Dobór i kalibracja praw konstytutywnych dla podłoża obiektów budowlanych

Tom 13, nr 1-4, (2011), s. 95-104

© Instytut Mechaniki Górotworu PAN

Dobór i kalibracja praw konstytutywnych dla podłoża obiektów budowlanych

LUCYNA FLORKOWSKA, JAN WALASZCZYK, AGNIESZKA MAJ, JERZY CYGAN Instytut Mechaniki Górotworu PAN; ul. Reymonta 27, 30-059 Kraków

Streszczenie

W pracy przedstawiono metodykę doboru praw materiałowych dla podłoża budowlanego opracowaną pod kątem modelowania numerycznego. Zawarta w pracy problematyka związana jest z symulacją numeryczną oddzia- ływania podziemnej eksploatacji górniczej na obiekty budowlane. W zagadnieniach tego typu prawidłowe określenie właściwości podłoża ma szczególnie istotne znaczenie, z uwagi na fakt, że generowane przez procesy eksploatacji górniczej deformacje gruntu stanowią źródło dodatkowych obciążeń budowli.

Dobór i kalibrację modelu materiałowego omówiono na dwóch przykładach – piaskowca oraz gliny piaszczy- stej. Przedstawiono także analizę wpływu wybranych wartości parametrów materiałowych na wyznaczanie stanu naprężenia w gruncie pod ławą fundamentową.

Słowa kluczowe: mechanika materiałów geologicznych, mechanika skał, mechanika gruntów, modelowanie numeryczne

1. Wstęp

Prawidłowe posadowienie ma podstawowe znaczenie dla zapewnienia bezpieczeństwa obiektu budow- lanego (Rybak i in., 2009). W tym kontekście właściwe rozpoznanie podłoża i określenie jego parametrów fi zycznych (głównie wytrzymałościowych) stanowi istotny element procesu projektowania a także wszelkich analiz dotyczących bezpieczeństwa istniejących już obiektów budowlanych. Trafne określenie właściwości podłoża ma bowiem zasadnicze znaczenie dla prawidłowego posadowienia obiektu .

Szczególną grupę zagadnień stanowią problemy, w których podłoże budowli ulega deformacjom, na skutek różnego typu procesów. W tym przypadku podłoże, którego rolą jest przejmowanie obciążeń z kon- strukcji, samo staje się dla budowli źródłem dodatkowych oddziaływań. Z taką właśnie sytuacją mamy do czynienia w przypadku budowli posadowionych na terenach podlegających oddziaływaniu eksploatacji górniczej. Wywołane procesami eksploatacji deformacje górotworu stanowią zagrożenie dla istniejącej na terenach górniczych zabudowy i infrastruktury (Brząkała, 1998; Florkowska i in., 2000; Florkowska, 2001, 2010A).

Analiza oddziaływania eksploatacji górniczej na obiekty budowlane, prowadzona zarówno w kon- tekście ochrony istniejącej zabudowy, jak i w kontekście projektowania nowych obiektów, często opiera się na modelowaniu matematycznym (Florkowska, 2010B). Częścią modelu matematycznego rozważanego zagadnienia jest model materiałowy podłoża. Model ten powinien w możliwie dokładny sposób opisywać zachowanie się gruntów i skał tworzących warstwy podłoża obiektu. Aby spełniony został powyższy warunek konieczne jest prawidłowe rozpoznanie stanu rzeczywistego.

2. Rozpoznanie podłoża

Pierwszym etapem rozpoznania podłoża obiektu budowlanego jest zgromadzenie informacji na temat warunków geologicznych. Dane te dostarczają podstawowych wiadomości na temat spodziewanego rodzaju

96

gruntów, układu warstw, poziomu wód gruntowych i występowania ewentualnych zaburzeń tektonicznych.

Informacje o geologii obszaru lokalizacji rozważanego obiektu mogą także świadczyć o możliwości wystą- pienia ewentualnych problemów geotechnicznych. Jeśli analizowanych obiekt posadowiony jest na terenie górniczym lub terenie zagrożonym innego typu ruchami masowymi gruntów, konieczne jest zgromadzenie możliwie szczegółowych danych na temat prognozowanych deformacji terenu oraz historii ruchów góro- tworu na danym obszarze.

