IM. HENRYKA SIENKIEWICZA W SKIERNIEWICACH
PRZEDMIOTOWE ZASADY
OCENIANIA Z RELIGII DLA KLASY V SZKOŁY PODSTAWOWEJ
WEDŁUG PODRĘCZNIKA
„SZCZĘŚLIWI, KTÓRZY SZUKAJĄ PRAWDY”
ZGODNEGO Z PROGRAMEM NAUCZANIA „PRZEZ PRAWDĘ, DOBRO I PIĘKNO ZDOBYWAMY ŚWIĘTOŚĆ” NR AZ-2-02/20
OGÓLNE KRYTERIA OCENIANIA
SZCZEGÓŁOWE KRYTERIA OCENIANIA
PLAN WYNIKOWY Z RELIGII DLA KLASY V SZKOŁY PODSTAWOWEJ
WEDŁUG PODRĘCZNIKA „SZCZĘŚLIWI, KTÓRZY SZUKAJĄ PRAWDY”
ZGODNEGO Z PROGRAMEM NAUCZANIA
„PRZEZ PRAWDĘ, DOBRO I PIĘKNO
ZDOBYWAMY ŚWIĘTOŚĆ” NR AZ-2-02/20
PRZEDMIOTOWE ZASADY OCENIANIA Z RELIGII DLA KLASY V SZKOŁY PODSTAWOWEJ WEDŁUG PODRĘCZNIKA „SZCZĘŚLIWI, KTÓRZY SZUKAJĄ PRAWDY”
ZGODNEGO Z PROGRAMEM NAUCZANIA „PRZEZ PRAWDĘ, DOBRO I PIĘKNO ZDOBYWAMY ŚWIĘTOŚĆ” NR AZ-2-02/20 OGÓLNE KRYTERIA OCENIANIA
W procesie oceniania obowiązuje stosowanie zasady kumulowania wymagań (ocenę wyższą otrzymać może uczeń, który spełnia wszystkie wymagania przypisane ocenom niższym). Oceniamy wiedzę i umiejętności ucznia oraz przejawy ich zastosowania w życiu codziennym, przede wszystkim w szkole. Gdy uczeń ubiega się o ocenę celującą, bierzemy pod uwagę również jego zaangażowanie religijno-społeczne poza szkołą.
Ocenę niedostateczną otrzymuje uczeń, który:
a) nie spełnia wymagań na ocenę dopuszczającą, (i) b) odmawia wszelkiej współpracy, (i)
c) ma lekceważący stosunek do przedmiotu i wiary.
Ocenę dopuszczającą otrzymuje uczeń, który spełnia wymagania konieczne:
a) w zakresie wiadomości i umiejętności opanował treści najłatwiejsze, najczęściej stosowane, stanowiące podstawę do dalszej edukacji, b) wykazuje choćby minimalne zainteresowanie przedmiotem i gotowość współpracy z nauczycielem i w grupie.
Ocenę dostateczną otrzymuje uczeń, który spełnia wymagania podstawowe:
a) opanował treści najbardziej przystępne, najprostsze, najbardziej uniwersalne, niezbędne na danym etapie kształcenia i na wyższych etapach, b) uczestniczy w rozwiązywaniu problemów oraz umiejętnie słucha innych.
Ocenę dobrą otrzymuje uczeń, który spełnia wymagania rozszerzające:
a) opanował treści umiarkowanie przystępne oraz bardziej złożone,
b) ukierunkowany jest na poszukiwanie prawdy i dobra oraz szanuje poglądy innych, c) aktywnie realizuje zadania wykonywane w grupie.
Ocenę bardzo dobrą otrzymuje uczeń, który spełnia wymagania dopełniające:
a) opanował treści obejmujące elementy trudne do opanowania, złożone i nietypowe, b) wykazuje własną inicjatywę w rozwiązywaniu problemów swojej społeczności c) wszechstronnie dba o rozwój swojej osobowości i podejmuje zadania apostolskie.
Ocenę celującą otrzymuje uczeń, który:
a) posiadł wiedzę i umiejętności znacznie wykraczające poza program nauczania przedmiotu w danej klasie, samodzielnie i twórczo rozwija własne uzdolnienia,
b) biegle posługuje się zdobytymi wiadomościami w rozwiązywaniu problemów teoretycznych lub praktycznych z programu nauczania danej klasy, proponuje rozwiązania nietypowe, rozwiązuje także zadania wykraczające poza program nauczania tej klasy,
c) osiąga sukcesy w konkursach i olimpiadach kwalifikując się do finałów na szczeblu powiatowym, regionalnym, wojewódzkim albo krajowym lub posiada inne porównywalne osiągnięcia.
PRZEDMIOT OCENY
OCENA
celująca bardzo dobra dobra dostateczna dopuszczająca niedostateczna
1. Cytaty z Pisma Świętego.
Modlitwy, pieśni
•dokładna znajomość cytatu wraz ze znajomością źródła (np. Ewangelia św.
Mateusza)
•dokładna znajomość
cytatów z lekcji •przytoczenie sensu cytatu własnymi słowami
•niezbyt dokładna znajomość sensu cytatu
•skojarzenia z treścią
cytatu •brak
jakiejkolwiek znajomości cytatów
2. Zeszyt przedmiotowy (zeszyt ćwiczeń)
•wszystkie tematy
•zapisy
•prace domowe
•staranne pismo
•własne materiały
•ilustracje itp.
•starannie prowadzony
•wszystkie tematy i notatki
•prace domowe
•zeszyt staranny
•luki w zapisach (sporadyczne do 5 tematów)
•zeszyt czytelny
•braki notatek, prac domowych (do 40% tematów)
•pismo niestaranne
•liczne luki w zapisach (do 70% tematów)
•brak zeszytu
3. Prace domowe
•staranne wykonanie
•treści wskazujące na poszukiwania w różnych materiałach
•dużo własnej inwencji
•twórcze
•merytorycznie zgodne z omawianym na lekcji materiałem
•staranne
•czytelne
•rzeczowe
•wskazują na
zrozumienie tematu
•niezbyt twórcze
•powiązane z tematem
•niestaranne
•widać próby wykonania pracy
•na temat
•praca nie na temat
•brak rzeczowości w pracy
•brak pracy
4. Testy i sprawdziany
•wszystkie polecenia wykonane poprawnie
•rozwiązane też zadanie dodatkowe
•75% spełnionych
wymagań podstawowych (łatwe, praktyczne, przydatne życiowo, niezbędne)
•75% spełnionych
wymagań rozszerzających (bardzo trudne i trudne, teoretyczne, naukowe)
•75% zadań podstawowych
•50% wymagań
•rozszerzających
•75% wiedzy z zakresu wymagań podstawowych (bardzo łatwe i łatwe, niezbędne w dalszej edukacji)
•50% wiedzy z zakresu wymagań podstawowych
• poniżej 30%
odpowiedzi dotyczących wiedzy podstawowej
5. Odpowiedzi ustne
•wiadomości zawarte w podręczniku i zeszycie uzupełnione wiedzą spoza programu
•wypowiedź pełnymi zdaniami, bogaty język
•używanie pojęć
•wiadomości z podręcznika i zeszytu prezentowane w sposób wskazujący na ich rozumienie, informacje przekazywane
zrozumiałym językiem
•odpowiedź pełna nie wymagająca pytań dodatkowych
•wyuczone na pamięć wiadomości
•uczeń ma trudności w sformułowaniu myśli własnymi słowami
•potrzebna pomoc nauczyciela
•wybiórcza znajomość poznanych treści i pojęć
•odpowiedź niestaranna
•częste pytania naprowadzajace
•słabe wiązanie faktów i wiadomości
•chaos myślowy i słowny
•odpowiedź bełkotliwa, niewyraźna, pojedyncze wyrazy
•dużo pytań pomocniczych
•brak odpowiedzi lub odpowiedzi świadczące o braku wiadomości rzeczowych
6. Aktywność •uczeń wyróżnia się aktywnością na lekcji
•korzysta z materiałów zgromadzonych samodzielnie
•uczeń zawsze
przygotowany do lekcji
•często zgłasza się do odpowiedzi
•wypowiada się poprawnie
•stara się być przygotowany do lekcji chętnie w niej uczestniczy
•mało aktywny na
lekcjach •niechętny udział w
lekcji •lekceważący
stosunek do przedmiotu i wiary
7. Inscenizacje, gazetka szkolna, praca na rzecz Kościoła i inne
•wiele razy pomaga w różnych pracach
•pilnie i terminowo wykonuje powierzone zadania, dużo własnej inicjatywy
•aktywnie uczestniczy w życiu małych grup
formacyjnych (ministranci, oaza itp.)
