Wprowadzenie i cel badań
Pobieranie odcisków linii papilarnych od osób mog¹-cych mieæ zwi¹zek z jakimœ zdarzeniem przestêpczym, od œwiadków, zatrzymanych itp. a¿ do lat 90. XX wieku w Polsce odbywa³o siê wy³¹cznie za pomoc¹ tuszu, wa³ka i p³ytki daktyloskopijnej (p³ytka najczêœciej by³a wykonana ze szk³a lub twardego, odpornego na zary-sowania metalu). Proces pobierania odbitek linii papi-larnych polega³ na tym, ¿e na p³ytce za pomoc¹ wa³ka daktyloskopijnego bardzo równomiernie, starannie i do-k³adnie rozprowadzano cienk¹ warstwê czarnego tu-szu, a nastêpnie przyk³adano do tej powierzchni opusz-ki palców i odciskano je na karcie rejestracyjnej lub daktyloskopijnej, dziêki czemu opuszki palców pozo-stawia³y œlad przebiegu linii papilarnych. Od oko³o po-³owy lat 90. ubieg³ego wieku wraz z dalszym rozwojem techniki daktyloskopowania zaczêto w Polsce coraz czêœciej u¿ywaæ, zamiast tuszu daktyloskopijnego, specjalnych ceramicznych poduszek daktyloskopijnych z warstw¹ nas¹czon¹ tuszem. Mechanizm pobierania odbitek palców i d³oni by³ taki sam jak w przypadku u¿ywania tuszu, z t¹ ró¿nic¹, ¿e zamiast rozprowadza-nia tuszu na p³ytce i przyk³adarozprowadza-nia do tej powierzchni opuszek palców, powierzchnie d³oni i opuszek palców przyk³adano do nas¹czonej tuszem powierzchni robo-czej poduszki. U¿ycie poduszek skróci³o czas daktylo-skopowania, a w konsekwencji, przynajmniej w woje-wództwie podkarpackim, doprowadzi³o praktycznie do zast¹pienia wykonywania kart daktyloskopijnych za pomoc¹ rozprowadzanego na p³ytce tuszu daktylo-skopowaniem za pomoc¹ poduszki tuszowej. Mo¿na wiêc przyj¹æ, ¿e obecnie tradycyjn¹ metod¹ daktylo-skopowania jest daktyloskopowanie za pomoc¹ podu-szek daktyloskopijnych. Pobieranie odbitek linii papilar-nych metod¹ tradycyjn¹ by³o zawsze k³opotliwe. Dlate-go prowadzono badania nad opracowaniem innych me-tod daktyloskopowania. W Polsce Krzysztof Wrona pró-bowa³ w latach 80. XX wieku zastosowaæ do tego celu fotografiê kirlianowsk¹. By³a to metoda rejestracji pro-mieniowania elektromagnetycznego organizmów ¿y-wych z u¿yciem materia³u fotograficznego, widzialnego w postaci aury otaczaj¹cej ca³y organizm z ró¿nym na-tê¿eniem w ró¿nych jego czêœciach. Metoda ta nie przynios³a jednak oczekiwanych rezultatów. Odbitki
by-³y ma³o czytelne, ukazywaby-³y ogólny zarys opuszek pal-ców i d³oni, nie pokazywa³y natomiast cech szczegól-nych.