Szczegółowe rozpoznanie podłoża przeprowadzane jest najczęściej poprzez wykonanie odpowiedniej liczby otworów badawczych. Odwierty te mają na celu wyznaczenie profi lu geologicznego i geotechnicznego podłoża oraz pobranie próbek dla wykonania badań laboratoryjnych. Niezbędnym elementem prawidło- wego rozpoznania jest w tym przypadku wiedza ekspercka, która pozwoli, na podstawie ogólnych danych geologicznych, ocenić zakres niezbędnych badań, przyjąć wyjściowe postacie praw materiałowych oraz opracować program niezbędnych badań laboratoryjnych.

Dobrą metodą określania właściwości podłoża są też badania prowadzone in situ. Pomiary deformacji gruntu poddawanego próbnym obciążeniom pozwalają obserwować zachowanie się podłoża, jako całości.

Ze względu na rozważane zagadnienie tego rodzaju rozpoznanie dostarcza cennych informacji, jest jednak stosunkowo rzadko stosowane, głównie z uwagi na dość wysokie koszty.

3. Przykłady kalibracji praw materiałowych przyjmowanych dla podłoża

Rozpoznanie podłoża obiektu budowlanego prowadzi do sformułowania jego modelu materiałowego, stanowiącego element modelu matematycznego całego zagadnienia współpracy fundamentu z podłożem.

Sformułowanie modelu materiałowego rozumiemy w tym przypadku jako przyjęcie postaci równań opi- sujących zachowanie się ośrodka gruntowego lub skalnego w określonych warunkach oraz wyznaczenie wartości parametrów tych równań. Ilustrację tego procesu stanowią zamieszczone poniżej przykłady. Przy- kłady te zaczerpnięte zostały z analiz prowadzonych dla potrzeb określania wpływu eksploatacji górniczej na budynki (Florkowska, 2010B).

3.1. Określenie modelu materiałowego dla piaskowca

Poddany analizie piaskowiec pobrany został z odwiertu badawczego wykonanego w celu rozpoznania podłoża gruntowego obiektu narażonego na oddziaływanie eksploatacji górniczej. Na omawianym terenie strop piaskowca znajdował się już na głębokości 6 m pod powierzchnią gruntu. Pobrane podczas wyko- nywania odwiertów badawczych próbki poddano badaniom laboratoryjnym w zakresie eksperymentów:

jednoosiowego i trójosiowego ściskania.

Na postawie wyników jednoosiowego ściskania wyznaczono podstawowe parametry mechaniczne piaskowca: moduł sprężystości wzdłużnej E, współczynnik Poissona ν oraz wytrzymałość na jednoosiowe ściskanie R_c (Gustkiewicz i Nowakowski, 2004; Thiel, 1980). Wyniki trzech eksperymentów jednoosiowego ściskania przedstawiono na rysunku 1. Widoczne na rysunku wykresy przedstawiają zależność naprężenia (normalnego do powierzchni podstawy próbki w kierunku osi obciążania) od odkształcenia (liniowego w kierunku tworzącej oraz w kierunku promienia podstawy próbki). Widoczny jest znaczny rozrzut wyni- ków, charakterystyczny dla badań prowadzonych na materiałach geologicznych. Dwa podstawowe źródła tego rodzaju rozbieżności to naturalna różnorodność materiału oraz naruszenie struktury materiału w trakcie pobierania próbek.

Uzyskane wyniki pozwoliły na określenie podstawowych parametrów materiałowych w zakresie sprężystego zachowania się materiału, kiedy zachowanie to opisane jest prawem Hooka. Granicę wejścia materiału w stan plastyczny, jego zachowanie plastyczne oraz granicę zniszczenia wyznaczono na podsta- wie eksperymentów ściskania trójosiowego, prowadzonych przy różnych wartościach ciśnienia okólnego.

Na rysunku 2 przedstawiono zależność intensywności dewiatora naprężenia q od odkształcenia liniowego w osi tłoka ε₃.

