ZESZYTY NAUK OW E POLIT EC HN I KI ŚLĄSKIEJ
Seria: GÓRNICTWO z
.
135 ________ 1985N r kol. 936
J e r z y NAWROCKI
INSTYTUT P RZ ERÓBKI KOPAL I N W 40-LECIU POLITECHNIKI ŚLĄSKIEJ
P o w o ł a n i u W y d z i a ł u G ór ni cz e go Poli te ch n ik i Śląskiej w Gliwicach, w ro
ku 1950, towarzyszyło po wstanie K a te dr y Prz eróbki Mechanicznej Węgla. Jej p i e r w sz ym k ie r ownikiem został Prof. zw. dr inż. Tadeusz LASKOWSKI.
K a te dr a została zlokalizowana w b ył ym do mu s tudenckim w rynku. P i e r w szym a sy s te nt em był J e r z y NAWROCKI, który został p rzyjęty 1.04.1951 roku, a w trzy mie si ą ce później przyjęto do K a t e d r y Janusza MACI EJ E WI CZ A i Teo
fila KULIKA. W następ ny ch latach, w por zą dk u chronologicznym, zostali za
trudnieni w Katedrze: J e r z y RAMMEL, Ja nina KULIK, Stanisław STASIAK, R a fał CAŁKA, J o ac hi m GROLIK, S ta nisław BŁASZCZYisKI, Janusz LASKOWSKI, J ó zef SÓWKA, Lidia K LI M CZYK-DĄBROWSKA, J e r z y ISKRA, Marian CHYCKI, Zygfryd LUPA, A l o j z y RYNCARZ, Sł aw o mi r SOBIERAJ, W a l te r KRAUS, J e r z y BIAŁAS, L u cjusz A N B E R S , K a r o l SPYRA, Antoni STOBIERSKI, Jan LISOŃ, Tadeusz PIECUCH.
Trzon kadry K a t e d r y Prz er ób k i Mechanicznej Węgla, a później Instytutu, od pierwsz y ch lat jej istnienia, stanowili oprócz pracowników Uczelni, p ra co w ni cy przemysłu, a to: Prof. D i o n i z y KOROL, Prof. dr inż. Janusz DIETRYCH, Doc. dr inż. Tadeusz MIELECKI, Prof. dr inż. SZPILEWICZ, Mgr inż P i o t r KLICH, M g r inż. Zygmunt SZARAFINSKI, Mgr M ichał ORCZYK, Mgr ZI$BA, M g r inż. Marian DUCZMAL, Doc. dr hab. inż. Zygfryd NOWAK, Doc. dr inż.
E m an ue l ROMANCZYK, Doc. dr inż. R en a t BORTEL, Doc. dr hab. inż. Jakub B0- DZIONY, D r inż. Ryszard KRUKIEWICZ, M g r inż. Jan JANIK, Dr inż. Janusz G I R C Z Y S .
Byli i są to wybitni specjaliści, którzy do treści procesu dy daktycz
nego wnieśli swoje bogat e d o świadczenia zawodowe, szczególnie potrzebne w katedrach technologicznych.
1 wrz eś ni a 1957 rok u Kat e dr a Pr z er ób ki Mechanicznej Węgla przek sz t ał cona została w Katedrę Pr z er ób ki Mechanicznej Kopalin.
P oc zą t ko wo Katedra, dla celów dydakty cz ny ch i naukowych, dysponowała jedynie kilkoma pomieszczeniami, w ob ec czego ćwiczenia i laboratoria od
b y w a ł y się w G ł ó w n y m Instytucie Górnictwa lub w zakładach przeróbczych.
N iezmi e rn ie w aż n a działalność dydaktyczna nie m ogła Jednak przysłonić r ównoczesnej p o t rz eb y prowa dz e ni a prac naukowo-badawczych. Realizacji tych zadań podjęła się nieliczna wówczas grupa pracowników naukowych K a tedry, a to: Prof. Tadeusz LASKOWSKI, J e rz y NAWROCKI, Janusz MACIEJEWICZ, J e r z y R A M M E L i Teofil KULIK, uzup eł ni o na fachowcami z przemysłu.