Prowadzono dalsze badania nad przyœpieszeniem i usprawnieniem procesu pobierania odbitek linii papi-larnych, skupiaj¹c siê szczególnie na znalezieniu meto-dy alternatywnej do tuszowej, która pozwoli³aby na „niebrudz¹ce” daktyloskopowanie. Prace te zaowo-cowa³y powstaniem w Europie takich urz¹dzeñ, jak m.in. francuski Heiman Soft czy rosyjski Papillon-Live-Skaner, które umo¿liwiaj¹ elektroniczne pobieranie i przetwarzanie obrazu linii papilarnych. W rezultacie pod koniec ubieg³ego wieku do daktyloskopowania osób zaczêto próbnie, w wielu instytucjach na œwiecie, wykorzystywaæ urz¹dzenia elektroniczne, w których za-miast tuszu u¿ywano skanerów lub innych elektronicz-nych czytników linii papilarelektronicz-nych. Opieraj¹c siê na do-œwiadczeniach innych krajów, tak¿e w Polsce zaczêto wykorzystywaæ elektroniczne daktyloskopowanie osób, wprowadzaj¹c na wyposa¿enie jednostek Policji urz¹-dzenie rosyjskiej firmy o nazwie Papillon DS. 7.00.2 F, zwane potocznie LiveSkanerem.
Celem badañ podjêtych przez autora by³o porówna-nie jakoœci odbitek linii papilarnych otrzymanych trady-cyjn¹ metod¹ tuszow¹ oraz za pomoc¹ LiveSkanera, ich wp³ywu na wartoœæ identyfikacyjn¹ w przypadku wszystkich klasycznych minucji oraz tzw. minucji typu AFIS-owego.
Daktyloskopowanie osób metodą tuszową oraz za pomocą LiveSkanera
– porównanie jakości odbitek linii papilarnych Przed przyst¹pieniem do badañ zdaktyloskopowa-no 25 osób metod¹ tuszow¹ (poduszka daktyloskopij-na) oraz za pomoc¹ LiveSkanera i wykonano wydruki komputerowe odbitek z u¿yciem LiveSkanera. Wydru-ków tych u¿yto jako materia³u do analizy, nie wykorzy-stywano natomiast do badañ obrazów odbitek linii papi-larnych ukazanych na ekranie monitora LiveSkanera. Przy pobieraniu materia³u badawczego nie mierzono równie¿ si³y nacisku, z jak¹ palce przetaczano po pod-³o¿u (zarówno po karcie daktyloskopijnej, jak i po czyt-niku LiveSkanera) z powodu braku mo¿liwoœci jej po-miaru, skupiono siê jedynie na uzyskaniu jak najlepszej jakoœci odbitek.
Czytelność odwzorowań linii papilarnych
wykonanych za pomocą LiveSkanera
Nastêpnie wskazuj¹ce palce prawej i lewej rêki – za pomoc¹ skanera komputerowego – przekszta³co-no, w rozdzielczoœci 600 dpi, w formê zapisu elektro-nicznego. Na odbitkach tych palców, zarówno pocho-dz¹cych z LiveSkanera, jak i z kart tuszowych, wyzna-czono kwadraty o bokach 18 mm ka¿dy, maj¹ce stawê powy¿ej zgiêcia falangowego cz³onu palca, pod-czas gdy pionowa oœ kwadratu przechodzi³a przez cen-trum wzoru. Czynnoœæ ta mia³a na celu zakreœlenie jed-nolitego obszaru badawczego na odbitkach tuszowych oraz wydrukach odbitek z LiveSkanera, co pozwoli³o unikn¹æ przek³amañ w interpretacji wyników oraz w wy-konywanych w pracy obliczeniach statystycznych. Ka¿-demu z odwzorowañ, po uprzednim wykadrowaniu, nadano numer i oznaczenie literowe, nazywaj¹c po-szczególne odwzorowania wed³ug nastêpuj¹cego schematu:
1. Ka¿da osoba otrzymywa³a liczbê ewidencyjn¹, od 1 do 25.
2. Ka¿dej odbitce nadano oznaczenie cyfrowe, które wskazywa³o, z której rêki pochodzi wskazuj¹cy palec. Jeœli by³ to wskazuj¹cy palec prawej rêki, nadawano mu nr 2, jeœli lewej – nr 7.