•reprezentuje szkołę (parafię) w konkursie
przedmiotowym (olimpiadzie)
•starannie wykonuje powierzone przez katechetę lub księdza zadania
•przejawia postawę apostolską
•niezbyt chętnie wykonuje zadania poza lekcjami, ale nie unika ich zupełnie
•uczestniczy w rekolekcjach szkolnych
SZCZEGÓŁOWE KRYTERIA OCENIANIA I PÓŁROCZE
DZIAŁ
OCENA
dopuszczająca dostateczna dobra bardzo dobra celująca
I. Szukam prawdy
•wymienia wartości, które pomagają osiągnąć prawdziwe szczęście,
•uzasadnia, że budowanie własnego życia wymaga długofalowej pracy nad sobą,
•wymienia, co jest dla niego ważne,
•podaje prawdę, że Bóg kocha miłością bezwarunkową,
•wskazuje teksty biblijne mówiące o powszechności grzechu,
•wskazuje na Jezusa jako Zbawiciela, który wyzwala z niewoli grzechu,
•podaje prawdę, że stan duszy człowieka wpływa na jego relacje z otoczeniem,
•prezentuje treść perykopy o dwunastoletnim Jezusie w świątyni,
•podaje prawdę, że siłą, która pociąga ludzi do dobra, jest miłość Jezusa,
•wymienia rzeczy ostateczne człowieka.
•podaje przykłady działania kochającego Boga w swoim życiu,
•uzasadnia, że poszukiwanie Boga oznacza otwarcie się na Jego Miłość (jak Maryja),
•formułuje własną modlitwę dziękczynną za miłość okazywaną przez Boga,
•wymienia najważniejsze wartości w życiu człowieka,
•określa, jaki ideał siebie chciałby osiągnąć, który będzie podobał się Panu Bogu,
•uzasadnia, że warto poszukiwać Jezusa pomimo swojej grzeszności,
•podaje przykłady gubienia i odnajdywania Boga w życiu chrześcijanina,
•definiuje modlitwę jako spotkanie i dialog z Bogiem,
•podaje definicję piekła i nieba oraz wyjaśnia, czym są,
•wyjaśnia, dlaczego Bóg pozwala żyć obok siebie ludziom dobrym i złym,
•wyjaśnia, na czym będzie polegał sąd ostateczny i szczegółowy.
•interpretuje przypowieść o domu na skale,
•wyjaśnia znaczenie porównań:
dom, kopanie fundamentu, skała, ziemia, powódź,
•podaje przykłady przewodników, którzy pomagają odróżnić wartości od pseudowartości,
•uzasadnia, że pójście za prawdą wymaga nieustannego
podejmowania wyborów,
•wyjaśnia, na czym polega miłość bezwarunkowa,
•omawia prawdę, że grzech jest przeszkodą w poznaniu i akceptacji prawdy o sobie i o Bożej miłości,
•charakteryzuje konsekwencje zaproszenia Jezusa do swego serca (życia),
•charakteryzuje życie człowieka jako ciągłe poszukiwanie Boga,
•opowiada przypowieści o chwaście i o sieci.
•charakteryzuje pseudowartości proponowane przez współczesny świat,
•interpretuje biblijną perykopę o
zwiastowaniu,
•interpretuje biblijną perykopę o uzdrowieniu paralityka (Mt 9,1-8),
•uzasadnia, że o własnych siłach człowiek nie jest w stanie wyzwolić się z grzechu i potrzebuje Bożej pomocy.
•interpretuje biblijną perykopę o Zacheuszu (Łk 19,1-10),
•uzasadnia, dlaczego Boga (Jezusa) trzeba nieustannie szukać.
•podaje, czego symbolem jest siewca, ziarno, chwast, żniwo, połów i sieć.
•podaje argumenty, że
pseudonaukowe przepowiednie i zapowiedzi końca świata są
sprzeczne z chrześcijaństwem
DZIAŁ
OCENA
dopuszczająca dostateczna dobra bardzo dobra celująca
II.
Pismo Święte w życiu chrześci janina
•podaje prawdę, że Biblia zawiera słowo kochającego Boga, który chce się z nami spotykać,
•wyjaśnia, czym jest Pismo Święte,
•potrafi odróżnić w zapisie księgę, rozdział, werset,
•odszukuje w Piśmie Świętym wskazany fragment,
•podaje prawdę, że biblijna nauka o stworzeniu nie przeczy teorii ewolucji,
•podaje prawdę, że człowiek jest najdoskonalszym ze stworzeń,
•określa, że każdy człowiek rodzi się jako kobieta lub mężczyzna,
•prezentuje swoje drzewo rodowe,
•podaje prawdę, że aniołowie zostali stworzeni przez Boga,
•wymienia zadania aniołów,
•podaje prawdę, że przyczyną grzechu pierwszych rodziców było nieposłuszeństwo,
•wyjaśnia, na czym polega wolna wola,
•wymienia konsekwencje grzechu,
•podaje, że drogą powrotu do przyjaźni Boga i ludzi jest przeproszenie,
•prezentuje biblijne opowiadanie o potopie (Rdz 6,5-9.17),
•mówi z pamięci prawdę wiary o Bożej sprawiedliwości,
•wskazuje owoce sakramentu pokuty i pojednania.
•uzasadnia, że czytając Pismo Święte, możemy doświadczyć spotkania z Bogiem,
•wymienia księgi Starego i Nowego Testamentu oraz podaje ich skróty i sposób ich zapisu,
•rozróżnia wybrane rodzaje i gatunki literackie w Biblii,
•omawia, co to znaczy „stworzyć”,
„tworzyć”,
•wymienia zadania, jakie Bóg przekazał człowiekowi,
•wyjaśnia, że źródłem godności człowieka jest jego podobieństwo do Boga,
•wyjaśnia pojęcia: „anioł”,
„zbuntowany anioł”, szatan,
•podaje i omawia sytuacje, w których zwracamy się do aniołów o pomoc,
•charakteryzuje istotę grzechu pierworodnego,
•wymienia i omawia skutki grzechu pierworodnego w życiu człowieka,
•na podstawie tekstu biblijnego uzasadnia, że grzech niszczy przyjaźń między ludźmi,
•wymienia grzechy przeciw pierwszemu przykazaniu (ateizm, niewiara, zwątpienie, agnostycyzm).
•wyjaśnia, dlaczego Bóg ocalił Noego od potopu,
•uzasadnia potrzebę troski o swoją rodzinę,
•podaje prawdę, że Bóg sprzeciwia się ludzkiej pysze.
•wyjaśnia pojęcia: objawienie, natchnienie biblijne,
•podaje przykłady znanych ludzi oraz biblijnych bohaterów, którzy spotkali się z Bogiem,
•uzasadnia potrzebę czytania Pisma Świętego i wyjaśniania jego tekstów,
•omawia założenia teorii ewolucji,
•podaje przykłady niewłaściwej interpretacji tekstu o stworzeniu świata,
•wyjaśnia, na czym polegał bunt aniołów wobec Boga,
•interpretuje tekst biblijny o stworzeniu człowieka,
•wyjaśnia wybrane symbole w biblijnym opisie grzechu pierworodnego i Protoewangelii,
•opisuje sposób działania szatana (węża),
•wyjaśnia, że grzechy główne są źródłem innych grzechów.
•wskazuje biblijne podstawy sakramentu pokuty,
•uzasadnia, dlaczego należy systematycznie przystępować do sakramentu pokuty,
•wyjaśnia, co znaczy być człowiekiem prawym,
•określa, że egoizm i pycha są przyczyną konfliktów,
•uzasadnia, że potrzebujemy łaski Bożej, by żyć i pracować w jedności z innymi ludźmi.
•podaje cechy wybranych gatunków literackich (teksty mądrościowe i opisujące działanie Boga),
•podaje przykłady tekstów biblijnych, które można rozumieć dosłownie i jako pouczające opowiadania,
•wyjaśnia, że obserwując świat można dostrzec mądrość i wielkość Boga,
•interpretuje tekst biblijny o grzechu pierworodnym i o obietnicy zbawienia,
•interpretuje biblijne opowiadanie o Kainie i Ablu,
•wyjaśnia teksty
liturgiczne odnoszące się do sakramentu pokuty,
•wyjaśnia symbolikę wieży Babel,
•wyjaśnia pojęcia: ateizm, niewiara, zwątpienie, agnostycyzm,
•uzasadnia, że człowiek rozwija się i czyni dobro wtedy, gdy szanuje Boże prawo.
•interpretuje teksty biblijne mówiące o stworzeniu świata,
•wyjaśnia relacje między biblijną nauką o stworzeniu a
osiągnięciami nauk
przyrodniczyc h
•omawia stanowisko Kościoła na temat teorii pochodzenia człowieka od małpy.
III.
