• Nie Znaleziono Wyników

I..ROZWIĄZANIE DANEGO RUSZTU BELKOWEGO OD DANEGO OBCIĄŻENIA

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2022

Share "I..ROZWIĄZANIE DANEGO RUSZTU BELKOWEGO OD DANEGO OBCIĄŻENIA"

Copied!
10
0
0

Pełen tekst

(1)

Stanisław Żukowski 1 ROZWIĄZANIE RUSZTU BELKOWEGO METODĄ SIŁ

I OBLICZENIE PRZEMIESZCZENIA Dany jest ruszt belkowy jak na

rysunku obok.

Rozwiązać go metodą sił, sporządzić wykresy sił przekrojowych i

dokonać kontroli rozwiązania oraz obliczyć zaznaczone przemieszczenie.

I..ROZWIĄZANIE DANEGO RUSZTU BELKOWEGO OD DANEGO OBCIĄŻENIA

1 STOPIEŃ STATYCZNEJ NIEWYZNACZALNOŚCI Korzystamy ze wzoru nh e2b. Uwzględniamy tu tylko więzi

translacyjne prostopadłe do płaszczyzny rusztu i więzi rotacyjne w płaszczyznach prostopadłych do płaszczyzny rusztu, na których leżą osie belek.

nh 9233

2 UKŁAD PODSTAWOWY I ODPOWIADAJĄCY MU UKŁAD RÓWNAŃ

Układ podstawowy (obok) tworzymy z układu danego przez zastąpienie n więzi niewiadomymi h siłami w taki sposób by powstały układ był geometrycznie

niezmienny.

, 0

, 0

, 0

3 3 3 33 2 32 1 31

2 2 3 13 2 22 1 21

1 1 3 13 2 12 1 11

rz F

rz F

rz F

X X

X

X X

X

X X

X

3 ROZWIĄZANIA UKŁADU PODSTAWOWEGO

3.1.ROZWIĄZANIE UKŁADU PODSTAWOWEGO OD DANEGO OBCIĄŻENIA F = (F, q) Uwaga: Momenty zginające przyjmujemy za dodatnie, gdy rozciągane są włókna dolne a za ujemne, gdy rozciągane są włókna górne.

Poniżej przedstawiono układ podstawowy w rozłożeniu na belki obciążony obciążeniem (F, q).

Belka EG opiera się w punkcie 2 na belce AB. Podparcie to zastąpiono podporą o reakcji R2F oraz obciążeniem belki AB reakcją R2F.

(e = 1) (e = 1)

(e = 1) (e = 1)

(e = 1)

(e = 2)

(e = 1) (e = 1)

3.00m

2.00m 2.00m 2.00m

1.50m

1.50m F

q=0.5F/m X1

X1

X2 X2

X3

A B

C

D

E

G

3.00m

2.00m 2.00m 2.00m

1.50m

1.50m F

q=0.5F/m i EI

EI

EI

EI

2 EI 2 EI 2 EI

(2)

Stanisław Żukowski 2

F

C

D

E

G

q=0.5F/m

RC RE

RD RG

R2

3.00m

1.50m 1.50m

R2

2.00m 2.00m 2.00m

A B

RA RB

F

F

F

F

F

F F

F

1 1

2 2

Z rozwiązania belki CD otrzymano: RCF F/4, RFD 3F/4 i moment pod siłą F MFF 9Fm/8. Z rozwiązania belki EG otrzymano: RFE R2F 3F/4, RGF 0

i moment w środku rozpiętości pręta E2 MFs,E2 9Fm/16. Z rozwiązania belki AB otrzymano: RFA R2F /3 F/4, RFB 2R2F /3F/2

i moment pod siłą R2F MFR2  Fm. Wykres momentów zginających

E

G

q=0.5F/m

RE

RG

R2

F

F

+ F

MF

A B

RAF + RFB

169Fm 8 Fm

9 F

C

D

RC

RFD

F

+ Fm Fm 43 1615Fm

4Fm 3

2 Fm 1

R2F

2 Fm 1

3.2.ROZWIĄZANIE UKŁADU PODSTAWOWEGO OD OBCIĄŻENIA X1 = 1 Obok przedstawiono układ

podstawowy w rozłożeniu na belki obciążony obciążeniem X1 1.

otrzymano: R1C R1D 1/2 i moment pod siłą Z rozwiązania belki CD

1 1

X , M11,CD 1.5m.

