WSTÊP
Rak piersi nale¿y do najczêst- szych nowotworów u kobiet. Mimo stosowania chemioterapii jako lecze- nia przedoperacyjnego i/lub poope- racyjnego dochodzi do rozsiewu procesu nowotworowego, a œredni czas prze¿ycia w rozsianym raku piersi (RRP) wynosi ok. 2 lat [1]. Ce- lem poprawy wyników poszukuje siê nowych leków. Pierwsze próby che- mioterapii to lata 60., kiedy stosowa- no terapiê monolekow¹, w latach póŸniejszych schematy zawieraj¹ce kilka leków, np. CMF, CMFVP [2].
Lata 70. zaowocowa³y wprowadze- niem do leczenia antracyklin, które wykaza³y siê wysok¹ skutecznoœci¹ w RRP, a odsetek odpowiedzi tera- peutycznych wynosi³ ok. 50–80 proc.
[3]. Ostatnia dekada XX w. to okres intensywnej pracy nad nowymi leka- mi. W latach 90. w leczeniu RRP obiecuj¹ce okaza³y siê taksany: pa- klitaksel i docetaksel (T). W bada- niach II fazy wykazano aktywnoœæ w monoterapii T, uzyskuj¹c 40–68 proc. odpowiedzi [4]. Programy za- wieraj¹ce docetaksel wykaza³y wy¿- szy odsetek odpowiedzi, który wy- nosi³ 69–87 proc. [5–8].
CEL PRACY
Celem pracy by³a ocena skutecz- noœci chemioterapii wielolekowej za-
wieraj¹cej Docetaksel w przerzuto- wym raku piersi.
MATERIA£ I METODY
W Centrum Onkologii Ziemi Lubel- skiej od 16.06.1999 r. do 2.08.2001 r.
leczono 39 chorych z powodu pierwszej (PW) lub drugiej wznowy (DW) po radykalnym leczeniu raka piersi. Œredni wiek wynosi³ 46 lat (od 29. do 62. roku ¿ycia). Do leczenia kwalifikowano chorych w dobrym stanie ogólnym wg WHO 0–1, po uprzednim wykonaniu badañ labora- toryjnych i obrazowych, dokumentu- j¹cych obecnoœæ zmian przerzuto- wych. Pe³ny zestaw badañ laborato- ryjnych wykonywano co 21 dni, zaœ morfologiê raz w tygodniu.
Tab. 1. przedstawia charaktery- stykê badanej grupy, uwzglêdnia- j¹c liczbê przerzutów, lokalizacjê, schemat leczenia oraz odpowiedŸ na zastosowane leczenie.
Leczenie w przypadku PW zasto- sowano u 28 chorych (71,8 proc.), zaœ u 11 (28,2 proc.) chemioterapiê z powodu DW. W analizowanym materiale przewa¿a³y przypadki z przerzutami mnogimi, które stano- wi³y 69,3 proc. (27 chorych), a u 12 chorych (30,7 proc.) stwierdzono przerzuty pojedyncze. U chorych z DW nie stwierdzono przerzutów Zastosowanie chemioterapii wielo-
lekowej zawieraj¹cej docetaksel cechuje siê wysok¹ skutecznoœci¹ w leczeniu pierwszej (PW) lub dru- giej wznowy (DW) po leczeniu ra- dykalnym. Celem pracy jest ocena wyników leczenia w przerzutowym raku piersi. Od czerwca 1999 r. do sierpnia 2001 r. leczono 39 cho- rych, stosuj¹c 3 schematy:
1) Docetaksel (T) 60 mg/m2+ Do- ksorubicyna (A) 50 mg/m2co 21 dni – 27 chorych;
2) T 60 mg/m2 + Cisplatyna (D) 50 mg/m2co 21 dni – 9 chorych;
3) T 75 mg/m2 + Navelbina (N) 25 mg/m2: 1. i 5. dzieñ co 21 dni.
£¹cznie podano 217 cykli (2 do 8).
Œrednia wieku chorych wynosi³a 46 lat (29–62). Leczenie w przypadku PW zastosowano u 28 chorych (71,8 proc.), zaœ u 11 chorych (28,2 proc.) z powodu DW. W analizowa- nej grupie przerzuty mnogie stwier- dzono w 69,3 proc., a pojedyncze u 30,7 proc. chorych. Toksycznoœæ by³a do zaakceptowania. Gor¹cz- ka neutropeniczna wyst¹pi³a u 2 chorych (5,1 proc.).
CR uzyskano u 23 proc., PR u 36 proc., NC – 23 proc., natomiast pro- gresja wyst¹pi³a u 18 proc. chorych.