Przedstawiona na rysunku 3 zależność pomiędzy intensywnością naprężenia q a odkształceniem obję- tościowym ε_vol pozwala na określenie progu dylatancji względnej, progu dylatancji właściwej oraz wzrostu objętości. Kompakcyjne i dylatancyjne zmiany objętości pokazano także na wykresie zależności pomiędzy

97

Rys. 1. Wyniki eksperymentów jednoosiowego ściskania piaskowca

Rys. 2. Wyniki eksperymentów ściskania trójosiowego piaskowca.

Zależność intensywności dewiatora naprężenia q od odkształcenia liniowego w osi tłoka ε3

-10 -8 -6 -4 -2 0 2 4 6 8 10

0 5 10 15 20 25 -

RC= 23.0 MPa E = 2.2 GPa

n -niemo¿liwe do oznaczenia

-1.5 -1 -0.5 0 0.5 1 1.5 2 2.5 3 3.5

0 10 20 30 40 50 60 70 80

RC= 71,5MPa E = 24,5GPa n = 0,12 K= E

3(1 - 2n)= 10,7GPa

-1 -0.5 0 0.5 1 1.5 2 2.5 3 3.5

0 10 20 30 40 50 60 70

RC= 65,5MPa E= 23,7GPa n= 0,12 K= ^E

3(1-2 )v= 10,4GPa

-s3

1 2

3

u =03

odkszta³cenie [mm/m]

wartoœænaprê¿eniawosiobci¹¿ania[MPa]

wartoœænaprê¿eniawosiobci¹¿ania[MPa] wartoœænaprê¿eniawosiobci¹¿ania[MPa]

odkszta³cenie [mm/m]

odkszta³cenie [mm/m]

odkszta³cenie pod³u¿ne odkszta³cenie poprzeczne odkszta³cenie objêtoœciowe

0 -0.002 -0.004 -0.006 -0.008 -0.01 -0.012 -0.014 -0.016 -0.018 -0.02 -0.022 0.0E+0

1.0E+7 2.0E+7 3.0E+7 4.0E+7 5.0E+7 6.0E+7 7.0E+7 8.0E+7 9.0E+7

ciœnienie okólne = 0 ciœnienie okólne = 2.5MPa ciœnienie okólne = 5 MPa ciœnienie okolne = 7.5 MPa ciœnienie okólne = 10 MPa q

e3 granica wytrzyma³oœci

naprê¿enie rezydualne granica liniowoœci granica plastycznoœci

s3

s3

s =s1 2

q Pa[ ]

e3[-]

98

odkształceniem objętościowym ε_vol a odkształceniem osiowym ε₃ (rys. 4). Na rysunku tym widoczny jest obszar wzrostu objętości wywołanej procesami zniszczenia struktury materiału.

Przyjęto, że pozasprężyste zachowanie się omawianego piaskowca opisane zostanie modelem Druc- kera-Pragera. Model ten sformułowany jest w przestrzeni naprężeń, a zmiennymi są niezmienniki stanu naprężenia: naprężenie średnie p oraz intensywność dewiatora naprężenia q. Ścieżki zachowania się materiału w płaszczyźnie niezmienników p-q przedstawiono na rysunku 5. Wyznaczona na podstawie tych ścieżek powierzchnia zniszczenia materiału pokazana została na rysunku 6.

Spośród trzech postaci modelu Druckera-Pragera, jako najlepiej opisującą badany materiał wybrano postać hiperboliczną, w której przekrój powierzchni plastyczności F płaszczyzną p-q opisuje równanie:

2 2

: 0

F l +q - ×p tgb-d Parametrami tego równania są:

• kąt tarcia wewnętrznego β, którego wartość wyznaczono na β = 64°,

• kohezja d, której wartość wyznaczono na d = 6,8 MPa

• l₀ = d

|

|

|

|

Prawo plastycznego płynięcia sformułowano na podstawie eksperymentu ściskania jednoosiowego.

