20. JEGO IMIÊ JEST ŒWIÊTE

126

20. JEGO IMIÊ JEST ŒWIÊTE

Cel ogólny

Ukazanie prawdy, ¿e imiê Pañskie jest œwiête.

Kszta³towanie postawy oddawania chwa³y i czci imieniu Boskiemu.

Cele szczegó³owe Uczeñ:

– przytacza naukê Koœcio³a odnoœnie drugiego przykazania Bo¿ego,

– u¿ywa poprawnie terminu „imiê Bo¿e”,

– wyjaœnia, dlaczego mamy czciæ imiê Pañskie,

– wskazuje na potrzebê posiadania imienia chrzeœcijañskiego,

– analizuje teksty biblijne o szacunku dla imienia Bo¿ego,

– przyjmuje odpowiedzialnoœæ za swoje s³owo.

Metody

Praca w grupach, analiza tekstu Ÿród³owego, rozmowa kierowana.

Œrodki dydaktyczne

Katechizm Koœcio³a Katolickiego, Pismo Œwiête, plansze z napisami.

MODLITWA

„Gdy patrzê na Twe niebo, dzie³o Twych palców, ksiê¿yc i gwiazdy, któreœ Ty utwierdzi³:

czym jest cz³owiek, ¿e o nim pamiêtasz,

i czym – syn cz³owieczy, ¿e siê nim zajmujesz?

Uczyni³eœ go niewiele mniejszym od istot niebieskich, chwa³¹ i czci¹ go uwieñczy³eœ. (...)

O Panie, nasz Panie,

jak przedziwne Twe imiê po wszystkiej ziemi!” (Ps 8,4-6.10).

WPROWADZENIE

Odczytanie fragmentu œwiadectwa z podrêcznika ucznia.

„Zaprawdê Œwiêty jesteœ, Bo¿e... My czêsto mówimy: œwiêty, œwiêty – czy nie s¹ to tylko s³owa? Czy dostrzegamy bogactwo zawartej w nich tre-

126

20. JEGO IMIÊ JEST ŒWIÊTE

Cel ogólny Ukazanie prawdy, ¿e imiê Pañskie jest œwiête.

Kszta³towanie postawy oddawania chwa³y i czci imieniu Boskiemu.

Cele szczegó³owe

Uczeñ: –

przytacza naukê Koœcio³a odnoœnie drugiego przykazania Bo¿ego, – u¿ywa poprawnie terminu „imiê Bo¿e”, – wyjaœnia, dlaczego mamy czciæ imiê Pañskie, – wskazuje na potrzebê posiadania imienia chrzeœcijañskiego, – analizuje teksty biblijne o szacunku dla imienia Bo¿ego, – przyjmuje odpowiedzialnoœæ za swoje s³owo.

Metody Praca w grupach, analiza tekstu Ÿród³owego, rozmowa kierowana.

Œrodki dydaktyczne Katechizm Koœcio³a Katolickiego, Pismo Œwiête, plansze z napisami.

MODLITWA

„Gdy patrzê na Twe niebo, dzie³o T wych palców, y utwierdzi³: ksiê¿yc i gwiazdy, któreœ T czym jest cz³owiek, ¿e o nim pamiêtasz, i czym – syn cz³owieczy, ¿e siê nim zajmujesz? Uczyni³eœ go niewiele mniejszym od istot niebieskich, chwa³¹ i czci¹ go uwieñczy³eœ. (...) O Panie, nasz Panie, jak przedziwne Twe imiê po wszystkiej ziemi!” (Ps 8,4-6.10).

WPROWADZENIE Odczytanie fragmentu œwiadectwa z podrêcznika ucznia.

„Zaprawdê Œwiêty jesteœ, Bo¿e... My czêsto mówimy: œwiêty, œwiêty – czy nie s¹ to tylko s³owa? Czy dostrzegamy bogactwo zawartej w nich tre-

127

œci? Trzeba dostrzec oczami wiary, w jakiejœ mierze nawet dotkn¹æ samej

œwiêtoœci Boga. Trzeba prosiæ jak œlepiec z Ewangelii: „Panie, abym przej- rza³”. Du¿o ³atwiej jest uœwiadomiæ sobie, ¿e On jest wszêdzie obecny, ni¿

uœwiadomiæ sobie, ¿e Bóg jest œwiêty i Jego imiê jest œwiête. (...) Prawie wszyscy mistycy twierdz¹, ¿e œwiêtoœæ to jakby najdoskonalsze œwiat³o.

W momencie, w którym cz³owiek w nie wchodzi, oœwietla ono ca³¹ jego prze- sz³oœæ i ca³¹ jego sytuacjê, w jakiej siê znajduje. W œwietle œwiêtoœci Boga cz³owiek odkrywa, kim jest” (ks. Edward Staniek, Bli¿ej o³tarza, s. 74).

We wspó³czesnej kulturze imiê nadawane jest dziecku przez jego rodzi- ców zaraz po narodzeniu. W wyborze imienia kierujemy siê ró¿nymi kryte- riami: tradycj¹ rodzinn¹, mod¹, sympati¹ do jakiejœ osoby, patronem dnia.

W jêzyku polskim imiê u¿ywane jest obok nazwiska, wykraczaj¹c poza samo okreœlenie osoby. Ktoœ mo¿e wystêpowaæ w czyimœ imieniu. W znaczeniu przenoœnym imiê oznacza s³awê, honor, rozg³os. Potocznie mówimy o za- chowaniu dobrego imienia lub znies³awieniu osoby.