Historia zbawienia:
Patriarcho wie
•wyjaśnia pojęcie „patriarcha”,
•podaje prawdę, że wiara jest darem Boga i wymienia jej cechy,
•podaje, że Izaak był
umiłowanym synem Abrahama,
•podaje przykłady działań Boga, które pomagają
człowiekowi przemienić się na lepsze,
•podaje fakt, że synowie Jakuba dali początek dwunastu pokoleniom narodu Izraela,
•podaje przykłady trudnych sytuacji, z których Bóg wyprowadził dobro,
•omawia sytuację Izraelitów w Egipcie,
•podaje prawdę, że Izraelici w niewoli prosili Boga o pomoc,
•wymienia zjawiska, którymi posłużył się Bóg, karząc Egipcjan,
•podaje prawdę, że krew baranka uratowała Izraelitów przed śmiercią,
•podaje prawdę, że Jezus jest prawdziwym Barankiem Paschalnym,
•podaje prawdę, że śmierć Izraelitów spowodowana przez jadowite węże była karą za grzech niewierności,
•podaje, kiedy i w jaki sposób oddajemy cześć krzyżowi,
•podaje przykłady
doświadczania opieki Boga w sferze materialnej i duchowej,
•wyjaśnia, że od Abrahama wziął początek naród wybrany,
•omawia tekst biblijny o ofierze Abrahama (Rdz 22,1-19),
•charakteryzuje postawę Abrahama wobec Boga w sytuacji próby,
•definiuje pojęcia:
błogosławieństwo, cnoty Boskie i kardynalne,
•wyjaśnia biblijne znaczenie zmiany imienia,
•uzasadnia, że cnoty kształtują charakter człowieka,
•opowiada o sprzedaniu Józefa (syna Jakuba) przez jego braci,
•omawia powody osiedlania się Izraelitów w Egipcie,
•opowiada o powołaniu Mojżesza,
•opowiada o interwencji Boga podczas przejścia przez Morze Czerwone,
•wyjaśnia słowa kapłana: „Oto Baranek Boży…” oraz słowa modlitwy: „Baranku Boży…”,
•uzasadnia, że krew Jezusa ratuje Jego wyznawców przed śmiercią wieczną.
•formułuje modlitwę dziękczynną za Bożą opiekę i dar Eucharystii,
•definiuje pojęcia: przymierze, dekalog,
•uzasadnia, że przesłanie przykazań Bożych jest ponadczasowe.
•opowiada o powołaniu Gedeona oraz formowaniu jego armii,
•charakteryzuje postawę Gedeona wobec Boga,
•charakteryzuje postać Abrahama i wyjaśnia, dlaczego nazywamy go
„ojcem wierzących”,
•określa miejsce Abrahama w historii zbawienia,
•wymienia owoce heroicznej wiary Abrahama,
•wyjaśnia sens próby wiary Abrahama,
•omawia okoliczności zmiany imienia Jakuba na Izrael,
•uzasadnia konieczność
samodyscypliny i pracy nad sobą,
•charakteryzuje rolę Józefa na dworze faraona,
•wyjaśnia, dlaczego Izraelici w Egipcie stali się niewolnikami,
•uzasadnia, że antysemityzm jest grzechem.
•wyjaśnia pojęcie „Pascha” oraz na czym polegała Pascha Izraelitów,
•charakteryzuje zniewolenia współczesnego człowieka,
•opowiada o wybranych wydarzeniach z wędrówki Izraelitów przez pustynię,
•omawia symbolikę węża miedzianego umieszczonego na palu,
•wyjaśnia słowa wstępu do Dekalogu,
•opowiada o odnowieniu
przymierza przez naród wybrany z inicjatywy Jozuego,
•uzasadnia, że Izrael jest nadal narodem wybranym,
•omawia, że Bóg jest wierny swoim obietnicom i chce stale przebywać w naszym życiu,
•uzasadnia, dlaczego warto ufać Bogu w trudnych sytuacjach,
•podaje przykłady prześladowania wobec Izraelitów w Egipcie oraz antysemityzmu
•wobec współczesnych wyznawców judaizmu,
•opisuje reakcję Izraelitów na trudy wędrówki przez pustynię,
•uzasadnia, że woda ze skały i manna, wąż miedziany były znakiem troski Boga o naród wybrany,
•uzasadnia, że manna z nieba jest zapowiedzią Eucharystii,
•wyjaśnia, na czym polegały zobowiązania Boga i Izraelitów w przymierzu,
•wyjaśnia, dlaczego tablice z Dekalogiem nazwane są tablicami Świadectwa,
•charakteryzuje Boże kryteria wyboru ludzi,
•wyjaśnia, że wiara polega na wyjściu poza granicę tego, co jest dla
człowieka logiczne i zrozumiałe,
•omawia rolę Mojżesza i Jozuego jako mediatora między Bogiem a narodem,
•uzasadnia typiczne podobieństwo Izaaka do Jezusa.
DZIAŁ
OCENA
dopuszczająca dostateczna dobra bardzo dobra celująca
III. Historia zbawienia
•opowiada o przymierzu na górze Synaj,podaje, kim byli
Madianici,
•określa, że Samson był jednym z sędziów i walczył z Filistynami,
•wymienia źródła duchowej mocy człowieka,
•wymienia, do czego Bóg nas powołuje.
•uzasadnia, że każdy ma jakieś zadanie wyznaczone mu przez Boga,podaje przykłady
„duchowych mocarzy”,
•uzasadnia, że Bóg udziela nam swej mocy do walki ze złem,
•określa, czym jest powołanie,
•opowiada o powołaniu Samuela (1 Sm 3,1-19).
•określa, że sędziowie byli przywódcami Izraelitów, powołanymi przez Boga, by
wyzwolić ich z ucisku nieprzyjaciół,
•wyjaśnia związek niezwykłej mocy Samsona ze ślubami złożonymi Bogu,
•wyjaśnia, co to był przybytek Pański.
•relacjonuje treść
opowiadania o Samsonie (Sdz 13–16),
•charakteryzuje postawę Samuela wobec zadań wyznaczonych mu przez Boga.
DZIAŁ
OCENA
dopuszczająca dostateczna dobra bardzo dobra celująca
IV. Spotkanie z Jezusem w sakramenta:
chrzest, Eucharystia
•mówi z pamięci formułę udzielania chrztu,
•podaje datę swojego chrztu,
•potrafi zademonstrować sposób udzielenia chrztu w nagłym wypadku.
•wymienia główne części Mszy Świętej,
•podaje przykłady ludzi, dla których uczestnictwo w Eucharystii było największą wartością,
•wymienia elementy liturgii słowa,
•układa wezwania modlitwy wiernych.
•wymienia elementy liturgii eucharystycznej,
•podaje, że są cztery modlitwy eucharystyczne,
•podaje, czym jest sakrament chrztu świętego,
•uzasadnia, że uczestnicząc w liturgii spotykamy Chrystusa
•zmartwychwstałego,
•omawia elementy liturgii słowa,
•uzasadnia, że czytane i
rozważane podczas liturgii teksty biblijne są kierowanym do nas słowem Boga,
•omawia elementy liturgii eucharystycznej,
•mówi z pamięci słowa konsekracji,
•wykazuje, że Msza Święta jest uobecnieniem ofiary krzyżowej Jezusa,
•omawia treść przypowieści o dwóch synach (Mt 21,28-32),
•wymienia obrzędy wyjaśniające chrzest,
•definiuje pojęcie liturgii Kościoła,
•wymienia sposoby obecności Chrystusa w liturgii,
•charakteryzuje działanie Boga i człowieka w liturgii,
•charakteryzuje liturgię jako dialog Boga z człowiekiem,
•omawia, co zawiera i do czego służy lekcjonarz,
•wymienia za kogo i z kim modlimy się w drugiej modlitwie eucharystycznej,
•wyjaśnia treść czterech aklamacji,
•wyjaśnia, na czym polega nowe życie otrzymane na chrzcie,
•wyjaśnia symbolikę obrzędów chrztu,
•wyjaśnia, na czym polega udział w misji kapłańskiej, prorockiej i królewskiej,
•omawia sposoby
odpowiedzi człowieka na słowo Boże,
•wyjaśnia, dlaczego kapłan wypowiada słowa modlitwy w liczbie mnogiej,
•interpretuje teksty liturgiczne odnoszące się do chrztu,
•omawia liturgiczne i paraliturgiczne formy liturgii Kościoła,
•rozpoznaje i wyjaśnia chrześcijańską wartość wybranych
sakramentaliów.
dopuszczająca dostateczna dobra bardzo dobra celująca
IV. Spotkanie z Jezusem w sakramentach
•wymienia podstawowe postawy, znaki i symbole liturgiczne,
•uzasadnia, że postawa zewnętrzna powinna wyrażać wewnętrzną więź z Bogiem.
•wymienia pozdrowienia chrześcijańskie,
•wyjaśnia znaczenie pozdrowień chrześcijańskich.
•przyporządkowuje wybrane znaki, symbole i postawy liturgiczne do
•odpowiednich momentów Mszy Świętej,
•podaje prawdę, że pozdrowienia chrześcijańskie powstały jako wyraz wiary,
•wyjaśnia, dlaczego pozdrowienie chrześcijańskie łączy się z życzeniem Bożego błogosławieństwa.
•charakteryzuje przyjmowanie Komunii Świętej jako przejaw głębokiej zażyłości z Jezusem,
•wyjaśnia, czym są sakramentalia,
•uzasadnia, że przyjmowanie sakramentaliów wynika z miłości do Boga,
•podaje przykłady biblijnych pozdrowień chrześcijańskich.
