219
Wystêpowanie objawów depresyjnych u m³odych diabetyków
i ich zwi¹zek z efektywnoœci¹ leczenia cukrzycy
Prevalence of depression among young diabetics and its correlation
with quality of diabetes control
Zak³ad Psychopatologii i Psychologii Klinicznej, Instytut Psychologii, Uniwersytet £ódzki. Kierownik: prof. dr hab. n. med. Józef Kocur Correspondence to: Dr Sylwia Szymañska, Instytut Psychologii U£, ul. Smugowa 10/12, 91-433 £ódŸ,
tel.: 0 503 699 952, 042 665 55 81, e-mail: s_szymanska@interia.pl Source of financing: Department own sources
S
Sttrreesszzcczzeen
niiee
Cukrzyca jako choroba przewlek³a i nieuleczalna niesie ryzyko wystêpowania zaburzeñ psychicznych u osób na ni¹ choruj¹cych. Celem niniejszej pracy by³a odpowiedŸ na pytania: 1) czy m³odzi pacjenci choruj¹cy na cukrzycê typu 1 s¹ bardziej depresyjni od zdrowych rówieœników?; 2) czy istnieje zwi¹zek miêdzy nasileniem depresji a efektywnoœci¹ leczenia cukrzycy? Do badania w³¹czono 100-osobow¹ grupê pacjentów (50 dziew-cz¹t i 50 ch³opców) w wieku 16-22,2 roku (œrednia: 17,8; s=1,6) z cukrzyc¹ typu 1 oraz 100 zdrowych ró-wieœników. Objawy depresyjne badano Inwentarzem depresji Becka, za wskaŸnik efektywnoœci leczenia przyjêto stê¿enie hemoglobiny glikozylowanej (HbA1c) okreœlaj¹ce stopieñ kontroli metabolicznej. HbA1c by³a kryterium przyporz¹dkowania ka¿dego pacjenta do jednej z trzech grup efektywnoœci leczenia cukrzy-cy: 1) niewystarczaj¹ca; 2) do akceptacji; 3) dobra. Wyniki badañ dowiod³y, ¿e pacjenci z cukrzyc¹ s¹ istot-nie bardziej depresyjni ni¿ zdrowi rówieœnicy (p<0,05). Analiza ró¿nic w obrêbie p³ci wskaza³a na istotistot-nie wy¿szy poziom depresji u chorych ch³opców w porównaniu z ch³opcami zdrowymi (p<0,05). Miêdzy pa-cjentami o ró¿nym stopniu efektywnoœci leczenia cukrzycy wystêpuj¹ istotne ró¿nice w poziomie depresji. Diabetycy o lepszym wyrównaniu metabolicznym cukrzycy maj¹ istotnie mniej objawów depresyjnych (p<0,01). Takie wyniki odnosz¹ siê do ogó³u badanych oraz grupy chorych dziewcz¹t. Cukrzyca mo¿e sta-nowiæ jeden z czynników ryzyka wystêpowania depresji. Depresja mo¿e wp³ywaæ na niedostateczn¹ kontro-lê cukrzycy. S³abe wyniki leczenia cukrzycy mog¹ przyczyniaæ siê do pojawiania siê objawów depresyjnych u m³odych diabetyków.
S
S³³oowwaa kklluucczzoowwee:: depresja, cukrzyca typu 1, m³odzie¿, hemoglobina glikozylowana (HbA1c), kontrola meta-boliczna
S
Su
um
mm
maarryy
Diabetes mellitus (DM), being a chronic and essentially incurable disease, is associated with a significant risk of mental disorders in persons affected. The aim of this paper was to answer the following questions: 1) do young people afflicted with type 1 DM are more depressive than healthy peers?; 2) is there a correlation between severity of depression and quality of diabetes control? The study encompassed a group of 100 patients (50 boys and 50 girls) aged 16-22.2 years (mean age 17.8 years; SD=1.6 years) with type 1 DM and 100 healthy age-matched peers. Symptoms of depression were assessed using the Beck Depression Inventory; quality of management of diabetes was assessed by measuring the level of glycosylated haemoglobin (HbA1c), a gen-erally accepted indicator of quality of metabolic control. HbA1c level was a criterion used to assign each patient to one of three subgroups, depending on quality of DM control attained in his or her case: 1) poor, 2) acceptable, 3) good. Results obtained indicate, that patients with DM are significantly more depressive than their healthy peers (p<0.05). Analysis of gender-dependent differences revealed a significantly higher level of depression in diabetic boys as compared with healthy boys (p<0.05). Significant differences in the level of depression were noticed among subgroups depending on quality of metabolic control. Diabetics who have their DM better controlled, present significantly less depressive symptoms (p<0.01). These findings relate to the entire study population and to the girls’ group. DM may constitute one of risk factors for
devel-220
IINNTTRROODDUUCCTTIIOONN
O