3. Nastêpnie dodawano oznaczenie metody, za po-moc¹ której wykonano odbitkê. W zale¿noœci od tego, czy by³a to odbitka wykonana za pomo-c¹ tuszu czy wydruk z LiveSkanera – trzeci cz³on nazwy brzmia³ odpowiednio „tusz” b¹dŸ „skan”. Przyk³ady tak opracowanych odbitek zosta³y ukaza-ne na rycinach 1–2.
W toku badañ na ka¿dym z zaznaczonych fragmen-tów wskazuj¹cych palców prawej i lewej rêki wyznaczo-no zespó³ cech szczególnych, zgodnie z tabel¹ za-mieszczon¹ w metodyce CLK KGP [5] – tabela 1.
W kolejnym etapie badañ wyznaczono oraz zsumo-wano minucje poszczególnych typów wystêpuj¹ce na odbitkach wykonanych metod¹ tuszow¹ oraz na wy-drukach z LiveSkanera.
Omówienie wyników
Zestawienie wszystkich wyników uzyskanych pod-czas badañ ujêto w tabelach 2–5.
W tabeli 2 przedstawiono ogóln¹ liczbê wyznaczo-nych minucji na materiale badawczym wraz z ich pro-centowym udzia³em na odbitkach.
W tabeli 3 zilustrowano iloœciowe oraz procentowe wystêpowanie poszczególnych rodzajów minucji na od-bitkach tuszowych oraz na wydrukach z LiveSkanera.
W kolejnym etapie analizy wyników dokonano obli-czenia iloœci poszczególnych rodzajów cech szczegól-nych na odbitkach wykonaszczegól-nych metod¹ tuszow¹ oraz na wydrukach z LiveSkanera. Nastêpnie na odbitkach
wskazuj¹cych palców, wykonanych metod¹ tuszow¹ oraz z u¿yciem LiveSkanera, wyliczono ró¿nicê w iloœci cech szczególnych ka¿dego rodzaju. Podsumowuj¹c ww. ró¿nice, obliczone na odpowiadaj¹cych sobie pa-rach odbitek (25 par odbitek wskazuj¹cych palców), uzyskano wartoœæ – liczbê rozbie¿noœci w poszczegól-nych rodzajach minucji na odbitkach. Otrzymane wyni-ki przedstawiono w tabeli 4.
Dalsza analiza wyników badañ pozwoli³a stwierdziæ, ¿e na wszystkich odbitkach wyznaczono 4931 minucji AFIS-owych (co stanowi 87,4% wszystkich wyznaczo-nych minucji), z czego na odbitkach tuszowych 2485 minucji AFIS-owych, a na wydrukach z LiveSkanera – 2446 minucji AFIS-owych. Porównanie otrzymanych wyników na analogicznych odbitkach, wykonanych me-tod¹ tuszow¹ oraz za pomoc¹ LiveSkanera, wykaza³o ró¿nicê miêdzy poszczególnymi minucjami AFIS-owy-mi. Z ró¿nicy tej wyci¹gniêto wartoœæ bezwzglêdn¹, a nastêpnie zsumowano. Wyniki przedstawiono w tabe-li 5.
Ryc. 1–2. Obrazy odbitek wskazuj¹cych palców prawej rêki osoby ozna-czonej nr. 4, wykonane metod¹ tuszow¹ oraz z u¿yciem LiveSkanera, z zaznaczonym takim samym obszarem badawczym (rycina górna – 4-2-tusz, rycina dolna 4-2-skan)
Fig. 1–2. Examination areas marked on images of ink prints (top 4-2-„tusz”) and scans (bottom “4-2-scan” ) of index fingers of person no. 4 Ÿród³o (ryc. 1–32): autor
Ró¿nica w iloœci oraz rodzaju minucji klasycznych wystêpuj¹cych na odbitkach tuszowych i wydrukach z LiveSkanera wynosi 787. Bez w¹tpienia ró¿nica ta wynika m.in. z gorszej czytelnoœci odbitek, jakie otrzy-muje siê w przypadku druku odbitek daktyloskopijnych wykonanych z u¿yciem LiveSkanera. Co wa¿ne, roz-bie¿noœci w wyznaczonych poszczególnych rodzajach cech czêsto spowodowane s¹ zamazaniami odbitki, jej czêœciow¹ nieczytelnoœci¹ w miejscach, gdzie znajduje siê koniec przetaczania œladu. Kolejnej przyczyny ró¿-nic w liczbie minucji na odbitkach upatrywaæ nale¿y w niepe³nych przetoczeniach œladów, które czêsto otrzymuje siê, daktyloskopuj¹c za pomoc¹ LiveSkane-ra. Wtedy górne i skrajne fragmenty opuszek palców pozostaj¹ niewidoczne.
