Mikołaj Koziak
Wielopunktowy system oświetleniowy LED we wnętrzach mieszkalnych
Projekt autorskiego rozwiązania usprawniającego proces użytkowy opraw oświetleniowych we wnętrzach mieszkalnych
Rozprawa doktorska – abstrakt Wydział Architektury Wnętrz i Wzornictwa
Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu ul. Plac Polski 3/4, 50-156 Wrocław
Promotor
prof. dr hab. Agata Danielak-Kujda
Tematem niniejszej pracy jest „Wielopunktowy system oświetleniowy LED we wnętrzach mieszkalnych”. Pod tym określeniem kryje się projekt wzorniczy rozwiązania usprawniającego proces użytkowy opraw oświetleniowych (w tym również systemów oświetleniowych) przeznaczo- nych do wnętrz mieszkalnych. Przedstawiany projekt ma charakter rozwiązania systemowego, tzn. odwołuje się nie tyle do pojedynczej oprawy czy kolekcji takich opraw (tj. indywidualnego autorskiego rozwiązania), ale do szerokiej grupy opraw różnego rodzaju, projektu i autora – do opraw i systemów oświetleniowych ogólnie. W założeniu rozwiązanie systemowe powinno globalnie usprawnić proces użytkowy. Nowa usprawniona forma użytkowania opiera się na proponowanych rozwiązaniach technologiczno-użytkowych i koncepcji oprawy systemowej – formy usprawnionej oprawy oświetleniowej posiadającej cechy systemu oświetleniowego (oprawy-systemu).
Celem takiego rozwiązania jest przede wszystkim znaczące poprawienie komfortu użytkowania, ale nie tylko. Brany pod uwagę jest bowiem nie tylko sposób korzystania z oprawy (używania jej) przez użytkownika, ale cały proces użytkowy w szerokim tego słowa znaczeniu. Ze względu na formę rozwiązania – projekt koncepcyjny i projekt postaci systemu oświetleniowego – skupia się ono głównie na początkowej fazie procesu użytkowego, tj. od momentu pojawienia się potrzeby i pierwszego kontaktu z produktem – a więc wyboru właściwego (tj. adekwatnego do potrzeb) rozwiązania w punkcie sprzedaży – przez intuicyjną obsługę urządzenia, aż po realizację zadań technicznych i technologicznych zmierzających do zaspokojenia potrzeby.
Empiryczna ocena realizacji tych zadań i określenie rzeczywistego wpływu decyzji projek- towych na usprawnienie procesu użytkowego i finalnie na użytkownika, jak również kwestie związane z używaniem, zużywaniem i utylizacją wymagają ukończenia procesu projektowego i wdrożenia rozwiązania względnie opracowania działającego prototypu do testów, co ze względu na konieczność wcześniejszego opracowania i przetestowania proponowanych rozwiązań tech- nologicznych oraz aktualne ograniczenia (w postaci braku odpowiedniego zaplecza techniczno- -technologicznego oraz finansowego) jest chwilowo niemożliwe. Niemniej jednak racjonalna
ocena proponowanego rozwiązania jest możliwa dzięki analizie logicznej przyjętego modelu teoretycznego. Wykorzystanie metod naukowych – heurystyki, inwentyki i technik abarietycz- nych – w procesie poszukiwania rozwiązania problemu, jego weryfikacji i oceny gwarantuje racjonalną analizę i ocenę przedstawianego projektu rozwiązania.