Mediana czasu trwania odpowiedzi wynosi³a 9,3 mies., a czasu do pro- gresji 8 mies. Mediana czasu prze-
¿ycia ogó³em – 19,9 mies. Staty- stycznie znamiennie d³u¿sze prze-
¿ycie stwierdzono u chorych leczonych w powodu PW w porów- naniu do DW (p=0,03). Analizie pod- dano chore z przerzutami pojedyn- czymi i mnogimi, stwierdzaj¹c me- dianê prze¿ycia odpowiednio 29,8 i 15,1 mies. Zastosowane programy s¹ dobrze tolerowane i skuteczne w przerzutowym raku piersi.
S³owa kluczowe: przerzutowy rak piersi, docetaksel, doksorubicyna, cisplatina, navelbina.
W
Wssppóó³³cczzeessnnaa OOnnkkoollooggiiaa ((22000044)) vvooll.. 88;; 33 ((116600––116666))
Docetaksel w leczeniu
przerzutowego raka piersi
– doœwiadczenia oœrodka lubelskiego i przegl¹d piœmiennictwa
Docetaxel in the treatment of metastatic breast cancer:
own experience and review of the literature
Bo¿enna Karczmarek-Borowska, Krzysztof Paprota, Maria Dudek
Centrum Onkologii Ziemi Lubelskiej
Multiagent chemotherapy with docetaxel is very effective in the therapy of first or second relapse of breast cancer after radical treatment.
This study was aimed at assessing the efficacy of treatment in patients with metastatic breast cancer.
From June 1999 to August 2001, 39 patients were treated with 3 regimens:
1) Docetaxel (T) 60 mg/m2+ Doxo- rubicin (A) 50 mg/m2 every 21 days – 27 patients;
2) T 60 mg/m2+ Cisplatin (D) 50 mg/m2every 21 days – 9 patients and
3) T 75 mg/m2+ Navelbine (N) 25 mg/m2on the first and fifth day every 21 days.
217 cycles (2 to 8) were admi- nistered. Median age of patients was 46 years (29-62).
28 patients (71.8%) with the first relapse and 11 patients (28.2%) with the second relapse were treated.
Multiple metastases and single metastases were found in 69.3%
and 30.7% of patients, respectively.
The toxicity was acceptable. Two patients (5.1%) had neutropenic fever. There were 23% complete response (CR), 36% partial response (PR) and 23% no change (NC).
Eighteen percent had progression.
Median response time was 9.3 months, median time to progression was 8 months. Median survival time was 19.9 months. Survival was significantly longer for the first than for the second relapse. The patients with multiple and single metastases had median survival time of 15.1 and 29.8 months, respectively.
The response rate was 59%. The regimens used were effective and well tolerated.
Key words: metastatic breast cancer, docetaxel, doxorubicin, cisplatin, navelbine.
Tab. 1. Charakterystyka chorych Table 1. Characteristics of patients
L
Lpp.. WWiieekk WWzznnoowwaa LLiicczzbbaa LLookkaalliizzaaccjjaa SScchheemmaatt LLiicczzbbaa OOddppoowwiieeddŸŸ p
poo lleecczzeenniiuu pprrzzeerrzzuuttóóww pprrzzeerrzzuuttóóww lleecczzeenniiaa ccyykkllii nnaa lleecczzeenniiee rraaddyykkaallnnyymm
1 43 PW P P£ T+A 8 PR
2 50 PW P P£ T+A 4 PD
3 35 PW M P£, Tk. M T+D 8 PR
4 32 PW P P£ T+A 6 PR
5 59 PW P J T+D 8 PR
6 37 PW M P£ T+A 8 NC
7 44 PW P P£ T+A 8 NC
8 44 PW M W, K T+A 7 PR
9 30 PW P P£ T+A 6 PR
