• Nie Znaleziono Wyników

Wytyczne European Society of Cardiology i European Atherosclerosis Society dotyczące postępowania w dyslipidemii

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2022

Share "Wytyczne European Society of Cardiology i European Atherosclerosis Society dotyczące postępowania w dyslipidemii"

Copied!
3
0
0

Pełen tekst

(1)

NOWOŚCI W PRAKTYCE VOL 20/NR 11/LISTOPAD 2011

22

N O W O Ś C I W P R A K T Y C E

7.Yusuf S, Islam S, Chow CK, et al. Use of secondary prevention drugs for cardiovascular disease in the community in high-income, middle-income, and low-income countries (the PURE Study): a prospective epidemiological survey. Lancet doi:10.1016/S0140- -6736(11)61215-4

8.Zannad F, McMurray JJ, Drexler H, et al. Rationale and design of the Eplerenone in Mild Patients Hospitalization And SurvIval Study in Heart Failure (EMPHASIS-HF). Eur J Heart Fail 2010;12(6):617-22.

9.Zannad F, McMurray JJ, Krum H, et al. Eplerenone in patients with systolic heart failu- re and mild symptoms. N Engl J Med 2011;364(1):11-21.

10.http://www.theheart.org/article/1269195.do

11.Schwartz GG, Olsson AG, Ballantyne CM et al. Rationale and design of the dal-OUTCO- MES trial: efficacy and safety of dalcetrapib in patients with recent acute coronary syn- drome. Am Heart J 2009;158(6):896-901.

Wytyczne European Society of Cardiology i European

Atherosclerosis Society dotyczące postępowania w dyslipidemii

Opracowano na podstawie: ESC/EAS Guidelines for the management of dyslipidaemias: the Task Force for the management of dyslipidaemias of the European Society of Cardiology (ESC) and the European Atherosclerosis Society (EAS). Eur Heart J 2011;32:1769-818.

D

yslipidemia jest jednym z trzech najważniejszych (oprócz pa- lenia tytoniu i nadciśnienia tętniczego) czynników odpowie- dzialnych za rozwój miażdżycy i jej powikłań. Wśród jej licznych form największe znaczenie w praktyce klinicznej przypisuje się podwyższonemu stężeniu cholesterolu całkowitego oraz chole- sterolu LDL, przy czym możemy wpłynąć na te czynniki po- przez modyfikację stylu życia i zastosowanie farmakoterapii, a liczne dowody pokazują korzystny wpływ takich interwencji na rokowanie. Jednak inne postaci dyslipidemii (np. hipertrigli- cerydemia czy niskie stężenie cholesterolu HDL) również mo- gą przyczyniać się do rozwoju chorób układu krążenia.

Warto pamiętać, że dyslipidemia może mieć różne znaczenie patofizjologiczne u różnych osób, co może być związane z gene- tycznie uwarunkowaną predyspozycją.

Wskazania do leczenia hipolipemizującego, a także jego in- tensywność ustala się na podstawie stężenia cholesterolu frakcji LDL oraz oceny ogólnego ryzyka sercowo-naczyniowego, któ- rej należy dokonać, korzystając z tablic SCORE (Systematic Co- ronary Risk Evaluation). W wytycznych przedstawiono osobne tablice dla populacji małego i dużego ryzyka sercowo-naczynio- wego oraz informacje na temat ryzyka w populacjach poszczegól- nych krajów Europy. Polska należy do krajów z wysokim ryzy- kiem populacyjnym. Ponadto w najnowszych wytycznych są również dostępne tablice uwzględniające stężenie cholesterolu HDL. Wzięcie pod uwagę tego parametru pozwala na dokład-

niejszą ocenę ogólnego ryzyka. W tabeli 1 przedstawiono defini- cje poszczególnych kategorii ryzyka sercowo-naczyniowego. Na podstawie stężenia cholesterolu frakcji LDL oraz ogólnego ry- zyka sercowo-naczyniowego ustala się wskazania do leczenia hipolipemizującego, a także określa jego intensywność (tab. 2).

Wśród parametrów lipidogramu, takich jak stężenie cholestero- lu całkowitego, cholesterolu LDL i HDL oraz triglicerydów, podstawowe znaczenie w ocenie wskazań do włączenia leczenia hipolipemizującego ma stężenie cholesterolu LDL, pozostałe na- tomiast mogą pomóc w wyborze terapii.

