• Nie Znaleziono Wyników

Nadciśnienie tętnicze i niedoczynność tarczycy indukowane długotrwałą terapią sunitynibem u pacjenta leczonego z powodu rozsianego raka nerki

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2022

Share "Nadciśnienie tętnicze i niedoczynność tarczycy indukowane długotrwałą terapią sunitynibem u pacjenta leczonego z powodu rozsianego raka nerki"

Copied!
2
0
0

Pełen tekst

(1)

A15

www.opk.viamedica.pl

Barbara Ziółkowska

Oddział Chemioterapii z Pododdziałem Chemioterapii Dziennej, Wojewódzki Szpital Specjalistyczny we Wrocławiu

Nadciśnienie tętnicze i niedoczynność tarczycy indukowane długotrwałą

terapią sunitynibem u pacjenta leczonego z powodu rozsianego raka nerki

Onkol. Prak. Klin. 2014; 10, supl. A: A15–A16

opis przypadku

Adres do korespondencji: Lek. Barbara Ziółkowska, Oddział Chemioterapii z Pododdziałem Chemioterapii Dziennej, Wojewódzki Szpital Specjalistyczny we Wrocławiu, ul. Kamieńskiego 73a, 51–124 Wrocław, e-mail: barbara.ziolkowska@gazeta.pl

Pacjent, lat 57, od marca 2010 r. obserwował krwio- mocz, z powodu którego zgłosił się do urologa. W wy- wiadzie podawał cukrzycę insulonozależną oraz stan po usunięciu torbieli glejowej móżdżku w 2002 r. W badaniu tomograficznym (TK) jamy brzusznej stwierdzono guz ner- ki prawej średnicy 7 × 5 cm uciskający układ zbiorczy oraz 2 guzy średnicy 4,5 cm i 4 cm w nerce lewej. Dodatkowo opisano guzowato powiększony ogon trzustki o wymiarach 6,5 × 5 cm. W TK klatki piersiowej nie stwierdzono zmian.

W dniu 10 maja 2010 r. wykonano nefrektomię pra- wostronną oraz pobrano wycinki guza trzustki i nerki lewej. Wynik histopatologiczny: Carcinoma clarocellu- lare renis (nuclear grade 1). Bioptat guza trzustki oraz drugiej nerki potwierdził przerzutowy charakter zmian:

Carcinoma clarocellulare nephrogenes (pT3NxM1).

W sierpniu 2010 r. chory rozpoczął terapię celowaną sunitynibem w dawce standardowej 50 mg/d. przez 28 dni z 2-tygodniową przerwą. Leczenie było dobrze tolero- wane, a w kolejnych badania obrazowych obserwowano stabilizację choroby [wg kryteriów Response Evaluation Criteria In Solid Tumors (RECIST)]. W lutym 2012 r.

(w trakcie 14. kursu) chory był hospitalizowany na od- dziale kardiologii z powodu epizodów podwyższonego ciśnienia tętniczego do 200/100 mm Hg. W badaniach dodatkowych nie stwierdzono nieprawidłowości. Do leczenia włączono bisoprolol 5 mg 1 × 1, amlodypinę 5 mg 1 × 1 oraz kwas acetylosalicylowy 75 mg 1 × 1, uzyskując normalizację wartości ciśnienia.

Od listopada 2012 r. zaczęto obserwować narastanie obrzęków podudzi, do których dołączyły się bóle kostno-

-mięśniowe [stopień 1. wg Common Terminology Crite- ria for Adverse Events v. 4.0 (CTCAE)]. W badaniach laboratoryjnych stwierdzono: stężenie hemoglobiny 9,7 g/dl, kreatyniny 2,31 mg/dl, d-dimery 2124 ug/l.

