Przepisy z Zakresu Prawa Administracyjnego, 1945 z. 1

(1)

P R Z E P I 1 Z A K R E S U

ADMINISTRACYJNEGO

W Y D A W N I C T W O M I N I S T E R S T W A A D M I N I S T R A C J I P U B L I C Z N E J

Zeszyt 1 Warszawa 1945 r

T R E Ś Ć Z E S Z Y T U :

1. Pramo o wykroczeniach.

2. Kodeks karny (artykuły stosujące się do wykroczeń).

5. Przepisy wprowadzające kodeks karny i prawo o wykroczeniach.

4. Rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 marca 1928 r. o pzstępowaniu karno

administracyjnym.

5. Ustawa z dnia 19 lutego 1929 r. w sprawie uzupełnienia niektórych postanowień rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 marca 1928 r. o postępowaniu karno-administracyjnym.

6. Kodeks postępowania karnego (ks. XI, rozdział IV).

7. Rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolite j z dnia 7 lutego 1928 r. o areszcie domowym...

8. Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 10 marca 1928 r. w sprawie aresztu domowego.

9. Ustawa z dnia 28 czerwca 1959 r. o wykonywaniu pracy na rachunek grzywny

„

lp. Ustawa z dnia 15 marca 1954 r. o ochronie porządku na kolejach użytku publicznego (artykuły w zakresie zainteresowania władz administracji ogólnej).

11. Rozporządzenie Ministra Komunikacji z dnia 24 listopada 1954 r. o przestrzeganiu porządku na kolejach użytku publicznego (§28).

12. Ustawa z dnia 14 kwietnia 1957 r. o szkodnictwie leśnym i polnym.

c w 40 5 Vj

SY \

P R A W A

R o z p o r z ą d z e n i e

P r e z y d e n t a R z e c z y p o s p o l i t e j z dnia 11 lipca 1932 r.

PRAWO O W YKROCZENIACH.

'Dz. U. R. P. z d n ia 15 lip c a 1932 r . N r 60, poz. 571'.

Na podstawie art. 44 ust. 6 K onstytucji i art. 1 lit. a) ustawy z dnia 17 marca 1932 r.

0 upoważnieniu Prezydenta Rzeczypospolitej do wydawania rozporządzeń z mocą ustawy (Dz.

U. R. P. N r 22, poz. 165) postanawiam co na

stępuje:

CZĘŚĆ OGÓLNA.

R o z d z i a ł I .

A rt. 1. Wykroczeniem jest czyn zagrożony karam i zasadniczymi: aresztu do 3 miesięcy

1 grzywny do 3.000 złotych, albo jedną z tych kar.

A rt. 2. Przepisy art. 1, 2, 3, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 26, 40 § 2, 42 § 3, 54, 55, 56, 57

§ 2, 58, 91 kodeksu karnego stosuje się rów

nież do wykroczeń. Przez wyrażenie sąd nale

ży rozumieć każdą właściwą władzę karzącą.

A rt. 3. Nie ma odpowiedzialności za w ykro

czenie popełnione zagranicą, wyjąwszy przy

padki, w których ustawy taką odpowiedzial

ność przewidują.

A rt. 4. Odpowiedzialność za wykroczenie zachodzi w razie popełnienia go bądź z w iny umyślnej, bądź nieumyślnej, jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej.

A rt. 5. § 1. Podżegacz ponosi odpowiedzial

ność w granicach swego zamiaru, jeżeli wy- krocznie zostało dokonane, a sprawca nie m iał la t 17, albo nie był zdolny do należytego poj

mowania przedsiębranego działania lub kiero

wania swym postępowaniem, albo pozostawał w stosunku zależności od podżegacza.

§ 2. Nie ma odpowiedzialności za usiłowa

nie i pomocnictwó.

P. a rt. 12 przep. w p r . k . k . i p r. o w y k r . -

A rt. 6. § 1. Nie ulega odpowiedzialności za wykroczenie:

a) nieletni do lat 13;

(2)

9. P R Z E P IS Y Z Z A K R E S U P R A W A A D M IN IS T R A C Y J N E G O N r 1

b) nieletni od lat 18 do 17, k tó ry w ykro

czenie popełnił bez rozeznania, t. j. nie osiąg

nąwszy rozwoju umysłowego i moralnego w takim stopniu, by mógł rozpoznać znacze

nie czynu i kierować swym postępowaniem.

§ 2. Do tych nieletnich władza karząca sto

suje, jako środek wychowawczy, upomnienie oraz oddanie pod dozór odpowiedzialny rodzi

com lub innym osobom, mającym pieczę nad nieletnim.

§ 3. Do nieletniego od lat 13 do lat 17, któ r y popełnił wykroczenie z rozeznaniem, wła

dza karząca może również zastosować zamiast ka ry upomnienie oraz oddanie pod dozór od

powiedzialny, jeżeli nieletni nie popełnił W cią

gu ostatniego roku wykroczenia z tych sa

mych pobudek lub tego samego rodzaju.

A rt. 7. Karę aresztu wymierza się w dniach, tygodniach i miesiącach i co najm niej na prze

ciąg jednego dnia.

2. P. a rt. 10 p k t. b) prze p . w p r . k . k . i p r. o w y k r .

A rt. 8. § 1. Grzywny nie wymierza się poni

żej 1 złotego.

§ 2. Jeżeli przepis szczególny nie określa wym iaru grzyw ny lub rodzaju grożącej kary, wymierza się karę grzywny do 200 złotych.

§ 3. Jeżeli wykroczenia, za które grozi w y

łącznie kara aresztu, dopuszczono się z chęci zysku, wymierza się dodatkowo grzywnę do 100 złotych.

1. P. u w . do a rt. 7.

2. P. a rt. 7 § 2 prze p. w p r.. k . k . i p r. o w y k r .

A rt. 9. Jeżeli za wykroczenie grozi wyłącz

nie kara aresztu, można w przypadkach zasłu

gujących na szczególne uwzględnienie zasto

sować nadzwyczajne łagodzenie kary przez w y

mierzenie grzywny zamiast aresztu.

A rt. 10. § 1. W razi« nieściągalności grzyw

ny lub w razie gdyby je j ściągnięcie narażało skazanego na ruinę majątkową, karę tę zamie

nia się na areszt, przyjm ując dzień aresztu za równoważnik grzywny od 1 do 50 złotyen.

§ 2. Areszt zastępczy nie może trw ać kró

cej niż jeden dzień i dłużej niż najwyższy w ym iar ka ry aresztu przewidzianego za dane wykroczenie, a gdy kara aresztu nie jest prze

widziana — dłużej niż 3 miesiące.

§ 3. W razie częściowego uiszczenia kary pieniężnej areszt zastępczy zmniejsza się sto

sunkowo.

1. W e d łu g a rt. 1 u s ta w y z d n ia 28 c z e rw c a 1939 r.

o w y k o n y w a n iu p ra c y n a ra c h u n e k g rz y w n y (Dz. U.

R. P. N r 60, poz. 395) g rz y w n a u le g a z a m ia n ie na pra cę, a z a m ia n ę g rz y w n y n a k a rę p o z b a w ie n ia w o ln o ś c i o rz e k a w ła d z a k a rz ą c a na w y p a d e k , g d y b y w y k o n y w a n ie p ra c y b y ło n ie m o ż liw e , a lb o g d y b y sk a z a n y u p o rc z y w ie w z d ra g a ł się w y k o n y w a ć p ra c ę lu b z a k łó c a ł p o rz ą d e k p ra c y . U s ta w a ta w e jd z ie w ży c ie n a p o szczeg óln ych ob szara ch i co do p o szczeg ólnych ro d z a jó w p rz e s tę p s tw w te rm in a c h w s k a z a n y c h w ro z p o rz ą d z e n ia c h M in is t r ó w : S p ra w ie d liw o ś c i, Ą d m in is t r a c ji P u b lic z n e j o ra z P ra c y i O p ie k i S po łe cznej.

2. P. u w . 2 do a rt. 8.

A rt. 11. § 1. Nie można wszcząć postępo

wania karngo z powodu wykroczenia popeł

nionego przed rokiem.

§ 2. Przedawnienie przerywa każda czyn

ność organu, powołanego do udziału w postę

powaniu karnym sądowym lub w postępowa

niu karnym adm inistracyjnym .

A rt. 12. Nie piotżna wydać- orzeczenia ska

zującego, . jeżeli ód popełnienia wykroczenia upłynęło la t 3.

A rt. 13. Nie można wykonać kary, jeżeli od uprawomocnienia się orzeczenia albo od przer

wania kary z jakichkolwiek powodów upłynę

ło lat. 3. Przedawnienie kary nie biegnie w o- kresie je j odroczenia.

A rt. 14. Orzeczenie skazujące uważa s.ę za niebyłe po upływie la t 3 od wykonania, darowa

nia lub przedawnienia kary.