Przypadki niezgodnoœci i ró¿nice w ukazaniu cech szczególnych mog¹ byæ tak¿e wynikiem niedoskona³o-œci urz¹dzeñ drukuj¹cych (zamazywania i wylewania siê miêdzy obrazy listewek odbitek linii papilarnych far-by z tonera drukarki), a tak¿e samego programu druku-j¹cego. Mog¹ byæ tak¿e efektem b³êdów w daktylosko-powaniu LiveSkanerem, niedoskona³oœci samego
pro-gramu i urz¹dzeñ skanuj¹cych. Przyczynia siê to do wywo³ania wra¿enia wystêpowania cech, których w rzeczywistoœci nie ma, b¹dŸ zniekszta³cenia wystê-puj¹cych minucji.
Przyk³ady opisanych sytuacji zilustrowano na ryci-nach 3–6.
Powy¿sze ró¿nice miêdzy liczb¹ minucji wyznaczo-nych na poszczególwyznaczo-nych rodzajach odbitek nie wynika-j¹ jednak wy³¹cznie z wielkoœci obszaru poddanego ba-daniom. Na tym samym, wyznaczonym analogicznie, obszarze badawczym wystêpuj¹ rozbie¿noœci w ukaza-niu poszczególnych rodzajów cech szczególnych. Po-ni¿ej przedstawiono i opisano najczêœciej wystêpuj¹ce rozbie¿noœci.
Przyk³ady rozbie¿noœci w ukazaniu poszczególnych rodzajów cech szczególnych na odbitkach tuszowych oraz wydrukach z LiveSkanera:
Wystêpuj¹ce na odbitkach tuszowych minucje, wi-doczne jako pocz¹tki, na wydrukach z LiveSkane-ra niejednokrotnie ³¹cz¹ siê, zlewaj¹ z s¹siednimi listewkami i s¹ ukazane jako rozwidlenia (ryc. 7–8).
Tabela 1 Katalog podstawowych cech szczególnych (minucji)
wykorzystywanych w badaniach daktyloskopijnych Catalogue of basic features (minutiae) used in fingerprint
examination
Tabela 2 Liczba cech szczególnych wyznaczonych na wszystkich
odbitkach wraz z ich udzia³em procentowym we wszystkich odbitkach
Number of features marked on all prints with their percentages share in all prints
Tabela 4 Ró¿nice w iloœci poszczególnych rodzajów minucji, jakie
uzyskano miêdzy odbitkami palców wskazuj¹cych wykonanych metod¹ tradycyjn¹ oraz za pomoc¹ LiveSkanera, w odniesieniu do liczby wyznaczonych
rodzajów cech szczególnych
Differences in numbers of specific types of minutiae obtained on prints of different fingers made by traditional method
and on LiveScanner, as regards number of marked individual features
Tabela 5 Zestawienie liczby wyznaczonych cech AFIS-owych, wraz z ich ró¿nic¹
na poszczególnych odbitkach oraz z procentow¹ rozbie¿noœci¹ Comparison of numers of coded AFIS features with differences
on individual prints and percentage discrepance Tabela 3
Liczba poszczególnych rodzajów cech szczególnych wyznaczonych na odbitkach tuszowych
oraz z LiveSkanera
Numbers of respective types of features marked on ink and LiveScanner prints
pocz¹tki rozwidlenia
Wystêpuj¹ce na odbitkach tuszowych zakoñcze-nia, na wydrukach z LiveSkanera w wielu przy-padkach widoczne s¹ jako z³¹czenia (ryc. 9–10).