ne of the most frequent chronic conditions afflict-ing children and adolescents is diabetes mellitus (DM). Type 1 diabetes (insulin-dependent), the most frequent in this age-group, imposes exceptional demands upon these patients. A person with DM, and frequently also his or her whole family, must learn sev-eral things which are indispensable when living with dia-betes. The degree of patient’s education and his/her com-pliance with self-control principles largely determine the course of disease and its short- and long-term compli-cations(1). Therefore, responsibility of DM patients fortreatment outcome is significantly greater than in the case of other chronic and incurable diseases. Several reports indicate an increased risk of develop-ment of develop-mental disorders in patients with DM(2). Some
authors suggest, that probability of development of such disorders increases during adolescence and may reach even 33-42%(3). Mental disorders which are most frequent
in youths afflicted with DM are depressive episodes of varying severity(4). The risk of depression in young
dia-betics is 3-fold greater compared with their somatically healthy peers. Furthermore, depressive episodes may be more severe and may last longer than in adolescents afflicted by depression only(5). Etiological factors of
depression in DM include psychological variables, e.g. stress associated with being burdened by a chronic and incurable condition, necessity of a day after day strug-gle with diabetes, unstable and unpredictable course of the disease. Besides psychological variables, several authors point to biological and social variables, which may significantly contribute to an increased suscepti-bility to depression(6,7). Results of other studies do not
allow to draw conclusions about increased susceptibility of diabetics to mental disorders compared with healthy persons or patients with depression only. Jacobson et al.(8)based on longitudinal studies of adolescent
dia-betics demonstrated that severity of depressive signs in patients with DM does not differ significantly with that seen in somatically healthy peers.
Depressive signs developing in diabetics, may be also considered an important factor compromising the treat-ment of their DM. Results of several studies indicate, that more severe signs of depression are often associat-ed with worse effectiveness of diabetes treatment. This may manifest as poor metabolic control, non-compliance with self-control principles, early development and/or more severe course of diabetes-related complications
W
WPPRROOWWAADDZZEENNIIEE
J
ednym z najczêstszych schorzeñ przewlek³ych w po-pulacji dzieci i m³odzie¿y jest cukrzyca. Wystêpu-j¹ca w tej grupie wiekowej g³ównie cukrzyca typu 1 (insulinozale¿na) jest chorob¹, która stawia przed pa-cjentem szczególne wymagania. Osoba chora na cukrzy-cê, a czêsto tak¿e jej rodzina musz¹ nauczyæ siê szeregu czynnoœci niezbêdnych w leczeniu cukrzycy. Od stop-nia wyedukowastop-nia pacjenta i przestrzegastop-nia przez niego zasad samokontroli w du¿ym stopniu zale¿y przebieg choroby i jej bezpoœrednie oraz odleg³e powik³ania(1).Tym samym w cukrzycy odpowiedzialnoœæ osoby chorej za przebieg leczenia jest zdecydowanie wiêksza w po-równaniu z wieloma innymi schorzeniami o przewle-k³ym i nieuleczalnym charakterze.
Szereg doniesieñ z badañ wskazuje na zwiêkszone ryzy-ko wystêpowania zaburzeñ psychicznych u pacjentów chorych na cukrzycê(2). Wed³ug niektórych z nich
praw-dopodobieñstwo tych zaburzeñ wzrasta w okresie do-rastania i mo¿e siêgaæ 33-42%(3). Wœród zaburzeñ, które
najczêœciej odnotowuje siê w grupie m³odzie¿y choru-j¹cej na cukrzycê, s¹ epizody depresyjne o ró¿nej sile(4).
Ryzyko wyst¹pienia depresji u m³odych diabetyków jest trzykrotnie wy¿sze ni¿ u rówieœników zdrowych soma-tycznie. Dodatkowo przebieg epizodów depresyjnych mo¿e byæ ciê¿szy i bardziej przewlek³y ni¿ to ma miej-sce wœród m³odzie¿y cierpi¹cej wy³¹cznie na depresjê(5).
Wœród czynników etiologicznych depresji w cukrzycy wymienia siê zmienne psychologiczne, takie jak stres chorowania na nieuleczalne i przewlek³e schorzenie, ko-niecznoœæ codziennego zmagania siê z cukrzyc¹, labil-noœæ przebiegu choroby. Obok czynników psychologicz-nych wa¿n¹ rolê w zwiêkszonej podatnoœci na depresjê mog¹, zdaniem wielu autorów, odgrywaæ zmienne bio-logiczne i spo³eczne(6,7). Wyniki innych badañ nie
pozwa-laj¹ na formu³owanie wniosków o wiêkszej podatnoœci diabetyków na zaburzenia psychiczne w porównaniu z osobami zdrowymi czy pacjentami depresyjnymi. Ja-cobson i wsp. na podstawie longitudinalnych badañ diabetyków w okresie dorastania wykazali, ¿e nasilenie objawów depresyjnych u pacjentów z cukrzyc¹ nie ró¿-ni siê znacz¹co od poziomu depresji w grupie zdro-wych somatycznie rówieœników(8).