Parametrem plastycznego wzmocnienia/osłabienia jest wówczas parametr d':

2 2 3

0 3

' 3

d = l +s -tgb ×s

Rys. 3. Zależność intensywności naprężenia q od odkształcenia objętościowego εvol

0 -0.001 -0.002 -0.003 -0.004 -0.005 -0.006 -0.007 -0.008

0.0E+0 1.0E+7 2.0E+7 3.0E+7 4.0E+7 5.0E+7 6.0E+7 7.0E+7 8.0E+7 9.0E+7

q Pa][

ciœnienie okólne = 0 ciœnienie okólne = 2.5MPa ciœnienie okólne = 5 MPa ciœnienie okólne = 7.5 MPa ciœnienie okólne = 10 MPa

dylatancja (wzrost objêtoœci)

kompakcja (zmniejszenie objêtoœci) dylatancja wzglêdna

dylatancja w³aœciwa próg dylatancji w³aœciwej granica wytrzyma³oœci

objêtoœæ minimalna

objêtoœæ pocz¹tkowa objêtoœæ pocz¹tkowa

objêtoœæ wiêksza, ni¿ pocz¹tkowa

próg dylatancji wzglêdnej q

evol

evol_min

evol[-]

99

Rys. 4. Zależność odkształcenia objętościowego od odkształcenia liniowego w osi tłoka ε₃ dla różnych poziomów ciśnienia okólnego

Rys. 5. Zależność intensywności tensora naprężenia q od naprężenia średniego p

0 -0.002 -0.004 -0.006 -0.008 -0.01 -0.012 -0.014 -0.016 -0.018 -0.02

-1.0E-2 -9.0E-3 -8.0E-3 -7.0E-3 -6.0E-3 -5.0E-3 -4.0E-3 -3.0E-3 -2.0E-3 -1.0E-3 0.0E+0 1.0E-3

evol[ ]-

ciœnienie okólne = 0 ciœnienie okólne = 2.5MPa ciœnienie okólne = 5 MPa ciœnienie okólne = 7.5 MPa ciœnienie okólne = 10 MPa e3

evol dylatancja (wzrost objêtoœci)

kompakcja (zmniejszenie objêtoœci) objêtoœæ

pocz¹tkowa

objêtoœæ pocz¹tkowa objêtoœæ wiêksza, ni¿ pocz¹tkowa

objêtoœæ minimalna

próg dylatancji w³aœciwej próg dylatancji wzglêdnej

s3

s3

s =s1 2 odkszta³cenie na granicy wytrzyma³oœci

evol_min kompakcja sprê¿ysta

dylatancja pozniszczeniowa

e3[-]

0.0E+0 5.0E+6 1.0E+7 1.5E+7 2.0E+7 2.5E+7 3.0E+7 3.5E+7 4.0E+7

0.0E+0 1.0E+7 2.0E+7 3.0E+7 4.0E+7 5.0E+7 6.0E+7 7.0E+7 8.0E+7 9.0E+7

q [Pa]

ciœnienie okólne = 0 ciœnienie okólne = 2.5MPa ciœnienie okólne = 5 MPa ciœnienie okólne = 7.5 MPa ciœnienie okólne = 10 MPa

p [Pa]

100

Potencjał plastycznego płynięcia L ma na płaszczyźnie p-q przekrój hiperboliczny:

(

)

L= zs ×tgy +q -tgy×p

( ) ( )

2 2

2 2

0 0

: p q 1

L

zs zs tgy

- + =

× gdzie:

ψ – jest kątem dylatancji mierzonym na płaszczyźnie p-q przy najwyższym poziomie ciśnienia okólnego, (kątem nachylenia asymptoty hiperboli do osi p);

σ–

|

z – jest parametrem odpowiadającym zbliżeniem hiperboli do jej asymptoty (jest to mała liczba).

W płaszczyźnie dewiatorowej powierzchnia potencjału płynięcia ma kształt okręgu Misesa.

Przyjęto stowarzyszone prawo plastycznego płynięcia.

3.2. Określenie modelu materiałowego gliny piaszczystej

Glina piaszczysta stanowiła bezpośrednie podłoże budynku wielorodzinnego. Zalegała na głębokości 1,5-3,20 m tworząc dwie warstwy różniące się wilgotnością (mw i w) i stanem (tpl i pl). Podczas wykony- wania odwiertów rozpoznawczych pobrane zostały próbki gruntu, który poddany został następnie badaniom laboratoryjnym. W laboratorium wykonano eksperymenty trójosiowego ściskania dla trzech różnych war- tości ciśnienia okólnego. Uwzględniając wartości naprężeń głównych obliczone dla warunków panujących w momencie zniszczenia wkreślono obwiednię kół Mohra stanowiącą powierzchnię zniszczenia materiału (rys. 7) (Wiłun, 1969).

