• Nie Znaleziono Wyników

Nowy pogląd na stratygrafię neokomu w Rogoźnie

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2022

Share "Nowy pogląd na stratygrafię neokomu w Rogoźnie"

Copied!
8
0
0

Pełen tekst

(1)

SyLwester MAREK

Nowy - pogląd no stratygrafię neokomu w Rogoźnie

Dolna . kreda w

Rogoźnie została

schematycznie omówiona przez autora w pracy pt.:

"Wslępnerozpoznanie

straty,graficzne dolnej kredy w obsza,..

tze

Rogoźrla i

OZiQrllrowa'"

(S~

Marek, 1957).

.

W

_

wyniku bardziej

szczególowychbadań,.prowoadzonych

w ostatnich

la.tąch

nad

dolną kredą '

zarówno

vi

rejonie

Rog'oźna,

jak

i naca:łym Niżu

Polski,

.zarysował się

nowy

pogląd

na

straity'grafię

kredy dolnej w Ro-

goź:ą.~e. . .'

- Niniejszy artykuł

obejmuje,

UZllpęłniony

nowymi

. wyn~kamibad.ań,

krótki zarys litologiczno-stratygraiiczny kredy dolnej w

· Rógoźnie.

Ostateczne opracowanie tego zagadnienia zostanie

zakończone w noaj~

ł>liżs?ym

okresie .

..

Jak Wiadomo,QSady neokomu

' wRogmnie leżą

zgodnie na

najwyż.­

szych osadach purbeku

wykształconych

w facji hrakicznej

i

lagunowej.

INFRAW ALANZYN

·

W- utworach

..

neokomskIch-

i~średniO

na

·

osadach puri>eku

wystę­

pują

osady

przejściowe

od typowo brakicznych

i

lagunowych do zdecy-

dowanie

morskich.

. '

Są'

to

głównie łupki

i1asto-margli$i1:e szare, a niekiedy jasnoszaiI'e z

wkładkami

muszlowców zbudowanych

,głównie

ze skorup cyren. Obok cyten

występująniejednokro1mietakże małże

:rnorsk1e.

. .

Bardzo obficie teprezentowana jest mikrofauna,

głównie mał7.oracz,..

.

kowa np .. Iaieanaalata

M ~ !"

t. , Cyprideis pOlita

M

a'T t., Kliea1Ui wel- densis n.sp., Cypridea sowerbyi '

Ma

r t.

,

która

według

J

:

Sztejn (1960) chaJrakteryzuje utworyweldu .

.

Niekiedy

pojaiWiają się

tu

już

otwornice, np,:

Ammobaculites jontinensis T e r q.

Ammobaculitessubcretaceus C u s h; .

et

Ale x.

Ammobaculites subereta.ceus f.

b.

n. var.

Ammobaculites eocretaceus B art.

'e~

B r a n d.

Jak

· wynika

z powyższego, opisywane' osady mają charakter przejścio­

wy do horyzontów bFakicznych,

. słonawo

wodnych

i

morskich. Z

. racji

(2)

346 Sylwester Marek '

Pozfom

)::

Se,ia , ~ SWIegO

polOOeniJa

straltygratf.icmego

odpo--

I&+-+-+-~-t----i=:=; ~ ~ wiadają najn.iżslzetrnu :iJruflI'awaJa.nżynJOwi.

~

,

Miąższość

tej serii mors1ro-limniicmej

wy-

~ a

-.J ~

o

o

Q C>

:c:c

IXI ~

-.J o

' (

I 1:1""

~ .~

.,

~""

Q:

..

1:1

Q:

"

.~

' ( .0, CI..

~

...

1:1

....,j~

)..

CI: Ol

""

o

I-.

...

0 ° :t:

...

'"

-"'S:"~

~ł. •

o

Q

:....:

.ll!

.. ..

Q: ~ Ol

.... >c u

~ "

~

"

~ al • , nosi. średJnio

oilrolo 10,7 m.