Objawy depresyjne, które mog¹ wystêpowaæ u diabety-ków, rozpatrywane s¹ jako czynnik zak³ócaj¹cy przebieg leczenia cukrzycy. Wiele doniesieñ z badañ wskazuje, ¿e wy¿szemu poziomowi objawów depresyjnych towarzyszy gorsza skutecznoœæ leczenia cukrzycy. Przejawia siê ona
opment of depression. Depression may result in inadequate metabolic control. Ineffective management of DM may contribute to the development of depressive symptoms in young diabetics.
K
221
niedostateczn¹ kontrol¹ metaboliczn¹ choroby,zaniedba-niami w przestrzeganiu zasad samokontroli, wczesnym pojawieniem siê lub pog³êbieniem powik³añ cukrzycy czy ogólnym s³abszym przystosowaniem z towarzysz¹-cymi mu negatywnymi postawami wobec choroby(9-11).
C
CEELL PPRRAACCYY
Celem pracy by³a odpowiedŸ na pytania:
1. Czy m³odzi pacjenci choruj¹cy na cukrzycê s¹ bar-dziej depresyjni od swych zdrowych somatycznie rówieœników?
2. Czy istnieje zwi¹zek miêdzy nasileniem depresji a efektami leczenia cukrzycy?
M
MAATTEERRIIAA££ II MMEETTOODDYYKKAA
B
BAADDAANNEE GGRRUUPPYY
W celu odpowiedzi na powy¿sze pytania przeprowadzo-no badania w dwóch grupach osób. Pierwsz¹ staprzeprowadzo-nowili pacjenci Poradni Diabetologicznej Szpitala Klinicznego nr 4 Akademii Medycznej w £odzi. Zbadano ogó³em 100 osób z cukrzyc¹ typu 1, w tym 50 dziewcz¹t i 50 ch³opców w wieku 16-22,2 roku (œrednia: 17,8; s=1,6). Warunki zakwalifikowania do badañ by³y nastêpuj¹ce: a) cukrzyca typu 1 trwaj¹ca przynajmniej rok (za datê
zachorowania przyjêto dzieñ, w którym pacjent otrzy-ma³ pierwsz¹ dawkê insuliny);
b) aktualny stan zdrowia niewymagaj¹cy hospitalizacji; c) minimalny wiek ¿ycia 16 lat;
d) leczenie za pomoc¹ preparatów insuliny w sposób intensywny (jedna dawka insuliny o przed³u¿onym dzia³aniu i kilka krótko dzia³aj¹cych);
e) brak innych schorzeñ niepowi¹zanych bezpoœrednio z cukrzyc¹ (tabela 1).
Grupê kontroln¹ stanowi³o 100 zdrowych rówieœników, uczniów i studentów z regionu £odzi (50 ch³opców i 50 dziewcz¹t) w wieku 16-21,5 roku (œrednia: 18,1; s=1,3).
and a generally worse adaptation to DM, resulting in a negative attitude towards the disease(9-11).
A
AIIMM OOFF PPAAPPEERR
The aim of this paper was to answer the following questions: 1. Do young patients with type 1 DM are more
depres-sive than their somatically healthy peers?
2. Is there a correlation between severity of depression and quality of diabetes control?
M
MAATTEERRIIAALL AANNDD MMEETTHHOODD
S
STTUUDDYY PPOOPPUULLAATTIIOONN
In order to answer the above mentioned questions, two groups of young people were included in the study. The first group were patients of the Diabetological Outpa-tient Unit of the 4thClinical Hospital of the Medical
Academy in £ódŸ. Overall, recruited were 100 patients with type 1 DM, i.e. 50 boys and 50 girls aged 16-22.2 years (mean=17.8 years; SD=1.6 years).
The following inclusion criteria were adopted:
a) confirmed type 1 DM of at least 1 year duration (date of first insulin injection was adopted as start of the disease);
b) current state of health not requiring hospitalization; c) minimum age 16 years;
d) intensive insulin-based treatment (daily regimen con-sisting of one long-acting and several short-acting insulin doses);
e) lack of other, DM-independent, coexisting diseases (table 1).
Control group was composed of 100 healthy age-matched peers (high-school and university students from the £ódŸ area, including 50 boys and 50 girls), aged 16-21.5 years (mean=18.1 years; SD = 1.3 years). Main inclusion criteria for the control group were age (at least 16 years) and lack of chronic diseases.
