• Nie Znaleziono Wyników

W recenzowanej książce termin „sprężystość” odnosi się do materiałów hi- persprężystych.

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "W recenzowanej książce termin „sprężystość” odnosi się do materiałów hi- persprężystych."

Copied!
3
0
0

Pełen tekst

(1)

Recenzje 99

P. Pedregal, Variational Methods in Nonlinear Elasticity, SIAM, Philadel- phia, 2000, 99 str.

Ciała sprężyste, poddane skończonym (dużym) odkształceniom, mode- luje się za pomocą niewypukłych jednostkowych energii odkształcenia (JEO).

W recenzowanej książce termin „sprężystość” odnosi się do materiałów hi- persprężystych.

Oznaczmy przez W(F) funkcję JEO; tutaj F oznacza gradient odkształ- cenia, F £ At3, gdzie At3 jest zbiorem macierzy 3 x 3 takich, że det F > 0.

Funkcja W może dodatkowo zależeć od x

G Q C R 3

i od u, gdzie u oznacza deformację (konfigurację) ciała identyfikowanego ze zbiorem i? (w stanie nie- odkształconym); F — Vu. Materiał jest hipersprężysty, jeśli T = dW /dF , gdzie T oznacza tzw. pierwszy (niesymetryczny) tensor naprężenia Pioli- Kirchhoffa.

W przypadku obciążeń statycznych zagadnienie równowagi ciała można sformułować jako zadanie minimalizacji następującego funkcjonału:

I(u) = ^ W(x,u,Vu) dx.

n

(1)

(2)

100 Recenzje

Minimum poszukujemy w klasie tzw. pól kinematycznie dopuszczalnych (u spełnia kinematyczne warunki brzegowe, np. u = 0na dQ).

Funkcjonał I(u) jest niewypukły, stąd cały problem. Zagadnienia typu (1) obejmują nie tylko klasyczne zagadnienia brzegowe hipersprężystości, ale również przejścia fazowe, zagadnienia równowagi kryształów sprężystych, mikromagnetyki itd.

Niedużych rozmiarów książka P. Pedregala stanowi zwięzłe wprowadze- nie do tej szybko rozwijającej się dziedziny matematyki stosowanej, mecha- niki stosowanej i mikromechaniki. Książka składa się z pięciu raczej krótkich rozdziałów, a do niektórych z nich dołączono dodatki ułatwiające zrozumie- nie głównych idei autora.

W rozdziale pierwszym wprowadzono pojęcie materiału hipersprężystego oraz podano przykłady szczególne takich materiałów, a mianowicie ma- teriały: Ogdena, neo-Hookean, Mooneya-Rivlina oraz Saint-Venanta-Kir- chhoffa.

Klasyczną metodę rachunku wariacyjnego, mianowicie metodę bezpo- średnią, wprowadzono w rozdziale drugim. Następnie w prosty sposób wpro- wadzono pojęcie miar Younga (miar sparametryzowanych) oraz omówiono ich rolę w badaniu (ciągowej) dolnej półciągłości funkcjonałów.typu (1).

W „Dodatku” do tego rozdziału podano podstawowe dane z zakresu słabej zbieżności w przestrzeniach Lebesgue’a i Sobolewa.

Z punktu widzenia nieliniowej sprężystości podstawową rolę odgrywa roz- dział trzeci. W rozdziale tym podano dowód istnienia rozwiązań dla funk- cjonału (1) przy założeniu, że funkcja W(x,u,-) jest poliwypukla dla pra- wie wszystkich x E l 3 i każdego u E R3. Oczywiście, funkcja podcałkowa W musi spełniać pewne dodatkowe warunki. Następnie, twierdzenie egzy- stencjalne zastosowano do wykazania istnienia rozwiązania dla materiału Ogdena. W tym przypadku wystarczyło wykazać, że JEO tego materiału jest poliwypukla i koercywna.

Zauważmy, że podany przez Pedregala dowód jest alternatywny w sto- sunku do znanego dowodu Balia z 1977 roku (por. Ciarlet [1]). Tutaj autor pomysłowo wykorzystuje miary Younga, aby wykazać słabą zbieżność cią- gów Vuj, adj(Vuj) oraz det(Vuj), gdzie adj(Vuj) oznacza macierz dopeł- nień algebraicznych macierzy (Vwj),

Uj

E [JY1,p(l2)]n, j

=

1,2,... Podano również dowód faktu, że JEO materiału Saint-Venanta-Kirchhoffa nie jest poliwypukla.