A rt. 15. Do przypadków zbiegu przestępstw i zbiegu przepisów stosuje się odpowiednie przepisy rozporządzenia Prezydenta Rzeczy

pospolitej o postępowaniu karno - adm inistra

cyjnym z dnia 22 marca 1928 r. (Dz. U. R. P.

N r 38, poz. 365).

A rt. 16. Przepisy części ogólnej niniejsze

go prawa stosuje się do wykroczeń, przewi

dzianych innym i ustawami.

P. a rt. 7, 8, 10, 12, 13, 14 i 16 prze p . w p r . k . k.

i p r. o w y k r . o ra z a rt. 1 — 4 u s ta w y z d n ia 14 k w ie t n ia 1937 r . o s z k o d n ic tw ie le ś n y m i p o ln y m (Dz. U.

R . P. N r 30, poz. 224).

C Z Ę Ś Ć S Z C Z E G Ó L N A R o z d z i a ł II.

Wykroczenia przeciwko porządkowi publicz

nemu.

A rt. 17. K to przez niewykonywanie swych obowiązków w stosunku do nieletniego, odda

nego mu pod dozór odpowiedzialny, dopuszcza do popełnienia przez tego nieletniego prze

stępstwa,

podlega karze aresztu do miesiąca lub grzywny do 1000 zł.

A rt. 18. K to w miejscu publicznym demon

stracyjnie okazuje niechęć lub lekceważenie dla Państwa Polskiego lub in stytu cyj pań

stwowych,

podlega, jeżeli za czyn nie grozi kara surow

sza, karze aresztu do 2 tygodni lub grzywny do 500 złotych.

A rt. 19. K to umyślnie uszkadza lub usu

wa ogłoszenie, wystawione publicznie przez władzę, urząd państwowy lub samorządowy, albo w inny sposób uniemożliwia zapoznanie się z takim ogłoszeniem,

podlega karze aresztu do miesiąca lub grzyw ny do 1000 złotych.

A rt. 20. K to ze złośliwości lub swawoli wprowadza w błąd władzę, urząd, albo in sty

tucję użyteczności publicznej, udaremniając

(3)

N r 1 P R Z E P IS Y Z Z A K R E S U P R A W A A D M IN IS T R A C Y J N E G O

ich czynność, albo wywołując niepotrzebną czynność z ich strony,

podlega karze aresztu do miesiąca lub grzywny do 1000 złotych.

A rt. 21. § 1. K to publicznie urządza składki na uiszczenie grzywny przez skazanego,

podlega karze aresztu do 2 tygodni lub grzywny do 500 złotych.

§ 2. Zebrane składki podlegają przepad

kowi.

A rt. 22. § 1. K to bez właściwego zamó

wienia w yrabia pieczęć władzy, urzędu pań

stwowego lub samorządowego, albo innej in s ty tu c ji prawa publicznego, bądź też pieczę

cie takie wydaje osobie nieupoważnionej do odbioru,

podlega karze aresztu do 3 miesięcy lub grzywny do 3000 złotych.

§ 2. Tej samej karze podlega, kto bezpraw

nie posiada, zamawia lub nabywa taką pie

częć.

§ 3. W razie powtórzenia wykroczenia w ciągu 3 ¡lat od ostatniego ukarania stoso

wnie do niniejszego artykułu, można zabronić wyrobu i sprzedaży pieczęci, określonych w § 1, na czas od 2 do 5 lat.

§ 4. Pieczęć podlega przepadkowi.

A rt. 23. § 1. K to umyślnie wprowadza w błąd władzę lub urząd:

a) co do tożsamości własnej lub innej osoby:

b) co do swrego obywatelstwa, zawodu lub miejsca zamieszkania,

§ 2. Tej samej karze podlega, kto wzbra

nia się uprawnionej do tego władzy lub urzę

dowi udzielić wiadomości lub dokumentów co do okoliczności, wymienionych w | 1.

A rt. 24. Kto będąc powołany do prowadze

nia ksiąg stanu cywilnego, nie uczyni w nich Wzmianki o okoliczności, która powinna być zapisana, albo uczyni to w sposób niezgodny z rzeczywistością lub nie we właściwym czasie,

(podlega, jeżeli za czyn nie grozi kara surow

sza, karze aresztu do 3 miesięcy lub grzywny do 3000 złotych.

A r t . 24 i 25 p r. o w y k r ., ja k o u c h y lo n y a rt. I I . przep.

w p ro w a d z a ją c y c h p ra w o o a k ta c h s ta n u c y w iln e g o , tr a c i m o c o b o w ią z u ją c ą ,z d n ie m 1 s ty c z n ia 1946 r.

A rt. 25. K to nie dopełni obowiązku zawia

domienia właściwego urzędu o okoliczności, k tó ra powinna być zapisana do ksiąg stanu cy

wilnego, albo obowiązek ten spełni nie we właściwym czasie,

podlega karze grzywny do 500' złotych.

P. u w . do a rt. 24.

A rt. 26. K to przywłaszcza sobie stanowisko lub ty tu ł albo publicznie nosi odznaczenie, oznakę lub strój, do których nie ma prawa,

Podlega karze aresztu do miesiąca lub grzywny do 1000 złotych.

3 A rt. 27. K to tru d n i się zawodem, nie po

siadając wymaganych do tego uprawnień lub wbrew szczególnemu zakazowi władzy, albo przekracza swe uprawnienia zawodowe,

podlega, jeżeli przepis szczególni nie stano

w i inaczej, karze aresztu do 3 miesięcy lub.

grzywny do 3000 złotych.

A rt. 28. K to krzykiem, hałasem, alarmem lub innym w ybrykiem zakłóca spokój pub

liczny,

podlega karze aresztu do 2 miesięcy lub grzyw ny do 2000 złotych.

A rt. 29. K to wykracza przeciw przepisom porządkowym o zachowaniu się w miejscach publicznych,

podlega, jeżeli przepis szczególny nie stano-, w i inaczej, karze grzywny do 25 złotych.

A rt. 30. K to przez uporczywe w yb ryki za

kłóca spoczynek nocny,

podlega karze aresztu do tygodnia lub grzyw ny do 250 złotych.

A rt. 31. K to publicznie dopuszcza się nie- obyczajnego wybryku,

A rt. 32. § 1. K to skłania nieletniego poniżej la t 17 do żebrania,

podlega karze aresztu do miesiąca.

§ 2. Tej ¡samej karze podlega, kto żebrze w sposób zuchwały lub oszukańczy.

R o z d z i a ł III.

Wykroczenia przeciw bezpieczeństwu.

A rt. 33. Kto, będąc niezdolny do czynności, które j nieumiejętne wykonanie może wywołać niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia ludz

kiego, taką czynność przedsiębierze, albo kto porucza ją osobie do jej-w ykonania niezdolnej, podlega, jeżeli przepis szczególny nie stano

w i inaczej, karze aresztu do 3 miesięcy lub grzywny do 3000 złotych.

A r t. 34. § 1. K to zaniedbuje odpowiednie

go zabezpieczenia miejsca niebezpiecznego dla życia lub zdrowia ludzkiego,

podlega karze aresztu do miesiąca lub grzyw

ny do 1000 złotych.

§ 2. Jeżeli w inny nie dopełnił przytym obo

wiązku wynikającego z przepisów szczegól

nych, *

podlega, jeżeli za czyn nie grozi inna kara, karze aresztu do 3 miesięcy lub grzywny do 3000 ¡złotych.

A rt. 35. K to usuwa albo psuje znaki ostrze

gające o grożącym niebezpieczeństwie dla ż y cia lub zdrowia, albo usuwa lub czyni nieczy

telnym i napisy ostrzegające o tym niebezpie

czeństwie, albo usuwa lub psuje ogrodzenia zapobiegające temu niebezpieczeństwu,

podlega, jeżeli za czyn nie grozi inna kara, karze aresztu do 3 miesięcy.

(4)

4 P R Z E P IS Y Z Z A K R E S U P R A W A A D M IN IS T R A C Y J N E G O Nr 1 A rt. 36. K to przez wadliwe wykonanie urzą

dzeń, niewłaściwe ich utrzymywanie lub użyt

kowanie, albo przez ich uszkodzenie wywołuje stan niebezpieczny dla życia lub zdrowia ludz

kiego,

podlega, jeżeli przepis szczególny nie s;tano

w i inaczej, karze aresztu do 3 miesięcy lub grzyw ny do 3000 złotych.

A rt. 37. K to wbrew swemu obowiązkowi nie zawiadamia odpowiedniej władzy lub osq- by o wiadomym mu niebezpieczeństwie grożą

cym życiu lub zdrowiu ludzkiemu, albo mieniu w znacznych rozmiarach.

sza, karze aresztu do 3 miesięcy lub grzywny do 3000 złotych.