Wstępna ocena rozwiązywanego w pracy problemu, analiza procesu użytkowego oraz ogólnie wpływu światła i oświetlenia na człowieka (użytkownika opraw wnętrzowych) wskazuje, że mamy do czynienia z problemem wieloaspektowym, wymagającym interdyscyplinarnego podejścia (oraz rozwiązania). Ocena sytuacji problemowej, stopnia uświadomienia problemu (potrzeby) przez użytkownika oraz znaczenia społecznego sugeruje natomiast, że rozwiązywane zagadnienie wpisuje się w tzw. „problem skostniały” – co oznacza, że przeciętny użytkownik nie jest w stanie od razu dostrzec sytuacji problemowej. Utrwalony przez lata schemat użytko- wania opraw oświetleniowych, sposób regulacji oświetlenia – zarówno forma, jak i idea regulacji – doprowadziły do akceptacji aktualnego stanu (tj. akceptacji utartych rozwiązań użytkowych wynikających bezpośrednio z rozwiązań technologicznych) i uproszczonej, bo schematycznej, oceny sytuacji problemowej. Sam fakt, że przeciętny użytkownik nie podważa aktualnych rozwią- zań, nie poszukuje poprawy stanu aktualnego i ogólnie nie dostrzega sytuacji problemowej, nie oznacza jeszcze, że problemu nie ma – taki problem może istnieć w fazie utajonej. Przedstawienie rozwiązań usprawniających bądź zdecydowanie usprawniających proces użytkowy jest w stanie przełamać taki stan i zmienić percepcję użytkownika, warunkiem jednak jest jasno i precyzyjnie określony przekaz skierowany do szerokiej grupy odbiorców o zróżnicowanym podejściu do roz- wiązań innowacyjnych (zarówno tzw. innowatorów, jak i sceptyków; a także grup pośrednich).
Warto w tym momencie podkreślić fakt, iż technologia (w tym m.in. technologia oświetleniowa, pomiarowa) oraz elektronika rozwija się bardzo dynamicznie, co przekłada się na coraz to nowsze, skuteczniejsze i bardziej innowacyjne rozwiązania technologiczne. Niemniej jednak nie nadążają za nimi rozwiązania użytkowe, w efekcie czego następuje dysonans pomiędzy funk- cjonalnością takiego rozwiązania, a jego użytecznością. Perspektywa oceny technologa, który ocenia problemy ze względu na technologię, znacząco różni się od tej, jaką przyjmuje projektant wzornictwa przemysłowego analizujący sytuację z perspektywy użytkowej – na co zwraca uwagę chociażby profesor Pawłowski w Inicjacjach w rozdziale Emancypacja kształcenia przemysłowego (Pawłowski Andrzej, Inicjacje. O sztuce, projektowaniu i kształceniu projektantów, ASP w Kra- kowie, WFP, 2001, wydanie II, s. 88-89).
Jeśli prześledzimy rozwój technologii oświetleniowej w ostatnich 10-20 latach, to zauważymy, że o ile następuje dynamiczny postęp w odniesieniu do rozwiązań technologicznych, których skuteczność (efektywność) i funkcjonalność rośnie, o tyle nie wpływa to zasadniczo na uspraw- nienie procesu użytkowego i poprawę komfortu użytkowania, a wręcz przeciwnie – wprowa- dzane usprawnienia i innowacje technologiczne komplikują cały proces czyniąc go bardziej
zawiłym i wymagającym dla użytkownika. Użytkownik wprawdzie coraz więcej może, ale za- razem coraz więcej musi – musi coraz więcej wiedzieć, aby wybrać właściwe rozwiązanie (musi znać podstawowe jednostki i miary fotometryczne lub przynajmniej wiedzieć, co to jest lumen i jaką moc strumienia świetlnego powinno mieć poszukiwane rozwiązanie); musi coraz pew- niej posługiwać się urządzeniami sterowanymi elektronicznie (z racji rosnącej, choć nie zawsze uzasadnionej, funkcjonalności, co przekłada się na coraz większe możliwości, nowsze opcje urządzenia, ale także stopień skomplikowania obsługi); musi coraz więcej czasu poświęcać na regulację oświetlenia (w tym ocenę właściwego poziomu), co przecież nie jest główną potrzebą użytkownika ani celem samym w sobie w przypadku opraw oświetleniowych.
