• Nie Znaleziono Wyników

Co jest, a co nie jest pracą metodą projektu edukacyjnego?

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2022

Share "Co jest, a co nie jest pracą metodą projektu edukacyjnego?"

Copied!
5
0
0

Pełen tekst

(1)

Co jest, a co nie jest pracą metodą projektu edukacyjnego?

Iw ona M aciejowska, Ewa O drow ąż

Na tem at pracy m etodą projektów istnieje na polskim rynku wydawniczym szereg publikacji [1-10], w tym dwie rekom endow ane przez MEN. W sumie dają one szeroki obraz tego jak pow inna wyglądać praca m etodą projektów.

Projekt, jako m etoda nauczania i uczenia się, nie jest niczym nowym, w szkol­

nictwie pozazawodowym stosowany jest już od ponad 100 lat, a w kształceniu specjalistów jeszcze dłużej. Jednak doświadczenie ostatnich lat stosowania m e­

tody projektów w gim nazjach wskazuje na bardzo różną, czasem m ocno roz­

bieżną interpretację jej zasad. Stąd pow stał zamysł opisania w kilku zdaniach, jakie działania m ożna zaliczyć do pracy m etodą projektów, a jakich raczej nie.

Zgodnie z dokum entem MEN [11]:

„§ 21a.l. Uczniowie gim nazjum biorą udział w realizacji projektu edukacyjne­

go-

2. Projekt edukacyjny jest zespołowym, planowym działaniem uczniów, m ającym n a celu rozwiązanie konkretnego problem u, z zastosowa­

niem różnorodnych m etod.

3. Zakres tem atyczny projektu edukacyjnego może dotyczyć wybranych treści nauczania określonych w podstawie programowej kształcenia ogólnego dla gim nazjów lub wykraczać poza te treści.

4. Projekt edukacyjny jest realizowany przez zespół uczniów pod opieką nauczyciela i obejm uje następujące działania:

1) wybranie tem atu projektu edukacyjnego;

2) określenie celów projektu edukacyjnego i zaplanowanie etapów jego realizacji;

3) wykonanie zaplanowanych działań;

4) publiczne przedstaw ienie rezultatów projektu edukacyjnego.”

Taki zapis oznacza, że:

- tem at projektu może brzm ieć „Chemia w życiu codziennym ”, ale w te­

m atach szczegółowych trzeba uwzględnić, jakie problem y uczniowie będą starali się rozwiązać - czy jest to na przykład niska świadomość roli chem ii w życiu człowieka w śród koleżanek, kolegów lub rodziców?

Czy może poszukiw anie najlepszego środka, który usunie plam ę z d łu ­ gopisu na rękawie koszuli?

- to nie nauczyciel planuje pracę uczniów, buduje harm onogram , ale oni sami p o d jego opieką; to nie nauczyciel wymyśla i rozdaje tem aty zadań grupowych, ale uczniowie je proponują po analizie problem u, jaki chcą

(2)

rozwiązać (w pierwszych latach w drażania projektów do szkół, ale tyl­

ko wtedy, to może być w ybór z listy przedstawionej przez nauczyciela), i w końcu to nie nauczyciel sam decyduje o form ie prezentacji rezulta­

tów projektu, ale razem z uczniami;

- projekt może służyć realizacji treści program ow ych (np. w oda w przy­

rodzie, kwaśne opady, prom ieniotw órczość), w śród nich także da się znaleźć ciekawe doświadczenia, w arte zaprezentow ania na szerszym forum , służące znalezieniu odpow iedzi n a ważne pytania, niekoniecznie m uszą to być często spotykane wybuchy i kolorowe fajerwerki. Ale realizacja treści program owych nie oznacza, że cały projekt ma, czy może być wykonywany w trakcie lekcji.