Art. 38. § 1. K to bez zachowania należytej ostrożności wystawia lub wywiesza ciężkie przedmioty albo nim i rzuca, wylewa płyny, wyrzuca nieczystości, albo doprowadza do w y

padania lub wylewania się powyższych przed

miotów,

podlega karze grzywny do 50 złotych.

§ 2. Jeżeli sprawca dopuszcza się takiego czynu przez złośliwość lub swawolę,

podlega karze aresztu do 2 tygodni.

A rt. 39. § 1. K to nieostrożnie obchodzi się z ogniem, m ateriałami wybuchowymi lub ła

twopalnymi,

podlega karze aresztu do miesiąca lub grzyw

ny do 1000 złotych.

§ 2. K to wykracza przeciw ostrzeżeniom lub . przepisom, dotyczącym zapobiegania pożarom,

podlega karze aresztu do 2 miesięcy lub grzyw ny do 2000 złotych.

W z w ią z k u z p o s ta n o w ie n ia m i a rt. 47 ust. 1 u s ta w y z d n ia 13 m a rc a 1934 r . o o c h ro n ie p rz e d po ża

r a m i i in n y m i k lą s k a m i (Dz. U . R . P. N r 41, poz. 335) a rt. 39 § 2 p r. o w y k r . m a ob ecn ie zasto sow a nie je d y n ie do w y k ro c z e ń p rz e c iw k o p rz e p is o m o za p o b ie g a n iu p o ż a ro m w z a k re s ie n ie o b ję ty m a rt. 47 ust. 3 c y t. u s ta w y .

A rt. 40. § 1. Kto wykracza przóciw przepi

som o wyrobie, sprzedaży, przechowywaniu, używaniu i przewożeniu materiałów wybucho

wych lub łatwopalnych albo broni palnej i amunicji,

¡podlega, jeżeli przepis szczególny nie stano

w i inaczej, karze aresztu do 3 miesięcy lub grzyw ny do 3000 złotych.

§ 2. Prócz tego można zabronić wyrobu i sprzedaży wymienionych w § 1 przedmiotów na czas od roku do lat o oraz orzec ich prze

padek.

A rt. 41. K to nie zachowuje należytej ostroż

ności w używaniu i przechowywaniu broni pal

nej i amunicji,

Art. 42. K to wykracza przeciw przepisom o przestrzeganiu porządku na kolejach,

sza, karze grzywny do 50 złotych.

A rt. 43. K to uszkadza urządzenia służące do ochrony wybrzeży wód morskich lub wew

nętrznych,

sza, karze aresztu do 3 miesięcy lub grzyw ny do 3000 złotych.

A rt. 44. K to wykracza przeciw przepisom 0 ochronie wybrzeży wód morskich lub wew

nętrznych,

podlega karze aresztu do 2 tygodni łub grzyw ny do' 500 złotych.

A rt. 45. K to wbrew swemu obowiązkowi za

niecha oświatlenia miejsc dostępnych dla pub

liczności, albo kto oświetlenie takie przez złoś

liwość lub swawolę psuje albo gasi,

podlega karze aresztu do 3 dni lub grzywny do 100 złotych.

A rt. 46. K to nie zachowuje należytej ostroż

ności przy trzym aniu niebezpiecznego zwie

rzęcia,

podlega karze aresztu do 2 tygodni lub grzyw ny do 500 złotych.

A rt. 47. K to przez drażnienie lub płosze

nie doprowadza- zwierzęta do tego, iż stają się niebezpieczne,

podlega karze aresztu do tygodnia lub grzyw ny do 250 złotych.

A rt. 48. K to nie zachowuje zwykłych lub nakazanych środków ostrożności przy trz y maniu zwierzęcia,

R o z d z i a ł IV .

Wykroczenia przeciwko zdrowiu publicznemu.

A rt. 49. K to zanieczyszcza wodę służącą do picia lub do pojenia zwierząt,

podlega, jeżeli przepis szczególny nie sta

nowi inaczej, karze aresztu do 2 tygodni lub grzyw ny do 500 złotych.

Art. 50.. § 1. K to beż zezwolenia w yra

bia trucizny albo kto nie zachowuje przepi

sów o wyrobie, przechowywaniu i dostarcza

niu trucizn,

nowi inaczej, karze aresztu do 3 miesięcy lub grzyw ny do 3000 złotych.

§ 2. jPonadto można zabronić wyrobu tru cizn i handlu nim i na czas od roku do la t 5 1 orzec przepadek trucizn.

A rt. 51. K to wykracza przeciw przepisom o zapobieganiu chorobom lub ich zwalczaniu,

nowi inaczej, karze- aresztu do 2 tygodni lub grzywny do 500 złotych.

R o z d z i a ł Y . i Wykroczenia przeciw poszczególnym osobom.

A rt. 52. K to w celu dokuczenia innej oso

bie złośliwie ją w błąd wprowadza lub w inny

(5)

N r 1 ^'p r z e p i s y z z a k r e s u p r a w a a d m i n i s t r a c y j n e g o 5 sposób niepokoi,

A rt. 53. K to szczuje psem człowieka, podlega karze aresztu do dni 3 lub grzyw

ny do 100 złotych.

R o z d z i a ł VI.

Wy kroczenia przeciwko mieniu.

A rt. 54. § 1. K to uszkadza cudzy ogród warzywny, owocowy lub kwiatowy, drzewo owocowe, krzew owocowy lub drzewo przy

drożne,

§ 2. Nadto orzeka się na rzecz pokrzyw

dzonego nawiązkę w wysokości trzykrotnej wartości zrządzonej szkody.

A rt. 55. § 1. K to z cudzego ogrodu za

biera bezprawnie w nieznacznej ilości owoce, warzywa lub kw iaty,

§ 2.1 Nadto orzeka się na rzecz pokrzyw

dzonego nawiązkę w wysokości od 10 do 20 złotych.

A rt. 56. K to w ciągu 2 tygodni od daty znalezienia cudzego mienia wartości ponad 10 złotych, cudzych akt lub dokumentów, albo od daty przybłąkania się cudzego zwierzęcia, nie zawiadomi o tym władzy policyjnej lub gminnej, ani w inny właściwy sposób nie po

szukuje posiadacza,

Art. 57. K to samowolnie używa cudzego mienia ruchomego,

A rt. 58. K to kierując zakładem pracy nie wpłaca do in s ty tu c ji ubezpieczeń społecznych

sum, potrącanych na rzecz tych in s ty tu c ji przy wypłacie pracującym wynagrodzenia,

podlega karze, aresztu do 3 miesięcy lub grzywny do 3000 złotych.

A rt. 59. Kto złośliwie albo przez lekce

ważenie swych zobowiązań w strzym uje w ca

łości lub w części należne pracownikowi w y

nagrodzenie lub wysokość jego bezprawnie obniża, albo zmusza pracownika do przyjęcia zamiast należnej zapłaty w gotówce wyna

grodzenia w innej postaci,

podlega karze aresztu do 3 miesięcy lub grzywny do 3000 złotych

A rt. 60. K to samowolnie umieszcza na cu

dzej rzeczy ogłoszenie, napis lub rysunek, albo kto samowolnie z cudzej rzeczy je usuwa,

podlega karze aresztu do tygodnia lub grzywny do 250 złotych.

A rt. 61. § 1. K to w celu zysku urządza grę hazardową, albo użycza do niej środków lub pomieszczenia,

podlega karze aresztu do 3 miesięcy i grzy

w ny do 3000 złotych.

§ 2. Pieniądze i inne przedmioty służą

ce do g ry podlegają przepadkowi.

A rt. 62. § 1. K to :

a) wyrabia, posiada lub nabywa w ytrychy, jeśli nie tru d n i się rzemiosłem, w któ rym są one potrzebne;

b) dostarcza w ytrychów osobie nie tru d niącej się takim rzemiosłem;

c) wyrabia, posiada lub nabywa klucze do cudzego domu, mieszkania lub innego pomie

szczenia albo schowania bez zezwolenia oso

by uprawnionej lub władzy,

§ 2. Tej samej karze podlega, kto w yra

bia, posiada, nabywa lub innym osobom do

starcza narzędzi, przeznaczonych do dokony

wania kradzieży.

§ 3. W ytrychy, klucze i narzędzia podle

gają przepadkowi.

A rt. 63. § 1. K to wyrabia lub rozpo

wszechnia przedmioty, mogące robić wrażenie pieniędzy lub papierów wartościowych,

§ 2. Przedmioty powyższe podlegają prze

padkowi.

Przepisy końcowe.

A rt. 64. Wykonanie prawa o wykrocze

niach porucza się M inistrow i Spraw Wewnę

trznych i M inistrow i Sprawiedliwości.

K o m p e te n c je M in is tr a S p ra w . W e w n ę trz n y c h w z a k re s ie ' w y k o n a n ia p ra w a o w y k ro c z e n ia c h p rz e ją ł M in is t e r A d m in is t r a c ji P u b lic z n e j.