Analizując z kolei ewolucję oprawy oświetleniowej, mimo iż w większości przypadków mamy do czynienia z projektami wzorniczymi, to jednak trudno oprzeć się wrażeniu, że znacząca część nie traktowała problemów użytkowych jako priorytetowych, skupiając się przede wszystkim na estetyce proponowanego wzoru (dekoracyjności oprawy). Wartość użytkowa takich opraw była zwykle bezpośrednią pochodną funkcjonalności rozwiązań technologicznych, stanowiąc swoisty „implant technologiczny” zapewniający użyteczność. Ze względów omawianych wyżej wartość użytkowa takich opraw jest jednak ograniczona.
O funkcjonalności urządzenia decyduje zespół realizowanych funkcji oraz stopień ich realizacji (skuteczność), co wynika z możliwości technologicznych, a w przypadku urządzeń oświetlenio- wych przekłada się ogólnie na możliwości oświetleniowe i regulacyjne. Natomiast użyteczność, czy też własności użytkowe oprawy i/lub systemu oświetleniowego, które nie są bezpośrednią konsekwencją rozwiązań konstrukcyjnych, a mają związek z rozwiązaniami technologicznymi, wynikają z własności sterowniczych i zarządczych, co przekłada się na sprawność sterowniczą systemu sterowania oraz sprawność organizacyjną systemu zarządzania. Stąd w przypadku przedstawianego w pracy projektu systemu oświetleniowego kwestią kluczową jest harmonia pomiędzy rozwiązaniami technologicznymi i użytkowymi oraz wzajemna współpraca układu sterowania z systemem sterowania (co szczegółowo ilustruje m.in. graf. nr 6.32. przedstawiony w części projektowej w księdze drugiej, pt.: Koncepcja rozwiązania technologiczno-użytkowego – charakterystyka proponowanego rozwiązania z perspektywy procesu użytkowego).
Wracając do technologii, a dokładniej związanej z tematem pracy technologii oświetleniowej LED, należy podkreślić, że samo wprowadzenie innowacji technologicznej na rynek oświetle- niowy (a pośrednio także rozwiązań opartych na zamiennikach ledowych) nie miało na celu ani zwiększenia/poprawy funkcjonalności ani usprawnienia rozwiązań użytkowych. Wprowadze- nie zamienników ledowych powodowane było poprawą aspektu ekologicznego wynikającą ze zmniejszenie zużycia energii elektrycznej, a co za tym idzie obniżenia emisji CO2 – co z kolei sta- nowiło rozwiązanie problemu ekologicznego i dostosowanie się do ekoprojektu oraz dyrektywy Parlamentu Europejskiego. Pozytywną konsekwencją takiej formy rozwiązania była równoczesna
poprawa aspektu ekonomicznego. Natomiast negatywną było ograniczenie funkcjonalności i co za tym idzie także użyteczności rozwiązań opartych na ledowych zamiennikach wynikające z konieczności zapewnienia wstecznej kompatybilności i przejęcia standardów złączy elektrycz- nych oraz komunikacyjnych po zastępowanej technologii żarowej. Stąd też przedstawiane w pracy rozwiązanie bazuje na nieskrępowanych tymi ograniczeniami modułach ledowych.
Przemysł oświetleniowy z wolna dostrzega potrzebę zmian, poprawy procesu użytkowego i ko- nieczności ewolucji zarówno sposobów myślenia o oświetleniu, jak i o rozwiązaniach oświetle- niowych. LightningEurope, organizacja reprezentująca przemysł oświetleniowy w strukturach Unii Europejskiej, w krótkiej broszurze pt. „Oświetlenie Ukierunkowane na Człowieka: Wy- chodząc poza sprawność energetyczną” (LightningEurope, Human Centric Lightning: Going Beyond Energy Efficiency, 7 października 2013) przedstawiła zapowiedź zmian idących w kie- runku przeniesienia uwagi z dotychczasowego, czysto technicznego podejścia do problemów związanych z oświetlaniem, na podejście koncentrujące się na potrzebach człowieka – w szcze- gólności tych, które przynoszą korzyści biologiczne/zdrowotne i emocjonalne (skupiając się na podwyższaniu standardów jakościowych oświetlenia uwzględniających także tzw. potrzeby niewzrokowe). Niespełna rok później w kolejnym dokumencie pada podsumowujące stwierdze- nie, będące zarazem potwierdzeniem wyznaczonego wcześniej kierunku: „...(domyślnie: dzisiaj – przypis autora) nie wystarczy już tylko widzieć i być widzianym” (LightningEurope, Human Centric Lightning: A basic overview, 9 września 2014).