6 J . Nawrocki
Gł ówną przeszkodę w r o zw ij an i u prac naukowo-badawczych stanowił dotkli
w y brak odpowiednich laboratoriów. Dlatego też szczególny wysi łe k orga
nizacyjny skierowano na budowę laboratoriów i ich wyposażenia w niezbędną a dostępną aparaturę. Te p ierwsze p oczynania w Katedrze B iały więc na c e lu nie tylko zaspokojenie na jk onieczniejszych potrzeb dydaktycznych Uczel
ni, ale również chodziło o zapoczątkowanie w tym ćrodowisku myśli nauko
wej oraz w s p ó ł p r a c y z kopalniami. Te pierwsze prace dla przemysłu to opra
cowania procesów technologicznych dla wapieni w Kowali i Czatkowicach oraz założenia do pro je kt u budow y zakładów przeróbki mechanicznej kopalń:
Wieczorek, Staszic, Kichał, Bolesław śmiały itp.
W 1969 r ok u w w y n i k u reorganizacji, jaka objęła całe szkolnictwo w y ż sze, p o w oł an y został Instytut Przeróbki Kopalin, który pow st ał z dwóch Katedr, a to Kate d ry Przeróbki Mechanicznej Kopalin oraz Kate dr y Miner a logii i Petrografii, z następującymi pracownikami naukowymi: Prof. dr hab.
inż. Jan KUHL, Prof. dr hab. inż. Wiesław GABZDYŁ, Doc. dr hab. inż. Ta
deusz KAPUSCIlisKI, Doc. dr Lidia CHODYNIECKA, Dr inż. Anna WILK, Dr inż.
Bronisława HANAK, Mgr inż. Janusz SUŁKOWSKI, Inż. Edwarda GROMADZKA.
D yrektorem nowo powstałego Instytutu został Prof. zw. dr hab. inż.
J e r z y NAWROCKI.
Nowo pow oł an y Instytut rozszerzył swoje zainteresowania naukowe oraz prog ra m d yd aktyczny o zagadnienia wzbogacania rud oraz surowców chemicz
nych.
W r o ku 1980 został pow o ła ny Instytut Mineralogii i Geologii, gdzie Zespół o tej samej nazwie został w y dz i e l o n y z Instytutu Przeróbki K op a
lin.
W ramac h InBtytutu Przeróbki Kopalin rozpoczynają działalność cztery zespoły naukowo-dydaktyczne:
1. Zesp ół P rocesów Wzbogacania Kopalin Metodami Fizycznymi, 2. Zespół Procesów Przygotowawczych,
3. Zesp ół F izykochemii Pr ocesów Przeróbczych, 4. Zespół Techniki W o d n o - M u ł o w e j .
Obecnie Instytut posiada dobrą bazę naukową i to zarówno laboratoria analityczne, jak i halę technologiczną. Instytut jest w stanie prowadzić badania nad rozwiązaniem w i e l u problemów z zakresu przeróbki kopalin.
Profil działalności badawczej Instytutu charakteryzują nazwy ze
społów, które w ostatnim okresie "w 1984 r." zostały przekształcone w zakłady naukowo-dydaktyczne.
Od dz i el ny rozdział w historii Instytutu stanowi okres od 1973-1982 r o ku, kiedy to powstało zaplecze do badań w skali wielkolaboratoryjnej i półtechnicznej w istniejącym już - nie przyst os o wa ny m do tego celu - b u dynku hali technologicznej. Autorem koncepcji tego ośrodka badań i dydak
tyki oraz koordynatorem całości prac projektowych i wykonawczych, w ciągu 9 lat, był Doc. dr inż. Stanisław B Ł A S Z C Z Y N S K I . Prace prowadzono za pomocą k ilkunastu przedsiębiorstw przemysłu węglowego. W wy niku tych prac powsta-
Instytut P rz eróbki Kopalin.. 7
ły kompleks laboratoriów i instalacja do badań w skali p ó ł t e c h n i c z n e j , które można zaliczyć (biorąc pod uwagę laboratoria do przeróbki kopalin) do najlepiej roz wi ąz a ny ch w kraju. Ł ą c z n a powierzchnia laboratoriów w y-
p 2
nosi 1000 m , a p ow ie rzchnia na po destach stalowych wynosi około 980 m . N a tej powierzchni po w st ał y następujące laboratoria i instalacje:
I. L a b or at o ri um p rzygotowania kopalin do procesów wzbogacania.
II. Labo ra to r iu m głębokiego mielenia surowców i klasyfikacji w zakre
sie najdrobni ej s zy ch ziarn.