A rt. 65. Rozporządzenie niniejsze wcho

dzi w życie równocześnie z przepisami wpro

wadzającymi kodeks karny i prawo o w ykro czeniach — z dniem 1 września 1932 r.

R o z p o r z ą d z e n i e P r e z y d e n t a R z e c z y p o s p o l i t e j

z dnia 11 lipca 1932 r.

Kodeks K a rny

(Dz. U. R. P. z d n ia 15 lip c a 1932 r. N r 60, poz. 571)

•CZĘŚĆ OGÓLNA R o z d z i a ł I.

Zakres mocy obowiązującej ustawy karnej.

A rt. 1. Odpowiedzialności kaniej ulega ten, kto dopuszcza się czynu, zabronionego pod groźbą ka ry przez ustawę obowiązującą w czasie jego popełnienia.

A rt. 2. § i . Jeżeli w czasie wyrokowa

nia obowiązuje ustawa inna, niż w czasie po

(6)

6 P R Z E P IS Y Z Z A K R E S U P R A W A A D M IN IS T R A C Y J N E G O Nr 1 pełnienia przestępstwa, wówczas stosuje się

ustawę nową; jednakże należy zastosować ustawę dawną, jeżeli jest względniejsza dla sprawcy.

§ 2. Kara już wymierzona, lecz jeszcze nie wykonana, nie ulega wykonaniu, jeżeli we

dług nowej ustawy czyn, objęty wyrokiem, nie jest przestępstwem.

§ 3. Ustawę, wydaną z powodu w y ją tk o wych stosunków faktycznych, stosuje się do czynów popełnionych w czasie je j mocy obo

wiązującej, choćby nawet straciła moc z po

wodu zmiany tych stosunków.

§ 4. środki zabezpieczające stosuje się według przepisów nowej ustawy.

Art. 3. § 1. Ustawę karną polską sto

suje się do wszystkich osób, które popełniły przestępstwo na obszarze Państwa Polskiego albo na polskim statku wodnym lub powietrz

nym. Za obszar Państwa uważa się również wody wewnętrzne i przybrzeżne oraz powie

trze nad tym obszarem.

§ 2. Przestępstwo uważa sięi za popełnio

ne na obszarze Państwa Polskiego, na pol

skim statku wodnym lub powietrznym, gdy sprawca na nim dopuścił się przestępnego działania lub zaniechania, albo gdy tam sku

tek przestępny nastąpił lub według zamiaru sprawcy m iał nastąpić.

R o z d z i a ł II.

Zasady odpowiedzialności.

Art. 14. § 1. Przestępstwo umyślne za

chodzi nietylko wtedy, gdy sprawca chce je popełnić, ale także gdy możliwość skutku przestępnego lub przestępności działania prze

widuje i vna to się godzi.

§ 2. Przestępstwo nieumyślne zachodzi zarówno wtedy, gdy sprawca możliwość skut

ku przestępnego przewiduje, lecz bezpodstaw

nie przypuszcza, że go uniknie, ja k i wtedy, gdy skutku przestępnego lub przestępności działania sprawca nie przewiduje, choć może lub powinien przewidzieć.

A rt. 15. § 1. Okoliczności, od których zależy wyższa karalność, uwzględnia się ty l

ko wówczas, gdy sprawca o nich wiedział albo powinien b ył wiedzieć.

§ 2. Następstwa czynu, od których zależy wyższa karalność, uwzględnia się tylko wów

czas, gdy sprawca je przewidział albo powi

nien b ył przewidzieć.

A rt. 16. Okoliczności, wpływające na ka

ralność czynu, uwzględnia się tylko co do tej osoby, któ re j dotyczą.

Art. 17. § 1. Nie podlega karze, kto w chw ili czynu, z powodu niedorozwoju psy

chicznego, choroby psychicznej lub innego zakłócenia czynności psychicznej, nie mógł rozpoznać znaczenia czynu lub pokierować swym postępowaniem.

§ 2. Przepisu § 1 nie stosuje się do przy

padku, gdy sprawca w praw ił się umyślnie w stan zakłócenia czynności psychicznej poto, by dokonać przestępstwa.

A rt. 18. § 1. Jeżeli w chw ili popełnienia przestępstwa zdolność rozpoznania znaczenia czynu lub kierowania postępowaniem była w znacznym stopniu ograniczona, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary.

§ 2. Przepisu § 1 nie stosuje się, gdy ograniczenie zdolności jest skutkiem odurze

nia wynikającego z w iny sprawcy.

Art. 19. Nie popełnia przestępstwa, kto dopuszcza się czynu pod wpływem przymusu fizycznego, któremu nie mógł się oprzeć.

Art. 20. § 1. Nie popełnia przestępstwa, kto dopuszcza się czynu pod wpływem błędu co do okoliczności należącej do isto ty czynu, z w yjątkiem , gdy chodzi o występek nie

umyślny, a błąd był wynikiem nieostrożności lub niedbalstwa.

§ 2. Sąd może uwzględnić usprawiedliwio

ną nieświadomość bezprawności czynu jako podstawę do nadzwyczajnego złagodzenia kary.

Art. 21. § 1. Nie popełnia przestępstwa, kto działa w obronie koniecznej, odpierając bezpośredni bezprawny zamach na jakiekol

wiek dobro własne lub innej osoby.

§ 2. W razie przekroczenia granic obro

ny koniecznej sąd może zastosować nadzwy

czajne złagodzenie kary, a nawet od kary uwolnić.

Art. 22. § 1. Nie podlega karze, kto dzia

ła w celu uchylenia bezpośredniego niebez

pieczeństwa grożącego dobru własnemu lub cudzemu, jeżeli niebezpieczeństwa nie można inaczej uniknąć.

§ 2. Nie działa w stanie wyższej koniecz

ności, kto ma szczególny obowiązek naraże

nia się na niebezpieczeństwo.

§ 3. Dobro poświęcone nie może przedsta

wiać wartości oczywiście większej, niż dobro chronione.

§ 4. W razie przekroczenia granic wyższej konieczności sąd może zastosować nadzwy

czajne złagodzenie kary.

R o z d z i a ł IV . Podżeganie i pomocnictwo.

Art. 26. Podżegania dopuszcza się, kto in  ną osobę nakłania do popełnienia przestęp

stwa.

R o z d z i a ł V I.

K a ry zasadnicze.

Art. 40. § 2. Aresztant ma obowiązek zająć się pracą według własnego w yboru; je żeli praca wybrana narusza wewnętrzny po

rządek zakładu lub aresztant żadną pracą za

(7)

N r 1 P R Z E P IS Y Z Z A K R E S U P R A W A A D M IN IS T R A C Y J N E G O 7 jąć się nie chce, zarząd zakładu wyznacza mu

pracę odpowiednią.

A rt. 42. § 3. Grzywny wpływ ają do Skar

bu Państwa na potrzeby zakładów karnych, poprawczych i zabezpieczających.

R o z d z i a ł V III.

Wymiar kary.

A rt. 54. Sąd wymierza karę według swe

go uznania, zwracając uwagę przede wszyst

kim na pobudki oraz sposób działania spraw

cy i jego stosunek do pokrzywdzonego, na stopień rozwoju umysłowego i charakter sprawcy, na jego dotychczasowe.życie tudzież na jego zachowanie się po spełnieniu prze

stępstwa.

A rt. 55. Szczególne okoliczności wpływa

jące na w ym ia r ka ry uwzględnia się tylko co do te j osoby, któ re j dotyczą.

A rt. 56. Przy wymiarze grzywny sąd uwzględnia stosunki majątkowe sprawcy.

A rt. 57. § 2. Jdżeli ustawa daje sądowi możność wyboru między karą pozbawienia wolności a grzywną, sąd wymierza karę po

zbawienia wolności tylko wtedy, gdy skaza

nie na grzywnę nie byłoby celowe.

A rt. 58. W razie skazania na karę pozba

wienia wolności, sąd może zaliczyć na poczet kary całkowicie lub częściowo okres tymcza

sowego aresztowania.

R o z d z i a ł XV.

Wyjaśnienie wyrażeń ustawowych.

A rt. 91. § 1. Najbliższy je st to krewny w lin ii wstępnej lub zstępnej, rodzeństwo, małżonek, tudzież rodzice, rodzeństwo i dzie

ci małżonka.

§ 2. B liski jest to osoba, która z ty tu łu pokrewieństwa, powinowactwa, przyjaźni lub obowiązku wdzięczności ma prawo liczyć na szczególne względy danej jednostki.

§ 3. Dokument jest to każdy przedmiot, stanowiący dowód prawa, stosunku prawnego lub okoliczności mogącej mieć znaczenie prąwne.

§ 4. Groźba bezprawna jest to zarówno groźba spełnienia przestępstwa (groźba ka

ralna), jako też groźba spowodowania postę

powania karnego lub rozgłoszenia wiadomo

ści uwłaczającej czci zagrożonego lub jego bliskich.