-s,.i Nad osadami we1du

występują zw;ykJe

.s . piaskolwoe

balrdzo

kruche '1 ciemnosza,re

~ ~ mułowce, rzadko z

przewars: tw.ien1ami do-

11

~ lanrityc2Jn.ymi,

z

nielicznymi Exogyra si- :ll;: nuata (8

o

w.). "

~ ~ ,

W

spągu

tych ooarlów

wyStępują

nie-

o Gl

kredy cyreny.

Dość łicznje

reprezenrowacrla

, aB

jest fauna otworndlc, illIp.: Pyrulina excerta :8$

Berth.,

Haplophragrnoides trinitensis

Lozo.

~ ~ W strop:ie opisYWalIlej ser:i.i. mułowco-

I'I~ o 'wo-piaszozys;l;ej występuje

chamktery-

~E SltylCl'ZlIlia WIlcllatd:ka wap.ierui.a piasrzJczys1;Q.-sy-,

, a i . deryt~go,

oo:tirt"J,)wego, czasami i1a&te-

a 5 ' go,

mi~

od 0,15 do 0,5m.

Wyżej

~ leży serił8J łupków

sd!Iwart:.owych. W jej

~:i spągowej paavtiIi. (2

m

powyżej wkładki

sy- ' ~§ d~laj) 7lIloa1ezion1O po

raz piemvszy

~:~ na. Niżu Poilski rpt"ZIe'WI01d:nie

formy amom-

::l 't! towe, nralWaJlalIliżynu,

j.alk:

Subcraspedites

.§ ; (Parac,raspędites)

sp. ex

gr. , spaskensis-:

" 0 '

i~ stenom"phalus" Riasanites ,sp. ex gr. ,rjas(l.-

~a ,nensis. NaJ.eży

w

tym, m1lajSCU p.odkreśJić,

c:> że

w okolicy Totn.aLSZOwa Mazowieciltiego

~: ' J.Lewińsikli ,

(1930),

uzna.łdWUiIIlcirową

i~ wkładkę 1Z"oolllitami ~ymi

za mQll'ski

13 ~ iłn.frnlw.a.l:arużyn i odpoWiednilk:

purbeku

~ ~ oa:w; crz.ęściowo WIeldu

Europy

śmdkowej.

łJ

.. " ' WJclJaOika

tai występuje

na serpuLowych

i E wapiemacl1 /bononu, ~

pod ooadami

dol-

, ,

3,~ "ooWal~t,

UdOlkrumenltowanymi

wy-

"~

, .

stępowalriierh ,

plart;yJentloe.t'laSów.

'

o ., , W

Rogoonie

,be:zJpośredtndo rułd fOl'!ł'Illa.1lU

, g~ " infrawalahZy'llu st'wie:t'drono

W jednym

~ ~ , otworze występow8ma.e' fonn wa1aailŻynu:

., ,; ' N eocomites ' neocomiensis 'var. "wemolica

J!:j:l , 1;'"

~ ~ ' (.c:I.' O r b.),Polyptychites s,p. '

~ ~ , W.pązos1iałych'iof;wiOra.ch

w

Sterii' łup-

, Ił =~~~~w~~~~·=

::log " gralPicę IDiędzy, ]nfr~yneIIl181

wa:Lan-

!

~ Żym.ean przyjęto w srtitOIpie',

dolnej

części

al '

8

serii

siiQ,uatowej

;, :wyksz;!JatlOOruelj zwykle

i

~ ,

w

postaciłwpków" _tyCh i IIlIB.II'glistych

~ Qi' 'lub mułowców. W~ partie tej

serii

'~~ " n1atcmn:aststairioWią prmde'

wszYstkim

" l,'

' łupiki'Haste'imułowce. ' ,

(3)

NoWy pogląd na stTatygrafię neokomu w Rogoźnie

347

W kilku przypadkach w stropie dolnej

części

serii muatowej

wystę­

pujewkładka

wapienno-syderytyczna, niekiedy oolityczna.

Charakterystyczne jest

również

to,

że

w dolnej

części

serii sinua.towej

małże

Exogyra sinuata

bardzo nieliczne, podczas gdy

ku

górze

stają się

coraz liczniejsze

i występują

nawet w postaci cienkich

ławic.