Najważniejszym celem leczenia hipolipemizującego jest obni- żenie stężenia cholesterolu LDL. Jego docelowe wartości zależą od wielkości ogólnego ryzyka sercowo-naczyniowego. U osób z grupy bardzo dużego ryzyka należy dążyć do uzyskania stężenia LDL <1,8 mmol/l (~70 mg/dl) lub obniżenia wartości wyjścio- wej o co najmniej 50%; u pacjentów z grupy dużego ryzyka serco- wo-naczyniowego do <2,5 mmol/l (~100 mg/dl), a u osób z grupy umiarkowanego ryzyka <3,0 mmol/l (~115 mg/dl) (tab. 1). Zasa- dy leczenia hipercholesterolemii przedstawiono na rycinie 1.

U osób z dyslipidemią mieszaną, czyli tych, u których wystę- puje dodatkowo hipertriglicerydemia, po uzyskaniu docelowe- go stężenia cholesterolu LDL należy ocenić, czy leczenie dopro- wadziło również do obniżenia stężenia triglicerydów do pożądanych wartości. Jeśli jest ono podwyższone, należy rozwa- żyć wdrożenie postępowania zmierzającego do jego obniżenia.

U osób z hipertriglicerydemią należy przede wszystkim wy- kluczyć wtórną postać tego zaburzenia (którego przyczyną mo- że być otyłość, cukrzyca, nadużywanie alkoholu, niedoczyn- ność tarczycy, choroby autoimmunologiczne, leki itd.).

Podkreśla się, że w zmniejszaniu stężenia triglicerydów szczegól- nie skuteczna jest zmiana stylu życia. Farmakoterapię należy roz- ważyć u osób z co najmniej dużym ryzykiem sercowo-naczynio- wym i stężeniem triglicerydów >2,3 mmol/l (~200mg/dl), jeśli modyfikacja stylu życia nie jest skuteczna.

Komentarz:

W aktualnych europejskich wytycznych1podkreślono znacze- nie oceny całkowitego ryzyka sercowo-naczyniowego. Przy uży- ciu tablic SCORE (które uwzględniają wiek, płeć, palenie tyto- niu, stężenie cholesterolu całkowitego i cholesterolu frakcji HDL oraz wartość ciśnienia skurczowego) ocenia się ryzyko zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych w ciągu 10 lat.

U wszystkich osób z podwyższonym ryzykiem sercowo-naczy- niowym wskazane jest podjęcie intensywnych działań mają- cych na celu modyfikację czynników ryzyka. Należy podkreślić, że w grupach osób z grupy niższego ryzyka należy także prowa- dzić działania prewencyjne, choć mniej intensywne; w więk- szym stopniu powinny one polegać na zmianie stylu życia, a w mniejszym na farmakoterapii w porównaniu z osobami z 10-letnim ryzykiem zgonu ≥5%.

Ocenę całkowitego ryzyka sercowo-naczyniowego ułatwia program HeartScore (ESC) (dostępna jest wersja polskoję- dr hab. med. Piotr Jankowski

I Klinika Kardiologii i Nadciśnienia Tętniczego, Instytut Kardiologii, Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 015-034_nowosci_new1:MpD 2011-10-27 11:40 Page 22

www.podyplomie.pl/medycynapodyplomie

(2)

23

NOWOŚCI W PRAKTYCE VOL 20/NR 11/LISTOPAD 2011

zyczna: http://www.heartscore.org/pl/Pages/Welcome.aspx), który jest interaktywną wersją tabel ryzyka SCORE. Po wpro- wadzeniu danych dotyczących głównych czynników ryzyka uzyskujemy 10-letnie ryzyko zgonu z przyczyn sercowo-naczy- niowych. Program ten umożliwia również przedstawienie ry- zyka w atrakcyjnej formie graficznej, co może być szczególnie ważne dla edukacji pacjenta. Programu HeartScore można

również użyć w celu pokazania pacjentowi, w jakim stopniu zmniejszy się ryzyko zgonu po modyfikacji czynników ryzy- ka. Za pomocą tego programu można ponadto wyjaśnić pacjentowi (również używając automatycznie generowanych wykresów), który z czynników jest odpowiedzialny w naj- większym stopniu za zwiększenie ogólnego ryzyka sercowo-na- czyniowego.