•interpretuje znaki, symbole liturgiczne oraz postawy występujące podczas liturgii,
•uzasadnia, że do życia prawdziwie chrześcijańskiego konieczna jest stała więź z Chrystusem,
•uzasadnia, że pozdrowienia chrześcijańskie są wyrazem szacunku wobec pozdrawianej osoby oraz przekonań religijnych.
II PÓŁROCZE
DZIAŁ
OCENA
dopuszczająca dostateczna dobra bardzo dobra celująca
V. Moja codzien
ność
•podaje, za kogo jest odpowiedzialny teraz i w przyszłości,
•wymienia osoby, które mogą mu pomóc w
podejmowaniu właściwych decyzji,
•omawia, czym są przykazania,
•wymienia obowiązki wobec Boga wynikające z Bożych przykazań,
•podaje prawdę, że Bóg stworzył człowieka do życia we wspólnocie z innymi (Rdz 2,18),
•wymienia kręgi relacji z innymi (rodzina,
przyjaciele, koledzy, obcy),
•wymienia najczęstsze przyczyny konfliktów występujących w szkole i rodzinie,
•wymienia swoje
najważniejsze obowiązki,
•wymienia, co pomaga, a co przeszkadza w dobrym wykorzystaniu czasu wolnego,
•określa, co to jest wolontariat.
•podaje kryteria, według których chce kształtować swoje życie,
•uzasadnia, dlaczego jego obecny rozwój ma wpływ na jego przyszłość,
•definiuje pojęcie „prawo Boże”,
•podaje przykłady wykroczeń przeciw wierze i Bożej czci (bluźnierstwo, nieuczciwość, krzywoprzysięstwo, wiarołomstwo),
•podaje zasady, na których opierają się relacje międzyludzkie,
•podaje przykłady pozytywnego rozwiązywania konfliktów,
•podaje przykłady ludzi, którzy osiągnęli sukces dzięki wytężonej pracy,
•uzasadnia potrzebę pracowitości dla rozwoju zarówno osób wybitnych, jak i przeciętnych,
•wymienia zalety kontaktowania się ludzi przy pomocy mediów i bez ich pośrednictwa,
•. wymienia rodzaje pracy wolontariatu.
•charakteryzuje konsekwencje swoich działań w chwili obecnej, dorosłym życiu oraz w wieczności,
•uzasadnia wartość i potrzebę oddawania czci Bogu,
•charakteryzuje różnice w relacjach między osobami bliskimi i obcymi,
•wyjaśnia, dlaczego konsekwencją samotności może być niechęć do życia,
•omawia sposoby zapobiegania konfliktom,
•wyjaśnia, na czym polega umiejętność słuchania innych,
•uzasadnia, że praca nad rozwojem umiejętności jest realizacją zadań powierzonych mu przez Boga,
•wyjaśnia wartość czasu wolnego i wymienia możliwości jego zagospodarowania,
•uzasadnia, że tylko właściwe korzystanie z osiągnięć techniki pozwala zaoszczędzić czas,
•charakteryzuje owoce
zaangażowania się w wolontariat.
•interpretuje perykopę biblijną o bogaczu i Łazarzu (Łk 16,19-31),
•charakteryzuje
konsekwencje wykroczeń przeciw przykazaniom I–
III.
•interpretuje przypowieść o nielitościwym dłużniku,
•interpretuje przypowieść o talentach,
•uzasadnia, dlaczego należy zachować równowagę między pracą, modlitwą,
przebywaniem z innymi i odpoczynkiem,
•wyjaśnia słowa Jezusa
„Więcej szczęścia jest w dawaniu, aniżeli w braniu” (Dz 20,34-35).
•wskazuje sposoby włączenia się w wolontariat w swojej miejscowości lub okolicy.
dopuszczająca dostateczna dobra bardzo dobra celująca
VI. Dzieje Kościoła
•wymienia męczenników, o których jest mowa w Dziejach Apostolskich i w późniejszych źródłach historycznych,
•podaje przykłady
współczesnych areopagów.
•wyjaśnia pojęcie „misjonarz”,
•definiuje pojęcia:
monastycyzm, reguła zakonna, benedyktyni,
•prezentuje koleje życia św.
Benedykta z Nursji,
•uzasadnia wybór św. Benedykta na głównego patrona Europy,
•wymienia pierwsze biskupstwa na ziemiach polskich,
•prezentuje życie i działalność misyjną św. Wojciecha,
•uzasadnia doniosłość zjazdu gnieźnieńskiego.
•podaje najważniejsze fakty z życia św. Stanisława,
•podaje fakty z życia św.
Jadwigi,
•podaje datę wspomnienia liturgicznego św. Jadwigi.
•opisuje rozwój chrześcijaństwa w warunkach prześladowań,
•podaje przykłady zetknięcia się św. Pawła z kulturą grecką i rzymską,
•charakteryzuje działalność ewangelizacyjną misjonarzy niosących Ewangelię w różnych częściach Europy,
•podaje w zarysie kolejność chrystianizacji poszczególnych ludów i terytoriów Europy,
•omawia zakonne życie benedyktynów,
•wyjaśnia zaangażowanie chrześcijan w tworzenie kultury,
•podaje datę liturgicznej uroczystości św. Wojciecha,
•wyjaśnia znaczenie chrztu Polski dla dalszych jej dziejów,
•podaje datę liturgicznego wspomnienia św. Stanisława,
•uzasadnia, dlaczego św. Stanisław należy do głównych patronów Polski.
•podaje przykłady prześladowania chrześcijan współcześnie (np. Asi Bibi),
•charakteryzuje postawę chrześcijan- męczenników (I–IV w.),
•charakteryzuje postawę św. Pawła wobec przejawów kultury greckiej i rzymskiej,
•opisuje przemiany cywilizacyjne związane z wprowadzeniem chrześcijaństwa,
•podaje znaczenie sentencji „Ora et labora”,
•omawia wpływ benedyktynów na rozwój cywilizacji i kultury europejskiej,
•przedstawia motywy osobiste i polityczne przyjęcia chrztu przez Mieszka I,
•charakteryzuje konflikt pomiędzy bp.
Stanisławem a królem Bolesławem Śmiałym,
•wymienia św. Jadwigi zasługi dla chrześcijaństwa.
•wyjaśnia przyczyny niechęci Żydów do chrześcijan w I w.,
•definiuje pojęcie inkulturacji,
•uzasadnia wartość chrześcijańskich zasad w kształtowaniu się i rozwoju
•europejskich społeczeństw,
•charakteryzuje benedyktyńską regułę zakonną, ukazując jej aktualność dla
współczesnego człowieka,
•relacjonuje wpływ męczeńskiej śmierci św.
Stanisława na późniejsze zjednoczenie kraju,
•charakteryzuje rolę królowej Jadwigi w krzewieniu wiary chrześcijańskiej.
•wyjaśnia, na czym polega męczeństwo ducha (białe męczeństwo),
•omawia problemy związane z inkulturacją chrześcijaństwa w pierwszych wiekach,
•wyjaśnia, na czym polega misyjna natura Kościoła.
DZIAŁ
OCENA
dopuszczająca dostateczna dobra bardzo dobra celująca
VII.
Przewodnicy w drodze do
szczęścia
•uzasadnia, że pomoc Anioła Stróża jest przejawem Bożej opatrzności,
•układa modlitwę do Anioła Stróża,
•wymienia wydarzenia z życia św. Stanisława Kostki świadczące o jego duchowej sile,
•podaje datę, kiedy Kościół oddaje cześć św. Stanisławowi,
•wymienia najważniejsze wydarzenia z życia św.
Faustyny,
•wymienia sposoby czci Bożego miłosierdzia,
•wymienia polskie symbole narodowe,
•podaje przykłady bohaterów, którzy oddali życie za Ojczyznę,
•podaje treść i godzinę
wspólnego odmawiania „Apelu jasnogórskiego”,
•mówi (śpiewa) z pamięci „Apel jasnogórski”
•podaje datę liturgicznego wspomnienia Aniołów Stróżów,
•definiuje pojęcia: święty, patron,
•określa, w czym się przejawia Boże miłosierdzie,
•charakteryzuje rolę św. Faustyny w szerzeniu czci Bożego
miłosierdzia,
•układa własną modlitwę do Jezusa Miłosiernego,
•definiuje pojęcie „ojczyzna”,
•uzasadnia, że każdy jest odpowiedzialny za pokój na świecie,
•potrafi odnaleźć na odbiorniku radiowym stacje transmitujące
„Apel jasnogórski”.
•charakteryzuje rolę Anioła Stróża w życiu człowieka,
•wykazuje związek fragmentu Mdr 4,7.9-10.13-15 z życiem św.
Stanisława,
•uzasadnia, dlaczego św. Stanisław Kostka został wybrany na patrona dzieci i młodzieży,
•podaje przykłady sytuacji, w których potrzebujemy miłosierdzia ze strony Boga i ludzi,
•wymienia wartości płynące z
przynależności do państwa polskiego,
•uzasadnia słuszność walki o dobro Ojczyzny,
•wyjaśnia znaczenie jasnogórskiego sanktuarium dla Polaków.