§ 5. Przez urzędnika należy rozujmieć rów

nież osobę wojskową.

R o z p o r z ą d z e n i e P r e z y d e n t a R z e c z y p o s p o l i t e j

z dnia 11 lipca 1932 r.

Przepisy wprowadzające kodeks karny i prawo o wykroczeniach.

(Ot. U . R.P. z d n ia 10 lip c a 1932 r. N r 60, poz. 573) w b rz m ie n iu u w z g lę d n ia ją c y m s p ro s to w a n ia b łę

dó w , d o k o n a n e ob w ie szczen ie m P re z y d e n ta R ze czy

p o s p o lite j z d n ia 25 w rz e ś n ia 1932 r. (Dz. U . R. P.

N r 82, poz. 724).

Na podstawie art. 44 ust. 6 K onstytucji i art. 1 lit. a) ustawy z dnia 17 marca 1932 r.

0 upoważnieniu Prezydenta Rzeczypospolitej do wydawania rozporządzeń z mocą ustawy (Dz.

TJ. R. P. N r 22, poz. 165) postanawiam co na

stępuje:

A rt. 1. § 1. Z dniem wejścia w życie ko

deksu karnego i prawa o wykroczeniach tra cą moc przepisy karne, dotyczące przedmio

tów unormowanych w7 kodeksie karnym 1 w prawie o wykroczeniach, jeżeli przepisy dalsze nie stanowią inaczej.

§ 2. Jeżeli rozporządzenie niniejsze mówi bez bliższego oznaczenia o kodeksie karnym łub o prawie o wykroczeniach, należy przez to rozumieć kodeks kam y z dnia 11 lipca 1932 r. i prawo o wykroczeniach z tejże daty.

A rt. 2. Tracą moc obowiązującą wraz z ustawami wprowadzającymi:

1) kodeks karny 1903 r., z w yjątkiem art.

292-309, 318-324, 348-333, 624-627 i 630-634;

2) powszechna ustawa karna 1852 r., z w y

ją tkiem § 486-b i w związku z nim § 486-c, jeżeli nie ma zastosowania art. 279 kodeksu karnego;

3) kodeks karpy 1871 r., z w yjątkiem

§§ 296-a i 298.

A r t . 293 u s t. 2 i 4, 293-a, 294, 294-a, 296, 297, 288, 299, 300, 303, 303-a, 304, 305, 306, 307, 308 i 309 k o d e k s u k a rn e g o z 1903 r. z o s ta ły u c h y lo n e a r t y k u łe m 72 p ra w a p ra sow ego z d n ia 21 lis to p a d a 1938 r.

(Dz. U .R.P. N r 89, poz. 608), a rt. 624-627 i 630-634 — a r ty k u łe m 31 u s ta w y z d n ia 14 k w ie t n ia 1937 r.

o s z k o d n ic tw ie le ś n y m i p o ln y m (Dz. U.R.P. N r 30, poz. 224).

A rt. 3. § 1. Na obszarze, na którym obo

wiązywała powszechna ustawa karna 1852 r., tracą w szczególności moc obowiązującą prze

pisy karne:

1) ces. patentu z dnia 20 kw ietnia 1854 r.

(Dz. u. p. austr. N r 96) ;

,2) rozporządzenia z dnia 30 września 1857 r. o karaniu mniejszych wykroczeń

(Dz. u. p. austr. N r 198);

3) ustawy z dnia 7 kwietnia 1870 r., we

dług które j wydane są szczególne postano

wienia co do zmów między pracodawcami lub pracownikami w celu wymuszenia warunków pracy oraz co do zmów przemysłowców w ce

lu podwyższenia cen towarów (Dz. u. p. austr.

N r 4 3 );

4) ustawy z dnia 10 m aja 1873 r., zawie

rającej przepisy policyjno-karne przeciw próż

niakom i włóczęgom (Dz. u. p. austr. N r 108) ; 5) ustawy z dnia 24 maja 1885 r. o do

puszczalności zatrzymania w zakładach pra

cy przymusowej i poprawczych (Dz. u. p.

austr. N r 89) ; v

6) ustawy z dnia 27 m aja 1885 r., zawie

rającej przepisy przeciw używaniu i obroto

(8)

s P R Z E P IS Y Z Z A K R E S U P R A W A A D M IN IS T R A C Y J N E G O Nr 1 w i środków rozsadzających (Dz. u. p. austr.

N r 134);

7) ustawy z' dnia 26 stycznia 1907 r., do

tyczącej wolności wyborów i zgromadzania się (Dz. u. p. austr. N r 18) ;

§ 2. Pozostają jednak w mocy na powyż

szym obszarze przepisy:

1) ces. patentu z dnia 24 października 1852 r. o wytwarzaniu, obrocie i posiadaniu broni i am unicji oraz o noszeniu broni (Dz. u. p. austr. N r 223) z tą zmianą, że

§ 40 uchyla się, a sprawy o przestępstwa przewidziane tym patentem należą do wła

ściwości władz adm inistracyjnych, z w y ją t

kiem określonych w §§ 30, 33 i 34 oraz z w y

ją tkiem przypadków, gdy w myśl § 28 w związku z art. 7 niniejszego rozporządze

nia należy stosować kodeks ka rn y;

2) ustawy prasowej z dnia 17 grudnia 1862 r. (Dz. u. p. austr. z 1863 r. N r 6) wraz z nowelami z dnia 15 października 1868 r.

(Dz. u. p. austr. N r 142) i z dnia 9 lipca 1894 r. (Dz. u. p. austr. N r 161);

3) ustawy z dnia 15 listopada 1867 r. o pra

wie stowarzyszeń (Dz. u. p. austr. N r 134) ; 4) ustawy z dnia 6 marca 1906 r. o spół

kach z ograniczoną odpowiedzialnością (Dz.

u. p. austr. N r 58) ;

5) ces. patentu z dnia 3 grudnia 1852 r. — ustawa leśna — (Dz. u. p. austr. N r 250) ;

6) galicyjskiej u s ta w y 1 z dnia 17 lipca 1876 r. o ochronie własności polnej (Dz.

u. kra j. N r 28).

P a te n t c e s a rs k i z d n ia 24 p a ź d z ie rn ik a 1852 r.

(Dz. u. p. a u s tr. N r 223) z o s ta ł u c h y lo n y a rt. 57 p r a w a o b ro n i, a m u n ic ji i m a te ria ła c h w y b u c h o w y c h z d n ia 27 p a ź d z ie rn ik a 1932 r . (Dz. U .R .P . N r 94, poz.

807), u s ta w a p ra s o w a z d n ia 17 g r u d n ia 1862 r.

z p ó ź n ie js z y m i z m ia n a m i — a r ty k u łe m 72 p ra w a p ra so w e g o z d n ia 21 lis to p a d a 1938 r. (Dz. U .R.P.

N r . 89, poz. 608), u s ta w a z d n ia 15 lis to p a d a 1867 r.

o p r a w ie s to w a rz y s z a n ia się (Dz. u. p. a u s tr. N r 134)—

a r ty k u łe m 63 p ra w a o s to w a rz y s z e n ia c h z d n ia 27 p a ź d z ie rn ik a 1932 r. (Dz. U .R .P . N r 94, poz.' 808), u s ta w a z d n ia 6 m a rc a 1906 r. o s p ó łk a c h z o g ra n iczo n ą o d p o w ie d z ia ln o ś c ią (Dz. u. p. a u s tr. N r 58) — a r ty k u łe m 155 p ra w a o s p ó łk a c h z o g ra n ic z o n ą o d p o w ie d z ia ln o ś c ią z d n ia 27 p a ź d z ie rn ik a 1933 r.

(Dz. U .R .P . N r 82, poz. 602), p rz e p is y k a rn e ora z p rz e p is y o o d s z k o d o w a n iu ces. p a te n tu z d n ia 3 g ru d n ia 1852 r. — u s ta w a le śna (Dz. u. p. a u s tr.

N r 250) ora z g a lic y js k ie j u s ta w y z d n ia 17 lip c a 1876 r. o o c h ro n ie w ła s n o ś c i p o ln e j (Dz. u. k r a j.

N r 28) — a r ty k u łe m 31 u s ta w y z d n ia 14 k w ie tn ia 1937 r. o s z k o d n ic tw ie le ś n y m i p o ln y m (Dz. U .R.P.

N r 30, poz. 224).