Tabela 1. Stratyfikacja ogólnego ryzyka sercowo-naczyniowego

Ryzyko Kryteria

Małe Ryzyko zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych w ciągu 10 lat <1% (SCORE) Umiarkowane Ryzyko zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych w ciągu 10 lat ≥1-<5% (SCORE)

Duże Ryzyko zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych w ciągu 10 lat ≥5-<10% (SCORE) lub znacznie nasilony pojedynczy czynnik ryzyka, np. ciężkie nadciśnienie tętnicze lub rodzinna dyslipidemia

Bardzo duże

Ryzyko zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych w ciągu 10 lat ≥10% (SCORE) lub choroba niedokrwienna serca, udar niedokrwienny mózgu, choroba tętnic obwodowych, cukrzyca typu 2, cukrzyca typu 1 ze zmianami narządowymi lub przewlekła choroba nerek (GFR <60 ml/min/1,73 m2)

Tabela 2. Wskazania do leczenia hipolipemizującego w zależności od ogólnego ryzyka sercowo-naczyniowego oraz stężenia cholesterolu LDL wg wytycznych ESC/EAS1

Ryzyko sercowo- -naczyniowe

Stężenie cholesterolu LDL w surowicy

<1,8 mmol/l

(~70 mg/dl) 1,8-2,5 mmol/l

(~70-100 mg/dl) 2,5-4,0 mmol/l

(~100-155 mg/dl) 4,0-4,9 mmol/l

(~155-190 mg/dl) >4,9 mmol/l (~190 mg/dl)

Małe Bez interwencji Bez interwencji Modyfikacja stylu życia

Modyfikacja stylu życia

Modyfikacja stylu życia, ewentualnie

+ lek hipolipemi- zujący, jeśli stęże- nie cholesterolu LDL przekracza wartości docelowe

Umiarkowane Modyfikacja stylu życia

Modyfikacja stylu życia

Modyfikacja stylu życia, ewentualnie

+ lek hipolipemi- zujący, jeśli stęże- nie cholesterolu LDL przekracza wartości docelowe

Modyfikacja stylu życia, ewentualnie

+ lek hipolipemi- zujący, jeśli stęże- nie cholesterolu LDL przekracza wartości docelowe

Modyfikacja stylu życia, ewentualnie

+ lek hipolipemi- zujący, jeśli stęże- nie cholesterolu LDL przekracza wartości docelowe

Duże

Modyfikacja stylu życia, ewentual- nie + lek hipoli- pemizujący*

Modyfikacja stylu życia, ewentual- nie + lek hipoli- pemizujący*

Modyfikacja stylu życia + lek hipolipemizujący

Modyfikacja stylu życia + lek hipolipemizujący

Modyfikacja stylu życia + lek hipolipemizujący

Bardzo duże

Modyfikacja stylu życia, ewentual- nie + lek hipoli- pemizujący*

Modyfikacja stylu życia + lek hipolipemizujący

Modyfikacja stylu życia + lek hipolipemizujący

Modyfikacja stylu życia + lek hipolipemizujący

Modyfikacja stylu życia + lek hipolipemizujący

* U osób po zawale mięśnia sercowego leczenie statyną może być wskazane niezależnie od stężenia cholesterolu LDL.

015-034_nowosci_new1:MpD 2011-10-27 11:40 Page 23

NOWOŚCI W PRAKTYCE VOL 20/NR 11/LISTOPAD 2011

22

N O W O Ś C I W P R A K T Y C E

7.Yusuf S, Islam S, Chow CK, et al. Use of secondary prevention drugs for cardiovascular disease in the community in high-income, middle-income, and low-income countries (the PURE Study): a prospective epidemiological survey. Lancet doi:10.1016/S0140- -6736(11)61215-4

8.Zannad F, McMurray JJ, Drexler H, et al. Rationale and design of the Eplerenone in Mild Patients Hospitalization And SurvIval Study in Heart Failure (EMPHASIS-HF). Eur J Heart Fail 2010;12(6):617-22.

9.Zannad F, McMurray JJ, Krum H, et al. Eplerenone in patients with systolic heart failu- re and mild symptoms. N Engl J Med 2011;364(1):11-21.

10.http://www.theheart.org/article/1269195.do

11.Schwartz GG, Olsson AG, Ballantyne CM et al. Rationale and design of the dal-OUTCO- MES trial: efficacy and safety of dalcetrapib in patients with recent acute coronary syn- drome. Am Heart J 2009;158(6):896-901.

Wytyczne European Society of Cardiology i European

Atherosclerosis Society dotyczące postępowania w dyslipidemii

Opracowano na podstawie: ESC/EAS Guidelines for the management of dyslipidaemias: the Task Force for the management of dyslipidaemias of the European Society of Cardiology (ESC) and the European Atherosclerosis Society (EAS). Eur Heart J 2011;32:1769-818.

D

yslipidemia jest jednym z trzech najważniejszych (oprócz pa- lenia tytoniu i nadciśnienia tętniczego) czynników odpowie- dzialnych za rozwój miażdżycy i jej powikłań. Wśród jej licznych form największe znaczenie w praktyce klinicznej przypisuje się podwyższonemu stężeniu cholesterolu całkowitego oraz chole- sterolu LDL, przy czym możemy wpłynąć na te czynniki po- przez modyfikację stylu życia i zastosowanie farmakoterapii, a liczne dowody pokazują korzystny wpływ takich interwencji na rokowanie. Jednak inne postaci dyslipidemii (np. hipertrigli- cerydemia czy niskie stężenie cholesterolu HDL) również mo- gą przyczyniać się do rozwoju chorób układu krążenia.

Warto pamiętać, że dyslipidemia może mieć różne znaczenie patofizjologiczne u różnych osób, co może być związane z gene- tycznie uwarunkowaną predyspozycją.

Wskazania do leczenia hipolipemizującego, a także jego in- tensywność ustala się na podstawie stężenia cholesterolu frakcji LDL oraz oceny ogólnego ryzyka sercowo-naczyniowego, któ- rej należy dokonać, korzystając z tablic SCORE (Systematic Co- ronary Risk Evaluation). W wytycznych przedstawiono osobne tablice dla populacji małego i dużego ryzyka sercowo-naczynio- wego oraz informacje na temat ryzyka w populacjach poszczegól- nych krajów Europy. Polska należy do krajów z wysokim ryzy- kiem populacyjnym. Ponadto w najnowszych wytycznych są również dostępne tablice uwzględniające stężenie cholesterolu HDL. Wzięcie pod uwagę tego parametru pozwala na dokład-

niejszą ocenę ogólnego ryzyka. W tabeli 1 przedstawiono defini- cje poszczególnych kategorii ryzyka sercowo-naczyniowego. Na podstawie stężenia cholesterolu frakcji LDL oraz ogólnego ry- zyka sercowo-naczyniowego ustala się wskazania do leczenia hipolipemizującego, a także określa jego intensywność (tab. 2).

Wśród parametrów lipidogramu, takich jak stężenie cholestero- lu całkowitego, cholesterolu LDL i HDL oraz triglicerydów, podstawowe znaczenie w ocenie wskazań do włączenia leczenia hipolipemizującego ma stężenie cholesterolu LDL, pozostałe na- tomiast mogą pomóc w wyborze terapii.

Najważniejszym celem leczenia hipolipemizującego jest obni- żenie stężenia cholesterolu LDL. Jego docelowe wartości zależą od wielkości ogólnego ryzyka sercowo-naczyniowego. U osób z grupy bardzo dużego ryzyka należy dążyć do uzyskania stężenia LDL <1,8 mmol/l (~70 mg/dl) lub obniżenia wartości wyjścio- wej o co najmniej 50%; u pacjentów z grupy dużego ryzyka serco- wo-naczyniowego do <2,5 mmol/l (~100 mg/dl), a u osób z grupy umiarkowanego ryzyka <3,0 mmol/l (~115 mg/dl) (tab. 1). Zasa- dy leczenia hipercholesterolemii przedstawiono na rycinie 1.