zakoñczenia z³¹czenia
Odcinki wystêpuj¹ce na odbitkach tuszowych na wydrukach z LiveSkanera czêsto wystêpuj¹ ja-ko haczyki lub oczka (ryc. 11–14).
odcinek haczyk
odcinek oczko
Ryc. 3–4. Odbitki oznaczone jako 4-2-tusz oraz 4-2-skan. Ramkami zaznaczono analogiczne fragmenty odbitek, w których wystêpuj¹ zamazania oraz zak³ócenia przebiegu linii papilarnych.
Fig. 3–4. Prints „4-2-tusz” and „4-2-scan”. Analogical areas with blurred and distorted lines marked by boxes
Ryc. 5–6. Odbitki oznaczone jako 9-2-tusz oraz 9-2-skan, brak skrajnych fragmentów na odbitce wykonanej za pomoc¹ LiveSkanera
Fig. 5–6. Prints „9-2-tusz” and „9-2-skan” lacking outermost fragments in scanned print
Ryc. 7–8. Analogiczne obszary œladu 6-2-tusz oraz 6-2-skan z wyznaczonymi minucjami
Fig. 7–8. Analogical areas in „6-2-tusz” and „6-2-scan” prints with minutiae
Fig. 11–12. Analogiczne obszary œladu 20-7-tusz oraz 20-7-skan z wyznaczonymi minucjami
Fig. 11–12. Analogical areas in „20-7-tusz” and „20-7-scan” marks with minutiae
Ryc. 9–10. Odbitki oznaczone 20-7-tusz oraz 20-7-skan z wyznaczonymi minucjami
Fig. 9–10. Prints „20-7-tusz” and „20-7-scan” with minutiae
Ryc. 13–14. Analogiczne obszary œladu 5-7-tusz oraz 5-7-skan z wyznaczonymi minucjami
Fig. 13–14. Analogical areas in „5-7-tusz” and „5-7-scan” marks with minutia
Oczka widoczne na odbitkach tuszowych, na wy-drukach z LiveSkanera czêsto wygl¹daj¹ jak ha-czyki (ryc. 15–16).
oczko haczyk
Styki boczne widoczne na odbitkach tuszowych, na wydrukach z LiveSkanera wystêpuj¹ jako mostki b¹dŸ pozostaj¹ niewidoczne (ryc. 17–20).
styki boczne mostki
styk boczny brak cechy
Kropki wystêpuj¹ce na odbitkach tuszowych, na wydrukach z LiveSkanera czêsto wystêpuj¹ ja-ko mostki (ryc. 21–22).
kropki mostki
Haczyki wystêpuj¹ce na odbitkach tuszowych, na wydrukach z LiveSkanera wystêpuj¹ w postaci kropek (ryc. 23–24).
haczyk kropka
Linie przechodz¹ce widoczne na odbitkach tuszo-wych, w niektórych przypadkach na wydrukach z LiveSkanera pozostaj¹ niewidoczne lub nieczy-telne (ryc. 25–26).