•interpretuje teksty
świętych odnoszące się do Aniołów Stróżów,
•potrafi ocenić, co nam pomaga, a co przeszkadza w osiąganiu świętości,
•interpretuje teksty biblijne mówiące o miłosierdziu Jezusa,
•uzasadnia, że służba Bogu jest służbą Ojczyźnie,
•omawia historię
cudownego obrazu Matki Bożej Częstochowskiej,
•uzasadnia wartość modlitewnej jedności w godzinie „Apelu jasnogórskiego”.
•wskazuje różnice między objawieniem Bożym a objawieniami prywatnymi,
•wyjaśnia znaczenie misji pokojowych.
DZIAŁ
dopuszczająca dostateczna dobra bardzo dobra celująca
VIII.
Wyda rzeni a zbaw
cze
•mówi z pamięci części i tajemnice różańca,
•podaje datę wspomnienia Matki Bożej Różańcowej,
•podaje prawdę, że grzebanie umarłych jest uczynkiem miłosierdzia i chrześcijańskim obowiązkiem,
•wskazuje, że modlitwa za zmarłych jest pomocą duszom oczekującym w czyśćcu,
•wymienia okresy w roku liturgicznym i obowiązujące święta kościelne,
•opowiada, jak Kościół oddaje cześć świętym wspominanym w roku liturgicznym,
•opowiada biblijną historię o narodzeniu Jezusa,
•śpiewa kolędy,
•wymienia tradycje związane uroczystością Objawienia Pańskiego,
•wymienia symbole paschalne,
•podaje przykłady spotkań z Chrystusem po Jego zmartwychwstaniu,
•uzasadnia potrzebę liturgicznych spotkań z Chrystusem.
•podaje prawdę, że podczas chrztu Jezusa zstąpił na Niego Duch Święty pod postacią gołębicy,
•podaje prawdę, że Duch Święty zstąpił na apostołów w
Wieczerniku w dniu Pięćdziesiątnicy.
•podaje prawdę, że odmawiając różaniec, zwracamy się do Boga za pośrednictwem Maryi,
•uzasadnia potrzebę modlitwy za zmarłych i troskę o ich groby,
•wyjaśnia, dlaczego na grobach stawia się krzyże,
•podaje definicję roku liturgicznego,
•przyporządkowuje nabożeństwa do okresów roku liturgicznego,
•wymienia chrześcijańskie tradycje związane ze świętami Bożego Narodzenia,
•opowiada biblijną historię o mędrcach ze Wschodu,
•podaje datę uroczystości Objawienia Pańskiego,
•podaje tytuły kolęd związanych z mędrcami ze Wschodu,
•układa modlitwę związaną z odpieraniem pokus.
•wyjaśnia znaczenie symboli paschalnych,
•podaje znaczenie słowa
„rezurekcja”,
•wyjaśnia, dlaczego światło jest symbolem Chrystusa
Zmartwychwstałego,
•wskazuje wydarzenia paschalne na schemacie roku liturgicznego,
•wymienia znaki towarzyszące zesłaniu Ducha Świętego na apostołów.
•omawia przesłanie orędzia Matki Bożej z Fatimy,
•uzasadnia, że w tajemnicach różańca rozważamy wydarzenia z życia Pana Jezusa i Jego Matki,
•wyjaśnia, że Bóg przez konkretne wydarzenia w dziejach świata i konkretnych ludzi prowadzi nas do zbawienia,
•uzasadnia wartość chrześcijańskich tradycji związanych ze świętami Bożego Narodzenia,
•uzasadnia, że tradycja pomaga we właściwym przeżywaniu prawd wiary,
•wyjaśnia symbolikę darów złożonych przez mędrców,
•wyjaśnia, dlaczego przyjście Jezusa na ziemię ma znaczenie dla całej ludzkości,
•omawia treść perykopy o kuszeniu Jezusa,
•wyjaśnia duchowe znaczenie pustyni,
•uzasadnia konieczność duchowej bliskości z Jezusem dla skutecznej walki z pokusami,
•omawia liturgię Wigilii Paschalnej,
•omawia teksty biblijne i pozabiblijne o śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa,
•charakteryzuje znaczenie spotkań ze Zmartwychwstałym dla umocnienia wiary Jego uczniów,
•podaje prawdę, że w sakramencie bierzmowania Duch Święty umacnia chrześcijan do bycia świadkami Chrystusa.
•omawia historię różańca,
•uzasadnia, że modlitwa za zmarłych jest przejawem wiary w życie wieczne oraz wyrazem nadziei, która się spełni przy spotkaniu w niebie,
•wyjaśnia przesłanie prefacji o zmarłych,
•wyjaśnia, dlaczego w każdym roku liturgicznym powtarzamy uobecnianie w liturgii wydarzeń
zbawczych,
•wyjaśnia tradycyjną symbolikę świąt Bożego Narodzenia,
•uzasadnia, że Bóg daje znaki na naszej drodze do poznania i spotkania Chrystusa,
•wyjaśnia zadania Jezusa- Mesjasza,
•charakteryzuje postawę Jezusa wobec kusiciela,
•opowiada o wydarzeniach związanych ze
zmartwychwstaniem Jezusa (J 20,1-8),
•interpretuje wymowę symboli Ducha Świętego,
•wyjaśnia znaczenie znaków towarzyszących zesłaniu Ducha Świętego.
•charakteryzuje działalność kółek różańcowych,
•podaje, że rok liturgiczny przebiega według cyklu A, B, C,
•omawia prawdę wiary o wcieleniu Bożego Syna,
•omawia działalność Papieskiego Dzieła Misyjnego Dzieci,
•podaje przykłady współczesnego konsumpcjonizmu
PLAN WYNIKOWY Z RELIGII DLA KLASY V SZKOŁY PODSTAWOWEJ WEDŁUG PODRĘCZNIKA „SZCZĘŚLIWI, KTÓRZY SZUKAJĄ PRAWDY”
ZGODNEGO Z PROGRAMEM NAUCZANIA „PRZEZ PRAWDĘ, DOBRO I PIĘKNO ZDOBYWAMY ŚWIĘTOŚĆ” NR AZ-2-02/20 I. Szukam prawdy
Temat jednostki
lekcyjnej Cele katechetyczne Treści podstawy programowej
Wymagania
Postawy
podstawowe ponadpodstawowe.
Uczeń: Uczeń:
1. Szczęśliwi, którzy szukają prawdy
– Ukazanie osoby Jezusa jako fundamentu życia oraz źródła szczęścia.
– Kształtowanie umiejętności podejmowania właściwych decyzji i ich oceny z
perspektywy czasu.
Przypowieść o domu na skale (Łk 6,47-49).
Jezus fundamentem życia.
Szczęście jako owoc dokonywania właściwych wyborów.
•wymienia wartości, które pomagają osiągnąć prawdziwe szczęście,
•charakteryzuje pseudowartości proponowane przez współczesny świat,
•podaje przykłady przewodników, którzy pomagają odróżnić wartości od pseudowartości,
•uzasadnia, że pójście za prawdą wymaga nieustannego podejmowania wyborów.
•interpretuje przypowieść o domu na skale,
•wyjaśnia znaczenie porównań: dom, kopanie fundamentu, skała, ziemia, powódź,
•uzasadnia, że budowanie własnego życia wymaga długofalowej pracy nad sobą.
•podejmuje wysiłek budowania własnego życia z Jezusem,
•dokonuje oceny własnych decyzji z perspektywy czasu.
2. Jak
powiedzieć Bogu
„tak”?
– Zapoznanie z prawdą o bezwarunkowej miłości Boga.
– Kształtowanie postawy otwarcia na Bożą miłość.
Bezwarunkowa miłość Boga do człowieka.
Teksty biblijne o miłości Boga oraz perykopa o zwiastowaniu.
Postawa Maryi wzorem otwarcia się na miłość Boga.
•wymienia, co jest dla niego ważne,
•podaje prawdę, że Bóg kocha miłością bezwarunkową,
•podaje przykłady działania kochającego Boga w swoim życiu,
•formułuje własną modlitwę dziękczynną za miłość okazywaną przez Boga.
•interpretuje biblijną perykopę o zwiastowaniu,
•wyjaśnia, na czym polega miłość bezwarunkowa,
•uzasadnia, że poszukiwanie Boga oznacza otwarcie się na Jego Miłość (jak Maryja).
•akceptuje bezwarunkową miłość Boga, na którą wystarczy się
otworzyć.
3. Droga, którą mam do przebycia
– Ukazanie prawdy, że człowiek jest grzeszny i potrzebuje zbawienia od Boga.
– Motywowanie do uznania własnej grzeszności i
konfrontacji własnych sądów z rzeczywistością.
Grzeszność człowieka i potrzeba zbawienia.
Jezus Zbawiciel człowieka.
Teksty biblijne o grzechu człowieka i Bożym przebaczeniu.
Perykopa o uzdrowieniu paralityka.
•wskazuje teksty biblijne mówiące o powszechności grzechu,
•wskazuje na Jezusa jako Zbawiciela, który wyzwala z niewoli grzechu,
•uzasadnia, że o własnych siłach człowiek nie jest w stanie wyzwolić się z grzechu i potrzebuje Bożej pomocy.