Rozdział czwarty daje przedsmak matematycznego podejścia do analizy

mikrostruktur zwanych laminatami. W tym wypadku energia odkształcenia

nie jest kwazi-wypukła i w naturalny sposób dochodzimy do badania uogól-

nionych zasad wariacyjnych, gdzie rozpatruje się TY1,p-miary Younga jako

minimizery. Z fizycznego punktu widzenia badane obiekty matematyczne

interpretuje się jako mikrostruktury związane z silnie oscylującymi ciągami

(3)

Recenzje 101

minimalizującymi. W rozdziale tym autor wprowadza także zależność po- między wypukłością rzędu 1 a laminatami. Te ostatnie stanowią bardzo ważną klasę mikrostruktur. Oprócz rozważań ogólnych, więcej uwagi autor poświęcił zagadnieniu dwustudniowemu (ang. two-well problem). Ponadto rozpatrzono laminaty o rozkładzie ciągłym.

W rozdziale ostatnim zebrano pożyteczne twierdzenia i lematy. W szcze- gólności sformułowano twierdzenie o istnieniu dla miar Younga i znany le- mat Chacona (tzw. Chacon’s biting lemma). Ten ostatni precyzuje zbieżność ciągu funkcji z przestrzeni L l .

Zwięzłe, ale istotne komentarze bibliograficzne kończą książkę. Drobne nieścisłości zostaną z łatwością zauważone przez uważnego czytelnika; na przykład na s. 6 autor twierdzi, że dla dowolnej macierzy 3 x3 , powiedzmy F, macierze FTF i F F T są symetryczne i dodatnio określone. Macierze takie są jedynie symetryczne i dodatnie.

Książkę czyta się dobrze i polecam ją jako wprowadzenie do matema- tycznych zagadnień nieliniowej teorii sprężystości, mikromechaniki i miar Younga.

Ta część książki, która omawia zagadnienia istnienia dla sprężystości w przypadku dużych odkształceń, stanowi udane uzupełnienie monografii Ciarleta [1]. W tej ostatniej nie wykorzystuje się podejścia opartego na wy- korzystaniu miar Younga do badania dolnej półciągłości funkcjonałów nie- wypukłych.

Przestudiowanie recenzowanej książeczki ułatwi czytelnikowi lekturę bar- dziej zaawansowanych pozycji [2, 3]. Polecam również zapoznanie się z trze- ma pracami Tartara [4-6], charakteryzującymi się bogactwem refleksji i ko- mentarzy.

Literatura

[1] P. G. Ciarlet, Mathematical Elasticity, Vol. I: Three-dimensional Elasticity, North- Holland, Amsterdam 1988.

[2] P. Pedregal, Parametrized Measures and Variational Principles, Birkhauser, Basel, 1977.

[3] T. Roubićek, Relaxation and Optimization Theory and Variational Calculus, de Gruyter, Berlin, 1997.

[4] L. Tartar, Beyond Young measures, Meccanica 30 (1995), 505-526.

[5] L. Tartar, An introduction to the homogenization method in optimal design, w: B.

Kawohl, O. Pironneau, L. Tartar, J.-P. Zalesio, Optimal Shape Design, Lecture Notes in Math. 1740, Springer, Berlin, 2000, 47-156.

[6] L. Tartar, Oscillations and concentration effects in partial differential equations: why waves may behave like particles, w: XVII Congreso de Ecuaciones Diferenciales y Aplicaciones, VII Congreso de Matematica Aplicada (Salamanca, 2001), L. Ferragut, A. Santos (red.), 1-28.

Józef Joachim Telega

Cytaty

Powiązane dokumenty

Jeżeli faktycznie plejotropowe działanie małych dawek riwaroksabanu w połączeniu z ASA jest tak korzystne dla pacjentów z miażdżycą — nawet tych wiele lat po

W odniesieniu do statyn, jako klasy leków, nie stwier- dzono znamiennej różnicy pod względem wzrostu stę- żenia CK o znaczeniu klinicznym (0,6% uczestników) w porównaniu z

Wykresy reakcji w funkcji przemieszczenia u2 w węźle 10102, w przypadku dwóch różnych siatek MES i trzech modeli konstytutywnych SSP, HSP i wg [268] przy założeniu braku

Gospodarstwa oferujące wizyty edukacyjne w gospodarstwie rolnym ze specjalnym programem zajęć i warsztatów wspomagających terapię i rozwój psychofizyczny dzieci

Hospitacje na Wydziale Filologicznym UWr przeprowadza się na studiach I i II stopnia, studiach doktoranckich (III stopnia) oraz na studiach podyplomowych. Przedmiotem hospitacji

a) powoływanie na studiach I i II stopnia Instytutowego/Katedralnego Zespołu Hospitacyjnego w drodze głosowania na wniosek dyrektora ds. Instytutowy/Katedralny Zespół Hospitacyjny

Na cały raport składa się: charakterystyka szkoły (metryczka), opis sytua- cji szkoły, analiza zebranych danych dla każdego wymagania, komentarz do zebranych danych i

Proces taki zachodzi zapewne w ewolucji, gdy pojawiają się nowe geny w wyniku duplikacji (ryc. nowe białko kodowane przez gen zduplikowany), to ów nowy węzeł ma tendencję