10 37 PW P P£ T+A 8 CR
11 49 PW M P£, Tk. M T+A 6 PR
12 42 PW M P£, Tk. M, GO T+A 6 CR
13 62 PW M P£, Tk. M T+A 6 CR
14 60 PW M P£, K T+A 6 CR
15 40 PW M Tk. M T+A 6 PR
16 60 PW M Tk. M T+A 8 CR
17 44 PW P Tk. M T+D 3 PR
18 40 PW M Tk. M, W, K T+D 6 CR
19 40 PW M Tk. M T+N 6 PR
20 40 PW P P£ T+A 6 CR
21 54 PW M P£ T+A 4 NC
22 53 PW M Tk. M, W T+A 2 PD
23 44 PW M Tk. M T+N 3 PD
24 57 PW M P£, K, Tk. M, W T+A 6 PR
25 51 PW M P£, Tk. M T+A 8 CR
26 38 PW P P£ T+A 3 PD
27 44 PW P P£ T+A 6 PR
28 51 PW P Tk. M T+A 8 CR
29 52 DW M P£, Tk. M, W T+D 3 PD
30 41 DW M P£, CUN, W T+A 6 NC
31 44 DW M P£, Tk. M T+D 8 PR
32 48 DW M P£, CUN T+A 3 NC
33 48 DW M Tk. M, W T+A 8 PR
34 44 DW M Tk. M, K T+D 6 NC
35 49 DW M Tk. M, W T+D 4 NC
36 59 DW M Tk. M, W T+D 2 PD
37 56 DW M W, J, Tk. M T+A 2 PD
38 45 DW M P£ T+A 6 NC
39 29 DW M Tk. M, K T+N 4 PD
Objaœnienia: PW – pierwsza wznowa, DW – druga wznowa, P – przerzuty pojedyncze, M – przerzuty mnogie, P£ – p³uco, Tk. M – tkanki miêkkie, J – jajnik, W – w¹troba, K – koœci, CUN – mózg, GO – ga³ka oczna, T+A – Docetaksel + Doksorubicyna, T+N – Docetaksel + Navelbina, T+D – Docetaksel + Cisplatyna, CR – ca³kowita odpowiedŸ, PR – czêœciowa odpowiedŸ, NC – stabilizacja choroby, PD – progresja
162
Wspó³czesna Onkologiapojedynczych. Najczêœciej obserwo- wano przerzuty do: p³uc u 59 proc.
(23 chorych), tkanek miêkkich u 56,4 proc. (22 chorych), w¹troby u 25 proc. (10 chorych). Zastoso- wane schematy leczenia przedsta- wiono w tab. 2.
Deksametazon 8 mg jako stan- dardowa premedykacja stosowany by³ przez 3 dni 2 razy dziennie oraz ondansetron 8 mg do¿ylnie 10 min przed podaniem chemioterapii.
£¹cznie podano 217 cykli (od 2 do 8 cykli).
Stopieñ odpowiedzi wg WHO oceniano po dwóch kolejnych cy- klach. Przy pozytywnej odpowie- dzi lub w przypadku stabilizacji choroby kontynuowano chemiote- rapiê. W przypadku progresji od- stêpowano od dalszego leczenia.
Analizê statystyczn¹ wykonano przy u¿yciu programu Statistica 5,5 PL, testem chi2. Prze¿ycia oce- niano wg metody Kaplana-Meiera.
WYNIKI
W grupie badanej (39 chorych) uzyskano CR u 9 chorych (23 proc.), PR u 14 chorych (36 proc.), NC u 8 chorych, natomiast PD stwierdzono w 8 przypadkach (20 proc.). W grupie z DW nie stwier- dzono CR u ¿adnego chorego, a PR tylko w 2/11 przypadków. Analizuj¹c odpowiedŸ na leczenie w grupie chorych z PW uzyskano CR+PR u 21 chorych (75 proc.). Oceniono medianê czasu trwania odpowiedzi oraz czasu do progresji. Dokonano tak¿e analizy prze¿yæ w zale¿noœci od rodzaju wznowy (PW, DW) i liczby przerzutów – tab. 3.
Stwierdzono statystycznie d³u¿sze prze¿ycie chorych leczonych w przy- padku PW, gdzie mediana wynosi³a 21,2 mies. w porównaniu do DW – 11,5 mies. (p=0,03). Mediana prze-
¿ycia w przypadku chorych z poje- dynczymi przerzutami by³a znacz¹- co d³u¿sza – 29,8 mies. (ró¿nica znamienna statystycznie p=0,007) w stosunku do analizowanej grupy z przerzutami mnogimi – 15,1 mies.
Ryc. 1. przedstawia krzywe prze-
¿ycia chorych leczonych chemicznie.
