby A d w o k ack iej w Z z d n ia 28.X.61 r. adw . X u zn a n y został za w innego p o p ełn ien ia trze ch czynów :

1) p o w o łan ia się w sp ra w ie lo k a lo ­ w ej p rze d P o w iato w ą K om isją L o k alo w ą n a k ara ln o ść p rze ciw ­ n ik a ob. A, o czym obw iniony w ied ział, gdyż b y ł obro ń cą t e ­ goż A,

2) złożenie n a A za ża le n ia do p ro ­ k u r a tu r y p o w iato w e j, w k tó ry m

N r 4 (64) O r z e c z n i c t w o S ą d u N a j w y ż s z e g o w s p r a w a c h a d w o k a c k i c h ₇₅ w sposób d ra sty c z n y w y su n ął p rzeciw ko n ie m u zarzu ty , 3) o d p ro w ad zen ia z opóźnieniem k w o ty 168 zł i niezak sięg o w an ia k w o ty 200 złotych p o b ran y c h od k lien tó w .

O d tego o rzeczenia odw ołał się R zecznik D y scy p lin arn y , k tó ry żądał za o strze n ia w y m ie rz o n ej k a ry , tj. w y ­ m ie rzen ia — z a m ia st k a r y n a g a n y — k a ry zaw ieszenia w czynnościach za­ w odow ych, o raz obw iniony, k tó ry żądał u n ie w in n ie n ia od p o p ełn ien ia czynów p rzy p isa n y ch m u orzeczeniem I in ­ sta n cji.

W yższa K o m isja D y scy p lin arn a u n ie ­ w in n iła adw . X od w szy stk ich z a rz u ­ tów .

O d orzeczenia W yższej K o m isji D ys­ c y p lin a rn e j d la sp ra w a d w o k a tó w w n ió sł re w iz ję M in iste r S p ra w ie d li­ w ości z w n io sk iem o u ch y len ie w y m ie ­ nionego orzeczenia i p rz e k a z a n ia s p r a ­ w y te jż e K o m isji do ponow nego ro z­ pozn an ia, za rzu ca ją c o czyw istą n ie ­ słuszność w y n ik a ją c ą z b łę d n ej oceny »koliczności fa k ty c zn y c h , co d o p ro w a­ dziło do u n ie w in n ie n ia adw . X od do k o n an ia czynów p rzy p isa n y ch m u orzeczeniem I in sta n c ji.

S ąd N ajw yższy zw ażył, co n a s tę p u je : R ew izja M in istra S praw iedliw ości je s t słuszna.

Co do z a rz u tu oznaczonego w yżej ja k o p k t 2 W yższa K o m isja D yscypli­ n a r n a zu p e łn ie zb ę d n ie w d a ła się w m e ry to ry c z n ą ocenę p ism a p rz e d s ta ­

w ionego p ro k u ra tu r z e p o w ia to w e j, ta k ja k by isto tą p rze w in ien ia było z n ie­ sła w ie n ie A.

W orzeczn ictw ie d y sc y p lin a rn y m je s t p rz y ję ta i stosow ana zasad a, że a d w o ­ k a t, d zia ła ją c n a w e t w e w ła s n e j s p r a ­ w ie, p o w in ie n p rze strzeg a ć w szelk ich zasad i zw yczajów obow iązujących go w to k u czynności zaw odow ych. W y­ s ta rc z y zaś zapoznać się z tre śc ią p is ­ m a adw . X , ab y ocenić, ja k dalece odbiega ono w poszczególnych f r a g ­ m e n ta c h od fo rm y i sty lu , ja k ie obo­ w ią z u ją ad w o k ata.

T ak ie np. zw roty, ja k „ w ie ru tn e k ła m stw o ”, „ k u m o terstw o M RN ” (nie członków czy p rac o w n ik ó w , lecz o r - g a n u), „ o k ra d an ia m ie n ia społecz­ n eg o ”, „lipne zaśw iad czen ie” itd . — m ogą być zaled w ie to le ro w a n e w p is ­ m ach pochodzących od osób nie b ę d ą ­ cych ad w o k a tam i, n a to m ia st s ta ją się nied o p u szczaln e w p iśm ie p o d p isa n y m p rze z a d w o k a ta i sk ie ro w a n y m do p r o ­ k u r a tu r y p o w iato w ej. O b ojętne są w ty m z a k resie zarów no k o n te k st, w j a ­ k im w y ra ż e n ia te zostały użyte, ja k i m e ry to ry c z n a słuszność zażalenia, gdyż p rze w in ien ie polega n a n a ru s z e ­ n iu w olności p ism a (art. 54, ust. 1 i 2 u. o u.a.).

W re z u lta c ie w ięc pogląd W yższej K o m isji D y scy p lin arn ej, że w y m ie n io ­ ne z w ro ty n ie zn iesław iały A , n ie u p ra w n ia do o d stą p ie n ia do ścig an ia p rz e w in ie n ia w zak resie w yżej o p isa ­ nym .