Ryc. 19–20. Analogiczne obszary œladu 14-7-tusz oraz 14-7-skan z wyznaczonymi minucjami
Fig. 19–20. Analogical areas in „14-7-tusz” and „14-7-scan” marks with minutia
Ryc. 21–22. Analogiczne obszary œladu 2-2-tusz oraz 2-2-skan z wyznaczonymi minucjami
Fig. 21–22. Analogical areas in „2-2-tusz” and „2-2-scan” marks with minutia
Ryc. 23–24. Analogiczne obszary œladu 7-7-tusz oraz 7-7-skan z wyznaczonymi minucjami
Fig. 23–24. Analogical areas in „7-7-tusz” and „7-7-scan” marks with minutia
Ryc. 15–16. Analogiczne obszary œladu 25-7-tusz oraz 25-7-skan z wyznaczonymi minucjami
Fig. 15–16. Analogical areas in „25-7-tusz” and „25-7-scan” marks with minutia
Ryc. 17–18. Analogiczne obszary œladu 9-7-tusz oraz 9-7-skan z wyznaczonymi minucjami
Fig. 17–18. Analogical areas in „9-7-tusz” and „9-7-scan” marks with minutia
linia przechodz¹ca cechy nieczytelne
Kropki, mostki, przerwy widoczne na wydrukach z LiveSkanera, na odbitkach wzorcowych (tuszo-wych) czêsto nie wystêpuj¹ (ryc. 27–32).
brak cechy kropka
brak cechy przerwa
W przypadku minucji typu AFIS-owego rozbie¿noœci w wyznaczonych cechach nie s¹ tak zasadnicze. Podsumowanie
Spoœród 4931 minucji AFIS-owych wyznaczonych na obu rodzajach odbitek ró¿nica w iloœci
wyznaczo-nych cech szczególwyznaczo-nych wynosi 39. Œrednia procento-wa ró¿nica w iloœci wyznaczonych minucji AFIS-owych wynosi 1,57%.
Jak widaæ, iloœæ minucji typu AFIS-owego, zarówno na odbitkach tuszowych, jak i wydrukach pochodz¹-cych z LiveSkanera, nie odbiega w znaczny sposób od siebie. Nie ma te¿ znaczenia, czy na wydrukach od-bitek z LiveSkanera minucje wystêpuj¹ jako pocz¹tki, rozwidlenia, zakoñczenia czy z³¹czenia, poniewa¿ dla osób obs³uguj¹cych system AFIS (operatorów, selek-cjonerów) wa¿ne jest samo wystêpowanie cech w po-staci pocz¹tków lub zakoñczeñ, widzianych w pozyty-wie b¹dŸ negatypozyty-wie, nie zaœ ich mianownictwo.
Iloœæ cech AFIS-owych nie odbiega znacz¹co od siebie na porównywanych odbitkach tuszowych i wydrukach z LiveSkanera. Dowodzi to tego, ¿e przy tego rodzaju cechach wydruk z LiveSkanera wier-nie oddaje przebieg cech, ich wystêpowawier-nie i umiejsco-wienie.
Podczas procesu przeprowadzania identyfikacji daktyloskopijnej ekspert daktyloskopii (w przypadku systemu AFIS – operator) przy tego rodzaju cechach, w toku porównywania œladów, bez k³opotów wychwy-tuje i odpowiednio koryguje ewentualne rozbie¿noœci. Inna sytuacja wystêpuje w przypadku tzw. cech nie--AFIS-owych (oczka, haczyki, mostki itp.). Rozbie¿no-œci wystêpuj¹ce miêdzy analogicznymi odbitkami ro-sn¹, poniewa¿ wydruk z LiveSkanera nie oddaje wier-nie rodzaju i umiejscowienia wszystkich ww. minucji. Rozbie¿noœci te utrudniaj¹ badania identyfikacyjne
wykonywane wy³¹cznie na podstawie drobnych cech, a czasem nawet je uniemo¿liwiaj¹.