Tab. 2. Schematy leczenia Table 2. Treatment schedule
L
Liicczzbbaa SScchheemmaatt DDaawwkkii lleekkóóww c
chhoorryycchh lleecczzeenniiaa
27 T+A Docetaksel 60 mg/m2
Doksorubicyna 50 mg/m21 dzieñ co 21 dni
9 T+D Docetaksel 60 mg/m2
Cisplatyna 50 mg/m2 1 dzieñ co 21 dni
3 T+N Docetaksel 75 mg/m2 1 dzieñ
Navelbina 25 mg/m21. i 5. dzieñ co 21 dni
Tab. 3. Wyniki leczenia Table 3. Results of treatment
M
Meeddiiaannaa mmiieess.. ttyygg.. WWssppóó³³cczzyynnnniikk iissttoottnnooœœccii s
sttaattyyssttyycczznneejj p p vvaalluuee
czas trwania odpowiedzi 9,3 37,1
czas do progresji 8,0 32,1
prze¿ycia ogó³em 19,9 79,7
prze¿ycia I wznowa 21,2 84,9 p=0,03
prze¿ycia II wznowa 11,5 46,0 p=0,007
prze¿ycia – przerzuty pojedyncze 29,8 119,4
prze¿ycia – przerzuty mnogie 15,1 60,4
prze¿ycia chorych bez objawów – 4 chore 38,0 151,7 prze¿ycia chorych z objawami – 13 chorych 29,1 116,7
Prze¿ycia oceniono na dzieñ 15.06.2003 r.
Ryc. 1. Prze¿ycie ogó³em Fig. 1. Overall survival
K
Krrzzyywwee pprrzzee¿¿yycciiaa cchhoorryycchh ooggóó³³eemm lleecczzoonnyycchh cchheemmiicczznniiee
kkuummuulloowwaannaa pprroopp.. pprrzzee¿¿yywwaajj¹¹ccyycchh
ttyygg..
kompletne
0 26 52 78 104 130 156 182
1,0 0,9 0,8 0,7 0,6 0,5 0,4 0,3 0,2 0,1 0,0
uciête
Dwuletnie prze¿ycie w badanej grupie wynosi³o 42,5 proc. Krzywe prze¿ycia chorych w zale¿noœci od PW i DW oraz od liczby prze- rzutów przedstawia ryc. 2. i 3.
Ryc. 4. obrazuje krzywe prze¿y- cia chorych w zale¿noœci od za- stosowanego programu chemiote- rapii.
Dwuletnie prze¿ycie przy zasto- sowaniu schematu T+A wynosi³o 53 proc., programu z Cisplatyn¹ 22 proc, a w skojarzeniu z Vinorel- bin¹ 33 proc. W dwóch ostatnich schematach liczebnoœæ grupy by-
³a ma³a, odpowiednio 9 i 3 chore.
ToksycznoϾ hematologiczna by-
³a do zaakceptowania. U 2 chorych (5,1 proc.) wyst¹pi³a gor¹czka neu- tropeniczna. U 4/17 chorych, u któ- rych wyst¹pi³a leukopenia G3 i G4, przesuniêto o tydzieñ planowan¹ chemioterapiê. Utratê ow³osienia g³owy obserwowano u wszystkich chorych. Stopieñ toksycznoœci przedstawia tab. 4.
DYSKUSJA
Rozsiany rak piersi jest zasadni- czo nieuleczalny przy zastosowaniu standardowego leczenia, a media- na prze¿ycia wynosi ok. 2 lat [1].
Przy wyborze taktyki leczenia uogólnionego raka piersi rozwa¿a siê szereg czynników, które maj¹ wp³ywaæ na poprawê wyników le- czenia. W wielu krajach antracykli- ny s¹ szeroko stosowanymi lekami pierwszego rzutu w przypadku RRP [9]. W latach 90. wprowadzono tak- sany, które okaza³y siê wysoce sku- tecznymi w leczeniu raka piersi po niepowodzeniu chemioterapii antra- cyklinami. Taksany i antracykliny, posiadaj¹c odmienny mechanizm dzia³ania, nale¿¹ do najbardziej ak- tywnych leków, wykazuj¹cych wzglêdny brak opornoœci krzy¿owej i odmienny profil toksycznoœci.
Rola schematów wielolekowych zawieraj¹cych taksany i doksorubi- cynê w RRP jest ci¹gle kontrower- syjna. W badaniach II fazy, gdzie T stosowano ³¹cznie z A jako le-
czenie I rzutu z powodu RRP ob- serwowano wysoki stopieñ odpo- wiedzi (od 49 do 78,6 proc.).
W badaniach tych dawka T waha-
³a siê od 60 do 100 mg/m2. Obser- wowano wzglêdnie d³ugi czas do progresji (TTP) i mediana wynosi³a 6,9–13,3 mies. [10–16]. Natomiast mediana czasu trwania odpowiedzi wg Baltali wynosi³a 8 mies. [12].
Wyniki naszego badania s¹ porów- nywalne, TTP wynosi³ 8 mies.