Na podstawie wyników badań przyjęto, że opis plastycznego zachowania się gruntu stanowić będzie model Coulomba-Mohra. Parametry tego modelu wyznaczono jako:

• kąt tarcia wewnętrznego β = 26°,

• kohezja d = 0,75 kPa.

Przyjęto stowarzyszone prawo plastycznego płynięcia.

Rys. 6. Przekrój p-q powierzchni zniszczenia piaskowca

0.0E+0 1.0E+7 2.0E+7 3.0E+7 4.0E+7

0.0E+0 1.0E+7 2.0E+7 3.0E+7 4.0E+7 5.0E+7 6.0E+7 7.0E+7 8.0E+7 9.0E+7 1.0E+8

Ö

wytrzyma³oœæ na rozci¹ganie

s3

powierzchnia zniszczenia po³udnikowa

p³aszczyzna przekroju

s1

wytrzyma³oœæ na œcinanie

q [Pa]

p [Pa]

wyniki eksperymentów

F : aq -p-p

a=8,3E-9; b=2; p =1,0E+6

b t

t

F : q-p tg -d

=64 ; d=6,8E+6 b

b ^o

F : l + q - p tg -d’

l =4E+6; =64 ; d’=6,8E+6

02 2 b

0 b

o

s2 oœ naprê¿eñ

hydrostatycznych

101

Rys. 7. Wyznaczenie obwiedni kół Mohra dla gliny piaszczystej na podstawie eksperymentów trójosiowego ściskania ELE International

Consolidated Undrained Triaxial Compression Test

with measurement of Pore Pressure

Client PAN Lab Ref

Project Job

Borehole 1 Sample NNS1

SUMMARY

Test Details

Standard PKN-CEN ISO/TS 17892-9:2009

Specimen Details Specimen Reference Effective Minor Principal Stress

(σσσσ³’)

Effective Major Principal Stress (σσσσ¹’)

A 42.3kPa 109.2kPa

B 65.6kPa 170.3kPa

C 100.8kPa 264.8kPa

102

Rys. 8 Wpływ zmiany parametrów materiałowych E i ν na stan naprężenia pod ławą fundamentową.

Eksperymenty numeryczne w płaskim stanie odkształcenia

0 0.1 0.2 0.3 0.4 0.5 0.6 0.7 0.8 0.9 1 1.1 1.2

odleg³oœæ [m] odleg³oœæ [m]

odleg³oœæ [m] odleg³oœæ [m]

odleg³oœæ [m] odleg³oœæ [m]

odleg³oœæ [m] odleg³oœæ [m]

-4.0E+5 -3.6E+5 -3.2E+5 -2.8E+5 -2.4E+5 -2.0E+5

s

E=0,6 GPa E=1,2 GPa E=2,4 GPa E=4,8 GPa E=9,6 GPa E=15,0 GPa E=20,0 GPa E=27,5 GPa

0 0.1 0.2 0.3 0.4 0.5 0.6 0.7 0.8 0.9 1 1.1 1.2 -1.2E+6

-1.1E+6 -1.0E+6 6 -9.0E+5 -8.0E+5 -7.0E+5 -6.0E+5 -5.0E+5

0 0.1 0.2 0.3 0.4 0.5 0.6 0.7 0.8 0.9 1 1.1 1.2 -4.5E+5

-4.0E+5 -3.5E+5 -3.0E+5 -2.5E+5 -2.0E+5 -1.5E+5 -1.0E+5

n=0,10 n=0,15 n=0,20 n=0,25 n=0,30 n=0,33

0 0.1 0.2 0.3 0.4 0.5 0.6 0.7 0.8 0.9 1 1.1 1.2 -1.2E+6

-1.1E+6 -1.0E+6 -9.0E+5 -8.0E+5 -7.0E+5 -6.0E+5 -5.0E+5

n=0,10 n=0,15 n=0,20 n=0,25 n=0,30 n=0,33

0 0.1 0.2 0.3 0.4 0.5 0.6 0.7 0.8 0.9 1 1.1 1.2 -4.8E+5

-4.4E+5 -4.0E+5 -3.6E+5 -3.2E+5 -2.8E+5 -2.4E+5

E=0,6 GPa E=1,2 GPa E=2,4 GPa E=4,8 GPa E=9,6 GPa E=15,0 GPa E=20,0 GPa E=27,5 GPa