Z rozwiązania belki EG otrzymano: 1 12 1 0

G

E R R

R .

Z rozwiązania belki AB otrzymano: R1A 2/3, R1B 1/3.

i moment pod siłą X1 1 M11,AB 4m/3. C

D

E

G

RC RE

RD RG

R2

3.00m

1.50m 1.50m

R2

2.00m 2.00m 2.00m

A B

RA RB

1

1

1

1

1

1 1

1

X1= 1

X1= 1

1 1

2

2 = 0

F

(3)

Stanisław Żukowski 3 Wykres momentów zginających

E

G

RE

RG

R2

1

1

1

M1

A B

RA1 R1B

-

C

D

RC

RD1

1

+ X1= 1

X1= 1

2 m 3

4 m 3 8 m 9

3 m 4

3 m

1 m 2 31 m

3.3.ROZWIĄZANIE UKŁADU PODSTAWOWEGO OD OBCIĄŻENIA X2 = 1 Obok przedstawiono układ

podstawowy w rozłożeniu na belki obciążony obciążeniem

2 1

X .

Z rozwiązania belki CD otrzymano: RC2 R2D 0.

Z rozwiązania belki EG otrzymano: RE2 RG2 1/3m, R22 2/3m,

i moment w punkcie 2 M22,EG 1. Z rozwiązania belki AB otrzymano: R2A 2/9m, R2B 4/9m i moment w punkcie 2 M22,AB 8/9. Wykres momentów zginających

E

G

RE

RG

R2

2

2

2

M2

A B

RA2 R2B

-

C

D

RC

RD2

2

+ R22 X2= 1 X2= 1

1

98 94

21 43

32 94 C

D

E

G

RC RE

RD RG

R2

3.00m

1.50m 1.50m

R2

2.00m 2.00m 2.00m

A B

RA RB

2

2

2

2

2

2 2

2

X2= 1 X2= 1

1 1

2 2 F

(4)

Stanisław Żukowski 4

3.4.ROZWIĄZANIE UKŁADU PODSTAWOWEGO OD OBCIĄŻENIA X3 = 1.

Poniżej przedstawiono układ podstawowy w rozłożeniu na belki obciążony obciążeniem X3 1.

otrzymano: R3C R3D 0. Z rozwiązania belki CD

Z rozwiązania belki EG otrzymano: 3 3 32 0

 R R

RE G .

Z rozwiązania belki AB otrzymano: R3A 1/6m, R3B 1/6m. Wykres momentów zginających

E

G

RE

RG

R2

3

3

3

M3

A B

RA3 R3B

-

C

D

RC

RD3

3

1 32

31

X3= 1

21

65

4. UKŁAD RÓWNAŃ I JEGO ROZWIĄZANIE.

4.1.OBLICZENIE WSPÓŁCZYNNIKÓW UKŁADU RÓQNAŃ

Współczynniki układu równań obliczamy wykorzystując wzory identyczne jak dla układów płaskich

s sj is j

i

ij k

S dx S

EI M

 M ,

s Fs is F

i

iF k

S dx S

EI M

 M .

Do obliczenia całek w powyższych wzorach zastosowano wzór Simpsona lub Mohra .

 



  

1

0

1 , 1 , 1 , 1 1 1 11

D C B A

dx M EI M

EI m m

m m EI m m

m EI

m m

m EI

3

277778 .

6 2 2

3 3 2 2 2

3 3 1 3 4 3 2 2 3

4 4 2

1 3

4 3 2 2 3

2 4 2

1    

 

 

 



 

 



 ,

 





 



  

1

0 21 43 22 32 94

2 , 12 , 1 1

2 1 21

12

m m dx EI

M EI M

B A

, 037037 .

