Przyjaźń nie jedno ma imię

(1)

a) Wiadomości Uczeń:

• wzbogaca słownictwo w zakresie określania ludzkich wad i zalet,

• zna łączliwość słowa przyjaźń z innymi wyrazami.

b) Umiejętności Uczeń:

• potrafi podać synonimy słowa przyjaźń,

• podejmuje refleksję nad tematem przyjaźni,

• potrafi zaprezentować swój punkt widzenia,

• doskonali umiejętność pracy w grupie.

Elementy heurezy i metody problemowej, metoda zajęć praktycznych, praca zbiorowa, praca indywidualna.

Kartoniki z hasłami

a) Faza przygotowawcza

Powitanie. Sprawdzenie listy obecności. Nauczyciel umieszcza na tablicy kartoniki z hasłami:

miłość, poświęcenie, zażyłość, życzliwość, braterstwo, koleżeństwo, poufałość, zazdrość.

b) Faza realizacyjna

1. Nauczyciel informuje uczniów, że część z tych słów to synonimy słowa przyjaźń, po czym umieszcza na tablicy hasło: PRZYJAŹŃ TO.

(2)

2. Nauczyciel prosi ucznia - ochotnika o umieszczenie synonimów wokół hasła wywoławczego. Cała klasa pomaga mu wykonać to zadanie prawidłowo.

3. Nauczyciel prosi o przepisanie słowa przyjaźń i jego synonimów.

4. Nauczyciel prosi uczniów o charakterystykę kogoś, kto nie mógłby być ich przyjacielem.

c) Faza podsumowująca

1. Nauczyciel prosi o wyjaśnienie związków frazeologicznych, podanie przykładów z literatury, z życia:

- więzy przyjaźni - dowody przyjaźni - bezinteresowna przyjaźń - żyć w przyjaźni

- zawrzeć przyjaźń

2. Wspólna interpretacja tematu lekcji.

3. Nauczyciel zadaje pracę domową.

1. Gry i zabawy w kształceniu językowym. Propozycje. Scenariusze. Projekty, pod red. H.

Wiśniewskiej, Wydaw. Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin 2000.

2. Nagajowa M., Nauka o języku dla nauki języka. Poradnik metodyczny dla nauczycieli języka polskiego, Wydaw. Pedagogiczne ZNP, Kielce 1994.

3. Nagajowa M., Kształcenie języka ucznia w szkole podstawowej, Wydaw. Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1985.

Zadanie domowe

Ułożę krótką historyjkę z użyciem „swojego” frazeologizmu (6-8 zdań).

45 minut

(3)

brak