A rt. 4. § 1. Na obszarze, na którym obo

wiązywał kodeks karny 1871 r., tracą w szcze

gólności moc obowiązującą przepisy karne:

1) ustawy z dnia 9 czerwca 1884 r. o zbrod

niczym i niebezpiecznym dla ogółu używaniu materiałów wybuchowych (Dz. u. Rz. str. 61) ; 2) ustawy z dnia 5 kwietnia 1888 r. o roz

prawach sądowych, odbywających się z wy

kluczeniem jawności (Dz. u. Rz. str. 133) ;

3) ustawy z dnia 9 kwietnia 1900 r. o ka

raniu za odbieranie energii elektrycznej, w miejsce które j stosować należy przepisy z rozdziału X X X IX kodeksu karnego w związ

ku z art. 20 ustawy elektrycznej z dnia 21 marca 1922 r. (Dz. U.R.P. N r 34, poz.

277);

4) rozporządzenia z dnia 11 grudnia 1918 r., dotyczącego chorób płciowych (Dz. u. Rz.

str. 1431).

§ 2. Pozostają jednak w mocy na powyż

szym obszarze przepisy:

1) ustawy prasowej z dnia 7 m aja 1874 r.

Dz. u. Rz. str. 65) ;

2) ustawy z dnia 15 kw ietnia 1878 r.

0 kradzieżach leśnych (Zbiór ustaw prusk.

str. 222), z w yjątkiem § 10;

3) ustawy z dnia 1 kw ietnia 1880 r. o po

lic ji polnej i leśnej (Zbiór ustaw prusk.

str. 230), z w yjątkiem § 4;

4) ustawy z dnia 22 marca 1888 r. o ochro

nie ptaków (Dz. u. Rz. str. 111) w brzmieniu ustaw y-z dnia 30 maja 1908 r. (Dz. u. Rz.

str. 317).

U s ta w a p ra s o w a z d n ia 7 m a ja 1874 r. (Dz. u. Rz.

s tr. 65) zosta ła u c h y lo n a a rt. 72 p ra w a pra sow ego z d n ia 21 lis to p a d a 1938 r. (Dz. U .R .P . N r 89, poz.

608), p rz e p is y k a rn e i p rz e p is y o o d s z k o d o w a n iu u s ta w y z d n ia 15 k w ie tn ia 1878 r. o k ra d z ie ż a c h le ś n y c h (Z b. u. prusk., s tr. 222), ora z u s ta w y z d n ia 1 k w ie t n ia 1880 r. o p o lic ji p o ln e j i le ś n e j (Zb.

u. p ru s k . s tr. 230) — a r ty k u łe m 31 u s ta w y z d n ia 14 k w ie t n ia 1937 r. o s z k o d n ic tw ie le ś n y m i p o ln y m (Dz. U .R .P . N r 30, poz. 224).

A rt. 5. § 1. Tracą moc obowiązującą przepisy karne następujących ustaw, wyda

nych przez władze polskie i ogłoszonych w Dzienniku Praw Państwa Polskiego lub w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Pol

skiej :

1) art. 11 ustawy z dnia 27 m aja 1919 r.

0 państwowej wyłączności poczty, telegrafu 1 telefonu (Dz. P. P. P. N r 44, poz. 310) w związku z art. 47 ustęp ostatni ustawy z dnia 3 czerwca 1924 r. o poczcie, telegrafie i telefonie (Dz. U.R.P. z 1931 r. N r 12, poz. 57);

2) dekretu z dnia 9 stycznia 1919 r. o po

stanowieniach karnych za przeciwdziałanie wyborom do Sejmu i wykonywaniu obowiąz

ków poselskich (Dz. U.R.P. N r 5, poz. 96) ; 3) art. 155 rozporządzenia Rady M inistrów z dnia 10 maja 1920 r. w przedmiocie wpro

wadzenia w życie na obszarze Rzeczypospoli

te j ustawy wojskowej postępowania karnego dla wspólnej siły zbrojnej z dnia 5 lipca 1912 r. (Dz. U.R.P. r 59, poz. 368) oraz

§ 264 ustawy wojskowego postępowania ka r

nego dla wspólnej siły zbrojnej z dnia 5 lip ca 1912 r. (Dz. u. p. austr. N r 130);

4) ustawy jz dnia 2 lipca 1920 r. o zwal

czaniu lichw y wojennej (Dz. U.R.P. N r 67, poz. 449);

(9)

N r 1 P R Z E P IS Y Z Z A K R E S U P R A W A A D M IN IS T R A C Y J N E G O 9 5) art. 8 ustęp ostatni ustawy z dnia

21 września 1922 r. w przedmiocie ty tu łu inżyniera (Dz. U. R. P. N r 90, poz. 823);

6) ustawy z dnia 10 czerwca 1926 r. o wa

runkowym zawieszeniu wykonania ka ry na obszarze mocy obowiązującej ustawy postę

powania karnego z dnia 23 m aja 1873 r. (Dz.

U.R.P. N r 61, poz. 354) oraz rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 21 maja 1927 r., uzupełniającego przepisy o warunko

wym zawieszeniu wykonania ka ry na obsza

rze , mocy obowiązującej ustawy postępowa

nia karnego z dnia 23 m aja 1873 r. (Dz.

U.R.P. N r 47, poz. 424);

7) rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospoli

tej z dnia 29 lipca 1927 r. o karach za handel kobietami i dziećmi, oraz za inne popiera

nie nierządu (Dz. U. R. P. N r. 70, poz. 614) — w części nie uchylonej przez art. 2 p k t 1 i 3 niniej szego rozporządzenia;

8) art. 99 i 100 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 sierpnia 1927 r. o zwalczaniu zaraźliwych chorób zwierzęcych

(Dz. U. R. P. N r 77, poz. 673);

9) rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospo

lite j z dnia 17 września 1927 r. o warunko

wym zawieszeniu wykonania kary na obszarze, na któ rym obowiązuje ustawa postępowania karnego z dnia 1 lutego 1877 r. (Dz. U. R. P.

N r. 83, poz. 741);

10) rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospo

lite j z dnia 12 września 1930 r. o karach dla ochrony swobody wyborów (Dz. U. R. P. N r 64, poz. 509);

11) art. 269 rozporządzenia Prezydenta Rze

czypospolitej z dnia 29 listopada 1930 r., za

wierającego „Prawo górnicze“ (Dz. U. R. P.

N r 85, poz. 654).

§ 2. Przepisy karne ustaw szczególnych, wydane przez władze polskie i ogłoszone w Dzienniku Praw Państwa Polskiego lub w Dienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej, a nie uchylone § 1 niniejszego artykułu, pozosta

ją w mocy, jednak z następującymi zastrze

żeniami co do wymienionych poniżej aktów ustawodawczych:

1) dekret o miarach z dnia 8 lutego 1919 r.

(Dz. U. R. P. z 1928 r. N r 72, poz. 661), jeżeli nie mają zastosowania art. 183 — 185 kodeksu karnego;

2) ustawa z dnia 22 czerwca 1923 r. w przed

miocie substancji i przetworów odurzających (Dz. U. R. P. N r 72, poz. 559), jeżeli nie ma za

stosowania art. 244 kodeksu karnego;

3) rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospo

lite j z dnia 19 stycznia 1927 r. o zwolnieniu predterminowym osób odbywających karę po

zbawienia wolności (Dz. U. R. P. N r 5, poz.

25), z w yją tkie m art. 1, art. 3 ust. 2 i 3 i art.

6 ■— w odpowiednim zastosowaniu do warunko

wego zwolnienia w przypadkach, przewidzia

nych w art. 65 — 68 kodeksu karnego;

lite j z dnia 3 grudnia 1927 r. o prawie łowiec

kim (Dz. U. R. P. N r 110, poz. 934), jeżeli nie ma zastosowania art. 270 kodeksu karnego;

lite j z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i bar

wach państwowych oraz o znakach, chorą

gwiach i pieczęciach (Dz. U. R. P. N r 115, poz.

980), jeżeli nie m ają zastosowania art. 153 ko

deksu karnego lub art. 22 prawa o wykrocze

niach, przyczym wykroczenia z art. 23 powyż

szego rozporządzenia ulegają karze aresztu do 3 miesięcy lub grzywny do 3000 złotych, a ich rozpoznawanie przekazuje się do właściwości władz adm inistracyjnych;

lite j z dnia 23 grudnia 1927 r. o zapobieganiu upadłości (Dz. U. R. P. z 1928 r. N r 3, poz.