Kwestie charakterystyczne dla opisanego w rozporządzeniu sposobu poj­

m ow ania m etody projektu:

- pojedynczy uczeń nie może realizować projektu sam - nie jest to typowe dla m etody projektu jako takiej, ale wynika z wizji MEN; z drugiej stro­

ny jest to uzasadnione wymaganie, bowiem praca w grupach kształci szereg pożądanych um iejętności ponadprzedm iotow ych np. kom unika­

cji, czy negocjacji,

- każdy uczeń pow inien wziąć udział w realizacji projektu - trzeba ko­

niecznie pam iętać, że m etoda projektów zawiera założenie o dobrow ol­

ności przystąpienia uczniów do pracy. Aby m óc zrealizować wymagania MEN, zajęcia wprowadzające pow inny być więc tak ciekawe, a podej­

m owane problem y tak bliskie uczniom , by w ciągu nauki w gim nazjum każdy uczeń znalazł coś dla siebie i zdecydował się uczestniczyć w wy­

branym projekcie.

Ponadto:

W skazane jest, by uczniowie brali udział w opracowywaniu kryteriów oce­

ny projektu. W takim przypadku bardziej przykładają się do pracy. W ażnym elem entem tej oceny jest także samoocena, która może zostać dokonana na przykład w postaci karty sam ooceny i oceny wzajemnej [ 10]. Uczniowie biorąc udział w ocenianiu pracy własnej budują jednocześnie świadomość poziom u swojej wiedzy i um iejętności. Nauczyciele w swoich wypowiedziach zwracają uwagę na trudności w ocenie pracy poszczególnych uczniów.

W dyskusjach m ożna usłyszeć: „Uczniowie w sam oocenie zawyżają swoje osiągnięcia”, „Uczniowie lepiej oceniają przyjaciół”, „Nie wiem, jak pracow a­

ła grupa, nie jestem w stanie zindywidualizować oceny, cała grupa dostaje to samo”. Oprócz systematycznych konsultacji, na których uczniowie zdają relacje z pracy grupy, pom ocnym rozwiązaniem może być dziennik pracy zespołu oraz wypowiedzi indyw idualne w karcie sam ooceny „mój udział w realizacji zadania polegał na ...”.

Kryteria oceny pow inny być czytelne i znane od pierwszych dni pracy nad projektem . Jednak na początku może sprawić trudność, zwłaszcza niedośw iad­

(3)

czonemu, nauczycielowi przewidzenie, co może i pow inno podlegać ocenie, nieuwzględnienie w kryteriach pewnych aspektów, które okazują się ważne d o ­ piero w trakcie pracy.

Nie zawsze łatwo jest uzasadnić uczniom ocenę, poniew aż składa się ona z wielu elem entów np. to nie tylko ilość pracy, ale również jej jakość m usi mieć wpływ na ostateczną ocenę, to nie tylko efekt końcowy, ale i sposób wykonywa­

nia zadania jest istotny. Czasami nauczyciel słyszy: „Ale ja tyle czasu pośw ięci­

łem projektowi, a tu tylko dostateczny”, „ To co, że nigdy nie dotrzymywaliśmy term inów pośrednich, ale przecież efekt końcowy, przygotowany w ostatnim tygodniu, jest rewelacyjny”.

Mogą pojawić się trudności z m otywacją do pracy słabszych lub nieśm ia­

łych uczniów, często ci zdolniejsi i bardziej kreatyw ni przejm ują zadania, nie dopuszczając do pracy swoich kolegów. Tutaj rola nauczyciela, jako osoby m o ­ nitorującej pracę grup uczniowskich jest bardzo istotna. Polega m iędzy innym i na zachęcaniu tych najbardziej nieśmiałych, na pom ocy w poszukiw aniu takie­

go pola działania, na którym dany uczeń czuje się najlepiej.

Założeniem w pracy m etodą projektów jest to, że na ogół zadanie nauczy­

ciela ogranicza się do wskazania uczniom zakresu zagadnień, spośród których wybierają oni szczegółowy tem at i realizują go. W związku z tym, pojawiają się wątpliwości, jak szeroka może być ingerencja w pracę uczniów i trudność psychologiczna z porzuceniem swojej roli „jedynego źródła poprawnej wiedzy”,

„organizatora wszystkiego”, „kierownika”, „sędziego” itd. Nauczyciel może p o ­ magać, ale nie kierować pracą. Musi liczyć się z faktem, że uczniowie będą p o ­ pełniali błędy. Trzeba ich zachęcać do referowania postępów co jakiś czas, co pozwoli na systematyczną pracę i zawrócenie z ew. ślepej uliczki. To naturalne, że jeśli będą mieli taką możliwość, uczniowie pozostawią wszystko na ostatnią chwilę, a wtedy popraw ne wykonanie zdań może okazać się już niemożliwe, podobnie jak realizacja celów edukacyjnych i wychowawczych projektu.

