• Nie Znaleziono Wyników

<i>Epidermolysis bullosa</i> – pęcherzowe oddzielanie się naskórka. Etiopatogeneza, dziedziczenie, diagnostyka, leczenie

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2022

Share "<i>Epidermolysis bullosa</i> – pęcherzowe oddzielanie się naskórka. Etiopatogeneza, dziedziczenie, diagnostyka, leczenie"

Copied!
1
0
0

Pełen tekst

(1)

Przegląd Dermatologiczny 2014/6 507

O

ceny

Przed kilkoma miesiącami ukazała się bardzo potrzebna, szczególnie dermatologom, monografia poświęcona rzadkiej, tzw. sierocej chorobie, jaką jest epidermolysis bullosa (EB). Autorami książki są gene- tycy – Katarzyna Wertheim-Tysarowska i Jerzy Bal – oraz dermatolodzy – Cezary Kowalewski i Kata- rzyna Woźniak, a współautorstwo to nie jest przy- padkowe, ponieważ EB to choroba uwarunkowana genetycznie, a pierwszymi lekarzami, do których zgłaszają się chorzy, są właśnie dermatolodzy.

W pierwszych rozdziałach opracowania przed- stawiono za pomocą schematów podstawowe wia- domości na temat morfologii granicy skórno-na- skórkowej – struktury, w której toczą się procesy patologiczne, patomorfologię EB, a także jej podział na podtypy kliniczne. Wiedza ta jest niezwykle istot- na dla klinicysty, ponieważ może ukierunkować postępowanie diagnostyczne oraz ułatwić przepro- wadzanie rozmów z pacjentami i ich opiekunami na temat odmiennego przebiegu i rokowania w różnych podtypach choroby.

W rozdziałach 6. i 7. omówiono różne sposoby dziedziczenia EB, które mają swoje implikacje prak- tyczne, oraz patologię molekularną ze szczegóło- wym uwzględnieniem genów, w których spotyka się najczęściej mutacje u pacjentów z EB.

W rozdziale 8., dotyczącym diagnostyki, autorzy zwracają uwagę na badania mikroskopowe (mapo- wanie immunofluorescencyjne, immunofluorescen- cyjne badanie ekspresji białek), których wyniki ukie- runkowują wysoce specjalistyczne, wykonywane tylko w nielicznych laboratoriach badania genetycz- ne (molekularna analiza genu podejrzanego o muta- cję). Na końcu tego rozdziału przedstawiono zasady poradnictwa genetycznego, które ma podstawowe znaczenie dla chorych na EB i ich rodzin.

W następnym rozdziale, dotyczącym leczenia, przedstawiono zarówno jedyne obecnie dostępne le- czenie objawowe, jak i metody molekularne będące w fazie eksperymentów. Niezwykle cenne dla leka- rzy praktyków są wskazówki dotyczące pielęgnacji chorych, stosowania różnych opatrunków oraz pro- filaktyki przeciwnowotworowej.

Książka została wydana bardzo starannie, jest na- pisana zrozumiałym językiem, zawiera proste sche- maty i tabele, które ułatwiają czytelnikowi przyswo- jenie zawartych w niej wiadomości.

Gratulujemy Autorom i Wydawnictwu tak uda- nej pozycji, która na pewno spotka się z uznaniem czytelników.

Maria Błaszczyk

Epidermolysis bullosa – pęcherzowe oddzielanie się naskórka.

Etiopatogeneza, dziedziczenie, diagnostyka, leczenie

Katarzyna Wertheim-Tysarowska, Cezary Kowalewski, Katarzyna Woźniak, Jerzy Bal Wydawnictwo Continuo, Wrocław 2014

Przegl Dermatol 2014, 101, 507

Cytaty

Powiązane dokumenty

Results: An adult patient with severe ichthyosis with p.Asn188Lys mutation in exon 1 of KRT1 who occasionally de- velops blisters in adolescence represents epidermolytic

W terapii tętniczego nadciśnienia płucnego zaleca się leczenie przeciwzakrzepowe za pomocą warfaryny, którą stosuje się także w przewlekłej zatorowości płucnej.. Zalecenie

1 Zwiększona przez to aroma- tyzacja androgenów do estrogenów prowadzi do miejscowego wzrostu stężenia estrogenów, czego objawem może być rozrost tkanki gruczołowej w obrębie

i inni: Recurrent mutations in the type VII collagen gene (COL7A1) in patients with recessive dystrophic epidermolysis bullosa. Mecklenbeck S., Hammami-Hauasli N., Höpfner B.,

Operacyjne leczenie pacjentek z PCOS opornym na stymulację cytrynianem klomifenu, polegające na elektrokau- teryzacji, laserowym drillingu lub czę- ściowej klinowej resekcji

Neurotroficzne zapalenie rogówki jest chorobą za- palną o podłożu leżącym w uszkodzeniu ocznych od- gałęzień nerwu trójdzielnego, czego najczęstszą przy-

Objawy kliniczne wrodzonych zaburzeń rozwojowych narządu rodnego, jeżeli w ogó- le występują, zazwyczaj pojawiają się w okre- sie pokwitania i/lub okresie reprodukcyjnym pod

Natomiast w przypadku nieobecności wyżej wymienionych objawów klinicz- nych u dzieci i młodzieży, ale wykrycia gli- kemii na czczo powyżej 99 mg% oraz powy- żej 139 mg% 2 godziny