9 1 8 3 2 2 3

2 2 2

1 9 8 3 2 3 ) 2 1 ( 9 4 4 3 4 6 2 2

1 2

EI m m

m EI m m

m m

EI   





 

       

C

D

E

G

RC RE

RD RG

R2

3.00m

1.50m 1.50m

R2

2.00m 2.00m 2.00m

A B

RA RB

3

3

3

3

3

3 3

3

X3= 1

1 1

2 2

F

= 0

(5)

Stanisław Żukowski 5

 



  

1

0

1 , 1 3 1 31

13

B A

dx M EI M



 

  

 

 

 

 



 0

3 2 3 4 2 3

1 3 4 6

4 2

1 3

1 3 2 2 3

2 4 2

1 m m m

EI m

m

EI EI

m2 888889 .

0 ,

 



 



  

1

0 21 43 22 32 2

, 1 , 1 , 2 , 12 , 1 1

1

Fm m

m dx EI

M EI M

FD F C B A F

F

4

3 3 2 2 2

3 3 1 3

2 2 3

2 2 2

1 3

2 4 ) 3 1 ( 2 4 3 4 6 2 2

1 m m Fm

Fm EI m

m Fm EI

m m Fm

Fm m m

EI

, 927083 .

8 1 9 3 2 2 4

5 . 1 3 1 8

9 4 3 16 15 8 4 9 4 3 2 3 6 5 . 1

1 3

EI Fm Fm

m m EI Fm m Fm m

Fm m m

EI   

 



 

      

 



  

1

0

2 , 2 , 2 , 2 2

2 22

G E B A

dx M EI M

EI m m

EI m

EI m

EI ( 1) 2 3.790123

3 2 2

3 1 1 9 8 3 2 2 9

2 8 2

1 9 8 3 2 2 9

4 8 2

1       

 

 

 

 

 ,

 



  

1

0

2 , 2 3

2 32

23

B A

dx M EI M

EI m m

EI m

EI 0 -0.740741

6 5 9 4 4 3

2 9 8 6 2 2

1 3

2 3 2 2 9

4 8 2

1 

 

  

 

 

 

 

 ,

 



  

1

0

2 , 2 , 2 2

2

E B A F

F M M dx

 EI

EI Fm Fm

m Fm EI

m Fm EI

m EI

2

0.326389 16 0

) 9 5 . 0 ( 4 6 0

3 1 3

2 2 9

2 8 2

1 3

2 2 9

4 8 2

1 

 

     

 

 

 

 

 ,

, 1 ) 1 3 ( 2 2

6 1 2

0 1

1 3 3

33 EI

m m

dx EI M

EIAB ABM           

 



  

1

0

2 , 2 3

3

B A F

F M M dx

 EI

EI Fm Fm Fm

m Fm EI

m EI

2

833333 .

0 - 2 0

6 4 5 3

2 6 2 2

1 3

2 2 3

4 2 2

1 

 

     

 



 .

4.2.POSTAĆ SZCZEGÓŁOWA UKŁADU RÓWNAN

, 0 1.927083

888889 .

0 1.037037

6.277778

3 3

2 2

2 1

3       

EI X Fm

EI X m

EI X m

EI m

, 0 0.326389

0.740741 3.790123

037037 .

1 21  2  32

 EI

X Fm EI X m

EI X m

EI m

. 0 833333

. 0 1

740741 .

0 888889

. 0

2 3

2 1

2       

EI X Fm

EI X m EI X m

EI m

4.3.ROZWIĄZANIE UKŁADU RÓWNAŃ F

X

X11F -0.483858 , X2  X2F 0.033228Fm, X3  X3F 1.288044Fm.