III. Labor at or i um wzbog ac a ni a kopalin w Jednorodnych cieczach ciężkich.
IV. L a b o ra to ri u m w z bo ga ca n ia kopalin metodami grawitacyjnymi w zakre
sie dro bn yc h i n a jd ro b ni ej sz y ch ziarn.
V. L a b or a to ri um przygot ow a ni a p r óbek w ęg l a na drodze rozdrabiania i klasyfikacji do p rocesów wzboga c an ia i analiz chemicznych.
VI. L a b o ra to ri u m przygot o wa ni a próbek rud i surowców chemicznych do procesów w z bo ga c an ia i analiz chemicznych.
VII. Wars zt at ob sługujący laboratoria i instalację półtechn ic zn ą w hali t ec hn o l o g i c z n e j .
VIII. M a g a z yn y mater ia łó w technicznych.
IX.
X. L a bo ra to r iu m rozdrabiania i klasyfikacji kopalin.
XI. Labo ra t or iu m wzbog ac a ni a kopalin na sucho.
XII. Lab o ra to ri u m wzbo g ac an ia kopalin m et o dą flotacji w m ał og abaryto
wy c h ciągach technologicznych.
XIII. L a b o r at or iu m wzbog a ca ni a kopalin w po l u sił odśrodkowych i » ośrod
ku fluidalnym.
XIV. L a b o ra to r iu m wzbog ac an i a kopalin metodami elektrycznymi i magne
tycznymi.
XV. Labor a to ri um w zb o ga ca ni a kopalin metodami specjalnymi.
XVI. Labo ra t or iu m wzboga c an ia kopalin metodami flotacji.
XVII. Lab o ra to ri u m klasyfikacji kopalin.
XVIII. L a b o r at or iu m techniki w o d n o - m u ł o w e j .
XIX. Tr ój po zi o mo wy podest dla zabudowy instalacji półtechnicznej.
XX. P ię c i o p o z i o m o w y podest dla zabudowy instalacji półtechnicznej.
O be cn y stan zaplecza na uk ow o -d ydaktycznego ilustrują w pewnym stopniu zdjęcia nr 1, 2, 3, 4, 5, 6 i 7.
Fot. 2. Fragment laboratorium rozdrabiania i klasyfikacji kopalin
Instytut P r ze ró bk i Kopalin.. 9
Fot. 3. Fra gm en t l ab o ratorium w zb ogacania grawitacyjnego
Fot. 4. S tanowisko do badań wzbog ac a ni a minerałów na stołach k on c entra
cyjnych
10 J. Na wrocki
Pot. 5. Instalacja półtechniczna do wzbogacania w cieczach ciężkich za
wiesinowych, firmy WEMCO
K i e d y dziś, z perspe kt y wy lat, patr z ym y na rozwój Instytutu Przeróbki Kopalin widzimy, że droga, jaka została przebyta od roku 1950, jest ogrom
na. Dla zilustrowania tego faktu należy przypomnieć, że kiedy utworzono Katedrę, były tylko dwa pomieszczenia, a dziś Instytut posiada ro z bu d o w a ne pracownie, laboratoria oraz halę technologiczną. Możliwe to było dz ię ki tym wszystkim, którzy prac uj ą w Instytucie, a szczególnie dzięki Doc.
dr inż. Stanisławowi B Ł A S Z C Z Y N S K I E M U , jak i w sz y s t k i m be zimiennym a życz
liwym.
Instytut P rz eróbki Kopalin.. 11
Pot. 6. W i d o k ogólny laboratorium flotacji
Fot. 7. S tanowisko spektrofotometrii absorpcji atomowej firmy PYE U NI C AM
12 J . Nawrocki
O becny stan pracowników na dzień 1 stycznia 1985 roku w Instytucie Prz«>ribKi Kopalin jest następujący:
Samodzielni p racownicy n a u k o w i :
Prof. zw. dr hab. inż. Je rz y NAWROCKI, Doc. dr inż. Stanisław B A S Z C Z Y Ń SKI, Doc. dr inż. J er zy ISKRA.
P omocn ic z y pracow ni cy n a u k o w i :
Dr inż. Lucjusz ANDERS, Dr inż. Jerzy BIAŁAS, Dr inż. Zygfryd LUPA, Dr inż. Alojz y RYNCARZ, Dr inż. Pi o tr SOBEL, Dr inż. Sławomir SOBIERAJ, Dr inż. Andrzej ŚLĄCZKA, Dr inż. Anna Ó W I E R K O T- KO PA Ł A, Dr inż. Jacek WęGLARCZYK.