W tym

ujęciuŚI"ednia miąższość.

morskiego

infrawalanżynu

w

Rogoź-,

nie wynosi olrolo 11,5 m,

;a, całego inf:rawal8lIlŻyD:u

- 22

ID

(tab . 1).

WALANZYN

Licząc od dołu,

w

walanżynie można

ogólnie

wydzielić trzy

kompleksy

osadów: .

I. Kompleks

łupków

Hastych i

iłowców

ciemnosza!rych i sza.ropopiela- tych

(wala'IllŻyn

dolny).

II. Kompleks. drobnowarstWowanych .

łupków

piaszczys'to-iJagtych i mu-

łowców

oraz bardzo drobnoziarnistych piaskowców mul!kowatych z

uwęglonym

detrybem flory

(walanżyn' środkowy).

III. Kompleks

łupków mułowcowychi mułowców.ciemnoszarych

z

wkład­

kami szaropopielatych

.łupków

iLalStych

i

marglistych z przewarstwie- niami syderytów

(walanżyn

górny).

WALANZYN DOLNY (W'I(EK - PLATYLENTIciER.A.'MN SPATHA) Najniższy

kompleks osadÓw

wa'la!Ilżyńskich

dzieli

się

na trzy serie

(od

dołu):

a -

łupków

sinuatowych

(część środkowa

i górna); b - ciemno- szarych i szarych; c - szaropopielaJtych

i

szarych.

a. Seria

łu,pków

sinuatowych. Doma partia osadów pierw- szego kompleksu

wa.lanżyńskiego

stanQWi

ciąg

dalszy dolnej

części

serii sinu.atowej odniesionej do

:in:frawalanżynu. Są

to ciemnoszare

łupki

ila- ste, czasem

tnułowoowe,

z · Ex6gyra sinuata CSow.). W dole, a

więc

w

środkowej części

serii si,nuatowej,

małże

Exogyra sinuata (S o w.)

zwykle nieliczne, w

wyższej

natomiast, to jest w górnej

części

sinuatowej, .

tworzą

la.wiczki.

Poza wymie'ndonymi poprzednio formami: Neocomites neocomiensis var. premolica (d' O rb.) i Polyptychi1;essp., . nie stwierdzono

więcej

fauny amonitowej w serii

łupków

sinuatowych

waianżynu.

Miąższość walanŻYńskiej ·

serii

łupków

sinua.towych wynosi

średnio

około

18m. .

b. S e r i a l u p k ó w c

i

e m n o s z a r y c h

i

s z a r

y

c h.

to

łupki

ilaste, zwykle ciemnoszare, miejscami szare, z

liczną fauną ma<lżów, głównie

z rodzajów Astarte, Corbula, Nuculai Leda . . Bardzo :rmdkó wy-

stępują tu

okazy Exogyra sinuata (S o w .). Srednia

miąższość

tej serii

wynosi 3m. ,

c. S e r

i

a l u p k ó w s z a r o p o P

i

e !a.t y c h

i

s z a· r y c h. Stropo-

wą serię

pierwszego kompleksu osadów

walaniŻynu stanowią

lupki ilaste

szaropopielate i sza, re z przewarstwieniami

łupków

brunatnoszarych z licz-

nymi konkrecjami i przewarstwieniami syderytów.

Występują

tu, oprócz

fauny

ma,lżowej, dość

licznepolamane rostra nie zidentyfikowanych

dotychczas Ibelemnitów. Srednia

miąższość

tej serii wynosi

około

10,5 m .

(4)

348

Sylwester .MaTek

W rejonie Kutna, w otworze Zychlin,

znaleziono

w tych osadach wa-

lalIiżyńskie

formy Polyptychites Sp., Olcostephanus sp. (8. Marek, 1960).

W dtworze studziennym w Dobrzelinie,

położonym

w

odległości około

2. km na zachód od otworu 2ychlin, w

łupkach

szaropopielatych, od-powia·

dających

na1praowdopociobniej identycznym warstwom w otworze Zych- lin; J. Znosko

znalazł

amonrlta z rodzaju Platylenticeras.

Występowanie

amonitów z rodzaju Polyptychites wspólnie z Neoco'"

mites neocomiensis w osadach pierwszego k<mlpleksu dokumentuje j'ego-

walanżyński

wiek.