(6)

Stanisław Żukowski 6

5. SIŁY RZECZYWISTE 5.1.OBLICZENIA

Obliczenia reakcji i momentów zginających wykonano w tabeli wykorzystując wzory

F r F r F r F r F

r R X R X R X R

R  112222  , MF M1 X1F M2X2F M3X3F MF, Uwaga: W tabeli zamiast nadkreślenia zastosowano przekreślenie a wartości rzeczywiste

wytłuszczono

X1 = -0.483858 X2 = 0.033228 X3 = 1.28804356

Pręt A1 p s k Pręt 12 p s k

M1 0 -0.6666667 -1.3333333 M1 -1.333333333 -1 -0.6666667 M2 0 0.22222222 0.44444444 M2 0.444444444 0.666666667 0.88888889 M3 0 -0.1666667 -0.3333333 M3 -0.333333333 -0.5 -0.6666667

MF 0 0.25 0.5 MF 0.5 0.75 1

MF 0 0.36528192 0.73056384 MF 0.730563836 0.611988062 0.49341229

Pręt 2B p s k Pręt C1 p s k

M1 -0.6666667 -0.3333333 0 M1 0 0.75 1.5

M2 0.88888889 0.44444444 0 M2 0 0 0

M3 -0.6666667 -0.8333333 -1 M3 0 0 0

MF 1 0.5 0 MF 0 0.375 0.75

MF 0.49341229 -0.3973156 -1.2880436 MF 0 0.012106731 0.02421346

Pręt 1F p s k Pręt FD p s k

M1 1.5 1.125 0.75 M1 0.75 0.375 0

M2 0 0 0 M2 0 0 0

M3 0 0 0 M3 0 0 0

MF 0.75 0.9375 1.125 MF 1.125 0.5625 0

MF 0.02421346 0.3931601 0.76210673 MF 0.762106731 0.381053366 0

Pręt E2 p s k Pręt 2G p s k

M1 0 0 0 M1 0 0 0

M2 0 -0.5 -1 M2 -1 -0.5 0

M3 0 0 0 M3 0 0 0

MF 0 0.5625 0 MF 0 0 0

MF 0 0.54588589 -0.0332282 MF -0.033228226 -0.016614113 0

RA RB RC RD RE RG R2

R1 -0.6666667 -0.3333333 0.5 0.5 0 0 0

R2 0.22222222 0.44444444 0 0 -0.333333333 -0.3333333 0.666667

R3 -0.1666667 0.16666667 0 0 0 0 0

RF 0.25 0.5 0.25 0.75 0.75 0 0.75

RF 0.36528192 0.89072792 0.00807115 0.5081 0.738923925 -0.011076075 0.77215215 MOMENTY ZGINAJACE

REAKCJE

Wartości sił tnących obliczono wykorzystując znane już wartości reakcji.

Pręt AB

VA1 V1A RA 0.3653F, V12 V21 RA X1 0.1186F, V2B VB2 RB 0.8907F, Pręt CD

VC1 VCA RC 0.0081F, V1F VF1 RC X1 0.4919F, VFD VDF RD 0.5081F, Pręt EG

VE2 RE 0.7389F, V2E RE 0.5*3m*3m/20.7611F, V2G VG2 RG 0.0111F.

(7)

Stanisław Żukowski 7 5.1. WYKRESY SIŁ PRZEKROJOWYCH

MF

A B

RAF + RFB

0.7306 Fm 0.4934 Fm 1.2880 Fm 0.6120 Fm 0.3973 Fm

- F

C

D

RC

RDF

F

X1F

0.0242 Fm

+

0.3932 Fm 0.7621 Fm

R2

E REF

F

G

q=0.5F/m

RGF

+

0.5459 Fm 0.0332 Fm

- F = -0.4839 FX 1 F R= 0.7722 F2 XF3= 1.2880 Fm

E

G

q=0.5F/m

+

-

VF F

C

D X1F

0.0081 F

+

RCF= 0.0081 F

-

0.4919 F 0.5081 F

RDF= 0.5081 F

A B

+

0.8907 F

- XF3= 1.2880 Fm

= 0.3653 F RAF 0.3653 F

= 0.8907 F RFB

F R 2= 0.7722 F

0.1186 F

F X1= -0.4839 F

= 0.7389 F REF

R2F

0.7389 F 0.7611 F 0.0111 F

= 0.0111 F RGF

6. KONTROLA POPRAWNOŚCI ROZWIĄZANIA

Kontrola rozwiązania polega na sprawdzeniu czy otrzymane rozwiązanie jest statycznie i kinematycznie dopuszczalne, czyli czy siły spełniają równania równowagi a przemieszczenia są kinematycznie zgodne. Dokonując kontroli należy pamiętać, że kontroli podlegają tylko te wartości, które występują w obliczeniach kontrolnych.