Mediana czasu trwania odpo- wiedzi w analizowanym przez nas materiale by³a d³u¿sza od obser- wacji innych autorów i wynosi³a 9,3 mies. [12, 17]. Dane nasze dotycz¹ chorych leczonych takso- terem w kombinacji z doksorubicy- n¹ i/lub cisplatyn¹, i/lub navelbin¹.
Ryc. 2. Prze¿ycie w zale¿noœci od wznowy Fig. 2. Survival according to relapse
K
Krrzzyywwee pprrzzee¿¿yycciiaa cchhoorryycchh w
w zzaallee¿¿nnooœœccii oodd II ii IIII wwzznnoowwyy
kkuummuulloowwaannaa pprroopp.. pprrzzee¿¿yywwaajj¹¹ccyycchh
ttyygg..
kompletne
0 26 52 78 104 130 156 182
1,0 0,9 0,8 0,7 0,6 0,5 0,4 0,3 0,2 0,1 0,0
uciête
I wznowa II wznowa
Ryc. 3. Prze¿ycie w zale¿noœci od liczby przerzutów Fig. 3. Survival according to the number of metastases
K
Krrzzyywwee pprrzzee¿¿yycciiaa cchhoorryycchh w
w zzaallee¿¿nnooœœccii oodd lliicczzbbyy pprrzzeerrzzuuttóóww
kkuummuulloowwaannaa pprroopp.. pprrzzee¿¿yywwaajj¹¹ccyycchh
ttyygg..
kompletne
0 26 52 78 104 130 156 182
1,0 0,9 0,8 0,7 0,6 0,5 0,4 0,3 0,2 0,1 0,0
uciête
mnogie pojedyncze
164
Wspó³czesna OnkologiaBadanie III fazy, porównuj¹ce zastosowanie doksorubicyny z do- cetakselem (AT) oraz doksorubicy- ny z cyclofosfamidem (AC) jako I linia chemioterapii w RRP, wyka- za³o znamiennie d³u¿szy czas do progresji choroby, odpowiednio 37,3 i 31,9 tyg. U chorych otrzy- muj¹cych AT udzia³ odpowiedzi by³ wy¿szy i wynosi³ RR 59 proc., w tym CR 10 proc. i PR 49 proc.
w odniesieniu do AC (RR 47
proc., CR7 proc., PR 39 proc.).
Ca³kowity czas prze¿ycia by³ jed- nak porównywalny w obu ramio- nach tego badania [17].
Wyniki leczenia z u¿yciem T+A s¹ znacz¹co lepsze, jeœli stosuje siê ten schemat w przypadku PW z po- wodu rozsianego raka piersi. W do- stêpnym piœmiennictwie przewa¿aj¹ doniesienia, gdzie leczenie prowa- dzone by³o jako I linia w przerzuto- wym raku piersi.
Oddubnaia, stosuj¹c schemat T 50 mg/m2+A 75 mg/m2, uzyska³a znacznie wy¿sz¹ odpowiedŸ, gdy zastosowano leczenie w przypadku PW. RR wynosi³a 70,4 proc. w po- równaniu do DW, gdzie odpowiedŸ terapeutyczn¹ uzyskano w 42,1 proc. [16]. Wyniki naszego badania równie¿ potwierdzaj¹ aktywnoœæ za- stosowanych schematów. W ca³ej badanej grupie 39 chorych zaob- serwowano RR w 59 proc. przypad- ków. OdpowiedŸ na zastosowane leczenie w PW uzyskano RR u 75 proc. chorych, zaœ w DW tylko u 2/11 chorych stwierdzono PR.
Celem poprawy wyników lecze- nia poszukuje siê nowych kombina- cji leków zawieraj¹cych taksany.
Prowadzone s¹ badania oceniaj¹ce skutecznoœæ leczenia w skojarzeniu z takimi lekami, jak cisplatina, na- velbina. Zwi¹zki platyny najczêœciej stosowane w leczeniu nowotworów, w raku piersi s¹ rzadko u¿ywane w rutynowej praktyce klinicznej.
Badania Kariya oraz Spilmana z zastosowaniem ró¿nych dawek T 60 mg/m2 i odpowiednio 75–85 mg/m2 oraz cisplatiny 100 mg/m2 i 80 mg/m2 wykaza³y ró¿ny odsetek odpowiedzi – odpowiednio 64,3 proc.
i 36 proc. [18, 19]. W naszym mate- riale (9 chorych) PR uzyskano u 3, a u 1 chorego CR. Byli to chorzy le- czeni z powodu pierwszej wznowy.