Pomimo ściśle wyznaczonych kierunków rozwoju trudno jednak doszukać się dzisiaj rozwią- zań realizujących zamierzony cel. Pierwsze próby „oświetlenia ukierunkowanego na człowieka”
przeznaczone są raczej do miejsc pracy niż wnętrz mieszkalnych i stanowią analogię do roz- wiązań wprowadzonych swego czasu przez Philipsa czy Zumtobel (Philips, Dynamic Lightning, enhancing well-being and performance, 2005 oraz Zumtobel, Lighting for the Workplace, Zum- tobel Staff GmbH, Dornbirn/A, 2005). Philips nazywał je wtedy „oświetleniem dynamicznym”
a samo rozwiązanie bazowało na technologii oświetlenia fluorescencyjnego. Poprzez zmiany temperatury barwowej i natężenia oświetlenia dostosowane do rytmu okołodobowego wykorzy- stywały oświetlenie do stymulacji i poprawy efektywności pracowników (dotyczyło to głównie pracowników biurowych). Pojawiające się aktualnie na rynku pierwsze rozwiązania „oświetle- nia ukierunkowanego na człowieka” w zasadzie niewiele wybiegają poza tą koncepcję i trudno powiedzieć, żeby realizowały w jakiś szczególny sposób cele określone inicjatywą, na którą się powołują, pomijając już sam fakt, iż dotyczą one oświetlenia miejsc pracy, a nie wnętrz mieszkal- nych (gdzie problemów jest więcej, są one bardziej zróżnicowane i trudniej nad nimi zapanować).
Przedstawione w pracy rozwiązanie usprawniające proces użytkowy uwzględnia również po- trzeby niewzrokowe (m.in. komfort psychiczny, zdrowotny i regulację biologiczną) – niezależnie od inicjatywy przedstawianej przez LightningEurope. Projekt systemu oświetleniowego jest
wynikiem szeroko zakrojonej wieloaspektowej analizy, która w kwestii potrzeb użytkowników odwołuje się m.in. do opracowanej na podstawie piramidy potrzeb Masłowa hierarchii potrzeb związanych ze światłem i oświetleniem (patrz: tabela nr 5.6. Hierarchia potrzeb związanych ze światłem i oświetleniem oraz wynikających z relacji z oprawą oświetleniową przeznaczoną do wnętrz mieszkalnych, księga pierwsza). Zakłada ona analogicznie do ww. piramidy potrzeby niższego i wyższego rzędu – począwszy od: potrzeb fizjologicznych (widzenia i poznawania otoczenia czy aktywności ruchowej), przez p. bezpieczeństwa (wzrokowego, fotobiologicznego, psychofizjologicznego, termicznego, elektrycznego i użytkowania), dalej p. użyteczności (funk- cjonalności i utylitarności), p. piękna (estetyki formy przedmiotu – oprawy oświetleniowej;
estetyki efektu oświetleniowego), aż po potrzeby pełni (czyli kompletności rozwiązania i szczy- towych możliwości, ekwilibrium/harmonii, kultury oraz spełnienia/dopełnienia).
