Orzecznictwo Sądu Najwyższego w sprawach adwokackich

Orzecznictwo Sądu Najwyższego w

sprawach adwokackich

Palestra 10/10(106), 85-86

1966

O R Z E C Z N I C T W O S Ą D l ) l%l A J V I

Wtf S P R A W A C H A D W O H A C K I C H

W YROK SĄDU N A JW Y ŻSZEG O z d n ia 5 sie rp n ia 1965 r.

(II K R 149/65)

N aru szen ie a r t. 76 § 2 k.p.k. p rz e ­ w idującego, że oskarżony m oże m ieć trze ch obrońców , p o w oduje koniecz­ ność u ch y le n ia zaskarżonego w y ro k u w try b ie a r t. 3S3 p k t 3 k.p.k. i p rz e ­ k a z a n ia sp raw y do ponow nego ro z­ p oznania.

S ą d N ajw yższy w sp ra w ie J a n a S., oskarżonego z a rt. 22 m .k.k. i z a rt. 8 § 1 d o k rętu z d n ia 5 sieTpnia 1949 r. (Dz. U. N r 45, poz. 334), p o ro zp o zn a­ n iu założonej p rzez oskarżonego r e ­ w iz ji od w y ro k u S ą d u W ojew ódzkie­ go w K ra k o w ie z d n ia 4 sty czn ia 1965 r., n a m ocy a r t. 375, 383 .pkt 3, »88 § 1 k.p.k. u c h y l i ł zask arżo n y w y ro k i p r z e k a z a ł s p ra w ę te m u ż Sądow i W ojew ódzkiem u do ponow nego ro zp o ­ znan ia. <...).

W u z a s a d n i e n i u

S ąd N ajw yższy w y ra z ił n astę p u ją c y pog’ą d :

R e w izja oskarżonego, założona przez ad w o k a ta T ad eu sza K., słu szn ie p o d ­ nosi, że S ąd W ojew ódzki dopuścił się Istotnego n a ru sz e n ia zasadniczego p r a ­ w a oskarżonego, m ianow icie p r a w a do obrony, co sam o przez sdę m u si sp o ­ w odow ać uch y len ie w y ro k u , sk o ro n a ­ ru szen ie to z n a tu r y rzeczy m oże m ieć *!pły>v n a je g o tlreść.

Z godnie z a r t. 76 k.p.k. o skarżony m a p ra w o do k o rz y sta n ia z pom ocy n a w e t 3 obrońców . P rz ep is te n , k tó ry re g u lu je z a k re s obrony fo rm a ln e j, je st w y ra ze m p ra w a oskarżonego do o b ro ­

ny, z a g w aran to w a n eg o przez a rt. 53

u st. 2 K o n sty tu c ji P o lsk ie j R zeczypo­ sp o litej L udow ej.

O skarżony J a n S. p rze z u d ziele n ie p ełn o m o cn ictw d a ł w y ra z sw ej w oli k o rz y sta n ia z pom ocy dw óch o b ro ń ­ ców i w pierw szych d n ia ch ro z p ra w y fa k ty c zn ie z ic h pom ocy k o rzy stał. O b ro ń ca oskarżonego ad w o k a t K . zw rócił się w d n iu 31 g ru d n ia 1964 r. d o S ąd u W ojew ódzkiego p ise m n ie o o d w ołanie ro zp raw y w yznaczonej n a dzień 4 sty czn ia 1965 r . w obec n ie ­ m ożności p ro w a d ze n ia przez niego z dn iem 1 sty c zn ia 1965 r. p ra k ty k i p r y w a tn e j, o czym dow ied ział się w d niu 23 g ru d n ia 1964 r. z pism a R ady A dw okackiej. R a d a A dw o k ack a u c h ­ w a łą z d n ia 8 sty czn ia 1965 r . u s ta ­ n o w iła z a stę p cę a d w o k a ta T adeusza K. w osobie a d w o k a ta A d am a N. W późniejszym czasie ad w o k a t T adeusz K . został u p ra w n io n y do dalszego p ro ­ w ad z en ia in d y w id u a ln e j k a n c e la rii a d w o k a ck ie j.

S ąd W ojew ódzki d ow iedział się o niem ożności w y stą p ie n ia ad w o k a ta T a ­ deusza K. n a ro zp raw ie, w y znaczonej n a d zień 4 sty c zn ia 1965 r., p rze d t e r ­ m inem te j ro z p ra w y i pow in ien b y ł - je śli n ie ch c ia ł o dw ołać te rm in u ro z­ p ra w y — zw rócić się n a ro zp raw ie do oskarżonego o w ypow iedzenie się co do ew en tu aln o ści zre zy g n o w an ia z po ­ m ocy obrończej ad w o k a ta T adeusza K. i k o n ty n u o w an ia ro zp raw y bez u d z ia ­ łu tego obrońcy b ąd ź też u sta n o w ie ­ nia w m ie jsc e tego obrońcy innego z jednoczesnym za rząd z en iem w t a ­ k im w y p ad k u p rz e rw y w celu um oż­ liw ien ia o skarżonem u p o ro zu m ien ia się

z now o w y b ra n y m o b ro ń cą i zapozna­ n ia się tegoż z m a te ria ła m i sp ra w y d!a re a liz a c ji obrony w se n sie m a te r ia l­ nym .