Ryc. 4. Prze¿ycie w zale¿noœci od programu chemioterapii Fig. 4. Survival according to chemotherapy
K
Krrzzyywwee pprrzzee¿¿yycciiaa cchhoorryycchh w
w zzaallee¿¿nnooœœccii oodd pprrooggrraammuu cchheemmiiootteerraappiiii
kkuummuulloowwaannaa pprroopp.. pprrzzee¿¿yywwaajj¹¹ccyycchh
ttyygg..
kompletne
0 26 52 78 104 130 156 182
1,0 0,9 0,8 0,7 0,6 0,5 0,4 0,3 0,2 0,1 0,0
uciête
T+A T+D T+N
Tab. 4. Ocena toksycznoœci wg WHO Table 4. Toxicity according WHO
L
Liicczzbbaa cchhoorryycchh// LLiicczzbbaa cchhoorryycchh// LLiicczzbbaa cchhoorryycchh// LLiicczzbbaa cchhoorryycchh//
p
prroocc.. cchhoorryycchh pprroocc.. cchhoorryycchh pprroocc.. cchhoorryycchh pprroocc.. cchhoorryycchh
ttookkssyycczznnooœœææ 11°° 22°° 33°° 44°°
hematologiczna
· leukopenia 18/(46,1) 14/(35,9) 10/(25,6) 7/(17,9)
· niedokrwistoœæ 17/(43,6) 11/(28,2) – –
· trombocytopenia 5/(12,8) 2/(5,1) 2/(5,1) 1/(2,6)
· gor¹czka neutropeniczna – – – 2/(5,1)
nudnoœci i wymioty 17/(47,6) 8/(20,5) 5/(12,8) –
wy³ysienie – – 39/(100,0) –
zapalenie ¿y³ 6/(15,4) 3/(7,7) – –
biegunka 2/(5,1) 1/(2,6) – –
zaparcia – 2/(5,1) – –
zapalenie œluzówek jamy ustnej 1/(2,6) – – –
podwy¿szony poziom transaminaz 6/(15,4) 3/(7,7) 2/(5,1) –
W przypadku DW tylko u 1 chorej stwierdzono PR, a u pozosta³ych NC (2) i PD (2).
Navelbina jest nowym, pó³synte- tycznym alkaloidem vinca, stosowa- nym w wielu chorobach nowotworo- wych. W badaniach II fazy posiada wysok¹ skutecznoœæ u chorych z ra- kiem piersi uprzednio nieleczonych.
Po³¹czenie T+N znacz¹co poprawi-
³o wyniki w uogólnionym raku piersi.
Zdaniem autorów odpowiedŸ tera- peutyczn¹ zaobserwowano u 40–71 proc. chorych, a mediana prze¿ycia wynosi³a od 11,3 do 20 mies.
[20–24]. W analizowanym materiale leczono tylko 3 chore, u 1 obecna by³a czêœciowa regresja, zaœ u 2 wyst¹pi³a progresja.
Najczêstszym objawem niepo¿¹- danym towarzysz¹cym chemiotera-
pii zawieraj¹cej taksany jest toksycz- noœæ hematologiczna, która zwi¹za- na jest z intensywnoœci¹ leczenia.
Zmniejszenie dawek leków powodo- wa³o mniejsze objawy uboczne, ale równie¿ obni¿a³o skutecznoœæ lecze- nia [15]. We wszystkich badaniach najczêœciej wystêpowa³a neutrope- nia. W badanym materiale leukope- nia (G3, G4) wyst¹pi³a u 17 chorych (43,5 proc.), natomiast gor¹czkê neutropeniczn¹ obserwowano w 5,1 proc. (2 chorych). Pozosta³e objawy toksyczne w naszym materiale by³y do zaakceptowania.
Prezentowane schematy mog¹ byæ stosowane u chorych w do- brym stanie ogólnym, z szybk¹ progresj¹ przerzutów do narz¹dów mi¹¿szowych, poniewa¿ obserwu- je siê znacz¹c¹ poprawê wspó³- czynnika odpowiedzi. Mimo ¿e wy-
niki te s¹ nadal niezadowalaj¹ce, nale¿y szukaæ nowych rozwi¹zañ, nowych metod postêpowania na poziomie molekularnym.
WNIOSKI
Zastosowane programy s¹ do- brze tolerowane i skuteczne w przerzutowym raku piersi.
Uzyskano odpowiedŸ terapeutycz- n¹ (RR) u 59 proc. chorych, a 2- letnie prze¿ycie wynosi³o 42,5 proc.
Stwierdzono d³u¿sz¹ medianê prze¿ycia u chorych leczonych schematem T+A.