W Piœmie Œwiêtym Bóg objawia nam swoje imiê. Rodzi to konkretne zobowi¹zanie moralne, które zawarte jest w drugim przykazaniu Dekalogu.

Szacunek dla imienia Bo¿ego ma siê wyra¿aæ w ca³ej rzeczywistoœci ludz- kiej i sakralnej.

ROZWINIÊCIE

1. IMIÊ – program na ¿ycie.

„Odpowiedzia³ Bóg Moj¿eszowi: <JESTEM, KTÓRY JESTEM>. I do- da³: <Tak powiesz synom Izraela: JESTEM pos³a³ mnie do was>. Mówi³ dalej Bóg do Moj¿esza: <Tak powiesz Izraelitom: <JESTEM, Bóg ojców waszych, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba pos³a³ mnie do was. To jest imiê moje na wieki i to jest moje zawo³anie na najdalsze pokolenia”

(Wj 3,14-15).

– Jakimi s³owami Bóg objawi³ siebie Moj¿eszowi?

– Czym by³o i jakie mia³o znaczenie imiê w czasach biblijnych?

Imiê spe³nia³o w Biblii podwójn¹ rolê: odró¿nia³o cz³owieka od innych oraz okreœla³o istotne przymioty osoby, jej powo³anie i rolê ¿yciow¹. Uwa-

¿ano je za odpowiednik osoby. Istnia³a tajemnicza identycznoœæ miêdzy imieniem a jego nosicielem. Nadanie imienia by³o pocz¹tkiem jego egzy- stencji (istnienia). U podstaw nadania imienia tkwi³a wiara w jego moc 127

œci? Trzeba dostrzec oczami wiary , w jakiejœ mierze nawet dotkn¹æ samej œwiêtoœci Boga. Trzeba prosiæ jak œlepiec z Ewangelii: „Panie, abym przej- rza³”. Du¿o ³atwiej jest uœwiadomiæ sobie, ¿e On jest wszêdzie obecny, ni¿ uœwiadomiæ sobie, ¿e Bóg jest œwiêty i Jego imiê jest œwiête. (...) Prawie wszyscy mistycy twierdz¹, ¿e œwiêtoœæ to jakby najdoskonalsze œwiat³o. W momencie, w którym cz³owiek w nie wchodzi, oœwietla ono ca³¹ jego prze- sz³oœæ i ca³¹ jego sytuacjê, w jakiej siê znajduje. W œwietle œwiêtoœci Boga cz³owiek odkrywa, kim jest” (ks. Edward Staniek, Bli¿ej o³tarza

, s. 74).

We wspó³czesnej kulturze imiê nadawane jest dziecku przez jego rodzi- ców zaraz po narodzeniu. W wyborze imienia kierujemy siê ró¿nymi kryte- riami: tradycj¹ rodzinn¹, mod¹, sympati¹ do jakiejœ osoby, patronem dnia. W jêzyku polskim imiê u¿ywane jest obok nazwiska, wykraczaj¹c poza samo okreœlenie osoby. Ktoœ mo¿e wystêpowaæ w czyimœ imieniu. W znaczeniu przenoœnym imiê oznacza s³awê, honor, rozg³os. Potocznie mówimy o za- chowaniu dobrego imienia lub znies³awieniu osoby.

W Piœmie Œwiêtym Bóg objawia nam swoje imiê. Rodzi to konkretne zobowi¹zanie moralne, które zawarte jest w drugim przykazaniu Dekalogu. Szacunek dla imienia Bo¿ego ma siê wyra¿aæ w ca³ej rzeczywistoœci ludz- kiej i sakralnej.

ROZWINIÊCIE 1. IMIÊ – program na ¿ycie.

„Odpowiedzia³ Bóg Moj¿eszowi: <JESTEM, KTÓRY JESTEM>. I do- da³: <Tak powiesz synom Izraela: JESTEM pos³a³ mnie do was>. Mówi³ dalej Bóg do Moj¿esza: <Tak powiesz Izraelitom: <JESTEM, Bóg ojców waszych, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba pos³a³ mnie do was. To jest imiê moje na wieki i to jest moje zawo³anie na najdalsze pokolenia” (Wj 3,14-15).

– Jakimi s³owami Bóg objawi³ siebie Moj¿eszowi? – Czym by³o i jakie mia³o znaczenie imiê w czasach biblijnych?

Imiê spe³nia³o w Biblii podwójn¹ rolê: odró¿nia³o cz³owieka od innych oraz okreœla³o istotne przymioty osoby, jej powo³anie i rolê ¿yciow¹. Uwa- ¿ano je za odpowiednik osoby. Istnia³a tajemnicza identycznoœæ miêdzy imieniem a jego nosicielem. Nadanie imienia by³o pocz¹tkiem jego egzy- stencji (istnienia). U podstaw nadania imienia tkwi³a wiara w jego moc

128

i œcis³y zwi¹zek z nosicielem. Nie znaj¹c imienia, nie mo¿na znaæ danego cz³owieka. Ale znaj¹c je, posiada³o siê pewn¹ w³adzê nad jego nosicielem.

Zniszczenie imienia by³o równoznaczne ze zniszczeniem œladów istnienia danego cz³owieka (Katolicyzm od A do Z, s. 179).

W biblijnych czasach, w biblijnej kulturze nie zdradza³o siê imienia byle komu. Móg³ je poznaæ tylko prawdziwy przyjaciel, bo w imieniu zawarta by³a jakby tajemnica cz³owieka, a œwiêtoœæ oznacza³a coœ wy³¹czonego z obszaru codziennoœci, zwyczajnoœci, trywialnoœci. St¹d imiê Boga zosta-

³o przez Niego umieszczone w krêgu œwiêtoœci, czyli nie wolno go by³o nadu¿ywaæ, oœmieszaæ lub u¿ywaæ do z³o¿enia fa³szywej czy nieodpowie- dzialnej przysiêgi.