Aby skutecznie i znacząco usprawnić proces użytkowy, zwłaszcza w sytuacji, w której dotych- czas obowiązujący jest wynikiem utrwalonego przez lata schematu oraz wciąż akceptowanego, należy przyjąć szeroką perspektywę oceny i przeanalizować nie tylko cały proces użytkowy, aktualne i potencjalne potrzeby użytkowników, ale także znaczenie i wpływ na człowieka światła – jako fali elektromagnetycznej będącej czynnikiem powodującym efekt oświetleniowy na po- wierzchni oświetlanego przedmiotu/otoczenia, warunkującym powstawanie wrażeń barwnych, ale także odpowiadającej za bioregulację – oraz oświetlenia – czyli efektu oświetleniowego, w tym oświetlenia barwnego, wynikającego z natury fali świetlnej, budowy chemicznej ciała oświetlanego oraz psychofizjologicznych aspektów procesu widzenia. Dlatego też przedstawiana w pracy analiza odwołuje się do nauk matematyczno-fizycznych i chemicznych, biologicznych i medycznych, społecznych i humanistycznych a także nauk technicznych. Oceniany jest dotych- czasowy proces użytkowy z perspektywy aktualnych (oraz potencjalnych/przyszłych) możli- wości technicznych i technologicznych w oparciu o analizę ustalonej już wiedzy (stanowiącej podstawy naukowe), uzupełnionej najnowszymi badaniami oraz wnioskami autora wnikającymi z konferencji naukowych oraz odbytych szkoleń.
Rozprawa doktorska podzielona jest na dwie księgi; pierwsza stanowi część przygotowawczą i zawiera: Część wstępną – omawiającą charakterystykę obszaru działań (I.), cel i zakres pracy (II.) oraz zawierającą strukturę rozprawy (III.), stanowiącą formę rozszerzonego spisu treści charakteryzującego poszczególne rozdziały rozprawy doktorskiej; oraz pierwsze pięć rozdzia- łów Części głównej: rozdz. 1. Światło i oświetlenie – przedstawiający omawianą wyżej analizę kwestii związanych ze światłem i oświetleniem istotnych z punktu widzenia projektowania opraw i systemów oświetleniowych (ww. podział nauk przekłada się na kolejne podrozdziały od 1.1. do 1.4.); rozdz. 2. Oprawy oświetleniowe – omawiający istotne zagadnienia związane z oprawą oświetleniową rozumianą jako urządzenie oświetleniowe oraz jako rzecz – przedmiot użytkowy, dekoracyjny, jak również obiekt kulturowy (rzecz będąca nośnikiem wartości kul- turowych), a także przedstawiający ewolucję i przyszłość oprawy oświetleniowej (2.1. i 2.2.);
rozdz. 3. Oświetlenie we wnętrzach mieszkalnych – omawiający z kolei zagadnienia dotyczące idei oświetlenia (jako metody – sposobu oświetlania, koncepcji projektowej) oraz istoty wnę- trza mieszkalnego, natomiast poszczególne podrozdziały odnoszą się do ewolucji oświetlenia we wnętrzach mieszkalnych (3.1.), roli oświetlenia sztucznego we wnętrzu mieszkalnym (3.2.) oraz norm i wytycznych do projektowania oświetlenia we wnętrzach mieszkalnych (3.3.); rozdz.
4. Projektowanie opraw i systemów oświetleniowych – przedstawiający zagadnienia dotyczące projektowania opraw i systemów oświetleniowych w odniesieniu do procesu rozwoju nowego produktu, określona jest tam rola projektanta przemysłowego (4.1.) w procesie projektowania opraw i systemów oświetleniowych, wraz z rozgraniczeniem problematyki i kompetencji inży- nierskiej od wzorniczej, omówione są także metody projektowe (4.2.) oraz wskazane są te, które są istotne z punktu widzenia rodzaju oraz zakresu poruszanego w niniejszej pracy problemu, omówiony został tam również proces projektowy (4.3.); rozdz. 5. Sformułowanie problemu – przedstawiający zagadnienia związane z formułowaniem problemu, analizą sytuacji proble- mowej (5.1.), określeniem problemu na poziomie ogólnym (5.2.), analizą zebranych informacji (5.3.) oraz kończący się formalnym postawieniem problemu (5.4).