Tabela 1. Charakterystyka medyczna pacjentów z cukrzyc¹ Table 1. Medical characteristics of patients with diabetes
Wiek zachorowania D³ugoœæ choroby HbA1c Badane grupy Age at diagnosis Duration of disease
Study population M s M s M s Ogó³em (n=100) 10,8 3,8 7,0 4,2 8,7 1,8 Total (n=100) Ch³opcy (n=50) 11,1 4,2 6,6 4,5 8,3 1,7 Boys (n=50) Dziewczêta (n=50) 10,5 3,4 7,3 3,9 9,0 1,8 Girls (n=50)
n – liczebnoœæ; M – œrednia arytmetyczna; s – odchylenie standardowe od œredniej; HbA1c – wartoœæ stê¿enia hemoglobiny glikozylowanej (wskaŸnik wyrównania metabolicznego cukrzycy)
222
G³ównymi kryteriami zakwalifikowania osób do grupy kontrolnej by³y wiek ¿ycia (min. 16 lat) oraz brak scho-rzeñ o przewlek³ym charakterze.
M
MEETTOODDYY
W celu oszacowania obecnoœci i nasilenia objawów depresyjnych pos³u¿ono siê polsk¹ wersj¹ Inwenta-rza depresji Becka opracowan¹ przez T. Parnowskiego i W. Jernalczyka(12).
Jako miarê efektywnoœci leczenia cukrzycy typu 1 przy-jêto wartoœæ stê¿enia hemoglobiny glikozylowanej A1c (HbA1c). HbA1c stanowi biochemiczny wskaŸnik wy-równania metabolicznego choroby(13). Dla ka¿dego
pa-cjenta HbA1c oznaczona zosta³a przy u¿yciu metody wykorzystuj¹cej chromatografiê mikrokolumnow¹. Na-stêpnie uzyskany wynik przyporz¹dkowano do jednej z trzech grup wyrównania metabolicznego: II – powy-¿ej 8,5: z³e; IIII – 7-8,5: do akceptacji; IIIIII – ponipowy-¿ej 7: do-bre. Wartoœæ HbA1c stanowi³a kryterium przydzielenia ka¿dego pacjenta do jednej z trzech grup efektywnoœci leczenia cukrzycy: II – niewystarczaj¹ca; IIII – do akcep-tacji; IIIIII – dobra (tabela 2).
M
MEETTHHOODDOOLLOOGGYY
In order to assess the prevalence and severity of depressive symptoms, a Polish version of the Beck Depression Inven-tory, developed by T. Parnowski and W. Jernalczyk(12).
Level of glycosylated haemoglobin (HbA1c) was adopt-ed as indicator of effectiveness of diabetes control. HbA1c is a biochemical marker of quality of metabolic control of the disease(13). Each patient had his or her HbA1c
level determined using microcolumnar chromatography technique. Next, the obtained result was assigned to one of three groups metabolic control: II – over 8.5 (poor); IIII – 7-8.5 (acceptable); IIIIII – under 7 (good).
Based on the result obtained, the patients were assigned to one of three groups, depending on quality of metabol-ic control: group II – over 8.5 (poor diabetes control), group IIII – 7-8.5 (acceptable), group IIIIII – under 7 (good diabetes control) (table 2).
S
STTAATTIISSTTIICCAALL AANNAALLYYSSIISS
Comparison of mean values of the depression-related parameters in diabetics and healthy controls was
per-Tabela 2. Charakterystyka demograficzna grup o ró¿nym stopniu wyrównania metabolicznego (HbA1c) Table 2. Demographic characteristics of groups of patients featuring various levels of metabolic control (HbA1c)
Zmienne demograficzne Demographic variables Grupa
Group n Wiek ¿ycia Wiek zachorowania D³ugoœæ choroby Age Age at diagnosis Duration of disease
M s M s M s I Ogó³em 38 18,04 1,58 10,83 4,41 7,19 4,62 Total Ch³opcy 15 18,05 1,45 10,57 4,45 7,48 4,92 Boys Dziewczêta 23 18,03 1,72 11,12 3,56 6,90 4,32 Girls II Ogó³em 40 17,75 1,60 10,26 4,03 7,50 4,16 Total Ch³opcy 20 17,68 1,59 10,95 4,07 6,73 4,79 Boys Dziewczêta 20 17,86 1,62 9,58 3,09 8,28 3,54 Girls III Ogó³em 22 17,45 1,40 12,64 3,82 5,81 3,66 Total Ch³opcy 15 17,60 1,73 12,03 4,32 5,57 3,68 Boys Dziewczêta 7 17,30 1,08 11,25 3,35 6,05 3,65 Girls
I – wyrównanie metaboliczne niewystarczaj¹ce; II – wyrównanie metaboliczne do akceptacji; III – wyrównanie metaboliczne dobre I – inadequate metabolic control; II – acceptable metabolic control; III – good metabolic control
223
A
ANNAALLIIZZAA SSTTAATTYYSSTTYYCCZZNNAA
Przy porównywaniu œrednich wyników grupowych zmien-nej depresja diabetyków i osób zdrowych pos³u¿ono siê testem nieparametrycznym U Manna-Whitneya. Odpo-wiedzi na pytanie o istotnoœæ ró¿nic w nasileniu depre-sji u pacjentów o ró¿nej efektywnoœci leczenia cukrzycy dostarczy³a analiza wariancji oraz test wielokrotnego rozstêpu Duncana.