20), jeżeli nie ma zastosowania art. 279 ko

deksu karnego;

lite j z dnia 6 marca 1928 r. o zapobieganiu u- padłości na obszarze sądów apelacyjnych w Poznaniu, Toruniu oraz sądu okręgowego w Katowicach (Dz. U. R. P. N r 27, poz. 244), jeżeli nie ma zastosowania art. 279 kodeksu karnego;

lite j z dnia 7 lutego 1928 r. o areszcie domo

wym (Dz. U. R. P. N r 26y poz. 228), z w y ją t

kiem art. 1, 2 i 9, oraz z zastrzeżeniem, że areszt domowy można stosować tylko w razie skazania na czas nie dłuższy, niż siedem d n i;

lite j z dnia 16 lutego 1928 r. o karach za szpie

gostwo i niektóre inne*, przestępstwa przeciw Państwu (Dz. U. R. P. Ń r 18, poz. 160), z w y

ją tkiem art. 13 i § 4 art. 17, z ty m natomiast uzupełnieniem, że jako § 4 art. 17 wprowadza się przepis następujący: „§ 4. K to wykracza przeciw ograniczeniom lub zobowiązaniom, w y

nikającym z niniejszego artyku łu — podlega w w tryb ie adm inistracyjnym karze aresztu do 3 miesięcy“ ;

lite j z dnia 6 marca 1928 r. o P olicji Państwo

wej (Dz. U. R. P. z 1931 r. N r 5, poz. 27), jeżeli nie m ają zastosowania art. 286 — 291 kodeksu karnego oraz z w yjątkiem art. 127 i 128 powyższego rozporządzenia;

lite j z dnia 14 marca 1928 r. o prawie lotniczym vDz. U. R. P. N r 31, poz. 294), jeżeli nie ma za

stosowania art. 215 kodeksu karnego;

lite j z dnia 16 marca 1928 r. o rozgraniczeniu nieruchomości ziemskich przy przebudowie ustro ju rolnego (Dz. U. R. P. N r 34, poz. 319), z w yjątkiem punktów 2 i 3 art. 17, zamiast któ

rych należy stosować art. 190 § 1 kodeksu kar

nego oraz z tą zmianą, że sprawy o wykrocze

nia z art. 17 pkt. 1 powyższego rozporządzenia

(10)

10 P R Z E P IS Y Z Z A K R E S U P R A W A A D M IN IS T R A C Y J N E G O N r 1 przekazuje się do właściwości władz adm inistra

cyjnych;

lite j z dnia 22 marca 1928 r. o Straży Granicz

nej (Dz. U. R. P. N r 37, poz. 349), jeżeli nie m ają zastosowania art. 286 — 291 kodeksu karnego, oraz z w yjątkiem art. 77 i 78 powyż

szego rozporządzenia;

14) rozporządzenie Prezydenta Reczypospoli- te j z dnia 22 marca 1928 r. o postępowaniu karno-adm inistracyjnym (Dz. U. R. P. N r 38, poz. 365), tudzież ustawa z dnia 19 lutego 1929 r. (Dz. U. R. P. N r 16, poz. 135), ze zmia

nami wprowadzonymi art. 30 niniejszego rozpo

rządzenia.

I. P rz e p is y k a rn e rożp . P re z y d e n ta R z e c z y p o s p o lite j z d n ia 13 g ru d n ia 1927 r . (Dz. U . R. P. N r 115, poz.

980) z o s ta ły z m ie n io n e u s ta w ą z dniia 3 m a rc a 1937 r.

(Dz. U . R. P. N r 17, poz. 111); je d n o lity te k s t ty c h p rz e p is ó w z a w ie ra obw ie szczen ie z d n ia 12 p a ź d z ie rn i

k a 1938 r. (Dz. U . R . P. N r 2, poz. 8).

• 2. R o zpo rządze nia P re z y d e n ta R z e c z y p o s p o lite j o z a p o b ie g a n iu upadłości) z d n ia 23 g ru d n ia 1927 r. (Dz. U.

R. P. N r 3, poz. 20) i z d n ia 6 m a rc a 1928 r. (Dz. U.

R. P. N r 27, poz. 244) z o s ta ły u c h y lo n e a r ty k u łe m 80 p ra w a o p o s tę p o w a n iu u k ła d o w y m z d n ia 24 p a ź d z ie r

n ik a 1934 r. (Dz. U . R. P. N r 93, poz. 836), rozp. P r e z y d e n ta R z e c z y p o s p o lite j z d n ia 16 lu te g o 1928 r.

o k a ra c h za szpieg ostw o i n ie k tó r e in n e p rz e s tę p s tw a p rz e c iw P a ń s tw u (Dz. U . R. P. N r 18, poz. 160) — a r t y k u łe m 37 rozp . P re z y d e n ta R z e c z y p o s p o lite j z d n ia 24 p a ź d z ie r n ik a . 1934 r. o n ie k tó r y c h p rz e s tę p s tw a c h p rz e c iw k o b e z p ie c z e ń s tw u P a ń s tw a (Dz. U . R. P. N r 94, poz. 851).

3. P o lic ja . P a ń s tw o w a (rozp. P re z y d e n ta R ze czypo

s p o lite j z d n ia 6 m a rc a 1928 r. o P o lic ji P a ń s tw o w e j — Dz. U . R. P. z 1931 r. N r 5, poz. 27) zosta ła ro z w ią z a n a d e k re te m P. K . W . N . z d n ia 15 s ie rp n ia 1944 r.

(Dz. U . R. P. N r 2, poz. 6). Z a k re s d z ia ła n ia M i l i c j i O b y w a te ls k ie j re g u lu je , d e k re t P. K . W . N . z d n ia 7 p a ź d z ie rn ik a 1944 r. (Dz. U. R. P. N r 7, poz'. 33).

4. J e d n o lity te k s t ro z p o rz ą d z e n ia P re z y d e n ta R zeczy

p o s p o lite j z d n ia 13 m a rc a 1928 r. o p r a w ie lo tn ic z y m z o s ta ł p o d a n y w o b w ie s z c z e n iu z d n ia 29 s ie rp n ia 1935 r . (Dz. U . R. P. N r 69, poz. 437).

5. Rozp. P re z y d e n ta R z e c z y p o s p o lite j z d n ia 16 m a r ca 1934 r. o ro z g ra n ic z e n iu n ie ru c h o m o ś c i z ie m s k ic h p r z y p rz e b u d o w ie u s tr o ju ro ln e g o (Dz. U . R. P. N r 34, poz. 319) z o s ta ło .u c h y lo n e a rt. 8 u s ta w y z d n ia .9 m a r ca 1934 r. o u s ta la n iu g ra n ic n ie ru c h o m o ś c i z ie m s k ic h p r z y p rz e b u d o w ie u s tr o ju ro ln e g o (Dz. U . R. P. N r 26, poz. 199).

A rt. 6. § 1. Tracą moc obowiązującą przepi

sy karne ustaw szczególnych, wydanych przez władze okupacyjne i władze L itw y środkowej oraz przez tymczasowe władze ustawodawcze , polskie, o ile przepisy te nie były ogłoszone lub przejęte w Dzienniku Praw Państwa Polskiego lub w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Pol

skiej.

§ 2. Na obszarze województwa śląskiego utrzymane są w mocy przepisy, choćby uchylo

ne na innych obszarach Państwa, jeżeli pozo

stają w związku z dziedziną zastrzeżoną usta

wodawstwu śląskiemu. W szczególności na ob

szarze sądu okręgowego w Cieszynie pozostają w mocy przepisy karne ustawy z dnia 24 maja 1885 r. o dopuszczalności zatrzymania w zakła

dach pracy przymusowej i poprawczych (Dz.

u. p. austr. N r 89), z w yjątkiem § 7 ustęp ostatni i § 8, m na obszarze sądu okręgowego w Katowicach — przepis § 361 pkt. 3 i 4 w związku z § 362 kodeksu karnego 1871 r. —

jeżeli nie ma zastosowania przepis art. 32 prawa o wykroczeniach.

A rt. 7. § 1. Jeżeli ustawy dotychczasowe po

wołują przepisy karne uchylonych kodeksów karnych lub uchylonych ustaw szczególnych bądź też odsyłają w ogóle do przepisów kar

nych, należy stosować odpowiedni przepis ko

deksu karnego, prawa o wykroczeniach lub ustawy szczególnej.

§ 2. Przepisy części ogólnej kodeksu karne

go i prawa o wykroczeniach, dotyczące grzy

wien, stosuje się także do ka r pieniężnych, prze

widzianych w ustawach dotychczasowych, chy

ba, że przepis szczególny stanowi inaczej.

§ 3. W zakresie sądownictwa wojskowego obowiązują nadal dotychczasowe przepisy ma

terialnego prawa karnego.

A rt. 8. § 1. K to wykracza przeciw przepi

som szczególnym, wydanym przed dniem w e j

ścia w życie niniejszego rozporządzenia, albo przeciw zarządzeniom opartym na tych przepi

sach, podlega, jeżeli czyn Według dotychczaso

wych przepisów stanowił wykroczenie, a nie grozi zań kara według kodeksu karnego, prawa o wykroczeniach lub przepisów szczególnych — karze aresztu do miesiąca łub grzywny do 1000 złotych.

§ 2. Przepis § 1 ma zastosowanie zwłaszcza w przypadkach, w których dotąd stosowano przepisy art. 138 i 139 kodeksu karnego 1903 r., rozporządzenia z dnia 30 v/rześnia 1857 r. (Dz.

u. p. austr. N r 198), ja k również przepisy roz

działu X X IX kodeksu karnego 1871 r., gdy te przewidują kary za naruszenie przepisów szcze

gólnych.

