STUDIA SOCJOLOGICZNE 1991, 1—2 (120—121) PL ISSN 0039—3371
Aleksander Paweł Owieczko (25.05.1921— 24.10.1990)
Jesienią 1990 roku odszedł na zawsze Aleksander Paweł Owieczko — za
służony i pracowity współzałożyciel, wraz z Zygmuntem Baumanem, naszych
„Studiów Socjologicznych" oraz wieloletni ich sekretarz. Jest to bolesna strata utalentowanego socjologa-marksisty i człowieka uwielbiającego żmudną pracę wydawniczą: był także przez kilka lat naczelnym redaktorem „Studiów Socjo- logiczno-Politycznych" oraz - u kresu swej drogi zawodowej - naczelnym redaktorem „Zeszytów Naukowych Studiów Społeczno-Politycznych”.
Urodzony 25 maja 1921 r. w Czelabińsku, przeżył pełne tułaczki dzieciństwo, ■ dla pracy zarobkowej przerywał szkołę, służył w armii, walczył na froncie koreańskim przeciwko japońskim silom zbrojnym. Po powrocie do stron rodzin
nych - ziemi białostockiej, rozpoczął pracę zawodową.
Cenił ze wszech miar wykształcenie i pracując w szkolnictwie partyjnym ukończył Wydział Filozoficzny Uniwersytetu Warszawskiego, na którym inten
sywnie studiował materializm historyczny i współczesną socjologię. W 1966 r.
uzyskał doktorat i podjął pracę jako adiunkt w Zakładzie Badań Klasy Robotniczej i Przemysłu Wyższej Szkoły Nauk Społecznych ( później Akademii Nauk Społecznych), której pozostał wierny do ostatniej chwili swego bogatego i niezwykle pracowitego życia.
Zajmował się studiami teoretycznymi nad marksistowską myślą socjologiczną, prowadził badania empiryczne nad postawami i świadomością polityczną, wy- kladal socjologię ogólną i socjologię klas, niestrudzenie oddawał się pracy dydaktycznej i równocześnie edytorskiej. Po uzyskaniu docentury nadal zajmował się pracami badawczymi oraz kształceniem licznych specjalistów w zakresie socjologii, w kręgu socjologów skupionych wokół profesora Stanisława Widerszpi- la. Mimo nadszarpniętego zdrowia, nie porzucał pracy zawodowej i nadal pochylał się nad cudzymi tekstami i korektorskimi szpaltami.
Od pierwszej pracy zawodowej w prezydium powiatowej rady narodowej, w 1949 r. w Białymstoku, po ostatnie dokonania w budynku redakcji Akademii Nauk Społecznych przy ul. Chopina w Warszawie był wzorem pracowitości, służby społecznej dla nauk socjologicznych i niezmiernej życzliwości, mimo skłonności do sceptycyzmu i pedagogicznej pasji wychowywania uczniów i auto
rów. Spotkałem Go w 1953 r. na Wydziale Filozoficznym U W w gronie studentów
t
K. DOKTÓR
pierwszego roku filozofii jako Olka i takim Wielkim Olkiem pozostanie dla 1 społeczności polskich socjologów, którzy żegnają Go tymi kilkoma zdaniami jako swego przyjaciela, wybitnego socjologa i zasłużonego redaktora czasopisma socjologicznego, w tym - przede wszystkim - „Studiów Socjologicznych”.
Kazim ierz Doktór