Mgr inż. Barbara M A J K A - M Y R C H A , Mgr inż. Janusz S T E I N H O P F , Mgr inż. Jan SZPYRKA.
Pracow ni c y i n ż y n i e r y j no - te ch ni c zn i:
Gizela BANASIAK, Mgr inż. Barbara BARGIEŁA, Irena BEREZOWSKA, Bożena DOBOSZ, Marian DZIEKOŃSKI, Karol JURKOWSKI, Pi ot r MAJ, Inż. Wojciech PIETRAS, Mgr inż. Zdzisław PISZCZYNSKI, Mgr inż. Ireneusz PRZYBYŁ, Z d z i sław ROKITA, Zbigniew SIEROTNIK, Mgr inż. Antoni STOBIERSKI, Stanisław WÓJCIK, Mgr inż. P a w e ł ZIOB, Inż. Alicja LITAWA, Mgr inż. Mirosław KURZYCA.
P ra co w n i c y a d m i n i s t ra c yj no -e k on om ic z ni :
Danuta BERNACZEK, Krystyna KWAS'nICKA, Inż. Barbara MIKLASZEWSKA, Emilia PAWLICA, E l eonora SOKOŁOWSKA.
D orobek naukowy Instytutu P rz eróbki Kopalin minionego 34-lecia stano
wi równocześnie odzwierciedlenie charakterystycznych etapów rozwoju In
stytutu.
W pierwsz yc h latach swojej działalności Instytut położył główny na
cisk na kształcenie kadr inżynierskich i tak do dnia 1 stycznia 1984 ro
ku wyprom ow an o 1264 inżynierów i magistrów inżynierów ze specjalnością przeróbka kopalin. Zadanie to było podyktowane potrzebami szybko odbudo
wującego i rozwijającego się pr z em ys łu wydobywczego.
W miarę rozbudowy zaplecza badawczego zaczęły powstawać p ierwsze pra
ce naukowe poświęcone problemom przeróbki kopalin w zakresie zagadnień teoretycznych jak i praktycznych. Wyniki ich były w większości publiko
wane na łamach czasopism technicznych tak w Polsce, jak i za granicą.
Do roku 1984 Instytut wyk on a ł 84 prace dla przemysłu, gdzie w wię ks z o
ści prace te zostały w drożone i przyniosły już wi el omilionowe oszczędno
ści .
Za szczególne osiągnięcia naukowe w y ró ż ni on y został nagrodą państwową I stopnia Prof. zw.v dr inżo Tadeusz LASKOWSKI.
Klimat p racy twórczej sprzyjał rozwojowi naukowemu młodej kadry.
Do 1984 ro ku 28 osób uzyskało stopień naukowy doktora nauk technicznych, a 11 osób doktora habilitowanego.
Instytut P rz eróbki Kopalin.. 13
Dorobek nauk ow y Instytutu ilustruje takie wzra s ta ją ca liczba p u b li ka cji. Do 1984 r o ku ogłoszono ponad 650 publikacji, 17 skryptów i książek, z których niektóre d oc z ekały się przekładów.
P ot wi e r d z e n i e m uznania osiągnięć na uk owych Instytutu oraz zasług dla gospodarki narodowej jest 56 w y r ó ż n i e ń pracowników Instytutu w y sokimi od
znaczeniami państwowymi oraz odznakami wojew ód zk i mi (np. Prof. T. L A S K O W SKI ot rzymał Szt an da r P r a c y I K l a s y ) .
W y s o ką ocenę zyskują też wy niki prac na po lu n aukowym w dziedzinie b a dań podstawowych, a ut orstwa po d rę czników akademickich, jak również prac habili ta c yj ny ch i doktorskich, czego w y r a z e m jest przyznanie p ra cownikom Instytutu 18 nagród I i II stopnia przez Ministra Nauki, Szkolnictwa W y ż szego i Techniki.
W y r a ze m uznania w k ł a d u w rozwój nauki polskiej z zakresu przeróbki ko
palin jest powołanie Prof. Jerz eg o NAWRO CK IE GO na Członka K orespondenta Polskiej Akademii Nauk.
P ra co w n i c y Instytutu u c ze s tn ic zą czynnie i systematycznie w pracach K o m i te tu Gó rnictwa i K o m i t e t u Su rowców Miner al ny c h PAN, w sympozjach i k on fe re n cj ac h naukowych organi z ow an yc h wspólnie przez Instytut i Polsk ą Akademię Nauk.
A k t y wn y jest też u dz i ał prac ow ni kó w w zjazdach i konferencjach nauko
wych, or ga ni z o w a n y c h zarówno przez sam Instytut, jak i przez inne ośrod- ki naukowe krajowe i zagraniczne.
Wi e lo s t r o n n ą d z iałalnoóć pr ze jawia również Instytut we ws pó łp r a c y z zagranicznymi ośrodkami naukowymi:
- Imperial Coll eg e of Science and Technology U n i v e r s i t y of London - Wielka Brytania,
- Institut N a t io n al P o l y t ec h ni qu e de Lorraine, E cole Nat io n al e Supérieure de Geologie Ap pl iquée et de P r os pe ct i on Minière, N a n c y - Francja,
- Technische H oc h sc hu le "Cari Sc ho rlemmer" Section V e r f a h r e n s technik, Leuna - M e r s e b u r g - NRD,
- Le nl n gradzki Gornyj In stitut - Leningrad - ZSRR.
W sp ół pr a ca Instytutu z p rz em y sł em obejmuje przede w s z y st ki m instytuty branżowe:
- Instytut Metali N ie że l a z n y c h w Gliwicach, - Instytut Metalurgii Żelaza w Gliwicach, - G ł ów ny Instytut G ór nictwa w Katowicach,
a następnie to kopalnie i zakłady przeróbcze węgla, rud i surowców chemicz
nych oraz zakłady p rojektowe i badawcze SEPARATOR, KOMAG, MIFAMA.
Na odrębne podkreślenie zasługuje dorobek Instytutu w dziedzinie w y nalazczości. Twórc zy wkład pracowników w tej dziedzinie w mi nionym okresie wyraża się liczbą 65 z a rejestrowanych patentów krajowych. Uj aw n i a j ą się tu konkretne efekty stale pogłębiającej się w sp ół pr a cy Instytutu z przemysłem.
14 J. Nawrocki
Kont a kt y te w poważnym stopniu wpł yw aj ą na zwiększenie nakładów finanso
w y c h na zakup a pa ratury naukowo-badawczej.
K ie ro wnictwo Instytutu w trosce o zapewnienie większej sprawności efek
tywności p o de jm owanych badań naukowych, poświęciło w ostatnich latach w i e le uwagi należytemu doborowi tematów i koncentracji wysiłków na rzecz prac kompleksowych, i długofalowych, dążąc do uzyskania całkowicie nowych rozwiązań technologicznych i konstrukcyjnych.
Instytut ukierunkował swoją działalność głównie w ramach dwóch koordy
nowanych w Instytucie problemów:
I. Międzyreso rt ow y m problemie badań po d stawowych w zakresie wzbogacania kopalin M R 1/17 - "Badania podstaw procesów wzbogacania kopalin", koordynator - Prof. J er zy NAWROCKI.
II. W problemie rządowym P R - 1 , w zagadnieniach związanych z przygotowa
niem węgla do procesów przetwórczych, koordynator II stopnia - Doc.
Stanisław B Ł A S Z C Z T f i s K I .
Badania w problemie m i ędzyresortowym MR 1/17 zostały ukierunkowane w trzech grupach tematycznych.
Pier w az a grupa tematyczna obejmuje badania fizykochemicznych podstaw procesów przeróbczych; tematy tej grupy posiadają w większej części cha
rakter badań podstawowych. Uzyskano tu szereg znaczących wyników - zwła
szcza cennych, bo podają cy ch uogólnienie i formy tematyczne badanych zja
wisk.
Pomimo podstawowego charakteru badań tej grupy tematów, przyjęte uk ł a
dy modelowe do badań po si ad aj ą swoje odpowiedniki w występuj ąc y ch w kra
ju układach rzeczywistych. Tak w i ę c wyniki badań, choć uzyskane na wyi dealizowanych modelach, mogą stanowić pierwsze przybliżenie do realnego procesu.