Księga pierwsza zawiera materiał niezbędny do określenia i rozwiązania problemów naukowych (poznawczych), które to decyduje o wkładzie autora do rozwoju wiedzy, a także stanowi (wraz zebranym materiałem badawczym) podstawy naukowe dla rozwiązania problemu projektowego.
Księga druga, stanowiąca część projektową, zawiera Część główną składającą się z rozdziału 6.
wraz z 2 podrozdziałami, z czego drugi stanowi rozwiązanie w postaci załączników, natomiast rozdział 7. wpisuje się w Zakończenie.
Rozdział 6. Metoda + rozwiązanie omawia cały proces dochodzenia do rozwiązania problemu określonego w pracy oraz dokumentuje rozwiązanie zarówno problemu naukowego (teoretycz- nego), jak i projektowego (praktycznego). Pierwszy z podrozdziałów przedstawia metodę twór- czego rozwiązywania problemów w postaci autorskiego modelu metodologicznego stanowiącego zapis procesu projektowego, począwszy od sformułowania problemu po realizację oraz ocenę rozwiązania i zarazem technikę organizacyjną zapewniającą pełną transparentność procesu pro- jektowego i racjonalność podejmowanych decyzji projektowych. Drugi podrozdział przedstawia rozwiązanie problemu w postaci załączników projektowych (opracowanych na podstawie metody przedstawionej w poprzednim podrozdziale). Udokumentowany jest cały proces projektowy w ujęciu produktowym wraz z wyjaśnieniem nieukończonych bądź niezrealizowanych etapów.
Rozwiązanie problemu projektowego stanowi projekt systemu oświetleniowego, na który składają się:
1. idea systemowego podejścia do projektowania opraw oświetleniowych, 2. idea systemu oświetleniowego jako rozwiązania technologiczno-użytkowego, 3. projekt koncepcyjny systemu oświetleniowego,
4. projekt postaci systemu oświetleniowego składający się z:
a. projektu systemu sterowania i zarządzania oświetleniem,
b. projektu systemowej oprawy oświetleniowej oraz sposobu obsługi na podstawie oprawy biurkowej, stojącej, wiszącej i przyściennej.
Zakończenie obejmuje podsumowanie zebranego materiału badawczego oraz ocenę przedsta- wionego rozwiązania projektowego w kontekście rozwiązywanego problemu. W poszczególnych rozdziałach prezentowana jest ocena rozwiązania (7.), podsumowanie informacji zawartych w głównej części pracy (7.1.), konkluzja o zrealizowaniu celu pracy (7.2.), dokonywana ocena wkładu do rozwoju wiedzy (7.3.), formułowana krytyczna refleksja (7.4.) oraz sugerowane są perspektywy kontynuacji badań (7.5.). Pracę wieńczy Bibliografia przedstawiająca listę źródeł, na których opiera się niniejsza rozprawa i do których się bezpośrednio odwołuje.
Przedstawiane w pracy rozwiązanie – wielopunkowy (i wieloźródłowy) system oświetleniowy LED przeznaczony do wnętrz mieszkalnych – stanowi formę integralnego z oprawą systemu sterowania i zarządzania oświetleniem, w przeciwieństwie do typowych systemów oświetle- niowych, które to są rozwiązaniami zewnętrznymi (formą przypominającymi router sieciowy).
W założeniu taki system oświetleniowy stanowiłby podstawowy komponent oprawy systemo- wej. Każda oprawa wnętrzowa, która spełniałaby wymagania stawiane oprawom systemowym (a określone w idei oprawy systemowej) mogłaby być w taki system wyposażona, stając się oprawą systemową (oprawą-systemem). Sam system projektowany jest jako rozwiązanie technologiczno- -użytkowe, stąd w każdej takiej oprawie byłby ten sam system, niemniej jednak jego funkcjonalność ulegałby niewielkim zmianom w zależności od rodzaju oprawy. Natomiast dużemu zróżnicowaniu podlegałoby sprofilowanie rozwiązań użytkowych – każda oprawa wyposażona byłby w zestaw sce- nariuszy i trybów użytkowych dostosowanych do rodzaju oprawy, jej umiejscowienia, wykonywanej w polu oświetleniowym pracy oraz decyzji indywidualnych wynikających z danego projektu oprawy.