86 O rzecznictw o W y ższej K o m isji D y sc yp lin a rn ej _{N r 10 (105)}

skarżonego d o o b ro n y i przeszedł do ■porządku n a d p o d an iem a d w o k a ta K. o p rzeło żen ie te rm in u ro zp raw y , p o d a­ n ia tego w ogóle nie ro z strz y g n ął, z a ­ kończył w nieobecności jednego z u - stan o w io n y ch obrońców , k tó r y z p rz y ­ czyn o b ie k ty w n y ch n ie m ógł się s ta ­ w ić, p o stę p o w an ie dow odow e, za m k n ą ł p rzew ód, w y słu c h a ł głosów s tro n i w y ­ d a ł w yrok.

W re z u lta c ie doszło do obrazy p r z e ­ pisó w p o stę p o w an ia karn eg o , tj. a rt.

76 § 2 k.p.k. R ew izja a d w o k a ta T a ­ deu sza K. tr a fn ie p o d k reśla , że sk o ro

u sta w o d aw ca w a r t. 76 § 2 k.p.k. p rz e ­ w id u je , iż o skarżony m oże m ieć 3 o- brońców , to w ychodzi z założenia, że czynności każdego z nich m ogą m ieć w p ły w n a w y n ik sp raw y . N aru szen ie n o rm p ra w a procesow ego w om ów io­ n y m z a k re sie p o w oduje konieczność u ch y le n ia zaskarżonego w y ro k u w t r y ­ bie a r t. 383 p k t 3 k.p.k. i p rze k aza n ia sp ra w y do ponow nego rozpoznania, oo czyni zb ęd n y m ro zp o zn aw an ie d a l­ szych z a rz u tó w rew izji.

Z tych p rzy czy n S ąd N ajw yższy o rzek ł ja k w se n ten c ji w yroku.

O l ł Z E r z M C r i ł O M r Ż f Z F i

n r S C V ' ' ( . I V / I I I V F J

O R Z E C Z E N I E

i dnia 21 listopada 1964 r. (W KD 134/64)

Adwokat wyznaczony obrońcą z u- rzędu jedynie wskutek pomyłki sądu powinien się porozumieć z ustanowio­ nym już obrońcą z wyboru. W związ­ ku z tym niepodjęcie przez niego żad­ nych kroków w celu ujawnienia tej pomyłki i nieporozumienie’u ę z obroń­ cą z wyboru jest równoznaczne z pod­ jęciem się obrony bez wiedzy i zgody poprzednio ustanowionego obrońcy.

Z u z a s a d n i e n i a :

W ojew ódzka K o m isja D y scy p lin arn a w X onzeczeniem z d n ia 21.XI.1964 r. w sp ra w ie KD 30/62 w y m ie rz y ła ob­ w inionem u adw . A B k a r ę n a g a n y za Ło, że w g ru d n iu 1960 r. czy też w sty c zn iu 1961 r., b ęd ą c w yznaczany o b ro ń cą z u rz ę d u DE, p o d ją ł się jego o b ro n y m im o za w iad o m ien ia przez o- skarżonego, że m a obrońcę z w y b o ru , przez co skłonił oskarżonego d o b ez­

p o d sta w n ej rezygnacji z u słu g adw . FG.

W złożonym od tego orzeczen ia o d ­ w o łan iu o b w in io n y z a rz u c a o b raz ę

p ra w a procesow ego i b łę d n ą ocenę o - koliczności fa k ty c zn y c h p rz y ję ty c h za do d sta w ę zask arżo n eg o o rzeczenia ora* w nosi o u n ie w in n ien ie go od z a rz u c a ­ nego m u p rze w in ien ia . W u z a sa d n ie ­ n iu o d w ołania o b w iniony podnosi, że z oskarżonym DE ro zm a w iał p o raz p ierw szy w d n iu 14 sty a z n ia 1961 r„ p ism o z a ś c o fa jąc e pełnom ocnictw * ad w o k a to w i F G n o si d a tę 13 sty czn ia 1961 r., że obrońcę z u rzę d u w yznacza i zw a ln ia przew o d n iczący w ydziału, ż* w b re w sta n o w isk u W ojew ódzkiej K o­ m isji D y scy p lin arn ej is tn ia ła sprzecz­ n ość in te re só w dw óch o sk a rż an y c h , k tó ry c h b ro n ił a d w o k a t FG , że a d ­ w o k a t FG n ie dopełnił sw ego o bow iąz­ k u p rz e z niezaw iad o m ien ie są d u o o- b ro n ie z w y b o ru , w reszcie że W oje­ w ódzka K o m isja D y scy p lin arn a b łę d ­ n ie o ce n iła zeznania św . H i po m i­ n ę ła dow ód z zeznań św iadków I, J, K i L.