• Nie Znaleziono Wyników

XXII Szkoła Dydaktyki Matematyki

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "XXII Szkoła Dydaktyki Matematyki"

Copied!
3
0
0

Pełen tekst

(1)

ANNALES OF THE POLISH MATHEMATICAL SOCIETY 5TH SERIES: DIDACTICA MATHEMATICAE 31 (2008)

SCHOOL OF MATHEMATICS EDUCATION

XXII Szkoła Dydaktyki Matematyki

W dniach od 5 do 8 września 2009 r. w Poroninie odbyła się XXII Szkoła Dydaktyki Matematyki. Uczestniczyli w niej pracownicy naukowi reprezentu- jący ośrodki dydaktyczne z całej Polski.

Konferencję otworzył prof. Henryk Kąkol, który uroczyście powitał wszyst- kich przybyłych i przystąpił do wygłoszenia wykładu inauguracyjnego, w któ- rym zapoczątkował nurt rozważań dotyczących kształcenia przyszłych nauczy- cieli matematyki. W tym kontekście dr Zbigniew Powązka przedstawił wy- niki swoich badań nad przygotowaniem absolwentów szkół pogimnazjalnych do studiowania matematyki. Z kolei dr Bogumiła Klemp-Dyczek skupiła się nad zagadnieniem kształcenia studentów matematyki sekcji nauczycielskiej na UMK dla potrzeb zinformatyzowanego społeczeństwa, prezentując wybrane zagadnienia z geometrii oraz sposoby ich rozwiązywania, wypracowane przez studentów w toku seminariów dyplomowych.

Problematykę kształcenia matematycznego w gimnazjach przedstawiła An- na Widur, zwracając uwagę na jej skrajną nieskuteczność w porównaniu do poziomu zakładanego przez obowiązującą podstawę programową. Analizując wyniki badań przeprowadzonych w tym zakresie, w ramach testów kompeten- cyjnych, wskazała szereg konsekwencji tego stanu rzeczy, rzutujących na dal- sze etapy kształcenia. Dr Bronisław Pabich, kontynuując niejako zagadnienia skuteczności nauczania, zaproponował szersze wykorzystywanie na zajęciach technologii informatycznych, a zwłaszcza programów serii CABRI. Wykazał, z pomocą wielu przykładów, że ich znakomita utylitarność umożliwia reali- zację wszystkich celów nauczania i zasad dydaktyki opisywanych przez prof Z.Krygowską, dając jednocześnie podstawę do uatrakcyjnienia zajęć z mate- matyki praktycznie na każdym etapie kształcenia.

Kolejny dzień obrad obfitował w szereg ciekawych wystąpień, zapocząt- kowanych przez prof. Ryszarda Pawlaka i dr Halinę Pawlak. Przedstawili oni wyniki eksperymentu dydaktycznego, którego celem była weryfikacja możli- wości i stopnia aktywizacji uczniów wykazujących szczególną niechęć do ma- tematyki. Autorzy dokonali ciekawych spostrzeżeń co do ewolucji postaw oraz

(2)

130 XXII Szkoła Dydaktyki Matematyki budowania strategii rozwiązań pewnych zadań uznawanych za trudne, a doty- czących teorii decyzji. W podobnym tonie utrzymany był artykuł dr. Andrzeja Rychlewicza i dr Anny Loranty, którzy zajęli się również badaniem strategii rozwiązywania zadań, z tą jednak różnicą, że podmiotem badawczym była grupa uczniów przygotowywanych do egzaminu maturalnego.

Przedstawicielka ośrodka poznańskiego, dr Edyta Juskowiak, zaprezento- wała w kolejnym referacie teorię dotyczącą myślenia funkcjonalnego oraz pre- dykatywnego, z jednej strony przeciwstawiając je sobie, a drugiej – porównując i wskazując charakterystyczne dla nich cechy.

Nurt łączący zagadnienia dydaktyki oraz wspomagania jej technologią in- formatyczną zdawał się dominować podczas XXII SDM. Wspólnym mianow- nikiem przedstawianych w tym świetle referatów było pobudzanie indywidu- alnej aktywności ucznia (niekiedy wręcz prowokowanie) i badanie skutków tego oddziaływania na jego aktywność, twórczość, rozumienie pojęć. Kontekst ten dotyczył m. in. wystąpienia Katarzyny Wadoń-Kasprzak, w którym za- prezentowana została komputerowa rejestracja pracy z pewną uczennicą nad zadaniem z parametrem oraz analiza tego materiału pod kątem rozumienia samego pojęcia parametru. Problematyką rozwijania twórczej aktywności ma- tematycznej uczniów uzdolnionych, z wykorzystaniem kalkulatora graficznego zajęła się p. Janina Duda, omawiając swoje badania nad istotą takich zabiegów pedagogicznych, które aktywność tę prowokują.