Koncepcja usprawnienia procesu użytkowego opraw i systemów oświetleniowych przekłada się na ideę oprawy systemowej. Oprawa systemowa z kolei stanowi formę usprawnionej oprawy oświetleniowej noszącej cechy systemu oświetleniowego. Proces usprawnienia podąża podobną drogą, jak w przypadku ewolucji telefonu i transformacji telefonu komórkowego do dzisiejszego wszechobecnego smartfona – który to wg. samej definicji słownikowej jest połączeniem telefonu komórkowego i komputera kieszonkowego. Ewolucja telefonu doprowadziła do ogromnej zmiany funkcjonalnej, ale przede wszystkim użytkowej.
Proces usprawnienia oprawy oświetleniowej oparty na koncepcji rozwiązania technologiczno- -użytkowego w założeniu powinien doprowadzić m.in. do:
• ograniczenia wymagań względem użytkownika – a przez to czytelnego i prostego prze- kazu bazującego na prostym opisie zastosowania produktu (mówiącym o rodzaju oprawy, jej przeznaczeniu i wielkości oświetlanej powierzchni w przypadku oświetlenia ogólnego) nie wymagającym szczególnej wiedzy, ani znajomości miar fotometrycznych;
• poprawy komfortu użytkowania i uproszczenia obsługi – dzięki rozwiązaniom automa- tyzującym, intuicyjnym i sprofilowanym pod kątem wykonywanej w polu oświetlenia pracy lub dostosowanym do procesów społecznych zachodzących we wnętrzu mieszkalnym roz- wiązaniom użytkowym (trybom i scenariuszom użytkowym) oraz intuicyjnemu interfejsowi graficznemu oferującemu zróżnicowany poziom wyświetlanych informacji (wyświetlanie pełnych informacji lub uproszczone);
• zwiększenia funkcjonalności i użyteczności – dzięki precyzyjnemu lokalnemu pomiarowi oświetlenia, rozwiązaniom autoregulującym oraz intuicyjnej obsłudze zapewniającym obiek- tywną ocenę warunków oświetleniowych i dostosowanie do zróżnicowanych i zmieniających się w ciągu dnia warunków oświetleniowych oraz zróżnicowanych potrzeb użytkowników, a także systemowej organizacji oświetlenia i prostej rozbudowie systemu oświetlenia wnętrza;
• poprawy komfortu zdrowotnego i psychicznego – dzięki komfortowemu oświetleniu wnę- trza (zapewnieniu i utrzymaniu optymalnych warunków oświetleniowych), zapewnieniu zróżnicowanej dystrybucji oświetlenia (wynikającej z wieloźródłowego charakteru układu optycznego), synchronizacji rytmu dobowego, umożliwieniu oświetlenia aktywizującego i relaksacyjnego, opcjonalnemu terapeutycznemu naświetlanie oczu;
• zwiększenia atrakcyjności rozwiązań oświetleniowych – dzięki zapewnieniu zróżnicowanej dystrybucji oświetlenia i programom oświetlenia barwnego oraz zapewnieniu intuicyjnego wyboru i modyfikacji ustawień.
Taka usprawniona oprawa systemowo (oprawa-system) pomimo dużo większego stopni zaawan- sowania technologicznie od standardowej oprawy zapewniałyby prostszą, bardziej intuicyjną obsługę przy zdecydowanie wyższej wartości użytkowej. Natomiast projekt systemu oświetle- niowego rozumianego jako podstawowy i integralny komponent oprawy systemowej jest w stanie globalnie (ze względu na szerokie a nie jednostkowe zastosowanie) usprawnić proces użytkowy podnosząc go na wyższy poziom.