6.1.KONTROLA STATYCZNEJ DOPUSZCZALNOŚCI ROZWIĄZANIA

Aby sprawdzić wszystkie rzędne charakterystyczne momentów i sił tnących sprawdzimy równania równowagi dla elementów jak na rysunku poniżej.

D VFD = 0.5081 F

C

V1C = 0.0081 F

VC1 = 0.0081 F 1

M1C = 0.0242 Fm

VF1 = 0.4919 F F

V1F = 0.4919 F

M1F = 0.0242 Fm

MF1 = 0.7621 Fm MFD = 0.7621 Fm

VDF = 0.5081 F

A

VA1 = 0.3653 F V1A = 0.3653 F

1 2

V12 = -0.1186 F V21 = -0.1186 F V2B = -0.8907 F VB2 = -0.8907 F

M1A = 0.7306 Fm M12 = 0.7306 Fm M21 = 0.4934 Fm M2B = 0.4934 Fm MB2 =-1.2880 Fm B VG2 = -0.0111 F

E

V2E = -0.7611 F

VE2 = 0.0081 F 2

M2E = -0.0332 Fm G

V2G = -0.0111 F M2G = -0.0332 Fm

q=0.5F/m

(8)

Stanisław Żukowski 8

Dla pręta A1

MA M1AV1A2m0.7306Fm0.3653F2m0, 0 2 3653 . 0 7306

. 0

1 2

1

1       

M M A VA m Fm F m ,

Dla pręta 12

M1M12M21V212m0.7306Fm0.4934Fm0.1186F2m0, 0

2 1186 . 0 4934 . 0 7306 . 0

12 2

21 12

2         

M M M V m Fm Fm F m ,

Dla pręta 2B

M2M2BMB2VB22m0.4934Fm(1.288)Fm0.8907F2m0, 0

2 8907 . 0 )

288 . 1 ( 4934 . 0

2 2

2

2         

MBM B MB V B m Fm Fm F m ,

Dla pręta C1

MC M1CV1C 3m0.0242Fm0.0081F3m0.0001Fm0, 0

0001 . 0 3 0081 . 0 0242 . 0

1 3

1

1        

M M C VC m Fm F m Fm ,

Dla pręta 1F

M1M1FMF1VF11.5m0.0242Fm0.7621Fm0.4919F1.5m0, 0

5 . 1 4919 . 0 7621 . 0 0242 . 0 5 .

1 1

1

1        

MFM F MF VF m Fm Fm F m , Dla pręta FD

0 5 . 1 5081 . 0 7621 . 0 5

.

1    

MFMFD VDF m Fm F m , 0

5 . 1 5081 . 0 7621 . 0 5

.

1    

MDMFD VFD m Fm F m , Dla pręta E2

ME M2EV2E 3mq3m1.5m(0.0332)Fm(0.7611)F3m0.5F/m4.5m2 0,

M2 M2EVE23mq3m1.5m(0.0332)Fm0.0081F3m0.5F/m4.5m2 0, Dla pręta 2G

0 0001

. 0 3

) 0111 . 0 ( ) 0332 . 0 (

2 3

2

2          

M M G VG m Fm F m Fm ,

0 0001

. 0 3

) 0111 . 0 ( ) 0332 . 0 (

2 3

2         

MGM G V G m Fm F m Fm . 6.2.KONTROLA KINWMATYCZNEJ DOPUSZCZALNOŚCI ROZWIĄZANIA

Kontrola zgodności przemieszczeń polega na sprawdzeniu zgodności przemieszczeń układu rozwiązanego z przemieszczeniami rzeczywistymi w tylu miejscach ile wynosi stopień statycznej niewyznaczalności. Sprawdzimy przemieszczenia w miejscach 1, 2 i 3 ( i 1F  , 1F  i 2F  ) 3F wykorzystując wzór

s F s is F

i

iF k

S dx S

EI M M

F

 , 1  i 2F  . 3F

 



  

1

0

, 1 , 1 , 2 , 12 , 1 1

1

FD F C B A F

F M M dx

EI

m Fm

Fm m

m Fm m

Fm EI m

m

EI 0.4934

3 612 2

. 0 ) 1 ( 4 7306 . 3 0 4 6 2 2 7306 1 . 3 0 2 2 3

2 4 2

1

m m Fm

Fm EI Fm m

m m

EI 0.0242

3 2 2 2

3 3 0 1

) 3973 . 0 3 ( 4 1 4934 . 3 0 2 6 2 2

1

0 0 7621 . 3 0 2 2 4

5 . 1 3 7621 1

. 4 0 3932 3

. 8 0 4 9 0242

. 2 0 3 6 5 . 1

1    

 



 

      

 m m Fm

Fm EI Fm m

Fm m m

m EI

 



  

1

0

2 , 2 , 2 , 12 , 1 2

2

G E B A F

F M M dx

EI

(9)

Stanisław Żukowski 9



 

      

 

 

 m Fm Fm Fm

Fm EI m

EI 0.4934

9 612 8 . 3 0 4 2 7306 . 9 0 4 6 2 2 7306 1 . 3 0 2 2 9

2 4 2

1



 

      

 ( 3973) 0

9 4 4 4934 . 9 0 8 6 2 2

1 m Fm Fm

EI

0 )

0332 . 0 3 ( 2 2

3 1 0 1

) 0332 . 0 ( ) 1 ( 5459 . 2 0 4 1 6 0

3

1       

 

        

 m Fm

Fm EI m Fm

EI ,

 



  

1

0

2 , 12 , 1 1

3 1 3

B A A

F A

F M M dx

EI



 

        

 



 m Fm Fm Fm

Fm EI m

EI 0.4934

3 612 2

. 0 ) 5 . 0 ( 4 7306 . 3 0 1 6 2 2 7306 1

. 3 0 2 2 3

2 1 2

1

0 )

288 . 1 ( ) 1 ( ) 3973 6 (

4 5 4934 . 3 0 2 6 2 2

1 

 

         

 m Fm Fm Fm

EI .

II..ROZWIĄZANIE IZOSTATYCZNEGO MODELU RUSZTU BELKOWEGO OD OBCIĄŻENIA

Pi 1

Uwzględniając, że znamy rozwiązanie rusztu danego od danego obciążenia (M ,F SsF), w celu wyznaczenia szukanego przemieszczenia musimy jeszcze wykonać rozwiązanie dowolnego modelu izostatycznego rusztu od obciążenia jednostkowego przyłożonego w miejscu i kierunku szukanego przemieszczenia (Pi 1). Do rozwiązania przyjęto model jak na rysunku poniżej.

C

D

E

G

RC RE

RD RG

R2

3.00m

1.50m 1.50m

R2

2.00m 2.00m 2.00m

A B

RA RB

i

i

i

i

i

i i

i

1 1

2 2

Pi = 1

= 0

W wyniku rozwiązania tego układu otrzymano:

4 /

1

iC

R , RiD 3/4, MiF 9m/8, i2iiG 0

E R R

R , iiB 0

A R

R .

Wykresy momentów zginających

E

G

RE

RGi

i

Mi

A B

RAi RBi

8 m 9

C

D

RC

RDi

i

+ 43 16

15 i

R2 Pi = 1

m m

1.

(10)

Stanisław Żukowski 10

III..OBLICZENIE SZUKANEGO PRZEMIESZCZENIA

 



  

 

 

 

1

0

, 1 , 1 FFD C F i s

F s is F

i

iF M M dx

EI k

S dx S

EI M M



 

      

 

 

 m Fm

m Fm m Fm

m Fm EI

m m

EI 0.7621

8 3932 9

. 16 0 4 15 0242

. 4 0 3 6 5 . 1 0242 1

. 3 0 2 2 4

3 3 1

. 0343 . 1 7621 . 3 0 2 2 8

5 . 1 9

1 3

EI Fm Fm

m m

EI   

 

Cytaty

Powiązane dokumenty