Projekt służy zdobywaniu nowych um iejętności, często odm iennych od tych rozwijanych w trakcie lekcji. To może być: przeprow adzanie ankiet, filmowanie, biegłe posługiwanie się arkuszem Excela, bazam i danych, przygotowanie p re­

zentacji m ultim edialnej, wystąpienia przed publicznością, segregacji m ateriału z dostępnych źródeł inform acji, planow ania serii eksperym entów chemicznych czy przyrodniczych.

Zdobywanie nowych um iejętności to tylko jedna z wielu zalet pracy m e­

todą projektu. Niewątpliwie dla nauczyciela jako wychowawcy ważne jest to, że uczniowie integrują się pracując w jednym zespole. Często m uszą oni ra ­ dzić sobie z różnicam i poglądów pojawiającymi się w pracy grupowej, uczą się um iejętnego przekonyw ania innych do swoich racji, a także trudnej sztuki kom prom isu. Nauczyciel obserwując pracę uczniów m a możliwość lepszego ich poznania. Często w takich sytuacjach ujawniają i rozwijają się zdolności, które nie zawsze da się zauważyć na lekcjach, np. organizacyjne, plastyczne, literac­

(4)

kie, ale również um iejętność przew odzenia grupie lub łagodzenia konfliktów.

Trzeba je zauważyć i docenić, nie skupiając całej uwagi wyłącznie na zdobyciu przez uczniów wiedzy przedm iotowej. Jednocześnie nauczyciel poznaje zainte­

resowania uczniów, niekiedy bardzo rozległe lub głębokie, które może potem wykorzystać w toku lekcji (np. w części nawiązującej, pokazującej związki na­

uki z życiem codziennym ) lub w trakcie godzin z wychowawcą.

To, czy podziału obowiązków w grupie dokonuje nauczyciel po konsultacji z uczniami, zależy od wieku uczniów. Jeśli są to dorośli lub prawie dorośli li­

cealiści, to najwyższa pora, żeby robili to sami. W arto pam iętać „sprawiedliwie nie znaczy po rów no”.

Istnieje wiele różnych klasyfikacji projektów. W g MEN projekty dzieli się na:

a) badawcze, b) zadaniowe, c) problemowe,

d) społeczne (obywatelskie), e) wzajemnego nauczania.

Pomiędzy projektam i badawczymi i problem ow ym i granica jest dość pły n ­ na. W tych pierwszych badanie może polegać na obserwacji i analizie zjawisk, w tych drugich sugeruje się stawianie i sprawdzanie hipotez. W obu istotne jest pytanie badawcze. Oba zaliczyć m ożna do IBSE.

Praca m etodą projektów m a wiele zalet, ale również pewne ograniczenia i wady. Projekt jest tym ciekawszy, im jego tem at bardziej interdyscyplinarny.

M iędzy innym i dlatego wymaga pracy poza godzinam i lekcyjnymi. Z jednej strony, wielu uczniów polskich szkół, szczególnie w dużych m iastach, gdzie taka oferta jest bardzo bogata, uczęszcza na różne zajęcia pozaszkolne. Te ak­

tywności ograniczają ich możliwości dysponow ania wolnym czasem, często tru d n o jest zebrać całą grupę realizującą projekt razem - w jednym miejscu i czasie. Z drugiej, także nauczyciel m usi znaleźć czas na konsultacje z uczniam i poza godzinam i zajęć z całą klasą.

Realizacja niektórych zadań może być związana z nakładam i finansowymi.

Szkoły nie zawsze m ogą w spom óc uczniów, a dla wielu rodziców dodatkowe wydatki są dużym problem em . Przezwyciężenie tego typu trudności wymaga inicjatywy i działań m enadżerskich ze strony prowadzących projekt. D odatko­

we środki m ożna zdobyć m iędzy innym i z W ojewódzkiego Funduszu O chrony Środowiska, czasem jako wynik współpracy z zakładam i przemysłowymi lub organizacjam i pozarządowymi.