U osób z dyslipidemią mieszaną, czyli tych, u których wystę- puje dodatkowo hipertriglicerydemia, po uzyskaniu docelowe- go stężenia cholesterolu LDL należy ocenić, czy leczenie dopro- wadziło również do obniżenia stężenia triglicerydów do pożądanych wartości. Jeśli jest ono podwyższone, należy rozwa- żyć wdrożenie postępowania zmierzającego do jego obniżenia.

U osób z hipertriglicerydemią należy przede wszystkim wy- kluczyć wtórną postać tego zaburzenia (którego przyczyną mo- że być otyłość, cukrzyca, nadużywanie alkoholu, niedoczyn- ność tarczycy, choroby autoimmunologiczne, leki itd.).

Podkreśla się, że w zmniejszaniu stężenia triglicerydów szczegól- nie skuteczna jest zmiana stylu życia. Farmakoterapię należy roz- ważyć u osób z co najmniej dużym ryzykiem sercowo-naczynio- wym i stężeniem triglicerydów >2,3 mmol/l (~200mg/dl), jeśli modyfikacja stylu życia nie jest skuteczna.

Komentarz:

W aktualnych europejskich wytycznych1podkreślono znacze- nie oceny całkowitego ryzyka sercowo-naczyniowego. Przy uży- ciu tablic SCORE (które uwzględniają wiek, płeć, palenie tyto- niu, stężenie cholesterolu całkowitego i cholesterolu frakcji HDL oraz wartość ciśnienia skurczowego) ocenia się ryzyko zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych w ciągu 10 lat.

U wszystkich osób z podwyższonym ryzykiem sercowo-naczy- niowym wskazane jest podjęcie intensywnych działań mają- cych na celu modyfikację czynników ryzyka. Należy podkreślić, że w grupach osób z grupy niższego ryzyka należy także prowa- dzić działania prewencyjne, choć mniej intensywne; w więk- szym stopniu powinny one polegać na zmianie stylu życia, a w mniejszym na farmakoterapii w porównaniu z osobami z 10-letnim ryzykiem zgonu ≥5%.

Ocenę całkowitego ryzyka sercowo-naczyniowego ułatwia program HeartScore (ESC) (dostępna jest wersja polskoję- dr hab. med. Piotr Jankowski

I Klinika Kardiologii i Nadciśnienia Tętniczego, Instytut Kardiologii, Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 015-034_nowosci_new1:MpD 2011-10-27 11:40 Page 22

www.podyplomie.pl/medycynapodyplomie

(3)

NOWOŚCI W PRAKTYCE VOL 20/NR 11/LISTOPAD 2011

24

N O W O Ś C I W P R A K T Y C E

Komentowane wytyczne1różnią się istotnie od wytycznych dotyczących hiperlipidemii zawartych w dokumencie europej- skich towarzystw naukowych dotyczących profilaktyki chorób układu krążenia z 2007 r.2Oto najważniejsze różnice:

• W nowych wytycznych zawarto tablice SCORE uwzględnia- jące stężenie cholesterolu HDL, co pozwala na dokładniejszą ocenę ryzyka sercowo-naczyniowego. Może to mieć szczegól- ne znaczenie u pacjentów z granicznym ryzykiem. U takich osób uwzględnienie stężenia cholesterolu HDL może ułatwić podjęcie decyzji dotyczącej włączenia farmakoterapii lub ustalenie docelowego stężenia cholesterolu LDL.

• Zmieniono cele terapeutyczne. Obecnie uwzględniają one opu- blikowane w ostatnich latach wyniki dużych prób klinicznych.

• Podkreślono, że w leczeniu hipercholesterolemii podstawo- we znaczenie ma stosowanie statyn, których dawki należy zwiększać do maksymalnych lub największych tolerowa- nych przez pacjenta. Jeśli mimo takiego postępowania nie uzyskuje się właściwej kontroli stężenia cholesterolu, moż- na rozważyć dołączenie innego leku, np. inhibitora wchła- niania cholesterolu.

• Podkreślono zasadność leczenia hipertriglicerydemii. We- dług nowych wytycznych w tym wskazaniu lekami pierwsze- go rzutu są fibraty.