Jeśli

ponaodrto przyjmiemy,

że

Platylenticeras z Dobrze- lina. pochodzi ze stropowej sza.ropopielatiej serii pierwszego kompleksu,

to możemy uznać, że

w

całości należy

on do

walanżyn:u

dolnego, pIat y- lentioerasowego'(wiek ' - Platylenticeratan Slpatha); W tym

ujęciu rriiąż­

SZQŚć

dolnego

walanżynu

(I kompleks osadów

waland:yńslkich)

wynosi

śred-

nio

około

31,5'm.

. . .

WALANZYN SRODKOWY (W11IEK' POLYPTYCHITAN SPATHA)

Drugi !lromplekB osadów

waJa,nżyńskich stanoWią głównie łupki

piasz- czyst(rilasie i ilaste drobnowarsltwowane, ciemnoszare i

l

bruootnawOszare z laminacjami

pyłu

kwaroowego

ora,ż

kulistymi

:i

wrzecionowatymi kon- krecjami marglisto-syderytycznymi.

Wśrodkowejparlii podrzędnie

wy-

stępują wkładki

piaskowców barozo dobnoziarndstych i

mułkowatych

oraz

mułow;ców, .

niekiedy

.zlicznym detrytem uwęglonej

flory.

Osady te

charakteryzują się

ubóstwem makro--

i

mikrofalUillY przy czym w utworach

'

piaszczystych brak

jest

jej

zupełnie.

Fauny

'

amonito- wej

.

dotychczas tu nie znaleziono.

Ze

względu

na

polożeniestratygoo:ficzne

tego kompleksu

pomiędzy

udokumentowanym

wa:1an'Żynem

górnym a'

wałaJnżynem

dolnym, zaliczono drugi kOiIIlpleks QlSadów

walanżyńskich

do

walanżynu środkowego,

poly-

ptychlt~wego

(wiek - Polyptychitan Spa.tha).

Średnia miążs~ć

tego kompleksu osadów wynosi

około

60 m.

. WALANZYN GÓRNY (WIEK - HOPLlTIDAN SPATHA)

Trzeci, to jest stropowy kompleks

' osadów walanżyńskich stanowią łupki mułowcowe i mułowce

ciemnoszare z wa'rstew!k:ami syderytów oraz z w1cl:adkami

łupków

ilastych i

'

marglistych, a nawet wapieni marglistych szaropopielatych

i

zielonaWych; W osadach

.

tych

występuje dość'

óbfita

fauna, glówn,ie amonitów i

małżów.

.

. . . Craspedites sp.

Astieria sp.

Leopoldia sp. (? ex gr. provincialis 8

a y n)

Leopoldia sp.

Po~yptychites

ci. biscissus

K o e n e n

. ' Palyptichites ci. tersciss'ILs

K

oene n

Polyptichites cf. bicliahoto1n'U8

L e y m. .. ; ' ..

Polyptychites

sp~

ex gr; bidichotomus - tersciss'U8 Polyptichites ci. petschorensis

B o

g

o s l.

. Polyptichites ci. michalski

B

o g os

1., '

PoZyptichites sp. ex gr. michalski -.- keys"erlingi.

(5)

Nowy pogląd .na stmtygraf.ię neokomu w Rogoźnie

349 WymienilOna fauna dokumentuje

gómowa1anżyński

wiek tych osadów;

Przewodni charakter

mają

tu formy PolyptiC!hites d. terscissus

K o e n e n,

Polyptychites

d.

bidichotomus L e y m.,

występujące łącz­

nie z Astieria sp., Leopoldia sp. i Craspedites sp.

Występowame

amonitów walaruiynu

kończy się

na mar, glistej war- stwie

popielatej, leżącej śrronio

o

około

5,7 m

,poniżej najwyższej

war-

.

stwy

'popielatej w opisyvianym kompleksie osadów, zawiera'jąoej już

często faunę

amonitów,

przewodnią

dla hoterywu dQlnego, lyticoceraso- wego.