0 0.1 0.2 0.3 0.4 0.5 0.6 0.7 0.8 0.9 1 1.1 1.2 -5.5E+5

-5.0E+5 -4.5E+5 -4.0E+5 -3.5E+5 -3.0E+5 -2.5E+5 -2.0E+5 -1.5E+5 -1.0E+5

n=0,10 n=0,15 n=0,20 n=0,25 n=0,30 n=0,33

0 0.1 0.2 0.3 0.4 0.5 0.6 0.7 0.8 0.9 1 1.1 1.2 -8.0E+4

-6.0E+4 -4.0E+4 -2.0E+4 0.0E+0 2.0E+4 4.0E+4 6.0E+4 8.0E+4 1.0E+5

E=0,6 GPa E=1,2 GPa E=2,4 GPa E=4,8 GPa E=9,6 GPa E=15,0 GPa E=20,0 GPa E=27,5 GPa

0 0.1 0.2 0.3 0.4 0.5 0.6 0.7 0.8 0.9 1 1.1 1.2 -2.0E+5

-1.5E+5 -1.0E+5 -5.0E+4 0.0E+0 5.0E+4 1.0E+5 1.5E+5 2.0E+5

n=0,10 n=0,15 n=0,20 n=0,25 n=0,30 n=0,33

[Pa]11 s[Pa]11

s[Pa]22 s[Pa]22

s[Pa]33 s[Pa]33

s[Pa]12 s[Pa]12

1 2 3

4 5 6 7

1 8 2 3 45 6 78

1 2 34 5 6

2 3

4

5

6

12 3 45 6 78

12 34 56 7 8

1 2 3 4 5 6 1

2 3 4 5 6 1 2 3 45 6

1

4 5 6

1

2 3

4

5

6 1

2

3 4

5 6 1

2 3

1 2 3 4

5 6 7 8

1 2 4 5

7 8

3 6

1 2 3 4 5

6 7 8 E=0,6 GPa E=1,2 GPa E=2,4 GPa E=4,8 GPa E=9,6 GPa E=15,0 GPa E=20,0 GPa E=27,5 GPa 12

3 45 6 78

103

4. Wpływ wartość parametrów materiałowych na wyznaczanie stanu naprężeń w gruncie

Omówione powyżej metody formułowania modelu materiałowego gruntów i skał oraz wyznaczania parametrów przyjętych praw materiałowych znajdują zastosowanie w analizie współdziałania budowli z podłożem. Prawidłowe przyjęcie praw konstytutywnych dla podłoża ma istotne znaczenia dla wyznaczania stanu gruntu pod fundamentem budowli.

Dla zilustrowania wpływu wartości parametrów materiałowych na obliczony stan naprężeń panują- cych w podłożu przeprowadzono serię eksperymentów numerycznych. W eksperymentach tych dla tej samej postaci modelu materiałowego zmieniano wartości modułu sprężystości E oraz współczynnika Poissona ν.

W zakresie sprężystym zachowanie gruntu opisane było modelem Hooka natomiast w zakresie plastycznym – modelem Coulomba Mohra, w którym przyjęto kąt tarcia wewnętrznego β = 36°, kohezję d = 1 kPa oraz kąt dylatancji ψ = 30°. Obliczano składowe stanu naprężenia pod ławą fundamentową, której szerokość w poziomie posadowienia wynosiła 1,2 m. Obliczenia wykonywano w płaskim stanie odkształcenia.

Wyniki symulacji przestawia rysunek 8. Analiza wyników prowadzi do wniosków, że zmiana wartości parametrów E i ν powoduje powstanie istotnych różnic w rozkładach i wartościach naprężeń obliczonych dla gruntu pod podstawą fundamentu. Przy przyjętych właściwościach materiałowych szczególnie wrażliwe na zmiany modułu sprężystości okazały się naprężenia normalne w kierunku poziomym (σ₁₁). Stosunkowo małą wrażliwość na zmiany współczynnika Poissona zauważyć można dla naprężeń normalnych działają- cych w kierunku pionowym (σ₂₂).