Nowe wytyczne stanowią cenne podsumowanie bieżącego stanu wiedzy i ułatwiają postępowanie w codziennej praktyce le- karskiej. Pełne wdrożenie zaleceń zawartych w komentowanym dokumencie w codziennej praktyce może pozwolić na znaczącą poprawę w zakresie kontroli hipercholesterolemii w Polsce.3

Piśmiennictwo:

1.ESC/EAS Guidelines for the management of dyslipidaemias: the Task Force for the ma- nagement of dyslipidaemias of the European Society of Cardiology (ESC) and the Euro- pean Atherosclerosis Society (EAS). Eur Heart J 2011;32:1769-818.

2.European guidelines on cardiovascular disease prevention in clinical practice: full text. Fourth Joint Task Force of the European Society of Cardiology and other socie- ties on cardiovascular disease prevention in clinical practice (constituted by represen- tatives of nine societies and by invited experts). Eur J Cardiovasc Prev Rehabil 2007;14 Suppl 2: S1-113.

3.Jankowski P, Kloch-Badełek M, Dębicka-Dąbrowska D. Lipid-lowering drugs and control of hypercholesterolemia in Poland: recent evidence. Pol Arch Med Wewn 2011;121:164-71.

Leczenie bólów nowotworowych – zalecenia ESMO 2011

Opracowano na podstawie: Management of cancer pain: ESMO Clinical Practice Guidelines. Ripamont CI, Bandieri E, Roila F. Annals of Oncology 2011; 22(Sup- plement 6) vi69-vi77.

C

horzy na nowotwory odczuwają bóle na każdym etapie cho- roby. Według danych epidemiologicznych blisko połowa chorych w skali światowej mimo wysokiej skuteczności opioidów nie uzyskuje takiego leczenia. Artykuł jest coroczną aktualiza- cją zaleceń dotyczących leczenia bólów nowotworowych Euro- pean Society for Medical Oncology (ESMO).

dr n. med. Jerzy Jarosz

Zakład Anestezjologii i Intensywnej Terapii, Centrum Onkologii – Instytut im. Marii Skłodowskiej-Curie w Warszawie

Rycina 1. Schemat leczenia hipercholesterolemii Statyna (dawka zależna od pożądanej redukcji

stężenia cholesterolu) Cholesterol LDL poniżej celu terapeutycznego

Cholesterol LDL poniżej celu terapeutycznego Cholesterol LDL powyżej celu terapeutycznego

Zwiększyć dawki statyny do dawki maksymalnej lub największej tolerowanej przez pacjenta

Cholesterol LDL powyżej celu terapeutycznego

Włączyć inhibitor wchłaniania cholesterolu lub żywicę jonowymienną lub kwas nikotynowy 015-034_nowosci_new1:MpD 2011-10-27 11:40 Page 24

www.podyplomie.pl/medycynapodyplomie

Cytaty

Powiązane dokumenty

Zawartość ser- wisu ESSO jest typowa dla stron towarzystw lekarskich i zawiera informacje o zjazdach i konferencjach nauko- wych (odsyłacz „Congresses”), wiadomości na temat

Sposób postępowania w zależności od ryzyka sercowo-naczyniowego (CV) oszacowanego wg skali SCORE i stężenia cholesterolu frakcji lipoprotein o niskiej gęstości (LDL-C)

Guidelines on the diagnosis and management of acute pulmo- nary embolism: the Task Force for the diagnosis and manage- ment of acute pulmonary embolism of the European Society of

W maju i czerwcu 2003 roku opublikowano dwa bar- dzo istotne stanowiska dotyczące postępowania w nad- ciśnieniu tętniczym: VII Raport Joint National Commit- tee (JNC VII) oraz

U pacjentów z grupy dużego lub bardzo dużego ryzyka CVD należy rozważyć leczenie największą tolerowaną dawką statyny [I A], połącze- nia tego leczenia z

• należy ocenić ryzyko gastrologiczne również w kon- tekście stosowania leków zwiększających to ryzyko (kwas acetylosalicylowy, steroidy, heparyny, doust- ne leki

Do chorób wpły- wających na zwiększenie sztywności naczyń zalicza się między innymi: cukrzycę, miaż- dżycę tętnic, a także nadciśnienie tętnicze.. Obecnie, analizowany

American Heart Association w raporcie specjal- nym „Defining and Setting National Goals for Car- diovascular Health Promotion and Disease Reduc- tion…” [64], określającym