Ponieważ

regiQnalnie

najwyższa

warstwa

' popielatao stanowi naj-

bardziej sta,ly horyWllit,

~ granicę między walanżynem

a

,

hQterywem

przyjęto

w jej

spągu. '

Miąższość

trzeciego kompleksu osadów

walan'Żyńskich,

a

więc

walanr-

żynu

górnego, wynosi

średnio

okolo 32 m.

Miąższość

ca,lego

walanżynu

- 123m .

.

HOTERYW

Ze

względu

na zasadnicze

różnice między paI'ltią stropową

a

spągową

osady hoterywu

podzielić można

ogólnie na dwa kompleksy:

a -

dolny,

b -

górny.

K

Q m p

l

e

k

s

d

o

l

n

y. W

spągu tegQ

kompleksu, jak

już WSPQmnia-

łem

przy opisywaniu walamyni\l górnego,

występuje

warstwa i1asto-mar- glista szaropopielata

i

zielonkawa z

przewodnią fauną

amonitów: Lytico- ceras sp. ex gr. noricum-regale, Lyticoceras sp. ex gr. noricum-oxy- gonium.

FQrmy te jednIOznacznie

dokumentują

dolnohQterywski wiek tej serii (wiek Lyticoceratalll Spaiha).

Miąższość spągowej

warstwy hQterywu wy- nosi

' średniQ

4,4 m.

Ponad

warstwą popielatą

kompleksu dolnego

leży

seria

łulpków

mu- lowoowych

i mułowców

ciemnoszarych z

wkładkami

syderytycznymL

Występuje

tu nieliczna fauna,

głównie maIżów.

Amonitów dotychczas nie stwierdzono.

'

Miąższość tej

serii wynosi

średnio

19 m, a

całego

dolnego !kompleksu hoterywu - okolo 23,4 m.

K o m

p l

e

k

s

gór n y. Nad osadami dolnego kompleksu hoteryw- skiego

występuje

seria

łupków ilasto-muł:owcowych i

piaszczystych

ciem-

noo.zarych,

przechodzących ku górze w piaskowce drobnQzia,miste z prze-

warstwieniami ilastymi. W seriri tej nie stwierdzono

występowania

makro- fauny.

O morskim pochodzeniu tych osadów

świadczą

nielicznie

występujące

otwornice (J, Sztejn, 1960): Haplophragmoides concavus(C h a p.), Haplophragmoides gaultinus (B e r t h.), Ammodiscus insignis . (d' O rb.)'.

Miąższość wyróżnionego

górnego

łmm.pleksu

hoterywu wynosi. nie-,

,

mniej

niż

58,0 m. .

' . .

Przy

stratygraficznym

zas.żeregowaniu

osadów górnego kompleksu hoterywu

dużą rolę

odgrywa amonit znaleziony w tych osadach w

Żych­

linie, a mianIOwicie Craspedites

ci.'

carteroni d' O r b. " (S. Ma;rek, 1960).

Jest to forma rzadka, wymieniana. dotychczas jroynie w

związku

z osa-

dami hoterywu dolnego, lytioocerasowego (A. Otibigny, 1840).

Można

(6)

350

Sylwester Marek

zatem

-przyjąć

z

zastrzeżenieIIl:, że dba wyróżnione

kompleksy reprezen-

tują

utwory hoterywu dolnego.

W

tym ujęciu miąższość

hoterywu w

Rogoźnie wynosiłaby

nie mniej

niż

81 m,

mi~ość zaś całego

neokomu - nie

mnd.ej niż

200 m.

Otwarte zagadnienie przedstawia

występujący powyżej

górnego kom- pleksu przynajmniej 150-metrowy pakiet piaskowców drobnoziatmlstych, niekiedy

żwirkowatych, białych

z

domieszką

glinki

i

z nielicznymiprze- . warstwieniami ilasto-mulowcowymi.

W niektórych partiach stwierdzono ma,le

ilości

glatukonitu. Z uwa.gi na to,

że

omawiane osady . w. licznych otworach

kartujących zostały

nawier- cone w.niewielkich

miąższościach,

korelacja poszczególnych profilów

jesłt

wielce utrudniona, tym bardziej

że

osady w

dużych

partiach

do siebie podobne;

Przypuszczatlnie po wykona,niu

szczegółowszych badań

, petrograficz- nych oraz

mikro-

i makrosporowyC'h 'Problem genezy

i

stratygrafii tych osadów zostanie w

przyszlóści wyjaśniony.

Zakład Geologii Ni:ru iPolskiego

Nadesłano dnia 21 listopada 1960 r •.

P1SMIENNICTWO .

BAUMBERGER E. (1903-1910) - Fauna der uDJternKrelde im westschweizerischen JUTa - Die Ammonitiden der U1Iltem Koreide 1m west6chweizer:ischen Jura. Soc. Paleont. Suisse. Mem. 30 (1903), p. 1-60; 32 (1905), p. 1-80;

33 (1906), !p. 1-30; 34 {1907), 1-4'7; 35 '(1908), IIl. 1-40; 36 (1909-1910), p. l-57. ZUrich ..

BOrOCJIOBCKJ.f1-i H. A. (1897) - PJł3aHcKIDi: ropH30H'l' (q,aYHa, CTpaTI1l'pacPH'l:e- CIOre OTJIOlKemrSł H BepoSłTHbll1: BoopaCT' STorO rop'H3OHTa). MarepHaJIhI

~JIJł reoJIor_ Pocc_. 18, C'J.p. 1-157. IIerep6ypr.

BOrOCJIOBcKJ.f1-i H. A. (1902) - MaTepHaJIhI ~JIJł H3YQemm HHlKHeMeJIOBm1 aM- MOHHTOBOfl: cPayHhI ~eH'l'PaJIhHofl: H CesepHm1 POCCHH, IIeTep6ypr.

KOENEN A. (1902) - Die Amm.oniten des NOol'ddeutlschen Neokoms (Ve1anginien, Hauterlovien, Ba'rremien und A!ptien). Atlas Abh. ikOnigl. preuss Geo!.

L.-A. u. Bergak:ad. N. F., nil" 24, p. 1-451. Berlin.

KO'ENEN A. (1909) - Die PolWtyohites ATten des Ulllteren Valan.gi'llien. Abh:

konigl. preuss. geol. L.-A., N. F., ł1l1' 59, p. 1-89. Berlin.

KOEN1EN A. (1915) - Die Platylen'ticeras ALr:ten des untersten Valangini.en Nord- westdeuUrclllands. Abh. kOni'gl. preuss, geol., L.-.A., N, 'F., na.- 82, p. 1-

119. B'edin. .

LEWW'SKI J. (1930) - Utwory domolm!dowe pod Tomaswwem Mazowieckim.

PO&iedz. nauk. Państw. Lnst. Geol., nr 28. ,p. 1-7. Warszawa.

MAREK S. (1957) - Wstępne .rozpoznanie dolnej Kredy w 'Obszarze Rogoźna i Ozor- kowa. Kwart. geo!., l, nr 2, p. 247-..258. Wa·rszawa.

MAREK S. (1960) - Zarys stratygrafii kredy dolnej na Kujawach. (RękopiS). Arch.

Lns't. Geol. WalI'szawa. .

(7)

· Stresczeride

351

HHKJ.1TJ1H C. (1888) -. CJIe~bI MeJIOBOro nepHO~a B QeHorpaJIbHOH POCCm( Tp.

reoJI.

KOMHT., 5, .NI! 2, eTP. 1-'-163. IIeTep6ypr.

ORBIGNY A. (li81!().-.;1842) - Pa1eon;f;ologie fr~aise. Terrai-DS c:retaoes. I, Cephalo- ipOd,es; -p. 1-120 (18~0); p. 121..-430 (1841); ;p. 431-662 {1842). Paris.

SA YN G. (1901) - !.es ammon.ites pyrl:teuses des marnes valalIlgi:nJiennes du SE de la France. Mem. Soc. Fr. 23, p. 1-66. Paris.

SARASllN Ch., SCH(}NDELMAYER Ch. {1901-1902) - mude monograf!que des ammonites du cretaoiąue inferieur de Chatel Saint Denls. Mem. Soc.

Pal.Suisse. 28 (1901), .p. 1-91; 29 (1902), ip. 92-95. Geneve.

SZTEJN J; (1960) - Otwornice i-małżoraczki dolnej kredy Kujaw. (maszynopis).

Arch. Inst. Geol. Warszawa.

CbIJIbBeCTep MAP3K

HOBOE B033PEBHE QA CTPATllI'PAtltmo HEOKOMA B POro3LHE

P e3IOMe

IIpe~JIaraeMaR: CTaTbSł co~eplKHT JIHTOJIoro-cTPaTID1>aqIWłecKHA 0630P mrnme.,.

MeJIOBbIX OTJIOJKemm Poro3bHa (:3an~aR: IIoJIbma). BHH<ppasaJIaalKHHe, MOrq- HOCTbIO OKOJIO 22 M., Bb~eJISleTCR: BeJIb,iĘcKaR: CepHR: H cepHR: MQPCKaH, BnepBble Ha IIoJIbCKOH IHH3MeaaOCTH ~OKyMeH'm:POBaHHaH naJIeOBTOJIorwreaK.H pyKoBo~~n aMMOHHTaMH SubCTaspedites· (paraC1'aspedites) sp. t'X. gr. spaskensis-stenomphalus n Riasanites sp. ex. gr. riasaneusis.

B BaJIaHlKHHe Bb~eJIeHO TPn Ko:i.m.neKca OC~OB OTHeCeHHbIX Ha OCHOBaHHH aMMOImTOBOH <pllyabI K . mDKHeMY BaJIClHlKJfiiy (nJIaTHJI~epacOBOMY), cpe~ElMY (nOJIHIITeXHTOCOBOMY) n K BepXHeMy (ronJIHTn~ecoBOMY). Oc06eaao xopomo ~OKY­

MeHTJ1POBaH q,aY'HOH Bcpxmdł BaJIaH1KJm, r~e aMMOHHTbI Pol'IIPtychites d. terscissus, Polyptychites cf. bidichotomus nOHBJISłlO'i1c:R: COBMecTHO e Astierili Sp., LeopoZdia

Sp. l i Craspedites sp. MOIqHOCTb Bcero BaJIaH:m:mia paBHR:eTCR: OKOJIO 123 .Mo

Oca~ rOTepHBa pa3~eJIeHbl Ha ~Ba KOMIIJIeKca. B nO~OInBe mrnmero KOM- nJIeKCa 06Hapy:m:eHo nOHBJIeHHe <pOpM HHlKHero rOTepHBa: Lyticoceras sp. ex. gr.

noricum-regale H Lyticoceras sp. ex. gr .. noricum-oxygonium.

B BepxHeM KOMIIJIeKCe MHKPo<Payaa OTcyTCTByeT.

o

MOpCKOM npoHCXOlK~eHHJ1 3THX OTJI02KeHHH CBH~eTeJIbCTByroT HeMHOrO'IHCJIeHHble <poPaMHHH<pepbI. Ha OCHO- BaHHH KOppeJIR:QHH BepxHero KOlllIIIJIeKCa co CXO~ OTJIOlKeHHR:MH B JKHxmrne OKOJIO KYTHa, r~e H~ea aMMOHHT Craspedites cf. carteroni, yCJIOBHO npmtIITO, '!TO o6a BbI~eJIBBlHbIe KOMIIJIaKCbI O'm!OCJłTCH K moKHeMy rOTePHBY (JIWrHKoQepaCOBOMY)·

B TaKOM nOHHMaHHH MOIqHOCTb rOTepHBa pasHR:eTCJł He MeHee 52 ""'., a MOIqHOCTb Bcero HeoKoMa - He Mesee 'łeM 200 .Mo

OTKPbITbIM OCTaeTCR: BOnpOC BbIme 3aJIeraIO~eH 115-MCTPoBOH TOJIIqH necqaHH- .KOB c npHMeCbIO rJIHHbl H e ~eTpHTOM <pJIOPbI. J1Hor~a TO.lIIQa ·co~eplKHT MaJIble KOJIWłeCTBa rJIaYKOHHTa. IIpo6JIeMa reHe!3Hca l i CTPaTHl'Pa<PHH STHX OC~KOB erqe

ae~OCTaTO'łHO BbUICHeaa.