M etoda projektu, znana od dawna, ale nie wykorzystywana, zostaje coraz bardziej doceniana. W gim nazjach zagościła na stałe, a z dużym praw dopo­

dobieństwem będzie realizowana w LO na lekcjach przyrody. Istotne jest, by była stosowana zgodnie ze swoją m etodologią, by nie zdom inow ały jej przy­

zwyczajenia w yniesione z pracy m etodam i bardziej tradycyjnymi, podającymi, przekonanie o absolutnie wiodącej roli nauczyciela i zamiłowanie do prac d o ­

(5)

mowych w postaci albumów, gazetek i prezentacji m ultim edialnych będących jedynie kom pilacją m ateriałów dostępnych w Internecie nie popartych żadną

Literatura:

1. O koń W., Szkoły eksperym entalne w świecie 1900-1975, WSiP, Warszawa 1977, s.58

2. Chałas K., M etoda projektów i jej egzemplifikacja w praktyce, W ydawnic­

two Nowa Era, Warszawa 2000

3. Nowacki T., O m etodzie projektów, CODN, W arszawa 1995

4. Szymański, M.S., O m etodzie projektów, W ydawnictwo Akademickie Żak, Warszawa, 2000

5. Grodzka-Borowska A., Rodzaje i ocena projektów, WSiP, Warszawa 1996 6. U lm an G., M etoda projektów w średniej szkole zawodowej, WNT, W arsza­

wa 1996

7. Strzemieczny J., Jak organizować i prowadzić gim nazjalne projekty eduka­

cyjne. Poradnik dla dyrektorów, szkolnych organizatorów i opiekunów p ro ­ jektów, ORE, Warszawa 2009

cieli i dyrektorów gimnazjów, ORE, Warszawa 2009

młotowych: W ydawnictwo CODN, Warszawa 2001

uczyciela, adam antan, W arszawa 2011

11. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOW EJ z dnia 20 sierpnia 2010 r. zm ieniające rozporządzenie w sprawie w arunków i spo­

sobu oceniania, klasyfikowania i prom ow ania uczniów i słuchaczy oraz prze­

prow adzania sprawdzianów i egzaminów w szkołach publicznych, http://

bip.m en.gov.pl/im ages/stories/A Psr/ocenianie.pdf, przeglądano 03.03.2012

Cytaty

Powiązane dokumenty

nierozsądnie jest ustawić się dziobem żaglówki w stronę wiatru – wtedy na pewno nie popłyniemy we właściwą stronę – ale jak pokazuje teoria (i praktyka), rozwiązaniem

W przestrzeni dyskretnej w szczególności każdy jednopunktowy podzbiór jest otwarty – dla każdego punktu możemy więc znaleźć taką kulę, że nie ma w niej punktów innych niż

Spoglądając z różnych stron na przykład na boisko piłkarskie, możemy stwierdzić, że raz wydaje nam się bliżej nieokreślonym czworokątem, raz trapezem, a z lotu ptaka

Bywa, że każdy element zbioru A sparujemy z innym elementem zbioru B, ale być może w zbiorze B znajdują się dodatkowo elementy, które nie zostały dobrane w pary.. Jest to dobra

Następujące przestrzenie metryczne z metryką prostej euklidesowej są spójne dla dowolnych a, b ∈ R: odcinek otwarty (a, b), odcinek domknięty [a, b], domknięty jednostronnie [a,

nierozsądnie jest ustawić się dziobem żaglówki w stronę wiatru – wtedy na pewno nie popłyniemy we właściwą stronę – ale jak pokazuje teoria (i praktyka), rozwiązaniem

W przestrzeni dyskretnej w szczególności każdy jednopunktowy podzbiór jest otwarty – dla każdego punktu możemy więc znaleźć taką kulę, że nie ma w niej punktów innych niż

Zbiór liczb niewymiernych (ze zwykłą metryką %(x, y) = |x − y|) i zbiór wszystkich.. Formalnie: