Ćwiczenie 1
1. Utwórz bazę danych (w pakiecie MS Access) obejmującą tabele:
Pracownicy
Id (klucz główny), typ autonumerowanie.
Nazwisko, typ tekstowy (30 znaków).
Stanowisko, typ tekstowy, ze sprawdzaniem poprawności (dopuszczalne „niższe” i
„wyższe”).
Data zatrudnienia, typ daty, z maską wprowadzania „rrrr-mm-dd”.
Kontrahenci
Id (klucz główny), typ autonumerowanie.
Nazwa, typ tekstowy (20 znaków).
Miasto, typ tekstowy (30 znaków).
Przydziały
IdKontrahenta, typ liczba całkowita długa IdPracownika, typ liczba całkowita długa (klucz główny złożony z obu pól)
Wszystkie pola oznaczyć jako wymagane!
2. Utwórz więzy integralności między tabelami (przy pomocy schematu relacji).
Integralność bazy danych – zgodność zawartości b.d. z rzeczywistością, spójność.
Mechanizmy zachowania/kontroli integralności:
● Określenie typów danych oraz rozmiaru pola dla poszczególnych atrybutów tabeli.
● Oznaczenie określonych atrybutów jako kluczy głównych – zapobiega powtórzeniom klucza.
● Wymagalność określonych pól (automatyczne dla kluczy głównych).
● Sprawdzanie poprawności w trakcie edycji pola.
● Więzy integralności (zapewniające tzw. integralność referencyjną)
Więzy integralności gwarantują istnienie powiązanego rekordu w innej tabeli – np. w tabeli Przydziały można wprowadzić IdPracownika tyko wtedy, gdy w tabeli Pracownicy istnieje dla niego odpowiedni rekord.
Kaskadowe usuwanie powiązanych rekordów – np. gdy w tabeli Pracownicy usuwa się rekord danego pracownika, wówczas w tabeli Przydziały usuwane są wszystkie rekordy dotyczące tego pracownika.
Kaskadowa aktualizacja powiązanych rekordów – w przypadku zmiany Id w tabeli Pracownicy (np. przy zmianie numeracji) taka sama zmiana dokonuje się automatycznie w powiązanych rekordach tabeli Przydziały.
3. Uzupełnij tabele przykładowymi danymi.
● Sprawdź działanie więzów integralności, próbując rozpocząć edycję danych od tabeli Przydziałów.
● Edytuj dane w tabeli Przydziały wpisując ręcznie odpowiednie identyfikatory (pracowników i kontrahentów).
● Edytuj te same dane z perspektywy tabeli Pracownicy lub tabeli Kontrahenci (jest to możliwe dzięki wcześniejszemu zdefiniowaniu relacji między tabelami).
4. Utwórz kwerendy bazy danych (używając „widoku projektu”):
● Wszystkie dane z tabeli pracowników, posortowane rosnąco według nazwiska.
● Same nazwiska pracowników (tzw. operacja rzutu – wybór tylko niektórych atrybutów tabeli).
● Dane pracowników o numerach (Id) większych od 3 (tzw. selekcja/restrykcja – wybór tylko niektórych wierszy tabeli).
● Wyświetl nazwy kontrahentów wraz z nazwiskami przydzielonych do nich pracowników (kwerenda ta zakłada złączenie danych z trzech tabel).
Zwróć uwagę:
● Wprowadź dodatkowe dane do wybranej tabeli i ponownie uruchom kwerendę opartą na tej tabeli – wyniki kwerendy obejmują zawsze aktualne dane zawarte w tabelach.
● Zobacz polecenia języka SQL wygenerowane przez narzędzia wspomagające tworzenie kwerend w pakiecie Access („widok projektu”).
Wprowadzanie, modyfikacja i wybieranie (wyszukiwanie) danych może odbywać się poprzez interfejs samego DBMS (m.in. poprzez polecenia formułowane w języku SQL) lub poprzez interfejsy aplikacji użytkowych.
Baza danych może być współdzielona – oznacza to, że korzysta z niej równolegle wielu użytkowników (wiele aplikacji). Współdzielenie danych zakłada zazwyczaj, że wykorzystujące b.d. oprogramowanie opiera się na tzw.
architekturze klient-serwer (w najprostszym wariancie obejmującej serwer bazy danych i aplikacje klienckie).
Kwerenda (zapytanie, ang. query) – operacja polegająca na wydobyciu i prezentacji danych z określonej tabeli lub grupy połączonych tabel w bazie danych, zgodnie z zadanymi kryteriami.
W systemach zarządzania relacyjną bazą danych kwerendy formułowane są w języku SQL.
SQL (Structured Query Language) – język stosowany do zarządzania relacyjną bazą danych. Język ten pozwala na formułowanie zapytań (polecenie SELECT), a także definiowanie bazy danych, wprowadzanie danych i ich modyfikację.
Standard SQL jest utrzymywany przez organizacje ISO i ANSI.