W drugiej grupie tematycznej rozwiązywane są tematy o zróżnicowanym charakterze, jeśli chodzi o udział badań podstawowych, od badań czysto laboratoryjnych, w p rz y padku opracowywanych technologii przyszłości, jak:
flotacji jonów, osadów, ekstrakcji metali związkami organicznymi do tema
tów, które w oparciu o badania podstawowe opracowują procesy, powiększa
jąc kolejno skalę b adań aż do propozycji wdrożeniowych. Wymienić tu m o ż na szereg tematów o daleko zaawansowanych pracach, np. badania nad otrzy
m ywaniem niklu z ubogich rud krzemianowych wchodzą w fazę półtechniki, podobnie otrzymywanie koncentratów skaleniowych z przeznaczeniem do pro
dukcji kineskopów dla telewizji kolorowej będzie badane w skali ćwierć- technicznej. Inne technologie, jak wzbogacanie metodą fluidalną, proces odzysku karborundu z odpadów ceramicznych, magnetyczne wzbogacanie szla
mów hutniczych, stosowanie specjalnej konstrukcji hydrocyklonów dla od
siarczania i w zb ogacania węgla, oczyszczanie kaolinów od tlenków barwi ą
cych i szereg innych procesów, są daleko zaawansowane w badaniach tak, że można się spodziewać, że zostaną zaproponowane technologie możliwe do w d r o ż e n i a .
Instytut Pr ze r ób ki Kopalin... 15
Trzecia grupa tematyczna skupia tematy zajmujące się b adaniem urządzeń p r z e ró b cz yc h pod kątem ich ud oskonalania i opracowywania nowych maszyn.
Zadania te są ba rdzo trudne, ch oćby ze w z g l ę d u na fakt, że konieczne jest tu posiadanie, obok l a bo ratorium badawczego, możliwości w y k on aw c zy ch b u do w y prototypów. P o m i m o to zanotowano tutaj szere g p o w a żn yc h osiągnięć.
W y p r ac ow an o m et od y projektowania, b u do w y i badań innych młynów do głębo
kiego mielenia, tzw. młynów strumie ni ow y ch o dużej przydatności dla wi el u procesów. Dwa p ro to ty p y tych młynów są w stadium opróbowywania. Opanowano metodę b a da ń łączników g umowych do p r z e si ew a ez y oraz opracowano konstruk
cję nowego p rzesiewacza. W y k o n a n o kolejną, udos ko na lo n ą wersję pó łautoma
tycznego pr zy rz ą du do p o m ia ru po t en c j a ł u elektrokinetycznego.
D r u g i m kieru n ki em dz ia łalności naukowo-badawczej Instytutu, ukie r un kowanym bardziej na cele utylitarne, była działalność w rama ch programu P R — 1. W ramac h tego p r o bl em u p rowadzone by ły badania nad p rz ygotowaniem węgli, głównie do procesów upłyn ni en i a i zgazowania na drodze przeróbki w ęg la metodami m ec ha n icznymi i fizykochemicznymi. Badania te uk ie runko
w an e b y ł y zarówno na adaptację istniejących technologii dla potrzeb prz e
twórstwa węgla, jak i na opracowanie nowych technologii, które p o z w al ał y
by uzyskać w ys o ko ja ko ś ci ow e koncentraty, stanowiące surowiec do ww. pro
cesów. O b e j m u j ą one takie p r o c e s y jak: rozdrabianie, klasyfikację, w z b o gacanie oraz rozdr ab i an ie wę gl i me to d am i chemicznymi. W ramach tych prac stworzono od podst aw zaplecze techniczno-laboratoryjne, a w niektórych pr o ce sa ch p ó ł p r z e m y s ł o w e , z ap ewniające prowa d ze ni e ba d ań dla różnych w a riantów koncepcji tech no lo gi c zn yc h i różn yc h rodzajów surowca. Pozwala to na w y p r od uk o wa ni e okre ś lo ny ch koncentratów surowca dla potrzeb pozo
stałych kierunków b ad a ń P R - 1 .
Dotychc z as ow e bada ni a d a j ą przesłanki uzyskania zamierzonych efektów jakościowych, zarówno w technol og i ac h przeróbczych, a nawet szerzej w t echnologiach górniczych, s zczególnie odnośnie do rozdrabiania c he mi cz n e
go, które stwarza przesłanki nowych, bardz o e fe ktywnych metod eksploata
cji górniczej.
W y r a ze m uznania s z c ze g ól ny ch zasług oddanych zarówno na polu naukowym - dyda kt y cz ny m Jak i dla r o z wo ju regionu, Jest wyró ż ni en ie nagrodami w o jewódzkimi Prof. zw. dr lnż. T adeusza LAS KO WS K IE GO i Prof. zw. dr hab.
inż. J e rz eg o NAWROCKIEGO, k tórzy zostali także wpisa ni do Księgi Ludzi Z as łu ż on yc h dla miasta Gliwic.