2. „Wezwa³em ciê po imieniu – moim jesteœ”.

Ka¿dy z nas równie¿ ma imiê. To imiê chrzeœcijañskie, które ma jaœnieæ w Królestwie Bo¿ym.

– Kto i kiedy nada³ nam to imiê?

– Jakie imiê rodzice wybrali dla ciebie? Dlaczego takie?

– Czego nie lubimy w zwi¹zku ze swoim imieniem lub nazwiskiem?

(Przekrêcanie, wo³anie bez potrzeby...).

– W jakim celu wo³amy kogoœ po imieniu? – Chcemy, ¿eby by³ z nami...

Chrzest nie jest tylko wyrazem wiary i dobrej woli, jest przede wszyst- kim znakiem dzia³ania uwielbionego Pana, który przez swego Ducha ogar- nia cz³owieka sw¹ ³ask¹ i przebacza mu grzechy – ³¹czy ze sob¹, czyni Bo¿ym dzieckiem. Chrzest, który oczyszcza z grzechu i wprowadza w nowe

¿ycie, jest rzeczywistym zanurzeniem siê w œmieræ Chrystusa i udzia³em w Jego zmartwychwstaniu. W czasie chrztu œwiêtego otrzymujemy imiê, które pozostaje na zawsze. Powinno to byæ imiê œwiêtego ucznia Chrystusa, którego ¿ycie by³o heroiczne w Panu. Rodzice chrzestni i ksi¹dz proboszcz powinni troszczyæ siê, by nie nadawano dziecku imienia obcego duchowi chrzeœcijañskiemu. Katechizm Koœcio³a Katolickiego przypomina nam, ¿e

„Bóg wzywa ka¿dego po imieniu. Imiê ka¿dego cz³owieka jest œwiête. Imiê jest ikon¹ osoby (...)” (KKK 2158).

Imiê, jakie otrzymaliœmy na chrzcie œw., nie jest tajemnic¹, ale wplecio- ne jest w s³owa, powierzaj¹ce dziecko Bogu i wi¹¿¹ce je z Nim. Jeœli cz³o- wiek oczekuje dla siebie szacunku, to winien szanowaæ przede wszystkim to, co Bóg okreœli³ jako œwiête. Równie¿ œwiêtoœci koœcielnych, narodo- wych i rodzinnych nie wolno zastêpowaæ fa³szywymi bo¿yszczami, tali- zmanami, amuletami itp.

128

i œcis³y zwi¹zek z nosicielem. Nie znaj¹c imienia, nie mo¿na znaæ danego cz³owieka. Ale znaj¹c je, posiada³o siê pewn¹ w³adzê nad jego nosicielem. Zniszczenie imienia by³o równoznaczne ze zniszczeniem œladów istnienia

danego cz³owieka (Katolicyzm od A do Z , s. 179). W biblijnych czasach, w biblijnej kulturze nie zdradza³o siê imienia byle komu. Móg³ je poznaæ tylko prawdziwy przyjaciel, bo w imieniu zawarta by³a jakby tajemnica cz³owieka, a œwiêtoœæ oznacza³a coœ wy³¹czonego z obszaru codziennoœci, zwyczajnoœci, trywialnoœci. St¹d imiê Boga zosta- ³o przez Niego umieszczone w krêgu œwiêtoœci, czyli nie wolno go by³o nadu¿ywaæ, oœmieszaæ lub u¿ywaæ do z³o¿enia fa³szywej czy nieodpowie- dzialnej przysiêgi.

2. „Wezwa³em ciê po imieniu – moim jesteœ”.

Ka¿dy z nas równie¿ ma imiê. To imiê chrzeœcijañskie, które ma jaœnieæ w Królestwie Bo¿ym.

– Kto i kiedy nada³ nam to imiê? – Jakie imiê rodzice wybrali dla ciebie? Dlaczego takie? – Czego nie lubimy w zwi¹zku ze swoim imieniem lub nazwiskiem?

(Przekrêcanie, wo³anie bez potrzeby...). – W jakim celu wo³amy kogoœ po imieniu? – Chcemy , ¿eby by³ z nami...

Chrzest nie jest tylko wyrazem wiary i dobrej woli, jest przede wszyst- kim znakiem dzia³ania uwielbionego Pana, który przez swego Ducha ogar- nia cz³owieka sw¹ ³ask¹ i przebacza mu grzechy – ³¹czy ze sob¹, czyni Bo¿ym dzieckiem. Chrzest, który oczyszcza z grzechu i wprowadza w nowe ¿ycie, jest rzeczywistym zanurzeniem siê w œmieræ Chrystusa i udzia³em w Jego zmartwychwstaniu. W czasie chrztu œwiêtego otrzymujemy imiê, które pozostaje na zawsze. Powinno to byæ imiê œwiêtego ucznia Chrystusa, którego ¿ycie by³o heroiczne w Panu. Rodzice chrzestni i ksi¹dz proboszcz powinni troszczyæ siê, by nie nadawano dziecku imienia obcego duchowi chrzeœcijañskiemu. Katechizm Koœcio³a Katolickiego przypomina nam, ¿e „Bóg wzywa ka¿dego po imieniu. Imiê ka¿dego cz³owieka jest œwiête. Imiê jest ikon¹ osoby (...)” (KKK 2158).

Imiê, jakie otrzymaliœmy na chrzcie œw., nie jest tajemnic¹, ale wplecio- ne jest w s³owa, powierzaj¹ce dziecko Bogu i wi¹¿¹ce je z Nim. Jeœli cz³o- wiek oczekuje dla siebie szacunku, to winien szanowaæ przede wszystkim to, co Bóg okreœli³ jako œwiête. Równie¿ œwiêtoœci koœcielnych, narodo- wych i rodzinnych nie wolno zastêpowaæ fa³szywymi bo¿yszczami, tali- zmanami, amuletami itp.

129 3. Bój siê cz³owieka, dla którego nie ma nic œwiêtego.

„Na Madagaskarze jakoœ szczególnie wyró¿nia³o siê jedno z plemion.

Ludzie stamt¹d byli m¹drzejsi, spokojniejsi, bardziej pomys³owi, twórczy i przerastaj¹cy urod¹ inne plemiona.

Mówiono, ¿e owo plemiê posiada jakieœ zaklête miejsce, gdzie ka¿dy cz³owiek tego plemienia jest obdarowywany tym, czego potrzebuje. Rze- czywiœcie, ci ludzie udawali siê – razem lub osobno – w pewne miejsce na wzgórzu, wracaj¹c stamt¹d jakby odmienieni. Plemiê s¹siednie, znane z bar- barzyñstwa, napad³o któregoœ dnia na tamt¹ wioskê, wymordowa³o wiêk- szoœæ mieszkañców i dotar³o w koñcu na tamto miejsce. Niczego tam szcze- gólnego nie ujrzeli, nie poczuli, nie doœwiadczyli. Kiedy zawiedzeni i wœcie- kli odeszli, z krzaków wysz³a ukrywaj¹ca siê dziewczynka, uklêk³a w cen- trum tego miejsca i – tak jak wszyscy wspó³plemieñcy przedtem – ujrza³a krajobraz tak piêkny, ¿e cz³owiek sam zaczyna³ siê modliæ i ta modlitwa go przemienia³a. Tamci tego nie zobaczyli. Nie potrafili bowiem uklêkn¹æ” (T.

Ruciñski).

– Jak mo¿esz wyt³umaczyæ wspó³czesne zjawisko: profanum sacrum?

– Jakich œwiêtoœci chrzeœcijanin powinien broniæ i szanowaæ?

– Dlaczego chrzeœcijanin powinien broniæ œwiêtoœci?

– Jakie maj¹ znaczenie wartoœci dla niego samego, jak i dla kultury i cywilizacji?

4. Bóg nie pozwoli siebie lekcewa¿yæ.

Katecheta umieszcza na tablicy plansze z napisem odnosz¹cym siê do II przykazania Bo¿ego.

„Nie bêdziesz wzywa³ imienia Pana, Boga twego, do czczych rze- czy, gdy¿ Pan nie pozostawi bezkarnie tego, który wzywa Jego imie- nia do czczych rzeczy” (Wj 20,7).

„Przyrzeczenia dawane innym w imiê Bo¿e anga¿uj¹ czeœæ, wier- noœæ, prawdomównoœæ i autorytet Boga. Powinny one byæ dotrzy- mywane w duchu sprawiedliwoœci. Niewiernoœæ przyrzeczeniom jest nadu¿yciem imienia Bo¿ego i w pewnym sensie czynieniem Boga k³amc¹” (KKK 2147).

129

3. Bój siê cz³owieka, dla którego nie ma nic œwiêtego.

„Na Madagaskarze jakoœ szczególnie wyró¿nia³o siê jedno z plemion. Ludzie stamt¹d byli m¹drzejsi, spokojniejsi, bardziej pomys³owi, twórczy i przerastaj¹cy urod¹ inne plemiona.

Mówiono, ¿e owo plemiê posiada jakieœ zaklête miejsce, gdzie ka¿dy cz³owiek tego plemienia jest obdarowywany tym, czego potrzebuje. Rze- czywiœcie, ci ludzie udawali siê – razem lub osobno – w pewne miejsce na wzgórzu, wracaj¹c stamt¹d jakby odmienieni. Plemiê s¹siednie, znane z bar- barzyñstwa, napad³o któregoœ dnia na tamt¹ wioskê, wymordowa³o wiêk- szoœæ mieszkañców i dotar³o w koñcu na tamto miejsce. Niczego tam szcze- gólnego nie ujrzeli, nie poczuli, nie doœwiadczyli. Kiedy zawiedzeni i wœcie- kli odeszli, z krzaków wysz³a ukrywaj¹ca siê dziewczynka, uklêk³a w cen- trum tego miejsca i – tak jak wszyscy wspó³plemieñcy przedtem – ujrza³a krajobraz tak piêkny, ¿e cz³owiek sam zaczyna³ siê modliæ i ta modlitwa go przemienia³a. Tamci tego nie zobaczyli. Nie potrafili bowiem uklêkn¹æ” (T

. Jak mo¿esz wyt³umaczyæ wspó³czesne zjawisko: profanum sacrum? Jakich œwiêtoœci chrzeœcijanin powinien broniæ i szanowaæ? Dlaczego chrzeœcijanin powinien broniæ œwiêtoœci? Jakie maj¹ znaczenie wartoœci dla niego samego, jak i dla kultury i cywilizacji? – – – – Ruciñski).

4. Bóg nie pozwoli siebie lekcewa¿yæ.

Katecheta umieszcza na tablicy plansze z napisem odnosz¹cym siê do II przykazania Bo¿ego.

„Nie bêdziesz wzywa³ imienia Pana, Boga twego, do czczych rze-

czy, gdy¿ Pan nie pozostawi bezkarnie tego, który wzywa Jego imie- nia do czczych rzeczy” (Wj 20,7).

„Przyrzeczenia

dawane innym w imiê Bo¿e anga¿uj¹ czeœæ, wier- noœæ, prawdomównoœæ i autorytet Boga. Powinny one byæ dotrzy- mywane w duchu sprawiedliwoœci. Niewiernoœæ przyrzeczeniom jest nadu¿yciem imienia Bo¿ego i w pewnym sensie czynieniem Boga k³amc¹” (KKK 2147).

130

– W jakich sytuacjach powinniœmy wzywaæ imienia Boga?

– Co to znaczy szanowaæ imiê Bo¿e?

Drugie przykazanie Bo¿e zabrania nadu¿ywania imienia Bo¿ego. Oso- ba, która sk³ada przyrzeczenia powo³uj¹c siê na autorytet imienia Bo¿ego, powinna dotrzymaæ danego s³owa ze wzglêdu na samego Boga, który jest zawsze wierny i jest prawd¹. Niewiernoœæ przyrzeczeniom, bluŸnierstwo, krzywoprzysiêstwo i wiaro³omstwo to powa¿ne nadu¿ycia imienia Bo¿ego i czynienie Boga w pewnym sensie k³amc¹. K³amiemy, gdy mówimy nie- prawdê, i w takim wypadku nie ma w nas Boga – popadamy w grzech.

Analiza tekstów biblijnych.

„Jeœli mówimy, ¿e nie zgrzeszyliœmy, czynimy Go k³amc¹ i nie ma w nas Jego nauki” (1J 1,10).

„S³yszeliœcie równie¿, ¿e powiedziano przodkom: Nie bêdziesz fa³szy- wie przysiêga³, lecz dotrzymasz Panu swej przysiêgi. A Ja wam powiadam:

Wcale nie przysiêgajcie – ani na niebo, bo jest tronem Bo¿ym; ani na zie- miê, bo jest podnó¿kiem stóp Jego; ani na Jerozolimê, bo jest miastem wiel- kiego Króla. Ani na swoj¹ g³owê nie przysiêgaj, bo nie mo¿esz nawet jed- nego w³osa uczyniæ bia³ym albo czarnym. Niech wasza mowa bêdzie: Tak, tak; nie, nie. A co nadto jest, od Z³ego pochodzi” (Mt 5,33-37).

– Dlaczego cz³owiek ma zawsze mówiæ prawdê?

– Jakie ma byæ nasze postêpowanie, by inni uwa¿ali nas za prawdo- mównych?

– W jakim wypadku mo¿emy powo³aæ siê na autorytet imienia Bo¿ego?

Analiza tekstów z Katechizmu Koœcio³a Katolickiego.

Bóg zawsze pragnie dobra cz³owieka, dlatego chce, by cz³owiek kiero- wa³ siê w swoim ¿yciu prawd¹.

„Szacunek dla imienia Bo¿ego wyra¿a to, co nale¿y siê misterium samego Boga i ca³ej rzeczywistoœci sakralnej, któr¹ ono przywo³uje (...)” (KKK 2144).

„Przyrzeczenia dawane innym w imiê Bo¿e anga¿uj¹ czeœæ, wiernoœæ, prawdomównoœæ i autorytet Boga. Powinny one byæ dotrzymywane w du- chu sprawiedliwoœci. Niewiernoœæ przyrzeczeniom jest nadu¿yciem imie- nia Bo¿ego i w pewnym sensie czynieniem Boga k³amc¹” (KKK 2147).

„Wierz¹cy powinien œwiadczyæ o imieniu Pañskim, odwa¿nie wyznaj¹c swoj¹ wiarê. Przepowiadanie i katecheza powinny byæ przenikniête adora- cj¹ i szacunkiem dla imienia Pana naszego, Jezusa Chrystusa” (KKK 2145).

130

– W jakich sytuacjach powinniœmy wzywaæ imienia Boga? – Co to znaczy szanowaæ imiê Bo¿e?

Drugie przykazanie Bo¿e zabrania nadu¿ywania imienia Bo¿ego. Oso- ba, która sk³ada przyrzeczenia powo³uj¹c siê na autorytet imienia Bo¿ego, powinna dotrzymaæ danego s³owa ze wzglêdu na samego Boga, który jest zawsze wierny i jest prawd¹. Niewiernoœæ przyrzeczeniom, bluŸnierstwo, krzywoprzysiêstwo i wiaro³omstwo to powa¿ne nadu¿ycia imienia Bo¿ego i czynienie Boga w pewnym sensie k³amc¹. K³amiemy, gdy mówimy nie- prawdê, i w takim wypadku nie ma w nas Boga – popadamy w grzech.

Analiza tekstów biblijnych.

„Jeœli mówimy, ¿e nie zgrzeszyliœmy , czynimy Go k³amc¹ i nie ma w nas „S³yszeliœcie równie¿, ¿e powiedziano przodkom: Nie bêdziesz fa³szy- Jego nauki” (1J 1,10). wie przysiêga³, lecz dotrzymasz Panu swej przysiêgi. A Ja wam powiadam: Wcale nie przysiêgajcie – ani na niebo, bo jest tronem Bo¿ym; ani na zie- miê, bo jest podnó¿kiem stóp Jego; ani na Jerozolimê, bo jest miastem wiel- kiego Króla. Ani na swoj¹ g³owê nie przysiêgaj, bo nie mo¿esz nawet jed- nego w³osa uczyniæ bia³ym albo czarnym. Niech wasza mowa bêdzie: Tak, tak; nie, nie. A co nadto jest, od Z³ego pochodzi” (Mt 5,33-37).

– Dlaczego cz³owiek ma zawsze mówiæ prawdê? – Jakie ma byæ nasze postêpowanie, by inni uwa¿ali nas za prawdo-

mównych? –

W jakim wypadku mo¿emy powo³aæ siê na autorytet imienia Bo¿ego?

Analiza tekstów z Katechizmu Koœcio³a Katolickiego.

Bóg zawsze pragnie dobra cz³owieka, dlatego chce, by cz³owiek kiero- wa³ siê w swoim ¿yciu prawd¹.

„Szacunek dla imienia Bo¿ego wyra¿a to, co nale¿y siê misterium samego Boga i ca³ej rzeczywistoœci sakralnej, któr¹ ono przywo³uje (...)” (KKK 2144).

„Przyrzeczenia dawane innym w imiê Bo¿e anga¿uj¹ czeœæ, wiernoœæ, „Wierz¹cy powinien œwiadczyæ o imieniu Pañskim, odwa¿nie wyznaj¹c prawdomównoœæ i autorytet Boga. Powinny one byæ dotrzymywane w du- chu sprawiedliwoœci. Niewiernoœæ przyrzeczeniom jest nadu¿yciem imie- nia Bo¿ego i w pewnym sensie czynieniem Boga k³amc¹” (KKK 2147). swoj¹ wiarê. Przepowiadanie i katecheza powinny byæ przenikniête adora- cj¹ i szacunkiem dla imienia Pana naszego, Jezusa Chrystusa” (KKK 2145).

131

– W jaki sposób cz³owiek okazuje szacunek imieniu Pañskiemu?

– Dlaczego mamy oddawaæ czeœæ imieniu Pañskiemu?

Praca w grupach Grupa I

I. „BluŸnierstwo (...) polega na wypowiadaniu przeciw Bogu – wewnêtrz- nie lub zewnêtrznie – s³ów nienawiœci, wyrzutów, wyzwañ, na mówieniu

Ÿle o Bogu, na braku szacunku wzglêdem Niego w s³owach, na nadu¿ywa- niu imienia Bo¿ego. Œwiêty Jakub piêtnuje tych którzy <bluŸni¹ zaszczyt- nemu Imieniu (Jezusa). (...)> Zakaz bluŸnierstwa rozci¹ga siê tak¿e na s³o- wa przeciw Koœcio³owi Chrystusa, œwiêtym lub rzeczom œwiêtym (...)” (KKK 2148).

II. Krzywoprzysiêstwo i wiaro³omstwa – wiaro³omc¹ jest ten, kto pod przysiêg¹ sk³ada obietnicê, której nie ma zamiaru dotrzymaæ (...). Wiaro-

³omstwo jest powa¿nym brakiem szacunku wobec Pana wszelkiego s³owa (KKK 2150 i 2152).

III. Przyrzeczenia – dawane innym w imiê Bo¿e powinny byæ dotrzymy- wane. Niewiernoœæ przyrzeczeniom jest nadu¿yciem imienia Bo¿ego i w pewnym sensie czynieniem Boga k³amc¹ (KKK 2147).

IV. Przekleñstwa – pos³uguj¹ce siê imieniem Boga bez intencji bluŸnier- stwa s¹ brakiem szacunku wobec Pana. Drugie przykazanie zabrania tak¿e magicznego u¿ywania imienia Bo¿ego (KKK 2149).

– Kiedy i w jakich okolicznoœciach ludzie wzywaj¹ Boga bez potrzeby?

Wykroczenia przeciwko czci imienia Pañskiego to:

A) przekleñstwo ...

B) bluŸnierstwo ...

C) krzywoprzysiêstwo ...

D) wiaro³omstwo ...

Grupa II

„Dwóch ludzi przysz³o do œwi¹tyni, ¿eby siê modliæ, jeden faryzeusz, a drugi celnik. Faryzeusz stan¹³ i tak w duszy siê modli³: <Bo¿e, dziêkujê Ci, ¿e nie jestem jak inni ludzie, zdziercy, oszuœci, cudzo³o¿nicy, albo jak i ten celnik. Zachowujê post dwa razy w tygodniu, dajê dziesiêcinê ze wszyst- kiego, co nabywam>. Natomiast celnik sta³ z daleka i nie œmia³ nawet wznieœæ 131

– W jaki sposób cz³owiek okazuje szacunek imieniu Pañskiemu? – Dlaczego mamy oddawaæ czeœæ imieniu Pañskiemu?

Praca w grupach

Grupa I I. „BluŸnierstwo (...) polega na wypowiadaniu przeciw Bogu – wewnêtrz- nie lub zewnêtrznie – s³ów nienawiœci, wyrzutów, wyzwañ, na mówieniu Ÿle o Bogu, na braku szacunku wzglêdem Niego w s³owach, na nadu¿ywa- niu imienia Bo¿ego. Œwiêty Jakub piêtnuje tych którzy <bluŸni¹ zaszczyt- nemu Imieniu (Jezusa). (...)> Zakaz bluŸnierstwa rozci¹ga siê tak¿e na s³o- wa przeciw Koœcio³owi Chrystusa, œwiêtym lub rzeczom œwiêtym (...)” (KKK 2148).

II. Krzywoprzysiêstwo i wiar

o³omstwa – wiaro³omc¹ jest ten, kto pod przysiêg¹ sk³ada obietnicê, której nie ma zamiaru dotrzymaæ (...). Wiaro- ³omstwo jest powa¿nym brakiem szacunku wobec Pana wszelkiego s³owa

(KKK 2150 i 2152).

III. Przyrzeczenia

– dawane innym w imiê Bo¿e powinny byæ dotrzymy- wane. Niewiernoœæ przyrzeczeniom jest nadu¿yciem imienia Bo¿ego i w pewnym sensie czynieniem Boga k³amc¹ (KKK 2147).

IV. Przekleñstwa

– pos³uguj¹ce siê imieniem Boga bez intencji bluŸnier- stwa s¹ brakiem szacunku wobec Pana. Drugie przykazanie zabrania tak¿e magicznego u¿ywania imienia Bo¿ego (KKK 2149).

– Kiedy i w jakich okolicznoœciach ludzie wzywaj¹ Boga bez potrzeby?

Wykroczenia

przeciwko czci imienia Pañskiego to: A) przekleñstwo ... B) bluŸnierstwo ... C) krzywoprzysiêstwo ... D) wiaro³omstwo ...

Grupa II

„Dwóch ludzi przysz³o do œwi¹tyni, ¿eby siê modliæ, jeden faryzeusz, a drugi celnik. Faryzeusz stan¹³ i tak w duszy siê modli³: <Bo¿e, dziêkujê Ci, ¿e nie jestem jak inni ludzie, zdziercy, oszuœci, cudzo³o¿nicy

, albo jak i ten celnik. Zachowujê post dwa razy w tygodniu, dajê dziesiêcinê ze wszyst- kiego, co nabywam>. Natomiast celnik sta³ z daleka i nie œmia³ nawet wznieœæ

132

oczu ku niebu, lecz bi³ siê w piersi i mówi³: <Bo¿e, miej litoœæ dla mnie, grzesznika!> Powiadam wam: Ten odszed³ do domu usprawiedliwiony, nie tamten” (£k 18,10-14).

– Dlaczego celnik odszed³ do domu usprawiedliwiony?

Grupa III

„Nie ka¿dy, który Mi mówi: <Panie, Panie!>, wejdzie do królestwa nie- bieskiego, lecz ten, kto spe³nia wolê mojego Ojca, który jest w niebie” (Mt 7,21).

– Jakiej postawy oczekuje od nas Chrystus?

Grupa IV

„Gdy siê modlicie, nie b¹dŸcie jak ob³udnicy. Oni lubi¹ w synagogach i na rogach ulic wystawaæ i modliæ siê, ¿eby siê ludziom pokazaæ. Zaprawdê, powiadam wam: otrzymali ju¿ swoj¹ nagrodê. Ty zaœ, gdy chcesz siê modliæ, wejdŸ do swej izdebki, zamknij drzwi i módl siê do Ojca twego, który jest w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie” (Mt 6,5-6).

– Jakiej postawy oczekuje od nas Chrystus?

ZAKOÑCZENIE

Jan Pawe³ II w czasie czwartej pielgrzymki do Polski naucza³ nas o praw- dach Dekalogu: „Chrzeœcijanami nazywamy siê my wszyscy, którzy jeste-

œmy ochrzczeni i wierzymy w Chrystusa Pana. Ju¿ w samej tej nazwie za- warte jest wzywanie Imienia Pañskiego. Drugie przykazanie Bo¿e powia- da: <Nie bêdziesz bra³ Imienia Pana Boga twego nadaremno>. Zatem jeœli jesteœ chrzeœcijaninem, niech to nie bêdzie wzywanie Imienia Pañskiego nadaremno. B¹dŸ chrzeœcijaninem naprawdê, nie tylko z nazwy, nie b¹dŸ

chrzeœcijaninem byle jakim” (Jan Pawe³ II, Rzeszów, 2 czerwca 1991 r.).

Œwiêtoœæ imienia Bo¿ego wymaga, by nie wzywaæ go do b³ahych spraw i nie sk³adaæ przysiêgi w sytuacjach, w których nie mamy zamiaru jej do- trzymaæ. Przysiêga sk³adana w imiê Pañskie powinna byæ wiarygodna i pra- womocna, gdy¿ ma byæ odniesieniem do prawdy Bo¿ej, np. przysiêga ma³-

¿eñska. Koœció³ nie sprzeciwia siê sk³adaniu przysiêgi z wa¿nego i s³uszne- go powodu. Je¿eli naprawdê uœwiêcimy imiê Pañskie, to w³¹czymy siê w Bo¿¹ œwiêtoœæ. Nie mo¿na g³osiæ œwiêtoœci Boga bez wiary w œwiêtoœæ Jego imienia.

132

oczu ku niebu, lecz bi³ siê w piersi i mówi³: <Bo¿e, miej litoœæ dla mnie,

grzesznika!> Powiadam wam: Ten odszed³ do domu usprawiedliwiony

, nie tamten” (£k 18,10-14).

– Dlaczego celnik odszed³ do domu usprawiedliwiony?

Grupa III

„Nie ka¿dy, który Mi mówi: <Panie, Panie!>, wejdzie do królestwa nie- bieskiego, lecz ten, kto spe³nia wolê mojego Ojca, który jest w niebie” (Mt 7,21).

– Jakiej postawy oczekuje od nas Chrystus?

Grupa IV

„Gdy siê modlicie, nie b¹dŸcie jak ob³udnicy. Oni lubi¹ w synagogach i na rogach ulic wystawaæ i modliæ siê, ¿eby siê ludziom pokazaæ. Zaprawdê, powiadam wam: otrzymali ju¿ swoj¹ nagrodê. Ty zaœ, gdy chcesz siê modliæ, wejdŸ do swej izdebki, zamknij drzwi i módl siê do Ojca twego, który jest w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie” (Mt 6,5-6).