W WYYNNIIKKII
Porównanie œrednich wyników grupowych wykaza³o, ¿e u pacjentów z cukrzyc¹ wystêpowa³o istotnie wy¿sze na-silenie objawów depresyjnych w porównaniu ze zdro-wymi rówieœnikami (p<0,05). Œredni wynik w grupie osób chorych nie wskazywa³ jednak na wystêpowanie de-presji. Analiza wyników w obrêbie p³ci dowiod³a, ¿e ch³op-cy z cukrzyc¹ uzyskali istotnie wy¿sze wyniki w nasileniu objawów depresyjnych ni¿ ch³opcy zdrowi (p<0,05). W grupie dziewcz¹t nie odnotowano statystycznie istot-nych ró¿nic miêdzy chorymi a zdrowymi w stopniu na-silenia objawów depresyjnych (tabela 3). Porównanie œrednich wyników uzyskanych przez chorych ch³opców i chore dziewczêta wykaza³o istnienie statystycznie istot-nej ró¿nicy miêdzy p³ciami w nasileniu objawów depresyj-nych (z=-1,98; p<0,05). Dziewczêta mia³y znacz¹co wiê-cej objawów depresyjnych w porównaniu z ch³opcami. W celu odpowiedzi na pytanie o zwi¹zki miêdzy pozio-mem depresji a efektywnoœci¹ leczenia cukrzycy po-równano wyniki inwentarza trzech grup pacjentów uzy-skuj¹cych ró¿ny stopieñ wyrównania metabolicznego choroby. Analiza wariancji wykaza³a, ¿e miêdzy pacjen-tami o ró¿nym stopniu efektywnoœci leczenia cukrzycy wystêpuj¹ istotne statystycznie ró¿nice w nasileniu ob-jawów depresyjnych (tabela 4). Chorzy o lepszej efek-tywnoœci leczenia cukrzycy przejawiali istotnie mniej objawów depresyjnych (p<0,01). Najwiêksze nasilenie
formed using the non-parametric Mann-Whitney U-test. Significance of differences in severity of depression depending on quality of diabetes control was explored using variance analysis and the Duncan multiple-regres-sion test.
R
REESSUULLTTSS
Comparison of mean values of particular parameters in both groups revealed, that patients with DM present significantly more severe signs of depression than healthy peers (p<0.05). However, the mean result obtained in the group of diabetics does not allow the diagnosis of depression. Analysis of gender-related differences revealed, that diabetic boys present significantly more severe signs of depression than healthy boys (p<0.05). Among girls, no significant differences were noticed concerning sever-ity of depressive signs between diabetic girls and their healthy peers (table 3). Comparison of mean values of results obtained by diabetic boys and girls revealed significant gender-dependent differences in severity of depressive signs (z=-1.98; p<0.05). Girls presented sig-nificantly more depressive signs as compared with boys. In order to answer the question concerning correlation of severity of depression and effectiveness of diabetes control, we compared scores of depression inventory obtained in the three groups of patients differing in qual-ity of metabolic compensation. Analysis of variance revealed significant differences in severity of depression depending on effectiveness of diabetes treatment (table 4). Patients who effectively control their diabetes, present also significantly less depressive signs (p<0.01). Most severe depressive signs were noticed in the group of patients with inadequate metabolic control of DM, where mean cumulative group result indicates the existence of mild depression. In the groups II and III (acceptable and good metabolic control), mean cumulative group results do not allow formal diagnosis of depression (I-II p<0.05;
Tabela 3. Istotnoœæ ró¿nic w poziomie depresji miêdzy grupami osób chorych i zdrowych
Table 3. Significance of differences in severity of depressive symptoms between diabetics and healthy peers
Badane grupy Groups studied
Wartoœci statystyk Ogó³em Ch³opcy Dziewczêta
Statistical values Total Boys Girls
Chorzy Zdrowi Chorzy Zdrowi Chore Zdrowe
Diabetics Healthy peers Diabetics Healthy peers Diabetics Healthy peers
n=100 n=100 n=50 n=50 n=50 n=50
M 9,34 6,10 7,78 4,75 10,90 7,47
s 8,48 5,37 7,83 5,64 8,90 4,76
z 2,65* 2,62* 1,53