Odbitki wykonywane za pomoc¹ LiveSkanera nie-w¹tpliwie w niedalekiej przysz³oœci wypr¹ tradycyjne daktyloskopowanie za pomoc¹ tuszu. G³ównym argu-mentem przemawiaj¹cym za elektronicznym daktylo-skopowaniem jest jego szybkoœæ, precyzja i brak Ryc. 25–26. Analogiczne obszary œladu 16-2-tusz oraz 16-2-skan z
wyznaczonymi minucjami
Fig. 25–26. Analogical areas in „16-2-tusz” and „16-2-scan” marks with minutia
Ryc. 27–28. Analogiczne obszary œladu 16-7-tusz oraz 16-7-skan Fig. 27–28. Analogical areas in „16-7-tusz” and „16-7-scan” marks with minutia
Ryc. 29–30. Analogiczne obszary œladu 8-2-tusz oraz 8-2-skan Fig. 29–30. Analogical areas in „8-2-tusz” and „8-2-scan” marks with minutia
Ryc. 31–32. Analogiczne obszary œladu 6-2-tusz oraz 6-2-skan Fig. 31–32. Analogical areas in „6-2-tusz” and „6-2-scan” marks with minutia
uci¹¿liwoœci w porównaniu z daktyloskopowaniem z u¿yciem tuszu. Szybkoœæ, z jak¹ daktyloskopuje siê osobê, „czystoœæ” tego sposobu pobierania odbitek oraz natychmiastowa transmisja danych do centralnej bazy i prêdkoœæ, z jak¹ odbitki, w formie zapisu elek-tronicznego, trafiaj¹ do bazy kart daktyloskopijnych, mo¿liwoœæ wielokrotnej i natychmiastowej korekty od-bitek o z³ej jakoœci, a tak¿e ekonomicznoœæ tej meto-dy niew¹tpliwie przemawiaj¹ na jej korzyœæ. Po plano-wanym w najbli¿szym czasie usprawnieniu procedury przesy³ania i wprowadzania kart daktyloskopowanych do bazy CRD, po wymianie sprzêtu na urz¹dzenia nowszej generacji wiêkszoœæ wystêpuj¹cych obecnie niedogodnoœci zniknie. Wyeliminowanie rozbie¿noœci w ukazaniu przebiegu cech szczególnych na wydru-kach z LiveSkanera bez w¹tpienia doprowadzi do po-wszechniejszego wykorzystywania tych urz¹dzeñ w pracy organów œcigania w Polsce.
Pawe³ Drozdowski
BIBLIOGRAFIA
1. Bia³ek I.: Kryminalistyka, pod red. J. Widackiego, C.H. Beck, Warszawa 2002.
2. Grzeszyk C.: Daktyloskopia, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1992.
3. Hanausek T.: Kryminalistyka – zarys wyk³adu, Kantor Wydawniczy Zakamycze, Kraków 2005.
4. Ho³yst B.: Kryminalistyka, Wydawnictwo LexisNexis, Warszawa 2004.
5. Metodyka prowadzenia badañ daktyloskopijnych – Wy-tyczne CLK KGP nr HJ/W-3/V/05 z dnia 9.02.2005 roku z póŸ-niejszymi zmianami.
6. Moszczyñski M.: Daktyloskopia, Wydawnictwo Central-nego Laboratorium KryminalistyczCentral-nego KGP, Warszawa 1997.
7. Rozporz¹dzenie Ministra Spraw Wewnêtrznych i Admi-nistracji z dnia 5 wrzeœnia 2007 roku w sprawie przetwarzania przez Policjê informacji o osobach (DzU z 2007 roku, nr 170 poz. 1203).
8. Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 roku – Kodeks postêpo-wania karnego (DzU z 1997 roku, nr 89 poz. 555 z póŸniejszy-mi zpóŸniejszy-mianapóŸniejszy-mi).
9. Ustawa o cudzoziemcach (DzU z 2003 roku, nr 128 poz. 1175 z póŸniejszymi zmianami).
10. Ustawa o Policji z dnia 6 kwietnia 1990 r. z póŸniejszy-mi zpóŸniejszy-mianapóŸniejszy-mi (DzU z 2002 roku, nr 7 poz. 58).