•omawia prawdę, że grzech jest przeszkodą w poznaniu i akceptacji prawdy o sobie i o Bożej miłości,
•interpretuje biblijną perykopę o uzdrowieniu paralityka (Mt 9,1-8).
•uznaje własną grzeszność,
•dąży do lepszego poznania siebie, konfrontując własny obraz samego siebie z tym, jak postrzegają go inni.
II. Pismo Święte w życiu chrześcijanina
ludźmi.
– Budzenie pragnienia budowania dobrych relacji z ludźmi, opartych na przyjaźni z Jezusem.
Jezusowi.
Wartości w życiu człowieka.
osiągnąć, który będzie podobał się Panu Bogu,
•podaje prawdę, że stan duszy człowieka wpływa na jego relacje z otoczeniem,
•uzasadnia, że warto poszukiwać Jezusa pomimo swojej grzeszności.
•charakteryzuje
konsekwencje zaproszenia Jezusa do swego serca (życia).
•dba o dobre relacje z rodziną i w grupie koleżeńskiej.
5. Szczęśliwi, którzy szukają Jezusa
– Ukazanie wartości szukania Jezusa i odnajdywania Go w swoim życiu.
– Kształtowanie troski o więź z Jezusem poprzez modlitwę.
Perykopa o
dwunastoletnim Jezusie w świątyni (Łk 2,41-50).
Życie człowieka jako ciągłe poszukiwanie Boga.
Modlitwa jako spotkanie i dialog z Bogiem.
•prezentuje treść perykopy o
dwunastoletnim Jezusie w świątyni,
•podaje przykłady gubienia i odnajdywania Boga w życiu chrześcijanina,
•definiuje modlitwę jako spotkanie i dialog z Bogiem.
•charakteryzuje życie człowieka jako ciągłe poszukiwanie Boga,
•uzasadnia, dlaczego Boga (Jezusa) trzeba nieustannie szukać.
•identyfikuje się z Maryją (lub Józefem) w ich szukaniu Jezusa,
•wyraża troskę o „sprawy Boże” w swoim życiu (modlitwa, sakramenty).
6. Królestwo niebieskie jest pośród nas.
przypowieści o chwaście i o sieci
– Zapoznanie z przesłaniem przypowieści o chwaście i o sieci.
– Kształtowanie postawy odpowiedzialności za własne zbawienie oraz troski o nawrócenie.
Przypowieści o chwaście i o sieci (Mt
13,24-30.36-43.47-50).
Rzeczy ostateczne człowieka.
Przygotowanie się na ponowne przyjście Jezusa.
•– podaje prawdę, że siłą, która pociąga ludzi do dobra, jest miłość Jezusa,
•podaje, czego symbolem jest siewca, ziarno, chwast, żniwo, połów i sieć,
•wymienia rzeczy ostateczne człowieka,
•podaje definicję piekła i nieba oraz wyjaśnia, czym są,
•wyjaśnia, na czym będzie polegał sąd ostateczny i szczegółowy.
•opowiada przypowieści o chwaście i o sieci,
•wyjaśnia, dlaczego Bóg pozwala żyć obok siebie ludziom dobrym i złym,
•podaje argumenty, że pseudonaukowe przepowiednie i
zapowiedzi końca świata są sprzeczne z
chrześcijaństwem.
•wytrwale znosi cierpienie
spowodowanego przez zło,
•prawidłowo reaguje na niewłaściwe
zachowania bliskich osób,
•przygotowuje się na ponowne przyjście Jezusa.
Temat jednostki
lekcyjnej Cele katechetyczne Treści podstawy programowej
Wymagania Postawy
podstawowe ponadpodstawowe
Uczeń:
Uczeń:
7. Biblia księgą spotkania z Bogiem
– Ukazanie Biblii jako księgi, w której spotykamy Boga.
– Kształtowanie postawy otwartości na słowo Boże.
Biblia księgą, w której spotykamy Boga.
Objawienie, natchnienie biblijne.
•podaje prawdę, że Biblia zawiera słowo kochającego Boga, który chce się z nami spotykać,
•wyjaśnia pojęcia: objawienie, natchnienie biblijne,
•wyjaśnia, czym jest Pismo Święte.
•podaje przykłady znanych ludzi oraz biblijnych bohaterów, którzy spotkali się z Bogiem,
•uzasadnia, że czytając Pismo Święte, możemy doświadczyć spotkania z Bogiem.
•wierzy, że czytając Pismo Święte, spotyka się z Bogiem,
•podejmuje samodzielną lekturę Pisma Świętego lub Biblii w wydaniu dla młodych.
8. Jak odkrywać prawdę biblijnych opowieści?
– Zapoznanie z
podstawowymi zasadami czytania i rozumienia tekstów biblijnych.
– Budzenie pragnienia czytania Pisma Świętego i kształtowanie
umiejętności
posługiwania się nim.
Podstawowe zasady czytania i
rozumienia tekstów biblijnych.
Wybrane rodzaje i gatunki literackie w Biblii.
Posługiwanie się Pismem Świętym.
•wymienia księgi Starego i Nowego Testamentu oraz podaje ich skróty i sposób ich zapisu,
•uzasadnia potrzebę czytania Pisma Świętego i wyjaśniania jego tekstów,
•potrafi odróżnić w zapisie księgę, rozdział, werset,
•odszukuje w Piśmie Świętym wskazany fragment.
•rozróżnia wybrane rodzaje i gatunki literackie w Biblii,
•podaje cechy wybranych gatunków literackich (teksty mądrościowe i opisujące działanie Boga),
•podaje przykłady tekstów biblijnych, które można rozumieć dosłownie i jako pouczające opowiadania.
•czyta Pismo Święte, posługując się kościelnymi zasadami interpretacji tekstów.
9. Kto stworzył dinozaury?
Bóg Stwórca świata
– Ukazanie biblijnej prawdy o stworzeniu w relacji do osiągnięć nauk przyrodniczych.
– Kształtowanie postawy wdzięczności Bogu za stworzony świat oraz krytycznej oceny teorii i hipotez naukowych.
Poemat o stworzeniu świata.
Teoria ewolucji.
Relacje między biblijną nauką o stworzeniu a osiągnięciami nauk przyrodniczych.
•omawia, co to znaczy „stworzyć”,
„tworzyć”,
•omawia założenia teorii ewolucji,
•podaje prawdę, że biblijna nauka o stworzeniu nie przeczy teorii ewolucji,
•wyjaśnia relacje między biblijną nauką o stworzeniu a osiągnięciami nauk przyrodniczych.
•interpretuje teksty biblijne mówiące o stworzeniu świata,
•wyjaśnia, że obserwując świat można dostrzec mądrość i wielkość Boga,
•podaje przykłady niewłaściwej interpretacji tekstu o stworzeniu świata.
•dziękuje Bogu za świat i jego piękno,
•krytycznie odnosi się do teorii i hipotez dotyczących powstania świata.
10. Moje drzewo rodowe, czyli kto
pochodzi od małpy, a kto od Adama i Ewy?
– Ukazanie prawdy, że człowiek jest obrazem Boga.
– Kształtowanie postawy wdzięczności za dar życia i podobieństwo do Boga.
Biblijny opis stworzenia człowieka.
Człowiek obrazem Boga.
Stworzenie człowieka a ewolucja.
•podaje prawdę, że człowiek jest najdoskonalszym ze stworzeń,
•określa, że każdy człowiek rodzi się jako kobieta lub mężczyzna,
•wymienia zadania, jakie Bóg przekazał człowiekowi,
•wyjaśnia, że źródłem godności człowieka jest jego podobieństwo do Boga.
•interpretuje tekst biblijny o stworzeniu człowieka,
•omawia stanowisko Kościoła na temat teorii pochodzenia człowieka od małpy,
•prezentuje swoje drzewo rodowe.
•wyraża wdzięczność Bogu za dar życia i rodziców.
11. Komu służą
Aniołowie? – Ukazanie prawdy o aniołach, istotach duchowych stworzonych przez Boga.
– Kształtowanie postawy otwartości na obecność aniołów.
Stworzenie aniołów, ich istota i zadania.
Szatan, pokusy i ich pokonywanie z Jezusem.
•wyjaśnia pojęcia: „anioł”, szatan.
„zbuntowany anioł”,
•podaje prawdę, że aniołowie zostali stworzeni przez Boga,
•wymienia zadania aniołów.
•wyjaśnia, na czym polegał bunt aniołów wobec Boga,
•podaje i omawia sytuacje, w których zwracamy się do aniołów o pomoc.
•w modlitwie prosi aniołów o pomoc.
grzechu pierworodnym.
– Ukazanie przesłania Protoewangelii.
– Kształtowanie postawy akceptacji i pokory wobec Bożych praw.
Protoewangelia.
Skutki grzechu pierworodnego w życiu człowieka.
Grzechy główne i cnoty.
•charakteryzuje istotę grzechu pierworodnego,
•wymienia i omawia skutki grzechu pierworodnego w życiu człowieka,
•wyjaśnia, na czym polega wolna wola,
•wyjaśnia, że grzechy główne są źródłem innych grzechów.