z – istotnoœæ ró¿nic miêdzy œrednimi w teœcie U Manna-Whitneya z – significant differences between mean values in the Mann-Whitney U-test * p<0,05
224
depresji odnotowano w grupie pacjentów o niewystar-czaj¹cej kontroli metabolicznej cukrzycy, gdzie œredni wynik grupowy wskazywa³ na depresjê ³agodn¹. W gru-pach II i III (wyrównanie metaboliczne do akceptacji i dobre) œrednie wyniki grupowe nie wskazywa³y na nasi-lenie objawów pozwalaj¹cych rozpoznaæ depresjê (I-II p<0,05; I-III p<0,05). Analogiczne wyniki uzyskano w grupie chorych dziewcz¹t. Ni¿szym wynikom HbA1c (lepsze wyrównanie metaboliczne) towarzyszy³o istotnie mniejsze nasilenie objawów depresyjnych (p<0,01). De-presja ³agodna dotyczy³a dziewcz¹t o niewystarczaj¹cym wyrównaniu metabolicznym cukrzycy (I-II p<0,05; I-III p<0,05). Ch³opcy o ró¿nym stopniu wyrównania cu-krzycy nie ró¿nili siê w sposób istotny w poziomie prze-¿ywanej depresji. Œrednie wartoœci depresji w poszcze-gólnych grupach mieœci³y siê w przedziale wyników wskazuj¹cych na brak nasilenia objawów wystarczaj¹-cych do rozpoznania depresji.
O
OMMÓÓWWIIEENNIIEE WWYYNNIIKKÓÓWW
M³odzi diabetycy stanowi¹ grupê ryzyka zaburzeñ psy-chicznych. Rezultaty przeprowadzonych badañ dowo-dz¹, ¿e chorzy na cukrzycê przejawiaj¹ istotnie wiêksze nasilenie objawów depresyjnych w porównaniu ze zdro-wymi rówieœnikami. Analiza wyników badañ w obrêbie p³ci wykaza³a, ¿e ró¿nice w poziomie depresji miêdzy chorymi a zdrowymi dotycz¹ jedynie ch³opców. W przy-padku dziewcz¹t nasilenie depresji jest porównywalne w obu grupach. Jednoczeœnie dziewczêta z cukrzyc¹ s¹ bardziej depresyjne od chorych na cukrzycê ch³opców. Rozpatruj¹c zwiêkszon¹ podatnoœæ m³odych diabetyków na depresjê, autorka bra³a pod uwagê dwie grupy czyn-ników – psychospo³eczne i biologiczne. Z jednej strony Ÿród³em obni¿enia nastroju z towarzysz¹cym mu sze-regiem innych objawów depresji mo¿e byæ œwiadomoœæ nieuleczalnoœci choroby, koniecznoœæ d³ugotrwa³ego
le-I-III p<0.05). Similar results were obtained in the group of diabetic girls. Lower levels of HbA1c (more effec-tive diabetes treatment) are associated with significantly milder depressive signs (p<0.01). Mild depression occurs in girls with poor metabolic compensation of their DM (I-II; p<0.05; I-III p<0.05). Boys differing in quality of diabetes control do not differ significantly in the level of depression experienced. Mean values of depression-relat-ed parameters in particular groups are within ranges not allowing formal diagnosis of depression.
D
DIISSCCUUSSSSIIOONN
Young diabetics are a population particularly at risk of developing mental disorders. Result of studies indicate, that people afflicted with DM present significantly greater severity of depressive signs as compared with healthy peers. Analysis of gender-related results revealed, that dif-ferences in the level of depression between the ill and the healthy concern boys only. In the girls’ group, severity of depression is similar in both groups. At the same time, diabetic girls are more depressive than diabetic boys. Increased susceptibility of young diabetics to depression should be analyzed in correlation with two groups of factors: psychosocial and biological. Firstly, depressed mood and associated therewith several other depres-sive signs may be caused by awareness of incurability of the disease, necessity of life-long treatment and repeat-ed hospitalizations, risk of health- and life-threatening complications, as well as serious limitations in the real-ization of life plans. This group of factors compromise the functioning of patients afflicted with several chron-ic conditions. On the other hand, specifchron-ic features of DM treatment impose strict discipline on the young patient, e.g. compliance with dietary regimen, repeated measurements of glycaemia, insulin injections, i.e. self-control of the disease.