A rt. 9. Gdy w ustawach obowiązujących na obszarze, na którym dotąd obowiązywał kodeks karny 1871 r., je st mowa o nieletnich od lat 12 — 18, należy rozumieć nieletnich, wymienio

nych w rozdziale X I kodeksu karnego.

A rt. 10. Przy stosowaniu utrzymanych w mocy przepisów karnych:

a) zamiast kar, przewidzianych w tych prze

pisach, stosuje się odpowiednie kary przewi

dziane w kodeksie karnym, przy czym zamiast ciężkiego więzienia (domu karnego) i więzie

nia zastępującego dom poprawy — wymierza się więzienie (art. 37 lit. b) kodeksu karnego), a zamiast więzienia, które orzec należało w miejsce aresztu ponad 6 tygodni, oraz za

miast twierdzy i ścisłego aresztu — wymierza Gę areszt (art. 37 lit. c) kodeksu karnego);

b) przy ustalaniu najniższego i najwyższego wym iaru kary należy stosować przepisy dotych

czasowe, niezależnie od granic, przewidzianych v/ kodeksie karnym lub w .prawie o wykrocze

niach dla danegę. rodzaju k a r;

(11)

N r 1 P R Z E P IS Y Z Z A K R E S U P R A W A A D M IN IS T R A C Y J N E G O 11

c) jeżeli dotychczasowe przepisy szczególne nie wzbraniały złagodzenia kary, można stoso

wać art. 59 kodeksu karnego lub art. 9 prawa 0 wykroczeniach;

d) łagodzeniu według przepisu pod lit. c) nie podlegają kary za przestępstwa, przewidziane w rozporządzeniu Prezydenta Rzecypospolitej z dnia 16 lutego 1928 r. o karach za szpiego

stwo i niektóre inne przestępstwa przeciw Pań

stwu (Dz. U. R. P. N r 18, poz. 160); w razie skazania na karę śmierci lub więzienia ponad 1 rok za przestępstwo umyślne, przewidziane

•V powyższym rozporządzeniu, sąd orzeka zaw

sze utratę praw publicznych i obywatelskich praw honorowych, — a jeżeli zachodzi naduży

cie zawodu lub niezdolność do wykonania za

wodu, określone w art. 48 § 1 lit. a) lub b) ko

deksu karnego — nadto utratę prawa wykony

wania zawodu;

e) jeżeli przestępstwo ulegało karze w razie w iny nieumyślnej, to ulega i nadal karze, je żeli je popełniono nieumyślnie;

i ) do przestępstw, popełnionych za granicą^

stosuje się przepisy szczególne miejsca stałego zamieszkania sprawcy w k ra ju w chw ili popeł

nienia przestępstwa, a gdy sprawca nie ma w k ra ju miejsca zamieszkania, — przepisy obowiązujące w stolicy; do przestępstw popeł

nionych na pełnym morzu na polskim statku wodnym stosuje się prawo portu gdyńskiego.

Rozp. P re z y d e n ta R z e c z y p o s p o lite j z d n ia 16 lu te g o 1928 r. o k a ra c h za szpieg ostw o i n ie k tó r e in n e p rz e s tę p s tw a p rz e c iw P a ń s tw u (Dz. U . R. P. N r 18, poz.

160) zosta ło u c h y lo n e a r ty k u łe m 37 rozp . P re z y d e n ta R z e c z y p o s p o lite j z d n ia 24 p a ź d z ie rn ik a 1934 r. o n ie k tó r y c h p rz e s tę p s tw a c h p rz e c iw k o b e zp ie cze ń stw u P a ń s tw a (Dz. U . R. P. N r 94, poz. 851).

Art. 11. § 1. Przy stosowaniu ustawy daw

nej w myśl art. 2 kodeksu karnego należy mieć na względzie przepisy art. 10 lit. a) — c) n i

niejszego rozporządzenia, przy czym o skut

kach, jakie ustawa łączy ze skazaniem, sąd orze ka w postaci ka ry dodatkowej.

§ 2. W przypadku zbiegu przestępstw, do których zastosowano ustawę dawną i ustawę nową, karę łączną orzeka się według przepisów art. 31 — 36 kodeksu karnego.

Art. 12. § 1. Przepisy części ogólnej prawa o wykroczeniach stosuje się do wykroczeń, przewidzianych w dotychczasowych ustawach, bez względu na szczególne przepisy tych ustaw.

Sprawca odpowiada jednak za usiłowanie (art.

28 -— 25 kodeksu karnego), jeżeli dotychczaso

w y przepis szczególny tak stanowi.

§ 2 . Do przestępstw, określonych w art.

624 — 627 kodeksu karnego 1903 r., stosuje się przepisy części ogólnej kodeksu karnego.

A r t . 624 — 627 k . k . 1903 r. z o s ta ły u c h y lo n e a r t. 31 u s ta w y z d n ia 14 k w ie t n ia 1937 r. o s z k o d n ic tw ie le ś n y m i p o ln y m (Dz. U. R. P. N r 30, poz. 224).

Art. 13. Przepisy części ogólnej prawa o w y  kroczeniach stosuje się do przestępstw przeka

zanych orzecznictwu władz administracyjnych,

choćby za nie groziła kara wyższa lub inna niż określona w art. 1 -powyższego prawa.

A rt. 14. § 1. O rodzaju przestępstwa, należą

cego według dotychczasowych przepisów do w y

łącznego orzecznictwa sądów, rozstrzygają prze

pisy art. 12 kodeksu karnego i art. 1 prawra 0 wykroczeniach, po uwzględnieniu grożącej za dane przestępstwo ka ry według art. 10 lit. a) niniejszego rozporządzenia.

§ 2. Występkami są również przestępstwa, należące według dotychczasowych przepisów do wyłącznego orzecznictwa sądów, choćby w myśl

§ 1 m iały stanowić wykroczenie, jeżeli za nie grozi kara zasadnicza, nie przewidziana w art. 12 kodeksu karnego i w art. 1 prawa o wykrocze

niach, albo grzywna uzależniona od wysokości szkody lub innej podstawy obliczeniowej, chy

ba, że grzywna ta nie może w żadnym razie przekroczyć kw oty 3.000 . złotych.

§ 3. Jeżeli czyn stanowił według dotychczaso

wych ustaw wykroczenie, a w myśl § 1 lub § 2 ma być uważany za występek, sprawca ulega karze w razie w iny nieumyślnej, chyba że do

tychczasowy przepis szczególny przewiduje od

powiedzialność tylko za winę umyślną.

A rt. 15. § 1. Do przestępstw skarbowych sto

suje się przepisy części ogólnej kodeksu karnego 1 prawa o wykroczeniach, jeżeli przepis ustawy karnej skarbowej z dnia 18 marca 1932 r.

(Dz. U. R. P. N r 34, poz. 355) lub inny prze

pis szczególny nie stanowi inaczej.

§ 2. W ustawie karnej skarbowej z dnia 18 marca 1932 r. (Dz. U. R. P. N r 34, poz. 355) art. 171 § 1 otrzym uje brzmienie następujące:

„ A r t. 171. § 1. Zaprzysiężenie świadków jest w postępowaniu skarbowym niedopuszczalne.

Świadka należy uprzedzić o odpowiedzialności karnej za niezgodne z prawdą zeznanie (art. 140 kodeksu karnego 1932 r . ) “ . W art. 174 tej usta

w y skreśla się wyrazy „a na obszarze mocy obowiązującej niemieckiego kodeksu karnego z roku 1871 karze za fałszywe zeznania, złożo

ne z powołaniem się na przyrzeczenie w miejsce przysięgi. O skutkach tych należy oznajmić tym osobom przed przesłuchaniem“ .

U s ta w a k a r n a s k a rb o w a z d n ia 18 m a rc a 1932 r, (Dz. U . R. P. N r 34, poz. 355) u tr a c iła m oc o b o w ią z u ją cą. U s ta w ę tę z a s tą p iło p ra w o k a rn e s k a rb o w e z d n ia 3 lis to p a d a 1936 r. (Dz. U . R. P. N r 84, poz. 581).

A rt. 16. § 1. Sprawy o wykroczenia, przewi

dziane w części szczególnej prawa o wykrocze

niach i w art. 8 niniejszego rozporządzenia, na

leżą do właściwości władz administracyjnych.

§ 2. Sprawy jednak o wykroczenia, przewi

dziane w części szczególnej prawa o wykrocze

niach i w art. 8 niniejszego rozporządzenia, po

pełnione przez osoby podlegające sądownictwu wojskowemu, należą do właściwości sądów w o j

skowych, z w yjątkiem wykroczeń przewidzia

nych w art. 17, 22, 25, 32 — 36, 45 — 50, 51, 52, 53, 56, 58, 59, 62 i 63 prawa o wykrocze

niach.