U chorych leczonych z powodu pierwszej wznowy stwierdzono d³u¿- sz¹ medianê prze¿ycia (p=0,003).
W przypadku przerzutów pojedyn- czych mediana prze¿ycia by³a zna- miennie wy¿sza w porównaniu do przerzutów mnogich (p=0,007).
Tab. 5. Przegl¹d piœmiennictwa Table 5. Review of trials
A
Auuttoorr LLiicczzbbaa II IIII SScchheemmaatt RRRR CCRR PPRR MMeeddiiaannaa MMeeddiiaannaa MMeeddiiaannaa c
chhoorryycchh rrzzuutt rrzzuutt ddaawwkkii//mm22 ((pprroocc..)) ((pprroocc..)) ((pprroocc..)) cczzaassuu cczzaassuu cczzaassuu d
doo ttrrwwaanniiaa pprrzzee¿¿yycciiaa p
prrooggrreessjjii ooddppoowwiieeddzzii
Alba** [10] 81 tak – T100+A75 65 22 – 11,3 mies. – 31 mies.
Aihara** [11] 37 tak – T60+A50 70 5,4 64,6 – – –
Baltali [12] 43 tak – T80+A60 78,6 21,4 57,2 – 8 mies. –
Cresta** [13] 41 tak – T60+A60 66 – – 36 tyg. – –
Dieras** [14] 45 tak T75+A50 76 59 tyg. 35 mies.
Koroleva** [15] 177 tak – T75+A50 49 9 40 6,7 mies. – 11,9 mies.
T60+A60 59 12 46 8,3 mies. – 14,5 mies.
T100+A75 56 21 35 6,9 mies. – 13,8 mies.
Oddubnaia** [16] 27 tak – T50+A75 70,4 – – 13,3 mies. – –
19 – tak T50+A75 42,1 – – 7 mies. – –
Nabholtz*** [17] 214 tak A50+T75 59 10 49 37,3 tyg. 25,6 tyg.
215 A60+C600 47 7 39 31,9 tyg. 23,7 tyg.
Kariya [18] 14 – tak T60+D80 64,3 – – – 31 tyg. 85 tyg.
Spielmann [19] 33 – tak T85-75+D80 36 6 30 21 tyg. 29 tyg. 50 tyg.
Pectasides** [21] 39 tak – T85+N20 48,75 10,25 38,5 6 mies. 4 mies. 11,3 mies.
Campone* [23] 34 tak – T60-100+N20-22,5 71 – – 31,4 tyg. – 15,6 mies.
Vassilomnolakis [24] 40 tak – T75+N25 40 15 25 6 mies. 8 mies. –
Rodriquez** [22] 35 tak – T80+N30 51,4 11,4 40 13 mies. – 20 mies.
Marti [20] 49 – tak T75+N30 46 38 8 21 tyg. 29 tyg. 47 tyg.
*badania I fazy, ** badania II faz, *** badania III fazy C = cyclofosfamid
PIŒMIENNICTWO 1. Nabholtz J-M, Riva A.
Taxane/Anthracycline combinations:
Setting a new standard in breast cancer? The Oncologist 2001; 6:
supp 3: 5-12.
2. Kardinal CG, Cole JT. Chemotherapy of breast cancer. In: Perry M.C. ed.
The chemotherapy Source Book. (Ed.
2) Baltimore, MD: Williams and Wilkins 1996; 1125-83.
3. Hortobagyi GN. Drug therapy:
treatment of breast cancer. N Engl J Med 1998; 339: 974-84.
4. Trudeau ME, Eisenhauer EA, Higgins BP, et al. Docetaxel in patients with metastatic breast cancer: a phase II study of the National Cancer Institute of Canada-Clinical Trials Group. J Clin Oncol 1996; 14: 422-8.
5. Milla-Santos A, Milla L, Rallo L, et al.
High-dose epirubicin plus docetaxel at standard dose with lenograstim support as first-line therapy in advanced breast cancer. Am J Clin Oncol 2001; 24: 138-42.
6. Viens P, Roche H, Kerbrat P, et al.
Epirubicin-docetaxel combination in first-line chemotherapy for patients with metastatic breast cancer: final result of a dose-finding and efficacy study. Am J Clin Oncol 2001; 24: 328-35.
7. Muthalib A, Dawis I, Prayogo N, et al. Preliminary results of multicenter phase II trial of docetaxel (Taxotere) in combination with doxorubicin as first- line chemotherapy in Indonesian patients with advanced or metastatic breast cancer. Jap J Cancer Chem 2000; 27: 498-504.