Tabela 4. Istotnoœæ ró¿nic w poziomie depresji w grupach pacjentów wyró¿nionych ze wzglêdu na stopieñ wyrównania metabo-licznego (HbA1c)
Table 4. Significance of differences in severity of depressive symptoms between groups of patients defined according to quality of metabolic compensation (HbA1c)
Badane grupy Groups studied
Statystyki Ogó³em Ch³opcy Dziewczêta
Statistics Total Boys Girls
Grupa I Grupa II Grupa III Grupa I Grupa II Grupa III Grupa I Grupa II Grupa III Group I Group II Group III Group I Group II Group III Group I Group II Group III
n=38 n=40 n=22 n=15 n=20 n=15 n=23 n=20 n=7
M 12,97 7,45 6,62 9,67 7,35 6,47 15,13 7,55 6,57
s 6,45 8,01 3,70 4,92 8,68 4,06 8,99 7,29 3,34
F 6,32** 0,68 5,79**
225
czenia i hospitalizacji, ryzyko powik³añ groŸnych dlazdrowia czy ¿ycia pacjenta lub ograniczenia w realiza-cji celów ¿yciowych. Jest to grupa czynników, które wp³ywaj¹ na funkcjonowanie chorych cierpi¹cych na wiele schorzeñ o przewlek³ym charakterze. Z drugiej strony specyfika cukrzycy wymaga od m³odego pacjen-ta du¿ej dyscypliny, miêdzy innymi przestrzegania die-ty, wielokrotnych pomiarów stê¿enia glukozy, iniekcji insuliny, czyli samokontroli choroby. Przy labilnoœci przebiegu cukrzycy, co jest charakterystyczne szczegól-nie w okresie dorastania(13), chory mo¿e mieæ poczucie
braku kontroli nad chorob¹ mimo stosowania siê do zaleceñ lekarskich. Badacze, którzy akcentuj¹ biologicz-n¹ etiologiê depresji, wskazuj¹ na endokrynologiczne pod³o¿e obu schorzeñ(14,15).
Depresja mo¿e byæ rozpatrywana jako czynnik zak³ó-caj¹cy przebieg leczenia cukrzycy. W prezentowanych badaniach pacjenci o s³abszej efektywnoœci leczenia cu-krzycy przejawiali wiêksze nasilenie objawów depresyj-nych. Zale¿noœæ ta dotyczy³a ogó³u pacjentów oraz cho-rych dziewcz¹t. Mo¿na te¿ postrzegaæ depresjê w leczeniu cukrzycy jako przyczynê i skutek s³abej kontroli meta-bolicznej ustroju. Objawy depresji mog¹ wp³ywaæ na pacjenta demobilizuj¹co, powoduj¹c zaniechanie samo-kontroli choroby. Z drugiej strony labilnoœæ przebiegu cukrzycy mo¿e przyczyniaæ siê do powstawania depresji. U chorych, którzy mimo wysi³ków prawid³owego pro-wadzenia cukrzycy nie uzyskuj¹ zadowalaj¹cych wyni-ków leczenia, po pewnym czasie zasoby odpornoœci na stres mog¹ ulec wyczerpaniu, czego konsekwencj¹ staje siê depresja.
W
WNNIIOOSSKKII
1. M³odzi diabetycy s¹ w grupie ryzyka zachorowania na depresjê. Przeprowadzone badania wykaza³y, ¿e u pacjentów z cukrzyc¹ nasilenie depresji jest istotnie wy¿sze ni¿ w grupie zdrowych rówieœników. Ró¿nice te dotycz¹ ogó³u pacjentów oraz chorych ch³opców. 2. Dziewczêta chore na cukrzycê s¹ istotnie bardziej
depresyjne od chorych na cukrzycê ch³opców. 3. Depresja jest czynnikiem negatywnie powi¹zanym
z efektywnym leczeniem cukrzycy. Pacjenci o niewy-starczaj¹cej kontroli metabolicznej ustroju przejawia-j¹ istotnie wy¿sze nasilenie objawów depresyjnych w porównaniu z pacjentami o kontroli dobrej i do akceptacji. Ró¿nice te odnosz¹ siê do ogó³u pacjen-tów oraz chorych na cukrzycê dziewcz¹t.
4. W pracy z pacjentami chorymi na cukrzycê koniecz-ne jest uwzglêdnienie zwiêkszokoniecz-nego ryzyka zaburzeñ psychicznych.
In view of very unstable course of DM, which is partic-ularly frequent in the adolescent age group(13), the patient
may experience the feeling of lack of control over his/her disease, in spite of strict adherence to doctor’s recom-mendations. Investigators who emphasize biological aetiology of depression point to endocrine background of these both conditions(14,15).
Depression may be viewed as a factor seriously com-promising the treatment of DM. In this study, patients with poor diabetes control presented greater severity of depressive signs. This correlation was seen in the entire patient population and in the diabetic girls’ group. Depression developing in the course of DM may be viewed as both cause and effect of poor metabolic con-trol. Depressive signs may exert a demotivating effect on the patient, resulting in neglect of self-control of his/her DM. On the other hand, unstable course of DM may con-tribute to the development of depressive signs. Patients who do not obtain satisfactory treatment outcomes in spite of sincere efforts at adequate treatment of their DM, after some time may exhaust their resources of resilience to stress and, as a result, may become depressive.