– Jakiej postawy oczekuje od nas Chrystus?

ZAKOÑCZENIE

Jan Pawe³ II w czasie czwartej pielgrzymki do Polski naucza³ nas o praw- dach Dekalogu: „Chrzeœcijanami nazywamy siê my wszyscy, którzy jeste- œmy ochrzczeni i wierzymy w Chrystusa Pana. Ju¿ w samej tej nazwie za- warte jest wzywanie Imienia Pañskiego. Drugie przykazanie Bo¿e powia- da: <Nie bêdziesz bra³ Imienia Pana Boga twego nadaremno>. Zatem jeœli jesteœ chrzeœcijaninem, niech to nie bêdzie wzywanie Imienia Pañskiego nadaremno. B¹dŸ chrzeœcijaninem naprawdê, nie tylko z nazwy, nie b¹dŸ chrzeœcijaninem byle jakim” (Jan Pawe³ II, Rzeszów, 2 czerwca 1991 r

.). Œwiêtoœæ imienia Bo¿ego wymaga, by nie wzywaæ go do b³ahych spraw i nie sk³adaæ przysiêgi w sytuacjach, w których nie mamy zamiaru jej do- trzymaæ. Przysiêga sk³adana w imiê Pañskie powinna byæ wiarygodna i pra- womocna, gdy¿ ma byæ odniesieniem do prawdy Bo¿ej, np. przysiêga ma³- ¿eñska. Koœció³ nie sprzeciwia siê sk³adaniu przysiêgi z wa¿nego i s³uszne- go powodu. Je¿eli naprawdê uœwiêcimy imiê Pañskie, to w³¹czymy siê w Bo¿¹ œwiêtoœæ. Nie mo¿na g³osiæ œwiêtoœci Boga bez wiary w œwiêtoœæ Jego imienia.

133 Drugie przykazanie Dekalogu strze¿e œwiêtoœci Boga, jest wezwaniem do oddawania Mu czci, a jednoczeœnie zabrania u¿ywania imienia Bo¿ego nadaremnie. Przyk³ady nieodpowiedniego u¿ywania œwiêtych imion to: nie- wiernoœæ przyrzeczeniom, bluŸnierstwo, przekleñstwa, magiczne u¿ywanie imienia Boga, krzywoprzysiêstwo, wiaro³omstwo.

Jesteœmy wezwani do poœwiêcania ka¿dego dnia chwale Bo¿ej i prosze- nia Zbawiciela o ³askê szacunku wobec Jego Prawa.

ZESZYT UCZNIA

1. Drugie przykazanie zabrania nieodpowiedniego u¿ywania imienia Bo¿ego.

2. Wiaro³omstwo, bluŸnierstwo, krzywoprzysiêstwo to powa¿ne uchy- bienia wzglêdem Pana, zawsze wiernego swoim obietnicom.

3. Ka¿dy otrzymuje na chrzcie œwiêtym imiê. Rodzice chrzestni oraz pro- boszcz powinni siê zatroszczyæ, by dziecku zosta³o nadane imiê chrzeœci- jañskie.

4. Bóg powo³uje ka¿dego po imieniu.

PRACA DOMOWA

Wybierz jedno z podanych zadañ i wykonaj w domu:

1. Napisz, dlaczego mamy odnosiæ siê z szacunkiem do imienia Pañ- skiego.

2. Wyjaœnij znaczenie imienia, które otrzyma³eœ na chrzcie œwiêtym.

MODLITWA

Niech bêdzie Bóg uwielbiony,

Niech bêdzie uwielbione œwiête imiê Jego. Amen.

133

Drugie przykazanie Dekalogu strze¿e œwiêtoœci Boga, jest wezwaniem do oddawania Mu czci, a jednoczeœnie zabrania u¿ywania imienia Bo¿ego nadaremnie. Przyk³ady nieodpowiedniego u¿ywania œwiêtych imion to: nie- wiernoœæ przyrzeczeniom, bluŸnierstwo, przekleñstwa, magiczne u¿ywanie imienia Boga, krzywoprzysiêstwo, wiaro³omstwo.

Jesteœmy wezwani do poœwiêcania ka¿dego dnia chwale Bo¿ej i prosze- nia Zbawiciela o ³askê szacunku wobec Jego Prawa.

ZESZYT UCZNIA

1. Drugie przykazanie zabrania nieodpowiedniego u¿ywania imienia Bo¿ego.

2. Wiaro³omstwo, bluŸnierstwo, krzywoprzysiêstwo to powa¿ne uchy- bienia wzglêdem Pana, zawsze wiernego swoim obietnicom.

3. Ka¿dy otrzymuje na chrzcie œwiêtym imiê. Rodzice chrzestni oraz pro- boszcz powinni siê zatroszczyæ, by dziecku zosta³o nadane imiê chrzeœci- jañskie.

4. Bóg powo³uje ka¿dego po imieniu.

PRACA DOMOWA

Wybierz jedno z podanych zadañ i wykonaj w domu:

1.Napisz, dlaczego mamy odnosiæ siê z szacunkiem do imienia Pañ- skiego.

2.W yjaœnij znaczenie imienia, które otrzyma³eœ na chrzcie œwiêtym.

MODLITWA Niech bêdzie Bóg uwielbiony,

Niech bêdzie uwielbione œwiête imiê Jego. Amen.