- - - - -

(8)

352

Sylwester Marek

Sylwester MAREK

NEW OPINION ON NEOCOMIAN STBATIGBAPBY AT BOGOZNO

Summary

Theauthor presents a brief llthologic:al.-stratigi'aphical review, supplemented by resu1ts ol ·recent investi.gations, of the LOwer Cretaeeous at Rogoźno. In the Infm-VaJ.oo;gilllian, of approx'imatel.y 22 m. thick:ness, there has heen distiDgUished a Wealdian series and a marine series wbich latter', for the .f.ir.st time

in

the Polish LowlJand, is documented by index ammonites Subcraspedttes (Paracraspedites) Bp.

ex gir. spaskensis-teno7n4Jhalus and Riasanites sp. ex {!Jr. rjasanensis.

In the Valanginian, the autlhor distinguished t~ee comPlexes of sediments wmoh, on rthe basia of theirammonite dooumen1lation, ,he aS6igns to łhe Lower (Platylenticeras) Vallanginialll, tbe Middle (Polyptychites), and tbe Upper (Hoplytides) Va.1anginian respectively. Particuaatly well dooumented by itsfaun'a is the Upper VaJ:ainJginJialn con1laining ammonites Polyptychites d. terscissus, Polyptychides ef.

bidichotomus Wlhiclh appear jointly with Astieria sp., Leopoldia sp., and Craspedi- tes S1P. - The thiclmess of the en1lIre Valangilliatt. ia same 123m.

The HaUlter:ivian sedi.ments l1he au:t.hor divides 1nto two complexes. At the bottom of the lower complex he ascertained the OOClm"'1'"6Ilce of the Lower Hauteri- vian forms Lyticoceras sp. ex. gr. norieum""1"egale and Lyticoceras sp. ex. gr. norieum- oxygonium.

lin the upper complex, macrofat.mla is laClking. The marine origin of these se9Jiments il> inwcated by scanty foraminifers. On the ibasis of a correlation of the upper complex with sdmilar sediments ooour1Dg at Życlilln neaT Kutno, whel'e the ammonite Craspedites ci. carleroni has been found;rflhe author assumed, even though W1irtlh certain doubts, that both oomplexes distinguished here belOI)g to the Lower (Lyttcoceras) Hauterivian. On the basis ofthis asSui:nption, the thiclO1ess of the Hauteri'Vian

as

no less than 52 m., that of the entire Neocomian no less than 200m.

An open questlon remains a series ol sandstones of more than 115

m.

thickness, contailling . an admixture offire aay and floral detritus. IDn· some parts of these sandStones the author discovered small quantlties of gla.uctJ.nite; aitherto, the problem of both origm and Sltratligra,pby of these sediments laCiks satisfactory explarnatioo.

Cytaty

Powiązane dokumenty

W ynika to stąd, że białka owsa różnią się w istotnym stopniu od białek innych zbóż swoim składem frakcyjnym; są szczególnie bogate w globuliny i ta

de Vaux z prac na cmentarzysku jest już dostęp- ny w trzech wersjach językowych: francuskiej (o. Don- ceel napisał własną syntezę cmentarzyska na podstawie wszystkich notatek i

Jednym z powodów była także krańcowość poglądów, bezpodstawnie głoszonych przez w ielu jej wyznawców.. Dziś m etoda ta już nie potrzebuje zabiegać o prawo

The range of the port times calculated with the 'Route Simulation Software' should be in the order of magnitude of the port times obtained from the real life

Response amplitude operators for the FLNG section (heave motion is restrained): (a) sway motions, (b) roll motions, (c) sloshing oscillations at upstream, and (d) sloshing

Obecnie krajowe zbiory kryminalistycznych baz danych DNA i AFIS funkcjonują całkowicie nieza- leżnie, a wyniki stwierdzonych trafień dotyczących identyfikacji genetycznej

W 2014 roku (tab.1) po dwunastu latach walki z bezrobociem – przy średniej stopie bezrobo- cia w Polsce wynoszącej 13,9% – ponad 52% powiatów województwa zachodnio-

Besides being a real risk communication practice, this exhibition will be the setting for an extensive research project studying the effect of the use of visualization tools on