•wyjaśnia wybrane symbole w biblijnym opisie grzechu pierworodnego i Protoewangelii,
•opisuje sposób działania szatana (węża).
•życiem według cnót pokonuje skłonności do grzechu.
13. Dlaczego podziwiać a nie zazdrościć?
Kain i Abel
– Ukazanie prawdy, że grzech niszczy więzy między ludźmi.
– Kształtowanie postawy przeproszenia i przyjaźni.
Biblijne opowiadanie o Kainie i Ablu (Rdz 4,2b-15).
Konsekwencje grzechu.
Sakrament pokuty i pojednania drogą powrotu do Boga i ludzi.
•wymienia konsekwencje grzechu,
•podaje, że drogą powrotu do przyjaźni Boga i ludzi jest przeproszenie,
•wskazuje owoce sakramentu pokuty i pojednania,
•uzasadnia, dlaczego należy systematycznie przystępować do sakramentu pokuty i pojednania.
•interpretuje biblijne opowiadanie o Kainie i Ablu,
•na podstawie tekstu biblijnego uzasadnia, że grzech niszczy przyjaźń między ludźmi,
•wskazuje biblijne podstawy sakramentu pokuty,
•wyjaśnia teksty liturgiczne odnoszące się do sakramentu pokuty.
•wyraża chęć
przepraszania innych za przykrości im
wyrządzone,
•angażuje się w budowanie przyjaźni z bliskimi.
14. Jak ocalić najbliższych?
Noe
– Ukazanie prawdy o Bożej sprawiedliwości.
– Kształtowanie postawy posłuszeństwa Bogu i troski o bliskich.
Biblijne opowiadania o potopie (Rdz 6,5-9.17).
Prawda wiary o Bożej
sprawiedliwości.
•wyjaśnia, dlaczego Bóg ocalił Noego od potopu,
•mówi z pamięci prawdę wiary o Bożej sprawiedliwości,
•uzasadnia potrzebę troski o swoją rodzinę.
•prezentuje biblijne opowiadanie o potopie (Rdz 6,5-9.17),
•wyjaśnia, co znaczy być człowiekiem prawym.
•wyraża wdzięczność Bogu za pomoc w dążeniu do dobra,
•wyraża pragnienie życia w zgodzie z Bogiem i ludźmi,
•buduje wspólnotę z Bogiem i ludźmi.
15. Zyski i straty
budowniczych.
wieża Babel
– Ukazanie przesłania biblijnego opisu budowy wieży Babel.
– Budzenie pragnienia życia w zgodzie z Bogiem i ludźmi.
Biblijny opis budowy wieży Babel (Rdz 11,1-9).
Grzechy przeciw pierwszemu przykazaniu.
Współpraca z łaską Bożą.
•wyjaśnia symbolikę wieży Babel,
•podaje prawdę, że Bóg sprzeciwia się ludzkiej pysze,
•wymienia grzechy przeciw pierwszemu przykazaniu (ateizm, niewiara, zwątpienie, agnostycyzm),
•określa, że egoizm i pycha są
przyczyną konfliktów między ludźmi.
•wyjaśnia pojęcia: ateizm, niewiara, zwątpienie, agnostycyzm,
•uzasadnia, że człowiek rozwija się i czyni dobro wtedy, gdy szanuje Boże prawo,
•uzasadnia, że potrzebujemy łaski Bożej, by żyć i pracować w jedności z innymi ludźmi.
•umiejętnie wypowiada własne sądy, by nie doprowadzić do konfliktów,
•przyjmuje postawę szacunku wobec osób mających inne zdanie.
III. Historia zbawienia: Patriarchowie
Temat jednostki
lekcyjnej Cele katechetyczne Treści podstawy programowej
Wymagania Postawy
podstawowe ponadpodstawowe
Uczeń:
Uczeń:
16. Wyjdź ze swej ziemi.
Abraham
– Ukazanie postaci Abrahama jako tego, który zaufał Bogu i doświadczył spełnienia się Jego obietnic.
– Kształtowanie postawy wiary i nadziei w Bożą obecność w naszym życiu.
Rola Abrahama w historii zbawienia.
Wierność Boga wobec człowieka.
Wiara jako dar.
Cechy wiary.
•charakteryzuje postać Abrahama i wyjaśnia, dlaczego nazywamy go „ojcem wierzących”,
•wyjaśnia pojęcie „patriarcha”,
•wyjaśnia, że od Abrahama wziął początek naród wybrany,
•podaje prawdę, że wiara jest darem Boga i wymienia jej cechy,
•omawia, że Bóg jest wierny swoim
obietnicom i chce stale przebywać w naszym życiu,
•uzasadnia, że Izrael jest nadal narodem wybranym,
•określa miejsce Abrahama w historii zbawienia,
•wyjaśnia, że wiara polega na wyjściu poza granicę tego, co jest dla człowieka logiczne i zrozumiałe.
•umacnia swoją wiarę przez szczerą modlitwę,
•wierzy w spełnienie obietnicy nieba otrzymanej na chrzcie.
17. Ojcze, a gdzie jest baranek? Izaak
– Ukazanie przesłania biblijnej perykopy o ofierze Abrahama.
– Wzmocnienie zaufania i wiary w Bożą miłość, w to, że Bóg chce naszego dobra w każdej sytuacji.
Biblijny opis ofiary Abrahama (Rdz 22,1-19).
Izaak figurą Jezusa.
Owoce wiary.
•podaje, że Izaak był umiłowanym synem Abrahama,
•omawia tekst biblijny o ofierze Abrahama (Rdz 22,1-19),
•wymienia owoce heroicznej wiary Abrahama.
•wyjaśnia sens próby wiary Abrahama,
•charakteryzuje postawę Abrahama wobec Boga w sytuacji próby,
•– uzasadnia typiczne podobieństwo Izaaka do Jezusa.
•dostrzega Bożą miłość w sytuacjach trudnych,
•w ufnej modlitwie powierza Bogu swoje problemy.
18. Jak masz na imię: Jakub czy Izrael?
– Ukazanie prawdy, że Bóg oczekuje
przemiany człowieka i ją wspiera.
– Kształtowanie postawy ciągłej pracy nad sobą.
Historia przemiany biblijnego Jakuba- Izraela (Rdz 32,25-32).
Cnoty Boskie i kardynalne.
Imię chrześcijańskie.
•definiuje pojęcia: błogosławieństwo, cnoty Boskie i kardynalne,
•podaje przykłady działań Boga, które pomagają człowiekowi przemienić się na lepsze,
•podaje fakt, że synowie Jakuba dali początek dwunastu pokoleniom narodu Izraela,
•uzasadnia, że cnoty kształtują charakter człowieka.
•omawia okoliczności zmiany imienia Jakuba na Izrael,
•wyjaśnia biblijne znaczenie zmiany imienia,
•uzasadnia konieczność samodyscypliny i pracy nad sobą.
•wytrwale pracuje nad sobą,
•w chwilach zmagania ze sobą prosi Boga o pomoc i
błogosławieństwo.
egipski egipskiego.
– Kształtowanie postawy zaufania Bogu w trudnych sytuacjach.
człowieka.
Zaufanie Bogu w trudnych sytuacjach.
•wyjaśnia, dlaczego Izraelici w Egipcie stali się niewolnikami,
•uzasadnia, dlaczego warto ufać Bogu w trudnych sytuacjach,
•podaje przykłady trudnych sytuacji, z których Bóg wyprowadził dobro.
prześladowania wobec Izraelitów w Egipcie oraz antysemityzmu
•wobec współczesnych wyznawców judaizmu,
•uzasadnia, że antysemityzm jest grzechem.
•przebacza doświadczane krzywdy,
•okazuje szacunek wobec przedstawicieli judaizmu.
20. Wyjście z niewoli.
Mojżesz
– Ukazanie religijnego znaczenia wyjścia Izraelitów z niewoli egipskiej.
– Motywowanie do współdziałania z Bożą łaską w wychodzeniu z różnych niewoli.
Niewola egipska.
Pascha. Przejście przez Morze Czerwone.
Baranek złożony w ofierze przez Izraelitów
zapowiedzią Jezusa.
Pomoc Boża w pokonaniu zniewoleń człowieka.
•podaje prawdę, że Izraelici w niewoli prosili Boga o pomoc,
•opowiada o powołania Mojżesza,
•wymienia zjawiska, którymi posłużył się Bóg, karząc Egipcjan,
•podaje prawdę, że krew baranka uratowała Izraelitów przed śmiercią,
•opowiada o interwencji Boga podczas przejścia przez Morze Czerwone,
•podaje prawdę, że Jezus jest prawdziwym Barankiem Paschalnym,
•charakteryzuje zniewolenia współczesnego człowieka.
•omawia sytuację Izraelitów w Egipcie,
•wyjaśnia pojęcie „Pascha”
oraz na czym polegała Pascha Izraelitów,
•wyjaśnia słowa kapłana:
„Oto Baranek Boży…”
oraz słowa modlitwy:
„Baranku Boży…”,
•uzasadnia, że krew Jezusa ratuje Jego wyznawców przed śmiercią wieczną.