C
COONNCCLLUUSSIIOONNSS
1. Young diabetics are at risk of developing depression. This study suggests, that patients with DM have a significantly more severe depressive signs than age-matched healthy peers. This applies to the entire study population and diabetic boys.
2. Diabetic girls are significantly more depressive than diabetic boys.
3. There is a strong negative correlation between sever-ity of depressive symptoms and effectiveness of dia-betes control. Patients with poor metabolic com-pensation present significantly greater severity of depressive signs compared with patients with accept-able or good metabolic control. This applies to the entire study population and to diabetic girls. 4. Effective management of patients with diabetes should
take into account an increased risk of development of mental disorders in this patient population.
PIŒMIENNICTWO: BIBLIOGRAPHY: 1
1.. Smoczkiewicz R.: Psychologiczne aspekty cukrzycy dzieci i m³odzie¿y. W: Otto-Buczkowska E. (red.): Cukrzyca wie-ku rozwojowego. Wydawnictwo Medyczne Urban & Part-ner, Wroc³aw 1999: 237-244.
2
2.. Guthrie D., Bartocas C., Jarosz-Chobot P., Konstantino-va M.: Psychosocial issues for children and adolescents with diabetes: overview and recommendations. Diabetes Spectrum 2003; 16: 7-12.
3
3.. Northam E.A., Matthews L.K., Anderson P.J. i wsp.: Psy-chiatric morbidity and health outcome in type 1 diabetes
226
– perspectives from a prospective longitudinal study. Dia-bet. Med. 2004; 22: 152-157.
4
4.. Kanner S., Hamnrin V., Grey M.: Depression in adoles-cents with diabetes. J. Child Adolesc. Psychiatr. Nurs. 2003; 16: 15-24.
5
5.. Blanz B.J., Rensch-Riemann B.S., Fritz-Sigmund D.I., Schmidt M.H.: IDDM is a risk factor for adolescents psy-chiatric disorders. Diabetes Care 1993; 16: 1570-1587. 6
6.. Gavard J.A., Lustman P.J., Clouse R.E.: Prevalence of depression in adults with diabetes: an epidemiological evaluation. Diabetes Care 1993; 16: 1167-1178. 7
7.. Kovacs M., Obrosky D., Goldston D., Drash A.: Major depressive disorder in youths with IDDM. Diabetes Care 1997; 20: 45-50.
8
8.. Jacobson A.M., Hauser S.T., Willett J.B. i wsp.: Psycholog-ical adjustment to IDDM: 10-year follow-up of an onset cohort of child and adolescents patients. Diabetes Care 1997; 20: 811-818.
9
9.. Passos V.Q., Oliveira M.G., Santos R.F. i wsp.: Prevalence of symptoms of depression in adult diabetic patients and its relation with glycaemic control. Diabetes 1998; supl. 1: 439.
1
100.. Stewart S.M., Rao U., Emsline G.J. i wsp.: Depressive symptoms predict hospitalization for adolescents with type 1 diabetes mellitus. Paediatrics 2005; 115: 1315-1319. 1
111.. Stewart S.M., Rao U., White P.: Depression and diabetes in children. Curr. Opin. Paediatr. 2005; 17: 626-631. 1
122.. Parnowski T., Jernalczyk W.: Inwentarz depresji Becka w ocenie osób zdrowych i chorych na choroby afektywne. Psychiatr. Pol. 1977; 11: 417-421.
1
133.. Symonides-£awecka A.: Cukrzyca u dzieci. Wyd. 2, Wy-dawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2000.
1
144.. Gonder-Frederick L., Cox D., Clarke W.: The relationship between psychological depression and frequency of severe hypoglycaemia (SH) in IDDM patients. Diabetes 1997; 46 (supl. 1): A268.
1
155.. Kovacs M., Goldston D., Obrosky D., Bonar L.: Psychi-atric disorder in youths with IDDM: rates and risk fac-tors. Diabetes Care 1997; 20: 36-44.
S
Szzaan
no
ow
wn
nii A
Au
utto
orrzzyy!!
Uprzejmie przypominamy, ¿e zgodnie z rozporz¹dzeniem Ministra Zdrowia z dn. 2 paŸdziernika 2004 roku w sprawie sposobów dope³nienia obowi¹zku doskonalenia zawodowego lekarzy i lekarzy dentystów publikacja artyku³u w czasopiœmie „PSYCHIATRIA I PSYCHOLOGIA KLINICZNA” – indeksowanym w Index Copernicus
– umo¿liwia doliczenie 20 punktów edukacyjnych za ka¿dy artyku³ do ewidencji doskonalenia zawodowego.
![The aim of this paper is to supply a still better result for the problem considered in [2]]()