Zagadnieniom procesu nauczania, występującym w układzie uczeń – pro- gram komputerowy, poświęciła swój referat p. Renata Wojtuś, prezentując pro- wadzone badania i wnioski z nich płynące. Kolejny referat dr Beaty Bugajskiej- Jaszczołt i dr Moniki Czajkowskiej prezentował doświadczenia z pracy na plat- formie e-learnigowej „Moodle” oraz opinie studentów co do atrakcyjności takiej formy kształcenia matematycznego. Jako ostatni w tym dniu pojawił się refe- rat p. Piotra Tomczaka, który zwrócił uwagę na podświadome i bardzo wczesne oddziaływanie na dziecko technologii informacyjnej w procesie kształtowania zasadniczych – dla jego późniejszego funkcjonowania społecznego i rozwoju – umiejętności (zdolności poznawczych, sposobów komunikacji z otoczeniem, nawyków, itp.). Wieczorem odbyła się otwarta dyskusja na temat powołania formalnej organizacji Forum Dydaktyków Matematyki. W wyniku tych ob- rad powstała grupa inicjatywna, w składzie: dr Edyta Juskowiak z Poznania – przewodnicząca, drTadeusz Ratusiński z Krakowa – wiceprzewodniczący, drAgnieszka Herma z Bielska – sekretarz oraz mgr Renata Wojtuś – skarbnik.

Celem działalności grupy będzie podjęcie działań w celu stworzenia formalnej organizacji zrzeszającej dydaktyków matematyki z całej Polski.

Trzeci dzień XXII SDM rozpoczął się od prezentacji interesujących rozwią- zań technologicznych i informatycznych wspomagających pracę nauczyciela-

(3)

XXII Szkoła Dydaktyki Matematyki 131 badacza. Elektroniczne karty pracy, bo o nich mowa, zaimplementowane w naj- nowszej generacji kalkulatorach graficznych, stały się przedmiotem dociekań w artykule dr Agnieszki Hermy, która stawiając zasadnicze pytania o sens, zakres oddziaływania oraz walory dydaktyczne, dokonała obiektywnej oceny popartej szeregiem przykładów z własnej praktyki, jak i prowadzonych badań nad rozwijaniem wybranych aktywności matematycznych w kontekście stałego stosowania kalkulatorów w procesie nauczania i uczenia się matematyki. Ko- lejny tego dnia referat, przedstawiony przez p. Katarzynę Burnicką, skupił się na ukazaniu trudności w dostępie do informacji naukowej za pośrednictwem sieci Internet, powodowanych pewnymi niedostatkami w umiejętnościach sa- mego internauty. Jako ostatnia tego dnia dr Anna Laskowska przedstawiła swoje uwagi dotyczące obserwowanego w toku badań regresu w umiejętno- ściach studiującej młodzieży.

W ostatnim dniu pojawiło się kilka referatów, m. in. dr. Tadeusza Ratu- sińskiego – o badaniach nad przydatnością platformy e-learningowej w pracy z uczniem zainteresowanym problemami matematycznymi. Dwie ostatnie pre- zentacje dotyczyły rozumienia pewnych zagadnień pojawiających się progra- mie nauczania matematyki dla klasy IV szkoły podstawowej. Wojciech Pytlak zwrócił uwagę na role „połączeń” jako istotnych elementów konstruowania wiedzy matematycznej i poboczne traktowanie algebry na rzecz arytmetyki.

Elżbieta Drewczyńska, w referacie wieńczącym Szkołę, naświetliła szereg trud- ności obserwowanych w toku pracy z uczniami klas czwartych, a dotyczących rozwiązywania zadań na porównywanie różnicowe i ilorazowe.

Uroczystość zakończeniaSzkoły poprowadził prof. Henryk Kąkol, który podsumował jej przebieg, dziękując równocześnie wszystkim uczestnikom.

Przewodnicząca Komitetu Organizacyjnego XXII Szkoły Dydaktyki Matematyki

Agnieszka Herma

Cytaty

Powiązane dokumenty

Szkoła Dydaktyki miała co prawda odrębny program jednak ostatni dzień zaplanowany był wspólnie dla obu konferencji jako Sesja Dydaktyki i Kultury

Zakres realizowanych w danej klasie treści kształcenia podaje nauczyciel prowadzący na początku

Zakres realizowanych w danej klasie treści kształcenia podaje nauczyciel prowadzący na początku

Ważną, żeby nie powiedzieć podstawową, rolę w realizacji wymienionych zamierzeń odegrało zorganizowane w roku 1964 Ogólnopolskie Seminarium z Dydaktyki

matyki kończy się niepowodzeniem, to przyczyna tkwi często, jeśli nie zawsze, w tym, że nie zdajemy sobie sprawy z tego, że młodzi ludzie muszą zacząć od

Zespół teorii psychologicznych, psychogenetycznych, lingwistycznych lub innych, które mogą ułatwić lepsze poznanie ucznia, jest więc niezbędny dla dydaktyka, ale jego

STOSOWANIE MATEMATYKI PRZEZ STUDENTÓW POLITECHNIK 97 ciąż nie wprowadza się żadnych dodatkowych założeń ani celowo, ani w sposób przypadkowy, jednak konstruuje się

jąca olę nauka lnterdyaoypllnarna, może w swoioh badanlaoh oprzeć się oałkowlole na metodologii wypracowanej w naukach społeoznyoh, w szczególnośol w naukach