•z ufnością prosi Jezusa o pomoc w wyjściu ze zniewoleń,
•wierzy, że Bóg przychodzi z pomocą czasem w
nieoczekiwany sposób.
21. Trudna podróż.
Wędrówka narodu wybranego przez pustynię
– Ukazanie wydarzeń podczas wędrówki narodu wybranego jako Bożych interwencji.
– Kształtowanie postawy zaufania Bogu w trudnych sytuacjach oraz wiary w Jego pomoc.
Wybrane wydarzenia z wędrówki do Ziemi Obiecanej.
Symbolika manny, wody ze skały i węża miedzianego.
Zaufanie Bogu w trudnych sytuacjach oraz wiara w Jego pomoc.
•opowiada o wybranych wydarzeniach z wędrówki Izraelitów przez pustynię,
•opisuje reakcję Izraelitów na trudy wędrówki przez pustynię,
•uzasadnia, że manna z nieba jest zapowiedzią Eucharystii,
•podaje prawdę, że śmierć Izraelitów
spowodowana przez jadowite węże była karą za grzech niewierności,
•omawia symbolikę węża miedzianego umieszczonego na palu,
•podaje, kiedy i w jaki sposób oddajemy cześć krzyżowi.
•uzasadnia, że woda ze skały i manna, wąż miedziany były znakiem troski Boga o naród wybrany,
•podaje przykłady
doświadczania opieki Boga w sferze materialnej i duchowej,
•formułuje modlitwę dziękczynną za Bożą opiekę i dar Eucharystii.
•zwraca się do Boga z prośbą o pomoc w sytuacjach trudnych,
•wyraża szacunek i cześć wobec krzyża, który jest ratunkiem dla człowieka.
22. Umowa wyryta na kamiennych tablicach.
Przymierze na Synaju
– Ukazanie przymierza na Synaju jako umowy między Bogiem, a narodem wybranym.
– Kształtowanie postawy wierności Bogu i danym obietnicom.
Przymierze na Synaju umową między Bogiem a narodem wybranym.
Odnowienie Przymierza przez Izraelitów po wodzą Jozuego.
Dekalog.
Wierność Bożym obietnicom.
•opowiada o przymierzu na górze Synaj,
•definiuje pojęcia: przymierze, dekalog,
•wyjaśnia słowa wstępu do Dekalogu,
•omawia rolę Mojżesza i Jozuego jako mediatora między Bogiem a narodem,
•opowiada o odnowieniu przymierza przez naród wybrany z inicjatywy Jozuego,
•uzasadnia, że przesłanie przykazań Bożych jest ponadczasowe.
•wyjaśnia, na czym polegały zobowiązania Boga i Izraelitów w przymierzu,
•wyjaśnia, dlaczego tablice z Dekalogiem nazwane są tablicami Świadectwa.
•modli się słowami Dekalogu,
•stara się być wierny obietnicom danym Bogu,
•wypełnia Boże przykazania.
23. Boże kryteria wyboru ludzi.
Gedeon
– Ukazanie postaci Gedeona oraz
przedstawienie prawdy, że Bóg wywyższa pokornych.
– Kształtowanie postawy pokory i współdziałania w wypełnianiu Bożego planu.
Powołanie i misja Gedeona (Sdz 6–8).
Boże kryteria powołania człowieka.
•określa, że sędziowie byli przywódcami Izraelitów, powołanymi przez Boga,
•by wyzwolić ich z ucisku nieprzyjaciół,
•opowiada o powołaniu Gedeona oraz formowaniu jego armii,
•uzasadnia, że każdy ma jakieś zadanie wyznaczone mu przez Boga.
•podaje, kim byli Madianici,
•charakteryzuje postawę Gedeona wobec Boga,
•charakteryzuje Boże kryteria wyboru ludzi.
•poszukuje woli Bożej w sytuacjach, których nie rozumie,
•potrafi rozpoznać własne słabości i ograniczenia,
•zwraca się do Boga z ufną prośbą o pomoc w pokonaniu swych słabości.
24. Korzystanie z Bożej mocy.
Samson
– Ukazanie roli Samsona w historii Izraela.
– Budzenie wiary w duchową moc, jaką otrzymujemy od Boga.
Samson sędzią Izraela (Sdz 13–16).
Sakramenty jako źródła Bożej mocy.
•relacjonuje treść opowiadania o Samsonie (Sdz 13–16),
•określa, że Samson był jednym z sędziów i walczył z Filistynami,
•wyjaśnia związek niezwykłej mocy Samsona ze ślubami złożonymi Bogu,
•wymienia źródła duchowej mocy człowieka.
•uzasadnia, że Bóg udziela nam swej mocy do walki ze złem,
•podaje przykłady
„duchowych mocarzy”,
•określa warunki
korzystania z mocy Bożej.
•prosi Boga o duchową moc
potrzebną do walki ze złem.
25. Jak słuchać
Boga? Samuel – Ukazanie powołania Samuela oraz zadań, które Bóg mu wyznaczył.
– Kształtowanie gotowości służenia Bogu.
Powołanie Samuela i jego zadania (1 Sm 3,1-19).
Posłuszeństwo wobec Boga.
Odkrywanie własnego powołania.
•określa, czym jest powołanie,
•opowiada o powołaniu Samuela (1 Sm 3,1-19),
•wymienia, do czego Bóg nas powołuje.
•wyjaśnia, co to był przybytek Pański,
•charakteryzuje postawę Samuela wobec zadań wyznaczonych mu przez Boga.
•okazuje posłuszeństwo wobec rodziców, nauczycieli, wychowawców,
•sumiennie wypełnia swoje obowiązki w domu i w szkole.
jednostki
lekcyjnej Cele katechetyczne Treści podstawy
programowej podstawowe ponadpodstawowe
Uczeń:
Uczeń:
26. Pierwszy
z sakramentów – Pogłębione ukazanie obrzędów sakramentu chrztu oraz jego znaczenia dla dalszego życia.
– Rozwijanie świadomości sakramentu chrztu jako procesu.
Obrzędy sakramentu chrztu.
Wdzięczności Bogu, rodzicom i
chrzestnym za chrzest.
•podaje, czym jest sakrament chrztu świętego,
•mówi z pamięci formułę udzielania chrztu,
•wymienia obrzędy wyjaśniające chrzest,
•wyjaśnia, na czym polega udział w misji kapłańskiej, prorockiej i królewskiej,
•podaje datę swojego chrztu.
•wyjaśnia, na czym polega nowe życie otrzymane na chrzcie,
•wyjaśnia symbolikę obrzędów chrztu,
•interpretuje teksty liturgiczne odnoszące się do chrztu,
•potrafi zademonstrować sposób udzielenia chrztu w nagłym wypadku.
•wypełnia zobowiązania wynikające z przyjęcia chrztu,
•prezentuje postawę wdzięczności Bogu, rodzicom i chrzestnym za chrzest,
•stara się podtrzymywać swą więź z Chrystusem.
27. Jak spotkać żywego Jezusa?
Obowiązek, ale i przywilej udziału we Mszy Świętej
– Poszerzenie wiadomości na temat istoty liturgii Kościoła i sposobów obecności w niej Chrystusa.
– Uwrażliwienie na obecność Chrystusa w liturgii i zachęcenie do czynnego w niej udziału.
Liturgia Kościoła.
Główne części Mszy Świętej.
Sposoby obecności Chrystusa w liturgii.
•wymienia główne części Mszy Świętej,
•wymienia sposoby obecności Chrystusa w liturgii,
•podaje przykłady ludzi, dla których uczestnictwo w Eucharystii było największą wartością.
•definiuje pojęcie liturgii Kościoła,
•charakteryzuje działanie Boga i człowieka w liturgii,
•uzasadnia, że uczestnicząc w liturgii spotykamy Chrystusa
•Zmartwychwstałego.
•angażuje się w przygotowanie liturgii Mszy Świętej,
•wyraża pragnienie spotykania się z Chrystusem przez świadome i czynne
•uczestnictwo w liturgii Kościoła.
28. Z kim rozmawiam w kościele?
Liturgia słowa
– Poszerzenie wiadomości na temat liturgii jako dialogu Boga z człowiekiem.
– Kształtowanie postawy otwartości na słowo Boże.
Liturgia słowa jako dialog Boga z człowiekiem.
Elementy liturgii słowa.
•wymienia i omawia elementy liturgii słowa,
•omawia sposoby odpowiedzi człowieka na słowo Boże,
•układa wezwania modlitwy wiernych.
•charakteryzuje liturgię jako dialog Boga z człowiekiem,
•omawia, co zawiera i do czego służy lekcjonarz,
•uzasadnia, że czytane i rozważane podczas liturgii teksty biblijne są
•kierowanym do nas słowem Boga.
•z szacunkiem i uwagą słucha słowa Bożego,
•angażuje się w przygotowanie komentarzy, czytań, modlitwy wiernych,
•wyraża gotowość
odpowiedzi na słowo Boże w swoim życiu.
