Informacje ogólne
ADAM MICKIEWICZ dedykował Sonety krymskie swoim towarzyszom podróży, którą odbył latem 1825 roku z Odessy na Krym. Dzięki tej dedykacji wiemy, że w nich został zawarty poetycki ślad wydarzenia, które miało miejsce w rzeczywistości.
Cykl ten został opatrzony przez autora znaczącym mottem, słowami zaczerpniętymi z Goethego:
„Kto chce zrozumieć poetę, musi pojechać do jego kraju”.
Sonety krymskie to seria 18 wierszy. Zawarty w nich opis egzotycznego krajobrazu został podporządkowany spontanicznym wrażeniom człowieka, który patrzy na świat zachwyconym okiem. Między innymi: Ajudach, Burza, Żegluga morska, Stepy akermańskie, Pielgrzym, Bakczysaraj.
Bohaterem sonetów jest pielgrzym, charakterystyczny dla epoki romantyzmu. Wydaje się, że Mickiewicz wprowadza go, aby pokazać los poety – tułacza, opowiedzieć nam o losie człowieka pozbawionego ojczyzny. Sonety krymskie są lirycznym pamiętnikiem z podróży, pełnym
niesamowitych, plastycznych opisów.
Czym jest sonet?
Sonet należał do głównych gatunków liryki romantycznej. Jest to utwór czternastowersowy, podzielony na 4 strofy. Dwie pierwsze są czterowersowe i zawierają część narracyjno-opisową. Zaś dwie dalsze, trzywersowe, zawierają część liryczno-refleksyjną, często z wyraźnie zaznaczoną pointą. W sonecie układ rymów jest stały.
Forma ta pojawiła się we Włoszech w XIII wieku, rozwinięta została następnie przez Dantego i Petrarkę.