5. Podsumowanie

Tematykę pracy stanowi zagadnienie doboru i kalibracji praw materiałowych opisujących zachowanie materiałów geologicznych. Zagadnie to przedstawiono w aspekcie zastosowania w modelowaniu matema- tycznym współpracy konstrukcji obiektu budowlanego z podłożem.

W odniesieniu do bezpieczeństwa oraz prawidłowego funkcjonowania obiektu budowlanego zapew- nienie należytych warunków posadowienia ma podstawowe znaczenie. Dlatego też prezentowana w pracy tematyka wydaje się szczególnie istotna w odniesieniu do budowli narażonych na różnego typu deformacje podłoża. Przedstawione metody prowadzenia rozpoznania podłoża budowlanego oraz formułowania mo- delu materiałowego w oparciu o program badań terenowych i laboratoryjnych wydają się być interesującą propozycją mogąca znaleźć zastosowanie nie tylko w analizach naukowych ale również w praktycznych zagadnieniach inżynierskich.

Praca została wykonana w roku 2011 w ramach prac statutowych realizowanych w IMG PAN w Krako- wie, fi nansowanych przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego.

Bibliografia

Brząkała W. (1998): Modelowanie i analiza współdziałania budowli z gruntem : Mechanika podłoża. Współpraca budowli z podłożem gruntowym. I Problemowa Konferencja Geotechniki, Białystok-Wigry, 18-20 czerwca 1998. Referaty Dział Wydaw. Poligraf. Białystok. s. 51-56.

Florkowska L., Walaszczyk J., Nowakowski A. (2000): Deformacje terenu związane z eksploatacją górniczą oraz ich wpływ na fundamenty budynków. Prace Instytutu Mechaniki Górotworu PAN, Tom 2, Nr 3-4, s. 287-198, Kraków.

Florkowska L (2001).: Fundamenty budynków podlegających wpływom eksploatacji górniczej. W: Geotechnika górnicza i budownictwo podziemne na początku XXI wieku. Praca pod red. D. Łydżby i J. Rybaka. Prace Naukowe Instytutu Geotechniki i Hydrotechniki Politechniki Wrocławskiej. Nr 73. Seria: Konferencje. Nr 40. Ofi cyna Wydawnicza Po- litechniki Wrocławskiej, s. 193-190, Wrocław.

Florkowska L. (2010a): Land subsidence due to Mining Operations in Disturbed Rock Mass, on the Example of Ruda Śląska (Poland). Archives of Mining Sciences, Vol. 55, No 3, p. 691-701.

Florkowska L. (2010b): Zastosowanie numerycznej mechaniki nieliniowej w zagadnieniach ochrony budynków na terenach górniczych. Archives of Minig Sciences. Monografi a. Nr 11. Kraków.

Gustkiewicz J., Nowakowski A. (2004): Deformacje i pękanie skał w warunkach laboratoryjnych. Archives of Mining Sciences, Vol. 49 spec. iss.

104

Rybak C., Puła O., Sarniak W.(2009): Fundamentowanie : projektowanie posadowień. Dolnośląskie Wydawnictwo Eduka- cyjne. Wrocław.

Thiel K., (1980): Mechanika skał w inżynierii wodnej. PWN Warszawa.

Wiłun Z. (1969): Mechanika gruntów i gruntoznawstwo drogowe. Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, Warszawa.

Selection and calibration of constitutive laws for building foundations Abstract

The article describes the selection methods of material laws for a building foundation, developed with respect to numerical modelling. The issues presented concern the numerical simulation of the impact of underground mining activity on buildings. In such cases, it is particularly important to properly determine the properties of the founda- tion, due to the fact that soil deformations generated by the processes connected with mining activity cause further strain to building structures. The selection and calibration of the material model was discussed with regard to two examples, i.e. sandstone and sandy clay. Additionally, the paper provides an analysis of the effect of selected values of the material parameters on determining strain in the soil underneath the continuous footing.

Keywords: mechanics of geological materials, rock mechanics, soil mechanics, numerical modelling