11. Ustawa o udzieleniu cudzoziemcom ochrony na teryto-rium Rzeczypospolitej Polskiej (DzU z 2003 roku, nr 128 poz. 1176 z póŸniejszymi zmianami).
Streszczenie
Praca ma na celu ukazanie cech wspólnych oraz ewentual-nych ró¿nic, jakie mog¹ wystêpowaæ pomiêdzy odbitkami linii papilarnych wykonanymi na kartach daktyloskopijnych metod¹ tuszow¹ oraz za pomoc¹ LiveSkanera, ich wp³ywu na wartoœæ identyfikacyjn¹ w przypadku wszystkich klasycznych minucji oraz tzw. minucji typu AFIS-owego. W tym celu zdaktyloskopo-wano 25 osób metod¹ tuszow¹ oraz za pomoc¹ LiveSkanera. Rozbie¿noœci w liczbie oraz rodzaju minucji klasycznych wystê-puj¹cych na odbitkach tuszowych i wydrukach z LiveSkanera wynosz¹ 787 minucji. Rozbie¿noœci w wyznaczonych poszcze-gólnych rodzajach cech spowodowane s¹ czêsto zamazaniami od-bitki, jej czêœciow¹ nieczytelnoœci¹, wystêpuj¹c¹ w miejscach, gdzie znajduje siê koniec przetaczania œladu. Kolejnej przyczyny ró¿nic w liczbie minucji na odbitkach upatrywaæ nale¿y w nie-pe³nych przetoczeniach œladów, które czêsto otrzymujemy, dak-tyloskopuj¹c z pomoc¹ LiveSkanera. Przypadki niezgodnoœci i ró¿nic w ukazaniu cech szczególnych mog¹ byæ tak¿e wynikiem niedoskona³oœci urz¹dzeñ drukuj¹cych, a tak¿e samego progra-mu drukuj¹cego. Mog¹ byæ równie¿ efektem b³êdów w daktylo-skopowaniu LiveSkanerem, niedoskona³oœci samego programu skanuj¹cego oraz urz¹dzeñ skanuj¹cych. Powoduj¹ one wra¿e-nie wystêpowania cech, których w rzeczywistoœci wra¿e-nie ma, b¹dŸ zniekszta³caj¹ wystêpuj¹ce minucje. W przypadku minucji AFIS-owych wydruki z LiveSkanera wiernie oddaj¹ przebieg oraz umiejscowienie cech. Inna natomiast sytuacja wystêpuje w przypadku tzw. cech nie-AFIS-owych. Rozbie¿noœci te utrud-ni¹ badania identyfikacyjne wykonywane wy³¹cznie na podsta-wie drobnych cech, a czasem nawet je uniemo¿liwiaj¹.
S³owa kluczowe:LiveSkaner, odbitki palców i d³oni, minucje. Summary
The aim of this report is to show similarities and differences between rolled and LiveScanner prints. An attempt to determi-ne the way they can affect the identification value of classical and AFIS minutiae is made. The results of the study are based on the analysis of the prints of 25 people. The prints were taken in both traditional (ink and paper) and electronic (LiveScanner device) way. There were 787 differences between rolled and LiveScanner prints reported concerning mainly the number and type of clas-sical minutiae. The main reasons for these differences are as fol-lows: generally worse legibility of LiveScanner prints, blurs, partial illegibility occurring in the areas where prints terminale and undone prints (LiveScanner). Differences may also appear as the result of limitations of printers and printing software or incorrect application of LiveScanner fingerprinting procedures. Imperfections in scanning hardware and software should be ta-ken into considerations too. Due to it all one may notice some non-existing or distorted features. LiveScanner printouts usual-ly preciseusual-ly reflect the pattern of AFIS minutiae but fail to be precise as far as non-AFIS minutiae are concerned. Differences resulting from such imprecision make identifications based on these features only very difficult and sometimes even impossible. Keywords:LiveScanner, fingerprint and palmprint, minutiae.