Zalecono zmniejszenie podaży płynów oraz włączono furosemid 40 mg 1 × 1, enoksaparynę 40 mg/0,4 ml s.c., suplementację żelaza oraz witaminę B12 0,1 mg/ml i.m. Kontynuowano terapię sunitynibem. W badaniach kontrolnych stężenie kreatyniny pozostawało w zakresie 2,1–2,3 mg/dl, a obrzęki podudzi nieznacznie zmniejszyły się. W czerwcu 2013 r. wystąpiły średnio nasilone obrzęki kończyn górnych i twarzy. Wyniki badań laboratoryjnych pozostawały w granicach normy. Zwiększono dawkę fu- rosemidu do 2 × 40 mg/d. oraz dołączono spironolakton

— 25 mg/d. Na podstawie TK jamy brzusznej stwier- dzono stabilizację choroby, natomiast stan sprawności pacjenta uległ pogorszeniu do ECOG 1.

W październiku 2013 r., w terminie 28. kursu su- nitynibu, stężenie kreatyniny wzrosło do 3,51 mg/dl, dehydrogenazy mleczanowej (LDH) wynosiło 1020 U/l, zwiększyły się obrzęki podudzi, kończyn górnych i twa- rzy, ECOG 1/2. Pozostałe wyniki były w granicach normy. Dodatkowo zlecono oznaczenie stężenia hor- monów tarczycy: TSH > 100 mlU/l; T3 = 0,34 ng/ml (N = 0,58–1,59); T4 = 1,1 ug/dl (N = 4,87–11,72).

Zalecono substytucję lewotyroksyny w dawce 125 ug/d.

i tymczasowo wstrzymano leczenie sunitynibem.

Aktualnie chory oczekuje na wyniki badań kontrol- nych. Po normalizacji parametrów tarczycy planowana jest kontynuacja terapii sunitynibem.

(2)

OnkOlOgia w Praktyce klinicznej 2014, tom 10, suplement A

A16 www.opk.viamedica.pl

Stopień zaawansowania (TNM) pT3NxM0

Typ histologiczny (np. jasnokomórkowy) Rak jasnokomórkowy

Stopień złośliwości (G) G1

Czas od rozpoznania do uogólnienia (miesiące) Choroba rozsiana w momencie rozpoznania

Lokalizacja przerzutów Trzustka, druga nerka

Kategoria rokownicza wg MSKCC w momencie kwalifikacji do leczenia systemowego

Pośrednia

1. linia leczenia

Lek Sunitynib

Dawkowanie leku 50 mg/dzień

Stan sprawności w chwili kwalifikacji do leczenia (ECOG) 0

Lokalizacja przerzutów Trzustka, druga nerka

Czas leczenia (miesiące) 38

Najlepsza odpowiedź CR/PR/SD/PD SD

Czas trwania odpowiedzi (miesiące) 38

Działania niepożądane (G3/4) Niedoczynność tarczycy (G3)

Przyczyna zakończenia leczenia

Cytaty

Powiązane dokumenty

W badaniach laboratoryjnych wykazano natomiast zaburzenia gospodarki lipidowej (stężenie cholesterolu całkowitego 236 mg/dl, stężenie cholesterolu frakcji LDL

U pacjentów z chorobą Recklinghausena obserwuje się zwiększone ryzyko rozwoju tętniaków, zwę- żenia naczyń oraz powstania różnego typu malformacji tętniczo-żylnych [2].

Wiesław Bryl, Karolina Hoffmann Nadciśnienie tętnicze u chorych z obturacyjnym bezdechem

Wczesne, subkliniczne uszkodzenie narzą- dowe stwierdza się już u około 40% nastolatków z nadciśnieniem tętniczym pierwotnym, a ryzyko wystąpienia uszkodzenia narządowego

sprawnych intelektualnie nie są jednak pre- cyzyjne, natomiast dostępne dane sugerują raczej, że średnie wartości ciśnienia skurczo- wego i rozkurczowego osób z

Szybko zwiększająca się liczba młodych kobiet palących tytoń oraz fakt, że u kobiet palenie tyto- niu zwiększa ryzyko sercowo-naczyniowe w więk- szym stopniu niż u mężczyzn,

W badaniach dodatkowych: mor- fologia krwi prawidłowa, glukoza na czczo 103 mg/dl, kreatynina 0,76mg/dl, mocznik 30 mg/dl, cholesterol całkowity 237 mg/dl, cholesterol frakcji

Przyczyna zakończenia leczenia Obrzęk płuc w przebiegu zawału serca bez przetrwałego uniesienia odcinka ST oraz kardiomiopatia po chemioterapii 2.