8. Nabholtz J-M, Mackey JR, Smylie M, et al. Phase II study of docetexel, doxorubicin and cyclophosphamide as first-line chemotherapy for metastatic breast cancer. J Clin Oncol 2001; 19:
314-32.
9. A, Hern RP, Smith IE, Ebbs SR.
Chemotherapy and survival in advanced breast cancer: the inclusion of
doxorubicin in Cooper-type regimens.
Br J Cancer 1993; 67: 801-5.
10. Alba E, Ribelles N, Anton A, et al.
Seguential doxorubicin and docetaxel as first-line treatment in metastatic breast cancer: a GEICAM-9801 phase II study. Breast Cancer Res Treat 2003; 77 (1): 1-8.
11. Aihara T, Takatsuka Y, Itoh K, et al.
Phase II study of concurrent administration of doxorubicin and docetaxel as first-line chemotherapy for
metastatic breast cancer. Oncology 2003; 64 (2): 124-30.
12. Baltali E, Ozisik Y, Guler N, et al.
Combination of docetaxel and doxorubicin as first line chemotherapy in metastatic breast cancer. Tumori 2001; 87 (1): 18-19.
13. Cresta S, Grasselli G, Martoni A.
A randomized phase II study of alternating (AA) vs seguential (SS) vs the combination (CC) of doxorubicin (A) and docetaxel (T) as 1stline CT in MBC pts. Proc Am Soc Clin Oncol 2001; 20: abs: 190.
14. Dieras V, Barthier S, Beuzeboc P, et al. Phase II study of docetaxel in combination with doxorubicin as 1 st line therapy of metastatic breast cancer. Breast Cancer Res Treat 1998; 50: 262a
15. Koroleva I, Wojtiukiewicz M, Za³uski J, et al. Preliminary results of a phase II randomized trial of taxotere (T) and doxorubicin (A) given in combination or seguentially as first line chemotherapy (CT) for metastatic breast cancer (MBC). Proc Am Soc Clin Oncol 2001; 20: 30a, abs. 117.
16. Oddubnaia IV, Manziuk LV, Artamonova EV. Combination of taxotere and doxorubicin as a component of chemotherapy for disseminated breast cancer. Vopr Onkol 2001; 47 (6): 728-30.
17. Nabholtz J-M, Falkson G, Campos D, et al. Docetaxel and doxorubicin compared with doxorubicin and cyclophosphamide as first-line chemotherapy for metastatic breast cancer: results of a randomized, multicenter, phase III trial. J Clin Oncol 2003; 21: 968-75.
18. Kariya S, Ogawa Y, Nashioka A, et al. Docetaxel-cisplatin combined chemotherapy in Japanese patients with anthracycline-pretreated advanced breast cancer. Oncol Rep 2002; 9 (6): 1345-9.
19. Spielmann M, Llombart A, Zelek L, et al. Docetaxel-cisplatin combination (DC) chemotherapy in patients with anthracycline-resistant advanced breast cancer. Ann Oncol 1999; 10 (12): 1457-60.
20. Marti JL, Bueso P, Mayordomo JI.
Combination chemotherapy with docetaxel plus vinorelbine in metastatic breast cancer patients with prior exposure to anthracyclines. Ann Oncol 2001; 12 (8): 1061-5.
21. Pectasides D, Dimopoulos MA, Aravantinos G, et al. First line
combination chemotherapy with docetaxel and vinorelbine in advanced breast cancer. A phase II study.
Anticancer Res 2001; 21 (5): 3575-80.
22. Rodriguez J, Calvo E, Cortes J, et al.
Docetaxel plus vinorelbine as salvage chemotherapy in advanced breast cancer; a phase II study. Breast Cancer Res Treat 2002; 76 (1): 47-56.
23. Campone M, Fumoleau P, Delecroix V, et al. Phase I dose-finding and pharmacokinetic study of docetaxel and vinorelbine as first-line chemotherapy for metastatic breast cancer. Ann Oncol 2001; 12 (7): 909-19.
24. Vassilomanolakis M, Koumakis G, Drufakou S, et al. Vinorelbine and docetaxel as first-line chemotherapy in metastatic breast cancer. Cancer Chemother Pharmacol 2003; 51 (2):
1789-83.
ADRES DO KORESPONDENCJI dr med. BBoo¿¿eennnnaa KKaarrcczzmmaarreekk--BBoorroowwsskkaa Centrum Onkologii Ziemi Lubelskiej ul. Jaczewskiego 7
20-090 Lublin tel. +48 81 747 75 11 tel./faks +48 81 747 32 34
